CHAPTER 17:
-xxx-
Nag-aalinlangan akong i-text sa kaniya ang location ko pero wala na din akong nagawa kundi masend sa kaniya kasi bigla-bigla akong tinawag ni Synthia.
"Kainis ka."bungad ko sa kaniya.
"Luh, inaano ka?"takang tanong niya.
Hindi ko nalang siya pinansin at inirapan nalang at pumasok ulit sa sala ng bahay nila. Inabutan naman ako ni Dave ng papel na kagagaling lang ata sa printer.
"Tapos na kasi ako sa part ko kaya tinapos ko nalang ang sa'yo."ngiting bungad niya habang naka abot ang papel.
Kinuha ko naman ito. "Tinapos mo ang rrl na dapat ako ang gagawa?"gulat na tanong ko.
Tumango naman siya ng napakaraming beses. "Baka kasi work related mo 'yung tumawag kaya ako na ang gumawa."
"Ah, wala 'yun. Ano lang, prank call. Oo, prank call."tugon ko habang hindi maka tingin sa kaniya ng maayos.
"Sige, ayusin ko lang ito. Thank you Dave."ngiting saad ko kaniya habang kinuha ang inabot niya sa akin.
"Para sa'yo."mas dumoble ang ngiti niya, imagine niyo nalang ngiti niya abot langit.
"Ayun ang lover boy namin, 'di papahuli."kantyaw ni Zeus ng marinig niya si Dave.
Napa-iling nalang akong bumalik sa pwesto ko. Inaayos ko pa din ang mga papel na nasa harapan ko, although natapos na ni Dave ang part ko ay kailangan ko pa rin tong i-double check at i-fact check kasi mahirap na talagang magkamali.
"Mag gagabi na, wala pa tayong ulam."saad naman ni Trish kaya napatingin ako sa gawi niya.
"Oo nga, nagugutom na nga ako."reklamo naman ni Zeus.
Tinignan ko naman ang oras. 6:45pm. Nagkulay kahel na din ang kalangitan at senyales na nito na mag gagabi na nga. Hinanap naman ng mga mata ko si Synthia at tumayo ako at kinausap siya ng makita ko siya.
"Hindi pa ba uuwi magulang mo?"tanong ko kay Synthia.
Umalis kasi mga magulang niya at nasa lolo't lola niya dahil naggkasakit daw ang mga ito at kailangan nilang alagaan.
"Tumawag nga eh. Ang sabi bukas nalang daw sila babalik kasi hindi nila maiwan si Lolo't Lola doon eh."saad ni Synthia.
Napabuga nalang ako ng hangin. "Ako nalang bibili ng uulamin natin."saad ko.
"Samahan na kita!"tumayo naman si Dave.
"Sige, lechon manok nalang ha! Samahan mo 'to, Dave kasi minsan to lutang."saad ni Synthia.
Sinamaan ko naman siya ng tingin at hinampas. Kinuha ko naman ang wallet ko at lumabas na ahabng si Dave ay nakasunod lang sa akin. Kasalukuyan na kaming naglalakad papunta sa bibilhan ng makain.
"Kamusta pala ang tarabho mo bilang PA?"tanong ni Dave habang naglalakad kami.
"Okay naman kaso nakaka drained din minsa eh."saad ko habang deretso lang ang tingin sa daan.
"Nabasa ko nga pala sa Twitz regarding sa issue mo."saad niya habang nakatingin sa akin.
Napabuga naman ako ng hangin habang tinignan nalang ang mga paa habang naglalakad. "Naranasan ko din naman maging basher pero hindi ko inaasahang magiging ganito pala ang epekto."malungkot na tugon ko sa kaniya.
"Huwag ka magpa apekto sa kanila kasi sa totoo lang, hindi nila alm ang totoong ikaw. Ikaw lamang ang nakakakilala sa sarili mo."saad niya.
"'Yun na nga eh, kaya nga naisipan ko mag stop nalang sa pagiging PA."saad ko.
Natigilan naman siya kaya huminto din ako at tinignan siya. "Pano naman si Dean at si Prof? OJT mo iyon baka hindi ka makapag martsa."malungkot na saad ni Dave.
"Baka sakali mapaki-usapan ko pa sila."saad ko at nagpatuloy sa paglalakad.
Nagulat naman ako ng bigla akong hawakan ni Dave sa magkabilang braso ko. "Sabihin mo, may ginawa ba sila na masama sa'yo?"
'Yung isa lang, Dave. "Wala naman, ayoko lang ma drag sila pababa dahil sa issue na nangagaling sa akin."lusot ko.
"Kaso sa totoo lang, hindi ko alam kug paano sabihin sa Manager nila ito."dugtong ko.
Napabuga naman siya ng hangin at saka ako binitawan. "Tara na nga maka mapagalitan pa tayo nila pag-uwi natin."saad ko.
Si Dave na ngayon ang bumili ng lechon manok habang ako ay nandito lang sa gilid hinihintay siya. Habang naghihintay ako ay nabigla naman ako ng may humablot sa akin. Napatingin naman ako sa kaniya. Hoddie, mask at cap na puro black.
"Aray, bitawan mo ako!"saad ko.
Ngunit hindi niya ako pinansin at patuloy lang siya sa paghila sa akin papunta sa isang sulok.
"Ano ba?! Bitawan mo nga ako! Sino ka ba?!"inis na saad ko.
Pero hindi pa rin siya sumagot at tila tinignan pa ang paligid kung may tao ba o wala. "Isa, pag hindi mo ako bitawan sisigaw ako ng kidnap!"mahinang sigaw ko.
Binitawan niya naman ako at dali-dali siyang inalis ang mask na nasa mukha niya. Nagulat naman ako sa nakita ko. Bakit andito 'to?
"Bakit ka andito?"mas lalo akong nainis.
"Tss."tugon niya lang.
"At saka paano mo ako nahanap?"gulat na tanong ko.
"Malamang sinend mo sa akin ang address, tanga."inis na saad niya.
"Baka nakakalimutan mo na naiinis ako sa'yo, Kyler."saad ko at tinalikuran siya.
Pero hinigit niya naman ako. "Aray ko ba! Ano bang problema mo?"inis kung saad sa kaniya at pinilit higitin ang kamay ko.
"Saan ka pupunta?"inis na tugon nya.
Inirapan ko naman siya. "Pake mo ba? Binatawa mo na nga ako, nasasaktan na ako."
Agad niya naman akong binitawan. "Sorry."mahinahong saad niya.
"Ano ba talagang gusto mo? Dalian mo."walang emosyong saad ko.
Bumuntong-hininga muna siya. "Look, pumunta lang ako dito kasi gusto ko mag sorry sa mga ginawa at pinagsasabi ko sa'yo."
"And then?"tinaasan ko naman siya ng kilay.
"We're in mess, right now. Nagkakagulo sila."malungkot na saad niya.
"Kasalanan mo naman eh."bulong ko.
"Please, 'wag ka nalang mag resign. Malungkot silang lahat dahil sa tinuran mo kahapon and also Jiro's birthday would be tomorrow, we don't want na hindi siya maging masaya. Aminin ko man, naging malapit kana sa amin lalo sa mga bata."nagmamaka-awang saad ni Kyler.
"Ayoko nga."pagmamatigas ko. Charot lang, naawa na nga ako eh.
Bigla niya akong hinawakan sa kamay ko. "Please, I'll do anything sa kung anong gusto mo. Also, hindi ako magsusumbong sa management."halos ma-iyak na siya.
Palihim naman akong natawa. First time to Kyler, magmaka-awa ka pa.
"Anong isusumbong mo? Wala naman akong ginawa ah."inis na saad ko.
Hindi niya ako pinansin, nanatili pa ring nagmamaka-awa ang mukha niya. "Oo na, hindi na. Pasalamat ka talaga hindi ko pa nasabihan si Managernim dahil sa busy pa ako."
"Really?! Thank you!"masayang saad niya.
Nagulat naman ako kasi bigla niya akong niyakap. Uhm, more pa po? Ang landi ko na, napa-iling nalang ako pero hindi ko siya niyakap pabalik. Pakipot lang ako, hindi nagulat lang talaga ako.
"Amara?"
Napabitiw naman agad si Kyler ng yakap ng may biglang tumawag sa pangalan ko kaya napalingon naman ako agad kung sino ito. Sheyt, si Dave. Muntik ko makalimutan na kasama ko nga pala si Dave mamili ng uulamin.
"Amara, sino 'yan?"takang tanong ni Dave.
Agad naman napabalik ng mask si Kyler. "A-Ah, dumaan lang."palusot ko.
"Dumaan ng nakayakap?"takang tanong niya.
Napakamot naman ako sa ulo ko. "Amara, sabihin mo naman sa akin."seryosong saad niya.
Nagulat naman ako ng biglang hinubad ulit ni Kyler ang mask niya. "Kyler Chua, pare."
"Ka ano-ano mo 'to, Amara?"tanong ni Dave habang naka tingin kay Kyler.
"U-Uhm, a-ano---"hindi ko na natuloy ang sasabihin ko. "PA namin siya. By the way, I didn't formally introduce myself. Kyler Chua fro Hori7on."angas na sabi ni Kyler habang hinawakan ang wrist ko.
Tumingin naman si Dave sa kamay namin ni Kyler. "PA ng nakahawak ang kamay at nagyakapan?"
"Ano, Dave mali iniisip m--"hindi ko naman ulit natuloy ang sasabihin ko.
"Sasama ako sa inyo."hinila naman ako ni Kyler at nauna pang maglakad sa amin ni Dave.
-xxx-
Haba ng hair ni ate mo, tatlong lalaki na ang nag-aagawan sa kaniya hahaha.
-itsmeicayy