I do belive in "Nakamamatay ang maling akala" I'm such an idiot to think that Rain and Eion are officially together and they have a kid, who really looks like Eion. I didn't think that Kuya Silver is really in the picture.
"Ice." Gulat na tawag sakin ni Kuya Silver.
I faked a smile. Hindi ko alam kung anong irereact ko ng dahil sa katangahan ko. Talagang inisip ko na si Eion at Rain ay mag-asawa. Nakakahiya! Fuck.
"Daddy!!" Napatingin ako sa batang si Ethan na itinaas ang dalawang kamay. Binuhat ito ni Kuya Silver at hinalikan sa ulo. Now, I really know. Kuya Silver is really the father. Magkamukhang-magkamukha silang dalawa.
"Bakit umiiyak ang gwapo kong anak huh?" Marahan na tanong ni Kuya Silver sa batang si Ethan. Lumapit sakanila si Rain at hinahagod ang likod ng batang si Ethan.
I weakly smiled. They look like a happy family! Unti-unti akong humakbang palayo. Ayokong mainggit. Hindi na dapat ako mainggit sa pamilya ng iba. Mayroon akong anak. Okay na kami ng Daddy ko. Hindi na dapat pa akong mainggit. Wala ng dahilan!
Habang naglalakad ako papunta sa gate ng Xavier. May naaninag akong isang taong nakatayo. Nakapamulsa at nakatitig sakin. Hindi ko maaninag ang mukha niya dahil nakatayo siya sa dilim. Who is that? Hanggang sa unti-unti na akong nakakalapit sa may gate. Then I know who is this guy.
Nakatayo na ako sa harapan niya. Mariin siyang nakatitig sakin. Nakapamulsa siya at talagang napaka-gwapo niya sa suot niyang all black suit. No, Ice! Hindi mo siya dapat pinupuri ng ganyan. Sinaktan ka niya. Napailing ako sa malikot kong pag-iisip. He hurt me with reason. Still, I still hurt. Deep!
Unti-unti siyang naglakad papunta sakin. Palapit sakin. Hahakbang sana ako paatras ng itaas niya ang kanyang kanang kamay na may hawak na puting panyo.
"Don't move." Seryoso niyang sabi.
Parang isang spell sakin ang sinabi niya, kaya agad akong napahinto sa pag-hakbang paatras. Hindi ko alam pero parang lahat ng bagay, tao ay nag slowmotion ng itaas niya ang kamay niya papunta sa pisngi ko na may hawak na panyo at ipinunas niya doon. Ano bang ginagawa niya? Naramdaman ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Mabilis din na nabuhay ang dugo ko at kumalat sa buo kong katawan. God, Eion! You're torturing me with that little gesture of yours!
Ngumiti siya ng bahagya matapos niyang ipunas ang panyo sa aking pisngi. "Better."
May dumi ba ako sa mukha? Anong dahilan niya, bakit niya ipinunas ang panyo sa aking pisngi? Nagda-drugs na ba si Eion? Nako! Baka patayin siya ni President Digong, pag nagkataon.
"B-bakit mo pinunasan ang pisngi ko?" Mahina kong tanong habang nakahawak ako sa aking pisngi.
Umiwas siya ng tingin. "Rafael kissed you." Parang batang sabi niya.
Laglag ang panga kong napatingin sakanya. Oh! I remember. He kissed me in the cheek! Nakita niya pala 'yon? But, it's a friendly kiss.
"Ah." Tanging nasabi ko.
I bit my lip. Wala akong masabi. Naiilang ako sa lalaking nakatayo sa harapan ko. Nahihiya ako! Ilang minuto ng wala ni isa saming nagsasalita. Parehas lang kaming nakatayo sa harapan ng isa't-isa. Hanggang sa merong isang sasakyan ang nag high-beam samin. Damn! Nakakasilaw naman. Sa harapan pa mismo namin.
"The fuck, Kuya?!" Inis na sigaw ni Eion at hinawakan ang kamay ko at parehas kaming gumilid na dalawa.
Huminto ang itim na Lexus RX sa tapat naming dalawa ni Eion to see Kuya Silver, devilishly smiling from ear to ear.
"Bakit kasi kayo nakatayo diyan sa gitna ng gate? Daanan 'yan!" Nakangisi niyang sabi.
Napatingin ako kay Eion na masama ang tingin sa kanyang kapatid. I blushed! Nakakahiya naman. Tatanggalin ko na sana ang kamay kong hawak ni Eion pero mas lalo niya lang itong hinigpitan.
"Umuwi na nga kayo!" Inis na saad ni Eion sa kapatid.
Tumango naman habang nakangisi si Kuya Silver at ang mata niya ay naka-focus sa magkahawak naming kamay ni Eion. "Masusunod! Uwi na kami, take care of Ice. Mahirap na, baka makawala. Tanga ka pa naman, Eion! Pfft. Oops! Iuwi mo na siya sa bahay mo okay? Dapat kasama na ang pamangkin ko sayo!" Makahulugan niyang sabi.
Hindi kaya, alam niya na?
Napatingin muli ako kay Eion na nakakunot na ang noo. Mabilis na pinaharurot ni Kuya Silver ang kanyang sasakyan kaya kami nalang ni Eion ang naiwan dito sa tapat ng gate ng Xavier. Hawak niya parin ang kamay ko. May humintong isang puting Cadillac Escalade sa tapat namin. May bumaba na isang lalaking naka-uniform na pang-driver at inabot kay Eion ang susi. Kumunot ang noo ko.
Pinag-buksan ako ng pinto ni Eion sa passenger seat. "Sakay." Utos niya.
Wala akong nagawa kung hindi ang sumakay at mabilis siyang naglakad papunta sa driver seat. Kanya ba itong napaka-garang sasakyan? Kailan pa siya nagka-driver? Saan kami pupunta?
"Saan mo ako dadalhin?" Tanong ko ng mapansing hindi ito ang daan papunta sa bahay namin.
"In our house." Simpleng sagot niya ng hindi ako binigyan kahit konting tingin.
May bahay kami? Ang daming kong tanong, pero natatakot akong magtanong sakanya. Nahihiya ako! We're not okay, right? Iniwan niya ako. Mahal niya daw ako simula palang. He has reasons. Still, iniwan niya parin ako. Nasaktan ako. May anak kami. Paano niya nagagawang gumalaw na parang walang nangyari, seven years ago? He said his sorry to me. He said, he's back to my life again. He said that he love me. Maniniwala ba ako? I left him in the Burol. Handa na ba ulit akong magpatawad? Mahal ko siya, sobra! Pero nasaktan ako. Iniwan ako. Papatawarin ko na ba siya? Handa na ba talaga ako? Ito na ba 'yung happy ending namin? Sasabihin ko bang meron kaming anak? Ugh! Naguguluhan ako. Ano bang dapat na gawin ko?
"Hey! Say something..." Pukaw atensyon sakin ni Eion.
Napatingin ako sakanya na nakatingin din sakin ngayon. Halo-halong emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya.
"Bakit mo 'to ginagawa?" Mahina kong tanong.
He sigh. "Dahil mahal kita."
Nagdiriwang ang mga paru-paro sa loob ng tiyan ko ngayon. He loves me! Finally. Eion loves me.
"Totoo?" Paninigurado ko.
He smiled then nodded. "Matagal na.."
I pouted.
Ito na ba yung oras na papatawarin ko na siya? Kung sabagay, mahal na mahal ko naman siya. Kung ang diyos nga, marunong magpatawad. Ako pa kaya na tao lang? Siguro, ito na yung tamang oras para magka-ayos kaming dalawa. Ito na yung oras na matagal ko ng hinihiling sa panginoon. Mabubuo narin sa wakas ang pamilyang matagal ko ng inaasam-asam. Ako. Si Eion. At ang anak naming si Ivan.
"M-may sasabihin ako...." Pinutol niya ang dapat kong sasabihin ng ilagay niya ang point finger nya sa aking labi.
"Saved it." Tinanggal niya ang seatbelt ko. "I'll show you our house. Mamaya kana magtanong, mamaya ko narin sasagutin ang lahat ng katanungan mo at mamaya nalang din kita paparusahan dahil sa paglilihim mo. I'll just tour you." He smiled at me.
Sabay kaming lumabas ng sasakyan niya at bumungad sakin ang isang napaka-laking bahay. It's a three-story house na mediterreanian style. It's a mix of Pink, White and Mint Green color. My favorite. Eion's favorite and Ivan's favorite color. Paano niya nalaman ang paboritong kulay ni Ivan? Pumasok kami sa wooden double door ng bahay at unang bumungad sakin ang napaka-laking white living room. Ang ganda sa mata ng paligid. Nakakarelax din ang ambiance. It's totally big.
Humahanga akong napatingin kay Eion. He looks proud. "H-how?"
"I am not Engineer. Eion Sarmiento for nothing." Proud na sabi niya.
Napangiti ako at hindi ko namalayan na ang ngiti ko ay may kasamang luha. Masayang-masaya ako. Hindi lang dahil sa bahay, kundi dahil kay Eion mismo.
"Shhh. Why are you crying? Hindi mo ba nagustuhan? Babaguhin ko para sayo... sabihin mo lang." Marahan niyang tanong habang pinupunasan ang luha sa aking mata.
Umiling ako at ngumiti kahit naiiyak. "No. This house is really beautiful. T-thank you, Eion."
He genuinely smiled at me. "This is nothing compared to what I did to you, seven years ago. I build this house for you and for our son." Aniya.
He knows.
"Noong umalis ako. Maniwala kang pinilit ko lang ang sarili kong lisanin ka sa hotel, lalo na't ako ang naka-una sayo. Sinabi ko sa sarili ko na, babalik ako at kukunin kita. Mahirapan man ako na suyuin ka ulit, basta makuha kita sa huli ay sapat na para sakin. Noong umalis ako, walang araw na hindi kita inisip. Walang araw na hindi kita iniyakan. Sinikap kong magtrabaho sa Greece. Lalo na't nalaman ko sa kapatid kong nagkaroon tayo ng Anak. Sinikap kong maging isang tanyag na Engineer para sayo at sa anak natin. Para pagbalik ko, kaya kitang buhayin at ang anak natin." Pag-amin niya.
All this time pala ay alam niyang may anak kami. Alam nilang magkapatid. Walang kwenta ang ginawa nila Daddy na pagtatago kay Ivan dahil alam nila. Pero bakit hindi sila nagsasalita?
"Kaya naman noong matapos ang kontrata ko sa Greece ay bumalik ako dito sa Cagayan, ang unang kong ginawa ay puntahan ka sainyo. Pero wala akong Ice na nakita. Hindi ako kinakausap ng Daddy at kapatid mo. Ayaw nilang sabihin kung nasaan ka. Kaya ang ginawa ko ay pina-imbestigahan kita. Nalaman ko na nasa Maynila ka. Kaya agad akong lumuwas at palihim kitang sinusundan ng mahigit dalawang taon. Dalawang taon ang hinintay ko para malapitan at maka-usap ka. Thank god! Nagkita din tayo sa Empire, pero agad ka rin lumayo sakin. Pero naiintindihan ko naman 'yon. Sinaktan kita. May karapatan kang magalit sakin. Pero halos mabaliw ako ng malaman kong bumalik ka dito sa Cagayan, kaya agad din akong bumalik dito para sayo. Pero inalisan mo ulit ako sa Burol noong pinagtapat ko sayo ang dahilan ko. Doon, naramdaman ko yung naramdaman mo ng iwan kita. Naramdaman ko yung naramdaman mo na sinaktan kita. I'm sorry, mahal ko." Aniya at may tumulong luha mula sakanyang mata.
I hugged him tight.
"I'm sorry too, Eion. Nilihim ko sayo si Ivan." Umiiyak kong sabi.
"Shhh! Don't be. Ako nga ang dapat mag-sorry, naglihim kami sayo ng anak natin." Aniya.
Humiwalay ako sakanya ng yakap. Nagtataka ko siyang tinignan. Napakamot siya sa ulo.
"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko.
He bit his lower lip. God! Why my man is so sexy while doing that lip bite?
"Uh... ang totoo niyan, matagal na akong kilala ni Ivan bilang ama niya. Nauna ko siyang makita kesa sayo, I have his number. Ivan's not snob, well.. unlike me when I was a kid. Nag-mana siya sayo ng ugali." Sabi niya ng nakangiti. "Pero nag-mana siya sakin ng looks. Parehas kaming gwapo." Mayabang!
Inirapan ko siya.
He chucke then hinigit niya ako palapit sakanya at ipinulupot niya ang dalawang kamay sa baywang ko. Our faces is just an inch. Konting galaw lang namin ay magdidikit na ang aming mga labi.
"So? Bati na ba tayo? Pinapatawad mo na ba ako?" He said na parang bata.
I smiled at him then nodded.
Sino ba naman ako para hindi magpatawad diba? I loved him and finally, he loved me. Ito na ang happy ending na gusto kong mangyari noon pa lang. Bakit ko pa patatagalin. God! I am so happy.
"YES!" Sigaw niya at niyakap ako ng mahigpit. I chuckle. "Shit! Ang saya ko... hindi na kita pakakawalan. Hindi ko maipapangako sayo na hindi tayo magkakasakitan pero pipilitin kong maging masaya ang pagsasama natin dalawa kasama si Ivan. I loved you so much, Ice." He said sincerely.
Tumango lang ako. God! I'm speechless.
He smirked. "But now, I'll funish you. Hindi mo sinabi ang tungkol kay Ivan."
Nanlaki ang mata ko. "Huh? Pero we're okay----" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil he sealed me with a deep kiss.
He kissed me passionately. Hanggang sa pababa ng pababa ang halik niya. Ipinatong ko ang dalawa kong kamay sa balikat niya habang mahigpit na nakapulupot ang dalawa niyang kamay sa baywang ko. Kinarga niya ako kaya naman naipulupot ko ang dalawa kong binti sa baywang niya. Damn that evening gown that I wore! Hanggang sa umakyat si Eion sa napakagarang hagdan habang hindi napuputol ang halikan naming dalawa. Naramdaman ko nalang na ihiniga niya ako sa napakalambot na kama habang ang halik niya sakin ay hindi napuputol.
"I love you." He whisper while kissing me in the neck.
"I love you too." I said while moaning his name.
And for tonight we make love for how many times, hanggang sa hindi siya napapagod. Napapangiti nalang ako mag-isa kapag inaalala ko ang pangyayari kagabi. Ilang beses naming ginawa iyon ng walang proteksyon at alam kong sa loob niya iyon inilalabas.
Mahimbing parin ang tulog ni Eion sa tabi ko. Parehas kaming nakahiga sa napakalaking kama sa master bedroom habang nakayakap siya sakin. We're both naked! Tanging comforter lang ang nagsisilbing damit naming dalawa. Nakadantay ang isa kong kamay sa kamay ni Eion na nakapulupot sakin at ang isa ko namang kamay ay hinahagod ang kanyang buhok.
Hindi ko alam kung paano ko idedescribe ang nararamdaman kong tuwa ngayon. Sobrang saya ko! Sa wakas, mahal ako ni Eion. Hindi niya na ako kailanman iiwan pa. Ginawan niya pa kami ng napakalaking bahay ng anak ko. I don't know pero sobra-sobrang tuwa ang nararamdaman ko.
Napatingin ako sa kay Eion na bagong gising na nakangiti sakin at naramdaman ko nalang ang malamig na bagay sa aking daliri.
"Good morning... soon to be Mrs. Sarmiento." He huskily said.
Tulala akong napatingin sa aking daliri na mayroong isang napakagandang diamond ring. Naiiyak ako sa sobrang tuwa. This is too much!
He give me a peck on my lips. "Marry me, please?" He said with puppy eyes.
Ngumiti ako kasabay ng pagtulo ng luha sa aking mata. "Oh, yes!"
He kissed me in my forehead. "Thank you..."
He kissed me in my eyes. "Hindi na kita papaiyakin, kung iiyak ka man? Sisiguraduhin ko na ang dahilan ng pag-iyak mo ay sa sobrang kasiyahan..."
He kissed me in my ear. "You're my one and only Icelyn Stewart na mamahalin ko at gagawa tayo ng isang basketball team..."
He kissed me in my cheek. "I'm sorry for all the pain for what I did. This time, babawi ako... you're my always and forever, asawa ko..."
And he kissed me in the lips. "And you're no longer just inlove with Eion Sarmiento. Because as soon as possible, I'll be your husband and you will be my most beautiful and lovable wife." Then he kissed me hard like there's no tomorrow.
~the end