အပိုင်း (92)
ခွန်း မနက်ခင်း မှာလဲ....ပန်းချီသာ ဆွဲနေသည်။
Lord ခွန်း ဆီကို များပြားလှသော....အစေခံတွေနဲ့...အစောင့်တွေကို ပို့ထားသည်။
ညအိပ်လျှင်လဲ....ခွန်းလက်ကို ချည်ကာ
အိပ်စေသည်။
ငါကြည့်ရတာ...အကျဥ်းထောင်ချခံနေရသလိုပဲ...
အကျယ်ချုပ်ကျနေသလို ခံစားရတယ်....
Lord ရဲ့ ခြေလှမ်းတွေဟာ ခွန်းဆီကို သွားတယ်..
ဒါပေမယ့် မရောက်ဘူး...
ခွန်း မျက်နှာလေးကို မြင်ချင်လွန်းလို့
သေတော့မလိုပဲ....ဒီလိုနဲ့ ရူးသွားလိမ့်မယ်.....
တစ်ရက်ကနေ တစ်ပတ်.....တစ်ပတ်ကနေ တစ်လ..
ဒီကြားအတွင်း ခွန်းဆီ အကြိမ်ပေါင်းများစွာတွေ့ခွင့်တောင်းပေမယ့် မပေးခဲ့ချေ။
နေမကောင်းမဖြစ်တတ်တယ့် Lord က
စိတ်ဖိဆီးမှု ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အားလုံးစုကာ
နေမကောင်း အကြီးအကျယ်ဖြစ်တော့သည်။
ဘယ်ဆရာဝန်မှလဲ အထိမခံသလို...သူ့ကိုဆေးထိုးဆေးတိုက် လုံးဝမရချေ။
ဆူးရဲရဲ တစ်ယောက်ပေါက်ကွဲကာ...ခွန်းဆီသွားတော့သည်။
"ခွန်း......."
ခွန်း က ပန်းချီဆွဲနေတာကို ရပ်ပြီး အနောက်
လှည့်ကာ စကားပြောသည်။
"ဆူး....."
"နင်လုံလောက်နေပြီ....ဒီလောက်ဆိုရင်...."
အစမရှိ အဆုံးမရှိ စကားကြောင့်.....
"ဘာကိုလဲ... "
ဆူးက ခွန်း ကို သေချာကြည့်ကာ....
"နင်..ငါ့အကို ကို ခွင့်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူးဆိုတာ မဟုတ်သေးဘူးလေ.....ကိုယ်ရံတော် အယောင်ဆောင်ပြီး ဝင်လာတယ်...အကို့မှာ
အလုပ်တွေအများကြီးအပြင်..သူ့နားချိန်တိုင်း...
နင့်ကိုပေးခဲ့တယ်...သူအများကြီး ကြိုးစားကာကွယ်ပေးခဲ့တယ်...ဒါပေမယ့် သူအခု တစ်ခါလွဲချောသွားတယ်"
"ဟုတ်တယ်....နင်ကလေးပျက်ကျသွားတယ်...နင်ငါ့အကို ကို ခွင့်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး...မှန်တယ်..."
"အချိန် တစ်လရှိပြီ.....နင်အခု ထိ မဖျတ်နိုင်သေးဘူးလား...နင်လဲ ဗုဒ္ဓဘာသာပါ....ဒါကံကံ၏အကျိုးပဲလေ...နင်တို့အရင်ဘဝက ဘာတွေလုပ်ထားမှန်းလဲ
မသိသလို...ကလေးက လဲ မွေးဖွားခွင့်မရှိနိုင်အောင် ဘာတွေလုပ်ထားမှန်းလဲမသိတာ..."
"အတိတ်က အတိတ်က...ပစ္စုပ္ပန်က ပစ္စုပန်...နင်တို့မှာ အနာဂတ်ကျန်သေးတယ်...အဲ့တာရော...အကုန်
ဒီအတိုင်းပဲဆက်နေတော့မှာလား....အကုန် လုံး Lord အမှားပေါ့.....နင်ကရော...မမှားဘူးလား...
ခွင့်လွှတ်ချိန်တန်နေပြီလေ....Lord ကိုရော နင်ဒီအတိုင်း လွှတ်ထားမလို့လား"
ဆူးရဲရဲပြောသမျှဟာ တဂယ်မှန်တယ်...
အချိန်လဲ တစ်လရှိပြီ.....
ခွန်း လဲ Lord ကို အရမ်းလွမ်းနေပြီ..
ထိတွေ့ချင်လှပြီ.....
ဆူးရဲ့ စကားတွေကို ခွန်း ပြန်ပြီး လက်တုံပြန်စရာမရှိဘူး.....ဒီအတိုင်းငြိမ်ပြီး နားထောင်နေမိသည်။
"ခွန်း....နင် Lord ကို မချစ်တော့ဘူးလား...
သူ့ကို မတွေ့ပဲ အခု တစ်လတောင်ဖြတ်သန်းနိုင်
တယ်ပေါ့..."
"သူလဲ တူတူပဲမလား...."
"ငါ့အကိုက နင့်ကို မြင်ချင်းလွန်းလို့...အစောင့်ယောင်ဆောင်ပြီး နင့်စံအိမ်ထဲဝင်ဝင်လာတာ..အကြိမ်ပေါင်းမနည်းဘူးသိလား....ရဲတိုက်ကြီးရယ့် အရှင်သခင်...အုပ်ချုပ်သူ က...နင့်ဆီကို အစောင့်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝင်တယ်... သိရဲ့လား......"
ခွန်း မျက်ဝန်းလေး ပြူးသွားကာ...Lord က
သူ့ကို လာတွေ့တာလား....
တဂယ်တော့ ခွန်း လိုချင်တာ က အဲ့လို မျိုးလေးမသိစိတ်ကနေ သူ့ကို ခိုးပြီး လာတွေ့တာမျိုးကို လိုချင်တယ်
ခွန်း က ပြန်မေးသည်။
"Lord လာတာလား....."
"အခု Lord အရမ်းဖျားနေတယ်...ဆေး..."
စကားတောင်မဆုံးသေး....သူမဝတ်ထားတယ့် Long dress လေးကို မ ကာ ပြေးတော့သည်။
"Lord......"
ခေါင်းထဲ မှာ စိုးရိမ်မှုတွေ တသီတသန်းနှင့်ပင်...
"Lord......"
ဦးနှောက်ထဲမှာ သူတစ်ယောက်ပဲ ကြီးဆိုးနေတယ်။
နှင်းစက် က ခွန်း နောက်မလိုက်မှီ.... ဆူးရဲရဲကိုကြည့်ကာ....
"တဂယ်တော့....မမလေးလဲ...အစေခံအယောင်ဆောင်ပြီး Lord ကို သွားသွားကြည့်တာ...အကြိမ်ပေါင်းမနည်းပါဘူး..."
ကျန်ခဲ့တယ့် ဆူးရဲရဲ တစ်ယောက်က
"သူတို့နှစ်ယောက် က တဂယ်ကို ထူးဆန်းတယ်...
ဘာတွေမှန်းကို မသိဘူး"
"ကျွန်မ Goddess ဆီ ပြေးလိုက်ပါအုံးမယ်...ခွင့်ပြုပေးပါ"
"သွား...သွား...."
ချက်ချင်း ရဲတိုက်ထဲ ပြေးဝင်လာသည့် ခွန်း
ခွန်း အနောက်က နေ နှင်းစက် ဖြူစင်နွယ်..နောက်ဆုံး ရဲတိုက်မှူး တွေပါ လိုက်ရသည်။
"Goddess......နေပါအုံး...ဖြေးဖြေး..."
"Goddess... "
ခွန်းက ရဲတိုက် က Lord အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်ချိန်....ခေါင်းကိုက်လို့အိပ်ယာထဲ လှဲလျောင်းနေ
သည့် Lord.....
ခွန်း အခန်းထဲရောက်တော့ သူတို့လဲ ဆက်မလိုက်တော့ဘူး...အခန်း အပေါက်ဝသာ စောင့်နေသည်။
တံခါးဖွင့်သံကြောင့်.....မျက်လုံးဖွင့် မကြည့်ဘဲ
Lord အော်ငေါက်သည်။
"ထွက်သွားကြ... ငါဘာဆေးမှ မသောက်ချင်ဘူး"
"Lord......"
အသံလေးကြား ဖူးတယ် ဒါ သူ မျှော်နေတဲ့ ခွန်းရဲ့အသံပဲ အရမ်း လွမ်းနေတာ....
မျက်လုံးဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့...ခွန်း.....
သူမ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ..အိပ်ရာကထလိုက်ပြီး သူမဆီကိုပြေးသွားတော့သည်
ခွန်းကလဲ Lord မျက်နှာလေးကိုကြည့်ကာ...
ဘယ်လောက်တောင်လွမ်းနေရတာလဲ....
ကလေး ပျက်ကျသွားတယ့် ခံစားချက် ဒေါသတွေအကုန် Lord အပေါ် ပုံချမိလိုက်တယ်
ခေါင်းက အရမ်းကိုက်နေတော့ မူးလဲ ကျမလို
ဖြစ်ပေမယ့်....ခွန်း က အမှီထိန်းလိုက်သည်။
Lord ကို အိပ်ယာထက်ချပေးကာ...ဆရာဝန်တွေလဲရောက်လာပြီး....စမ်းသပ်စရာရှိတာ စမ်းသပ်ပြီး ဆေးထိုးပေးခဲ့သည်။
ဆရာဝန်တွေကသာ လုပ်ပေးနေရတာ ခွန်းရဲ့လက်လေးကို Lord က ကိုင်ထားပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အကြည်စိုက်နေကြသည်။
"Lord.....နေမကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့တော့...ခွန်းပြန်ရောက်လာပြီ"
"အင်း....."
Lord က ခွန်း မျက်နှာလေးကို ကိုင်ကာဖြင့်...
"ကိုယ် အရမ်း လွမ်းနေတာ...."
"ခွန်း...Lord ကို ခွင့်လွှတ်လိုက်ပါပြီ.... ခွန်း တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မိသွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်.. "
"ကိုယ် လဲ မှားသွားခဲ့တာပဲလေ..."
ခွန်း က အရမ်းလွမ်းနေတယ့် Lord နှုတ်ခမ်းဆီ အနားကပ်လာပေမယ့်....
Lord က ရှောင်လိုက်သည်။
"ကိုယ်ဖျားနေတယ်...ကူးလိမ့်မယ်..."
ခွန်း က ဘာမျှ မပြောဘဲ အလှဆုံးလေး ပြုံးပြကာ
Lord နှုတ်ခမ်းသားတွေကို နမ်းလိုက်သည်။
နူးညံ့ပြီး အရမ်းလှပတယ့် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူရင်း....
ဒီနှုတ်ခမ်းသားတွေ လွမ်းနေတာ...တစ်လရှိပြီ...
နူးညံ့ပြီး အရမ်းစုပ်ယူလို့ကောင်းတယ်....
အပေါ်လွှာလေးအောက်လွှာလေးကိုတစ်လွှာချင်းဆီနူးညံ့စွာ စုပ်ယူရင်း...
ခွန်းရဲ့ လျှာလေးဟာ Lord ခံတွင်းထဲ ကျူးကျော်လာပြီး...
သူ့ရဲ့ လျှာဟာ ခွန်းရဲ့လျှာဖြင့်ရစ်တွယ်ကာဖြင့်
ပြင်သစ်အနမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပေးခဲ့ကြသည်။
"Lord...နေကောင်းရင် ခွန်း တို့ လုပ်ကြရအောင်"
"အင်း...."
ငြင်းစရာလား.....ဒါမျိုးကို....
ခွန်း က Lord နဘေးမှာ တစ်နေ့လုံး ရှိနေပေးသည်။
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
Lord က ညာဘက်ကြီး အဖျားတတ်လာလို့ ခွန်း
ရေ/တဘက်လေးယူကာ နဖူးပေါ် တင်ပေးပြီး...
တစ်ညလုံး ပြုစုပေးသည်။
"အေး..တယ်....အေးတယ်"
Lord က အေးတယ် ဆက်တိုက်ပြောနေတယ်..
မိုးတွေကလဲရွာ အပြင်မှာရွာ မိုးကလဲအေးတယ်...
Lord က အဖျားတတ်နေပြီ....ခွန်း လဲ စောင်တွေ
ခြုံပေးပေမယ့် မရတော့...
ခွန်း အင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်ကာ...ခွန်း ရင်ခွင်ထဲသို့ Lord ခေါင်းလေးကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။
ခွန်း ရဲ့ ကိုယ့်အနွေးဓာတ်လေးနဲ့ပေါ့ အပေါ်ကနေစောင်အထူကြီးလဲခြုံထားပြီး...အရမ်းကိုအေးနေ
ပေမယ့်....ခွန်းရဲ့အနွေးဓာတ်လေးကြောင့် ငြိမ်သွားသည်။
ဒီတော့မှ ခွန်းလဲ ကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်သွားသည်။
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
မနက်ခင်း နိုးလာတော့.....ခွန်း ရင်ခွင်ထဲက
နိုးလာတယ့် Lord....
မျက်လုံးလေးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ သူမျက်နှာ ခွန်း
ရင်သားမြွှာကြားထဲစိုက်နေလေရဲ့....
အိပ်ယာတောင်မထချင်တော့ဘူး.....
Lord က နည်းနည်း လှုပ်လိုက်တော့....
"Lord နိုးပြီလား...."
ခွန်း အသံ.....မနိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး...ခွန်းခါးကိုဖက်ကာ...ရင်သားမြွှာတွေကြားထဲ ဝင်တော့...
"Lord မလုပ်နဲ့တော့....ခွန်းသိတယ် Lord နိုးနေတာ"
Lord က ခွန်း ရဲ့ခါးကို ဖက်ကာ ခွန်းရင်ခွင်ထဲက ထွက်ပြီး ခွန်းကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်သည်။
"ကိုယ်ဘယ်လောက်တောင် လွမ်းနေတယ်ထင်လဲ"
"သိဘူး....."
Lord ရင်ခွင်က အရမ်းကို နွေးတယ်....ဟုတ်တယ် အရမ်းနေလို့ကောင်းတယ် မခွဲချင်တော့ဘူး....
"ခွန်းတောင်းပန်ပါတယ်... ခွန်း တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မိသွားတယ်"
"ကိုယ်မင်းကို အရာရာအားလုံး ခွင့်လွှတ်ပါတယ်"
".Lord....ခွန်း နောက်တစ်ခါ မဆိုးတော့ပါဘူး...."
Lord က ခွန်းခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်း...
"ဆိုးလို့ရပါတယ်...ကိုယ်နောက်ကနေ တစ်ချိန်လုံး လိုက်ချော့မှာမို့လို့......"
"Lord အရမ်းချစ်တယ်... Lord ကို အရမ်းချစ်တယ်"
ရုတ်တရက် ငိုလာပြန်သည့် ခွန်း...မျက်ရည်တွေကို ခံစားမိလိုက်ချိန်...
"ဘာလို့ငိုတာလဲ... ခွန်းရယ်"
"ကိုယ်မင်း မျက်ရည်တွေ မကြည့်နိုင်လို့ပါ..."
ခွန်း က ငိုသံလေးနဲ့ Lord ကို ကြည့်ကာ....
"ခွန်း....ကလေး...လိုချင်သေးတယ်"
"ကိုယ်ရအောင်ကြိုးစားပေးပါ့မယ်....ဒီတစ်ခါ ကိုယ်သေချာကာကွယ်ပေးမယ်"
"ခွန်း ပြန်စဥ်းစားလိုက်တိုင်း နောင်တ
ရတယ်...Lord"
"ဘာလို့လဲ.....ခွန်း ဘာမှ မမှားခဲ့ဘူးလေ"
"နောက်ဆို ခွန်း ဆင်ခြင်ပါ့မယ်..."
"ခွန်း မမှားဘူး...ကိုယ့်ရဲ့ကလေး ဘာမှ မမှားဘူး..."
Lord က ရင်ဘက်ကြီးထဲခေါင်းစိုက်ကာ ငိုနေတာ ကလေးလေးကျနေတာပဲ....
အပိုင်း (93)......
အပိုင္း (92)
ခြန္း မနက္ခင္း မွာလဲ....ပန္းခ်ီသာ ဆြဲေနသည္။
Lord ခြန္း ဆီကို မ်ားျပားလွေသာ....အေစခံေတြနဲ႔...အေစာင့္ေတြကို ပို႔ထားသည္။
ညအိပ္လ်ွင္လဲ....ခြန္းလက္ကို ခ်ည္ကာ
အိပ္ေစသည္။
ငါၾကည့္ရတာ...အက်ဥ္းေထာင္ခ်ခံေနရသလိုပဲ...
အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနသလို ခံစားရတယ္....
Lord ရဲ့ ေျခလွမ္းေတြဟာ ခြန္းဆီကို သြားတယ္..
ဒါေပမယ့္ မေရာက္ဘူး...
ခြန္း မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ခ်င္လြန္းလို႔
ေသေတာ့မလိုပဲ....ဒီလိုနဲ႔ ရူးသြားလိမ့္မယ္.....
တစ္ရက္ကေန တစ္ပတ္.....တစ္ပတ္ကေန တစ္လ..
ဒီၾကားအတြင္း ခြန္းဆီ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေတြ့ခြင့္ေတာင္းေပမယ့္ မေပးခဲ့ေခ်။
ေနမေကာင္းမျဖစ္တတ္တယ့္ Lord က
စိတ္ဖိဆီးမႈ ပင္ပန္းမႈေတြနဲ႔ အားလံုးစုကာ
ေနမေကာင္း အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဘယ္ဆရာဝန္မွလဲ အထိမခံသလို...သူ႔ကိုေဆးထိုးေဆးတိုက္ လံုးဝမရေခ်။
ဆူးရဲရဲ တစ္ေယာက္ေပါက္ကြဲကာ...ခြန္းဆီသြားေတာ့သည္။
"ခြန္း......."
ခြန္း က ပန္းခ်ီဆြဲေနတာကို ရပ္ၿပီး အေနာက္
လွည့္ကာ စကားေျပာသည္။
"ဆူး....."
"နင္လံုေလာက္ေနၿပီ....ဒီေလာက္ဆိုရင္...."
အစမရိွ အဆံုးမရိွ စကားေၾကာင့္.....
"ဘာကိုလဲ... "
ဆူးက ခြန္း ကို ေသခ်ာၾကည့္ကာ....
"နင္..ငါ့အကို ကို ခြင့္မလႊတ္ေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာ မဟုတ္ေသးဘူးေလ.....ကိုယ္ရံေတာ္ အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဝင္လာတယ္...အကို႔မွာ
အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးအျပင္..သူ႔နားခ်ိန္တိုင္း...
နင့္ကိုေပးခဲ့တယ္...သူအမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္...ဒါေပမယ့္ သူအခု တစ္ခါလြဲေခ်ာသြားတယ္"
"ဟုတ္တယ္....နင္ကေလးပ်က္က်သြားတယ္...နင္ငါ့အကို ကို ခြင့္မလႊတ္ေပးႏိုင္ဘူး...မွန္တယ္..."
"အခ်ိန္ တစ္လရိွၿပီ.....နင္အခု ထိ မဖ်တ္ႏိုင္ေသးဘူးလား...နင္လဲ ဗုဒၶဘာသာပါ....ဒါကံကံ၏အက်ိဳးပဲေလ...နင္တို႔အရင္ဘဝက ဘာေတြလုပ္ထားမွန္းလဲ
မသိသလို...ကေလးက လဲ ေမြးဖြားခြင့္မရိွႏိုင္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ထားမွန္းလဲမသိတာ..."
"အတိတ္က အတိတ္က...ပစၥုပၸန္က ပစၥုပန္...နင္တို႔မွာ အနာဂတ္က်န္ေသးတယ္...အဲ့တာေရာ...အကုန္
ဒီအတိုင္းပဲဆက္ေနေတာ့မွာလား....အကုန္ လံုး Lord အမွားေပါ့.....နင္ကေရာ...မမွားဘူးလား...
ခြင့္လႊတ္ခ်ိန္တန္ေနၿပီေလ....Lord ကိုေရာ နင္ဒီအတိုင္း လႊတ္ထားမလို႔လား"
ဆူးရဲရဲေျပာသမ်ွဟာ တဂယ္မွန္တယ္...
အခ်ိန္လဲ တစ္လရိွၿပီ.....
ခြန္း လဲ Lord ကို အရမ္းလြမ္းေနၿပီ..
ထိေတြ့ခ်င္လွၿပီ.....
ဆူးရဲ့ စကားေတြကို ခြန္း ျပန္ၿပီး လက္တံုျပန္စရာမရိွဘူး.....ဒီအတိုင္းၿငိမ္ၿပီး နားေထာင္ေနမိသည္။
"ခြန္း....နင္ Lord ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား...
သူ႔ကို မေတြ့ပဲ အခု တစ္လေတာင္ျဖတ္သန္းႏိုင္
တယ္ေပါ့..."
"သူလဲ တူတူပဲမလား...."
"ငါ့အကိုက နင့္ကို ျမင္ခ်င္းလြန္းလို႔...အေစာင့္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး နင့္စံအိမ္ထဲဝင္ဝင္လာတာ..အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းဘူးသိလား....ရဲတိုက္ႀကီးရယ့္ အရွင္သခင္...အုပ္ခ်ဳပ္သူ က...နင့္ဆီကို အေစာင့္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဝင္တယ္... သိရဲ့လား......"
ခြန္း မ်က္ဝန္းေလး ျပဴးသြားကာ...Lord က
သူ႔ကို လာေတြ့တာလား....
တဂယ္ေတာ့ ခြန္း လိုခ်င္တာ က အဲ့လို မ်ိဳးေလးမသိစိတ္ကေန သူ႔ကို ခိုးၿပီး လာေတြ့တာမ်ိဳးကို လိုခ်င္တယ္
ခြန္း က ျပန္ေမးသည္။
"Lord လာတာလား....."
"အခု Lord အရမ္းဖ်ားေနတယ္...ေဆး..."
စကားေတာင္မဆံုးေသး....သူမဝတ္ထားတယ့္ Long dress ေလးကို မ ကာ ေျပးေတာ့သည္။
"Lord......"
ေခါင္းထဲ မွာ စိုးရိမ္မႈေတြ တသီတသန္းႏွင့္ပင္...
"Lord......"
ၪီးေနွာက္ထဲမွာ သူတစ္ေယာက္ပဲ ႀကီးဆိုးေနတယ္။
ႏွင္းစက္ က ခြန္း ေနာက္မလိုက္မွီ.... ဆူးရဲရဲကိုၾကည့္ကာ....
"တဂယ္ေတာ့....မမေလးလဲ...အေစခံအေယာင္ေဆာင္ၿပီး Lord ကို သြားသြားၾကည့္တာ...အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းပါဘူး..."
က်န္ခဲ့တယ့္ ဆူးရဲရဲ တစ္ေယာက္က
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ က တဂယ္ကို ထူးဆန္းတယ္...
ဘာေတြမွန္းကို မသိဘူး"
"ကြၽန္မ Goddess ဆီ ေျပးလိုက္ပါအံုးမယ္...ခြင့္ျပဳေပးပါ"
"သြား...သြား...."
ခ်က္ခ်င္း ရဲတိုက္ထဲ ေျပးဝင္လာသည့္ ခြန္း
ခြန္း အေနာက္က ေန ႏွင္းစက္ ျဖဴစင္ႏြယ္..ေနာက္ဆံုး ရဲတိုက္မွဴး ေတြပါ လိုက္ရသည္။
"Goddess......ေနပါအံုး...ေျဖးေျဖး..."
"Goddess... "
ခြန္းက ရဲတိုက္ က Lord အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္....ေခါင္းကိုက္လို႔အိပ္ယာထဲ လွဲေလ်ာင္းေန
သည့္ Lord.....
ခြန္း အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူတို႔လဲ ဆက္မလိုက္ေတာ့ဘူး...အခန္း အေပါက္ဝသာ ေစာင့္ေနသည္။
တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္.....မ်က္လံုးဖြင့္ မၾကည့္ဘဲ
Lord ေအာ္ေငါက္သည္။
"ထြက္သြားၾက... ငါဘာေဆးမွ မေသာက္ခ်င္ဘူး"
"Lord......"
အသံေလးၾကား ဖူးတယ္ ဒါ သူ ေမ်ွာ္ေနတဲ့ ခြန္းရဲ့အသံပဲ အရမ္း လြမ္းေနတာ....
မ်က္လံုးဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့...ခြန္း.....
သူမ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကၫ့္ရင္း ..အိပ္ရာကထလိုက္ၿပီး သူမဆီကိုေျပးသြားေတာ့သည္
ခြန္းကလဲ Lord မ်က္ႏွာေလးကိုၾကၫ့္ကာ...
ဘယ္ေလာက္ေတာင္လြမ္းေနရတာလဲ....
ကေလး ပ်က္က်သြားတယ့္ ခံစားခ်က္ ေဒါသေတြအကုန္ Lord အေပၚ ပံုခ်မိလိုက္တယ္
ေခါင္းက အရမ္းကိုက္ေနေတာ့ မူးလဲ က်မလို
ျဖစ္ေပမယ့္....ခြန္း က အမွီထိန္းလိုက္သည္။
Lord ကို အိပ္ယာထက္ခ်ေပးကာ...ဆရာဝန္ေတြလဲေရာက္လာၿပီး....စမ္းသပ္စရာရိွတာ စမ္းသပ္ၿပီး ေဆးထိုးေပးခဲ့သည္။
ဆရာဝန္ေတြကသာ လုပ္ေပးေနရတာ ခြန္းရဲ့လက္ေလးကို Lord က ကိုင္ထားၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အၾကည္စိုက္ေနၾကသည္။
"Lord.....ေနမေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ေတာ့...ခြန္းျပန္ေရာက္လာၿပီ"
"အင္း....."
Lord က ခြန္း မ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္ကာျဖင့္...
"ကိုယ္ အရမ္း လြမ္းေနတာ...."
"ခြန္း...Lord ကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါၿပီ.... ခြန္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မိသြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. "
"ကိုယ္ လဲ မွားသြားခဲ့တာပဲေလ..."
ခြန္း က အရမ္းလြမ္းေနတယ့္ Lord ႏႈတ္ခမ္းဆီ အနားကပ္လာေပမယ့္....
Lord က ေရွာင္လိုက္သည္။
"ကိုယ္ဖ်ားေနတယ္...ကူးလိမ့္မယ္..."
ခြန္း က ဘာမ်ွ မေျပာဘဲ အလွဆံုးေလး ၿပံဳးျပကာ
Lord ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို နမ္းလိုက္သည္။
ႏူးညံ့ၿပီး အရမ္းလွပတယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ယူရင္း....
ဒီႏႈတ္ခမ္းသားေတြ လြမ္းေနတာ...တစ္လရိွၿပီ...
ႏူးညံ့ၿပီး အရမ္းစုပ္ယူလို႔ေကာင္းတယ္....
အေပၚလႊာေလးေအာက္လႊာေလးကိုတစ္လႊာခ်င္းဆီႏူးညံ့စြာ စုပ္ယူရင္း...
ခြန္းရဲ့ လ်ွာေလးဟာ Lord ခံတြင္းထဲ က်ူးေက်ာ္လာၿပီး...
သူ႔ရဲ့ လ်ွာဟာ ခြန္းရဲ့လ်ွာျဖင့္ရစ္တြယ္ကာျဖင့္
ျပင္သစ္အနမ္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေပးခဲ့ၾကသည္။
"Lord...ေနေကာင္းရင္ ခြန္း တို႔ လုပ္ၾကရေအာင္"
"အင္း...."
ျငင္းစရာလား.....ဒါမ်ိဳးကို....
ခြန္း က Lord နေဘးမွာ တစ္ေန့လံုး ရိွေနေပးသည္။
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
Lord က ညာဘက္ႀကီး အဖ်ားတတ္လာလို႔ ခြန္း
ေရ/တဘက္ေလးယူကာ နဖူးေပၚ တင္ေပးၿပီး...
တစ္ညလံုး ျပဳစုေပးသည္။
"ေအး..တယ္....ေအးတယ္"
Lord က ေအးတယ္ ဆက္တိုက္ေျပာေနတယ္..
မိုးေတြကလဲရြာ အျပင္မွာရြာ မိုးကလဲေအးတယ္...
Lord က အဖ်ားတတ္ေနၿပီ....ခြန္း လဲ ေစာင္ေတြ
ၿခံဳေပးေပမယ့္ မရေတာ့...
ခြန္း အက်ႌ ကို ခြၽတ္လိုက္ကာ...ခြန္း ရင္ခြင္ထဲသို႔ Lord ေခါင္းေလးကို ထည့္ေပးလိုက္သည္။
ခြန္း ရဲ့ ကိုယ့္အေနြးဓာတ္ေလးနဲ႔ေပါ့ အေပၚကေနေစာင္အထူႀကီးလဲၿခံဳထားၿပီး...အရမ္းကိုေအးေန
ေပမယ့္....ခြန္းရဲ့အေနြးဓာတ္ေလးေၾကာင့္ ၿငိမ္သြားသည္။
ဒီေတာ့မွ ခြန္းလဲ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
မနက္ခင္း ႏိုးလာေတာ့.....ခြန္း ရင္ခြင္ထဲက
ႏိုးလာတယ့္ Lord....
မ်က္လံုးေလးဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ သူမ်က္ႏွာ ခြန္း
ရင္သားႁမြွာၾကားထဲစိုက္ေနေလရဲ့....
အိပ္ယာေတာင္မထခ်င္ေတာ့ဘူး.....
Lord က နည္းနည္း လႈပ္လိုက္ေတာ့....
"Lord ႏိုးၿပီလား...."
ခြန္း အသံ.....မႏိုးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး...ခြန္းခါးကိုဖက္ကာ...ရင္သားႁမြွာေတြၾကားထဲ ဝင္ေတာ့...
"Lord မလုပ္နဲ႔ေတာ့....ခြန္းသိတယ္ Lord ႏိုးေနတာ"
Lord က ခြန္း ရဲ့ခါးကို ဖက္ကာ ခြန္းရင္ခြင္ထဲက ထြက္ၿပီး ခြန္းကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္သည္။
"ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြမ္းေနတယ္ထင္လဲ"
"သိဘူး....."
Lord ရင္ခြင္က အရမ္းကို ေနြးတယ္....ဟုတ္တယ္ အရမ္းေနလို႔ေကာင္းတယ္ မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူး....
"ခြန္းေတာင္းပန္ပါတယ္... ခြန္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မိသြားတယ္"
"ကိုယ္မင္းကို အရာရာအားလံုး ခြင့္လႊတ္ပါတယ္"
".Lord....ခြန္း ေနာက္တစ္ခါ မဆိုးေတာ့ပါဘူး...."
Lord က ခြန္းေခါင္းေလးကို ပြတ္ေပးရင္း...
"ဆိုးလို႔ရပါတယ္...ကိုယ္ေနာက္ကေန တစ္ခ်ိန္လံုး လိုက္ေခ်ာ့မွာမို႔လို႔......"
"Lord အရမ္းခ်စ္တယ္... Lord ကို အရမ္းခ်စ္တယ္"
ရုတ္တရက္ ငိုလာျပန္သည့္ ခြန္း...မ်က္ရည္ေတြကို ခံစားမိလိုက္ခ်ိန္...
"ဘာလို႔ငိုတာလဲ... ခြန္းရယ္"
"ကိုယ္မင္း မ်က္ရည္ေတြ မၾကည့္ႏိုင္လို႔ပါ..."
ခြန္း က ငိုသံေလးနဲ႔ Lord ကို ၾကည့္ကာ....
"ခြန္း....ကေလး...လိုခ်င္ေသးတယ္"
"ကိုယ္ရေအာင္ႀကိဳးစားေပးပါ့မယ္....ဒီတစ္ခါ ကိုယ္ေသခ်ာကာကြယ္ေပးမယ္"
"ခြန္း ျပန္စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ေနာင္တ
ရတယ္...Lord"
"ဘာလို႔လဲ.....ခြန္း ဘာမွ မမွားခဲ့ဘူးေလ"
"ေနာက္ဆို ခြန္း ဆင္ျခင္ပါ့မယ္..."
"ခြန္း မမွားဘူး...ကိုယ့္ရဲ့ကေလး ဘာမွ မမွားဘူး..."
Lord က ရင္ဘက္ႀကီးထဲေခါင္းစိုက္ကာ ငိုေနတာ ကေလးေလးက်ေနတာပဲ....
အပိုင္း (93)......