ပုံမှန်ဆိုလည်း ဒီကွန်ဒိုဆီရောက်ဖူးတဲ့သူဆိုလို ကိုသက်ငြိမ်နှင့် လက်ထပ်ထားသည့် မိန်းမ(၂)ယောက်ပဲရောက်ဖူးသေးတော့ ချစ်ခြင်းနှောမည်ဆိုပါက ကွန်ဒုံးက မလိုရေးချ မလို။
ကွန်ဒုံးမပါတော့ အသားစိုင်တွေရဲ့ ဝင်မှု၊ ထွက်မှုကို အသေးစိတ်ကအစခံစားနိုင်သည်။
အခုကျ နှောင်ဖွဲ့နေမိတဲ့ အပိုဆုကလေးကို ခေါ်လာမိတော့ ကွန်ဒုံးက လိုလာပြန်သည်။
ထို့ကြောင့် ကိုသက်ငြိမ် ရတီကို မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ရတီ သူမ ရာသီလာထားသောရက်ကို ပြန်တွေးနေသည်။
ပြီးထားတာ (၂)ရက်ခန့်က။
ဒါကြောင့် စိတ်သိပ်ပူစရာမလို။
သူမ ခေါင်းအသာလေး ညိတ်ပြလိုက်သည်။
"အင်း"
ခွင့်ပြုချက်ရသွားသည်နှင့် ကိုသက်ငြိမ်က ဝမ်းပန်းတသာနှင့် သူ့လီးချောင်းကို စပ်ပတ်ထဲထည့်ရန် စတင်ပြင်ဆင်တော့သည်။
ရတီက အပျိုစစ်စစ်မဟုတ်ပေမဲ့လည်း ယောကျ်ားနဲ့နေဖူးတဲ့အတွေ့အကြုံက တစ်ခေါက်ဆို တစ်ခေါက်မျှသာ။
ထို့ကြောင့် စပ်ပတ်အပေါက်ဝက ပွင့်သည်ဆိုရုံ။
ကျဉ်းမြောင်းလွန်းနေသည်။
"ဦးဖေဟာကြီးက အကြီးကြီးကို မီးဟာထဲ ထည့်လို့ဆန့်ပါ့မလား"
"မီးလေး လီးနဲ့မဆံ့တဲ့ စပ်ပတ်ဆိုတာ မရှိဘူးကွဲ့"
ကိုသက်ငြိမ်လည်း သူ့စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းပြောချလိုက်သည်။
သူ ရတီကို အခု အရမ်းလိုးပစ်ချင်နေပြီ။
အပျိုဆီ၊ အပျိုသွေးကို မြည်းစမ်းရမည်ဆိုတော့ ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းနေလိုက်မလဲ။
ပြီးလျှင် အဆမတန်ကြီးမားအောင် ဆေးထိုးထားတာတွေ၊ ဂေါ်လီတွေဗျောက်သောက်ထည့်ထားတာမျိုး မဟုတ်လျှင် လီးကို လက်မခံနိုင်သည့် စပ်ပတ်ဆိုတာ မရှိဟု ကိုသက်ငြိမ်လက်ခံထားသည်။
ကိုသက်ငြိမ် ဒစ်ထိပ်ကလေးနဲ့ ရတီစပ်ပတ်အပေါက်ဝကို နှိုးဆွဆော့ကစားနေသည်။
"မီးလေး....ပေါင်ကားထား...အင်း...အဲလို....အဲလို"
ပေါင်ကားလိုက်တော့ ဟရုံသာပွင့်နေသည့် စပ်ပတ်အပေါက်ဝလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။
ကိုသက်ငြိမ် သူ့လီးချောင်းကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ကာ အပေါက်ဝထဲ စတင်ထိုးထည့်လိုက်သည်။
အပေါက်က ကျဉ်းလွန်းနေသဖြင့် ချော်ထွက်နေသည်။
သို့သော် ကိုသက်ငြိမ်အဖို့ ထိုအရာတွေက အစိမ်းသက်သက်မှမဟုတ်။
ကြုံဖူးနေကျဆိုတော့ မတုန်လှုပ်မိ။
ကြိုးစားပမ်းစားထည့်လိုက်တော့ ဒစ်ဖျားလေးမြုပ်ရုံ စပ်ပတ်လေးထဲဝင်ရောက်သွားသည်။
"အ....အာ...အ....ဟင့်....ဟင့်.....အင့်.......ဟင့်"
"ဦးဖေဟာ တချောင်းလုံး ဝင်သွားပြီလား"
"မီးလေးရယ်....အခုမှ အစပိုင်းလေးပဲဝင်သေးတာ"
"ဟင်.......မီးရင်ထဲတမျိုးပဲ။ တစ်ဆို့ဆို့နဲ့...မီးစိတ်ထင် မီးဟာကြီး မဆံ့ဘဲ ကွဲထွက်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"မကွဲစေဘူး...ဟုတ်ပြီလား...ဦးဖေအာမခံတယ်"
တကယ့်ကို ဆယ်ကျော်သက်ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် လိုးရတာ အသစ်အဆန်းတွေချည်း။
အာမခံနေရသည်အထိ။
သို့သော် အနည်းငယ်ဝင်ရောက်သော မှိုပွင့်လို ဒစ်ထိပ်ကြီးကိုတောင် စပ်ပတ်နံ့ရံတွေက အရမ်းကာရော ဆွဲညစ်ထားသဖြင့် အရမ်းအရသာရှိနေသည်။
ကိုသက်ငြိမ် ခါးအားကို အသုံးပြုကာ တစ်ရစ်ချင်း၊ တစ်ရစ်ချင်း မျှင်းထည့်သည်။
လီးချောင်းက ပြည့်သိပ်စွာနှင့် စပတ်ထဲ ဝင်ရောက်နေသည်။
"ဟင့်....အင့်.......အင့်....အင့်"
စိတ်ရှည်သည်းခံမှုတွေကြောင့် လီးတစ်ချောင်း သံမှိုစွဲထားသလို မြဲမြံစွာဖြင့် ရတီစပတ်ပတ်တစ်ခုလုံးအပြည့် ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့သည်။
ကိုသက်ငြိမ် လီးအဝင်အထွက်ကို သာသာလေးနှဲ့ကြည့်ကြည့်သည်။
အပြင်ထိတော့ တစ်ချောင်လုံးမဆွဲထုတ်သေး။
ဆွဲထည့်၊ ဆွဲသွင်းလုပ်တိုင်း စပ်ပတ်၏ အသားစိုင်တွေက လိပ်ပြီး လိုက်ပါလာသဘ်။
(၁၀)ချက်လောက်အဝင်အထွက်လုပ်ပြီး ပိုပိုချော့မွေ့လာသဖြင့် ကိုသက်ကြိမ် တစ်ချောင်းလုံး အပြင်ကို ဆတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
"ပြွတ်........ဗြွတ်....ဗြွတ်"
ရတီရင်ထဲ လှိုက်ခနဲ့၊ ဟာခနဲ့ဖြစ်သွားသည်။
စပ်ပတ်ကနေ လေအန်သံကိုပါ ကြားမိသည်အထိ။
တကယ်တော့ ချာတိတ်မလေးကို ကိုသက်ငြိမ်ပညာစွမ်းပြနေခြင်းဖြစ်သည်။
ရတီစပ်ပတ်လေးက လီးချောင်းဆတ်ခနဲ့ထွက်သွားည့်အချိန်တွင် ပွင့်အာပြီး ကျန်ခဲ့သည်။
တစွန်းတစပေါ်နေသည့် စပ်ပတ်အတွင်းနရံနုနုလေးတွေက ထိုးခွဲဝင်ရောက်မည့် အသားချောင်းကြီး မျှော်နေရှာလေပြီ။
"ဦးဖေ...မရ...မရတော့ဘူး...မီးကို..လိုးပေး...လိုးပေးပါတော့"
"ဦးဖေ မကြားရဘူး...မီးလေးဘာပြောလိုက်တာလဲ"
"ဟင့်အင်း.....မရတော့ဘူး...လိုးပေးပါတော့....လိုးပေးပါတော့....မီးဟာကြီးကွဲရင်လည်း...ကွဲပါစေ...လိုးပေးပါတော့ ဦးဖေရယ်....နော်....နော်"
ကိုသက်ငြိမ် သိသိလျက်နဲ့ တမင်တကာမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဦးဖေလိုးမှာနော်...လိုးပစ်မှာနော်....ရတယ်မလား...ခံနိုင်တယ်မလား"
"ဟင့်........အင်း.......အင်း...ခံနိုင်တယ်...ခံနိုင်တယ်"
"ကဲ...ဒါဆို......ရော့ကွာ.....ရော့ကွာ......ရော့"
"အ.......ဟင့်.......အ.....အ.....ဟင့်.........ဟင့်......အင့်......အ"
"ဖတ်.....ဖလတ်......ဖလတ်......ဖလတ်.......ဖတ်....ဖတ်"
ကိုသက်ငြိမ် လီးချောင်းကို ရတီစပ်ပတ်ထဲ ဇတ်ခနဲ့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။