Multiye şarkı koymuyorum.Eğer önereceğiniz.Sizi çok etkileyen güzel şarkılar veya türküler varsa yorumda belirtir misiniz?
Güneşin yüzüne vuran sıcak ışıklarıyla gözlerini açtı desem de inanmayın.Hadi ama çalışan biri için, hele de kendi işinde çalışan biri için işler beklenenden daha zordu.Sabah saat beş buçuk gibi kalkıp o alarmı parçalayıp tekrar yatmak istese de bu imkansızdı.Üstelik o telefon denen teknolojik zımbırtıya kurduğu nükleer alarm sesi yetmezmiş gibi sabahın köründe arayan kimse şuan ona içinden söverek gözlerini açmadan telefonu açıp kulağına tuttu.
"Ne var be! Ne var...Kargalar bile bokunu yemeden kim arıyor.Heyy cevap versene kardeşim kimsin.Eee cevap vermiyeceksin maden ne arıyosun be.Uykumun da içine ettin zaten alarmla ortaklaşa."dedi uykusunun bölünmesinden duyduğu sinirle.Karşıdan gelecek cevabı beklese de sessizlikle ödüllendirildi.
"....."
"Yine ipe sapa gelmez hangi deyyus beni buldu.Sanki evrene mesaj atıyom ikide bir gelsin it kopuk beni bulsun diye."dedi telefondaki kişiyi unutmuş, çoktan tavanla konuşmaya başlamıştı bile.İyi sırdaştı bu tavanlar da vesselam...
"Burcu sabrımı zorlama benim!Bir saat içinde gelip seni alacağım hazırlan.Geldiğimde hazır olmazsan o giydiğin muzlu pijamalarla alırım."dedi o çam yarması.Bide tehdit ediyor yüzsüz ya.
"Heyy! Benim pijamalarım muzlu değil kirazlı bir kere."diye itiraz etti.Ah o çenesi en olmadık zamanlarda açılıyordu.Yaptığının farkına varıp hızlıca elini ağzına koydu.Bir de adam kahkaha atmıyor muydu? Telefonun karşısında çenesine vurup susturmak istiyordu böyle durumlarda kendini.
"Burcu acele et.Beklemem bak eve gelirim."dedi Umut sabırsız ve de sinir edici bir sesle.Daha doğrusu Burcu adamın tüm konuşmalarına sinir oluyordu.
"Sakın!Sana geleceğimi söylemedim.Ayrıca bana emir vermekten vazgeç.Gelmiyorum ben.Nereye gideceksen başkasıyla git! Ben mi kaldım anasını...Yok mu senin arkadaşın git onunla nereye gidiyorsan, ama benim peşimi bırak.Bak kafam rahat, lüzümsuz düşüncelerle doldurma kafamı."
"Burcu hazırlan !"dedi bağırarak.
"Hazırlanmıyorum be! hazırlanmıyorum napacaksın.Bi kabadayılıklar bir artistlikler.Bir yürü git.Anlamıyor musun?Bak şöyle anlatayım go go go arabia.Kapiş anladın mı?"dedi dalga geçip üzerindeki tüm siniri sesine yansıtmıştı.Ah zaten ne zaman duygularını gizleyebilmişti ki.Bu kadar açık anlaşılır olmaktan nefret ediyordu.Tabi kendine göre en anlaşılır haliydi(!)
"Geliyorum lan!Geliyorum. Bekle gelince göstercem ben sana kim nereye gidiyo.Sakın evden çıkma çıktığın an kapıdaki adamlar tarafından tekrar içeri postalanırsın"dedi bağırarak.Bu adam da iyi alıştı semercioğlu var sanki karşısında.Hızlıca cama koşup kornişin demirine sıkışan perdeyi zorla araladı.Etrafa göz gezdirdiğinde sokak aynıydı farklı olan sokağın karşısında bu sokağa uymayan lüks siyah arabaydı.Buraya da ha deyince öyle araba gelmezdi.Arada icra memurları ,bazen de burada yaşayanların alamancı akrabaları olurdu.Biraz da etrafına baktığında tek o arabanın olmadığını farketti.Küçücük gecekondunun etrafına üç tane siyah araç dizilmişti.
Hışımla telefonda yüzsüzce konuşan adama döndü.
"Sen! Sen ne yaptığını sanıyorsun? Ne demek oluyor bu?Kimsin sen ya kimsin?İki günde kendini ne zannettin?İki goy goy geçtik diye kendini anam babam mı belledin.Çek adamlarını kapımın önünden.Her kuşun eti yenmez arap oğlan ve her horoz kendi çöplüğünde öter ,çöplüğüne geri dön.Benim senle işim olmaz bunu da aklına öylece yaz.Anladın mı beni?"dedi saçlarını çekiştirerek ,o çam yarması sayesinde görüp geçirmediği sinir krizini geçirecekti be.Sinir şey...
"Sen de aklına yaz İstanbul kızı, ben aklıma koyduğumu yaparım.Bizim defterde yazmaz öyle iki günde sevdiğinden ayrılmak."dedi kararlı ses tonuyla.
"Sen ne sevgisinden bahsediyorsun be!Ben seni sevmiyorum.Sanki tehditlerle,sıkıştırmalarla yanıma yaklaşan kendin değilmiş gibi yüzsüz yüzsüz üste çık, oldu paşam daha.Bi yürü git sabah sabah günümü berbat ettin.Daha da berbat etmeden rahat bırak beni."Dedi ne laftan anlamaz adamdı.Yapışkan desen onu da diyemiyordu ,kararlı desen o da olmuyordu.O zaman bu gıcık sinir çam yarmasının yaptığı neydi?
"O iş o kadar kolay değil.Babam Türkiyeye gelinini görmeye geldi.Onunla tanışacaksın bugün"Ne dedi ne dedi o gelinini mi?ohho bu adam da kendi kendine gelin güvey oluyo...
"He he anasını.Bak güzellikle anlatıyorum anlamıyorsun.Gel kardeş dinle dedim, dinlemedin.Şimdi bak son kez anlatıyorum.Ben ne seni severim, ne seninle oralara gelirim ,ne de babana gelin olurum!Hadi yolun açık olsun."dedi sinirlerinin izin verdiği son ses tonuyla.Şimdi şu telefonu neden hala kapamadığını kendi de merak etti.Hafif çatlaktı ama ne demişler deli kadın bir başka olur.Tabi başka olur deli çünkü.
"Bu iş burada bitmedi İstanbul kızı.Sizin büyükler ne demiş; büyük lokma ye büyük söz söyleme.Beni sevmeyeceğini söylüyorsun... Seveceksin.Arabistana gelmem diyorsun, geleceksin.Ha bir de babamın gelini olmam dedin ya ,paşa paşa olacaksın."Yine emir vermişti bu adam bir de utanmadan.Bu kendini bilmez çam yarmasını gördüğü yerde boğmak istiyordu.Sinirden eli kolu titriyordu artık.
"Bak sana diyorum yol yakınken yat bir ruh ve sinir hastalıkları hastanesine.Sen iyi değilsin.Tamam mı?Hadi kardeşim hadi başka kapıya. Benden sana sevgi mevgi çıkmaz."Telefonu hızla yüzüne kapatıp ayaklandı.Sanki işi gücü, başında bin türlü belası yokmuş gibi bi de o adam çıkmıştı başına.Sanki bela paratoneriydi.Üzerindeki Aslı'nın pijamalarını çıkarıp yine onun dolabından kot pantolon üzerine de soluk sarı bir tişört giydi.Saçını düzleştirmesine rağmen kendinden bağımsız bir ordu kurduğu için de başına Emine Teyze'nin küçük oyalı yazmalarından alıp katlayarak band gibi kullandı.Yan tarafta fosur fosur uyuyan Aslı'ya bakıp şimdi yapacağı şey için çok kızmamasını ümit etti.
"Aslı kalk kalk Eşref gelmiş annenle konuşuyor."dedi bağırarak Burcu.Gülmeden durmasına kendi bile şaşırmıştı aslında.
"Hani nerde?"
Aslı hızla yataktan fırlayarak kapıya koştuğunda kendini tutmayı bırakıp kahkahalarını serbest bıraktı.
"Ha ha haha şakaydı bakma bana öyle kötü kötü."
"Abla çok kötüsün ya aklım çıktı Eşref'in annemle konuştuğunu düşününce bile."Aslı bezmiş bir şekilde kendini rahatlıkla tekrar yatağa bıraktı.
"Neden bu kadar korkuyorsun ki?"diye sordu Burcu ne vardı ki aşık olmakta korkacak.
"Annemi bilmez misin Burcu abla?Eşref'in annesinden pek hazetmez lafı geçince bile bir hiddetle yerinden kalkıp kızan anneme ben nasıl diyeyim.O kadının oğlu Eşref'i severim diye."Aslı yine dalıp gitmişti gerçekten korkuyordu ama bir çözümü olmalıydı değil mi?
"Off be ne olacak sizin bu haliniz"
"Ne diyeyim abla ben de bilmiyorum ki ama elbet vardır bir çıkar yol."
"Hadi daha fazla oyalanmayalım.Yoksa Emine teyzem eline geçen ilk nesneyle gelip kovalayacak bizi."
"Terlik..."dedi bıkkınlıkla Aslı.Emine teyze terlik fırlatmada mastır yapmış bir Türk kadınıydı.Yani Burcu da az buçuk bir şeyler kapmıştı ondan ne demişler üzüm üzüme baka baka kararır.Odadan çıkıp karşı kapıyı açıp lavaboda hızla yüzünü yıkadı.Mutfağa geçip baktığında Emine teyzenin bahçesinde yetiştirdiği biber ve domateslerden müthiş bir menemen yaptığını farketti.Tabi ki burcu da yapabiliyordu ama Emine teyzenin yaptığı bir ayrı oluyordu.Zaten kendi yaptığı hiçbir yemeği severek yiyememe gibi garipliğin en alasından değme bir huyu vardı.Emine teyzeye arkadan yaklaşıp kollarını belinden sarıp sarıldı.Sorun ise Emine teyzenin o oynak tikleriydi.
"Ayy haçen senin ebelerini kovalayam emi.Kaç kere söyleyecem kızçem da oynama benim dikçiklerimle.Ne menen bi illet hem güldüredüruyor hem sinir ediyor da.Sen ida inadına yapıp duruyosan bi git"dedi azarlayıp kızarken.
"Amma teyzem kızma ya ben seni sevdiğimden oynuyorum dikçiklerinle."dedi Burcu şirin gözükmeye çalışıp sesini incelterek.
"He dura ben ile ne dalga geçiyisun söylemiyom da dikçikleri."dedi elinde hazırladığı kahvaltılık biberleri bırakıp eli belinde arkasına dönerek.
"Tikçikleri mi?"dedi Burcu masumca.
"Ha da o meredu."
"Tamam tamam kızma kahvaltıyı yapalım benim bir iki işim var.Çıkıp onları halledeceğim sonra gelirim pastahaneye."dedi Emine teyzeyi sakinleştirmeye çalışıp açıklamasını yaptı.
"Ne işi idur sabahın kör vakitunda?"dedi Emine teyze korumacı anne kimliğine bürünüp.Burcu bu kadına hayrandı hele de şivesi yok muydu?Çok seviyordu Emine teyzeyi bu yüzden.
"Şu ev işini halledene kadar bir yer bulucam kalacak.Evden de eşyalarımı almam lazım."
Emine teyze ayağını yere vurup kaşlarını çatarak;
"Pak haçen kızıyim artık.Biz neciyiz postancı başı miyuz?Hem yanlız gitme o gudubedin evine söyle Aslı'ya ayarlıyı versin mahalleden bi uşak."
"Tamam sen dert etme Emine teyzem."diyip demlenen çayı bardaklara koydu.
"Nası dert etmeyem da kızçem.O şirret garı bi gavurluk yapar diyen gorkuyom ben."
Bu konuşmanın ardından hızlıca kahvaltısını yapıp, Aslı'nın çağırdığı Eşref'le hiç gitmek istemediği eve gitti.Kapıyı çalıp beklediğinde annesinin yine sokakta kim olduğunu umursamadan üzerindeki gecelikle çıkmasına şaşırmadı aslında ama sinirlenmişti bu duruma.
"Ooo kızım çalışmaya mı geldin."dedi alaylı ve yüzüne yerleştirdiği yalancı gülümsemesiyle.
Ya sabır çekip Burcu da aynı şekilde karşılık verdi annesine.
"Yok pazarlamaya geldim.Çık önümden gideceğim.Zaten fazla bile katlandım ikinize.Bu yol burada ayrılır anne.Ne yaptığın umrumda değil bundan sonra senin de olmasın zaten olduğu da yok ya."dedi buradan çabucak çıkıp derin bir nefes almak istiyordu.Boğuluyordu artık bu çatı altında.Hele de annesinin o iğrenç imalarını bir daha duymak istemiyordu.
"Yok canım dalga mı geçiyosun lan benle !O kadar para verdik, karnını doyurduk ,bunun için miydi?"
"Sağol.Benim kimseye borcum olmaz öderim ama daha fazla burada kalmayacağım."Umrunda değildi artık onun bağırmaları ne kadar tepki verirse versin bir daha görüşmeyecekti onlarla.
"Ha ben de kapında yalvarıyordum kal diye(!) Defol git evimden!O annen olacak karı bıraktı kapıma gitti seni."Sinirle söylediği şeyi kulakları duyduğunda sustu kadın.
"Sen ne diyosun be?Söylediğin şeyi kulağın duyuyo mu?"dedi Burcu bir hışımla bağırarak.
"Evet lan evet duyuyo sen benim kızım değilsin.Kim bilir anan olacak kadın hangi piçten peydahladı seni de kapıma bırakıp gitti."dedi kadın yüzsüzce kabahatini örtmek ister gibi bağırarak.
"Kim! Kim tanıyomusun? İnanmıyorum sana."dedi sesi titremişti.Böyle bir şey olamazdı ki olmamalıydı daha doğrusu.
"Ha haspam inanmıyormuş, tanıyorum tabi.Elvin bıraktı seni kapıma.Faslı bir ailenin kızı geldi buralara bir adamla gönül eğlendirdi giderken de seni başıma bırakıp gitti oldu mu?"dedi kahkaha atıp.
"Neden bıraktı inanmıyorum sana"dedi Burcu inanmamak için direnerek.
"Eeh yeter be! Saf mısın Fas diyorum.Ailesinin karşısına bi piçten peydahladığı çocukla çıksaydı da ikinizi de sağ bırakırlar mıydı?Eşyalarını alıyorsan al ve defol evimden yeterince katlandım sana."dedi kapıyı gösterip.
"Sen var ya sen... Nasıl bir insansın ya.Bunca yıl neden söylemedin bana."
"Gerek duymadım.Eeh yeter eşyalarının alıyorsan al almıyorsan da defol git yeterince kafamı ütüledin."
Hışımla kapıya ulaşıp çıktı evden.Karmakarışıktı, düşünemeyecek kadar hem de.Eşref'in sesini duyunca gerçekliğe döndü.
"Bacım bırakayım mı seni Emine teyzenin evine?Kendine gel biraz pek iyi görünmüyorsun.Aslı'ya haber veririm yanına gelir o da."
"Sağol Eşref gerek yok."
Tam yanından uzaklaşıp yürüyeceği sırada önüne çıkan iri bedenin yana çekilmesi ve Eşref'in yere düşmesi aynı ana denk geliyordu.Eşref'in üzerine çıkıp gelişine yumruğunu sallayan adam ise o çam yarmasıydı.
"Sen kimsin! Kimsin... Burcu'nun yanında ne işin var?"dedi yumruklarını sürekli kullanırken zorla nefes nefese konuşmuştu.
"Umut bırak!Eşref Aslı'nın sevgilisi.Bırak!"Umut Eşref'i yumruklamayı bırakıp Burcu'nun koluna asılıp konuştu.Dişleri birbirine kenetlenmiş, şakaklarındaki damar sinirden ölümüne atarken, yüzü sinirden kasılıyordu.
"Sakın! Sakın bir daha yanında samimi olduğunu geç, bir erkek bile görmeyeğim."dedi tıslayarak.
"Kendini erkekten saymamana sevindim."
"Benim sabrımı sınama kadın!Kim olduğu umrumda değil o dövdüğüm adamdan daha beter ederim yanındaki erkekleri tanıyamazsın anladın mı?Şimdi bin şu arabaya"dedi sinirle.Aslında korkmuştu biraz ama umrunda değildi o çam yarmasının ne kadar kızdığı.
"Ben yürürüm gerek yok."dedi inatla kolunu sıkan eli iterek.
"Sormadım zaten babamla tanışacaksın."
"-1-bana emir verme 2-seni tanımıyorum tanımayacağım da ve 3-Seni de babanı da tanımak istemiyorum."
"Emir vermemi istemiyorsan sözümü dinle.Senin tanıyıp tanımaman umrumda değil ama kendimi tekrardan sana tanıtayım ben Kimliğimdeki adımla Umôt evezyan.Babam da Erim evezyan bu kadar yeter herhalde.Peki sen?"
"Poke sin(!) Çok komik bi git ya!"Dedi söylene söylene gideceği sırada Umut sırtına alıp zorla araba koyarak yola çıktı.
Hedef mi?Hedef evezyan holdingdeki babasına gelininini göstermekti.
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.Yine sizden bir iki kelimelik de olsa yorumlar istiyorum.Beni kırmazsınız umarım.Evet karakterimizin adı Umôt evezyan peki bu çam yarmasının karakterini bir cümleyle anlatmanızı istesem ne derdiniz.Haydi yorumlara!!!!YORUM bırakmayı ve VOTE vermeyi unutmayalım.