Κεφάλαιο 19

17.1K 1.3K 133
                                    

Ηδη περασε ενας μηνας απο εκεινο το περιστατικο. Απο τοτε δεν τον βλεπω σχεδον καθολου. Ελαχιστες ηταν οι φορες που συναντηθηκαμε. Ισως να ειναι καλυτερα ετσι.

Σημερα δεχτηκα ενα περιεργο τηλεφωνημα απο τον αδερφο μου. Ηθελε να μου πει κατι σημαντικο.

Οταν τελειωσα τις δουλειες, ηταν ηδη αργα και η Ελενη κοιμοταν. Δεν ηθελα να την ξυπνησω. Την σκεπασα και ανοιξα την πορτα αθορυβα για να φυγω. Σε περιπτωση που ξυπνησει της αφησα ενα σημειωμα για να ξερει που βρισκομαι.

Οταν εφτασα στο σπιτι του Αλεξη εψαξα τα κλειδια που μου εδωσε πιο παλια.

Μπηκα μεσα και πειτε μου τι ειδα!!

Τον Αλεξη και την Αυγη να φιλιουνται!

Τα κλειδια μου επεσαν στο πατωμα με αποτελεσμα να καταλαβουν την παρουσια μου. Αμεσως σταματησαν αυτο που εκαναν και κοιταχτηκαν μεταξυ τους.

"Ευτυχια να σου εξηγησω!" πηγε να δικαιολογηθει ο αδερφος μου και ξεσπασα σε γελια απο την εκφραση του. Καθισα απεναντι τους και περιμενα να μιλησουν.

"Λοιπον, θα μιλησει καποιος;" εσπασα την σιωπη.

"Εγω και η Αυγη ειμαστε μαζι."

"Απο ποτε;"

"Θυμασε πριν λιγο καιρο που ηρθα να σου φερω το καπελο που ξεχασες;" με ρωτησε και κουνησα το κεφαλι μου "Τοτε ειδα την Αυγη. Μου αρεσε. Μου αρεσε πολυ." ειπε και κοιταξε την Αυγη στα ματια.

Ενταξει παιδια! Ο αδερφος μου ερωτευτικε! Αυτο κι αν ειναι νεο!

"Αυγουλα μου φερνεις ενα ποτηρι νερο;"

"Ναι φυσικα. Ερχομαι αμεσως." ειπε και κατευθηνθηκε προς την κουζινα.

Οταν μειναμε μονοι με τον αδερφο μου πηρα ξανα τον λογο.

"Αλεξη, ενα σου λεω και βαλε το καλα μεσα στο κεφαλι σου. Αν κοροϊδευεις την Αυγη, αν δεν νιώθεις κατι γι' αυτη, κοψε αυτο που εχετε οσο ειναι νωρις. Την συμπαθω πολυ και ξερω πως συμπεριφερεσε στις γυναικες, γι' αυτο δεν θα σε αφησω να την πληγωσεις!"

"Στο ορκιζομαι οτι δεν εχω τετοιες προθεσεις. Μολις ειδα την Αυγη τα εχασα. Ειναι τοσο διαφορετικη απο τις αλλες. Ενιωσα παραξενα. Πρωτη φορα ενιωσα ετσι..."

"Ενταξει εντάξει φτάνει!" τον διεκοψα. Ενιωθα σαν να μου εκανε εξομολογηση. Ειχε παρει το υφος 'λεω αληθεια'. Κρατιομουν πολυ για να μην σκασω στα γελια. Ομως οσα ελεγε ηταν αληθεια. Φαινοταν στα ματια του οταν ελεγε το ονομα της.

Ζωή ΠοδήλατοΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα