Charlotte's POV
Kinabukasan, si Yuji nagayos lahat ng medical papers at nagarrange ng discharge papers ko sa hospital. Hindi na ko pumayag na ilipat sa ibang hospital dahil mas gusto kong umuwi na lang. May mga kinailangan pa kong ipasang test bago ako pinayagan ng mga doctor na umuwi. They gave me advices on how and when to take my medicines, ganun din sa mga magulang 'ko.
"Sugurado kabang kaya mo na anak?" Tanong ni Mama.
"Opo Ma, kaya ko na. Isang linggo akong tulog dito, gusto ko sa kwarto ko nalang ako." Hinalikan naman ako ni Mama sa noo ko tsaka dumating si Raven at Yuji na may dalang wheelchair.
"Bakit may ganyan pa?" Tanong ko. Nakakalakad naman ako, may saklay naman ako eh.
"Nakasemento yang kaliwang kamay at paa mo. Sa tingin mo makakapaglakad ka ng maayos? Baka nga hindi ka makaabot sa exit palang ng hospital eh. " Nagtawanan naman silang lahat sa sinabi ni Raven. Tss.
Nasa kwarto ko lahat sila Mama, Papa, Travis, Jess, Avery at syempre sila Raven at Yuji. Lahat sila nakangiti, mukhang pinagalala ko silang lahat nung naaksidente ako. Tinulungan akong tumayo nila Travis at Jess para lumipat sa wheelchair. Tama si Raven, isang paa at kamay lang naigagalaw ko, paano ko naman din magagamit yung saklay kung hindi pa balanse yung katawan ko.
"Ready?" Tanong pa ni Avery
"Let's go! Uwi na tayo! Yiee!" Sinubukan ko pang pumalakpak, nakasemento nga pala isang kamay ko. Aww, I want to clap. Pfft.
Si Yuji nagtutulak ng wheelchair ko habang nasa kaliwa ko naman sila Travis at Jess, at nasa kanan ko naman sila Avery at Raven. Halos lahat ng nurses, interns, pati mga pasyente sa hospital nagtinginan sa mga kasama ko. Yung iba halatang kinikilig.
Nurse #1: Ang cute nung nakajacket no? (Which is si Travis yun)
Nurse #2: Akin yung may hikaw sa kaliwang tenga. (That's Jess)
Intern #1: Yung pangalawang matangkad sakanila, ang firm ng katawan oh. (That's Avery)
Intern #2: Ang gwapo nung nagtutulak dun sa wheelchair! Single kaya yun?
Mga talande! Boyfriend ko yang nagtutulak ng wheelchair ko! At for your information, taken sya! TAKEN! Nakakaloka.
Nurse 3: Hula ko yung nakastripe na polo sakanila, yung pinakabata. Nakasabay ko yan sa cafeteria kanina! Ang bango nya.
Aba't. Si Ateng kaloka, ang tanda na trip pa si Raven. Child abuse!
Paglabas namin ng hospital, sabay sabay na nagtawanan sila Travis, Jess, Avery, at Raven.
"Ang cute ko daw! Hahaha."--Travis
"Type ako nung isang nurse ba. Haha!" --Jess
"Ang macho ko daw hahaha!" --Avery
"Matanda yung may type sakin amputek." --Raven
Natawa naman kaming lahat kay Raven. Nauuna silang maglakad at nasa likod naman ng wheelchair ko sila Mama at Papa na pagkaholding hands. Sweet ng parents ko no? Tumingala naman ako kay Yuji.
"Mm, anong tingin na naman yan?" Tanong nya.
"Gwapo ka daw. Tinatanong nila kung single kaba daw."
*I pouted*
"Haha, hindi ko nga sila pinansin. Gusto mo bang balikan ko sila at ipagsigawan na taken ako at ikaw ang girlfriend ko?" Nagblush naman ako bigla sa sinabi nya.
"E-eh? W-wag na nu. Kahiya." Natawa naman sya lalo at yumuko sya ng konti para halikan yung noo ko.
Sumakay kaming lahat sa sasakyan ni Yuji, sya pa nga nagbuhat sakin mula sa wheelchair pasakay sa kotse. It took almost 3-4 hours yung byahe pauwi ng Manila. Sila Mama at Papa nakatulog na, si Jess at Travis magkayakap habang magkatabing natutulog sa gilid ko. Kinumutan ko pa nga sila. Si Raven ganun din, tulog silang lahat sa byahe samantalang si Avery bumaba na kanina dahil malapit nadin yung bahay nila sa dinaanan namin kanina. Kami nalang talaga gising ni Yuji, syempre sya kasi yung nagmamaneho. Palagi nya kong tinitingnan sa salamin tapos ngingitian. Kahit hanggang ngayon na boyfriend ko na sya, kilig na kilig padin ako pag nginingitian nya ako. Hanggang ngayon crush ko padin ang boyfriend ko.
Pagdating namin sa tapat ng bahay, nagsibabaan na silang lahat at tinulungan naman ako nila Yuji at Raven na maupo sa wheelchair ko. Sila Travis naman nagbuhat ng mga gamit nila Mama at Papa sa loob. We had dinner all of us together, we laughed, they're making jokes to make laugh even more, nagvideoke asual lahat sila kanya kanya ng kantahan, ako yung nagiisang audience nila. It was a perfect evening with my family, with my bestfriends and with him. They really did made me feel that I am so important and loved by them. What could I ever wish for?
Almost 1am, Yuji tucked me into bed. Binuhat nya ko pahiga ng kama ko. Nagpaalam nadin kasi sila Travis at Jess at umuwi na sila kanina, sila Mama at Papa naman kanina pa naunang matulog pati si Raven knockout nadin.
"Napagod kaba ngayong gabi?" Tanong nya habang kinukumutan nya 'ko.
"Ako? Ikaw nga tong nagmaneho mula Batangas hanggang dito tapos nakijamming kapa sakanila, ikaw yung pagod satin hindi ako." Natawa naman sya sinabi ko.
Nakatayo sya sa harapan ko kaya tinuro ko yung space malapit sakin para umupo sya sa tabi ko. Umupo naman sya agad at nagopen arms. Ngumiti ako bago lumapit sa mga braso nya at nagpayakap sakanya. Yumakap din ako sakanya habang ginagawa kong unan yung dibdib nya.
*He sighed*
"I've been waiting for this moment na masolo kita habang yakap yakap kita." Sabi nya.
Napangiti lang ako, wala akong masabi dahil ang sarap ng pwesto ko sa dibdib nya.
"Charlotte."
"Mm?"
"About the baby."
"What baby?"
Nabigla sya sa sinabi ko at bumitaw sa mga yakap nya sakin. Tinitigan nya ko ng seryoso.
"Did you forget about it?"
"About what?"
Seryoso padin mga tingin nya sakin ng hindi ko na mapigilan at natawa na ako sakanya.
"Hahaha ang seryoso mo naman. Puro ka na naman kape no?"
"Charlotte."
"Joke lang hindi ko nakalimutan. In fact, wala akong nakalimutan. I remember everything even the last time we talked about it."
Napabuntong hininga naman sya at niyakap ako ulit.
"I would like to talk about it if your ready to talk about it." Sabi nya.
"Yuji, there's nothing to talk about. Nung nasa gubat ako at puro puno nakikita ko, umandar na sa utak ko ng paulit ulit yung tungkol dyan. Mahal kita, at kasama ng salitang Mahal kita ang tanggapin lahat ng bagay o taong kumukonekta sa buhay mo. Ayokong papiliin ka na ako oyung baby mo, but---"
Natigilan ako sa pagsasalita ng may bigla akong nakitang tumulong luha sakanya.
"Uhh, bakit ka umiiyak?"
"I know where you're going, you're breaking up with me right? Because just like you said you are too young to handle situations like this. *Sniff* I understand Charlotte, I won't force you into this."
Nakanganga ako habang nakikinig sa mga sinasabi nya. Thinking anong pinagsasabi nya? Hindi na naman nya ko pinapatapos.
"Yuj--"
"Charlotte, it's ok."
"Hindi let me fini--"
"I understand, you don't have to explain about i--"
"I WASN'T GOING TO BREAK UP WITH YOU." Mukhang wala syang balak tumigil sa kasasalita at wala syang balak na pagsalitain ako kaya tinaasan ko na sya ng boses.
"W-what?"
"Fine, you have a baby and I did a lot of thinking that I can learn to accept it. Hindi ako makikipaghiwalay sayo okay?"
Yung nanlulumo nyang mga mata kanina, ngayon sobrang galak na na halos talunin nya ko sa kama ko at magtatalon dun.
"Thankyou Charlotte! Thank you so much! A-akala ko...A-akala ko--"
"Shh, maraming namamatay sa akala. Anak mo yun, mamahalin ko rin sya na parang akin. But you're going to have to talk to Maxine about your plan including your baby."
Bigla nya kong pinagyayakap at sumagot sa mga sinabi ko.
"Anong ako lang? Tayong dalawa Charlotte. Kakausapin ko sya kasama ka dahil kasama ka sa lahat ng plano ko." Napangiti nalang ako habang bumubulong sya sa mga tenga ko.
Sobrang saya nya na tanggap ko ang anak nya pero si Maxine kaya? Tanggap ba nya na kasama ako sa magiging pamilya nila ni Yuji?
---