Ζωή Ποδήλατο

Κεφάλαιο 20

"Συγγνωμη. Δεν...δεν το ηθελα." του ειπα μερικα δευτερολεπτα αργοτερα και απομακρυνθηκα. Ευτυχως ειναι τοσο σκοτεινα και δεν μπορουσε να δει τα μαγουλα μου που ηταν αναψοκοκκινισμενα.

Ουτε καν σε φιλησε και αναστατωθηκες ολοκληρη!

Πεταχτηκε απο το πουθενα το υποσεινηδητο μου. 

Προχωρησα ακομα λιγο μεχρι που βρηκα την πορτα. Την ανοιξα και βγηκα εξω απο το δωματιο. Ακουσα βηματα πισω μου που σημαινει οτι με ακολουθησε.

"Γιατι ζητησες συγγνωμη;" ηρθε μπροστα μου και με ρωτησε. Καθε λεξη που ελεγε με πλησιαζε. "Δεν εκανες κατι κακο." ψιθυρισε και εκανε αλλο ενα βημα μπροστα.

Με κοροϊδευει; τι προσπαθει να κανει;

"Ειμαι πολυ κουρασμενη. Θελω να κοιμηθω. Καληνυχτα και ευχαριστω για ολα οσα εκανες σημερα." του ειπα και εκανα να φυγω αλλα επιασε το χερι μου εμποδιζοντας με.

"Καληνυχτα." μου ειπε και με αφησε να φυγω.

Κατευθηνθηκα στο δωματιο μου οσο πιο γρηγορα μπορουσα. Μπηκα μεσα και εκλεισα την πορτα, αφηνοντας ελευθερη την ανασα μου.

Τι μερα και αυτη!

Ημουν τοσο κουρασμενη, και μολις ξαπλωσα στο κρεβατι με πηρε ο υπνος αμεσως.

Το επομενο πρωι ξυπνησα αρκετα νωρις για να δω την Ελενη. Οταν της ειπα οτι δεν θα παει σχολειο για να μην αρρωστησει περισσοτερο εκανε ολοκληρο χορο.

Εμεινε στο δωματιο της για να διαβασει ενα βιβλιο που της εδωσε αδερφος μου.

Μπηκα στην κουζινα και η Αυγη με τον Αιμιλιο επειναν καφε και συζητουσαν. Καθισα και εγω στην παρεα τους και αρχισαμε να μιλαμε.

Αρκετη ωρα αργοτερα ο Αχιλλεας ηρθε και εμεινε να με κοιταζει.

"Τι εκανα παλι;" τον ρωτησε με αθωο υφος.

"Ελα μαζι μου."

"Τι; γιατι;"

"Ελα!" μου ειπε και με τραβηξε απο το χερι. Με κρατουσε δυνατα αλλα οχι σε σημειο που να ποναω.

Μολις φτασαμε στο γραφειο του μπηκαμε μεσα και εκλεισε την πορτα.
Μου εκανε νοημα να καθησω.

"Χρειαζομαι την βοηθεια σου." μου ειπε μερικα δευτερολεπτα αργοτερα.

"Για ποιο πραγμα;''

"Ειναι αρκετα περιπλοκο και...και δεν ξερω τι να κανω! Η μονη που μπορει να με βοηθησει εισαι εσυ."