A/N:
Eto na talaga yung update hahahah
konting patience na lang dahil malapit na tayong matapos wheeeeeee.......
P.s.
change my name from Miss_redangel to Harrieth Alois, maganda ba? hehehe
"ALRIGHT! Let's party!" sigaw ni Lou na pinaputok ang isang malaking party popper na kinagulat naman ni Zia na nasa tabi nito
Mabilis naman itong binatukan ng kaibigan nila na naging biktima nito. "You Idiot! Pwede ba magsabi ka naman kung may gagawin ka ang sakit kaya sa tenga."
Napiling na lang si Kieran sa ginawa ng kaibigan habang nilapitan naman ito ni Rian na kanina lang ay nasa tabi niya.
"Yeah, let's party!" segunda nito saka nagpaputok pa ng isang party popper na hindi niya alam kung saan nito nakuha.
"Can someone explain to me why am I in a childrens party?" sabi ni Cal sa tabi niya na as usual ay irritable na naman habang nakatingin ito sa mga nagkakagulong kaibigan niya.
"Callaghan agreed so you have no choice." Aniya.
"Then why the fuck am I here?" anito saka nito hinayaan si Callaghan na mangibabaw sa katawan nito. Tila disoriented pa ito nang lingunin siya. "Let me guess, Callum appear again ain't he?"
"Yeah, but he got bored with bunch of kinds so he let you take over."
Napabuntung-hininga na lang ito. "Typical him, well I guess I will enjoy this party instead of him." Anito saka ito tinungo ang buffet table. Napailing na lang siya saka niya napansin si Miko na pasimpleng lumabas ng kwarto.
Hindi niya alam kung anong sumapi sa kanya at nagdesisyon na sundan ito sa labas. Hiding in the shadow he silently watching her as he try to copy her timed breathing and her own footsteps.
She stop for a second halting him in his steps and look at the huge window at the hallway, it seems that she saw something beautiful outside as a huge smile appeared in her face. Muli itong lumakad pero ramdam niya ang excitement sa bawat galaw nito.
Kakasunod niya rito napansin niyang tila nasa may Rose Garden na sila ang paboritong lugar ng kanyang ina. Kahit siya at ang kapatid niya ay iyon din ang pinakagustong lugar sa buong palasyo.
He saw Miko look left and right walking towards the maze like roses, and she saw him bath in the moonlight as she spread her arms as if feeling the cold wind. Hindi ba nito alam na pwede itong magkasakit sa ginagawa? Hindi naman ito immune sa kahit anong sakit dahil tao pa rin naman ito.
Pagkatapos ay nilapitan nito ang isang rose na malapit ditto. Midnight Rose and tawag rito ng kanyang ama dahil sa gabi lang ito namumukadkad at humahalimuyak lang kapag direktang tinamaan ng liwanag ng buwan.
Hindi naman niya maiwasang makakunot noo na imbes pitasin nito ang bulaklak ay sinamyo lang nito ang amoy nito. Tila ba nakuntento na lang ito sa ginawa bago umayos ng tayo, he saw her smiled again before he approach her.
"You could catch a cold you know."
"Kuzo" anito sa nihonggo. Saka siya nito nilingon. "Bakayaro!"
Napailing na lang siya sa sinabi nito mukhang hindi nito alam na naiintindihan niya ang sinasabi nito. "Hindi ako marunong magsalita ng alien."
"Ginulat mo ko, anong ginagawa mo ditto?" tanong nito saka nameywang.
"This our castle I can go anywhere I want."
She pouted thinking of a reply. "Hindi ko namna kinakanya ang garden na 'to ahh... tinatanongko lang kung bakit ka nandito."
"Bakit masama ba kong nandito?" taas kilay niyang tanong.
"'Di ba dapat nasa loob ko, that party was for you and Rian."
"I'm bored."
"Sa ingay ni Loiue at ni Rian bored ka pa ng lagay na 'yon."
"I don't like crowd that much."
"Sabi mo eh."
Then a comfortable silence engulf them both hanggang siya na mismo ang bumasak ng katahimikan na 'yon.
"You like roses?"
Nilingon siya nito. "No, I love them sino bang babae ang hindi gusto ang bulalak?"
"The why don't you pick one?"
"Ayaw ko malalanta rin naman."
"Malalanta rin naman 'yan kahit hindi mo ipitasin."
"Nah, besides busog mas maganda siyang kasama ng iba pang rosas, at least masaya siyang kasama 'yung mga kauri niya."
Hindi niya maiwasan ang sarili na titigan ito, somehow he doesn't quite understand what she is saying. Para sa isang simpleng rosas para masyadong malalim ang mga sinasabi nito.
"Then, anong klaseng rosas ung gusto mo?"
"'Yung hindi malalanta saka pwede kong tignan hangga't gusto ko."
"Ang weird."
Eksaheradong sumimangot ito. " Ikaw nagtatanong kung anong klaseng rose 'yung gusto ko sabay babanatan mo ko ng weird?"
Napakunot na naman siya sa lengwahe na sinasabi nito, kaya naman hindi na siya nagtataka kung bakit kung ano-ano na lang ang biglang nalabas sa bibig ng kapatid niya kakadikit ditto.
"Nothing's bad with being weird, its just means that you are unique." Then slowly he created a ice rose and sealed in in a ice cold crystal box na kasing laki lang ng palad niya that way ay hindi matutunaw ang ginawa niyang ice rose at hindi madaling masira ang nagawa niyang 'yon. "Here."
Nanlaki naman ang mata nito sa hawak niya at tila amaze na amaze nang makita nito ng malapitan ang paggamit niya ng sarili niyang kapangyarihan.
"Here a little gift from me, ang sabi mo ayaw mo ng rose na nalalanta hindi ba? I assure you this ice rose will be with you as long as you like it." Saka niya ito inuumang sa kanya.
Tila naman ingat na ingat nito kinuha ang crystal glass sa kanya. "T-thank you, iingatan ko 'to katulad nung binigay mo sa'king keychain." Her beautiful smile made his day and to make the place more memorable beautiful fireworks erupted at the black lit sky.
Surely they will remember it for the rest of there lives.
NAPANSIN ni Kyrian ang tahimik na pagsunod ng kapatid sa tumakas na si Miko habang sila naman ay nagtatawanana at nagku-kwentuhan. He silently excuse himself kasabay nang paghatak kay Anne na kagagaling lang sa restroom.
Tila man naguguluhan ay nagpasya na lang ito na magpatangay sa kanya. Tumingin siya ng kaliwa't kanan para masiguradong hindi sila makikita ng mga rumorondang palace guards bago niya tinungo ang isang hagdanan na nadiskubre lang niya noong isang araw.
Kasunod nang pagakyat nila roon ay pumasok sila sa loob ng isang kwarto, napagalaman niyang isang attic 'yon na matagal nang walang gumagamit pero hindi niya akalain na ang bintana ron ay pwedeng magdala sa kanya sa bubong ng palasyo.
"What are we doing here?" sa wakas ay nagsalita na si Anne.
"I'll let you see something amazing. " aniya saka inalalayan ito para makatuntong sa may bintana saka siya mabilia na sumunod.
"Ano bang meron ditto?" anito saka marahang umupo sa bubungan saka nakatanaw sa madilim na gubat. Medyo may konting ilaw lang dahil sa syudad pero masyado iyong malayo para makita.
"Look up." Nakangiti niyang sabi rito na agad naman nitong sinunod.
There she saw diamonds adoring the silent dark night, scattered jewelries that are now rarely scene because of many circumstance. And when he saw how amaze she was on it it was really worth it to let her see this.
"Wow. Ngayon lang ata ako nakakita ng ganito kadaming stars sa tanang buhay ko." Anito saka naman siya tumabi rito.
"Masyado kasing maliwanang ang syudad kaya naman hindi na masyadong makita ang mga bituin sa langit."
She just simply smiled then close her eyes feeling the cold breeze coming from the north. "Pero alam kung anong mas maganda?"
"Ano naman 'yon, Anne?"
"Fireworks." Tila bata nitong sambit.
"Fireworks?"
"Yeah, kahit kailan kasi hind pa ko nakakakita ng fireworks sa malapitan."
Sandali siyang nagisip saka napangiti, he summoned his power then throws the fireball in the air, creating sparks of light in the air.
"Wow, you know how to do that?"
He created another fireball and throws it in the air. "A little trick I learned when I was a kid. Noon kasi may naalala si Mom tungkol sa mga fireworks kaya inaral ko siya kasi nakita kong ngumiti si Mom then later on nalaman ko na lang na kaya pala gusto niya ng fireworks kasi nung wedding nila ni Dad nagpasabog siya ng fireworks after there vows are sealed."
"Ang sweet talaga ni King Seth, but anyway thank you sa fireworks."
He releases another fireball. "Thank you gift 'to sa binigay mong kwintas saken." Aniya saka itinuro ang nakakabit sa leeg ko na kwintas.
Napansin niyang tila may may kung anong dumaan sa mga mata nito pero hindi na niya pinansin pa 'yon.
"You're welcome."
"But you know, sometimes I don't like fireworks." Aniya saka muling nagpasabog ng fireworks.
"Why?" tanong nito habang nakalingon sa kanya.
"They are beautiful as they shine brightly at the night sky, then they slowly fade until it became a dark again."
"Hmm, but the memory still stays kaya I think mabuti na ang ganon, there are still things that you can treasure."
"You have a point there." Aniya saka pinakawalan ang pinakahuling fireworks. Nang matapos ang lahat ay nilingon na niya ito. "Let's go inside nilalamig ka na."
Tumango lang ito saka nagpatiuna na sa kanya, minsan hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit parang masyado siyang attach ditto hindi katulad nila Irene? He can't help but somehow she's different, and he can't help but wonder why.
THE shadow made his move as he saw a very interesting sight, the two Prince with unusual companions. He can't help but smirk as he watch everything from the distance. He need to get what he wanted to succeed everything he worked for centuries.
Pinagmasdan niya ang babaeng kasama kanina ng isang prisipe ang babaeng may silver na mga mata at mahabang buhok. Ilang oras lang kasi ay nakita niya itong llumabas ng palasyo na may hawak-hawak na bag. A unsuspicious girl in the dark he tsked little will be kidnap by a big bad wolf.
Itinago niya ang sariling presensiya bago niya ito inatake sa likod pero hindi inaasahang nakahanda na ito sa pagatake niya.
"Sino ka?" tanong pa nito sa kanya pero hindi na siya nagabala pang sumagot dahil sooner or later he knows that she will obey his every wish.
He just smiled maliciously before he let one of his hybrids do the last job. Tinakpan nito ng bibig ng isang panyo na nilagyan nila ng chloroform kanina. He can't help but smirk one down one to go.
He already know were is the girl's room so he simply make sure to avoid the roaming palace guard until he jump the girl's room balcony. Silently he opened the window and there he saw the sleeping girl and on her side is a crystal rose.
Poor poor girl, she isn't even aware of the evil lurking in the dark. He can't help but chuckle as he put the hakerchief in the girl's face. She struggled for a bit until she succumbed at darkness.
Two little flowers in my hands I can't wait to play with them.
Harrieth Alois