CHAPTER 55:
-xxx-
Ilang araw din akong hindi nakapasok ng trabaho simula ng mag amusement park kami dahil sa mataas na lagnat at over-stress sa trabaho.
Ngayon ay kasalukuyan akong naglalakad sa isang field kung saan ay gaganapin ang shooting ng isang advertisement ng Hori7on. Actually, hindi pa ako ganoon kagaling kaya lang pinilit ko lang din pumasok dahil nakatambak na ang trabaho ko.
"Is the budget okay?"tanong ko sa isa sa mga producer.
"Yes, Sajangnim."sagot nito sa akin.
Habang naglilibot ako ay nagulat naman ako na nandito din ang Hori7on, lahat sila. Lumapit naman sila agad sa akin.
"What are you doing here, Ate?"tanong ni Marcus.
I smiled at him. "Inspections lang."
"Are you okay, Ate? You looked pale."saad ni Jiro.
"I'm really fine."saad ko naman para hindi sila mag-alala.
"Balik lang kami sa trabaho."saad ni Vinci.
Bumalik naman sila kaya naman tumingin ulit ako sa paligid at ginawa ang trabaho ko. I did inspect all the location and it's okay naman. Kaya naman nitong nag break-time ay umupo ako sa bandang dulo ng area upang doon magpahinga.
I closed my eyes and leaned towards the wall. Dahil medyo nahihilo ako. Nakalimutan ko kasi uminom ng gamot ko.
"Anong ginagawa mo dito?"tanong ng isang tinig.
Agad ko naman naimulat ang mata ko para malamn kung sino ang nagsalita dahil wala na akong lakas.
"I'm sorry. I didn't know you're here."mahinang saad ko.
Tatayo na sana ako ng medyo mahilo ako kaya naman napabalik ang upo ko sa upuan ko. Nabigla naman ako ng hawakan niya ang noo ko.
"Shit! Ang init mo."saad nito.
Mabilis niyang kinuha ang jacket niya at ipinatong sa akin. Lumapit din siya sa akin para ipa-inom ang dala niyang tubig. Ininom ko naman ito ng walang angal.
"Salamat."saad ko matapos uminom.
Hinawakan niya naman ang ulo ko at ipinatong sa balikat niya. Ramdam ko ang init niya kaya naman ay hindi na din ako nilalamig.
"Just rest."awtoridad na saad nito sa akin.
Sinunod ko naman ang isinaad ni Kyler. Hindi na ako umangal o kung ano pa dahil nahihilo na talaga ako.
*****
Nagising naman ako na medyo okay na ako. Ngunit hindi ko na nakita pa si Kyler sa tabi ko. Nakapatong pa din sa akin ang jacket niya. Tumayo naman ako at pinagpag ang gamit kaya naman dumeretso na ako sa parking area para umalis na at umuwi. Wala si Dave ngayon dahil may inaasikaso.
Naka-abot naman ako sa bahay. Ininom ko naman ang gamot ko saka ako pumunta sa laundry para labhan ang jacket ni Kyler.
Matapos ko itong labhan ay pinadryer ko na ito. Hanggang sa matapos ito. Kinagabihan ay naisipan ko naman na isauli ang jacket ni Kyler sa bahay niya. Magka-iba na kasi sila ng bahay. Lahat ng members ay may sariling bahay. Mabuti naman at nandito sa information ko kung saan siya nakatira kaya naman pumunta ako kung saan ang bahay niya.
Magdodorbell na sana ako ng makarating ako ngunit may narinig naman ako na ikinahaplos ng puso ko.
"...Love and shine, we might have made a few mistakes
But love and shine, the only way to find ourselves through
Love and shine, no matter how the snow is falling (ooh) "kanta niya habang naguitara.
Napangiti naman ako sa narinig ko. He still remembers. Hindi mapigilan ng puso ko na kumalabog sa narinig ko. Mabilis naman napawi ang ngiti ko ng may marinig ako.
"How was it?"tanong nito na parang may kausap ito.
"Ang ganda!"saad ng tinig babae.
Natigilan naman ako dahil kilala ko ang tinig na yon. Si Chanty. Napabuga naman ako ng hangin at inilapag nalang ang paper bag na dala ko.
Umalis na ako sa loob ng building ng bahay niya at naglakad. May nakita naman akong snack bar kaya nag order ako ng soju. Mabuti naman at ibinigay agad ni Ajumma ang soju ko.
Mabilis ko naman itong inilagok. Matapos noon ay hinawakan ko ang dibdib ko na kanina pa tumitibok ng malakas.
"Bakit ka ba tumitibok ulit?"tanong ko sa sarili ko.
"Bakit ka nasasaktan?"ulit na tanong ko.
Uminom ulit ako ng dalawang basong soju bago mag-emote uli.
"Don't tell me hindi ka pa nakapag move on?"tanong ko.
"3 years na nakalipas, Amara!"saad ko sa sarili ko.
"Maghunos-dili ka, ikaw nang-iwan."saad ko.
Ininom ko ulit ang isinalin ko sa baso ko. Hanggang sa may umagaw sa baso ko. Nakita ko naman si Kyler sa harapan ko. Galit na galit.
"Gusto mo ako Samahan mag inom?"abot ko sa kaniya ng bote ng soju.
"What are you doing here? Umuwi kana, marami na nakatingin sa'yo."saad nito.
Hindi pa naman ako lasing, alam ko pa naman ang ginagawa ko. Nilibot ko naman ng tingin ang paligid at tama siya na nakatingin ang tao sa akin.
Hinila naman ako ni Kyler pa alis kaya naman mabilis akong kumuha ng pera sa bulsa at inilapag sa table na inoman ko.
"Bitter mo naman. Hindi ko pa nga naubos ang isang bote eh."reklamo ko.
Hinipo niya ang noo ko at ang noo niya. Nakita ko naman ang inis sa mukha niya.
"Mainit ka pa pero umiinom ka pa dito sa labas!"malalim na singhal niya sa akin.
"Pakialam mo ba?"inis na tanong ko.
Hindi niya ako pinansin at kita sa kaniyang itsura na haggard na siya. Kanina niya pa sinasabunutan ang buhok ko.
"Nasaan na ba ang boyfriend mo?"inis na tanong nito sa akin.
"Wala naman akong boyfriend eh."casual na sagot ko habang nakatingin sa fountain.
"Si Dave."saad nito.
"Hindi ko naman boyfriend si Dave, assistant. Bakit ko naman hahanapin assistant ko ng ganitong oras."saad ko.
Bumuga naman siya ng hangin at hinila ako kaso mabilis ko inagaw ang braso ko.
"Ayoko pa umuwi."saad ko.
Umupo naman siya ulit. "Ano ba talaga ang problema mo?"
"Ikaw."simpleng sagot ko.
Kinuotan niya naman ako ng noon a nalilito sa isinagot ko. Bahala na kung ano ang masabi ko ngayon dahil naiinis ako sa kaniya.
"Naiinis ako sa'yo..."putol na saad ko.
"Naniinis ako sa'yo dahil hindi ko alam bakit nasasaktan ako sa tuwing magkasama kayo ni Chanty. Naiinis ako kasi after 3 years na nagkita uli tayo tumibok ulit ang puso ko. Naiinis ako sa'yo kasi lately ikaw laman ng utak ko."paliwanag ko at pinigilan na umiyak.
"Wala ka namang karapatan eh. Ikaw ang nang-iwan kaya deserve mo masaktan."walang emosyon na saad nito.
Dahil doon ay nagsilabasan na ang luha na kanina ko pa pinipigilan. Walang silbi ang 3 years dahil hanggang ngayon ay ikaw pa rin.
"Bakit hindi nalang tayo magsimula ulit?"tanong ko sa kaniya.
"Para san pa? Para iwanan mo ulit?"saad nito.
Tumingin naman ako sa kaniya at hinawakan ang kamay nito ngunit mabilis niya naming kinuha ito.
"Sabi ko naman sa'yo na babalik ako hindi ba. Ito na ako bumalik na. Pwede na tayong magsimula muli."desperadong saad ko habang humihikbi.
Malalim niya akong tinignan at makikita mo sa mga mata niya ang galit at poot.
"Ganoon nalang ba kadali iyon? I waited you for damned years tapos ganoon lang?! Grabe 'yung trauma na ibinigay mo, Amara. Tapos para sa'yo mukha lang akong gamit na pagkatapos mo abandonahin ay kukunin mou lit? The hell no!"galit na saad nito sa akin.
"I'm sorry for being such a coward."iyak na saad ko sa kaniya.
"Let me remind you, too late. Huli na ang lahat. Hindi n akita mahal at hinding-hindi kita mamahalin ulit."saad nito.
"Umuwi kana."dagdag nito at umalis na.
Naiwan naman akong umiyak sa bench na inuupuan ko. Itinaas ko naman ang mga paa ko at gaya ng mga ginagawa ko ipinatong ko ang ulo ko sa tuhod ko. Doon ako umiyak ng umiyak.
Matapos ang lahat, mahal na mahal ko pa rin talaga siya. Ang unang lalaki sa buhay ko.
-xxx-