"အ......အင့်....အ......မောင်.......မောင်ရေ"
"ဖတ်......ဖတ်.....ဖလတ်......ဖတ်.....ဖလတ်"
"အ.....အ......အာ......အ.....အ"
"ဖလတ်......ဖလတ်.....ဖလတ်"
နုငယ်ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကြီး။
သူမပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကိုသက်ငြိမ်က ဆွဲဖြဲထားသဖြင့် စပ်ပတ်မို့မို့လေးက အပေါ်တက်ပြူနေသည်။
ကိုသက်ငြိမ်လက်နှစ်ဖက်က နုငယ်ပေါင်ကို ဆွဲထိန်းကာ အားပါးတရလိုးထည့်နေသည်။
နုငယ်စိတ်ထင် ကိုသက်ငြိမ် ဒီနေ့ သူတော်တော်သောင်းကြမ်းနေသည်။
ညစာ ထမင်းစားပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကတည်းက သူလုပ်ငန်းစနေခြင်းဖြစ်သည်။
အခုက ကိုသက်ငြိမ်က တစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီ။
သူမက နှစ်ကြိမ်။
အခုကိုသက်ငြိမ်က နောက်တစ်ချီ ထပ်စနေခြင်းဖြစ်သည်။
အိမ်ထောင်ကျတာ (၄)လလောက်ရှိလာတော့ လင်တော်မောင်အကြောင်း သိစပြုလာသည်။
ကိုသက်ငြိမ်က တကယ့်ကို မထင်ရက်စရာ ရုပ်ရည်လေးနဲ့ အလိုးကောင်းသူဖြစ်သည်။
သူ့ကြောင့် သူမ နတ်ပြည်ကို အကြိမ်ကြိမ်အခါခါရောက်နေသည်မှာ မနည်းလှပြီ။
သူနဲ့ အတူတူနေရသည်ကို နုငယ် နတ်ပြည်လို့သာ တင်စားချင်ပါတော့သည်။
တကယ့်ကို အားကောင်းမောင်းသန်ပင်။
လိုးနေတဲ့အချိန်က မုန်ယိုနေသည့် ဆင်ရိုင်းကြီးလို ဖြစ်နေပေမဲ့ လိုးပြီးသွားလို့ အမောဖြေနေသည့်အချိန်ဆို သူမ ရင်နှစ်မြွှာပေါ် ကိုသက်ငြိမ် အုံးစက်သည်မှာ ပီဘိကလေးငယ်အတိုင်း။
ဤအချင်းအရာတွေကြောင့် သူမ အချစ်ပိုရသည်။
ထို့ပြင် သူမသမီးကိုလည်း ကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ပြန်သေးသည်။
ဒါတွေကြောင့် သူမ ပြည့်စုံနေပြီဟု ခံစားမိတာပင်။
အခုလည်းကြည့်လေ။
မျက်ကြောကြီးတွေထောင်လို့၊ နဖူးက ချွေးတဒီးဒီးကျလို့ သူမကို အားပါးတရ လိုးခွဲနေတာပင်။။
သူမ လွင့်ထွက်ထားမှာစိုးသဖြင့် ကုတင်ခေါင်းရင်းက အတန်းကို ဆွဲကိုင်ထားရရှာသည်။
သူဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်းမှာ သူမရင်သားတွေက စည်းချက်နဲ့အညီ လိုက်ခုန်နေသည်။
"ဖတ်......ဖလတ်.....ဖတ်......ဖတ်"
"မောင်...အခုလိုးနေတာ...ကောင်းလား....ကောင်းလား....နုငယ်လေး......ချစ်လေး"
"ဟင့်.....အင့်......အ......အင့်.....ကောင်း....ကောင်းတယ်.....အရမ်း...ကောင်း...တယ်......အ..ရမ်းကြိုက်.....ကြိုက်..တယ်.....အင့်.......အင့်....ဟင့်......အင့်"
"ထိလား...ထိ...လား.....ရော့.....ရော့.......အ....အ"
"ဖတ်.....ဖတ်........ဖတ်..ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်"
အသားစိုင်နှစ်ခု ပွတ်တိုက်မှုက စိပ်သထက်စိပ်လာသည်။
နောက်ထပ် ပန်းတိုင်တစ်ခုဆီ လှမ်းမြင်နေရပြီ။
"မောင်....ပြီး....ပြီးပြီ......အ.....ဟား.......ဟား....ဟော..ဟဲ.....ဟား......ဟား......အား.......ဟား"
အချစ်မေတ္တာရဲ့နောက်ဆုံးပန်းတိုင်ဆီ တက်လှမ်းလိုက်သည်။
ကိုသက်ငြိမ် လီးချောင်းကတော့ အဆုံးစွန်မှုကို ခံစားသိရှိလိုက်ကာ သုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။
ပထမတစ်ကြိမ် ပြီးထားသဖြင့် အရမ်းကြီးတော့ မများ။
ဒါပေမဲ့ အတော်အသင့်ရှိကျန်သေးသော အချစ်သုတ်ရည်တွေကို နုငယ်ခန္ဓာကိုယ်ထဲဆီ မျိုးစေ့ချပေးလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်စလုံးက ကလေးယူရင် ရနိုင်သော အရွယ်တွင်ရှိသေးသည်။
နုငယ်က အခုမှ(၃၅)စွန်းစွန်း။
ကိုသက်ငြိမ်က (၄၁)။
အသက်(၄၀)ကျော်နေပေမဲ့ လူငယ်တယောက်နီးပါး သန်မာလွန်းနေသည်။
ကလေးရရင် ယူကြမည်ဟု နှစ်ယောက်သားတိုင်ပင်ထားသဖြင့် ဘာတားဆေးမှမသုံးထားကြပေ။
ကိုသက်ငြိမ် ရင်အုပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ဖားဖိုကြီးလိုမို့မောက်စွာနဲ့ လေကို အငမ်းမရရှူသွင်းပြီး အမောဖြေနေသည်။
နေ့လည်ကတည်းက အစားမစားရသော သူ့ညီတော်မောင်ကို ဝဝလင်လင်ကျွေးနေတာပင်။
အစကတော့ နုငယ်အပေါ် အားနာစိတ် ရှိနေသေးသည်။
သို့သော် တကယ်လိုးလိုက်သည့်အချိန်တွင် အားနာနေသော စိတ်တွေလည်း ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်။
အခုကျတော့ အာသီသလည်း ပြေရှာပြီ။
နုငယ်လည်း ဘာထူးလဲ။
တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ရီနေသည်။
နုငယ် သောင်းကျန်းသူ ကိုသက်ငြိမ်လက်ချက်နဲ့ နုံးချိနေပါပြီ။
ထုံးစံအတိုင်း ပျော့ခွေကြသွားပြီဖြစ်တဲ့ ကာမဒုတ်ချောင်းကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ သူမနံဘေးနား လှည့်ပစ်လိုက်သည်။
အချစ်ဇောကပ်နေသည့်အသံနှင့် ကိုသက်ငြိမ်ပြောရှာသည်။
"အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ် မိန်းမရာ......လိုးမဝဘူးကွာ"
"မောင်...ဒီနေ့ အရမ်းသောင်းကျန်းနေတာသိလား"
"ဟင့်အင်း...မသိဘူး....ချစ်တာပဲ...သိတယ်"
"ခစ်....ခစ်....ဟုတ်ပါပြီရှင်.....ဟုတ်ပါပြီ"
"တကယ်ပြောတာ......နုကို ပိုင်ဆိုင်ရနေပါလားဆိုတဲ့ အတွေးကကွာ....ပြောပြမတတ်ဘူး"
"ပြီးတော့....မောင်လိုးသမျှ ခံနိုင်သေးတယ်"
"ခစ်.....ခစ်....ခစ်....ခစ်"
"မောင့်ကို အမြဲလိုးခွင့်ပေးနော်"
"စိတ်ကြိုက်၊ကြိုက်သလောက် လိုးပါရှင်...ခစ်...ခစ်"
နုငယ်တောင် ပြောရဲလာသည်။
အိမ်ထောင်သက် လအနည်းငယ်ရှိလာတော့ လင်မယားနှစ်ကိုယ်ကြားပြောတဲ့ စကားကြမ်းကြမ်း၊ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပါပြောတတ်လာကြသည်။
လိုးပြီးတိုင်းပြောတဲ့ ဒီလိုအမှောင်စကားလေးတွေက နှစ်ဦးသားကို ပိုရင်းနှီးချစ်ကြည်နူးစေသည်။
နုငယ် စပ်ပတ်ထဲ ကိုသက်ငြိမ်ရဲ့ နှစ်ကြိမ်စာ သုတ်ရည်တွေက အပြည့်။
သူမ မိန်းမကိုယ်တစ်ခုလုံးလည်း သူ့သုတ်ရည်တွေနဲ့ စေးကပ်ပွထနေသည်။
အရမ်းကြီးစေးစေးထန်းထန်းကြီးဖြစ်လာလျှင် သူမ မနေတတ်သဖြင့် ရေနဲ့ဆပ်ပြာနဲ့ဆေးလေ့ရှိသော်လည်း အခုကျ ကုတင်ပေါ်ကနေ မထချင်လောက်အောင် နုံးခွေနေသည်။
မိုးလင်းရေချိုးတဲ့အချိန်ကျမှပဲ တစ်ပါးတည်း ဆေးလိုက်တော့မည်။
အခုတော့ အမောလည်းပြေပြီ။
နားလည်းနားချင်ပြီ။
မျက်ကြောလည်းစင်းလာပြီ။
သာယာမှုတွေကို မိုင်ကုန်ခံစားပြီးနောက် သူမ အိပ်စက်အနားယူတော့မည်။
နုငယ်လည်း နှစ်ယောက်အိပ်စောင်ကို ကိုသက်ငြိမ်ဖက်ရော၊ သူမဖက်ကိုရော လုံခြုံအောင် ခြုံလွှမ်းလိုက်သည်။
ကိုသက်ငြိမ် နုငယ်ကိုဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားရှာသည်။
အိပ်ပျော်နေရင်း မှေးကနဲ့ ဖြစ်ရုံရှိသေး။
ကိုသက်ငြိမ် ညီတော်မောင်ဆီက တင်းမာမှုကို ခံစားခံလိုက်ရသည်။
နူးညံ့နွေးထွေးသည့် အာခေါင်၏ အတွင်းသားကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်ဟုထင်သည်။
အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့ညီတော်မောင်ကို စုပ်နေသော ရတီ။
"ဟင်"
တကယ့်ကို အားရပါးရစုပ်ပေးသည်။
ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ။
သူ သိချင်မိပါသည်။