Song used: Nag-iisa by Angeline Quinto
* *
Chapter 23
Maaga akong nagising kinaumagahan. My eyes widen when I realized that I'm not in the couch anymore. Kagabi kasi ay naisip kong matulog na lang sa couch tutal alam kong hindi siya kakasya doon. Pero ngayon ay siya na ang naka-fetus position sa couch. Napatitig ako sa kanya. Kung okay lang sana kami, walang problema. Hindi kailangan mag hiwalay. Walang hadlang.
Tumayo na ako at nag-ayos ng sarili. Pinagisipan ko pa kung hahayaan ko na lang ba siya o gigisingin pero kahit ano pang pilit kong piliin ang una, hindi ko pa din kaya. Kinuha ko ang kumot ko at dahan-dahang ipinatong sa kanya. I chuckled when I saw his morning erection. Mamula-mula pa ang mukha niya at gulo-gulo ang buhok but nevertheless, pogi pa din. Napaupo ako ng dumilat ang mga mata niya. He smirked at me and I pretend looking for something.
"What are you doing?" Pakiramdam ko ay pinagpapawisan ako ng malamig. Sumulyap ako sa kanya at mabilis na tumayo.
"A-ano, m-may ipis!" Ngumisi siya sa akin. Hindi ko na nakaya at tumalikod para lumabas. I was about to open our door when he surprisingly held my shoulder. My smile faded. Tulad kanina, wala na naman akong alam. Hindi ko na naman mawari kung anong gagawin ko sa simpleng hawak lang niya.
"I missed you, honey." Natawa ako ng pagak. He misses me pero kung makipag-halikan kay Sara kagabi akala mo sila lang ang tao. Kung makatawag ng honey akala mo naman wala na siyang bagong honey. Kung makapag-sabi siya nang mga ganitong bagay akala mo hindi niya ako ipinagtabuyan?! Bakit siya ganito?!
Humarap ako sa kanya at tinanggal ang kamay niya sa braso ko. "You and I are just both individual person, Van. Hanggang doon na lang iyon at pinuputol ko na ang ugnayan natin simula nang talikuran mo ako." I walked away from him. I admit I waited for him to say something. Sa loob ko ay gusto kong ipaglaban niya ang sinasabi niya pero hindi niya ginawa at nanatili lang siyang tahimik.
The group were waiting for us when I get down. Malalaki ang ngiti nila na parang nagsasabing mayroong nangyari. Well, meron naman talaga. Hindi nga lang tulad ng iniisip nila.
"What are our plans for today?" Tyrone opened his phone and smirked.
"Parachutes, flying fish, banana boat, and many more! Then by midnight, we'll try the newly opened KTV bar suggested by Uriel." Humagikgik sa gilid si Ashley at Uriel. Napangiti na lang ako bago tumango sa kanila. This will be a very fun yet tiring day.
* *
"KTV iyon! Mga karaoke tapos inuman, chill-chill lang, kwentuhan! Ang arte niyo naman! Palibhasa ang gusto niyo mga tagay-sayaw-sex routine! Try niyo naman ito!" Pamimilit ni Ashley. Pare-pareho kaming bagsak ngayon sa buhangin. Matapos naming subukan ang lahat ng pwedeng subukan dito sa Paluero, our body's still craving for more fun! Mabuti na nga lang at walang Sara dahil panigurado, masisira lang ang araw ko.
"Tara na!" Napilitan kaming tumayo nang tumayo na si West at pumasok sa KTV bar. The first floor is just a typical bar, pero sa taas ay mayroong mga VIP rooms at naroon ang mga videoke. Malaki ang couch na nakasandal sa pader at table na pa-square sa gitna. There were disco balls inside the room at mukhang soundproof din.
Pa-U shaped ang couch. Ako sa pinakadulo at tinabihan ako ni Uriel na hinila si Tyrone at West, sumunod sila Poseidon at Ashley, Ox, at Van. Kanina ko pa iniiwasan ang mga mata ni Van at kung mamalasin nga naman, pareho pa kaming magkatapat.
"Emeged! Kakanta na me for you Tyrone! Hihi."
My eyes widen in shock when Uriel started singing Crazy in Love of Beyonce using his male voice. Naalala ko rin ang huling rinig ko sa kantang iyan, Van and I were making out at kinabukasan noon ay kinasal kami. Nawala ang ngiti sa labi ko. Memories are the most painful thing after break-up. Parang paulit-ulit sayong isinasampal na wala nang kayo at hanggang ala-ala na lang ang meron sa inyo. Sad, but true.
Kinuha ko ang pitchel sa table at tinungga iyon. Agad ko namang naramdaman ang gumuhit sa lalamunan ko. Tonight, I wanna forget. Gusto kong iinom lahat ng pinagdaanan at pagdadaanan ko. Gusto kong makita kung tama ba ang sinasabi nilang masarap uminom kapag nahihirapan ka na.
"Pare! Pahiram nga ng lighter mo, Yung ka-sex ko kasi ninakaw yung akin! Malay ko bang collection niya pala ang mga lighter! Bwisit! Ang hassle tuloy!" Nilingon ko si Ox na kausap si Poseidon. I have tried smoking last week during my worse state. Nakakaubo sa una at pangalawa pero sa pangatlo ay hahanap-hanapin mo na. I smirked before snatching his stick.
"Anak ng! Tagal kong na-dyeta sa sticks! Zara naman, akin na iyan! Hindi ka naman naninigarilyo!" Hindi ko pinansin ang sinabi niya at pumalakpak kay Ashley na papunta sa gitna. Obviously, Poseidon's staring at her and she looks like she was about to bite any dare he's giving.
"Pussy, eto para sayo!" Napahagalpak ako ng tawa.
"Paabot nga ng isa, pre. Ayaw paawat ni Zara!" Natawa ako lalo bago bumuga ng usok. Hindi pa din nakakaligtas sa akin ang mga pagtitig ni Van at mukhang wala siyang balak ialis sa akin iyon. Natutunaw na ako, nababaliw na ba siya?! I raised my eyebrow at him.
"I didn't know you'll consider smoking. Parang dati ayaw na ayaw mo niyan." Hinablot ko ang pitchel at uminom ng madami. I want to tell him that I changed. Kung noon ay naiinis ako kapag naninigarilyo sila, ngayon ay ako na mismo ang bumubuga ng usok. Na para bang kapag nakita niyang iba na ako ay mawawala sa utak niya kung paano ako nawala sa sarili dahil sa pagmamahal ko sa kanya.
* *
"And now you know, Van Austin." Zara smirked and continued drinking and smoking. Gusto man siyang pigilan ni Van ay hindi niya magawa. Nakuntento na lang siya sa pagtitig dito habang mabagal ang pintig ng puso niya. Nasasaktan siya at gusto niyang bumalik sa dati pero paano?
Zara's face and neck became red. Lasing na ito at kung ano-ano nang pinagsasabi. The others weren't even tipsy! Sadyang mababa lang talaga ang alcohol tolerance ni Zara o baka din marami na talaga siyang nainom. As Van look at her, he felt the sudden fear, joy, and sadness coming out from nowhere. He broke her heart in so many ways, kung tutuusin ay mayroon pa nga siyang hindi nasasabi dito at ngayon ay parang gusto na lang niyang matapos ang lahat at bumalik sa kanya ang dalaga. Zara gazed at him and laugh wholeheartedly bago itaas ang pangatlong pitcher niya.
"Rooock baby roock!" Tumayo siya at naglakad papuntang harap. Muntikan pa siyang matumba kungdi lang siya nahawakan ni Van sa bewang na ikinatawa niya sa di malamang dahilan.
"Alish diyan, Uriel Jose! Kakanta ako!" Inagaw niya ang mic dito bago ilagay ang code ng napiling kanta. Van's staring at her - kanina pa and he asked himself what happened? Bakit niya nagawang saktan ang babaeng ito? Sinubukan niyang hanapin ang sarili sa pamamagitan ng ibang mga babae, he fucked girls after Zara but it only left him more frustrated dahil ang gusto niyang kasama ay hindi naman ang mga ito.
"K-kakantahin mo din sa akin ito!" Tumawa siya at nang pumasok na ang instrumental ay roon na tumulo ang ilang patak ng luha.
~ Nag-iisa at hindi mapakali
Ibang-iba pala pag wala ka sa aking tabi ~
Van knew that Zara's drunk. Pero sabi nga nila, nagsisilabasan lang ang tunay na nararamdaman ng isang tao kapag lasing. Naninikip ang dibdib niya sa di mapaliwanag na dahilan. The way Zara look in his eyes - damn, he want her back and take all the pain away.
~ Pinipilit kong limutin ka
Ngunit di magawa
Sa bawat kong galaw
Ay laging hanap ka
Nag-iisa ang isang kagaya mo
Na nagmahal at nagtiyaga
Sa isang katulad ko
Bakit nga ba di ko man lang nabigyan ng halaga
Nagsisisi ngayong wala ka na ~
For the past few days, she tried making herself look strong. Buo ang loob niyang ipakitang kaya niya muling tumayo at hindi ang tulad niya ang mga iniiwanan. Isang linggo. Isang linggo sa loob ng kwarto niya ay naaalala niya ang mga ala-ala nilang dalawa. The song she picked has been bugging her mind nonstop. Gusto niyang ito ang kantahin sa kanya ni Van sa oras na magising na ito sa katangahan pero mukhang malabo. And now, she ended up singing the song she wishes Van would sing to her.
~ Kulang ako kung wala ka
Di ako mabubuo kung di kita kasama
Nasanay na ako na lagi kang nariyan
Di ko kayang mag-isa
Puso ay pagbigyan
Kulang ako, kulang ako kung wala ka~
Tila binuhusan siya ng isang timbang yelo sa kinatatayuan niya. Malakas siyang napahikbi at napahagulgol. She wanted to be strong! Kahit na pinapatay na siya sa loob, gusto niya pa ding maging matapang! Pero heto siya, umiiyak sa tapat niya at ipinapakita kung gaano siya kahina. Mabilis niyang binitawan ang mic at tumakbo palabas. Gusto niyang lumayo mula sa lahat. Gusto niyang mag-bagong buhay nang walang kasama at malayo sa mga taong nanakit at magpapaalala sa kanya ng mga nangyaring ito! Gusto niyang lumayo!
"Zara!" Nahablot ni Van ang braso ng dalaga. Her eyes were swollen. Natunaw siya. "Where are you going?!" Sininghalan siya ni Zara at galit na galit na kinwelyuhan siya. Namumula ang buong mukha at nanginginig pa ang katawan.
"Putang ina! Putang ina talaga, litong-lito na ako sayo! Gusto ko ng lumayo sayo pero ikaw itong habol nang habol at pagkatapos maghahanap ng iba para saktan ako! Tama na! Putang ina, Van Austin! Ibinigay ko naman lahat! Ibinigay ko lahat pero ginago mo ako at iniwan sa ere na parang bula! Putang ina! Pinaglalaruan mo lang ako! Putang ina! Mahal na mahal kita pero ginago mo ako! Ginago mo ako!" Pinunasan niya ang mukha niya habang hingal na hingal. Nanghina siya at maging ang kaharap niya ay nanghina din sa pagsabog ng dalaga.
"Hindi ko na alam! Basta ang gusto ko akin ka! Akin lang ang atensyon mo! Akin lang ang lahat ng sayo at akin ka lang! Kahit hindi ko alam kung sino ka sa buhay ko, gusto ko akin ka lang!"
Nag-init lalo ang ulo ni Zara at sinuntok ng paulit-ulit ang dibdib ng binata.
"Tang ina! Ang selfish mo! Habang inaalagaan mo ang puso mo at inaayos ang isip mo hindi mo ba alam na nawawarak ako?! Warak na warak na ako sayo, Van Austin! Ubos na ubos na ako dahil ibinigay ko na ang lahat sayo! I gave you everything but you gave nothing in return! Sinabi ko na sayo! Sabihin mo lang na mahal mo ako at kaya kong kalimutan ang lahat pero tang ina! Hindi mo ginawa at mas lalo mo pa akong sinira! Sinira mo ang pagkatao ko! Sinira mo ako!"
"Putang ina, oo na! I'm sorry! Sorry kung selfish ako! Sorry kung gusto kong walang iba pero tang ina, Zara Ysabel! Baliw na baliw na din ako sa kakaisip! Gulong-gulo na din ako!"
"Umamin ka! Aminin mo sa akin! May alam ka ba tungkol sa akin at sa mga magulang ko?! Alam mo bang ampon lang ako noon pa?! Umamin ka!" She was so angry. Galit na galit siya. Nag-iinit ang buo niyang katawan at pakiramdam niya mapuputukan siya ng ugat. She doesn't even give a damn kung may makarinig sa kanila. Gusto niya lang ilabas lahat.
Van nodded slowly.
Zara cried harder and broke down into her knees. Lumuhod siya sa harap ng binata habang yakap ang sarili. Hindi niya na kaya. Para siyang kandilang tinutunaw. Pagod na siya. Gaya ng sinabi niya kanina, nanghihina na siya. He was trying to save himself, not knowing that she was hurting in the process.
"I lost everything. I lost my baby after you turned me down. Alam mo ba 'yon? Kung gano kahirap na mawala ang lahat sayo at hindi mo alam kung sinong kakapitan? Na iyong inaasahan mong nandiyan para sayo e yun pa pala ang tatalikod at mangiiwan? Where were you when I needed you the most? Wala. Wala ka, Van. At katumbas ng pagmamahal ko sayo ang galit na nararamdaman ko."
He frozed. Baby. Nagkaanak sila.
"Mahal kita, eh. Mahal na mahal kita, Van pero nakakapagod ka din. Kung naguguluhan ka - please naman, wag mo na akong idamay o? Ayoko na. I've had enough at kahit sabihin mong mahal mo ako, hindi mababago non ang sakit na nararamdaman ko. I want to cut everything I had with you even if it means breaking myself for the ninth time." Napahikbi siya lalo. Dahan-dahan siyang tumayo at hinalikan ang labi ng binata. Sweet, but too painful. She was shaking nang humiwalay siya.
"Let me go. Please, let me go. Kalimutan na natin ang lahat ng nangyari. Forget everything about me as I forget everything about you. Bubuuin ko ang nasira kong pagkatao. I will leave everything behind. Kalimutan mo na din na may isang taong nagmahal ng buong-buo sayo. Kalimutan mo na ako. Kalimutan na natin ang isa't-isa." She closed her eyes. Mabigat pa din ang pag hinga niya. He wanted to say something. Gusto niyang sabihing kahit tumalikod ito ay hindi niya kayang kalimutan ito. But he ended up being quiet.
And so she turned her back, and walk away from everything.
From him.