Multi : Derin.
Gözlerimi zorla açtım. Elimi başıma götürerek kaşlarımı çattım. Ne olmuştu? Gece miydi?
"Rüya."
Tiz bir ses kulağıma gelip sesi algılamayı başardığımda, gözlerimi bana doğru eğilen Derin'e çevirdim. Bulanık görüntüler içinde bir anda gördüklerim aklıma geldi. Ben. Derin. Burada. Tam şu minderin üstünde..
Kahretsin! Oysa o kadar gerçekçiydi ki.. Onun dudaklarını dudaklarımda, dokunuşlarını vücudumda hissettiğime yemin edebilirdim. Saçımı elimle arkaya doğru itip, ne olduğunu anlamaya çalışan Derin'e bakıyordum ki eğildiği zaman ortaya çıkan dolgun göğüslerinin bir kısmı gözüme takıldı. Hemen kafamı başka bir yere çevirdim.
"Bu eve geleli kaç kere sordum bilmiyorum ama.. İyi misin?"
Dedi. Hayır, değilim kızım. Ben o rüyayı gördükten sonra sen önümde böyle eğilirken hiç iyi değilim.
"Hıhı, iyiyim. Sadece içim geçmiş. Gece uyku tutmadı da."
Dedim ve ona bakmadan yerimden kalktım. Banyoya doğru yürüyüp giderken, o arkamdan gidişimi izliyordu. Banyoya girdim ve tekrar tekrar yüzümü yıkadım. Bir süre öylece durarak soğuk su damlarının, yüzümden süzülerek düşüşünü izledim. Bazıları öylece gidere düşüyorken, bazıları kenarlara takılıp, öylece duruyordu. Belki de yolu bilmiyorlardı. Ya da bir engel vardı. Görünmez bir engel. Biraz destekle başarabilirlerdi. Musluğu açtım ve suyun, diğer damlaları da alıp gidere doğru gidişini izledim. İşte. Biraz destekle her engel aşılabilirdi. Sadece.. inanmak gerekiyordu.
Havluyu alıp yüzümü kuruladım. Öylece aynada yüzüme bakarken, belimden önüme doğru uzanan narin elleri hissederek irkildim. Derin arkamdan sarılarak bedenini bedenime yasladı. Kafasını omzuma yerleştirip, gülümsedi.
"Sana bir sürprizim var." Dedi.
Hemen kafama dolan salak düşüncelerden kurtulup, ben de ona gülümsedim.
"Sürprizleri severim." Dedim.
Gözlerime bakıp sırıttı ve yumuşacık eliyle elimi tuttu. Ellerimize bakıp gözlerimi ona çevirdim. Biraz önceki sırıtışı daha da büyümüştü. Arkasını döndü ve beni çekiştirmeye başladı. Banyodan çıktık. İkimiz de sırıta sırıta evde dolaşıyorduk. Mutfağa geldiğimizde kapının kapalı olduğunu gördüm. Açmaya yeltendim ama Derin izin vermeyip arkamdan sarıldı ve beni durdurdu.
Karnının gıdıklanması gibi bir his.
Birden basan heyecanla, dudaklarının istemsizce kıvrılması.
Ellerini belimden yukarı çıkararak ilerledi. Yumuşak ellerini gözlerime hafifçe bastırıp gözlerimi kapattı. Hiç bir şey göremiyorken onun sıcaklığını hissetmek çok daha farklı bir histi. Histi bir kere. Hissediyordun.
Bedenini, bedenimden çekmeden arkamdan bana yön veriyordu. Göğüslerinin sırtıma değmesi, değişik şeyler hissetmeme neden oluyordu. Mutfağa -sanırım- girmiştik. Bir kaç adım daha ileriye gidip durduk.
"Ellerimi çekeceğim ama gözlerini ben aç diyene kadar açmayacaksın." Dedi.
Söyleyiş tarzından güldüğü anlaşılıyordu. Nedense bana yapacağı ilk sürprizini o kadar da merak etmiyordum. Bilmiyorum, sanırım etmeliydim. Ne yapabilirdi ki? Beklediğim sürprizler kesinlikle aklına gelmezdi. Benimkiler daha çok.. bir davet gibi beklentilerdi. Ne daveti? Boşversene..
"Tamam." diyerek onu onayladım. Ellerini gözlerimden çekti. Tek eliyle elimden tutup biraz daha ilerletti ve durdu. Elimi bırakmadan yanıma geçti. Anlaşılan heyecanlıydı. Arada elimi sıkıp gevşetiyordu.
"Açabilirsiiiiin!" Sesinden çok mutlu olduğu anlaşılıyordu. Yavaşca gözlerimi açtım. Tahmin ettiğim gibi..
Bir davetti ama kahvaltıya.
Masaya ilerleyip baktığımda benim daha keşfetmediğim şeyler olduğunu gördüm. Evde salam mı vardı? Ya da salça? Ne zamandır evde kahvaltı etmiyordum ki?
Masa çok güzel görünüyordu. Hazırladığı herşey çok lezzetli ve iştah açıcı görünüyordu.
"Sürprizz!" masadan ayrılıp yanına gittim. Kocaman sırıtıyordu. Gözlerinin içi gülüyordu resmen.
"Ee? Nasıılll?" Dedi. Genelde kelimeleri uzatarak söyleyenlerden nefret ederdim. Tabii, bu bile ona bir sevimlilik katıyordu.
"Harika! Sen olmasan evde kahvaltı etmeyi unutacaktım. Her şey çok lezzetli ve muhteşem görünüyor." Senin gibi.
O kadar güzel gülüyordu ki öylece durup onun dudaklarının her hareketini izleyebilirdim. Gözlerime sanki bir şey yapmamı bekliyormuş gibi bakıyordu. Birden gözlerimin içine bakınca nabzımı her yerimde hissettim.
Gözlerine bakma, gözlerine bakma, gözlerime bakma.
Lanet olası gözlere doyamıyordum ki! Mıknatıs gibi beni çekiyorlardı. Boğuluyordum gözlerinin içinde.
Bir kere sarılsam ne olurdu ki?
Ona iyice yaklaşıp beline kollarımı doladım. Şaşırmış olmalı ki bir süre karşılık vermedi. Sonradan kollarını boynuma dolayıp kafasını omzuma yasladı. Bu hareketine bayılıyordum. Hangi hareketini sevmiyordum ki?
Kaç gündür neler düşünüyorum ben böyle? Lanet olsun ona aşık olamam!
Neden?
İçimdeki ses, içimde sandığım sese karşılık verdi.
Neden?
Çünkü o.. o bir kız ve ben de.. kızım. Ona aşık ola-
Neden olamazsın?
Lanet olsun! O bir kız!
Sende kızsın değil mi? O da kız değil mi? Aşk'ın cinsiyeti ne peki?
Aşk'ın cinsiyeti mi olur? Bekle.. o ses haklı. Aşk'ın cinsiyeti yoktur. Tanrım, Ne diyorum ben? Neden olamaz mışım? Kahretsin! Salak mıyım? Ona değil de kime aşık olacağım lan ben?!
Kimse bana onun hissettirdiği hisleri hissettirmedi. Hissettiremedi.
Yine de, ondan uzak durmalıyım. O.. erkeklerden hoşlanıyor. Ona duyduğum hisleri öğrenirse, aramız bozulacak ve bir daha asla eskisi gibi olmayacak. Buna izin veremem. Bu acıyı sırf onu yakınımda görmek için çekebilirdim. Keşke beni, benim seni sevdiğim kadar sevseydin.
Kollarımı gevşetip ondan ayrıldım. Dolmuş olan gözlerimi görmesini istememiştim ama direk gözlerime bakmıştı. Eliyle çenemi tutup kaldırdı.
"Rüya? Neyin var? Bu günlerde gerçekten garipsin. Bana söylemekten çekinme. Her zaman yanında olacağım." Yanımda olman için söylemeyeceğim. Asla söyleyemeyeceğim.
"Yok bir şey. Sadece gözlerim doldu işte." Doğru.
Kaşlarını çatıp, düşüncelerimi okumaya çalışıyor gibi yüzüme odaklandı.
"Neden?" Nefret ettiğim soru gelmişti işte. Yalana zorlayan, doğrusunu öğrenmeye çalışan salak soru.
"Mutluluktan." Yalan. Sesim öyle acınası, titrek çıkmıştı ki. Dokunsalar ağlayacağım. O kadar çok acıtıyor ki sol yanını. Ona yakın olmayı dilerken, bilerek uzaklaşmak zorunda kalmak, onu sadece hayal edebilmek. Ruhum tükeniyordu sanki. Ne mutluluğu? Acıdan. Acıdan ağlıyorum, aşkım.
Hiç inanmışa benzemiyordu. Kim inanırdı ki? Acı çektiğimi kim anlamazdı ki?
Lütfen zorlama.
Zorlama,
Zorlama,
Zorlama.
Huzur veren yumuşak elleriyle nazikçe gözlerimi sildi. Yüzünü yanağıma yaklaştırıp dudaklarını yanağıma bastırdı. O kadar yumuşak ve pürüzsüz dudakları vardı ki.. Hiç nefes almadan, durmadan, ölene kadar öpebilirdim onu. Beni öperek öldürebilirdi. Çekilip masaya doğru ilerledi.
"İlk defa ağladığını gördüm. Gözlerin kızarırken grinin tonlarını keşfettim. Biliyor musun? Çok güzel görünüyordun."
Ben kendimle savaş verirken o bunları birden söyleyebiliyordu. Çünkü söylemekte zorlanacağı hisleri yoktu.
"Ben.. seni.."
Ne diyorum lan?! Sus salak. Sikerim ağzımı kapa çeneni. Gerizekalı.
Yavaşca arkasını döndü ve kaşlarını havaya kaldırıp masumca cümlemi bitirmemi bekledi. O böyle bakarken ne kadar da şiri- KES SESİNİ.
"Ben.. senin aksine kendimi ağlarken görmedim." Öldüğümü gördüm.
Sadece kıkırdamakla yetindi ve kahvaltıya oturup, beni de çağırdı.
◆ 60 yıl sonra..
Sonunda kahvaltıyı bitirebilmiştik. Dişliklerim ağzımdan sürekli düştüğü için ekmeği emerek yiyiyordum da.
(Şaka, şaka ◑▂◑)
◆ 10 Saat Sonra
♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀♥♀
... 2 buçuk saattir hiç kıpırdamadığım minderden kalktım. Umarım kıçım düzleşmemiştir.
Saat 23:00'i gösteriyordu. Derin ile birlikte film izliyorduk ama o uykusu geldiğini söyleyip, yatmıştı. Ben de filmi yarım bırakmak istemedim. Sıcak basmıştı ve terlemiştim. Terli terli yatağa girmek istemedim. Odaya girip, bornozumu aldım. Tabii ki Derin'e baktım. Üstünü açmış olduğunu görünce, yanına gittim. Yorganı elime alıp, tam onu örtecektim ki giydiği siyah bluzunun biraz aşağı kaymış olduğunu gördüm. Göğüsleri neredeyse ortadaydı. Teni bembeyaz ve lekesizdi. Orada üstünü başını yırtarcasına soymak istedim. Hayır, tabiki yapmadım. Daha fazla bakarsam yapabilirdim ama. Yorganı bir çırpıda Derin'in üstüne fırlattım. Rahatsız olmuşcasına kıpırdandı ve kaşlarını çattı. Allah'ım. Neden bu kadar salak bir insanım ben? Kızı uyandırıyordum az daha. Neyse, üstüne atlamamdan iyidir.
Yanından ayrılıp banyoya girdim. Soyundum ve duşa girdim. Düşüncelerimle dolu 1 saatlik duştan çıkmayı başarınca, tekrar odaya girdim. Derin'e aldırmadan arkamı döndüm. Enseme zorla yapılan dövmeyi sıvazladım. Bu dövme, çok eskiden bir çetenin sembolüydü. Herkes bu çeteden korkardı, nefret ederdi. Suçlarıyla ve cinayetleriyle ünlüydüler. Benim grubumdan Cenk'in, kız kardeşini öldürmüşlerdi. Ancak işin kötü yanı, o kızı ben bulmuştum. Evet, o çetenin bir üyesiydim. Buna ihtiyacım vardı. Parasız ve kimsesizdim. Onlarla ilk karşılaşmamızda bana biraz sert davranmışlardı, hatta öldüreceklerdi. Ta ki, çetenin lideri Savaş, beni aralarında görmek isteyinceye kadar. Bana çok kötülük yaptırmışlardı. En son da Helen Kaplan adındaki bir kızın, arkadaşı olmamı, onu kandırıp yanlarına getirmemi istediler. Öldürecekleri hiç aklıma gelmemişti. Ayrıca, neden oydu? Kıza yaptıklarını öğrenince, bu lanet gruptan ayrılmak istediğimi söylemiştim. Bana 'hayır.' demelerine rağmen 'umrumda değil.' diyip duruyordum. Sonunda sabırlarını taşırdım ve hepsi beni tutup yere yatırdı. İçlerinden biri saçlarımı tutup, o iğrenç şekli enseme kazıdı.
Ne kullandığını bilmiyorum ama sildirmeye gittiğimde çıkmamıştı. Bende üstünü çizdirmiştim.
Bu iğrenç anımdan sıyrılıp, soyundum ve üstüme bir şeyler geçirdim. Yatağa gidip yavaşça Derin'in yanına uzandım. Cenk bunu öğrense, ben biterdim.