A/N:
Happy New Year everyone!
This year became too frustrating and depressing for me that I almost quit
masyado lang siguro ako naapektuhan sa nagyayari sa publishing house kung saan ako naka-kontrata.
Hindi ko na kasi alam kung maipu-pulish pa ang My Vampire Duke and it's been a year since nang ma-approve siya so I really doubt kung may possibility na makita niyo pa siyang printed but I'll retain the new version that was edited sa booklat.com.ph so just check it our guys under the name :AthenaNanami
anyway I'll try my best na magkaroon ng double update for the next 2 days dahil baka hindi ao makaupdate for the next 2-3 weeks so there ang haba na ng A.N. ko di ko naman sure kung binabasa niyo hahaha
But anyway Thank you for reading and supporting my stories this year.
Enjoy!
NAPAPALIT-PALIT ang tingin ni Miko sa kambal habang nakapangalumbaba sa lamesa niya simula kasi ng batiin siya ni Rian na nakasuot ng panlalaking uniform sa pangalawang pagkakataon ay hindi na siya kinausap pa ng kambal ng tadhana na bigla na lang nagdisappear sa party noong Friday.
"Ano wala ba talaga kayong sasabihin?" hindi niya maiwasang matanong. Self study sila dahil wala silang teacher pero hindi sila pinayagan na makalabas ng room kaya hindi niya maiwasang tumunganga at antayin na magsalita ang dalawa.
"Ang kulit mamaya ngang lunch wag kang unfair sa iba." Sabi ni Rian habang may kinakalikot sa cellfone nito habang si Ran ay as usual ay nakakuyakoy na naman sa desk nito, tulog.
"Ang duga naman kasi kailangan may suspense pa?" aniya saka dinukot ang cellphone sa bulsa niya, naiingit siya kay Rian ehh, bakit ba? Sandali niyang pinaglaruan ang keychain na nakalagay sa fone niya na bigay ni Ran saka ini-unlock na 'yon at naghanap ng game app na pwede niyang pagdiskitahan.
Ang kaso mabilis rin siyang na-bore sa ginagawa at ayaw naman niyang mag-aral dahil tapos na rin naman niyang aralin 'yon sa bahay nila.
"Ayoko na! bakit ang tagal mag-recess?" saka niya isinandal ang ulo sa back rest ng upuan.
"Bakit parang masyado ka yatang bored ngayon?" anito saka patuloy lang na kinakalikot ang fone nito nan nung umayos siya ng upo at inisyuso ang ginagawa nito ay may nilalaro lang palang application.
"Hangover sa laban nung Friday, pagkatapos kasi 'non wala nang exciting ang nangyari kaya eto parang lahat ng nasa paligid ko ang tagal-tagal umandar."
"I didn't partake you being a violent type Miko."
"Hindi naman ako violent ehh, sadyang may pagkakataon lang talaga na sinunmpong ako ng ganito." Aniya saka ipinatong ang pisngi niya sa desk para siyang kiti-kiti na hindi mai-stay sa isang pwesto pero namula ang mukha niya nang makita niyang nakakiling ang natutulog na mukha ni Ran sa pwesto kung saan siya nakaharap at ang payapang anyo nito ang parang nagpakabog ng malakas sa dibdib niya.
Takte ano 'yon? Hindi niya tuloy maiwasang maitanong sa sarili niya saka ipinaling ang mukha sa kabilang banda. Kung bakit naman kasi ang gwapo ng loko? Agad niyang ipinilig ang ulo, gutom lang siguro 'yon.
"Hey, Earth calling Miko? Are you there?" tawag sa kanya ni Rian.
"The number you dialled is currently unavailable please leave a message after the beep. Beeeeeeep."
Narinig niya natawa ang kausap, buti pa 'to natawa sa joke niya samantalang siya hindi pa rin matigil ang kabog sa dibdib niya.
Huminga na lang siya ng malalim at nang sa tingin niya ay kumalma na siya ay umupo na siya ng maayos saka tinignan si Rian para lang matigilan nang makita niyang nakatingin na sa kanya si Ran at nakapangalumbaba. Hindi kaya naramdaman nito ang pagtingin niya rito?
"Huy..." napakurap na lang siya nang mapagtantong may sinabi sa kanya si Rian. "Ano nga ulit 'yon?"
"Lunch break na po, ang lakas kaya ng tunog ng bell." Hindi niya maiwasang mapakamot sa noo nang mapansin na niyang naglalabasan ang mga kaklase.
"Sorry I space up in a bit." Aniya saka kinuha na ang lunch box niya sa bag.
"Space up in a bit huh." Ulit nito sa sinabi niya pero tila may kakaiba siyang nakita sa likod ng mga mata nito. She notice that Kyrian maybe so bubbly and cheery everytime but beneath those smile is a cunning man. Wala naman siyang problema 'don ang kaso nga lang ang nakakainis ay parang wala siyang kayang itago sa kaibigan na 'to.
"Let's go." sabi naman ni Ran saka nagpatiuna na sa kanila bitbit ang isang paperbag.
Mayamaya pa ay narating niya ang field nang eskwelahan at mula roon ay nakita nilang kompleto ang buong miyembro ng DC. Nasa paboritong spot sila sa ilalim ng malaking puno ng mangga na madalas nilang kainan ng lunch.
"So what the catch?" agad na salubong sa kanila ni Lou habang nakasandal sa puno habang si Anne naman ay agad na lumapit sa tabi niya.
"Nothing really, we just want to thank all of you." Nakangiti naman na sabi ni Kyrian "And I think it better kung puwesto na tayo para kumain."
Doon lang niya napansin na may mga dala na rin palang lunch ang mga ito si Iraine lang yata ang kulang sa grupo na 'yon malamang sa hindi ay nahuli na naman na palabasin ito ng teacher niya. Kanya kanya na silang mga pwesto at akma sanang tatabi sa kanya si Anne nang mabilis itong hinatak ni Rian sa tabi nito kaya ang siste si Kier ang naging katabi niya. Nang makita niyang ang nanunudyong ngiti sa kanya ni Rian ay agad na naningkit ang mga mata niya dahil masyadong obvious ang loko sa npananadya nito na magkatabi sila ng kambal nito.
Palihim na lang siyang napahinga nang malalim para kalmahin ang sarili bakit ba kasi siya nagkakaganon? Samantalang noong nakaraang araw lang ay wala siyang pakialam kung ano ang ma-tripan niyang gawin na ito ang kasama walang problema sa kanya.
Agad niyang napansin na nilabas ni Kier ang mga laman ng dala-dala nitong paper bag at agad iyag napansin na masyado yata iyon na marami para lamang sa magkapatid.
Pero hindi na niya naiwasan pa ang matakam nang makita niya ang masasarap na pagkain nang isa-isa tanggalin ni Kier ang mga takip ng Tupperware. Grabe parang hindi siya nakakain ng almusal kanina nang maramdaman niya ang pagkalam ng sikmura.
"Mukhang masasarap 'yan ahh, mauubos niyo?" tanong ni Lou pero pansin niya a naglalaway na ito sa pagkain na nasa harapan.
"Nope, so just dig in." napatingin kaming lahat kay Rian saka ito maluwang na ngumiti sa kanila. "It was a little thank you gift naming na magkapatid."
"So you two will reveal kung ano ba talaga ang nangyari nung Biyernes?" tanong ni Tommy na pinalo ang kamay ni Lou nang makita nitong akmanng kukuha sa pagkain ng kambal.
"Yes, anyway to make the story short, Seth Zaria was our father and the little commotion that happen was a little stunt that I planned."
"So you mean your father is none other that one of the most powerful billionaire in Europe?" Zia said incredulously.
"Yeah, and for a little fact he is the current King of the vampire coven." Kahit siya napanganga nang malaman niya ang katotohanan na 'yon. King? Why didn't they know about that? Ang alam lang nila ayon na rin sa information na sinabi ni Tommy. Seth Zaria is known to be a big name in Europe and ownsa many comapanied in terms of hospitals, restaurants, chain of hotels and many more. Pero hindi niya akalain na isa pa la itong vampire no wonder walang naiilabas na masyadong personal na impormasyon ang lumalabas rito marahil dahil hawak nito ang mga kailangan para igilan ang media na lalo pang mang-ungkot sa ppagkatao nito.
Then she somewhat realize something. "For a vampire to be present in Iraine party then Sir Emerson must be—"
"A blue blood that's correct, Miko" Napalingon sila nang marinig ang boses ni Iraine na agad na tumabi sa kanya na tanging available spot sa pabilog nilang upo.
"Okay, it was almost two years na kilala namin si Sir, ngayon lang namin nalaman?" kunot noong sabi ni Lara.
"Yeah, we don't even have a clue who he really is." Sabi ni Anne sa pagkakaalam niya sina Sir Emerson ang tumulong kay Anne at sa tatay nito na magkaroon ng matitirhan na bahay at matinong pagkakakitaan. Kaya naging malapit ang maliit na pamilya ni Anne kina Sir.
"Yeah, it was Dad's decision not mine, mas mabuti daw 'yon nang malaya siyang makakagalaw sa labas ng palasyo." Sabi ni Iraine putol sa lahat ng bagay na inaalala niya.
"Okay, we understand that but the fact is you two were a Prince then?" aniya sabay baling sa dalawa na tila sandal pang nagisip.
"You could say that but it's not yet official dahil kokonti pa lang ang nakakaalam tungkol sa'min." Rian said.
Kapagkuwan ay napansin niyang dinutdot ni Anne ang braso nito.
"What?"
"Nothing I haven't touch a real life prince before." Anito saka muling umayos ng upo.
Kahit kalian talaga may time na lumalabas ang pagka-weird ni Anne, pero napakunot-noo siya nang mapansin ang lihim na ngisi si Kier habang nakatingin sa kapatid nito na nakikipag-usap kay Anne. Nang tignan niya ng maigi ito ay noon lang niya napansin na namumula ang dulo ng tenga nito. Well, that's unsual.
"And before anything else, can we eat? Lalamig na lalo ang mga niluto ko." Kier deadpanned nang mapansin na nagsimula na magkagulo dahil sa kanya-kanyang daldalan. Wala namang problema sa kanila dahil sa totoo lang ay mukha talagang masarap ang pagkain na nasa harap nila ngayon.
"Wait a minute." Biglang singit ni Anne sa gitna ng pagkain nila. "Where's your father then?"
"In London kakauwi lang niya kaninang madaling araw." Sagot ni Kier.
"Ahh.. then sasama ba kayo sa kanya sa London kapag bumalik siya rito sa Pilipinas?" lahat sila natigilan nang magset ang realization sa kanila na may malaking posibilidad na umalis ang kambal.
"Yes, sabi ni Mom after a month susunod na kami ni Dad sa London."
"What ? bakit parang ang bilis naman 'non Rian. Why don't you guys stay until the whole semester ends?" agad na sabi ni Tommy.
"Kung ako lang pwede ang kaso nga lang mahabang taon na nawala sa'min si Dad at kitang-kita namin ni Rian ang pangungulila ni Mommy and we want is to make her happy." She can't help but be sad pero masaya siya na sa wakas ay kompleto na ang pamilya ng mga bago niyang kaibigan.
"We understand then, all wecan do is enjoy the moment right?" as ever Lou really know how to look positively at everything.
"Yep, beside kahit naman na umalis kami hindi ibig sabihin na hindi na tayo magkikita pa. This is 21st century people may facebook, Viber at Skype so don't look at us as if it's already the end of the world. Let's eat!" nakangiting sabi ni Rina at natatawang pinagpatuloy na lang nila ang pagkain. Tama naman kasi ang sinabi nito kaya bakit ba siya masyadong namomoblema?
Nakangiting pinagpatuloy na lang nila ang pagkain saka nakangiting nagku-kwenntuhan pero kahit napinipilit niya na ngumiti ay hindi pa rin talaga niya maiwasang malungkot na isang araw ay aalis na rin ang kambal na sa maikling panahon lang ay naging malapit na rin sa kanila.
KAHIT na nakangiti pa rin si Miko ay pansin pa rin ni Kyrian ang lungkot sa mga mata nito. Pero nagdesisyon siyang hindi na lang punahin ang nakita isa pa kahit na pagbalik-baliktarin pa nila iyon naman talaga ang una nilang naging plano hindi nga lang nila siguro akalain na magiging malapit sila sa mga tao na naging kasa-kasama nila sa eskwelahan na 'yon.
Mukhang magiging mahirap nga ang pagalis nila sa lugar na 'yon especially na may mga tao silang iiwan but like what Lou said they just need to savor the time they all had together.
"Anyway! Tutal naman ay kompleto tayong taga-DC I'll ask na kung ano ang mga preparation natin this coming school festival at the last week of this month."
Ahh.. the school fest kaninang umaga lang niya nakita sa billboard the eskwelahan ang tungkol 'don but actually he doesn't have any idea what that was but he think that it will be enjoyable for the students.
He heard the boys groan as it was mentioned by Iraine, napakunot noo naman siya reaksyon ng dalawa. Palibhasa lahat sila ay sophomore at si Iraine lang ang senior kaya naman sigurado siyang na na-experience na nito ang school fest last year.
"Why?" hindi na siguro napigilan ni Ran na magtanong sa reaksyon ng dalawang lalaki.
"Iraine always thinks a very absorbs theme for the school festival and for the record last year she made us wore a suit custome for an entire day and to the point that Tom fainted." Pagku-kwento ni Lou habang nakangiwi tila naalala ang pinaggagawa ng mga ito last year habang namutla naman si Tommy sa tabi nito.
"Don't worry I won't let that happen again." Nakangiting sabi ni Iraine peroalam niiyang may iniisip pa ito.
"Yeah? So what do you think for this year?" tila dispalinghado ang tingin ni Lou ditto.
"A cosplay café!"
Nakita niya tila naman nakahinga ng malalim ang dalawang lalaki sa sinabi ng dalaga at hindi niya mapigilan ang ma-excite.
"Okay then, sino ang bahala sa costume? The foods? And the Decoration?" agad na tanong ni Miko sa tabi ni Ran.
"Anne already volunteered for the customes, then the food ako nang bahala 'don para saan pa ang restaurant naming kung foods lang wala tayo? Then as for decorations of course kayo na bahala sa bagay na 'yon. I already got the budget for our theme."
"Then I guess wala na naman pala tayong problema." Aniya.
"Yeah and oh before I forgot sa cosplay café natin ang lalaki ang magdadamit na babae at ang mga babae ang magdadamit na lalaki." Nakangiting sabi nito.
"What?!" sabay na bulalas ng tatlong lalaki wala naman siyang problema sa bagay na 'yon dahil sanay siyang magsuot ng damit ng babae.
"Para may trill besides mas maganda na 'yon kaysa ibabad ko kayo sa initan gusto niyo?"
Mabilis naman ang pagiling ng tatlo habang napabuntong-hininga na lang si Ran saka siya binalingan ni Iraine.
"Oo nga pala since you like to crossdress Rian you'll be wearing a man's costume, okay?"
"Ehhh? Why?" agad niyang protesta.
"Because it's unfair and because I said so." Iraine said and he can't help but pout.
"So meany." Aniya pero nagpatuloy lang ang pagpa-plano ng lahat and at the end of the lunch time they already settled the time plan and the deadline for the next 3 weeks.
And with the current things that happening today he can't help but wonder how long this happiness will last because truthfully he can't help but feel the uneasiness that was building up inside him. Dahil pakiramdam niya sa mga susunod na buwan ay tuluyang magbabago na ang buhay nila.
Miss_redange