(Wag po kayong magulat kung nakadi-dedicate sa inyo yung mga next chapters it does mean na you support this story from the start. Pathank you ko yan :))
-----
Alex POV
NAPADILAT ako sa sinag ng araw na tumatama sa balat ko. Tumingin ako sa alarm clock na nasa side table ko, 9 na pala ng umaga. Bumangon na ako dumiretso sa banyo. Hubo't hubad pa rin pala ako. Nakatulog ako sa sobrang pagod at pag-iyak kagabi. Ilang gabi na bang ganito? 7 o 8 weeks, ang tanggal ko na palang nagtitiis.
Halos gabi-gabi ng may nangyayari sa'min simula ng gabing pagkatapos ng party ni JP. Pero lagi niyang pinamumuka sa'kin na kanya lang ako. Nakaramdam na naman ako ng hindi pamilyar na sakit sa dibdib ko. Hindi ko magawang magtanong dahil alam ko naman na ang sagot sa mga yun.
Agad na akong naligo, magpapaalam ako sa kanya. Uuwi muna ako sa bahay namin. Namimiss ko na ang mga magulang ko at kapatid. Sasamahan daw ako ni Mark ngayon. Si Mark na lagi kong kausap sa gabing pagkatapos akong parausan at iwan ni Ronald. Si Mark, na lagi kong karamay pagnalulungkot ako. Si Mark, na laging anyan para sa'kin, siya na nagpapakita ng pagmamahal sa'kin di ko magawang suklian ang pagmamahal na yun dahil may Ronald na nakapagitan sa'min.
Isipin ko pa lang yun na sasaktan na naman ako. Alam kong hindi ito sa hindi ako malayang magmahal ngayon kundi dahil unti-unti na akong nahuhulog sa kanya. Sana siya na lang ang una kong nakita.
------
NAKARINIG ako ng batang tumatawa sa baba. Nagtaka ako, ano bang araw ngayon? Friday pa lang diba? Bakit nandito si Andrew? Shit paano ako makakaalis nito? Ai, bahala na si batman.
"Mommy," masiglang sigaw ni Andrew pagkakita sa'kin.
"Hello, baby! Good morning. Kaninaka pa?" malambing kong tanong.
Niyakap ko siya. Yakap na parang sobrang miss ko kahit nung Sunday lang kami huling magkasama.
"Not really. Just a few minutes ago, I think."Nag-isip pa niyang sabi.
"Sinong naghatid sa baby ko? Si grandma?Asan siya?"
"No mommy, si Tita Carmina," turo niya sa babaing nakaupo sa sofa.
Ngayon ko lang napansin ang hitad na 'to. Ngumiti siya sa'kin pero hindi ko siya pinansin. Inakay ko lang si Andrew sa kitchen para mag-almusal. Hindi na ako nag-abalang alukin siya, para ano? Baka lagyan ko pa ng lason ang kakainin niya. Nagsisimula na kaming kumain ng biglang –
"Bakit hindi mo pinapakain ang bisita natin?"
Hindi ko na kailangan lumingon para tignan kong sino may ari ng baritonong boses ng nagsalita. Pero hindi ko maiwasan lumingon, kahit malayo ako sa kanya amoy na amoy ko ang pabango niya. Nakakaakit.
Nilingon ko na siya, nasa tabi niya ang babaeng hitad. Nakabihis siya at mukhang aalis sila. Tsk, nakakasira sila ng araw. Naghanda na lang ako ng makakain nila. Tahimikl ang ako pati si Andrew, parang alam niyang may awkward sa'ming tatlo.
Tinapos ko na ang pagkain ko dahil nawalan na ako ng gana. Tumayo na ako at niligpit ang kinainan ko. Kasalukuyan na silang kumakain habang naghaharutan at bulungan. Nainis ako, nasa harap ng pagkain, naglalandian kung hindi ba naman mga bastos. Sarap buhusan ng kape.Humarap ako sakanila.
"Ahhem," agaw pansin ko sa kanila.
"What?" walang emosyon niyang sabi.
Natulala ako, lagi naman siyang ganyan pero parang di ako nasasanay. Ang sakit lang kasi kanina ang ganda ng mood niya habang kausap ang hitad pero pagdating sa'kin ang lamig niya. Puta siya paggabi lang siya mainit sa'kin. At to the point na ganyan ang papakita niyang ugali sa'kin sa harap ng babae niya at ni Andrew.
Nakita ko sa mga mata ni Carmina ang awa? Pero para saan?Kiber niya ba sa'kin? At hindi ko kailangan nun.
"Ano na?May sasabihin ka ba?" masungit niyang sabi.
Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang luhang nagbabadyang pumatak. Hindi ako magpapakita ng kahinaan sa harap nilang dalawa.
"I- I want to go ho-home," nauutal kong sabi. Hindi dapat yan ang sasabihin ko pero nasasaktan ako kaya parang gusto ko ng umalis at wag ng bumalik.
"WHAT?" sigaw niya.
"Daddy!"
"Ku-"
"Shut up, Carmina." Saway niya. "Umakyat muna kayo ni Andrew sa taas, sa kwarto ko. And stay there until I say."
Mabilis naman kumilos ang dalawa para sumunod.Pagkaalis nila agad naman akong tinitigan ng masama ni Ronald. Tumayo siya sa kinauupuan niya at unti-unting lumapit sa'kin.
"Pakiulit ang sinabi mo," utos niya.
"I-I want to go home," sinalubong ko ang mga titig niya. Hindi ako dapat pasindak.
"Nagpapatawa ka ba?" sakartiko nitong sabi."Wala pa nga sa kalahati ang nababayaran mo, aalis kaagad? Bakit? May pang bayad ka na ba? At para makapaglandian na kayo ng malaya ni Mark?"
Shit, gustong gusto ko na siyang murahin. Isa talagang maruming babae ang tingin niya sa'kin. Hindi ko mapigilan mapaluha, ang sakit lang. Ok na, handing handa akong magtiis para sa pamilya ko at lalo na sa tatay ko pero hanggang kailan?
"Tsk, hindi mababayaran ng luha mo ang utang NINYO SA'KIN! Tandaan mo Alex! HANGGA'T HINDI PA AKO NAKAKASINGIL, DITO KA LANG! HANGGA'T WALA PANG BUMABALIK, HINDI KA AALIS!" bawat salitang binibitawan niya may diin at galit. At hindi ko alam kung sa nangagalingyun. Wala na akong pakialam sa galit niya ang gusto ko lang ngayon ay umuwi.
"I want to go home now!" nakayuko kong sabi.
Bigla niya na lang hinawakan ang magkabilang braso ko. Madiin tiyak magkakapasa ako nito sa ginagawa niya. Lalo akong napaiyak.
"HINDI MO BA NAIINTIN-"
"DADDY!" sigawni Andrew.
"ANDREW, DI BA SABI KO SA TAAS KA LANG."
Pumagit na sa'ming dalawa si Andrew at tinulak ang daddy niya dahilan para mabitawan niya ako.
"Andrew," pigilko sa bata.
"Why are you doing this to my Mom? Why are you always hurting her? I hate you, I hate you daddy for doing this to my mom!" umiiyak na sabi ng bata habang sinusuntok niya si Ronald.
Natigalgal naman ang huli, nakatingin lang sa batang patuloy lang siyang sinasaktan. Lalo akong napaluha, ang hirap naman.Isang batang di ko naman kaano-ano pero heto handa akong pagtanggol, kung alam mo lang Andrew, kung alam mo lang. Lumuhod ako para yakapin at pigilan siya.
"Andrew, stop it. Tama na," pinunasan ko ang mga luha niya. Tumingin ako sa ama niya, tinitigan ko siya ng masama. "Uuwi ako ngayon, DADALAWIN KO LANG ANG MGA MAGULANG KO. AALIS AKO SA AYAW O SA GUSTO MO!" may diin ko ring sabi.
"Mommy, I'm coming with you, please I don't want to be with him. I hate him." Umiiyak pa rin niyang pakiusap.
"Ssshh, tahan na baby.Babalik din si mommy, dadala-"
"Isama mo na siya." Putol ni Ronald sa iba ko pang sasabihin. "Aalis din kami ni Carmina at para masiguro kong babalik ka."
Nalaglag ata ang panga ko, hindi ba siya nag-iisip? Anong sasabihin ko sa mga magulang ko? Bahala na si Wonder woman.
"Bukas pa kami babalik ni Carmina. So you can stay in your parents' house for tonight. Susunduin ko na lang kayo bukas." Malamig niyang sabi.
Saan sila pupunta?Anong gagawin nila?Sa sinabi niya parang gusto kong sumama na lang sa kanila. Ayoko ng pumapasok sa utak ko. Nasasaktan ako.
"Let's go Mommy."
-------
Maiksi pa ba?
Sorry, but don't cha worry, mag-update po ako agad, maybe tomorrow or on Sunday.
Let's cheer for #teamRolex and #teamMarLex
Chapter XIX teaser:
"The way he looks at you, mom the same way daddies did looks at you. I know, he loves you and I hate him. He is stealing you from me, from my dad."