This is the last chapter. Thank you for reading until the end. I hope you did enjoy the story!
--
Graduation day, ito 'yong isa sa mga pinakahihintay kong araw. Halos lahat naman ata ng tao, gustong makapagtapos ng pag-aaral. Kumbaga sa isang karera, itong araw na 'to 'yong finish line.
"Congrats sa atin," sambit ni Ailee. "Ano nang plano mo?" Natigilan ako sa tanong niya dahil sa totoo lang wala pa akong naiisip sa ngayon.
Pagkatapos ng lahat ng mga nangyari samin, hindi ko na naisip pa kung anong gagawin ko after graduation. Masyado akong pre-occupied.
"Sa totoo lang wala pa akong naiisip. Ikaw, anong balak mo?"
"Ayon, ako daw mag ma-manage ng flower shop business namin. Okay lang naman sakin, gusto ko naman 'yon eh." Buti pa si Ailee, meron nang plano. "Kayo, 'di ba may family business din kayo? Hindi ba ikaw ang mag ma-manage non?"
"Siguro pero hindi naman ako pinipilit nila Mommy tungkol don, malaya pa din naman ako sa gusto kong gawin."
Napabuntong hininga siya. "Buti ka pa, malaya sa kung anong gusto mo. I mean, gusto ko nga 'yong flower shop business namin pero mas gusto kong mag pinta. Ayaw lang kasi ng family ko."
"Then, do both at the same time. Kaya mo yan, ikaw pa." Pahawak siya sa baba na parang napapaisip siya. "It's your life anyway."
"Tama ka, Angel. Siguro nga it's time to voice out what I want."
"Ano nga palang balita sa kapatid mo?" Biglang nag bago 'yong mood niya. Napataas 'yong kilay niya at parang gusto niyang mag chance topic na lang kami. "Anong problema? Nag sumbong ba siya sa parents niyo?"
"Actually tahimik lang siya tungkol sa nangyari pero mas lalo siyang nagpapa-awa sa parents ko ngayon. Feeling ko babalikan niya din ako anytime soon." Pareho kaming napatingin kay Anya. Kung titignan mo siya sa malayo, parang ang amo-amo niya pero ang totoo, hindi. "Looks can really be deceiving."
"Sa pagkakakilala ko sayo, hindi ka kayang pabagsakin ng isang katulad lang ni Anya," ngumisi ako sakanya. "Ikaw pa, si Ailee ka eh.
Ngumiti siya, 'yong ngiti na matagal ko nang hindi nakikita. "Tama, si Ailee ako. Thank you, Angel."
"Thank you saan?"
"Thank you for being a good friend to me, a true one. I'm so lucky to be one of your friends." Ngumiti kami pareho at sabay nagyakapan. I feel the same way too. "Cheers to our friendship!"
"Teka!" Sigaw ni Caleb at kasama niya pa talaga si Ashton. "Sali kami sa group hug niyo!" Lumapit silang dalawa samin pagkatapos niyakap nila kami. "Group hug!" Sigaw nilang dalawa. Mga loko-loko talaga sila.
"Congras sa ating lahat," sambit ni Ashton. "Sana kahit graduate na tayo, maging magkakaibigan pa din tayo."
Inakbayan siya bigla ni Ailee. "Oo naman, noh." Napangiti ako bigla, naisip ko na naman kasi 'yong fact na bagay talaga silang dalawa. "Teka, friends na din ba kayo ni Caleb?"
"Yeah, we are." Sabay pa sila. Mukha ngang magkaibigan na silang dalawa. "Ang mga pogi, madaling nagkakasundo." Pagbibiro ni Caleb.
"Tara na, alis na nga tayo." Pangbabara naman ni Ailee. Natawa tuloy kaming lahat. "Kakain kami ng family ko sa labas, kayo anong balak niyo?"
"Ganon din, kayo Angel?" Tanong ni Ashton. "Magkasama ba kayo ni Caleb?"
"Oo, magkasama 'yong family namin na mag ce-celebrate." Sagot ko.
"Wow, going strong. We're so happy for you. Kaya ikaw Caleb, wag na wag mong sasaktan 'tong kaibigan ko ha? Kung hindi malalagot ka sakin." Sambit ni Ailee.
Sumingit din si Ashton, "Oo nga bro, wag na wag mong sasaktan si Angel kung hindi madami nang nakaabang sayo."
"Teka, paano naman ako? Wala bang concern sakin?" Sagot niya. Hinila niya ako palapit sakanya pagkatapos niyakap niya ako mula sa likod. "Hindi ko kayang ipangako na hindi ko na ulit masasaktan si Angel dahil part naman talaga ng relasyon 'yong minsan nagkakasakitan pero isa lang 'yong kayang kong ipangako, 'yon ay ang mahalin siya ng lubos."
Napangiti ako sa sinabi niya. Tama naman si Caleb, eh. Sa relasyon, hindi maiiwasan na minsan masaktan niyo ang isa't-isa pero ang mahalaga, 'yong pagmamahal niyo.
"Sige na, kayo na sweet. Mauna na nga ako, na bitter ako sa inyo. Kayo na ang may lovelife." Pagtataray ni Ailee. "Bye guys, see you around. Congrats sa ating lahat!"
"Sama na ako sayo palabas, bye Angel at Caleb. Congrats ulit."
"Bye, ingat kayo!" Sabay naming sabi ni Caleb.
Sabay mag dinner 'yong family ko tska family ni Caleb. First time nga na magkakasama kaming lahat kaya excited kaming dalawa ni Caleb. Nandon din kasi 'yong Dad niya kaya kumpleto kaming lahat.
Sa malapit na restaurant kami kumain. Masaya namin kami at mukhang nagkakasundo si Daddy at 'yong Dad ni Caleb ganon din si Mommy at Tita. Si Carmi naman, tuwang tuwa kasi nagkabalikan na daw kami ni Caleb. Kwento siya ng kwento tungkol sa mga ginawa ni Caleb nung naghiwalay kami.
Halos hindi na daw siya kumakain tapos palagi lang siyang nasa kwarto. Hindi din daw siya makausap ng maayos at palaging tulala.
Naisip ko tuloy pati mga sacrifice na ginawa niya para sakin. Hindi talaga ako nagkamali na pinatawad ko siya at binigyan ng second chance.
"What's you plan after this, Caleb?" Tanong ni Daddy. Medyo na caught off guard si Caleb don. "Balita ko, mahilig ka daw mag pinta? Are you planning to have an art gallery here?"
Magsasalita pa lang sana siya pero bigla na lang nagsalita 'yong Dad niya. "Actually, he got invitation from Japan art school to study there. And at the same time for him to manage our business there."
Nanlaki 'yong mata ko sa sinabi niya. Hindi pa sakin nababanggit ni Caleb ang tungkol duon. "Dad, I'm still thinking about it!"
"Come on son, this is what you've all wanted right? Bata ka pa lang pangarap mo nang makakuha ng invite don. Isa pa, ikaw lang ang maasahan ko para sa business natin."
"Well, if it's your family business and your dream, then there's nothing wrong about it," sagot ni Daddy. "Magiging LDR nga lang kayo ng anak ko. We need her here for our own business."
"I'm still not sure about it, Tito." tinignan ako ni Caleb at mukhang unease na siya bigla. Siguro akal niya magagalit ako dahil hindi niya nabanggit sakin ang tungkol sa usapan nila ng Dad niya. "And I still need to talk to your daughter about it." Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit.
"Son, you have to think about it fast because they need you there as soon as possible."
'Yong thought pa lang na aalis siya, nalulungkot na ako. Paano pa kaya kapag umalis na talaga siya? Kaso sino ba ako para pigilan siya? Family business nila 'yon at isa pa pangarap niya 'yon. Matagal na niyang gustong makakuha ng invite sa school na 'yon.
Kung pwede nga lang din akong sumunod sakanya pero hindi pwede. Nakaya ko naman 'yong long distance relationship dati, eh. For sure kakayanin ko ulit 'yon. Sana kayanin ko..
After namin mag celebrate, inaya muna ako ni Caleb pumunta sa Tagaytay para mag kape at mag-usap.
"Babe, sorry kung hindi ko pa nasasabi sayo 'yong tungkol sa usapan namin ni Dad. Hindi pa naman kasi ako sure don." Sambit niya. May pag-aalala sa mukha niya. "Please don't get mad at me."
Hinawakan ko ang kamayniya at ngumiti ako. "I'm not mad, babe. I understand you."
"Really?"
"Pangarap mo 'yon at isa pa kailangan ka ng family business niyo don kaya bakit hindi ka pa sigurado sa offer ng Dad mo?" Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko. Halos tunawin niya ako sa mga tingin niya. "Why?"
"Ayoko lang na magkahiwalay tayo. Maisip ko pa lang na iiwan kita dito parang hindi ko na kaya. Kung pwede nga lang araw-araw makita ko 'yong mukha mo, mahawakan, mahalikan ka at mayakap ka. Gusto ko palagi lang akong nasa tabi mo, babe."
Hinawakan ko 'yong kamay niya. "Babe, gusto ko din na palagi ka lang nasa tabi ko pero mas gugustuhin ko na maabot mo 'yong mga pangarap mo. Being your girlfriend is also supporting you in whatever you do. It's not going to be easy but I know it's worth it."
"Are you sure?" May pag-aalala sa boses at sa expression ng mukha niya. "I can decline that offer and just stay here for you. You're the most important to me, babe."
"Babe, nakaya ko naman 'yong LDR before, for sure kakayanin ko ulit 'yon para sayo. Ayokong maging hadlang sa pag tupad ng pangarap mo. Malulungkot lang ako non. Kaya please, go pursue your dream. Kahit anong mangyari, nandito pa din ako para sayo, malapit o malayo man tayo sa isa't-isa."
Lumapit siya sakin at niyakap niya ako ng mahigpit, sobrang higpit feeling ko hindi na ako makahinga.
Pinigilan kong umiyak dahil alam ko mas mahihirapan siyang umalis kapag nakita niya akong umiiyak at nasasaktan.
Hindi naman kasi madali ang malayo sakanya pero mas makakabuti 'yon para sakanya at para na din sa amin.
Sinulit namin ni Caleb 'yong isang linggo na nandito siya. Nagbakasyon kami kung saan-saan sa pinas. Mas lalo ko siyang nakilala dahil don pero mas lalo akong nalulungkot dahil ngayon na 'yong araw ng pag-alis niya.
Tumayo siya sa harapan ko at hinawakan niya kamay ko habang nakatingin siya sakin. "Palagi akong tatawag sayo, mag vi-video chat tayo, iiwan kong bukas 'yong skype sa kwarto ko para palagi mo pa din mararamdaman 'yong presence ko. Syempre kapag may time, uuwi ako dito kahit isang araw lang basta makita kita. Kahit isang oras lang, sapat na sakin." Hinila niya ako papalapit sakanya pagkatapos niyakap na naman niya ako ng sobrang higpit. "Mahal na mahal kita, babe. Hintayin mo ako, okay? Babalik ako at pagbalik ko pangako, papakasalan na kita. Hayaan mo lang muna akong tuparin 'yong pangarap ko para pag balik ko mas worth it na ako para maging asawa mo."
Niyakap ko siya pabalik. "Mahal na mahal din kita Mister Maniego. Kahit gaano pa yan katagal, hihintayin kita. Nandito lang ako palagi para sayo at wag kang mag-alala, palagi kitang dadalawin sa Japan."
Matagal niya akong tinignan. Unti-unti niyang nilapit sakin 'yong mukha niya tska niya ako hinalikan sa labi ko.
Hindi ko na napigilan na umiyak. Ma-miss ko siya ng sobra. 'Yong mukha niya, 'yong ngiti niya, 'yong boses niya, lahat sakanya.
Pinahid niya 'yong mga luha sa mukha ko. Ngumiti siya sakin at ganon din ako. Niyakap ko ulit siya.
"I love you so much, my future wife."
"I love you too, my future husband."
Duon natapos 'yong huli namin pag-uusap. Nagpaalam na siya sakin at ganon din ako.
Ito na naman ako, papasok na naman ako sa long distance relationship pero this time alam ko makakaya ko 'to. I'll do everything para this time hindi na mag fail 'yong relationship ko. Para hindi na ulit ako masaktan.
Sa lahat ng nangyari, na realize ko na breaking someone's heart will never give you happiness and contentment. At ang lahat ng paghihiganti ay hindi magdudulot ng maganda.
And one thing,
Don't ever break a bad boy's heart.
--
Epilogue will be posted soon.