Εδω και ωρα προσπαθω να κλεισω τα ματια μου αλλα δεν με περνει ο υπνος.
"Μαμα;" η αγουροξυπνημενη φωνη της Ελενης με εκανε να τρομαξω.
"Τι κανεις παιδακι μου τετοια ωρα ξύπνια;" ρωτησα χαμηλοφωνα.
"Διψασα. Παω να πιω λιγο νερο."
"Μεινε εδω, θα παω να σου φερω εγω. Ειναι σκοτεινα κατω."
"Δεν φοβαμαι το σκοταδι μαμα."
"Το ξερω γλυκια μου." ειπα και κατευθύνθηκα προς την πορτα.
"Μην αργησεις." ειπε και της ενεψα καταφατικα.
Κατεβηκα τα σκαλια οσο πιο αθορυβα μπορουσα. Δεν ηθελα να ξυπνησω τους υπολοιπους. Πηγα στην κουζινα και δεν ανοιξα φωτα. Αλλωστε εμπενε το λιγοστο φως του φεγγαριου απο το παραθυρο.
Κοντοσταθηκα λιγο και παρατηρουσα τον ουρανο. Παντου αστερια. Τι ομορφα.
Ανοιξα το ντουλαπι, πηρα ενα ποτηρι και το γεμισα με νερο. Ημουν ετοιμη να φυγω αλλα ενας θορυβος με εκανε να τρομαξω. Γυρισα το κεφαλι μου αποτομα και τον ειδα να καθετε σε μια καρεκλα. Φορουσε μονο μια μαυρη φορμα και ενα μαυρο μπλουζακι. Πρωτη φορα τον βλεπω τοσο απλα ντυμενο. Κρατουσε ενα ποτηρι και επεινε. Στο αλλο χερι κρατουσε μια φωτογραφια. Ηταν ομως πολυ σκοτεινα για να προσεξω περισσοτερα.
Τι να εικονιζει η φωτογραφια αραγε;
"Με τρομαξες!" ειπα χαμηλοφωνα.
"Γιατι εισαι ξυπνια τοσο αργα;" ρωτησε αλλα δεν του απαντησα. Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να του δωσω λογαριασμο. Πηρα το ποτηρι με το νερο και εκανα να φυγω αλλα η φωνη του με εκανε να σταματησω.
"Οταν σου μιλω θα απαντας!" ειπε. Γυρισα αποτομα και τον κοιταξα αγριεμενη.
"Να σου πω, σε ανεχομαι ολη μερα, τωρα ειμαι εκτος υπηρεσιας και δεν ειμαι υποχρεωμενη να σου λεω τι κανω." του ειπα και γελασε ειρωνικα. Σηκωθηκε και αρχισε να με πλησιαζει. Αρπαξε το χερι μου και με τραβηξε με δυναμη κοντα του.
"Οχι, εγω θα σου πω κοριτσακι. Το αφεντικο εδω μεσα εγω ειμαι. Εγω διαταζω!"
"Χεστηκα για το ποιος ειναι αφεντικο και ποιος διαταζει. Να σου θυμησω οτι ειμαι αναγκασμενη να δουλευω εδω γιατι καποιος εξυπνος με ξεγελασε."
"Εσυ ήσουν αυτη που δεν διαβασε το συμβολαιο. Κανεις δεν σε ξεγελασε."
"Δεν περιμενα να συμβει τετοιο πραγμα κυριε!" ειρωνευτικα.
"Κοψε τις ειρωνιες γιατι θα..." ξεκινησε να λεει αλλα σταματησε.
"Θα τι; θα με χτυπησεις; η θα με απολυσεις; αυτο περιμενω! Θελω να φυγω απο αυτη την κολαση!"
"Δεν προκειται να απολυθεις οτι και να γινει. Θα δουλευεις εδω θες δεν θες για εξι μηνες. Να σου θυμησω και κατι. Το αφεντικο εδω μεσα ειμαι εγω!"
"Τι μου λες;!"
"Απαιτω σεβασμο!"
"Σεβομαι οσους το αξιζουν!"
"Δεν θα σου το ξαναπω!"
"Και καλα θα κανεις. Αδικος κοπος!"
"Εισαι ανυποφορη!" μου ειπε και εκανε μια γκριματσα αηδιας.
"Εισαι αγενης!"
"Εσυ με κανεις ετσι."
"Δεν νομιζω. Η αγενια απο τη φυση σου ειναι."
Ενιωσα το κινητο μου να δονειται. Ποιος ειναι μεσα στα μαυρα μεσανυχτα;
Πηγα να το βγαλω απο την τσεπη μου και προσεξα οτι ακομα κρατουσε τα χερια μου. Απομακρυνθηκα αμεσως και κοιταξα την οθονη και ειδα οτι με καλουσε ο αδερφος μου. Εχει παρα πολυ καιρο να μιλησουμε. Τι να θελει τετοια ωρα;
"Αλεξη;"
"Αδελφουλα τι κανεις; δεν σε ξυπνησα ετσι;" ακουσα τη φωνη του απο το ακουστικο.
"Οχι, οχι. Μια χαρα ειμαι εσυ;" απαντησα και το βλεμμα μου επεσε πανω του. Με κοιτουσε εντονα. Αν και πολυ σκοτεινα τα ματια του γυαλιζαν υπερβολικα.
"Και εγω μικρη!"
"Τι κανεις ξυπνιος τετοια ωρα;"
"Εεε να μωρε ξερεις..."
"Ξερω, ξερω!"
"Εσυ τι κανεις τετοια ωρα ξυπνια;" τι του λες τωρα...εε να μωρε τσακωνομαι με το αφεντικο μου..
"Εε δεν με περνει ο υπνος."
"Μου εχεις λειψει Ευτυχια. Και η μικρη το ιδιο."
"Και εσυ μου εχεις λειψει." του απαντησα γλυκα.
Ενιωθα ενα βλεμμα να καιει την πλατη μου. Δεν εδωσα σημασια και συνεχισα να μιλω με τον αδελφο μου.
"Ευτυχια θελεις αυριο που ειναι Σαββατο να ερθεις απ' εδω με την μικρη να σας δω;"
"Φυσικα και θα ερθουμε! Αντε τωρα καληνυχτα. Σ' αγαπω!"
"Και εγω!" μου απαντησε και τερματησα την κληση.
Γυρισα και τον κοιταξα χωρις να πω τιποτα. Επεινε συνεχεια.
"Σταματα να πινεις." του ειπα και τον πλησιασα.
"Ο πλυθηντικος που πηγε;" με ειρωνευτικε.
"Παω πανω." του ειπα και πηρα το ποτηρι που γεμισα με νερο για την Ελενη.
"Δεν με νοιαζει." απαντησε ψυχρα.
"Δεν εχω καμια ορεξη να ξανατσακωθω μαζι σου. Ειμαι πολυ κουρασμενη." του απαντησα και πηγα στο δωματιο μου.
"Μου ειπες οτι δεν θα αργησεις!" μολις με ειδε η Ελενη αρχισε τον εξαψαλμο. Ωχ!
"Συγγνωμη κοριτσι μου, μιλουσα στο τηλεφωνο." της ειπα και της εδωσα το ποτηρι.
"Τετοια ωρα;" ρωτησε.
"Αυριο ειναι Σαββατο και δεν δουλευω. Ο θειος Αλεξης ηταν στο τηλεφωνο και μου ειπε να παμε να τον επισκεφθουμε."
"Αληθεια;" ρωτησε ενθουσιασμενη και της ενεψα θετικα.
"Αντε τωρα γρηγορα για υπνο. Ειναι πολυ αργα και αυριο θα ξυπνησουμε νωρις!" ειπα και της εκλεισα το ματι. Ετρεξε στο κρεβατι της και ξαπλωσα στο δικο μου.
Μετα απο αρκετη ωρα με πηρε ο υπνος.
Ξυπνησα απο τον ηχο του ξυπνητιριου. Ανοιξα τις κουρτινες και παρατηρησα τον καιρο. Χμμ μαλλον θα βρεξει σημερα. Ο ουρανος ειναι σκοτεινος, γεματος συννεφα.
Εκανα ενα ζεστο ντους και φορεσα ενα μαυρο τζιν. Το συνδειασα με ενα γκρι πλεκτο και έβαλα τα σκουρα γκρι παπουτσια μου και ξυπνησα την Ελενη. Ντυθηκε κι αυτη με ζεστα ρουχα. Της φορεσα το παλτο, το κασκολ και το χνουδωτο καπελακι της. Αρπαξα το δικο μου καπελακι και πηρα απο το χερι την Ελενη.
Πηγαμε στην κουζινα για να καλημερισουμε τον Αιμιλιο. Ο Αλεξης μου εστειλε μηνυμα πρωινιατικα οτι θα μας ετοιμασει πρωϊνο.
"Καλημερα κυριε Αιμιλιε!" ειπε χαρουμενα η Ελενη.
"Καλημερα στα πιο ομορφα κοριτσια."
"Καλημερα Αιμιλιε!" του ειπα και του εδωσα ενα φιλι στα μαγουλο. Ειμαι πολυ χαρουμενη που θα ξανα δω τον αδελφο μου.
"Θα παμε στον θειο Αλεξη!!" με προλαβε η Ελενη.
Πριν προλαβω να πω οτιδηποτε μπηκε μεσα αυτος.
"Καλημερα Αχιλλεα μου." του ειπε ο Αιμιλιος. Αυτος δεν του απαντησε απλα γεμισε ενα φλυτζανι καφε. Καλα τοσο αγενης πια;! Ενα καλημερα ποσο δυσκολο ειναι να βγει απο το στομα του;
Τωρα θα μου πειτε, αν πει αυτος καλημερα, μονο καλη δεν θα ειναι! Εχω δικαιο; σωστα;
Σωστα λεω;;
Ας μου απαντησει καποιος!!