Κεφάλαιο 1

36.8K 1.4K 70
                                    

Γαμώτο! Κουράστηκα! Τόσες μέρες ψάχνω για δουλεία και δεν βρήκα τίποτα. Όσες επισκέφθηκα μέχρι τώρα δεν με ικανοποιούσαν, κυρίως οικονομικά. Έχω να μεγαλώσω και ένα παιδί. Κάθε μέρα με μια εφημερίδα και ενα στυλό στο χέρι μήπως βρω καμιά δουλειά της προκοπής.

"Ελένη!" φώναξα δυνατά για να με ακούσει. Την είδα που έβγενε από το δωμάτιο της κρατώντας τον αγαπημένο αρκούδο της αγκαλιά.

"Ναι μαμά;"

"Θες να πάμε βόλτα;"

"Με το ποδήλατο;"

"Εεε..."

"Είσαι η πιο τέλεια μαμά του κόσμου! Πάω να φορέσω ρούχα και έρχομαι να πάμε. Σε αγαπώ μανούλα!" με διέκοψε και έτρεξε πίσω στο δωματιο της. Θα με τρελάνει αυτό το κορίτσι! Η Ελένη είναι 7 χρονών και είναι αρκετά ώριμη για την ηλικία της. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι μεγάλωσε χωρίς πατέρα. Γνωρίζει το τι συνέβηκε. Ήταν υποχρέωση μου να της το πω. Πάντα έχει μια ελπίδα ότι ο μπαμπάς της θα γυρίσει πίσω. Μπορεί να μην το λεει αλλά τα γαλάζια ματάκια της την προδίδουν.

Όταν ήμουν 20 είχα μια σχέση και έμεινα εγκυος. Δεν μου πήγαινε η καρδιά να σκοτώσω μια αθώα ψυχούλα. Όταν το ανακοίνωσα στον Γιάννη εξαφανίστηκε απο προσώπου γης. Έτσι πήρα την απόφαση να μεγαλώσω μόνη μου το παιδί.

Είμαι πλέον 27 και πιστεύω τα κατάφερα αρκετά καλά, με την βοήθεια μερικών ατόμων που νοιάζονται πραγματικά για μένα. Ένας απ' αυτούς είναι και η Μαρίνα.

Πήρα το κινητό μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό της φίλης μου. Με την Μαρίνα γνωριστήκαμε τυχαία σε μια καφετέρια πριν χρόνια και δέσαμε αμέσως.

"Ευτυχία μου πως είσαι;" άκουσα την φωνή της απο το ακουστικό.

"Όπως τα ξέρεις. Ψάχνω για δουλεία, εσύ;"

"Μια χαρά. Η Ελένη τι κάνει;"

"Η Ελένη ετοιμάζεται για βόλτα. Γι' αυτό σε πήρα. Θες να έρθεις μαζί μας;"

"Φυσικά και θα έρθω! Σε δέκα λεπτά είμαι σπίτι σου!"

"Σε περιμένω! Αα! Να σου πω έλα με το ποδήλατο, ξέρεις η μικρή!"

"Ξέρω! Είναι η αδυναμία της!" απάντησε και το κλείσαμε. Η Ελένη τρελαίνεται για ποδήλατα.

Φόρεσα στα γρήγορα ενα αθλητικό κολάν με μια άσπρη μπλούζα και τα αθλητικά μου.

"Ελένη μου είσαι έτοιμη;"

"Ναι μαμά. Να πάω να φέρω τα ποδήλατα;" ρώτησε καθώς έβγενε από το δωμάτιο της. Τα καστανόξανθα μακριά μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της. Έμοιαζε με νεράϊδα. Τα μάτια της είχαν την απόχρωση του πατέρα της. Γαλάζιο. Γαλάζιο του ουρανού. Φόρεσε μια άσπρη φανέλα που φώτιζε το πρόσωπο της με ένα τζιν σορτσάκι.

Ζωή ΠοδήλατοΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα