Dubai'li Aşklar-Fürade(ARA VERİLDİ)

-4-Torun mu?

Multi'ye yine bir fotoğraf ekliyorum.

İyi okumalar....

Hayat boyunca ben, hep bir öğrenciydim.Enkaz içinde kalmış hayallerimi kurtarmaya çalışırken, umutlarımı da kaptırdığımı farketmedim hiç.Ya da mutluluk denen hikayenin hiç uğradığını da görmedim.Bu yüzden daha bir eksik kaldı çocukluğumun yaramaz zıpırlıkları.Araçta sadece susarak beklesem de düşünmekten yorulmuştum artık.Yanımdaki çam yarması ise keyifle gülüyordu.Daha fazla dayanamayarak,

"Manyak mısın ne yaptığını zannediyorsun sen ya?Durdur arabayı!Sana dedim! Durdur arabayı ineceğim."dedim kapının kolunu tutup Umut'a bağırarak.Adam resmen zorla attı arabaya ya.

"Sıkıysa giderken in!Çünkü durdurmayacağım."dedi inatla yüzüme bakmadan yola odaklanarak.Bu umursamaz tavırları tek başına insanı çıldırtırdı başka da bir özelliğe de gerek yoktu zaten.

"Seni daha ayısı ,çam yarması, kalas..."dedim.Sinirle nefesimi bırakıp kapı kolunu açmaya çalıştığımda açılmadı.Ona baktığımda yüzündeki muzur gülümseme 'Bunu ben yaptım nasıl beğendin mi?'der gibi alay ediyordu.Radyoyu açıp keyifle ıslık çalmaya başladı, bir eliyle de direksiyonda ritim tutuyordu.Yüzüne baktığımda kirli sakalı ve bakımlı ama dağınık saçlarıyla haylaz çocukları andırıyordu.Haylaz desem yalan olur aslında.Serseri bir tipi vardı hareketleri de ben odunum diye bas bas bağırıyordu ama şekil adamdı vesselam....Ona bakmamaya çalışarak camdan yolu izleyip bir yandan da müziği dinlemeye başladım.

Küçükken daha güçlüydük.Sık sık ağlasak da ,sıkı sıkı sarılırdık mutlu hayallere.Sonra ne zaman güçlü olmayı bıraktığımı farketmedim bile.Daha çok üzüldüm ,daha çok kırıldım herkese.Kırıldığım kadar da kırdım.Bitirdim mutlu gelecek hayallerindeki prens ,prenses hikayelerini şimdi...Şimdi mi?Şimdi aslında güçlü olmayı bile beceremeyen ben, yine bir şeylerin peşinden sürükleniyorum.Üstelik nasıl kurtulacağımı da bilmiyorum.Arabanın ani bir şekilde durmasıyla ,hafiften öne savrulup etrafa baktım.

"İn hadi."diyerek araçtan inip kapıma gelip açtı.

"Ya bak sana diyorum istemiyorum anlamıyor musun?"dedim araçtan inmeden başımı yukarı doğru kaldırıp, yüzüne baktım bıkkınlıkla.

"Anlamıyorum lan! Var mı anlamıyorum!"dedi ellerini saçlarının arasına daldırıp bağırarak.

"Benle lan'lı lun'lu konuşma."

"Bak kızım sinirlerimi bozma sen de.Uslu bir kız ol ve beni kızdırmadan babamla tanış."dedi dişlerini sıkıp.

"Babanla tanışsam bırakacak mısın peşimi?"

"Düşünürüm..."dedi omzunu silkip holding'e ilerlemeye başladı.

"Hadi o zaman çabucak bitirelim şu işi.Daha fazla seninle uğraşmak istemiyorum.Ayrıca aklına yaz.Babanı kırmamak için geliyorum.Tanışıcaz ve bitecek sonra sen yoluna, ben yoluma..."Umut olur gibisinden bakınca, önüme dönüp yan yana ilerlemeye başladık.

Kocaman şirketin giriş kapısındaki döner kapıdan içeri giren çalışanların hepsi oldukça güzel ve resmi giyimliydi.Ben ise onların yanında fazlasıyla spor kalıyordum.Şirket binasının kaç kat olduğundan emin değildim ama oldukça yüksek bir binaydı ve geniş camları siyah filmlerle gizlenmişti.Şirketin kapısından girdiğimizde Umut'un arkasından ilerlerken güvenlikçiler durdurdu.

"Üzerinizi aramak zorundayız."dedi iri yarı bir güvenlikçi önüme geçip.

"Ama..."diye karşı çıkacak olduğumda konuşmamı bölerek ısrar ettiler.