♡ Chapter One ♡
Lianne's POV
What if... ma-in love ang isang playgirl na katulad ko?
'Tapos, hindi in love sa akin 'yong taong mahal ko. That would be so sad, 'di ba? And I am so maarte umpisa pa lang ng story ko! Mabuti na lang maganda ako.
I pouted with those thoughts of mine. But then, I continued thinking about being in love and being hurt by the one I love.
'Tapos, paglalaruan at lolokohin niya ako katulad ng ginawa ko sa mga naging boyfriend ko noon.
'Tapos, iiwanan niya rin ako.
Napahawak ako sa dibdib ko na parang nasaktan sa bagay na naisip ko.
'Tapos, maghahabol ako sa kanya na parang timang.
Napahawak naman ako sa ulo ko na parang nababaliw.
'Tapos, siya... tuwang-tuwa sa paghahabol ko sa kanya.
Nag-pout pa ako lalo and I really tried my best para makaramdam ng sakit kahit sa imagination lang.
'Tapos, ako... iniiyakan siya.
'Tapo—!
"Hoy, Lianne!"
"Ay, lecheng lalaki!" naibulalas ko sa pagkagulat. Muntikan pa akong mahulog sa kinauupuan ko.
Lintek! Ang pangarap ko ay mahulog sa isang lalake. Hindi ang mahulog mula sa upuan! At sino bang nilalang ang sumisira sa pag-i-internalize ko?!
Paglingon ko ay nakita ko si Renz na papalapit sa puwesto ko. Best friend ko na siya since the day I was conceived in my mother's womb. Ewan ko nga kung paano ko siya naging best friend. Samantalang palagi kaming magkasalungat sa madaming bagay. Madalas din kaming nagbabangayan kahit simpleng bagay lang naman ang issue. Palagi pa niya akong inaasar. Lahat ng ayaw ko ay ginagawa niya para lang inisin ako. Pati nga mga nagiging boyfriend ko ay nilalait-lait niya na akala mo kung sino siyang napaka guwapong lalaki!
Okay, sige guwapo naman talaga siya. Pero ewan ko talaga kung bakit sa lahat ng tao sa Pilipinas ay siya pa ang naging best friend ko at ako ang naging best friend niya.
Tsk! Pareho pa namang malakas ang topak namin. Ano na lang ang magiging kinabukasan ng Pilipinas, 'di ba? Mabuti na lang talaga, maganda ako, period.
"Ano na? Aalis na tayo, nakatunganga ka pa r'yan!" bulyaw niya sa akin pagkalapit na pagkalapit niya sa puwesto ko.
Ano ba naman 'yan?! Panira ng moment! Bumi-best actress pa nga ako sa pag-e-emote!
Pupunta kami ngayon sa Boracay with our families. Magkaibigan ang mga parents namin since high school, kaya hayan... lumaki kami ni Renz at ng kuya niyang si Mark na magkakasama. At mukhang pati sa pagtanda, magkakasama pa din kami. Paanong hindi? Eh, magkatabi lang ang mga bahay namin. Kulang na nga lang ipa-renovate ang mga bahay namin para gawing iisa at maging one big happy family kami.
Nakasimangot akong tumayo mula sa kinauupuan ko at hindi ko siya pinansin. Diretso akong naglakad papunta sa van na sasakyan namin at nilagpasan ko lang siya.
"Uy! Hintay naman, Best!" habol naman niya sa akin.
"Bilisan mo naman kasi! Ang bagal-bagal mo!" hindi lumilingong sabi ko sa kanya na may kasama pang pagwasiwas ng kamay sa ere. At siya pa talaga ang sinabihan ko ng mabagal ngayon, samantalang ako itong sinundo niya sa garden namin.
Kasi naman... nakakaasar! Panira talaga siya ng moment! Nangangarap pa nga akong ma-in love at maloko, eh! Paiyak na din sana ako kanina. Sayang talaga ang emote ko!
Pero pangarapin daw bang maloko? Ibang klase talaga ako. I'm so different and only me can define the word 'extraordinary.' Charot!
Eh, kayo ba pinangarap niyo iyon? I'm pretty sure, it's a big no, no with matching todong iling! Kasi nga, ako lang ang nag-iisang tao sa mundo na nangangarap na mapaglaruan at masaktan.
"Bakit ang sungit mo? Na-interrupt ko na naman ba ang pagdi-daydream mo?" tanong pa ni Renz nang masabayan na niya ako sa paglalakad.
"Nakuha mo, Tsong!" May kasama pang hampas sa braso niya na sabi ko. Para with intense feelings.
Wala na talaga akong maitatago sa kanya. Kabisadung-kabisado na niya ako from head to toe and from roots to tips. Kahit brand ng mga ginagamit kong cosmetics at napkin alam niya!
Tinawanan niya ako. Pagkatapos ay umakbay siya sa akin. "Alam mo, Best..."
Tsk! Mukhang alam ko na ang sasabihin niya!
Gusto ko na sana siyang pigilan sa sasabihin niya pero naunahan na niya akong magsalita.
"Bakit ba kasi ayaw mo pang aminin kay Kuya 'yang pagsintang-pururot mo sa kanya?" tuloy niya sa sinasabi niya.
Itunulak ko naman siya palayo pagkarinig ko ng sinabi niya para maalis ang pagkakaakbay niya sa akin.
Sinabi ko na nga ba!
"Tigilan mo nga ako, Renz!" naiinis kong sabi sa kanya.
Iyon kasi ang palagi niyang sinasabi sa akin kapag nahuhuli niya akong nagdi-daydream. Pero kahit kailan naman ay hindi pumasok sa pagdi-daydream ko ang kuya niya, ano?! 'Tsaka, daymare iyon kapag ganoon!
Kahit kailan talaga itong Renz na ito... ayaw maniwala na wala naman akong gusto sa kuya niya. At never ko ring pagpapantasyahan ang lalaking iyon! Isa pa iyong parang si Renz, eh. Ang hilig mang-trip at mang-asar. Hobby na nilang magkapatid na asarin at buwisitin ako. 'Tsaka, playboy kaya 'yon! Parang ako lang... playgirl.
Pero... napaisip ako bigla.
Iyon nga ang pangarap ko, 'di ba? Ang ma-in love sa isang playboy, at lokohin at saktan niya ako?
Pero ulit... pangarap lang naman iyon! Hindi naman lahat ng pangarap natutupad, 'di ba? 'Di ba?
Hay naku... ewan ko sa'yo, Lianne. Ang gulo mo. Extraordinary ka ngang tunay. Pati sarili mo ay ginugulo mo.
Nakarating na kami sa pinagpaparadahan ng van na gagamitin namin papuntang airport.
Hindi na ako inasar ulit ni Renz. Mapapagalitan kasi siya ng mama at papa nila kapag narinig na inaasar niya ako. Ang lakas ko kaya kina tito Rick at tita Belle.
"Wala na bang nakalimutan?" tanong ng mommy ko.
"Wala na po," magkasabay naman naming sagot ni Renz kahit hindi naman talaga namin alam kung may nakalimutan ba o wala.
Nauna akong pumasok kay Renz sa van. Gusto kasi niya sa tabi ng bintana and since nasa tabi na si Mark ng isang bintana, pinagbigyan ko na si Renz. Baka kasi umiyak. Cry baby ever kasi 'yan. Ang lakas magmaktol kapag hindi nasunod ang gusto. Mas spoiled pa kaysa sa akin na only child.
Nasa pangatlong row kami ng van. Ang mga parents ko naman ang nasa pangalawa kasama si tita Belle, at nasa front passenger seat si tito Rick na katabi ang driver.
Nakita kong nagre-ready na agad sa pagtulog sa biyahe si Renz pagkaupo niya sa tabi ko. Ang antukin talaga niya kahit kailan. Basta may pagkakataong puwede siyang matulog, matutulog at matutulog talaga siya. Akala mo palaging puyat pero hindi naman.
Si Mark naman, busy sa pagti-text. Malamang bagong girlfriend na naman niya ang ka-text niya. Ang playboy talaga. Mahigit fifty na siguro naging girlfriend niya. Mabuti pa ako mga fourty-nine pa lang naging boyfriends ko. Pero siyempre, joke lang. Sa pagkakatanda ko, naka hmm... hindi ko na pala alam ang counting ng mga naging boyfriends ko, so back to zero na lang.
Well, anyway... kahit naman madami na din akong naging boyfriend, alam ko ang limitations ko. Si Mark kasi parang wala sa bokabularyo niya ang salitang 'limitasyon' at sige lang siya ng sige. I mean, iyong alam niyo na... the intimacy between a man and a woman.
Teka, teka... preno, Lianne!
Ano bang pakialam ko sa kanila ng mga nakakarelasyon niya at kung anuman ang mga ginagawa nila? Napailing ako sa sarili ko.
Tss! Nevermind!
Naramdaman kong may pumatong sa sandalan ng upuan ko at dahil nga maarteng maganda ako, siyempre maiirita ako.
Lumingon ako kay Mark at nakita kong braso nga niya ang nakapatong sa sandalan ng upuan ko.
"Tanggalin mo nga iyang braso mo!" iritableng utos ko sa kanya pero ako na mismo ang nag-alis ng braso niya.
"Nag-iinat lang, eh," katwiran naman niya and he frowned.
"Ang tagal mo namang mag-inat?!" Inirapan ko pa siya. "Umurong ka nga!"
"Ano pang uurungan ko dito? Eh, halos magkapalitan na kami nitong bintana! Ikaw kaya ang umusod!" Itinulak pa niya ako ng mahina. "Ang laki-laki ng space d'yan kay Renz!"
"Paano ako uusod kung wagas makahilata itong kapatid mo?!" Gumanti din ako ng tulak sa kanya para makita ko kung magkakapalitan nga sila ng bintana ng hitsura. Laking tuwa ko lang kung mangyayari nga iyon.
"Hoy, Renz!" Binato niya ng headrest pillow si Renz. "Umayos ka nga ng upo. Wala ka pa sa hotel!"
"Mama, o... ang gulo ni Kuya 'tsaka ni Lianne," sumbong naman agad ni Renz pero nakapikit pa rin siya at mukhang walang balak umayos ng upo.
At siya pa talaga ang may ganang magsumbong?! Ang galing lang niya, 'di ba?! Ang sarap niyang ihulog sa bintana habang umaandar sa highway itong sasakyan!
"Naiipit si Lianne!" pagalit na sabi ni Mark. "Maliit na nga, iniipit mo pa," pabulong niya pang dagdag.
Binatukan ko nga. "Baka nakakalimutan mong katabi mo lang ako?"
"Pausugin mo na kasi si Renz!"
"Eh, ayaw nga!"
"Itulak mo kasi!" Itinulak na naman niya ako. Akala ko ba si Renz ang itutulak? Bakit ako ang itinulak niya?
"Matutulak ko ba iyan? Eh, ang laki-laking unggoy n'yan!" naiinis ko nang sabi. Nakakaasar na kasi itong dalawang mga unggoy na ito.
"Huwag nga kayong mag-away-away d'yan. Para kayong mga bata," saway na sa amin ng mommy ko.
Pinandilatan ko si Mark ng mata at ganoon din ang ginawa niya sa akin. Pagkatapos ay nag-irapan kami at pareho na ring nanahimik.
Ang epal talaga ng magkapatid na 'to. Ang sarap pag-umpugin ng mga ulo nila nang malaman kung sino ang may mas matigas na bungo!
Kinuha ko na lang ang gadget ko at inilagay ang headset sa magkabilang tainga ko. Mas mabuti pang mag-sound trip na lang ako kaysa makipag-ayaw sa dalawang tukmol na katabi ko.
Sumadal ako sa upuan at pumikit. Pero wala pang isang minuto ay may nagtanggal na ng isang earpiece sa kaliwang tainga ko.
"Pa-share," narinig kong sabi niya Mark.
Binigyan ko siya ng masamang tingin.
Wow, ha? Pa-share daw pero hindi pa ako pumapayag, nasa kanya na 'yong isang earpiece.
"Wala bang ibang kanta?" Kinuha niya ang gadget sa akin at namili ng kanta habang nakatingin lang ako sa kanya.
Wow talaga! Makiki-share na lang sa music, choosy pa!
"Puro Westlife," kumento pa niya. "Wala ka bang alam na ibang banda?"
Sumimangot ako. "Westlife, Westlife, at Westlife!"
Narinig ko ang mahinang tawa ni Renz. Nang lingunin ko ay nakapikit pa din siya. Nakapikit pero alam kong nakikinig sa usapan namin ng kuya niya.
"Ang boring." Mark sighed.
"Akin na nga 'yan!" Sinubukan kong agawin 'yong gadget pero inwas niya.
Ugh! Tama bang laitin ang favorite band ko?! Nakakaasar! Laitin niya na ang lahat huwag lang ang Westlife ko!
"Joke lang. Favorite ko nga rin 'to, eh," bawi niya na alam ko namang kasinungalingan lang. Ngumiti pa siya sa akin.
Kung hindi ba naman talaga nangbubuwisit ang taong ito.
"Ito na lang." He played a song at sinabayan niya pa. "I've got sunshine on a cloudy day..." Tumingin pa siya sa labas. "When it's cold outside... I've got the month on May..."
Hindi niya gusto sa lagay na iyan ang mag kanta ng Westlife pero wagas siya maka-emote at kuhang-kuha niya ang tono.
Alam ko na noon pa na maganda ang boses niya at sana boses na lang siya. At ang pogi talaga sa paningin ng lalaking maganda ang boses, ano?
Pero... exempted si Mark sa mga lalaking iyon!
Ibinalik niya ang tingin sa akin. "I guess you'd say... What can make me feel this way...?"
Kung ibang babae siguro ang nasa posisyon ko ngayon, baka kilig na kilig na siya. At baka nahalikan niya pa si Mark. Kaso hindi ako katulad ng ibang babae. Kaya sorry na lang si Mark. Hindi siya makakatikim ng kiss sa akin.
"My girl... Talking about my girl... My girl..." He winked at me and posted a sly smile.
Siomai! Bakit may ganoon? At bakit parang may kumibot sa bandang dibdbi ko?
"Ay sus! Kinilig!" Kiniliti ako ni Renz sa tagiliran na ngayon at dilat na dilat na ang mga mata habang ngiting-ngiti din.
"Ay, ano ba?!" Tinapik ko ang kamay niya.
Basta talaga asaran, nagigising ang loko!
"I've got so much honey..." patuloy ni Mark sa pagkanta at sinandalan niya ako with all his weight. "The bees envy me..."
"Ahhh! Ano ba?! Tantanan niyo nga akong dalawa!" I extended both of my arms to push them away. Narinig ko pang may nauntog sa kanilang dalawa pero wala na akong pakialam.
Oo, gustung-gusto kong mag-outing para maibsan naman ang kabagutan ko sa bahay, pero kung ganito lang naman ang gagawin ng dalawang ito sa akin, ayoko na lang! Magkukulong na lang ako sa bahay kahit pa mamatay ako sa boredom!
Mga buwisit! Bakit ba wala ng pakialam sila Mommy sa amin kahit ang gulo na namin dito ngayon?
"Ang sakit, ah?"
Napalingon ako kay Renz na nagsalita at nakita kong hawak niya ang gilid ng ulo niya. Siya siguro ang nauntog.
Nang lumingon siya sa akin ay sinimangutan niya ako. I made a face at inirapan ko siya.
Mabuti nga sa kanya. Sana magkabukol!
"Uy, pahiram ng isang earpiece." Kinuha na naman ni Mark ang isang earpiece na natanggal kanina pagkatulak ko sa kanila palayo sa akin.
Sinamaan ko siya ng tingin pero hindi man lang siya natinag at kinuha niya pa din iyon.
"Behave na 'ko, promise." He beamed.
Fine. Inirapan ko din siya at sa unahan ako tumingin para hindi ko makita ang mga pagmumukha nila.
"I've got all the riches baby... One man can claim..." At kumanta na naman siya.
"Huwag ka ngang maingay. Matutulog ako. Ang pangit ng boses mo," saway ko sa kanya na may kasama panglalait.
Pero hindi talaga siya nagpapapigil. "I guess you'd say... What can make me feel this way..."
"Mark!" Inuubos niya talaga ang baon kong pasensiya!
"Yes, my girl?" tugon niya with all his charming smile.
Tinitigan ko siya ng masama pero hindi talaga natinag ang ngiti niyang pang-toothpaste.
Grrr! Ano bang gagawin ko sa nilalang na ito para magtigil sa pang-iinis sa akin?!
"Yeehee! Ang sweet!" sabat na naman ni Renz.
Nang balingan ko siya ay agad niyang inalis ang ngiti sa mukha niya.
"Matutulog na nga, eh." Inayos niya na ulit ang sarili para matulog dahil alam niyang dodoble ang bukol niya kapag hindi niya pa ako tinigilan.
"I''ve got sunshine on a cloudy day... With my girl..."
Hay... wala ng pag-asa na mapatahimik ko itong isa kaya pabayaan na lang sa trip niya. Mapipikon at mapipikon lang ako sa kanya.
"Talking about, talking about, talking about my girl..."
>>> Next Chapter >>>