"🎶 ရင်ခွင်မှာ နွဲ့ကာ အားကိုးတဲ့သူရယ်
နွေးနွေးထွေးထွေး ရင်ခုန်တယ်
မှေးစက်နော် အသည်းဝယ်
မောပန်းလို့ နွမ်းရင်
မောင်လေချော့ကာ သိပ်ပါ့မယ်
အေ...အို...အေ...အို...
အိုမေရယ်.... အိပ်တော့ကွယ် 🎶"
အဆိုတော်စိုးပိုင်သီချင်းကို ခပ်သဲ့သဲ့ကြားနေရသည်။
ကိုသက်ငြိမ် အသံကြောင့် အိပ်ချင်မူးတူးနိုးလာသည်။
တကယ်တော့ သူ့ဖုန်းကနေ ringtone မြည်နေခြင်းဖြစ်သည်။
သို့သော် ဖုန်းက ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ။
ဘောင်းဘီကလည်း ခဏကို အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ချွတ်ချခဲ့သည်။
အိပ်ယာကနေ ထချင်၊ မထချင်ဖြင့် ဖုန်းရှိရာ အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ အိပ်ယာမှ ထလိုက်ရသည်။
သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘာအဝတ်အစားမှ မကပ်နေ။
ကိုယ်လုံးတီးကြီးဖြင့် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
ဖုန်းခေါ်သူကိုကြာည့်လိုက်တော့ ဝပ်ရှော့က တပည့်ကျော်။
"ဟယ်လို"
"ဟယ်လို...အာစရိလား"
"အေး....ပြော"
"အာစရိအိပ်နေတာကို ကျနော်နိုးလိုက်မိပြီထင်တယ်...ဆောရီးပါ အာစရိ"
အိပ်ချင်မူးတူးအသံနဲ့မို့လို့ တဖက်သူက သတိထားမိသွားဟန်တူသည်။
"ရတယ်...ရတယ်...ပြော..ပြော"
"အထွေအထူးတော့မဟုတ်ပါဘူးခင်ဗျား။ ခဏက အာစရိထွက်သွားပြီး ကား(၃)စီး ပြင်ဆင်ခဲ့သေးတယ်ကို ပြောပြမလို့ပါ။ ပြီးတော့ အခု အားလုံးအလုပ်ဖြတ်ပြီးပြီဆိုတော့လေ ကျနော်တို့ ပြန်လို့ရပြီလား ဆိုတာမေးတာပါခင်ဗျား"
ကိုသက်ငြိမ် နာရီကြည့်လိုက်တော့ (၄)နာရီကို မိနစ်အနည်းငယ်စွန်းနေသည်။
သူ ရတီနဲ့ အားရပါးရလိုးပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။
"အေး...အကုန်လုံး အဆင်ပြေတယ်ဆိုရင် ပြီးတာပဲကွာ...ပြန်တော့....တံခါးပိတ်၊ မပိတ် သေချာအောင်တော့ check ခဲ့အုံး"
"ဟုတ်ကဲ့....ဒါဆို ကျနော်တို့ပြန်ပြီနော်"
"အေး...အေး"
ကိုသက်ငြိမ် ဖုန်းချလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းဆီ ပြန်ဝင်လာသည်။
အိပ်ယာပေါ်က ရတီလည်း ခဏက သူ့ဖုန်းပြောသံတွေကြောင့် နှိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသလားပင်။
သူမရင်ဘတ်ကို စောင်နဲ့အုပ်ရင်း သူ့ကိုကြည့်နေသည်။
"မီးလေး...နိုးပြီလား"
"အင်း..ဦးဖေ..အခုဘယ်ချိန်ရှိပြီလဲ"
"(၄)နာရီကျော်ပြီ"
"ဟင်...မီး..တော်တော်အိပ်ပျော်သွားတာပဲ"
"ဦးဖေရော...အခုဖုန်းသံကြားမှ နိုးလာတာ"
လွန်ခဲ့သော (၃)နာရီလောက်ခန့်က အရမ်းထန်နေသော ကောင်မလေးက အခုကျတော့ သူမနှင့်စကားပြောနေသည့် ဘာအဝတ်အစားမှ ဝတ်မထားသော ကိုသက်ငြိမ်ကို စေ့စေ့မကြည့်ဝံ့။
ကိုသက်ငြိမ် ကုတင်ထောင်စွန်းမှာ ထိုင်လိုက်သည်။
"မီးလေး...ရေချိုးချင်လား။ ချိုးမယ်ဆို ဟိုးမှာ ရေချိုးခန်းရှိတယ်"
"အင်း...ချိုးမှရမယ်ထင်တယ်....အခုတစ်ကိုယ်လုံး ချွေးတွေနဲ့ နံစော်နေသလိုပဲ"
"မနံပါဘူး...မီးလေးရဲ့။ မှန်းစမ်း.....ဦးဖေ အနံခံကြည့်ကြည့်မယ်"
ကိုသက်ငြိမ် ရတီအနား တိုးကပ်သွားသည်။
ရတီက စောင်ကို ချွတ်ချလိုက်ကာ ရေချိုးခန်းဆီ အပြေးသွားရင်း....
"ခစ်...ခစ်....ခစ်...တော်ပါပြီ....ဘာယုန်မြင်လို့ ဘယ်ခြုံထွင်နေလဲဆိုတာ ဒီက သိပါတယ်နော်"
လှစ်ခနဲ့ ရတီ ရေချိုးခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်သည်။
ရေချိုးခန်းက ရေပန်းတွေနှင့် အတော်ကျယ်သည်။
မေမေ လည်း လာတတ်တော့ ဒီအခန်းထဲ ရေချိုးဆပ်ပြာရည်တွေ၊ မျက်နှာသစ်ဆေးတွေ၊ ခေါင်းလျှော်ရည်တွေ အကုန်အစုံရှိသည်။
ရေမချိုးခင် မှန်ထဲက သူမရုပ်ကို သူမပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
ဆံပင်တွေ ဘုတ်သိုက်နဲ့ရှုပ်ပွနေသည်။
လည်တိုင်နားမှာ အညိုရောင် အကွက်တစ်ကွက်။
ဦးဖေ ခဏက စုပ်ခဲထားလို့ ထင်နေခဲ့သော အရာနေမှာပေါ့။
ပြီးတော့ ပြောခဲ့သေးတယ်လေ။
ခဏကြာ ရတီဆံပင် ရှုပ်ပွသွားလိမ့်မယ်ဆိုပြီး။
ဟိ...ဟိ။
အခုလည်း ဆံပင်တွေလည်း ဖွာလန်ကြဲ ရှုပ်ပွနေသည်။
ရေချိုးရုံတင်မက၊ ခေါင်းပါလျှော်ဖို့ ရတီဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ရေပန်းဖွင့်ချလိုက်တော့ အေးမြသော ရေရဲ့ အထိအတွေ့က ရတီ တစ်ကိုယ်လုံး စိမ့်ဝင်သွားသည်။
အင်း...အခုမှပဲ လန်းဆန်းသွားတော့သည်။
သူမဆံပင်ရှည်ရှည်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျန်ရှိနေသော Shampoo ဖြင့်လျှော်ချလိုက်သည်။
ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပွတ်သပ်ပြီး ရေပန်းဖွင့်လိုက်ချတော့ လန်းဆန်းအေးမြမှုကို ခံစားသိရှိလိုက်သည်။
ထို့နောက် ဆပ်ပြာရည်ကို ရေမြုပ်ထဲထည့်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်ပစ်လိုက်သည်။
နေရာလပ်မကျန် ပွတ်သပ်နေရင်းမှ သူမ မိန်းမကိုယ်ဆီရောက်တော့ အနည်းငယ် ကျိန်းစပ်နေသည်။
သူမပေါင်ကြားထဲ ဦးဖေဆီကသုတ်ရည်တွေနှင့် သူမဆီက အရည်တွေစေးကပ်နေသဖြင့် ဆေးချမလို့ လုပ်လိုက်သည်။
ရေမြုပ်လေးကို မိန်းမကိုယ်ဆီ ပွတ်သပ်လိုက်တော့ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။
သူမ ကိုယ်သူမ ခေါင်းငုံကာ သူမဟာလေး အကောင်းတိုင်းရှိနေသေးတာလား။ ကွဲပြဲသွားတာလားဆိုပြီး ကြည့်ရသေးသည်။
တော်ပါသေးရဲ့။
စပ်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက အနည်းငယ်နီရဲယောင်ကိုင်းနေသည်မပ ဘာမှမဖြစ်။
ဖြစ်မယ်ဆိုလည်း ဖြစ်လောက်ပါတယ်။
ဦးဖေ လီးကြီးက သူမစပ်ပတ်အတွက်ဆို တအားကြီးမားလွန်းနေသည် မဟုတ်လား။
သူမ အစက ဆံ့မယ်လို့တောင် မထင်ခဲ့။
ဒီလို (၆)လက်မခွဲကျော်ကျော်လောက်ရှိမည့် တုတ်ခိုင်သည့် အသားချောင်းကြီးက သူမစပ်ပတ်သေးသေးလေးထဲ ဆံ့သွားသည်ဆိုတာ သူမအတွက်အထူးအဆန်းပင်။
ပြီးလျှင် သူမအတွက် ဒီအချောင်းကြီးက ကာမအရသာကို ပေးစွမ်းလွန်းလှသည်။
အနူးအနပ်တွေက သူမရင်ထဲ တငြိမ့်ငြိမ့်ကျန်နေဆဲ။
ကောင်းသန့်တုန်းကဆို ဖုတ်ဖုတ်ခါပြီးသွားတော့ ဒီလိုအရသာရှိမှန်း သူမ မသိခဲ့။
အခုကျ နတ်ပြည်သို့ရောက်နေသလားပင်။
နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ ရှိခဲ့ရင်လည်း သူမ မရောက်ချင်ပါပြီ။
ဦးဖေ နဲ့သာ အတူတူနေရဖို့သာ ဆုတောင်းပါတော့မည်။
"မီးလေး....ဦးဖေနဲ့ အတူတူချိုးရအောင်"
သူမ အတွေးရေယာဉ်ထဲမျော့လွင့်နေတုန်း ဗြုန်းစားကြီးဆိုသလို သူမနောက်က ဦးဖေကြီး မချိုမချဉ်မျက်နှာပေးနှင့် သူမရှိရာသို့ဝင်လာသဘ်။
တံခါးဂျက်မချမိခဲ့တော့ ဝင်လာခဲ့ဟန်တူသည်။
ဦးဖေရော သူမနှင့်အတူတူ ရေပန်းအောက် ဝင်ရပ်လိုက်တော့သည်။