Kabanata 31
Perfect
Bininyagan agad naming dalawa ni Daxiel ang mansyon.
Bawat sulok nito'y wala kaming pinalampas. At bawat sulok ay mayroong pruwebang kami ang nagmamay-ari ng kabuuan nito. That was the first thing we did owning a new mansion.
Even without furniture inside, we were able to do different positions. The master's bedroom already has a bed. Mayroon pa iyong plastic kaya mainit kapag lumapat sa katawan.
We stayed for the night after our mind-blowing make-love sessions. Pagod na pagod ang katawang lupa ko, agad akong dinalaw ng antok. Hating-gabi nang magising akong kumakalam ang aking sikmura.
Daxiel's sleeping beside me.
Nakapulupot ang kanyang kamay sa aking baywang.
Bahagya akong bumangon at tumungo sa kusina upang maghanap ng pagkain. It was empty. Napakamot naman ako sa ulo at muling bumalik sa kuwarto para itulog ang gutom.
"Hey,"
Mukhang nagising din ang boyfriend ko sa pagbalikwas ko kanina. Nagkasalubong kaming dalawa sa gitna.
"Do you need something?" malamyos na tanong niya sa akin.
"Medyo nakaramdam ako ng gutom, wala nga pala tayong pagkain... Mas inuna kasi nating kainin ang isa't isa."
It made him laugh.
"I forgot there are groceries inside the car. Shall I cook something for you? Or do you want me to go and find a restaurant still serving at this hour?" tanong niya.
"What do you prefer?"
Bumaba kaming muli upang kuhanin ang groceries na naiwan sa sasakyan.
I decided to go with him and drive around to find something to eat. Wala rin naman masyadong gamit sa mansyon, mas mahihirapan siya kung ipagluluto pa niya ako. Bahagyang nawala na rin naman ang aking antok.
A drive around the city would be nice.
Imbes na tumungo sa isang restaurant o fast food chain, pinatigil ko ang sasakyan sa isang night market. Inabutan naman ako ni Daxiel ng hoodie para hindi ako lamigin bago lumabas ng kotse.
Magkahawak ang kamay naming naglibot sa kabuuan ng night market. We bought several street food and drinks.
Halos lahat ng ituro ko, binili ni Daxiel para sa akin.
I enjoyed the night market experience. Daxiel did, too.
Sa sasakyan na lang namin iyon napiling kainin habang pabalik sa mansyon. Sinubuan ko siya ng mga pagkain na tinikman ko habang nagda-drive siya ng kotse.
"Why don't we stop somewhere, baby? Para naman makakain ka ng maayos."
Pumarada muna siya sa isang vacant spot para masulit namin ang pagkain habang mainit pa ang mga ito. Pinagsaluhan namin ang mga pagkaing binili ng may kasamang kuwentuhan.
"Kapag nagpakasal tayo, hindi palaging ganito lang na masaya at payapa. Baka may dumating ding unos at mga away... I hope we're being reminded of the good times. There would always be good times for us," saad ko sabay subo ng isaw sa kanya.
"No relationship is perfect, Millaray. But we'll communicate and we'll compromise."
Hinawakan niya ang aking kamay at hinalikan ang likod nito.
"Madali lang naman akong suyuin. Shopping at pera lang sapat na sa akin." Ngumisi ako.
Dinampian niya nang masuyong halik ang aking noo saka tumawa.
"How about I undress in front of you?" He asked me.
I chuckled at his question.
"That would be sufficed to melt my anger."
We both laughed.
Hindi namin naubos ang pinamiling pagkain. Bumalik na rin kaming dalawa sa mansyon. We snacked on the balut from the night market. Tawang - tawa naman ako sa reaksyon niya habang sinusubukang kainin ito.
I didn't force him to eat one for my entertainment. He just wanted to impress me.
I opened a beer for him and a juice for me.
Good thing, I didn't forget it when we passed by a convenience store that was still open. Hindi na kami bumalik sa pagtulog. Hinayaan naming lumipas ang gabi sa piling ng isa't isa sa walang katapusang kuwentuhan.
***
I was busy the whole week coordinating with an interior designer.
Wala pang gaanong furniture at laman ang buong mansyon sa kadahilanang hinihintay pa ni Daxiel ang gusto kong desenyo sa kabuuan ng aming magiging tahanan.
He also hired an interior designer to help me figure out what I wanted and help me unleash my creative side. Sila na rin ang namahalang bumili ng mga kagamitan para sa mansyon.
It was a good start for us. My involvement with our home was making me so happy.
Hanggang paglipat namin ay kasama ang mga kasambahay at driver namin.
Tuwang - tuwa rin sila sa bagong mansyon na aming lilipatan.
Within a few weeks, the mansion was already settled.
P'wedeng - p'wede na kaming lumipat. Tinulungan akong mag-empake nina Maricel, ilang araw ang inabot namin sa dami ng mga kagamitan ko. Unti - unti na ngang hinahakot sa panibago naming tahanan.
I also helped Daxiel with his things. Hinayaan ko siya sa mga importanteng gamit sa kanyang opisina.
"There are still lot of things belonged to Gustav in the mansion. What are we going to do with that?" tanong ko sa boyfriend ko habang nilalagyan ng tape ang boxes.
"It's your call, baby."
"Bukod sa maraming gamit na tira sa mansyon, what should we do to the mansion itself?" Ngumuso ako.
Naupo si Daxiel sa kama. He asked me to join him for a second.
"You can sell the mansion, Millaray. You're the heiress to the mansion. It's yours. It's part of your inheritance. It's up to you what you want to do with it. We can also preserve it if you want," sagot niya sa mga katanungan ko.
Tumango naman ako.
"I think it would be better if we sell it," saad ko. "Sayang naman kasi kung nakatengga lang siya at hindi mapakinabangan. We have another mansion to ourselves. Maybe, there are people who are interested to buy it. Maganda pa naman ito. It was maintained."
"I'll help you with selling it in the market."
Ngumiti ako at binigyan siya ng halik sa labi.
"Do you remember our bet before?"
His brow rose.
"Noong inampon natin si Gustav the Third..." I continued.
Tiningnan ko siya, tumango - tango siya bilang pag-aalaala sa deal namin noon. "Sinabi kong kung sino ang magmamana ng inheritance, magdo-donate sa charity na mapipili. I haven't donated a penny yet. Everything that we'll accumulate as we sell the mansion would be donated to charities close to our hearts."
"That's great, Millaray." He smiled at me. "Do you still wonder why I fell for you?"
Namula naman ang aking pisngi.
"Half of it would go to animal shelters..." I told him. "Balak ko sanang ibahagi ang kalahati para sa charity nang pagpapaunlad sa mga kababaihan."
Hinaplos niya ang aking pisngi at matagal na tiningnan.
His eyes reflected so much admiration for me.
"You're a beautiful soul, Millaray. Everything about you is beautiful. I will always support your every endeavor. I love you, baby." I felt his lips on my forehead giving me a light kiss.
Ipinikit ko naman ang aking mga mata at yumakap sa kanya.
I have more of what I wanted. Hindi lang komportableng pamumuhay ang ibinigay sa akin kung hindi totoong pagmamahal sa kabila ng mga palpak kong mga plano. Tama lang na magbahagi ako lalo na charitable institutions na kailangan ng fund.
Minsan ko ring naranasang malugmok sa pait ng kapalaran.
Now that I have the means, I will use it as much to help other people or even animals in need.
Suwerte akong suportado lahat ni Daxiel ang mga gusto kong mangyari sa buhay.
Suwerte akong natagpuan ko siya...
Siya pala iyong totoong gintong hinahanap ko.
***
Inayos ko ang natitirang gamit sa mansyon.
Some of the things that we aren't going to bring with us into our new home would be donated.
Iyong iba naman ay ibebenta ko sa presyong hindi gaanong mabigat sa bulsa at iyong mga malilikom ko ay isasama ko sa donasyon para sa charities na napili namin ni Daxiel.
The mansion was up for sale. Marami raw ang interesadong bumili noon.
Well, it was well-maintained.
Hindi naman sila magsisising bilhin ang mansyon.
Daxiel's team was handling the property selling.
Once everything was set, we moved to our new home.
House blessing was our next move.
Nabinyagan na naman namin ang bahay ng kalandian, sinabuyan namin ang bawat sulok nito.
I urged Daxiel to invite his friends and their families for the celebration. Pinaimbitahan ko rin ang ilang empleyadong malapit sa amin kagaya nina attorney at kanyang secretary.
To be fair, Jandro helped us sorting our feelings.
Hindi rin tumagal ang paghihiwalay naming dalawa dahil sa rebelasyon ng mas malalim na feelings para sa isa't isa. It was just a small celebration. Tinulungan ko sina Maricel sa pagluluto sa bago naming bahay.
Some food were delivered to us.
Napakaraming pagkain kahit bilang lang ang bisitang dadalo sa house blessing.
It could feed the whole community.
"I'm happy you could join us today!" Bumeso ako sa mga bagong dating.
The kids hugged me.
Nagpabuhat sa akin si Jordyn na tuwang - tuwa na makita akong muli. I was smiling from ear to ear interacting with the kids and our visitors. Minsan lang kaming magkaroon ng bisitang ikinagagalak ng aking puso.
Last time we had a visitor, it was Daxiel's mother. Hindi iyon magandang experience.
Wala pa akong balita sa kanya simula noong interaksyon namin sa penthouse ng kanyang anak. Ever since that day, she didn't do anything stupid. Nagkaroon din ng katahimikan sa buhay namin.
But I can't be too confident. Baka bigla na lang siyang bumalik at sirain ang kapayapaang tinatamasa namin ngayon. Handa naman akong harapin siya.
Right now, it's out of my concern.
We're celebrating a new blessing --- a new mansion for a new beginning.
Dumating na rin ang priest na magbabasbas ng aming bagong tahanan.
The ceremony started, we followed behind the priest carrying candles as he walked from room to room.
Kinagat ko naman ang aking pang-ibabang labi nang magtama ang aming paningin ni Daxiel. Magkahawak ang kamay naming dalawang walang dalang kandila. His lips formed a naughty smirk, he was probably thinking what I was thinking.
Nauna ang landi bago ang blessing.
After the ceremony, we asked everyone to eat with us. Hindi nagtagal ang pari sa mansyon, pinadalhan namin sila ng pagkain. Sa ayaw at sa gusto ng mga bisita namin, kailangan nilang mag-sharon ng pagkain.
"Why aren't you two eating? Aba'y kumain na rin kayo sa pagkain, kanina pa kayong abala. Hayaan n'yo lang ang mga bisita, may kamay naman sila para kumuha ng mga putaheng gusto nila." Pinanlakihan ko ng mga mata sina Maricel.
"Eh, Ma'am Olga, hindi pa rin ho kayo kumakain..."
Well...
Lumapit naman si Daxiel na may dalang platong puno ng pagkain, narinig yata niya ang usapan namin.
"I'll take care of her. Kumain na rin kayo." Ngumiti siya.
"Paano kapag iba ang gusto kong kainin?" Pinagtaasan ko siya ng kilay.
"Ay, talagang si Ma'am Olga, humirit pa!"
Narinig pala nila ang sinabi ko.
Humalakhak naman ako na sinabayan din ng tawa ni Daxiel.
Humanap naman kami ng puwesto, sinubuan niya ako ng pagkain. Paminsan - minsang inaagaw ko sa kanya ang kubyertos upang siya naman ang subuan ko. Our first celebration in the house was fun and blessed with people close to our hearts.
"Happy?" He asked me.
"Very much. Thank you so much, baby."
Iniabot ko sa kanya ang baso ng juice, kinuha naman niya iyon at pinakalansing ang aming mga baso.
"Para sa bagong simula..." I said.
"To a new beginning and to our always."
Our glasses clinked.
Inilabas ko naman ang pangmalakasang mga alak para sa mga bisitang kaibigan ni Daxiel. Nasa lanai ang mga ito samantalang nanatili naman ako sa sala kasama ang mga asawa ng kanyang kaibigan.
Red wine paired with charcuterie board was our gimmick.
I didn't drink any alcoholic drink.
Ngayong nagpaplano kaming bumuo ni Daxiel, iniwasan ko muna ang mga alak at iba pang bawal na maaaring makasama kung sakaling nagdadalang-tao ako. Walang mintis pa naman sa isang araw ang pag-iisa namin.
Pinapak ko lang ang iba't ibang cheese sa board namin.
"May tanong ako..." I raised my concern. "Especially kay Trinity at Honey, mayroon bang posisyon para makabuo?" I asked the two mothers in the group.
I forgot to ask that with our OB-Gyne. Itatanong ko iyon sa pagbalik namin sa clinic.
"I really like you, Millaray." Honey laughed. "But seriously, I don't know. Wala yatang kinalaman ang posisyon sa madaliang pagbuo pero ask mo rin ang doctor. But I heard, 'wag daw araw - arawin."
"Eh..."
Bakit naman hindi p'wedeng araw-arawin? Hindi p'wede iyon. Gusto ko madalas...
"Are you guys planning?" Tumango naman ako. "That's nice! Nanghihingi nang kalaro itong si Jordyn, mapapadalas ang pagdalaw namin sa inyo."
"I would appreciate that so much. You're always welcome in our humble abode."
Wala rin akong masyadong malapit na kaibigan, sina Maricel at Jemaima lang. Hindi ako natanggap sa high society kahit nakapangasawa ako ng mayaman. I was still treated as a filthy dirt of people who thought they were above others.
It was okay.
I was satisfied with my own company.
Hindi ko naman kailangang ipagsiksikan ang sarili ko sa mga taong hindi ako gusto.
Masaya naman ako sa pera. Masaya akong nabibili ang mga bagay na gusto ko kahit kamuhian pa ako ng mundo.
Good thing, ka-vibe ko naman ang mga asawa ng mga kaibigan ng boyfriend ko. Natutuwa akong magkaroon ng panibagong mga kaibigan. Even their kids love me, they are just the sweetest.
I was totally belong.