အပိုင်း (46)
ကိုယ့်ဟာကိုယ်အားယူကာထ.....ပတ်ဝန်းကျင် ကြည့်တော့ အိပ်ယာခင်းတွေက....လဲပြီးသားဖြစ်နေပါလား...
အကောင်းဆုံးကြိုးစားထကာ ရေချိုးခန်းထဲ
ရေဝင်ချိုးသည်။
အဝတ်စားလဲသည်။
ဖုန်းယူကာ လင်းသုတဆီခေါ်သည်။
"ဟယ်လို....သုတ....ဟင့်.."
"ခွန်း...ဘာလို့ ငိုနေတာလဲ"
"ဘာမှ..မဟုတ်ပါဘူး... ငါပြောတာနားထောင်နော်...ငါ့ဆီမလာနဲ့တော့...ငါ့ပန်းချီတွေပြီးရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် ရဲတိုက်ရှေ့လာယူ.....ငါ Lord နဲ့ ရန်ဖြစ်ထားလို့ အပြင်ထွက်ခွင့်ပိတ်ထားတယ်"
"နင်အဆင်ပြေရဲ့လား..."
"ပြေပါတယ်.... ဒါပဲနော်"
ပြောကာ ဖုန်းကို ချက်ချင်း ချလိုက်သည်။
ထိုင်ရတာ အဆင်မပြေဘူး...အရမ်း စက်လွန်းနေတယ်...လမ်းလျှောက်ရင်လဲ နာလို့ ငိုနေမိတော့သည်။
တံခါးပွင့်လာကာ....မမနှင်းစက် ရောက်လာသည်။
"အဆင်ပြေရဲ့လား..."
"မပြေဘူး...ခွန်း... လိင်အင်္ဂါတစ်ခုခု ဖြစ်နေသလိုပဲ...အရမ်းနာနေတယ်...ဆရာဝန်ခေါ်ပေးပါ..."
"အင်း...အမ...အခု လုပ်လိုက်မယ်"
နှင်းစက် က Lord ကို တင်ပြပြီး...ဆရာဝန် ခေါ်စေသည်။
ဆရာဝန်မိန်းကလေးရောက်လာကာ..
ကြည့်ပေးသည်။
"ညီမလေး...ဆေးလိမ်းရင်..သက်သာသွားမှာ...ဆေးလဲသောက်နော်..."
."ဟုတ်... "
ဆရာဝန်မလေးဟာ အပြင်ကိုထွက်လာတော့
တံခါးအပြင်မှာ ရပ်စောင့်နေသည့် Lord....
ဆရာဝန်မလေးက Lord ကို ကြည့်ကာ...
"Lord သာ Lord မဟုတ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်...ကျွန်မ Lord ပါးကို ရိုက်လောက်မိမယ်...အသက်တောင်မပြည့်တယ့် မိန်းကလေးကို ဘယ်လိုတောင် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှိပ်စက်ရတာလဲ...."
"ငါသူ့အခြေနေမေးနေတာ...မင်းကို ဝေဖန် ခိုင်းနေတာ မဟုတ်ဘူး "
"တစ်ပါတ်လောက် လိင်ဆက်ဆံလို့မရဘူး...ဆေးလိမ်း...ဆေးသောက်ပေးရင်..ရပါပြီ... ဒါပေ
မယ့်..ပါးမှာ ညိုမဲစွဲနေတယ့် ဒဏ်ရာကို ဆေးလိမ်းပေးတာ မခံပါဘူး..."
"လိမ်းရမယ့် ဆေးပေးပါ..."
Lord လက်ထဲ ထည့်ပေးသည်။
Lord က အခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။
ခွန်း က ကုတင်မှာထိုင်နေရင်း...ပန်းချီဆွဲနေသည်။
ပြီးတော့ ကုတင်အဝေးမှာ Lord ရဲ့ ပန်းချီကားတွေ ကို ပစ်ချထားသည်။
Lord က အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ချိန်....သူမပုံရိပ်အနားကိုသွားသည်။
Lord က ပန်းချီတွေကို မြင်တော့ သူ့ပုံတွေ...
တစ်ချပ်ချင်းယူကြည့်သည်။
သူပြုံးနေတယ့် ပုံတွေ....သူဒေါသထွက်နေတယ့်ပုံရိပ်...အများကြီးပဲ...ခွန်း က တစ်လျှောက်လုံး သူပုံတွေဆွဲနေခဲ့တာ....
ဒါကို ကြည့်ချင်အားဖြင့် ဘယ်သူ့ကို
စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ မဖော်ပြလဲ မြင်တာနဲ့
နားလည်ပါတယ်...
ပန်းချီကားချပ်ပေါင်းများစွာဟာ ခွန်းသူ့အပေါ် ဘယ်လောက်တောင် သဘောကျလဲဆိုတာ
ပေါ်နေပြီ။
ဒီလောက်ဆို သူမ နဲ့ ဟိန်းထက်အောင် တွေ့ဆုံခြင်းဟာ မောင်နှမ စိတ်လောက်ပဲ...ခွန်း က သူ့ကို ကူညီပေးခဲ့တာတွေအတွက် ပန်းချီကားလေး လက်ဆောင်ပေးချင်ခဲ့တာ.....
ခွန်း က Headboard မှာ Canvas ကို ထောင်ကာ
ဖြင့် ပန်းချီရေးဆွဲနေသည်။
Lord က ခွန်း အနားကိုသွားကာ...
"ခွန်း...ဆေးလိမ်းရအောင်..."
Lord က ခွန်း ကို တစ်ခြမ်းသာမြင်နေရသည်။
ခွန်း က Lord ဆီ သူ့မ မျက်နှာကို လှည့်ပြတော့.....
ညိုမဲစွဲနေသည့် မျက်နှာ လေးကို မြင်လိုက်ရသည်။
Lord နှလုံးသား ထဲ ဓားစိုက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
"အမြဲတမ်း ကူညီပေးခဲ့ပြီး..အကိုတစ်ယောက်လို ဂရုစိုက်ပေးတယ့်...အကိုကို ပန်းချီကားလေး လက်ဆောင်ပေးပြီး...ကျေးဇူးတင်စကားလေး ပြောချင်မိတာ...အမှား...လား..."
"ခွန်း....ကိုယ်ဆေးလိမ်းပေးမယ်..."
ခွန်း က ခေါင်း ရှောင်လိုက်သည်။
"မလိမ်းဘူး...."
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်..... "
"......"
ခွန်း က ဘာမျှ ဆက်မပြောဘဲ.... သူ့ပန်းချီ ကို ပြန်ဆွဲနေသည်။
"ကိုယ်ဘာလုပ်ပေးမှ မင်းကို ဆေးလိမ်း
ပေးခွင့်ရမလဲ...."
ခွန်း က ပန်းချီကားတွေကို လက်ညိုးထိုးပြကာ..
"အဲ့ပုံတွေကို မီးရှို့ပေးပါ...အဲ့တုန်း က ရူးရူးမိုက်မိုက် ဆွဲခဲ့တယ့် ပုံတွေ ကိုယ့်ဟာကို မီးရှို့ရင်...ကိုယ့်လက်ကိုပါ..ထည့်ရှို့ချင်လာလို့....မီးရှို့ပေးပါ..."
ဘယ်လို ရှို့နိုင်မှာလဲ လက်ရာမြောက်တယ့် ပန်းချီ တွေ....အထူးသဖြင့် သူမ ဆွဲပေးထားတာလေ..
"ခွန်း.....ကိုယ်အခု ဟိန်းထက်အောင် ကို လွှတ်ပေးမယ်...."
"Lord....Lord.....Lord....."
ခွန်း က ရုတ်တရက် သူမကိုယ်သူမ ပါးရိုက်လိုက်သည်။
Lord က ချက်ချင်း လန့်ကာ သူမလက်ကို ချုပ်လိုက်သည်။
"ဦးနှောက်တစ်ခုလုံးက....သူ့အကြောင်းတွေကြီးပဲ...ထွက်သွားပါတော့....အား......"
"ခွန်းရယ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိခိုက်အောင်မလုပ်ပါနဲ့တော့ ကိုယ့်ကို ရိုက်ပါကွာ..."
"ခွန်း ကို မယုံဘူး...အမြဲဒေါသထွက်ဖို့ပဲသိတယ်...အခြေနေကို ဆန်းစစ်မေးမြန်းလို့ရရဲ့သားနဲ့...ခွန်း ကို နှိပ်စက်တယ်...ခွန်း Lord ကို ပြောပြီးသားပါ...လွှတ်ပစ်ပြီးရင် ပြန်လာမသုံးဖို့...Lord ခွန်းကို လွှတ်ပစ်လိုက်ပြီမလား....အခု လွှတ်ပေးတော့."
"ခွန်း....ကိုယ်ရူးမိုက်သွားပါတယ်...."
."နားညီးတယ်....ဆင်ခြေတွေ.....ကြောက်တယ်...Lord ဒေါသတွေက အရမ်းကြောက်စရာကောင်းတယ်....နောက်လဲ ခွန်း ဒါမျိုးတွေခံရမှာ..တော်ပါတော့...."
"ကိုယ်အခု မီးသွားရှို့မှာမို့....ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးပါ...ခွန်းရယ်...ဆေးထည့်တာငြိမ်ခံပေးပါ..."
ခွန်း မျက်ရည်တွေ ကျလာကာ ရုတ်တရက် ငြိမ်သွားသည်။
ခွန်း က စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားပြီ....Lord ကို မြင်ရင် ရူးသွပ်သွားသလို ခံစားနေရသည်။
သူမ က ဘာမှမဟုတ်သလို ပန်းချီ ပြန်ဆွဲနေသည်။
Lord က သူမ ပါးပြင်လေးဆီကို ဆေးယူကာ
လိမ်းပေးသည်။
သူမ မျက်ရည် တွေက စီးကျနေသည်။
Lord က ဆေးလိမ်းတော့ သူမက မျက်ရည်ကျ
မဖြစ်တော့ဘူး.....
သူမက မျက်ရည်တွေစီးကျရင် ပုံဆွဲနေသည်။
မီးလျံထဲမှာ ကနေတယ့် မိန်းမပျို....
နှင်းတွေကြားမှ မိုးရေချိုးနေသည့် မိန်းမပျီု.....
Lord က ပန်းချီ ကားချပ်တွေယူကာ အပြင်ထွက်လာခဲ့သည်။
Lord က လင်းသုတ ကို ခေါ်လိုက်သည်။
လင်းသုတ က ဆေးရုံကနေ ရဲတိုက်အထိ ရောက်လာသည်။
"Lord....."
"ခွန်း မျက်နှာမှာ ဒဏ်ရာရနေတယ်...ဆေးလိမ်းပေးလို့မရဘူးဖြစ်နေတယ်...အခန်းထဲမှာရှိတယ်...ဝင်သွားလိုက်"
လင်းသုတ က ဆေးဘူးလေးကိုင်ကာ...
ဆေးလိမ်းပေးဖို့အထဲကို ဝင်သွားသည်။
"ခွန်း......"
"သုတ......"
လင်းသုတ က ခွန်း အနားကိုရောက်လာသည်။
"မလာနဲ့....ငါအရင်ကလို မလှတော့ဘူး... "
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ...ငါက နင်လှနေလို့သူငယ်ချင်းဖြစ်ချင်တာမှ မဟုတ်တာ.. "
လင်းသုတ က အနားကို လာကာ ဆေးလိမ်းပေးဖို့ မျက်နှာက ဒဏ်ရာက....
"ပါးပါးလေးပါ...သုံးရက်ဆိုပျောက်သွားပြီ"
"သုတ နင်သွားပါ...."
"သွားမယ်....ငါဆေးသေတ္တာသွားယူရမယ်"
သုတ က အပြင်ကို ထွက်ကာ...
"Lord ဒီဆေးနဲ့မဖြစ်ဘူး...ဆေးသေတ္တာ မရှိဘူးလား...."
"ရှိတယ်..."
"ကျွန်တော့်ကိုပေး..."
သုတ က ပြန်ဝင်သွားသည်။ Lord ပြောတာ
မှန်တယ်.....ဆေးလိမ်းပေးလို့မရအောင် မျက်ရည်တွေစည်းကျနေတာ...
လင်းသုတ က အခန်းအပြင်ထွက်ဖို့ပြေးပြန်သည်။
ဘာလို့ ကုတင်နဲ့ အခန်းအပြင်က စောက်ရမ်းကို
ဝေးနေရတာလဲ....
လင်းသုတ က Lordလက်ကို ဆွဲကာ..
"Lord ဝင်ခဲ့...Lord ကြည့်မှ ရမယ်"
Lord က ပါသွားသည်။
Lord ကို ကုတင်မှာ ထိုင် ခိုင်းလိုက်သည်။
"Lord သူဒီလိုမျိူး ဆေးလိမ်းပေးရင် မျက်ရည်တွေကျနေရင်....ပေါင်ပေါ်မှာ ဘေးတစ်ခြမ်း လှဲခိုင်းလိုက်..."
သုတ က ခွန်းကို Lord ပေါင်ပေါ် လှဲချခိုင်းသည်။
သူက ခွန်း ရဲ့လက်က ဆွဲနေတယ့် Paint brush ကို ဖယ်လိုက်သည်။ Palette ကို ကုတင်ဘေးက bedside cabinet ပေါ် တင်လိုက်သည်။
ခွန်းရဲ့ ပုခုံးကို ကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း Lord
ပေါင်ပေါ်လှဲချပေးလိုက်သည်။
"ဒါမျိုး ဘေးစောင်းဖြစ်ရမယ်...ဒီလိုဆို
သူဘယ်လောက်မျက်ရည်ကျကျဒဏ်ရာကိုမထိဘူး"
Lord က ခွန်းရဲ့မျက်ရည်တွေက ဘေးစောင်းသွားတော့ သူပေါင်ပေါ်စီးကျလာသည်။
သုတက တစ်ဆင့်ချင်းလိမ်းပြပေးသည်။
နောက်ဆုံး အနာကိုပိုးမဝင်အောင် ဖုံးကာ ကပ်လိုက်သည်။
"ရေစိုခံ..သူဘယ်လောက်ငိုငို... အနာ
ကိုမဝင်တော့ဘူး"
သေချာကြည့်မှဖြင့် ခွန်းက အိပ်ပျော်နေသည်။
"Lord သူ့ကို ဒါမျိုးတစ်ရက်သုံးကြိမ်လိမ်းပေး...
3 ရက်ဆို..လုံးဝပျောက်သွားလိုက်မယ် ....
အမာရွက်မကျန်ဘူး..."
"ကောင်းပြီ....ကျေးဇူးပဲ..."
"ရပါတယ် ဗျာ...."
လင်းသုတက သူ့ကိုယ်သူ ဂုဏ်ယူနေတယ်။
"Lord ဒီ ဒဏ်ရာက ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ "
"ငါ ရိုက်လိုက်မိတာ...."
"Lord....."
"တော်တော့...ငါနောင်တ ရနေပါပြီ"
"Lord ကို ခွန်းက အရမ်းချစ်တာ သိလား..."
"ခွန်းက ငါ့ကို ချစ်နေတာလား "
"Lord..ကျွန်တော့်လိုမျိုး တစ်ခါတစ်လေ တွေ့တယ့်သူတောင် သူ Lord ကို ချစ်နေမှန်းသိတယ်..."
"ခံစားချက်တွေကို မလိမ်ညာကြပါနဲ့....
မသိုဝှက်ကြပါနဲ့....ဖွင့်ပြောကြပါ....."
လင်းသုတ က ဒါမျိုး ပြောကာ အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။
သိပ်မကြာမီ Lord လက်ထောက်က အခန်းထဲဝင်လာသည်။
Lord နား သို့ကပ်ကာ တိုးတိုးလေးပြောသည်။
"ဟိန်းထက်အောင် ဆုံးသွားပြီ..Lord"
အပိုင်း (47)
အပိုင္း (46)
ကိုယ့္ဟာကိုယ္အားယူကာထ.....ပတ္ဝန္းက်င္ ၾကည့္ေတာ့ အိပ္ယာခင္းေတြက....လဲၿပီးသားျဖစ္ေနပါလား...
အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားထကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ
ေရဝင္ခ်ိဳးသည္။
အဝတ္စားလဲသည္။
ဖုန္းယူကာ လင္းသုတဆီေခၚသည္။
"ဟယ္လို....သုတ....ဟင့္.."
"ခြန္း...ဘာလို႔ ငိုေနတာလဲ"
"ဘာမွ..မဟုတ္ပါဘူး... ငါေျပာတာနားေထာင္ေနာ္...ငါ့ဆီမလာနဲ႔ေတာ့...ငါ့ပန္းခ်ီေတြၿပီးရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ရဲတိုက္ေရ႔ွလာယူ.....ငါ Lord နဲ႔ ရန္ျဖစ္ထားလို႔ အျပင္ထြက္ခြင့္ပိတ္ထားတယ္"
"နင္အဆင္ေျပရဲ့လား..."
"ေျပပါတယ္.... ဒါပဲေနာ္"
ေျပာကာ ဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္း ခ်လိုက္သည္။
ထိုင္ရတာ အဆင္မေျပဘူး...အရမ္း စက္လြန္းေနတယ္...လမ္းေလ်ွာက္ရင္လဲ နာလို႔ ငိုေနမိေတာ့သည္။
တံခါးပြင့္လာကာ....မမႏွင္းစက္ ေရာက္လာသည္။
"အဆင္ေျပရဲ့လား..."
"မေျပဘူး...ခြန္း... လိင္အဂၤါတစ္ခုခု ျဖစ္ေနသလိုပဲ...အရမ္းနာေနတယ္...ဆရာဝန္ေခၚေပးပါ..."
"အင္း...အမ...အခု လုပ္လိုက္မယ္"
ႏွင္းစက္ က Lord ကို တင္ျပၿပီး...ဆရာဝန္ ေခၚေစသည္။
ဆရာဝန္မိန္းကေလးေရာက္လာကာ..
ၾကည့္ေပးသည္။
"ညီမေလး...ေဆးလိမ္းရင္..သက္သာသြားမွာ...ေဆးလဲေသာက္ေနာ္..."
."ဟုတ္... "
ဆရာဝန္မေလးဟာ အျပင္ကိုထြက္လာေတာ့
တံခါးအျပင္မွာ ရပ္ေစာင့္ေနသည့္ Lord....
ဆရာဝန္မေလးက Lord ကို ၾကည့္ကာ...
"Lord သာ Lord မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္...ကြၽန္မ Lord ပါးကို ရိုက္ေလာက္မိမယ္...အသက္ေတာင္မျပည့္တယ့္ မိန္းကေလးကို ဘယ္လိုေတာင္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏိွပ္စက္ရတာလဲ...."
"ငါသူ႔အေျခေနေမးေနတာ...မင္းကို ေဝဖန္ ခိုင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး "
"တစ္ပါတ္ေလာက္ လိင္ဆက္ဆံလို႔မရဘူး...ေဆးလိမ္း...ေဆးေသာက္ေပးရင္..ရပါၿပီ... ဒါေပ
မယ့္..ပါးမွာ ညိုမဲစြဲေနတယ့္ ဒဏ္ရာကို ေဆးလိမ္းေပးတာ မခံပါဘူး..."
"လိမ္းရမယ့္ ေဆးေပးပါ..."
Lord လက္ထဲ ထည့္ေပးသည္။
Lord က အခန္းထဲကို ဝင္သြားသည္။
ခြန္း က ကုတင္မွာထိုင္ေနရင္း...ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္။
ၿပီးေတာ့ ကုတင္အေဝးမွာ Lord ရဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ ကို ပစ္ခ်ထားသည္။
Lord က အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ခ်ိန္....သူမပံုရိပ္အနားကိုသြားသည္။
Lord က ပန္းခ်ီေတြကို ျမင္ေတာ့ သူ႔ပံုေတြ...
တစ္ခ်ပ္ခ်င္းယူၾကည့္သည္။
သူၿပံဳးေနတယ့္ ပံုေတြ....သူေဒါသထြက္ေနတယ့္ပံုရိပ္...အမ်ားႀကီးပဲ...ခြန္း က တစ္ေလ်ွာက္လံုး သူပံုေတြဆြဲေနခဲ့တာ....
ဒါကို ၾကည့္ခ်င္အားျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကို
စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာ မေဖာ္ျပလဲ ျမင္တာနဲ႔
နားလည္ပါတယ္...
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ ခြန္းသူ႔အေပၚ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သေဘာက်လဲဆိုတာ
ေပၚေနၿပီ။
ဒီေလာက္ဆို သူမ နဲ႔ ဟိန္းထက္ေအာင္ ေတြ့ဆံုျခင္းဟာ ေမာင္ႏွမ စိတ္ေလာက္ပဲ...ခြန္း က သူ႔ကို ကူညီေပးခဲ့တာေတြအတြက္ ပန္းခ်ီကားေလး လက္ေဆာင္ေပးခ်င္ခဲ့တာ.....
ခြန္း က Headboard မွာ Canvas ကို ေထာင္ကာ
ျဖင့္ ပန္းခ်ီေရးဆြဲေနသည္။
Lord က ခြန္း အနားကိုသြားကာ...
"ခြန္း...ေဆးလိမ္းရေအာင္..."
Lord က ခြန္း ကို တစ္ျခမ္းသာျမင္ေနရသည္။
ခြန္း က Lord ဆီ သူ႔မ မ်က္ႏွာကို လွည့္ျပေတာ့.....
ညိုမဲစြဲေနသည့္ မ်က္ႏွာ ေလးကို ျမင္လိုက္ရသည္။
Lord ႏွလံုးသား ထဲ ဓားစိုက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
"အၿမဲတမ္း ကူညီေပးခဲ့ၿပီး..အကိုတစ္ေယာက္လို ဂရုစိုက္ေပးတယ့္...အကိုကို ပန္းခ်ီကားေလး လက္ေဆာင္ေပးၿပီး...ေက်းဇူးတင္စကားေလး ေျပာခ်င္မိတာ...အမွား...လား..."
"ခြန္း....ကိုယ္ေဆးလိမ္းေပးမယ္..."
ခြန္း က ေခါင္း ေရွာင္လိုက္သည္။
"မလိမ္းဘူး...."
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..... "
"......"
ခြန္း က ဘာမ်ွ ဆက္မေျပာဘဲ.... သူ႔ပန္းခ်ီ ကို ျပန္ဆြဲေနသည္။
"ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးမွ မင္းကို ေဆးလိမ္း
ေပးခြင့္ရမလဲ...."
ခြန္း က ပန္းခ်ီကားေတြကို လက္ညိုးထိုးျပကာ..
"အဲ့ပံုေတြကို မီးရိႈ႔ေပးပါ...အဲ့တုန္း က ရူးရူးမိုက္မိုက္ ဆြဲခဲ့တယ့္ ပံုေတြ ကိုယ့္ဟာကို မီးရိႈ႔ရင္...ကိုယ့္လက္ကိုပါ..ထည့္ရိႈ႔ခ်င္လာလို႔....မီးရိႈ႔ေပးပါ..."
ဘယ္လို ရိႈ႔ႏိုင္မွာလဲ လက္ရာေျမာက္တယ့္ ပန္းခ်ီ ေတြ....အထူးသျဖင့္ သူမ ဆြဲေပးထားတာေလ..
"ခြန္း.....ကိုယ္အခု ဟိန္းထက္ေအာင္ ကို လႊတ္ေပးမယ္...."
"Lord....Lord.....Lord....."
ခြန္း က ရုတ္တရက္ သူမကိုယ္သူမ ပါးရိုက္လိုက္သည္။
Lord က ခ်က္ခ်င္း လန္႔ကာ သူမလက္ကို ခ်ဳပ္လိုက္သည္။
"ၪီးေနွာက္တစ္ခုလံုးက....သူ႔အေၾကာင္းေတြႀကီးပဲ...ထြက္သြားပါေတာ့....အား......"
"ခြန္းရယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိခိုက္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္ကို ရိုက္ပါကြာ..."
"ခြန္း ကို မယံုဘူး...အၿမဲေဒါသထြက္ဖို႔ပဲသိတယ္...အေျခေနကို ဆန္းစစ္ေမးျမန္းလို႔ရရဲ့သားနဲ႔...ခြန္း ကို ႏိွပ္စက္တယ္...ခြန္း Lord ကို ေျပာၿပီးသားပါ...လႊတ္ပစ္ၿပီးရင္ ျပန္လာမသံုးဖို႔...Lord ခြန္းကို လႊတ္ပစ္လိုက္ၿပီမလား....အခု လႊတ္ေပးေတာ့."
"ခြန္း....ကိုယ္ရူးမိုက္သြားပါတယ္...."
."နားညီးတယ္....ဆင္ေျခေတြ.....ေၾကာက္တယ္...Lord ေဒါသေတြက အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္....ေနာက္လဲ ခြန္း ဒါမ်ိဳးေတြခံရမွာ..ေတာ္ပါေတာ့...."
"ကိုယ္အခု မီးသြားရိႈ႔မွာမို႔....ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပးပါ...ခြန္းရယ္...ေဆးထည့္တာၿငိမ္ခံေပးပါ..."
ခြန္း မ်က္ရည္ေတြ က်လာကာ ရုတ္တရက္ ၿငိမ္သြားသည္။
ခြန္း က စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားၿပီ....Lord ကို ျမင္ရင္ ရူးသြပ္သြားသလို ခံစားေနရသည္။
သူမ က ဘာမွမဟုတ္သလို ပန္းခ်ီ ျပန္ဆြဲေနသည္။
Lord က သူမ ပါးျပင္ေလးဆီကို ေဆးယူကာ
လိမ္းေပးသည္။
သူမ မ်က္ရည္ ေတြက စီးက်ေနသည္။
Lord က ေဆးလိမ္းေတာ့ သူမက မ်က္ရည္က်
မျဖစ္ေတာ့ဘူး.....
သူမက မ်က္ရည္ေတြစီးက်ရင္ ပံုဆြဲေနသည္။
မီးလ်ံထဲမွာ ကေနတယ့္ မိန္းမပ်ိဳ....
ႏွင္းေတြၾကားမွ မိုးေရခ်ိဳးေနသည့္ မိန္းမပ်ီု.....
Lord က ပန္းခ်ီ ကားခ်ပ္ေတြယူကာ အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။
Lord က လင္းသုတ ကို ေခၚလိုက္သည္။
လင္းသုတ က ေဆးရံုကေန ရဲတိုက္အထိ ေရာက္လာသည္။
"Lord....."
"ခြန္း မ်က္ႏွာမွာ ဒဏ္ရာရေနတယ္...ေဆးလိမ္းေပးလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္...အခန္းထဲမွာရိွတယ္...ဝင္သြားလိုက္"
လင္းသုတ က ေဆးဘူးေလးကိုင္ကာ...
ေဆးလိမ္းေပးဖို႔အထဲကို ဝင္သြားသည္။
"ခြန္း......"
"သုတ......"
လင္းသုတ က ခြန္း အနားကိုေရာက္လာသည္။
"မလာနဲ႔....ငါအရင္ကလို မလွေတာ့ဘူး... "
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ...ငါက နင္လွေနလို႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခ်င္တာမွ မဟုတ္တာ.. "
လင္းသုတ က အနားကို လာကာ ေဆးလိမ္းေပးဖို႔ မ်က္ႏွာက ဒဏ္ရာက....
"ပါးပါးေလးပါ...သံုးရက္ဆိုေပ်ာက္သြားၿပီ"
"သုတ နင္သြားပါ...."
"သြားမယ္....ငါေဆးေသတၲာသြားယူရမယ္"
သုတ က အျပင္ကို ထြက္ကာ...
"Lord ဒီေဆးနဲ႔မျဖစ္ဘူး...ေဆးေသတၲာ မရိွဘူးလား...."
"ရိွတယ္..."
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပး..."
သုတ က ျပန္ဝင္သြားသည္။ Lord ေျပာတာ
မွန္တယ္.....ေဆးလိမ္းေပးလို႔မရေအာင္ မ်က္ရည္ေတြစည္းက်ေနတာ...
လင္းသုတ က အခန္းအျပင္ထြက္ဖို႔ေျပးျပန္သည္။
ဘာလို႔ ကုတင္နဲ႔ အခန္းအျပင္က ေစာက္ရမ္းကို
ေဝးေနရတာလဲ....
လင္းသုတ က Lordလက္ကို ဆြဲကာ..
"Lord ဝင္ခဲ့...Lord ၾကည့္မွ ရမယ္"
Lord က ပါသြားသည္။
Lord ကို ကုတင္မွာ ထိုင္ ခိုင္းလိုက္သည္။
"Lord သူဒီလိုမ်ိူး ေဆးလိမ္းေပးရင္ မ်က္ရည္ေတြက်ေနရင္....ေပါင္ေပၚမွာ ေဘးတစ္ျခမ္း လွဲခိုင္းလိုက္..."
သုတ က ခြန္းကို Lord ေပါင္ေပၚ လွဲခ်ခိုင္းသည္။
သူက ခြန္း ရဲ့လက္က ဆြဲေနတယ့္ Paint brush ကို ဖယ္လိုက္သည္။ Palette ကို ကုတင္ေဘးက bedside cabinet ေပၚ တင္လိုက္သည္။
ခြန္းရဲ့ ပုခံုးကို ကိုင္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း Lord
ေပါင္ေပၚလွဲခ်ေပးလိုက္သည္။
"ဒါမ်ိဳး ေဘးေစာင္းျဖစ္ရမယ္...ဒီလိုဆို
သူဘယ္ေလာက္မ်က္ရည္က်က်ဒဏ္ရာကိုမထိဘူး"
Lord က ခြန္းရဲ့မ်က္ရည္ေတြက ေဘးေစာင္းသြားေတာ့ သူေပါင္ေပၚစီးက်လာသည္။
သုတက တစ္ဆင့္ခ်င္းလိမ္းျပေပးသည္။
ေနာက္ဆံုး အနာကိုပိုးမဝင္ေအာင္ ဖံုးကာ ကပ္လိုက္သည္။
"ေရစိုခံ..သူဘယ္ေလာက္ငိုငို... အနာ
ကိုမဝင္ေတာ့ဘူး"
ေသခ်ာၾကည့္မျွဖင့္ ခြန္းက အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။
"Lord သူ႔ကို ဒါမ်ိဳးတစ္ရက္သံုးႀကိမ္လိမ္းေပး...
3 ရက္ဆို..လံုးဝေပ်ာက္သြားလိုက္မယ္ ....
အမာရြက္မက်န္ဘူး..."
"ေကာင္းၿပီ....ေက်းဇူးပဲ..."
"ရပါတယ္ ဗ်ာ...."
လင္းသုတက သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူေနတယ္။
"Lord ဒီ ဒဏ္ရာက ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ "
"ငါ ရိုက္လိုက္မိတာ...."
"Lord....."
"ေတာ္ေတာ့...ငါေနာင္တ ရေနပါၿပီ"
"Lord ကို ခြန္းက အရမ္းခ်စ္တာ သိလား..."
"ခြန္းက ငါ့ကို ခ်စ္ေနတာလား "
"Lord..ကြၽန္ေတာ့္လိုမ်ိဳး တစ္ခါတစ္ေလ ေတြ့တယ့္သူေတာင္ သူ Lord ကို ခ်စ္ေနမွန္းသိတယ္..."
"ခံစားခ်က္ေတြကို မလိမ္ညာၾကပါနဲ႔....
မသိုဝွက္ၾကပါနဲ႔....ဖြင့္ေျပာၾကပါ....."
လင္းသုတ က ဒါမ်ိဳး ေျပာကာ အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္။
သိပ္မၾကာမီ Lord လက္ေထာက္က အခန္းထဲဝင္လာသည္။
Lord နား သို႔ကပ္ကာ တိုးတိုးေလးေျပာသည္။
"ဟိန္းထက္ေအာင္ ဆံုးသြားၿပီ..Lord"
အပိုင္း (47)