အပိုင်း (47)
Lord က သူ့လက်ထောက်ကို အပြင်ထွက်သွားဖို့
အမိန့်ပေးသည်။
ခွန်း ကို ပေါင်ပေါ်မှ ချကာ သူ့ပေါင်နေရာမှာ ခေါင်းအုံးကို အစားထိုးလိုက်သည်။
ခွန်း နဖူးလေးကို အနမ်းပေးလိုက်ပြီး သူလဲ အခန်းအပြင်ကို ထွက်သွားသည်။
"Lord...."
"ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ..."
"အဆိပ်မိတာပါ.....Lord...."
"ဘယ်သူလုပ်လဲ... စုံစမ်းထား...."
"...ဟုတ်ကဲ့... Lord...."
Lord ရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ....
"ငါသူ့ကို ဘယ်လို ပြောရပါ့မလဲ...."
Lord စိတ်ညစ်လွန်းလို့ ဘာလုပ်ရမှာလဲကို
မသိတော့ဘူး....သူ့ဦးနှောက်ထဲမှာ ရှုယ်ယှက်တွေခတ်နေသည်။
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
Moe Wanna Htet က သူ့အခန်းထဲမှာ....
ဖုန်းကြည့်နေရင်း...
"အခုလောက်ဆို..... ပြသာနာ တွေတတ်...
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မုန်းနေလောက်ပြီ"
Moe Wanna Htet က အခန်းထဲက ထွက်လာပြီး...
ဒီချိန်က သူမအချိန်ရောက်ပြီ။
Lord က လသာဆောင်မှာ ရှိနေသည်။
"ညကြရင် ဒီနေရာကအေးချမ်းတယ်
နေ့လည်ဘက်ကျတော့ ပူလိုက်တာ...."
"ကိုမင်း...."
Lord က လှည့်ကြည့်စရာတောင်မလိုဘူး...
ဘယ်သူမှန်းသိနေသည်။
"ဘာကိစ္စလဲ "
"ကိုမင်း...အရမ်းဒေါသမထွက်ပါနဲ့...."
ကိုယ့်ဟာနဲ့ကို စောက်ပြသာနာတွေဖြင့်
ရှုပ်ယှက်ခတ်နေရတယ့်ကြားထဲ
"......"
Lord နဲ့ ဘေးမှာ ထိုင်သည်။
"ကိုမင်း က အရမ်းကို အလို...လိုက်လို့
ဖြစ်သွားတာပါ...ကိုမင်း သူ့ကို ဘာလို့ခေါ်ထား
နေတာလဲ...ကိုမင်း ကို သစ္စာဖောက်တာမဟုတ်လား"
"မင်းပါးစပ်ပိတ်ထား... "
ပြောကာထိုနေရာကနေထွက်သွားသည်။ အေးအေးချမ်းချမ်းကို မနေရဘူး....
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
Lord က အစည်းဝေးရှိလို့.... အစည်းဝေးခန်းထဲ
ဝင်သွားသည်။
မကြာသေးခင်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် စစ်ပွဲကို အစီရင်ခံချက်ကို ဖတ်ရင်း....
"စစ်တပ်ဗျူဟာက.... ဘာလို့ စောက်သုံးမကျတယ့် နည်းလမ်းကို ရွေးထားရတာလဲ...."
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ.... Lord..."
"မင်းတို့ အစီစဥ်ကိုလဲ ပြန်ကြည့်အုံး...
နိုင်လေအုံးမယ်....ငါတစ်ခါတည်းပြောထားမယ် ဒီ စစ်ပွဲအတွင်း လာဘ်စားမှုတွေ ရှိလို့ကတော့....
ဘယ်သူကိုမှ ညှာနေမှာ မဟုတ်ဘူး..."
"Lord....စစ်အတွင်းကိုသွားမှာလား..."
"ငါသွားမှာ...နောက်နှစ်ရက်အတွင်း...ငါကိုယ်တိုင်သွားကြည့်မယ်...ဘာလို့များ မင်းတို့အခုထိ
မနိုင်တာလဲ ဆိုတာ ငါသိချင်မိတယ်..."
"အစည်းဝေးဒီလောက်ပဲ...ညနေတစ်ခေါက်ပြန်
စမယ်....."
Lord က ထသွားတော့ အကုန်လုံး က
မက်တပ်ရပ်ကာ ဦးညွှတ်ကြရသည်။
Lord က ထွက်သွားသည်။ Lord ရဲ့ လက်ထောက်က
အပြင်မှာ ရှိနေသည်။
"ခွန်း ဘယ်မှာလဲ....."
"အခန်းထဲမှာပဲ....Lord...."
Lord က ခွန်း ဆီကို သွားသည်။
အခန်းရှေ့မှာ ရပ်စောင့်နေသည့် ဖြူစင်နွယ် နဲ့
နှင်းစက်...
"Lord....."
ခေါင်းညွှတ်ကြသည်။
"ခွန်း....နေ့လည်စာ စားပြီးပြီလား..."
"မမလေး...မနက်ထဲက အခုထိ ဘာမှ မစားရသေးပါဘူး...."
Lord က အခန်းထဲဝင်သွားသည်။
ခွန်း က ပန်းချီဆွဲနေသည်။
"ခွန်း နေ့လည်စာ စားရအောင်"
"မစားချင်ဘူး.... "
"ခွန်း......ကိုယ်စိတ် မကြည်နေဘူးနော်....နေ့လည်စာ စားရအောင်ပြီးရင် ဆေးသောက်ရမယ်..."
"..........."
"ခွန်း....ကိုယ်ပြောနေတယ်ကြားလား.."
"ငတ်ပြီးသေသေ...ဒီ အတိုင်းပစ်ထားလို့
မရဘူးလား......"
"ခွန်း...ဆုဟေသာ...မင်းက ဘယ်သူ့သဘောနဲ့
သေချင်နေတာလဲ..."
".....ခွန်း....ပန်းချီဆွဲနေတယ်...."
"ခွန်း...ကိုယ်မှားသွားတယ်..ကိုယ်တောင်းပန်
နေတယ်...ကိုယ်ဘယ်လိုလုပ်ပေးမှ...မင်းခွင့်လွှတ်မှာလဲ..."
"ခွန်း ကို ဒီရဲတိုက်ကလွှတ်ပေး...ဘယ်တော့မှ
လာမတွေ့နဲ့..လုပ်ချင်ရာလုပ်ဆိုပြီး လွတ်လပ်ခွင့်ပေးပါ..ခွင့်လွှတ်ပေးမယ်..."
Lord က ဆံပင်တွေ သပ်ချလိုက်ရင်း...
"Fuck.....!"
အနုနည်းနဲ့ မရတော့ဘူးဆိုတော့....
"ခွန်း...မင်းအခု ထမင်းစားမလား.. မင်းဘေးက
လူတွေကို ငါ အပြစ်ပေးရမလား...ကြိုက်တာရွေး.."
ခွန်း ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံး အေးစက်သွားကာ အသက်ရှုတာတောင် ရပ်သွားရင်း
"စားမယ်..."
"မင်းသိထား...မင်းက ငါ့အတွက်အသက်ရှင်
ရမယ်...မင်းငါမသိအောင် မင်းအသက်ကိုမင်း နည်းနည်း လောက်ထိလိုက်တာနဲ့...မင်းဘေးကသူတွေလဲ အသက်မရှင်စေရသလို..မင်းမိသားစုတွေကိုပါ
ငါတစ်ယောက်မှ အလွတ်မပေးဘူး...ငါပြောရင်ပြော
တယ့်အတိုင်း လုပ်တယ်နော်.... ခွန်း...."
Lord က စိတ်ထဲမပါတယ့် စကားတွေကိုပြောနေမိသည်။ မင်းအသက်ရှင်ဖို့ ငါကလူဆိုးကြီး အဖြစ်ခံနိုင်ပါတယ်....
ခွန်း က ကုတင်မှ ထလိုက်သည်။
"......."
Lord က ခွန်းကို ထူပေးကာ ထမင်းစားခန်းကို ခေါ်သွားသည်။
"အ့....ပါးက... နာလိုက်တာ..."
ပါးစပ် ဟ လိုက်တိုင်း နာ ကျင်မှုကိုခံစားရသည်။
"ဖြေးဖြေး...."
Lord က သူ့ကိုယ်သူ ဒေါသထွက်နေမိသည်။
Lord က ခွန်း လက်ကို မြင်တော့.....
အနီရောင်အကွင်းလိုတွေ.....သေချာမတွေ့ရဘူး
ခွန်းက အင်္ကျီလက်က အရှည်ဝတ်ထားတော့ ဘယ်သူမှ မမြင်မိတာပါ...အနီးကပ်တွေ့မှ...
Lord က ခွန်းရဲ့ လက်ကို ကိုင်ကာ အင်္ကျီလက်ကို ခေါက်တင်ကြည့်လိုက်တော့...
လက်ကောက်ဝတ်မှာ နီရဲနေသည်။
"ဒါက.....နာနေသေးလား...ကိုယ်ဆေးထည့်ပေးမယ်.. "
"ရပါတယ်.... မလိုဘူး....."
ခွန်း က စားပြီးတော့....Lord ကို ကြည့်ကာ...
"ကျွန်မ ဟာက နောက်သုံးရက်ဆို ပြန်ကောင်းလိမ့်မယ်...လိုချင်ရင်...လာယူလို့ရတယ်...အခြားကောင်မလေးတွေနဲ့ သွားပျော်ချင်လဲသဘောပါ...လုပ်ချင်ရာလုပ်လို့ရတယ်.. အရင်ကပြောခဲ့တာတွေမေ့လိုက်ပါ.....ကိုဟိန်း ကို လွှတ်ပေးပါ..."
"ပြောထားတယ့်အတိုင်း အချက် 50 လုံးငြိမ်ခံ
ခဲ့နိုင်တယ်...ကိုဟိန်းကိုဒီအတိုင်း ပြန်လွှတ်ပေးပါ.."
ပြောကာ ထလိုက်သည်။
Lord က ခွန်း ကို ဆွဲထားလိုက်ပြီး...
"ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်...."
"......"
Lord က ခွန်း ကို အခန်းထဲ လိုက်ပို့သည်။
"ကိုယ်အလုပ် ရှိသေးလို့...ခဏသွားအုံးမယ်... "
"......"
Lord က ထွက်သွားပြီးနောက်....
ခွန်း က သုတ ဆီ ဖုန်းဆက်သည်။
"Hello...."
"သုတ... မနက်ဖြန်... ငါရဲ့ ပန်းချီကားနှစ်ချပ် ပေးလိုက်မယ်...လာယူပါ...Account တွေက နင့်ဆီမှာဆိုတော့ သင့်တင့်သလို လုပ်လိုက်ပါ.."
"ကောင်းပြီ.... "
ခွန်း က ပန်းချီတွေဆွဲရင်း......အတွေးတွေပြန့်လာသည်။
ငါဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ.။ထွက်ပြေးချင်တယ်။ ပြေးလို့မရဘူး....ငါဘာလို့ အရူးလို ဖြစ်နေရတာလဲ...
"အရူး.....Psycho....လား..."
ငါထင်မိသွားတာ....ငါသူ့နဲ့ အဆင်ပြေသွားပြီ..ငါသူ့အချစ်ကိုမျှော်လင့်မိခဲ့တယ်...ပျော်ရွှင်ခဲ့တယ့်နေ့ရက်တွေက တစ်ခဏလေးအတွင်း အကုန်ရိုက်ချိုးပစ်ခံလိုက်ရသလိုပဲ....ငါဒဏ်ရာကနာလို့မဟုတ်ဘဲ..ကိုယ့်ကို ချစ်နေပြီထင်တယ့်သူက....ဒဏ်ရာတွေပေးတာ...ရင်နာလွန်းလို့.... ပြောစရာမရှိတော့ဘူး
"ငါ.......ဘာလုပ်ရမလဲ.... ခွင့်လွှတ်ပြီး...အရင်လို ပြန်နေရမလား...."
ခွန်းက အပြင်ကို ထွက်လာသည်။
"Lord...ဘယ်မှာလဲ..."
"အစည်းဝေး...လုပ်နေပါတယ်... "
"ခွန်း.... သူနဲ့တွေ့ချင်တယ့်...
အစည်းဝေးအခန်း လမ်းပြပါ.. "
"မမလေး...ဒါပေမယ့်..."
"လုပ်ပါ...."
အစည်းအဝေးအခန်းကို လမ်းပြသည်။
အပြင်မှာ Lord ရဲ့ လက်ထောက်ကို တွေ့သည်။
"မမလေး......"
"Lord နဲ့ တွေ့ချင်တယ်.... "
"မမလေး....Lord...က"
"ငါ့ကို စိတ်ဆိုးပြေစေချင်ရင်...အခု လုပ်ရမှ ဖြစ်မယ်လို့...."
Lord လက်ထောက်က တံခါးဖွင်ကာ ဝင်သွားပြီး Lord နားနားသို့ကပ်ကာ
"မမလေး....က ဝင်လာချင်တယ်တယ့်...သူ့ကိုစိတ်ဆိုးပြေစေချင်ရင်..."
Lord က ရုတ်တရက် ပျော်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။
"ရတယ်...ဝင်ခိုင်းလိုက်"
Lord က အစည်းဝေးက လူတွေကို ရပ်ခိုင်းသည်။
ခွန်း က အထဲကို ဝင်လာခဲ့သည်။
အရာရှိတွေအားလုံးကို ခေါင်းငုံကာ အရိုသေပေးသည်။
အချို့ကလဲ သိသလို အချို့ကမသိကြဘူး...
"ခွန်း......."
ခွန်း က Lord ပါးကို အားအကုန်လွှဲကာ
ဝန်ကြီးတွေအရာရှိတွေအလည်မှာ ရိုက်ချလိုက်သည်
အပိုင်း (48).....
အပိုင္း (47)
Lord က သူ႔လက္ေထာက္ကို အျပင္ထြက္သြားဖို႔
အမိန္႔ေပးသည္။
ခြန္း ကို ေပါင္ေပၚမွ ခ်ကာ သူ႔ေပါင္ေနရာမွာ ေခါင္းအံုးကို အစားထိုးလိုက္သည္။
ခြန္း နဖူးေလးကို အနမ္းေပးလိုက္ၿပီး သူလဲ အခန္းအျပင္ကို ထြက္သြားသည္။
"Lord...."
"ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ..."
"အဆိပ္မိတာပါ.....Lord...."
"ဘယ္သူလုပ္လဲ... စံုစမ္းထား...."
"...ဟုတ္ကဲ့... Lord...."
Lord ရဲ့ ေခါင္းထဲမွာ....
"ငါသူ႔ကို ဘယ္လို ေျပာရပါ့မလဲ...."
Lord စိတ္ညစ္လြန္းလို႔ ဘာလုပ္ရမွာလဲကို
မသိေတာ့ဘူး....သူ႔ၪီးေနွာက္ထဲမွာ ရႈယ္ယွက္ေတြခတ္ေနသည္။
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
Moe Wanna Htet က သူ႔အခန္းထဲမွာ....
ဖုန္းၾကည့္ေနရင္း...
"အခုေလာက္ဆို..... ျပသာနာ ေတြတတ္...
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မုန္းေနေလာက္ၿပီ"
Moe Wanna Htet က အခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး...
ဒီခ်ိန္က သူမအခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။
Lord က လသာေဆာင္မွာ ရိွေနသည္။
"ညၾကရင္ ဒီေနရာကေအးခ်မ္းတယ္
ေန့လည္ဘက္က်ေတာ့ ပူလိုက္တာ...."
"ကိုမင္း...."
Lord က လွည့္ၾကည့္စရာေတာင္မလိုဘူး...
ဘယ္သူမွန္းသိေနသည္။
"ဘာကိစၥလဲ "
"ကိုမင္း...အရမ္းေဒါသမထြက္ပါနဲ႔...."
ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကို ေစာက္ျပသာနာေတျြဖင့္
ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနရတယ့္ၾကားထဲ
"......"
Lord နဲ႔ ေဘးမွာ ထိုင္သည္။
"ကိုမင္း က အရမ္းကို အလို...လိုက္လို႔
ျဖစ္သြားတာပါ...ကိုမင္း သူ႔ကို ဘာလို႔ေခၚထား
ေနတာလဲ...ကိုမင္း ကို သစၥာေဖာက္တာမဟုတ္လား"
"မင္းပါးစပ္ပိတ္ထား... "
ေျပာကာထိုေနရာကေနထြက္သြားသည္။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းကို မေနရဘူး....
~~~~~~~~~♥♥♥♥♥~~~~~~~~~~
Lord က အစည္းေဝးရိွလို႔.... အစည္းေဝးခန္းထဲ
ဝင္သြားသည္။
မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ စစ္ပြဲကို အစီရင္ခံခ်က္ကို ဖတ္ရင္း....
"စစ္တပ္ဗ်ူဟာက.... ဘာလို႔ ေစာက္သံုးမက်တယ့္ နည္းလမ္းကို ေရြးထားရတာလဲ...."
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ.... Lord..."
"မင္းတို႔ အစီစဥ္ကိုလဲ ျပန္ၾကည့္အံုး...
ႏိုင္ေလအံုးမယ္....ငါတစ္ခါတည္းေျပာထားမယ္ ဒီ စစ္ပြဲအတြင္း လာဘ္စားမႈေတြ ရိွလို႔ကေတာ့....
ဘယ္သူကိုမွ ၫွာေနမွာ မဟုတ္ဘူး..."
"Lord....စစ္အတြင္းကိုသြားမွာလား..."
"ငါသြားမွာ...ေနာက္ႏွစ္ရက္အတြင္း...ငါကိုယ္တိုင္သြားၾကည့္မယ္...ဘာလို႔မ်ား မင္းတို႔အခုထိ
မႏိုင္တာလဲ ဆိုတာ ငါသိခ်င္မိတယ္..."
"အစည္းေဝးဒီေလာက္ပဲ...ညေနတစ္ေခါက္ျပန္
စမယ္....."
Lord က ထသြားေတာ့ အကုန္လံုး က
မက္တပ္ရပ္ကာ ၪီးၫႊတ္ၾကရသည္။
Lord က ထြက္သြားသည္။ Lord ရဲ့ လက္ေထာက္က
အျပင္မွာ ရိွေနသည္။
"ခြန္း ဘယ္မွာလဲ....."
"အခန္းထဲမွာပဲ....Lord...."
Lord က ခြန္း ဆီကို သြားသည္။
အခန္းေရ႔ွမွာ ရပ္ေစာင့္ေနသည့္ ျဖဴစင္ႏြယ္ နဲ႔
ႏွင္းစက္...
"Lord....."
ေခါင္းၫႊတ္ၾကသည္။
"ခြန္း....ေန့လည္စာ စားၿပီးၿပီလား..."
"မမေလး...မနက္ထဲက အခုထိ ဘာမွ မစားရေသးပါဘူး...."
Lord က အခန္းထဲဝင္သြားသည္။
ခြန္း က ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္။
"ခြန္း ေန့လည္စာ စားရေအာင္"
"မစားခ်င္ဘူး.... "
"ခြန္း......ကိုယ္စိတ္ မၾကည္ေနဘူးေနာ္....ေန့လည္စာ စားရေအာင္ၿပီးရင္ ေဆးေသာက္ရမယ္..."
"..........."
"ခြန္း....ကိုယ္ေျပာေနတယ္ၾကားလား.."
"ငတ္ၿပီးေသေသ...ဒီ အတိုင္းပစ္ထားလို႔
မရဘူးလား......"
"ခြန္း...ဆုေဟသာ...မင္းက ဘယ္သူ႔သေဘာနဲ႔
ေသခ်င္ေနတာလဲ..."
".....ခြန္း....ပန္းခ်ီဆြဲေနတယ္...."
"ခြန္း...ကိုယ္မွားသြားတယ္..ကိုယ္ေတာင္းပန္
ေနတယ္...ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္ေပးမွ...မင္းခြင့္လႊတ္မွာလဲ..."
"ခြန္း ကို ဒီရဲတိုက္ကလႊတ္ေပး...ဘယ္ေတာ့မွ
လာမေတြ့နဲ႔..လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဆိုၿပီး လြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ..ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္..."
Lord က ဆံပင္ေတြ သပ္ခ်လိုက္ရင္း...
"Fuck.....!"
အႏုနည္းနဲ႔ မရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့....
"ခြန္း...မင္းအခု ထမင္းစားမလား.. မင္းေဘးက
လူေတြကို ငါ အျပစ္ေပးရမလား...ႀကိဳက္တာေရြး.."
ခြန္း ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုး ေအးစက္သြားကာ အသက္ရႈတာေတာင္ ရပ္သြားရင္း
"စားမယ္..."
"မင္းသိထား...မင္းက ငါ့အတြက္အသက္ရွင္
ရမယ္...မင္းငါမသိေအာင္ မင္းအသက္ကိုမင္း နည္းနည္း ေလာက္ထိလိုက္တာနဲ႔...မင္းေဘးကသူေတြလဲ အသက္မရွင္ေစရသလို..မင္းမိသားစုေတြကိုပါ
ငါတစ္ေယာက္မွ အလြတ္မေပးဘူး...ငါေျပာရင္ေျပာ
တယ့္အတိုင္း လုပ္တယ္ေနာ္.... ခြန္း...."
Lord က စိတ္ထဲမပါတယ့္ စကားေတြကိုေျပာေနမိသည္။ မင္းအသက္ရွင္ဖို႔ ငါကလူဆိုးႀကီး အျဖစ္ခံႏိုင္ပါတယ္....
ခြန္း က ကုတင္မွ ထလိုက္သည္။
"......."
Lord က ခြန္းကို ထူေပးကာ ထမင္းစားခန္းကို ေခၚသြားသည္။
"အ့....ပါးက... နာလိုက္တာ..."
ပါးစပ္ ဟ လိုက္တိုင္း နာ က်င္မႈကိုခံစားရသည္။
"ေျဖးေျဖး...."
Lord က သူ႔ကိုယ္သူ ေဒါသထြက္ေနမိသည္။
Lord က ခြန္း လက္ကို ျမင္ေတာ့.....
အနီေရာင္အကြင္းလိုေတြ.....ေသခ်ာမေတြ့ရဘူး
ခြန္းက အက်ႌလက္က အရွည္ဝတ္ထားေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္မိတာပါ...အနီးကပ္ေတြ့မွ...
Lord က ခြန္းရဲ့ လက္ကို ကိုင္ကာ အက်ႌလက္ကို ေခါက္တင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
လက္ေကာက္ဝတ္မွာ နီရဲေနသည္။
"ဒါက.....နာေနေသးလား...ကိုယ္ေဆးထည့္ေပးမယ္.. "
"ရပါတယ္.... မလိုဘူး....."
ခြန္း က စားၿပီးေတာ့....Lord ကို ၾကည့္ကာ...
"ကြၽန္မ ဟာက ေနာက္သံုးရက္ဆို ျပန္ေကာင္းလိမ့္မယ္...လိုခ်င္ရင္...လာယူလို႔ရတယ္...အျခားေကာင္မေလးေတြနဲ႔ သြားေပ်ာ္ခ်င္လဲသေဘာပါ...လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔ရတယ္.. အရင္ကေျပာခဲ့တာေတြေမ့လိုက္ပါ.....ကိုဟိန္း ကို လႊတ္ေပးပါ..."
"ေျပာထားတယ့္အတိုင္း အခ်က္ 50 လံုးၿငိမ္ခံ
ခဲ့ႏိုင္တယ္...ကိုဟိန္းကိုဒီအတိုင္း ျပန္လႊတ္ေပးပါ.."
ေျပာကာ ထလိုက္သည္။
Lord က ခြန္း ကို ဆြဲထားလိုက္ၿပီး...
"ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္...."
"......"
Lord က ခြန္း ကို အခန္းထဲ လိုက္ပို႔သည္။
"ကိုယ္အလုပ္ ရိွေသးလို႔...ခဏသြားအံုးမယ္... "
"......"
Lord က ထြက္သြားၿပီးေနာက္....
ခြန္း က သုတ ဆီ ဖုန္းဆက္သည္။
"Hello...."
"သုတ... မနက္ျဖန္... ငါရဲ့ ပန္းခ်ီကားႏွစ္ခ်ပ္ ေပးလိုက္မယ္...လာယူပါ...Account ေတြက နင့္ဆီမွာဆိုေတာ့ သင့္တင့္သလို လုပ္လိုက္ပါ.."
"ေကာင္းၿပီ.... "
ခြန္း က ပန္းခ်ီေတြဆြဲရင္း......အေတြးေတျြပန္႔လာသည္။
ငါဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ.။ထြက္ေျပးခ်င္တယ္။ ေျပးလို႔မရဘူး....ငါဘာလို႔ အရူးလို ျဖစ္ေနရတာလဲ...
"အရူး.....Psycho....လား..."
ငါထင္မိသြားတာ....ငါသူ႔နဲ႔ အဆင္ေျပသြားၿပီ..ငါသူ႔အခ်စ္ကိုေမ်ွာ္လင့္မိခဲ့တယ္...ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ့္ေန့ရက္ေတြက တစ္ခဏေလးအတြင္း အကုန္ရိုက္ခ်ိဳးပစ္ခံလိုက္ရသလိုပဲ....ငါဒဏ္ရာကနာလို႔မဟုတ္ဘဲ..ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေနၿပီထင္တယ့္သူက....ဒဏ္ရာေတြေပးတာ...ရင္နာလြန္းလို႔.... ေျပာစရာမရိွေတာ့ဘူး
"ငါ.......ဘာလုပ္ရမလဲ.... ခြင့္လႊတ္ၿပီး...အရင္လို ျပန္ေနရမလား...."
ခြန္းက အျပင္ကို ထြက္လာသည္။
"Lord...ဘယ္မွာလဲ..."
"အစည္းေဝး...လုပ္ေနပါတယ္... "
"ခြန္း.... သူနဲ႔ေတြ့ခ်င္တယ့္...
အစည္းေဝးအခန္း လမ္းျပပါ.. "
"မမေလး...ဒါေပမယ့္..."
"လုပ္ပါ...."
အစည္းအေဝးအခန္းကို လမ္းျပသည္။
အျပင္မွာ Lord ရဲ့ လက္ေထာက္ကို ေတြ့သည္။
"မမေလး......"
"Lord နဲ႔ ေတြ့ခ်င္တယ္.... "
"မမေလး....Lord...က"
"ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေျပေစခ်င္ရင္...အခု လုပ္ရမွ ျဖစ္မယ္လို႔...."
Lord လက္ေထာက္က တံခါးဖြင္ကာ ဝင္သြားၿပီး Lord နားနားသို႔ကပ္ကာ
"မမေလး....က ဝင္လာခ်င္တယ္တယ့္...သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးေျပေစခ်င္ရင္..."
Lord က ရုတ္တရက္ ေပ်ာ္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။
"ရတယ္...ဝင္ခိုင္းလိုက္"
Lord က အစည္းေဝးက လူေတြကို ရပ္ခိုင္းသည္။
ခြန္း က အထဲကို ဝင္လာခဲ့သည္။
အရာရိွေတြအားလံုးကို ေခါင္းငံုကာ အရိုေသေပးသည္။
အခ်ိဳ႕ကလဲ သိသလို အခ်ိဳ႕ကမသိၾကဘူး...
"ခြန္း......."
ခြန္း က Lord ပါးကို အားအကုန္လႊဲကာ
ဝန္ႀကီးေတြအရာရိွေတြအလည္မွာ ရိုက္ခ်လိုက္သည္
အပိုင္း (48).....