Gökyüzü denizden çaldığı mavi rengini yavaşça kaybederken...Deniz buna rağmen ona yardım ediyordu.Kendi parçalarını ufak ufak ona yolluyordu.Bu sayede gökyüzü rengini kaybederek griye dönse de...Denizin hediyesi olan damlacıklarla yağmur yağdırıyordu.Yağmur damlasının hikayesini bilir misiniz? Yağmurun yağması çok sıradandır ve insanoğlu için bir ihtiyaçtır.Canlılara basit su damlaları gibi görünse de biri bile diğerine değmeden doğa ana ile kucaklaşıyordu.Asıl aileleri olan denizden güneşin zorbalığından dolayı koparak gökyüzüne gidiyorlardı.Orada ise bulutlarla arkadaşlık ederek yaşamlarını sürdürüyorlardı.Ancak...Yaşam onlar için de zalimdi.Yeni yuvaları bulutları zorla terk ederek doğa ananın sıcacık kollarında yok oluyorlardı...Ölüyorlardı.Her yağmur yağdığında yere düşen damla bir ölümdü.Ancak bu insanların,diğer canlıların da şenlikler verecek kadar mutlu olmasına sebep açan bir olaydı.Yağmur damlalarının ölümleri sayesinde insanlar yaşamaya devam ediyordu.
Ancak bir gün...Doğaya,güneşe,tanrıya,yaşama ve yaşayacaklarına meydan okuyan bir su damlası meydana geldi.Deniz ve gökyüzü onların güzellikleri tarafından mest olurken meydan okuyan su damlaları gittikçe artıyordu.Doğa anayla kucaklaşmayan su damlalarından dolayı doğanın düzeni alt üst olmaya başlamıştı.Canlıların bir kısmı evrim geçiriyor diğer kısmı ise ölüyordu.Dengeyi sağlayan sınır çizgisi yavaşça kaybolurken su damlaları keskin kararlılıklarıyla bir bulutun içerisinde,gökyüzünde asılı duruyorlardı.Bu kararlılıkları pek çok canlının ölümüne sebep oluyordu.Bu durumdan hoşnut olmayan tanrılar ellerinde ki bütün güçle buluta saldırdıklarında,bulut paramparça olmuştu.Su damlalarının tutunacak bir yeri kalmamıştı.Doğruca doğa anaya doğru düşerek,kaybolmuşlardı.Bu olay...Bütün canlılar için bir ders olmuştu.Yaşamın gidiş çizgisini bozanlar daima ölüme mahkumdur.