30
Nanatili lang akong nakatitig sa salamin sa may banyo. I kept staring at the hallowed eyed girl looking back at me. Her eyes are red from crying, her face pale from not eating. Her lips are cracked, her hair in disarray.
Muli na namang tumulo ang luha ko at hindi na ako nag abala pang punasan iyon. Akala ko ay pagod na akong umiyak, akala ko ay magiging masaya na ako, akala ko happy ending na.
Nakalimutan kong si Seven pala ang usapan. You have to remember Cha, kapag si Seven, you should never expect and never assume.
Kinuha ko iyong sabon sa lababo at naghilamos. I tried making myself look decent. Pinusod ko ang buhok ko at nagsuot ng oversize na sweater at jeggings. Kinuha ko iyong sapatos ko at lumabas na sa room ko sa hotel na tinutuluyan ko.
Kagabi ay hinatid ni Marid iyong plane ticket ko para makauwi na ako sa Pilipinas. Ni hindi man lang niya nagawang ibigay iyon sa akin ng personal. Was he really that pissed?
I was wrong. I know that. I jumped into conclusions. Pinagbintangan ko siya. Ipinakita ko sa kanya na wala akong tiwala sa kanya. Pero hindi ko magawang sisihin ang sarili ko. Before I came to Italy, Allanis and Seven are in a relationship. They were engaged. Malalim na ang relasyon nila bago pa nagawang aminin ni Seven sa akin ang nararamdaman niya.
I am scared that maybe he is the father. Pinuno ko ang usapan namin ng akusasyon ko para hindi siya makasagot. Hindi ko kayang marinog sa bibig niya mismo na siya ang ama ng batang dinadala ni Allanis. Kapag nangyari iyon ay saan na lamang ako aabutin?
I am almost there. I almost won. My wish on the seven stars almost came true. I am afraid that his answer will crush my dreams. Because of that fear, I became irrational, childish, and immature.
Hindi ko alam kung saan na ako nakaabot sa paglalakad ko. Hindi ko rin alam kung saan ako pupunta. Dirediretsyo lang ang hakbang ko kahit wala naman akong destinasyon.
Sunod sunod na sigawan ang narinig ko. Noong dumiretsyo ang tingin ko ay nakita kong green light na pala at naipit na ako sa gitna ng mga rumaragasang sasakyan.
Shit! I'm gonna die! Damn it!
Napapikit ako ng mariin bago ko naramdaman iyong paghila sa braso ko. Bumagsak ang katawan ko sa may sidewalk at tumama ang balakang ko sa poste.
"Ugh, fuck!" baritonong boses ang narinig ko. Pagdilat ko ay nakita ko iyong lalaking halos nakadagan sa akin. Nanlaki ang mata ko habang nakatingin rito.
"Ash! Oh my! Ayos ka lang?" lapit naman noong isang babae sa amin. Inalalayan niyang makatayo iyong lalaki bago ako nilapitan.
"Are you hurt?" she asked. Umiling ako habang nakatingin doon sa dumudugong kamay noong binata.
"Nasugatan yata siya." Mahina kong sabi. Hinarap noong babae iyong binata. The guy opened his mouth and shook his head.
"This is nothing Alex.."
Tumayo iyong babae. "No, we'll go to the hospital." Anas niya. Muli siyang humarap sa akin. "We'll take you there too. Okay lang ba?" her silky voice was very soothing.
"No, no I'm fine." Sagot ko. Sinubukan kong tumayo pero napangiwi ako sa kirot sa tagiliran ko. Mabilis na umalalay iyong babae sa akin bago ako pinandilatan.
"You're hurt." Pinal niyang sabi bago ako inakay sa sasakyan nila noong binata. Noong makapasok ako ay siya mismo ang naglagay ng seatbelt sa akin.
"I'm Alex. He's my brother, Ashton. Pinoy kami." Pakilala niya noong umaandar na iyong sasakyan.
"Chantal." Maikli kong sabi. Ilang tanong pa ang nakuha ko mula kay Alex bago kami nakaabot sa ospital.
Nabugbog lang ang baywang ko at wala naman akong kahit na anong pilay o sugat. Mabuti na lamang at nahila agad ako ni Ashton bago pa man ako nahagip ng sasakyan.
"Say, masyado ka yatang malalim mag isip. Muntik na na tuloy masagasaan." Puna ni Ashton habang binebendahan iyong sugat sa kamay niya. Napanguso lamang ako at yumuko.
"Ashton! That's very private!" saway ni Alex. Ashton rolled his eyes.
"That's very private!" pangagaya niya sa pananalita ng kapatid niya. I smiled as I remember Kuya Caius.
Noong ngumiti ako ay napangisi si Ashton. "She's having a crush on me Lex."
Tinampal ni Alex ang bibig niya. "Shut up. You manwhore."
Noong makaalis iyong nurse ay saka lamang ako nagsalita. Kinwento ko sa magkapatid iyong nangyari sa pagitan ni Seven. Mataman lamang nakikinig iyong dalawa at hinintay na matapos ako.
Nagkibit balikat ako. "So, he's actually forcing me to come home. Mag uusap na lang daw kami kapag maayos na ang lahat ng problema niya dito." Pagtatapos ko. Napatango si Alex at hinawakan iyong kamay ko.
"That guy is an asshole." Convinced na convinced niyang sabi. Natawa lamang ako sa sagot niya. Yeah, Seven's the biggest asshole in the world.
"But come to think of it, I guess it is your fault Miss. You judged him and accused him of things he will clearly not do. Ikaw na mismong nagsabi na mahal ka niya." sabat ni Ash sa usapan namin. Tinitigan ko lamang siya at huminga ng malalim.
Boys, magkakampihan talaga kayo.
"If they were engaged eight months ago, hindi ba dapat ay malaki na ang tiyan niya? Don't get me wrong ha? It is either he cheated on you, or he is not the father at all. If he is not the father, then, you should apologize to him right now, Miss." Aniya. Nawalan ako ng boses sa sinabi niya. What?
It's not.. why should I apologize? Siya ang..
Biglang nag ring iyon cellphone ko. Kinuha ko iyon at hindi na tiningnan ang caller id.
"Hello?"
"Where are you Chantal?" boses ni Seven ang sumalubong sa akin. Nilayo ko iyong phone para kumpirmahin na siya nga iyon.
"Ha?"
Narinig ko iyong langitngit ng upuan at ingay ng mga taong hinihingi ang atensyon niya. Is he busy?
"Where are you? Marid said you're nowhere to be found. Cha, nasaan ka?" nag aalala niyang sabi. Tumayo ako at lumayo muna sa magkapatid.
"S-sa ospital---"
"What?!" sigaw niya sa kabilang linya. Napangiwi lamang ako. Why do you care ha Montreal?
"Saan iyan? Pupuntahan na kita."
Agad akong pumigil sa kanya. "Huwag na Seven."
"Cha!"
"May kaso ka pang inaasikaso hindi ba? Allanis needs your help. Marami kang problema. Ayaw ko ng dumagdag." Sagot ko. Kinopya ko iyong linya niya noong ako ang pinaalis niya.
Narinig ko ang paghinga niya ng malalim. "Chantal, look, I'm sorry---"
"No, it's fine. Kasalanan ko. Hindi ko kasi alam kung saan ko ilulugar ang sarili ko."
"Fuck Cha, it's not like that!" frustrated na niyang sabi. I heard someone calling him.
"I told you to wait!" sigaw niya sa kung sino man iyong tumatawag sa kanya. Kinagat ko iyong labi ko at sumandal sa may pader. Bakit ba hindi na lang niya ako pabayaan? Doon na siya sa trabaho niya, o kaya kay Allanis. Bahala na siya.
"Cha, pupuntahan kita. Are you hurt? Are you okay? Kaya sinabi ko ng umuwi ka na dahil walang mag aalaga sayo dito!" paos na niyang sabi. I just pursed my lips. He's really treating me like a child. Di ko kailangan ng yaya Montreal.
"I'll hang up."
"Cha, please!"
"Seven, I'll end the call."
"I'm sorry Cha, please. Let's talk when I get home." Pagmamakaawa niya. Huminga lamang ako ng malalim. Pinaglaruan ko iyong sapatos ko habang nag iisip ng dapat sabihin.
"Seven.."
"Yes?" he said. Isang salita lang iyon but I felt his fear.
"Are you.. are you the father of her baby?" mahina kong tanong. Ilang sandali muna bago siya sumagot. I held my breath and closed my eyes tightly.
This is it Cha.
"No, Chantal. I'm not."
---------------------
Serise, everybody.