ရတီ အသည်းခိုက်မတတ်နာကျင်ပြီးသည်နောက် ကောင်းသန့်က မှေးပြီးလိုးပေးနေတော့ သာယာမှုပါ နောက်ကလိုက်လာသည်။
နာလည်းနာ။
ကောင်းလည်းကောင်းသည့် အရသာမျိုးပင်။
ဒါကြောင့် လူတွေ အိမ်ထောင်ပြုကြသည်နေမည်။
သို့သော် သူမ သာယာမှုကို အကြာကြီး မခံစားလိုက်ရ။
"ဖတ်.......ဖတ်.......ဖတ်.....ဖတ်"
"အင့်......ဟင့်.....အ.......အင့်......အင့်"
"ဖတ်....ဖတ်....ဖလတ်........ဖတ်........ဖတ်"
"အ......အာ........အ.......အ.........အား"
ကောင်းသန့် သုတ်မထိန်းနိုင်တော့။
အရမ်းစိတ်ပါပြီး သုတ်လွှတ်လိုက်မိသည်။
"မ" အတွေ့အကြုံဆိုလို့ တစ်ပြားသာမှ မရှိနေသည့် လူပျိုလေးဖြစ်သည့်အပြင် ကျဉ်းမြောင်းနူးညံ့အိစက်သည့် စပ်ပတ်နံရံတွေကြောင့် သူ ထိန်းမထားနိုင်။
လီးချောင်းဆီမှ အထွတ်အထိပ်ကို ခံစားလိုက်မိကာ သူ သုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။
ကွန်ဒုံးစွပ်ထားသဖြင့် သုတ်ရည်တွေ ရတီကိုယ်ထဲဆီကို မရောက်လာ။
နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်ကိုတော့ ရတီ သိလိုက်သည်။
"အ.......အ......အား......အ"
ကောင်းသန့်အော်ဟစ်ငြီးတွားပြီး သူ့ကိုယ်လုံးက ရတီကိုယ်ပေါ် ပုံကျလာသည်။
"ကောင်းလိုက်တာကွာ"
"ငါ နင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ...ရတီ.....နင်ရော....ချစ်လား"
"ငါနင့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်း အခုပြပြီးပြီမဟုတ်လား ကောင်စုတ်ရဲ့"
"အင်း....."
"နင့်ကိုယ်ကြီး လေးတယ်ဟာ....ဖယ်....ဖယ်"
ကောင်းသန့် ဘေးဖက်ကို စောင်းလိုက်သည်။
သူ့လီးက ကွန်ဒုံးစွပ်လျက်တန်းလန်း ထွက်ချလာသည်။
ကွန်ဒုံးမှာ သွေးစအချို့ကပ်လျက်။
ရတီ၏ အပျိုစင်သွေးတွေနှင့်တူသည်။
ကောင်းသန့် ကွန်ဒုံးကို ချွတ်ကာ ထိပ်ကို လိပ်ပြီး ချည်လိုက်သည်။
ကွန်ဒုံးထဲ သူ၏ သုတ်ရည်တွေနဲ့အပြည့်။
"ရတီ....အမှိုက်ပုံးရော"
"ငါ့အခန်းထဲက အိမ်သာထဲ နင်ပစ်ပြီး ရေဆွဲချလိုက်"
"မဟုတ်ရင် အမှိုက်သွန်လို့ ငါ့အခန်းထဲက သုံးပြီးသားကွန်ဒုံးကို တယောက်ယောက်မြင်သွားရင် ငါအဆဲခံနေရမှာ"
"အေး....အေး"
ကောင်းသန့်က အိမ်သာထဲ ဝင်ကာ ကွန်ဒုံးကို လွှင့်ပစ်ပြီး ရေဆွဲချလိုက်သည်။
တစ်လက်စတည်း သူ့လိင်တံကို ရေဆေးပစ်လိုက်သည်။
ကောင်းသန့် ရတီကိုယ်ပေါ် ဖယ်လိုက်တော့ သူမစပ်ပတ်ဆီက နာပြီး စပ်နေတာကိုသိလိုက်သည်။
သူမဟာ သူမ ပြန်ငုံကြည့်လိုက်တော့ သွေးစအချို့ပေနေသည်။
အင်း။
အပျိုမြှေးပေါက်သွားပြီ ထင်သည်။
ရတီ နာကျင်မှုနဲ့အတူ မထချင်တော့သဖြင့် အောက်မှာ ချွတ်ထားသော အဝတ်အစားကို ဝတ်ကာ ဘေးတစောင်းလေး ကွေးနေလိုက်သည်။
ကောင်းသန့်က ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့အပြင်ထွက်လာသည်။
သူ့အချောင်းကြီး အမွှေးမည်းမည်းကြီးတွေကြား တွဲလျောင်းကြနေသည်။
ခဏက သူမကိုယ်ထဲ ထိုးဖောက်ဝင်လာတာ ဒီအချောင်းပေါ့။
ကောင်းသန့်က အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။
"နင်ပြန်မှာလား"
"ငါမပြန်ဘူး....အိမ်ကိုပြောထားခဲ့တယ်.....စာမေးပွဲနီးလို့ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စာကျက်ပြီး အိပ်မလို့ဆိုပြီး"
"ခစ်.....ခစ်......သားလိမ္မာလေးနော်"
"အေးဟာ....နင် ဟိုဖက်နည်းနည်းတိုး"
"အင်း"
"ဒါနဲ့ နင်မနက်စောစောပြန်နော်....ကြီးမေက မနက်(၆)နာရီဆို လာမှာ...နင်(၅)နာရီလောက်ပြန်"
"အင်း"
ကောင်းသန့် ရတီဘေးကနေ လဲလျောင်းလိုက်ပြီး သူမခါးပေါ် လက်တင်လိုက်ပြီး အိပ်လိုက်သည်။
စိတ်ရော၊ ကိုယ်ပါ ပင်ပန်းသွားလို့နှင့်တူသည်။
အိပ်ပျော်သွားသည်မှာ တစ်ချိုးတည်း။
သူမ ကတော့ အိပ်ပျော်သလိုလို၊ မပျော်သလိုလို။
သူမကိုယ်ဆီကနေ ပူပြီးတော့ စပ်နေသေးသည်။
အခုလို အပျိုရည်ပျက်သွားသော်လည်း သူမကိုသူမ ဆုံးရှုံးသွားလေခြင်းဟု မခံစားမိ။
နှစ်ဦးသဘောတူ ကြည်ဖြူစွာ တိုးခဲ့မိသည်ပဲ။
ဒါနဲ့.....မေမေရော....အခုဘယ်လိုနေပြီလဲ။
ဦးဖေလည်း အခုလို သူမမေမေကို လုပ်နေမှာပေါ့။
ဦးဖေက အားသန်မဲ့ပုံနဲ့။
မေမေ အဆင်ပြေပါ့မလား။
သူမ ဟိုတွေးဒီတွေးရင်းနဲ့ ကောင်းသန့်နည်းတူ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။