"Θα σου κανω την ζωη ποδηλατο..." ψιθύρισε και εφυγε. Να το παρω ως απειλη αυτο;
Καθισα στο κρεβατι και αναστεναξα. Ακουσα χτυπηματα στην πορτα.
«Οχι!"
"Ευτυχια εγω ειμαι!" ακουσα την φωνη του Αιμιλιου.
"Περασε." απαντησα και μπηκε μεσα. "Αιμιλιε θα φυγω!" συνεχισα αποφασισμενη.
"Κοριτσι μου οπου και να πας θα σε βρει! Ειναι πολυ πεισματαρης! Τον ξερω απο παιδι. Εγω τον μεγαλωσα. Θελει παντα να γινετε το δικο του."
"Κριμα που θα του χαλασω τα σχεδια!"
"Ευτυχια σε παρακαλω! Μην φυγεις. Εχω κουραστει κοριτσι μου! Ολους αυτους τους μηνες δεν εκανα τιποτα αλλο απο το να ψαχνω για οικιακη βοηθο. Τωρα που βρηκα τον καταλληλο ανθρωπο δεν θα επιτρεψω να φυγεις! Καν' το για την Ελενη. Εστω για μενα!" και τοτε μπηκα στην διαδικασια να σκεφτω.
"...μονο και μονο για την κορη μου, και για σενα! Μολις περασουν οι εξι μηνες θα φυγω απο αυτη την κολαση!"
"Αυτο θα το δουμε." ειπε χαμηλοφωνα.
"Τι εννοεις;"
"Τιποτα, τιποτα! Λοιπον θα σου δωσω μια συμβουλη. Ο Αχιλλεας ειναι δυσκολος χαρακτηρας."
"Αυτο το καταλαβαμε!"
"Μην με διακοπτεις νεαρη. Οπως σου ελεγα ειναι δυσκολος χαρακτηρας. Δεν του αρεσει να τον ειρωνευονται." ωστε δεν του αρεσει να τον ειρωνευονται. Ενα πονηρο χαμογελο σχηματιστικε στο προσωπο μου.
"Ευτυχια!" με μαλωσε ο Αιμιλιος που προφανως καταλαβε τι σκεφτομουν. "Κοριτσι μου να πηγαινεις με τα νερα του." συμπληρωσε.
"Ο καταρακτης του Νιαγαρα ειναι αυτος! Με προκαλεί!"
"Αντε τωρα βγαλε τα ρουχα απο την βαλιτσα και ελα κατω να ξεκινησεις. Αργησαμε!" ειπε καθως εβγενε απ' το δωματιο.
"Ξερεις ποιος φταιει!" φωναξα και τον ακουσα που γελουσε.
Οταν τακτοποιησα τα ρουχα στη ντουλαπα κατεβηκα κατω.
Αρχισα να εκλτελω κατα γραμμα τις εντολες του Αιμιλιου για τον καθαρσμο της επαυλης, και για πρωτη φορα πιστευω τα πηγα περιφημα.
Στο τελος της ημερας ημουν ξεθεωμενη. Πηρα την Ελενη απο το σχολειο. Ηταν πολυ κουρασμενη και κοιμηθηκε.
Ηταν ηδη αργα και μπηκα να κανω ενα μπανιο. Οταν τελειωσα εβαλα στο σωμα μου ενυδατικη κρεμα και φορεσα τα μαυρα δαντελωτα μου εσωρουχα. Εβαλα ενα ασπρο λιτο φορεμα και επιασα τα μαλλια μου μια ατημελιτη κοτσιδα.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Ζωή Ποδήλατο
Romance«Μην με ακουμπάς! Με αηδιάζεις!» είπα και απομακρύνθηκα. «Αν έμπενες για λίγο στον κόπο να διαβάσεις το συμβόλαιο που υπέγραψες» είπε και γέλασε ειρωνικά. Τι ήταν αυτό που πέταξε τώρα; «Τι εννοείς;» «Μου ανήκεις για έξι μήνες!» «Τι;;» ---------- Μέχ...
