Η Έμιλι καθόταν μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη του δωματίου της και περιεργαζόταν την εμφάνιση της. Είχε κάνει μπούκλες τα μαλλιά της και έπειτα τα έπιασε σε έναν πλάγιο κότσο. Είχε αγοράσει ένα κολιέ με τυρκουάζ πέτρες από το κοσμηματοπωλείο αλλά δεν το είχε φορέσει ακόμα.
«Έμς... είσαι έτοιμη; Ο Μάικλ είναι απ' έξω.» είπε η μητέρα της μπαίνοντας στο δωμάτιο. «Ουάου. Είσαι μια κούκλα.» είπε κοιτάζοντας την.
«Ευχαριστώ μαμά.» είπε η Έμιλι χαμογελώντας.
«Σαν χθες μου φαίνεται που σε φέραμε από το μαιευτήριο.» είπε και την πήρα αγκαλιά.
«Μαμά δεν παντρεύομαι... στο χορό του σχολείου πηγαίνω. Ο οποίος είναι και ο χορός των δευτεροετών... κράτα το δράμα για τον χορό των αποφοίτων.» είπε η Έμιλι γελώντας.
«Ότι και να γίνει πάντα θα είσαι η κορούλα μου!!!»
Η Έμιλι της χαμογέλασε. «Μπορείς να μου κουμπώσεις το κολιέ;»
«Φυσικά.» της είπε και πήρε το κολιέ από το κρεβάτι. «Πολύ βαρύ είναι.» είπε ζυγίζοντας το στο χέρι της. Το πέρασε γύρω από τον λαιμό της Έμιλι και το κούμπωσε. «Είσαι πανέμορφη!!!» της είπε χαμογελαστή.
Η Έμιλι κοιτάχτηκε για μια ακόμα φορά στον καθρέφτη. «Ευχαριστώ μαμά.» της είπε και την πήρε αγκαλιά.
«Πήγαινε τώρα. Σε περιμένει ο Μάικλ.»
Η Έμιλι κατέβηκε τις σκάλες και πήγε στο σαλόνι όπου βρήκε τον πατέρα της με τον Μάικλ να μιλάνε. «Είμαι έτοιμη.» είπε.
Ο Μάικλ κοίταξε την Έμιλι κατάπληκτος. «Ουάου.» είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ.
«Πάμε;» είπε ανυπόμονη η Έμιλι.
«Εμ... ναι. Κύριε Τόμσεν... χάρηκα που μιλήσαμε.» είπε ο Μάικλ και αντάλλαξε χειραψία με τον πατέρα της Έμιλι.
«Κι εγώ χάρηκα που μιλήσαμε. Και σε παρακαλώ... να με αποκαλείς Τζορτζ.» είπε ο πατέρας της χαμογελώντας. Προχώρησε προς την Έμιλι και την αγκάλιασε. «Καλά να περάσεις πριγκίπισσα.» είπε και έφυγε.
Μόλις ο πατέρας της έφυγε ο Μάικλ την πλησίασε και της έδωσε ένα πεταχτό φιλί. «Έμς... ουάου.» της είπε κοιτάζοντας την από πάνω μέχρι κάτω.
«Τι σου συμβαίνει;» τον ρώτησε γελώντας.
«Αυτό που συμβαίνει είναι πως είσαι όμορφη.» της ψιθύρισε.
«Όλες στον χορό όμορφες δείχνουν.» του απάντησε.
«Εσύ είσαι πάντα όμορφη. Πάμε;»
«Ναι.»
Φθάνοντας στο σχολείο είδαν πως αρκετοί βρισκόντουσαν ήδη εκεί. Η Έμιλι είδε το αυτοκίνητο του Σάιμον να σταματάει δίπλα τους. Η Έμιλι βγήκε και πήγε να συναντήσει την Πένι. Αγκαλιαστήκαν και κοίταξαν η μια την άλλη.
«Είσαι θεά.» είπαν και οι δυο μαζί.
«Γεια σου Έμς.» είπε ο Σάιμον βγαίνοντας από το αυτοκίνητο.
«Γεια σου Σάιμον.» είπε η Έμιλι.
Ο Σάιμον λίγες μέρες πριν από το πουθενά ζήτησε από την Πένι να την συνοδέψει στον χορό. Αν και είχε κανονίσει με την Φαίη, την Ντέμυ και την Σέϊτζ να πάνε όλες μαζί όταν ο Σάιμον της ζήτησε να την συνοδέψει οι υπόλοιπες δεν της άφησαν και καμία επιλογή. Πάνω κάτω το ίδιο συνέβη και με την Φαίη όταν ο Σαμ της ζήτησε να πάνε μαζί.
«Έμς... ξέχασα να σου δώσω αυτό πριν.» είπε ο Μάικλ βγάζοντας από το αυτοκίνητο ένα κουτάκι. Όταν το άνοιξε μέσα υπήρχε ένα πανέμορφο κορσάζ καρπού. Η κορδέλα ήταν μαύρη με μπλε δαντέλα και στολιζόταν από ένα πανέμορφο μπλε λουλούδι που η Έμιλι δεν αναγνώριζε.
«Είναι πανέμορφο!!!» είπε ξέπνοα.
Ο Μάικλ το έβγαλε από το κουτί και το φόρεσε στον καρπό της.
Πλησιάζοντας στην είσοδο βρήκαν την Ντέμυ, την Σέϊτζ, την Φαίη και τον Σαμ. Χαιρετηθήκαν και μπήκαν μέσα. Το πάρτυ γινόταν στο γυμναστήριο αλλά είχαν διακοσμήσει όλους τους διαδρόμους του σχολείου. Από το βάθος ακουγόταν μουσική.
«Ο Άλεξ δεν θα έρθει;» ρώτησε ο Σαμ.
«Είχε μια δουλειά να κάνει αλλά θα έρθει σε λίγο.» απάντησε ο Σάιμον.
Μπήκαν στο γυμναστήριο το οποίο ήταν γεμάτο από παιδιά.
Η παρέα πήγε και έπιασε ένα τραπέζι σχεδόν στην μέση.
Αρκετά παιδιά χόρευαν στην πίστα.Ο Σάιμον και η Πένι πήγαν αμέσως να χορέψουν.
Η Ντέμυ και η Σέϊτζ πήγαν να πάρουν κάτι για να πιούν. Η Σέϊτζ γέμισε αμέσως ένα κόκκινο πλαστικό ποτήρι με παντς (*ανάμικτος χυμός φρούτων χωρίς αλκοόλ). Η Ντέμυ προσπαθούσε να διαλέξει από ποιο μπολ με παντς να βάλει.
«Βάλε από το κόκκινο παντς.» είπε μια φωνή πίσω της.
Η Ντέμυ γύρισε και είδε τον Άλεξ. Φορούσε ένα σκούρο μπλε κοστούμι που ταίριαζε τέλεια με το χρώμα του φορέματος της. «Άλεξ... γεια.» του είπε.
«Ο Μέισον Ρέιμαν μου είπε πως το κόκκινο παντς έχει μέσα και αλκοόλ.» της εξήγησε.
«Πάλι έριξε βότκα μέσα;» ρώτησε γελώντας και γέμισε το ποτήρι της.
«Ακριβώς.» απάντησε ο Άλεξ και γέμισε το δικό του ποτήρι. «Είσαι πολύ όμορφη σήμερα.»
«Ευχαριστώ. Κι εσύ είσαι πολύ ωραίος σήμερα.» είπε πίνοντας μια γουλιά από το ποτήρι της. «Νομίζω πως ο Μέισον το παράκανε λιγάκι με την βότκα.»
Ο Άλεξ ήπιε μια γουλιά από το δικό του. «Έχεις δίκιο.» της είπε γελώντας.
Προχώρησαν ο ένας δίπλα στον άλλον για να πάνε στο τραπέζι.
«Ποιος είναι συνοδός σου;» την ρώτησε.
«Άβολη ερώτηση... αλλά δεν έχω συνοδό.»
«Τι; Πως γίνετε να μην έχεις συνοδό;»
«Όταν δεν σου ζητάει κανείς να σε συνοδέψει μήπως; Εσύ;»
«Εγώ τι;»
«Με ποια ήρθες;»
«Με καμία.»
«Πλάκα μου κάνεις... έτσι;»
«Όχι.»
«Το κελεπούρι του σχολείου δεν έχει συνοδό; Θες μήπως να το παίξεις ο "μοναχικό λύκος";»
«Απλά δεν ρώτησα καμία κοπέλα... αντιθέτως πολλές κοπέλες μου ζήτησαν να τις συνοδέψω.»
«Και είπες όχι;»
«Ναι.»
«Ώρες ώρες... ειλικρινά δεν σε καταλαβαίνω.»
Έφτασαν στο τραπέζι και ο Άλεξ χαιρέτησε τα παιδιά. Κοίταξε για λίγο την Ντέμυ σκεπτικός. Να της ζητήσω να χορέψουμε; αναρωτήθηκε. Κι αν μου πει όχι; Κι αν με βρίσει; Αν με χαστουκίσει; Όλες του οι σκέψεις ξαφνικά εξαφανίστηκαν όταν μια μπαλάντα άρχισε να παίζει. Ήπιε μονορούφι το παντς και το ακούμπησε αποφασιστικά στο τραπέζι.
«Θέλεις να χορέψουμε;» την ρώτησε.
Η Έμιλι και ο Μάικλ τον κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια. Η Ντέμυ κοίταξε την Έμιλι η οποία σήκωσε τους ώμους της.
«Ντι;» ρώτησε ο Άλεξ μπερδεμένος.
«Ε;» ρώτησε εκείνη.
«Θέλεις να χορέψουμε;» την ξανά ρώτησε.
«Εμ... φυσικά.» απάντησε εκείνη.
«Γιατί έχω την εντύπωση πως αυτό δεν θα καταλήξει καλά;» ρώτησε η Έμιλι τον Μάικλ.
«Εγώ πάλι πιστεύω πως αυτό θα καταλήξει καλύτερα απ' ότι έχουμε φανταστεί.» της απάντησε ο Μάικλ.
«Πάμε να χορέψουμε;» τον ρώτησε η Έμιλι.
«Έχω μια καλύτερη ιδέα.» της απάντησε. «Έλα μαζί μου.»
Η Έμιλι κοίταξε λιγάκι μπερδεμένα τον Μάικλ. «Οκ;»
Βγήκαν από το γυμναστήριο και κατευθύνθηκαν στο προαύλιο του σχολείου. Η μουσική που έπαιζε στο πάρτι ακουγόταν κι έξω αρκετά καθαρά.
«Έμιλι Τόμσεν... θα μου χαρίσεις αυτό τον χορό;» της είπε.
«Φυσικά.» του απάντησε χαμογελώντας.
Ο Μάικλ πέρασε το ένα του χέρι γύρω από την μέση της και το με το άλλο έπιασε το δικό της. Για λίγο χόρεψαν χωρίς να μιλάνε. Τα πρόσωπα τους βρισκόντουσαν σε απόσταση αναπνοής και ο ένας ένιωθε την ανάσα του άλλου. Ο Μάικλ πήρε το πρόσωπο της στα χέρια του. Χάιδεψε τα μάγουλα της και ακούμπησε το μέτωπο του στο δικό της. «Θεέ μου... είσαι τόσο όμορφη.» της ψιθύρισε τρυφερά και ξέπνοα. «Σ' αγαπάω.»
«Κι εγώ σ' αγαπάω.» είπε και τον φίλησε. Ένα φιλί τόσο τρυφερό και γεμάτο με αγάπη.
Ήταν έτοιμη να του ζητήσει να γυρίσουν πίσω αλλά ο κρότος την διέκοψε. Η Έμιλι σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε στο ουρανό. Πυροτεχνήματα εκτοξεύονταν και γέμιζαν τον ουρανό με χιλιάδες χρώματα.
«Μα... δεν είπαμε πως θα ρίξουμε πυροτεχνήματα.» είπε η Έμιλι μπερδεμένη.
«Εγώ το έκανα. Για εσένα.» είπε ο Μάικλ.
«Έχεις λεφτά και δεν ξέρεις τι να τα κάνεις, έτσι;» τον ρώτησε γελώντας.
«Για την ακρίβεια... έχω λεφτά... μπορώ να κάνω ότι θέλω με αυτά... και επιλέγω να τα σπαταλάω για κάποιον που αγαπάω.»
«Δεν θέλω να σπαταλάς τα λεφτά των γονιών σου για εμένα.»
«Δεν ξόδεψα όλη την περιουσία των δικών μου για λίγα πυροτεχνήματα. Ευτυχώς για εμένα τυχαίνει να λατρεύεις πυροτεχνήματα και όχι τεράστια διαμάντια.»
«Μμμμ... θα 'θελα να δω τι θα έκανες σε περίπτωση που μου άρεσαν τα διαμάντια. Σοβαρά τώρα... δεν χρειάζομαι πυροτεχνήματα... ή το οτιδήποτε. Εσύ μου αρκείς. Και δεν θέλω τίποτα παραπάνω από το να είμαι μαζί σου.»
«Είσαι ξεχωριστή για εμένα. Και θέλω να σε κάνω να νιώσεις έτσι.»
«Μα νιώθω ήδη έτσι... έχω εσένα. Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο. Σ' αγαπάω Μάικ.»
«Κι εγώ.»
Το κινητό του Μάικλ άρχισε να δονείται στην τσέπη του.
«Σαμ;» απάντησε ξαφνιασμένος.
«Μάικ... ελάτε μέσα αμέσως.» είπε ο Σαμ από την άλλη γραμμή.
«Τι συμβαίνει;» τον ρώτησε.
«Η Κέιτ... είναι εδώ.»
«Ερχόμαστε.» είπε ο Μάικλ και το έκλεισε.
«Μάικ; Τι συμβαίνει; Τι έγινε;» ρώτησε φοβισμένη η Έμιλι.
«Είναι εδώ. Η Κέιτ είναι εδώ.» απάντησε ο Μάικλ.
«Πρέπει να την πάρουμε από εδώ. Δεν θα την αφήσω να χαλάσει κι άλλο πάρτυ.» είπε η Έμιλι.
Ο Μάικλ έμεινε για λίγο σιωπηλός. Κάτι τον φόβιζε. Κάτι του έλεγε να πάρει την Έμιλι και να φύγουν.
«Μάικ;» ρώτησε φοβισμένη η Έμιλι. «Μάικ... τι συμβαίνει;»
«Δεν... δεν ξέρω. Είναι που... έχω την αίσθηση πως κάτι θα συμβεί. Φοβάμαι πως κάτι κακό θα συμβεί.»
«Κι εγώ. Γι' αυτό πρέπει να την βρούμε πριν κάνει αυτό κακό.»
«Έχεις δίκιο.» είπε ο Μάικλ και έπιασε το χέρι της.
Άρχισαν να τρέχουν προς την είσοδο του σχολείου. Κανείς από τους δυο τους δεν μπορούσε να φανταστεί τι είχε ετοιμάσει η Κέιτ. Κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει αυτό που επρόκειτο να συμβεί!!!