[Jeremiah's POV:]
J,
Just survive alone...
"Fene?"
Summer, nabigla nalang ako ng gisingin ako ng kuya ko at may naghahanap daw sa akin na babae. Mula sa baba, nakita ko na ang kaniyang likod. Napalunok ako ng hindi inaasahan, likod pa lang ng babaeng ito kilala ko na siya.
"Miah." I bit my lip, again I heard her voice.
"Anong ginagawa mo rito?" Hindi ko maiwasan na tanong sakanya at niyaya siyang umupo sa sofa.
"I came here to see you."
Mag-dadalawang taon na rin pala ang huling pagkikita namin dalawa. And this was the first time ever I saw her.
The girl, I liked.
"How are you?" I asked and she smiled at me.
"I'm fine, it stops." It makes me smile on her update.
"That's good."
Ever since they escape PortWood, the only things they need to do is always run and save your life. We helped them escape PortWood so they can't die there. Not there.
"Hindi ka pa rin ba aalis sa PortWood?" Tanong niya sa akin at umiling ako.
"It's my home." It's weird, but PortWood was my home since then.
"Miah, we can start again." I looked at her eyes, that caught me.
"Fene, we can't." It's hard but I need to let go of her. For the better of us.
"But, why not? It's over, payapa na ang buhay ko. Nasa ibang bansa na ako, malayo sa mga tao and you can go there with me. Continue our story."
"No." Inalis ko ng dahan dahan ang kaniyang kamay na pinatong sa akin. "I can't, I can't leave them."
"Miah, think of yourself first. I know you want a peaceful life, I can give that to you like what you did to me." Lumingon ako sa bahay baka kasi may makarinig sa amin.
"No, I'm good and enough here. We need to finish what we started, you know that." Ngiting sabi ko rito.
Both of us became quiet. Ramdam ko kung gaano niya ako kagusto isama sa ibang bansa, but I can't. Hindi ako pwede sumama, I need to let go of her before it's too late. Kailangan ko na siyang kalimutan at iwanan for the better of us.
"May iba na ba?"
I didn't expect that question from her. Simula ng nawala sila PortWood, all I face everyday was death. That I realize, love is not for me. It's only me who can help me survive, always.
"May iba na ba, kaya ayaw mo sumama sa akin?" She asked again.
"Fene, I didn't regret loving you and helping you escape. I risk everything I can to save you from death, but this time I need to choose myself first. I'm staying here, I belong here." I hope she understands what I say.
"I can't survive alone, I need you."
"You need to do on your own now, Fene. I know you can, right?" I know she can because she survive running from death when they escape.
"Ang sakit mo mahalin. Bakit ayaw mo sumama nalang sa akin?" It feels empty now.
Nawala yung pagmamahal ko sakanya simula ng nawala sila. Parang, yung pagmamahal ko naiba, hindi ko na maramdaman ang pagmamahal ulit. Pagmamahal sa sarili ang gusto ko, dahil hindi ko alam kung aabot pa ba ako ng susunod na taon.
"I don't want to hurt you, I'm dangerous." My voice were so calmed upon talking to her. "Fene, you know who I am, and you know what we started. We need to finish that."
"What if you die?"
"I'm always ready for that."
"Miah, no." Bahagya akong ngumiti rito.
Lumapit ako sakanya at hinawakan ang kaniyang kamay. Kasabay ng pagtingin ko sa kaniyang mata na gustong umiyak sa mismong harapan ko.
"I don't love you anymore, I need to love and choose myself for now. Loving you was part of me but we need to end our story." We already broke up, months after they got escape.
I don't understand why she still goes here.
"That's not true."
"What's past for us, let's leave our past and memories will always stay for us. I love you, Fene. But I can't lose someone important to me because of who I am. I'm happy that you're on a peaceful life now, enjoy your life."
Hindi ko rin maintindihan why she still wants me back kung mauulit din ang nakaraan, posibleng bumalik ang dating nangyari. At ayoko ng maulit lahat ng nangyari in the past.
This year, is different...
Everything was okay back then not until they entered our school.
From: Kuya
Underground, I need to tell you something
Hindi ko maintindihan bakit sa gitna ng klase ay nag-text ang kuya ko kaya naman nag-paalam ako kaagad kagaya ng sinabi nito. Payapa lang akong naglalakad sa liblib ng hindi sa inaasahan ay may naramdaman akong tumakbo sa aking gilid kaya agad ko itong nilingon.
"Who the fuck?" Tanong ko pa sa sarili ko.
Inis kong inalis ang tingin ko kakahanap sa tumatakbo na 'yon pero nabigla nalang ako ng may nakatayo ng lalaki sa harapan ko. Lumunok ako ng bahagya kung gaano siya kalakas tignan. We're on the same height.
"Who are you?" I asked fast.
"Who are you?" He asked me back.
His voice, was different. His posture is scary. His something that I can't say, napalunok ako ng wala sa oras dahil feeling ko any time pwede niya akong atakihin. Bahagya pa gumilid ang kaniyang ulo, but he was too quiet this time.
"What do you want?" I asked him again but he just walked one step forward.
"Them."
"Them? Who do you referring to?"
"Killers."
Kinagat ko ang aking labi sa oras na 'yon, wala ako ka-armas armas ngayon. Malayo pa ang underground dito, pero tinatapakan niya na ang lupain namin.
"Sino nagpapasok sayo dito?" Patuloy na tanong ko sakanya.
"At sinong nagpapasok ng mga hindi kilalang tao dito?" Bakit, bakit kada tanong ko sakanya, binabalik niya sa akin ang tanong.
"Ginagago mo ba ako?" Tanong ko pa rito, that was the first time I heard his chuckle.
"Jeremiah." He spoke my name.
"Umalis ka na before they caught you." I said, paniguradong napansin or nahalata na ng kuya ko kung bakit wala pa rin ako sa underground.
"Who?" He sounds that he can be afraid of.
"My group." I smirked at him but he didn't give some reaction.
"Where?" Parang pinagtitripan niya ako kaya nanigkit ang aking mata.
"Somewhere."
Hindi ako nagpatalo sa kaniyang appearance at appeal. Aminin ko bahagya akong natatakot sa mangyayari ngayon, kita mo sa kaniya na wala siyang takot. Hinahanda ko ang sarili ko baka sakaling sumugod siya.
"I don't think so they can save you."
"How sure are you?" But he didn't answered me again. "Get out."
"Do you know, who owns this school?" He asked, sa galit ko umabante ako pero tama ang hinala ko may patalim siyang bigla nalang nilabas makes me stop walking towards him.
"I don't have enough time for you." Hindi ko ito pinansin at nilagpasan siya, bahagyang malayo na ang nalalakad ko when he shouted.
"Jeremiah! Be scared of them, I mean her."
I didn't pay attention to what he said and kept on walking and walking until I reached the house. Doon ko lang napansin ang sarili ko na nakahinga ng maluwag. Halos hawakan ko ang aking dibdib dahil sa kaba na dinulot ko sakanya.
Bakit ganon kalakas ang epekto niya sa akin?
Isang katulad niya ay natakot ako.
Sino siya?
I don't feel fear ever since, but this day, that man, I felt my fear towards him.
"Tangina." Napamura nalang ako sa galit ko at pilit na inaalis ang pangyayari kanina.
But, it kepts bothering me over and over. His voice, his appeal, everything from him screams deadliest.
"Bakit ngayon ka lang?"
Natigil ako sa pag-upo ko sa tanong sa akin ni kuya. I thought alam niya at nakita niya ang nangyari sa akin. Bakit, bakit parang hindi niya alam na may nangharang sa akin kahit may access sila ng cctv to that place, earlier.
"You didn't check the cctv habang papunta ako dito?" I asked him with confusion.
"I checked, why?"
"Weird, nakita mo ako?" Hindi ko maintindihan bakit hindi niya ako nakita na may nakabangga kanina kaya natagalan ako sa pagpunta dito.
"Oh, some of the cctv are broken it got down." Kibit balikat nito at ako ay napainom ng tubig.
"That time?" Paninigurado ko pa and he nodded. "Fuck."
Napamura ako ng palihim at inalala ang kanina, kaya pala kampante ang nangharang sa akin kanina na sabihin na sino ang tutulong sa akin dahil sira ang cctv. Magaling, magaling ang lalaki na 'yon.
"Do you know her?"
Halos mabuga ko ang iniinom ko na tubig ng ipakita ni kuya ko ang litrato ni Kash sa akin. Lumunok pa ako at tumingin sakanya na seryoso.
"What about her?" Balik tanong ko sakanya and he breathe out.
"Bukambibig siya ng PortWood, if hindi ako nagkakamali?" Agad akong tumango dahil tama ang kaniyang sinabi. "Do you know something about her that I don't know?"
May nahahalata ba siya sa PortWood?
"Since they entered PortWood, nag-iba." Na-realize ko ang sabi-sabi ng mga student, simula ng pumasok ang tatlong babae parang naging mabigat ang hamon sa amin araw araw.
Lahat, nag-advance, hindi ko maintindihan bakit.
"Akala ko, ako lang." I looked at him for a second. "I don't know if she's dangerous or not, but Asher needs to stop her."
"There's nothing serious between them." As per Asher, I don't know if it's true.
"That's not the point. She's screaming, her name was screaming something. Nakakakilabot kapag tinitignan siya." Bahagya akong natawa sa sinabi ni kuya. "I'm serious, Jeremiah, you need to be careful to her and to her friends."
"Yes."
May mga pinag-usapan pa kami about sa kaniya, and hindi ko maidedeny na kung ano ang naiisip ng kuya ko ay ganon din ang aking naiisip. Parang kakaiba siya, siya yung babaeng pumasok dito at sobrang bigat at hirap ng dala niya na binigay sa amin.
Para siyang pag-subok sa amin.
That's why I understand why other students want her to disappear. Ang mga binubuo namin dati ay biglang nagkulang-kulang simula ng pumasok sila. Ang puzzle sa amin ay parang hindi na namin mabuo ever since they entered PortWood.
"Killian, ano sa tingin mo?" Tanong ko sakanya ng sa oras na 'yon we got locked up in our home when some people entered our house ng hindi nahihirapan.
"I don't know." Umiling siya sa akin at ako hinarap ang aking tingin sa bintana.
Sino, sino ang babaeng pumasok sa bahay namin.
Imposible naman ang iniisip ko dahil kasama namin sila Kash. Imposible sila ang pumasok, at bakit sila ang naiisip ko na pumasok sa aming bahay?
"What's this?" Tanong ko pa sa kuya ko ng pumasok siya sa kwarto namin at may dala dalang laptop.
"Ryle, kilala niyo?" After namin mawala sa PortWood, may isang lalaki ang pumasok nalang sa eksena.
"Ngayon ko lang siya nakita,"
"No, hindi lang ngayon dahil miyembro natin ang lalaki na yan."
"What?" Kunot noong tanong ko sa kuya ko, halata sa boses niya ang kaniyang gigil. "What are you saying? Paano? Paanong kilala ng miyembro niyo ang tatlong babae?"
"I don't know! Hindi ko alam!" Galit na sigaw niya at hindi na maka-isip ng maayos. "Fuck, paano niya napasok ang PortWood?"
"Kuya." Tawag ko rito at hindi na makapagsalita ang mga kaibigan ko dahil sa kanilang narinig.
"You want or not, get rid of them."
"What?" Hindi makapaniwalang tanong ni Asher kaya napatingin ang lahat sakanya. "No."
"You need to Asher, before it's too late. Ang dami nilang kilala, I need to talk to Ryle." Ramdam ko ang malalim niyang boses.
"Watch this." Kuya Keegan said.
Pinanood nila sa amin ang iilang footage. Halos hindi ako makapaniwala sa skills na meron sila. Wala silang takot sa pakikipag-away, like any time parang pwede silang makapatay. Napalunok ako upon watching their footage, iba ang skills nila, it's hard na makalaban ang skills nila.
"Wait nga, what's happening?" Killian asked dahil sa pag-aaway ni Ishani and Kash.
"Pinagtutulungan sila with something that I don't know!" He answered.
"Putanginang Ishani, bakit hindi tumigil ang babae na yan?" Tanong pa ni Zayden dito.
Kahit sobrang gusto namin bumalik sa PortWood ay hindi namin magawa dahil sa hindi kami pinapayagan ng mga magulang namin. Ever since na may nakapasok sa bahay namin ay kinalimutan nila ang business and they all talked how the strategy will go flow.
I heard a lot sa pag-aaway nila Ishani and Kash. It's all about us, and sa pagiging inggit nila kaya sinusugod nila ito nang sinusugod pero hindi ako makakapayag na pati ang boyfriend ni Ishani na si Xai ay nakisali sa gulo.
Damn, PortWood is PortWood.
"What should I do?"
Napatanong nalang ako sa sarili ko ng hindi ko matanggap ang away sa pagitan nila Ishani and Kash.
"Damn, Asher, do something."
Nasa banyo ako at kinakausap ang aking sarili sa pangyayari. Gustong gusto ko na umuwi sa PortWood dahil sa pangyayari. Naaawa na ako sa tatlong babae pero napatanong ako kung kailangan ba akong maawa sa kanila or ano.
"Fene." Natigil ako sa paglalakad sa hagdanan when my kuya mention her name.
"What about her?" I completely forget about Fene now.
"She won't stop until she didn't get you." I still don't understand bakit pinapagod ni Fene ang kaniyang sarili para makuha ako ulit.
"Please tell to stop, I'm done with her." I totally move on.
This is the best way para hindi na siya madamay pa sa gulo ko. Pinili ko ito at pinili ko ang kaligtasan niya dahil ayokong maulit ang nakaraan. But, it looks like this year mauulit ang nangyari sa nakaraan namin.
Pero, sana hindi.
I want her to stop bothering me, it gets me annoyed on her.
Fuck, freedom.
Nakahinga ako ng maluwag ng makauwi kami sa PortWood, all I can say is freedom. PortWood is our freedom, the real jail for us is our home. I enjoyed running and running from death because I was born to fight until the end.
"Oh my gosh!"
Kahit ako nagulat ako ng walang pagdadalawang isip na sinapak ni Asher si Ivy dahil sa naabutan namin na pangyayari. Nanlalaki ang mata kong makita kung paano tumumba si Ivy sa kamay ni Ishani.
"Subukan mo, Vio! Subukan mo, Vio, hindi ako magdadalawang isip na patumbahin ka ngayon."
Akmang susugod si Vio na ex-boyfriend ni Ivy sa ginawa ni Asher ng takutin niya ito sa kaniyang sariling salita. I was just looking at Kash that time, she, I don't know what to feel.
"Watch out, Ivy!" Natulala ako sa harapan ko ng kung paano dumaan sa mismong gitna namin ang isang pana at sumalpok sa dingding.
"Sino-" Halos hindi ako makapagsalita dahil halos habulin ko ang hininga ko sa oras na dumaan sa mismong gitna namin ang pana na 'yon.
"Sino 'yon?" Tanong pa ng lahat.
"Ikaw ang puntirya, Ivy." Sabi ni Megan na hinahabol ang kaniyang hininga dahil totoo, sakanya tatama ang pana na 'yon kung hindi siya naka-ilag.
Someone from the dark of the side of this school, someone was getting revenge for Kash.
Who could that be?
Lumipas ang ilang araw at napapansin ko na kakaiba ang kilos ni Killian, parang lalo siyang naging matigas after what happens. Napapansin ko na umiiba ang kilos ni Killian, malayo siya sa kilala kong Killian.
Somethings wrong about him.
"What's wrong?" I got the chance to talk to him at night when our other friends go out.
"Something's not right, right now." Tinapunan niya ako ng nandidilim nitong mata.
"Tell me."
"We need to kill the girls or else,"
"Or else what?" I cutted his word upon saying something about the three girls.
"Or else we'll die because of them." I don't understand what's he is trying to say.
Pero, ganitong ganito ang sinasabi sa akin ng kuya ko, something is not right, right now, this year. Hindi lang nila masabi lalo na at walang pruweba.
"Who?" I asked.
"Kash, she's dangerous." Tumingin pa muna siya sa balcony sandali bago binalik ang tingin sa akin. "Asher is in danger."
"What do you mean? Is it because sa mga nangyayari na hindi natin mahuli?" Marami na ang nangyayari at nahihirapan kaming hulihin ang nasa likod ng mga 'yon.
"May tumutulong sakanila na hindi natin mahuli." That's it.
That's my problem, I kept giving time para mahuli ang nasa likod ng tumutulong sa tatlong babae pero sadyang hindi ko masabi kung sino sila, or kung sino siya.
"Are you sure killing Kash will solve the problem?" I asked for the better, para walang butas if ginawa namin.
"That's the only thing na mabalik si Asher sa atin, ang mapatay ang babaeng hindi niya maiwasan." Kinagat ko ng bahagya ang aking labi sa sinabi ni Killian.
"Are you sure about this?" Muling tanong ko kay Killian, even him, alanganin ang pagtango niya sa akin.
"I'm sure, kahit mahirap." Umiling pa ito at tinapik ang aking balikat.
"Killian, I got your back, for us."
I always chose my friends than a girl.
Napabuga nalang ako ng hangin sa ere dahil parang ang hirap ng gagawin namin ngayon. I don't know if this will work, kinakabahan din ako sa magiging kalabasan. Baka sa oras na mapatay namin si Kash, sumunod kami dito lalo na sa nasaksihan namin kung paano dumaan ang pana sa gitna namin.
Katapos kong maligo ay agad kong pinatuyo ang buhok ko, isa isa na rin nagbabalik ang mga kaibigan ko na hindi ko alam saan nagpunta. Narinig naman nila ang vibrate ng phone ko kaya agad ko itong tinignan kung sino ang nag-text sa akin ng ganito kagabi.
From: Unknown Number
Hey, maybe you are Jeremiah?
From: Unknown Number
Hi, I'm Abbygail Sai you can call me Abby, Gail, or Sai it doesn't matter what you call me.
I sighed.
Napatingin ako sa mga kaibigan ko at binigyan sila ng tipid na tingin bago ko tinuon ang tingin sa aking phone muli.
From: Unknown Number
If you would mine, let's hang out tomorrow?
Lalong sumama ang itsura ko nang makatanggap ako ulit ng text sa taong hindi ko naman kilala, inis kong binalik ang cellphone ko at hindi ito nireplyan. Maraming message ang nasa cellphone ko, kaya isa siya sa katulad ng mga babaeng tinatambak ko lang ang message at walang balak na mag-reply sakanya.
I don't know who the hell is she and how does she got my number?
Akala ko titigil na siya.
Lumipas ang ilang minuto at panay tunog ng phone ko at binigyan ko ng apologetic smile ang mga kaibigan ko na naririnig ang tuloy tuloy na vibrate na ng phone ko. Dahil kada vibrate ay napapatingin sila sa phone ko.
"I'm sorry."
Inis kong kinuha muli ang phone ko at inalukan pa ako ng beer ni Ezekiel sa oras na 'yon at tinanggap ko naman ito.
From: Unknown Number
Hey, why are you not replying?
From: Unknown Number
Suplado ka rin pala 'no? I can't believe you're just rejecting me right now.
From: Unknown Number
Snobber
I licked my tongue inside my mouth when I read all of her messages on me. Napakamot ako sa aking ulo sa oras na 'yon at napapikit nalang dahil sa inis. I saw her typing again kaya inunahan ko na ito.
To: Unknown Number
Could you shut up already? I don't even know you.
After I send that and didn't waited for her reply, agad kong binlock ang kaniyang number sa phone ko at tinapon ang aking phone sa kama sabay tayo at ininom ng deretso ang beer.
"Hey," Pigil pa ni Asher sa akin na kinuha ang beer.
"Fuck it." Naririndi ako. "Tangina kasi, paano nakuha ng babae na 'yon yung number ko, hindi ko naman siya kilala."
"Sino ba?" Umiling ako at inis na kinuha ang beer kay Asher at pumunta sa balcony.
"Jeremiah! Someone chatted you again." I closed my eyes, fuck.
"Puta, bibili na ako ng bagong sim." Naririndi ako at pina-shut down ko nalang ang phone ko sa aking kaibigan.
Nang lumipas ang gabi may naramdaman akong tumayo ng madaling araw na at kumunot ang noo ko na wala si Killian sa kaniyang pwesto. Dahan dahan akong tumayo sa pwesto ko para hindi ko magising ang mga kaibigan ko.
Nang sa oras na 'yon ay sumilip ako sa balcony kung saan pupunta ang kaibigan ko pero hindi ko na ito naaninag. I didn't think twice na lumabas din sa dorm namin para sundan si Killian kahit hindi ko naman alam kung nasaan ito.
"Hey,"
Napalingon ako sa likod ko upon hearing a voice out of nowhere. I tried finding who owns that voice pero hindi ko alam kanino ang boses na 'yon.
"Si-" Nanlaki ang mata ko ng mabilisan may tumakip sa aking bibig at hindi ko na nagawang sumigaw pa dahil sa sobrang diin niya manakip ng bibig.
"You scream, you die." Bulong ng lalaki sa akin, nang-aasar ang kaniyang tono kaya kahit anong gawin ko ay hindi ako makapalag. "Finding your friend? Oh, my friend got him don't worry."
Hindi ako makapagsalita at patuloy lang siyang nagsasalita sa aking tenga. At that moment, hinila niya ako pababa sa hagdanan at binalibag sa baba. Hindi ako ganon nakaramdam ng sakit pero sa isang segundo ay nawala na ito na para bang may naramdaman siya.
"Jeremiah?" Hindi makapaniwala ang kuya ko ng makita niya akong naka-upo sa hagdanan. "Who?"
"A man. A scary man attack me." Halos habulin ko ang hininga ko.
"Kill the girls, right now, nanganganib na ang buhay niyo." Madiin na sabi sa akin ng kuya ko while staring at him. He was so angry.
That pushes me, totoo nga ang sinasabi ni Killian na patayin na namin sila bago pa kami maunahan. We don't have enough evidence kung sila ba ang nasa likod ng mga nangyayari pero mainit ang dugo ng lahat sakanila.
"Kash!" Natigil ako sa paghigop ng sabaw sa aking pagkain ng may malakas na boses akong narinig.
Tinatawag ang pangalan ni Kash dahilan para lingunin ko kung nasaan nanggaling ang boses na 'yon. Three man entered the cafeteria like nothing, na para bang eskwelahan nila ito even though hindi sila naka-uniform.
One of them look at me, no, look at us with his smirked on his face. I looked to the man who likes teasing us with his smirked. Something is wrong, bakit may mga lumalabas na hindi namin kilala.
"Who are they?" Hindi ko maiwasan ang tanungin ang mga kaibigan ko and we witnessed how that man hugged Kash.
"Pigila niyo ako." Asher whispered when he saw that.
"Sino siya?" Tanong pa ni Ezekiel, but no one can answer what's his name.
Looking to the guy who hugged Kash, the way he look and stare at Kash is giving something. Something that made him smile, the way Kash smile on him.
"Maybe, he's the ex?" Rinig mo ang pang-aasar sa tono ni Ezekiel kaya mabilis ko itong tinignan.
"Do you think?" Killian asked, inunahan pa ako.
"The way he look at Kash? Man, that look, tells something na."
Kakaiba ang tingin niya kay Kash.
Binaling ko nalang ang sarili ko sa sumunod na oras pero it keeps bothering me nung oras na nawala si Asher and Kash. Ang yung boses ni Blaze, kakaiba ang kaniyang tinig. Hindi rin pumasok si Amara and Freya, nahalata kong naapektuhan si Amara sa ginawa ni Zayden sakanya.
"W-what?" Naguguluhan akong napa-atras sa hagdanan ng sumulpot ng hindi inaasahan si Blaze habang nakapamulsa.
"Hanggang diyan ka nalang Blaze." Sabi ko pa rito but he just gave me a smile.
"Why? Are you scared?"
"Why would I?" Natawa ako ng bahagya sa kaniyang tinanong sa akin.
"Why not?" He backfired.
"And whom do I need to be scared? You?" Tanong ko pa sakanya and chuckled a little. "Gosh, huwag ka masiyadong umasa na matatakot ako sayo."
"Nah man, not me, her."
Akmang aalis na siya na kahit nakapamulsa pa rin siya ng pigilan ko ito dahil naagaw ako sa kaniyang huling sinabi. What does he mean, her?
"Wait, Blaze, who do you referring to?"
"I don't know, they all keep saying be careful to her." KIbit balikat nito after akong tapunan ng tingin.
"What are you doing here?" I asked him again, wala dumadaan na student ngayon dito since malayo ito sa elevator.
"Me? Taking care of her?"
"So it's true, that you're the ex?" Bigla siyang natawa sa akin.
"Ex? Of who?" Kunot noong tanong pa nito.
"Kash." Narinig ko ang ngisi niya.
"Kilala mo pala ako." Tumatawang sabi niya at talagang hinarap niya na ang kaniyang postura sa akin.
"Totoo nga, bakit? Anong ginagawa mo rito?" Tanong ko pa sakanya.
"Well, I can't accept what you said that I'm the ex-boyfriend of Kash. Correction to that is, I'm not the ex, why would I? Bakit ko hahayaan mawala ang babae na 'yon kung boyfriend niya ako?" Makes sense.
"So ano ka sa buhay niya?"
"I'm not the ex, but I'm part of his past." Tinaas nito ang kilay at humakbang pababa, at sumunod ako. "Jeremiah,"
"How do you know my name?" Hindi naman ako nagpakilala sakanya.
"That's your problem anymore, not me." He's killing my guts!
I don't like his attitude.
Hinayaan ko siyang umalis at parang wala lang sakanya ang magpa-libot libot dito sa eskwelahan. Napag-usapan ang deal na labag sa kalooban ko, hindi ko kaya makitang mamatay sa kamay namin si Kash, Amara, and Freya.
Sobrang bigat ang pinagdaanan namin lalo na at hindi na namin maintindihan ang nangyayari ngayon. Their file is gone, ang dami ng gustong kumuha sakanila.
I witnessed how she got stabbed in front of Asher, seeing her with a lots of blood. It's my first time I felt like these, it hurts me witnessed how she goes weak and weaker. Napaluhod siya kasabay ng pagtumba nito pero may isang tao ang galit na galit.
Blaze, he's dangerous as hell.
He's the real demon like he said.
He killed them all with no mercy.
Anything for Kash he will do. He may be love this girl on the he reacts when she got stabbed. Para akong kinabahan sa naisip ko, nasaksak lang si Kash pero si Blaze walang awang hadang pumatay sa higanti. Paano pa kaya kapag namatay si Kash, I don't know anymore.
Kie...
This day, ang daming naganap ng hindi namin inaasahan.
"Wala akong kilalang Kie."
All of us don't know who that man is.
Hanggang ngayon hindi ko maiwasan na magtanong sa sarili ko kung bakit kailangan madamay ng mga babaeng ito. When we all realize something, once they got killed, it will be the end of us too.
Saan ba talaga kayo galing?
Napaka-misteryoso niyo, ang hirap niyo hulaan. Hindi kayo ganon kadali kilalanin dahil nasisiguro ko na pati kayo, isa kayo sa maraming tinatago sa buhay gaya na rin ng mga student ng PortWood na maraming sikreto sa buhay.
Abala akong umiinom ng magvibrate ang phone ko, inis ko naman kinuha iyon dahil sino naman ang magtetext sa akin ng ganitong oras?!
"Killian," Tawag ko sa aking kaibigan. After makauwi sa PortWood, I sense something wrong on Killian.
I approached him ng lumabas siya ng clinic at hindi magawang tignan kami. Asher was still mad, I guess, after what happened. Napaglaruan kami ng mga kaibigan ni Ishani and now they are all gone.
"I, I" Killian doesn't know what to say.
I saw his hand, shaking.
"Dre." Punong puno kami ng dugo dahil sa pangyayari. Napayakap nalang si Killian sa akin sa oras na 'yon at tinapik ang balikat.
"I'm sorry, I'm sorry if sobrang tigas ko." I don't understand.
"What?"
"It's all my fault." Sinisisi niya ang nangyari kanin dahil sa pagkakasaksak nila Kash.
"It's not your fault, Killian." Bulong ko rito at pumiglas siya sa pagkakayakap sa akin.
"I, I wanted to kill them." He was shaking. "But, Jeremiah, they got stabbed because of me."
"Killian, we got played by Ishani. She's the one we need to blame, not you." Yumuko pa ito sandali.
"Ako lang naman may gusto pumatay sakanila." I became quiet. "Ako lang naman may pakana sa ganito, if Blaze wasn't there it's possible that they already died and we suffer."
"No, that's not true." Tinapik ko ang kaniyang balikat. "I understand you, gusto mo lang iligtas ang grupo natin."
"I hope they forgive me, nag-halo halo lang lahat sa isip ko kaya naguluhan ako. At 'yon lang ang naisip ko na paraan."
"I forgive you because you are my friend."
Hindi na nga kami nagtaka na kakalat at kakalat sa PortWood ang pangyayari. Pinatawag kami ni madam Rotchell sa kaniyang office after she heard what happens.
"Where have you been, boys! Anong nangyari bakit basang basa kayo ng dugo?" Nakatingin lang kami kay madam na sinsigawan kami sa office nito.
One of us can't talk right now.
"We got attacked." Salita na ni Asher since he's the only one need to tells everything that happened last night.
"Attacked? Attack by who?" Nagkatinginan kaming lahat magkakaibigan doon.
"Someone, someone older than us." Hindi niya binanggit ang about sa kaibigan nila Ishani.
"Who could that be?" Madam asked at sabay sabay kaming nagkibit balikat. "Fine, give me the summary of what happen, and bakit lumabag kayo sa rules without asking permission from me to go out."
"What-" Natikom ang bibig ko ng tumingin si madam sa akin.
Please don't mention Blaze...
Halos ipanalangin ko na huwag i-mention ni Asher ang about sa tatlong lalaki na dumating kahapon sa school. At baka mapuno kami ng tanong.
"Ako po yung may kasalanan sa lahat why it all happens." Napalingon ako ng magsalita si Killian.
"Kill," Tawag ko pa sa pangalan niya.
"Go on, Killian."
"I, I, shit." Napapikit pa ito kung paano niya sasabihin.
"Someone entered the school and we chased them that night." Asher spoked.
"What?"
"Madam, someone was trying to kill the girls. Nachempuhan namin sila and the only way na mahabol ang mga 'yon is lumabas ng school and we got attacked by them." Pagtuloy ni Zayden dito.
"That's true madam, they're just too many to handle. We're just nine and they're fifty plus." Zacahriah, siningit niya 'yon.
"But why?" Tanong pa ni madam.
"We don't know yet."
"Bakit hindi niyo alam?" Kumunot sandali ang noo ko ng tanungin niya kami, seryoso ba?
"Madam, hindi kami manghuhula." Sambit ni Ezekiel dito kaya palihim akong natawa.
Wala ng naka-imik pa at nagpaalam na kami kay madam pagkatapos.
"Madam." Tumigil ako sa paglalakad ng magsalita si Asher kaya nabaling ko ang atensyon sakanya.
"What's that?" Madam Rotchell asked and Asher gave us his looks.
"About, Altair..." Fuck.
"Dre..." Tawag pa namin dito, akala ko hindi na magbabanggit pa si Asher pero no, binanggit niya ang name ni Altair.
"What about Altair?" She asked and gave us a confusing look.
"They're already dead."
Halos ipikit ko ang aking mata sa narinig ko rito. Naramdaman ko ang pagkabigla ni madam sa narinig niya kay Asher. Kahit ayaw sabihin ni Asher, kailangan malaman ni madam since siya ang head ng PortWood.
"Ano? Bakit? Sa anong paraan?" Sunod sunod pa na tanong and Asher looked at us and we nod.
"They chase us." I bit my lip, iniiba talaga nila ang kwento. "Gusto nilang patayin ang mga babae, pero, sa kasamaan lahat sila namatay."
"At kayo ang pumatay?"
"No,"
Kami agad?
"Hindi madam, lalaking hindi nag-aaral dito." Kinagat ko ang labi ko when I remembered Blaze.
Kikilabutan ka talaga kapag naririnig mo ang pangalan ni Blaze lalo na at maaalala mo ang mga ginagawa niya ng hindi mo alam. Kung paano siya kumuha ng kaluluwa kagabi ay hindi ko magagawa 'yon ng ganon kabilis.
"Sino?" She doesn't know.
"A man named, Blaze Felix."
So, so that's his real name.
Blaze Felix.
In what group do you belong?
"Blaze Felix, he's here." Kumunot ang noo ko sa binulong ni madam at umiwas siya ng tingin. "He's finally here, to whom?"
"Madam, do you know him?" Gusto ko masagot ang tanong ko dahil sa narinig ko sakanya.
"I know that man, huwag na huwag niyo babanggain ang lalaking yan. Mabagsik kung kumalaban yan, walang awa."
"We saw his skill last night, may binabantayan siya." Killian spoke.
"Sino naman?" Hindi ko maintindihan bakit walang alam si madam sa mga nakakapasok dito sa PortWood.
"Kash, Kash Louisse."
"At bakit?"
"She's the girl of his life." Sabay sabay kaming napalingon nila Ezekiel sa binanggit ni Killian.
"Huh? Anong ibig mong sabihin?" Tanong pa ni Asher dito.
"I just know, I heard." He bit his lip, he knows something.
"Boys, just be careful to him." Tumango kami rito.
"Oo nga pala madam, ano meron kanina?" Zachariah asked, halos lahat kasi ng student ay nasa field.
"Announcement."
"Announcement of what?"
"Players."
Fuck, ang bilis ata ng panahon ay intrams na namin? Bakit hindi ko napansin na intrams na pala?
Bukas ang official na listing of players. Nagmamadali kaming bumalik sa dorm namin para makatulog na.
"What do you know about Blaze?" I asked nang makahiga na kami sa kama.
"Nakabangga ko siya kahapon bago tayo umalis. Sa stock room, dalawa sila actually."
"What?" Nakikinig kami kay Killian.
"A man named Moon, miyembro siya ng Lexus. Then Blaze appeared like they know one another."
"In what way?" We kept asking him.
"Moon knows that the woman on Blaze life is Kash. I don't know yet if he's the ex-boyfriend but he keeps saying that he's part of her past."
Parehas na parehas ang sinabi ni Blaze sa akin.
"Nakabangga ko rin siya." Singit ko na rito.
"Me too." Zacahariah.
Doon ko lang narealize na isa-isa kaming binangga ni Blaze. Nakayanan niya kaming banggain sa isang araw ng walang katakot-takot kung sino ang kaniyang kaharap.
Kumunot ang noo ko kinagabihan ng biglang may tumawag sa aking phone ng hindi inaasahan. I kept staring at the phone number at hindi ito familiar sa akin, kaya kahit labag sa kalooban ko ay sinagot ko ito.
[Hello.] Unang salita ko rito at lumabas ako ng balcony, gusto ko pa naman na matulog.
[Hey, bakit mo binlock ang number ko?] Napapikit ako ng marinig ko na ang boses niya, she did find a way to contact me.
[What do you want huh?] Singhal ko na rito.
[Nothing.] Halos maibalibag ko ang cellphone ko dahil sa inis.
Napapikit ako para pakalmahin ang aking sarili sa mga oras na 'yon, I couldn't believe na tatawag siya tapos wala lang pala.
[Nothing? Tumawag ka para sa wala?]
[Yeah, is there a problem ba?] Pa-baby pa kung magsalita, boses kargador naman.
[Kung wala naman kwenta ang sasabihin mo, stop calling.]
[I just wanted to talk to you naman.]
[Pero ako, ayaw kitang kausap.] Ani ko rito wala na akong pake sa mga sinasabi ko sakanya basta ayun ang totoo, masaktan na siya kung masaktan hindi ko naman siya magugustuhan ever. [Stop calling Abbygail, don't give enough reason to lose my patience to you, I swear.]
[Can you please lower your voice, my eardrum hurts.]
[Well, ganito ako sa mga ayoko kausap. Can you please stop calli-]
[I'm here outside your school.]
Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil sa agad na singit niya na lalong kinainis ko ng sobra at gusto ko ng ibalibag ang cellphone ko sa bintana. Napatayo ako ng wala sa oras, kahit malayo ang gate ay tinanaw ko ito kahit hindi ko naman siya makikita.
[What?!] Agad na sigaw ko rito, sira ba siya?
Seryoso ba siya sa sinasabi niya?
Napaupo ako bigla sa sahig at napahawak sa railings dahil sa sinabi niya, sinulyapan ko pa ang mga kaibigan ko kahit na sobrang ingay ko ay nakuha pa rin nila ang matulog. Buti pa sila ay masarap na ang tulog habang ako ay hindi ko makuha ang tulog ko dahil sa tumawag siya.
[What? Can I come?] Tanong nito sa akin at agad kong nasapo ang noo ko sabay iling ng iling, really? Ngayong araw pa talaga? Kung kailan kailangan ko ng tulog ay doon niya sisirain?
Bullshit.
[No! Abbygail, don't you dare.] Pagbabanta ko sakanya, gusto ko na talaga matapos ang pag-uusap namin, gusto ko ng patayin at magkulong nalang dito sa dorm namin hanggang sa makaalis na siya sa pesteng buhay namin.
[Aish! Why? Sayang naman ang pinunta ko dito kung hindi kita makikita.] Wala akong pake, talagang masasayang, dahil never akong naninipot ng babaeng hindi ko naman gusto.
[Stop! Leave now, nananakit ako ng babae.]
[You'll hurt me?] Hindi makapaniwala na tanong nito at kahit hindi niya ako nakikita kanina pa ako tumatango dito, hindi na ako makakatulog niyan eh.
[Oo, kapag napuno ako sayo.]
[Maybe I should leave no-]
Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya at agad kong inend ang call at binlock muli ang phone number niya sa akin. Naiirita talaga ako sakanya ng sobra. Kaya ganon nalang ang ginawa ko, wala akong pake sa isang katulad niya hindi niya abot ang standard na gusto ko sa babae wala pa siya sa kalahati kaya bagsak na siya para sa akin.
Binalik ko ang sarili ko sa kama ilang minuto rin ako pagising gising dahil sa hindi ako komportable sa higa ko, kaya kahit hindi ko makuha ang tulog ko muli pinilit kong makatulog dahil antok na antok talaga ako at buti nalang ay wala ng muling nagistorbo sa akin. Hanggang sa nakatulog na nga ako.
"Dre, gising." Mahinang gising sa akin ni Ezekiel at dahan dahan ko naman binuklat ang mata ko.
"Hmm?"
"Umaga na." Tinignan ko ang orasan at madaling araw na.
"Yeah, give me a few minutes." Tinanguan pa nito ako at kinalma ang sarili.
Nakatingin lang ako sa kisame at antok na antok pa rin. Hindi ko alam kung sulit nga ba ang binigay na araw ni madam Rotchell sa amin para makatulog or hindi eh, parang kulang pero kailangan ko na talaga bumangon.
Nang maisipan ko ng tumayo ay agad akong pumunta sa banyo para maghilamos ng mukha, nakita ko na ang mga kaibigan ko na nagbibihis na ng damit nila. Nagbihis lang ako ng long sleeve shirt at shorts, nag-socks rin ako at pinartner ang tsinelas.
Listing of players lang naman ngayon.
"Nandito pa rin talaga sila?" Inis na tanong ni Asher, breakfast ngayon at kasama ng tatlong babae ang tatlong lalaki.
"Nainis talaga ako sa lalaki na 'yon."
Sabi pa sa amin ni Zayden, tinapik naman ni Killian ang balikat nito para pakalmahin siya. Hindi pa nila kami napapansin kaya hinayaan na namin sila, pero ang dalawa kong kaibigan ay selos na selos.
"Bwisit, Seiji, saan mundo nakuha ang pangalan na 'yon?" Kaya pati si Asher hindi na rin nakatiis at nagsimulang i-judge ang mga lalaki.
"Ang panget ng pangalan kasing panget ng ugali." Sagot pa ni Zayden dito.
Hindi ko alam bakit ganito ang inaasta nila ngayon dalawa, nagseselos lang naman dahil hindi sila ang kasama.
"Mamaya targetin kayo niyan, hindi niyo alam same skill sila ni Blaze." Ani ni Ezekiel dito at dumeretso sa counter.
Simple lang ang suot nila, pero sobrang lakas ng mga dating nila dahil na rin siguro sa pagdadala nila sa damit. Nakasuot lang sila ng simpleng polo, habang ang ilan ay naka-botones ng maayos at ang iba ay naka unbottoned.
Sa likod ng maamo nilang mukha lalo na si Blaze, the way he acts right now is like nothing happens last last night.
I can't stop staring at him. I looked away us soon as he turned his posture on us.
"Sigurado ba kayong mag-double sports kayo?" Alinlangan na tanong ni Mrs. Rotchell sa tatlong magkakaibigan.
Kinabigla namin lahat ang pagsali ng tatlong babae sa double sports. Nag-aalanganin si Asher ng marinig kung paano mag-paalam sila Kash kay madam.
"We know how to play tennis and volleyball, wala pong problema sa amin ang mag-dalawang sports." Sagot ni Amara dito.
"Pero kailangan isa lang ang sasalihan niyo." Paliwanag pa ni madam sakanila pero umiling lang sila.
"Kung ayaw niyo po maniwala na marunong kami, pwede naming ipakita sainyo na marunong talaga kami, kung gusto niyo lang po." Nanghahamon na sabi ni Kash dito at ako ay nanlaki nalang ang mata.
"Sige, payag ako, PortWood volleyball pakitaan niyo ang tatlong babae na ito." Sabi pa ni Mrs. Rotchell. Agad kaming gumilid para magbigay ng space sa maglalaro six versus three ha.
Parang naging interesting ang oras na ito at hindi naman nagpatalo ang volleyball player ng PortWood at pumayag na kalabanin ang tatlo.
Si Amara ang naging setter, habang si Kash ang blocker, si Freya naman ang outside hitter. Shorts and fitted na top ang suot ng tatlo with their sandals na may takong pa. Looking good sila sa bun hair nila.
Napunta kay kash ang bola at siya ang sumalo at tinira papunta kay Amara dahilan para i-set ito, halos humanga ang mga student sa malakas na pag-spike ni Kash at walang nag-tangkang sumalo ng tinira ni Kash dahil paniguradong tatama 'yon ng malakas sa mukha mo.
Sila Amara na ngayon ang mag-serve, spiker pala ang mga babaeng ito. Sa way palang nang pag-spike nila ang lalakas at sobrang lakas ng mga tira nila, dahil doon hindi ko maiwasan na mapatingin kay madam Rotchell at hindi mo maitatanggi sa mukha niya ang pagkamangha sa tatlo.
Tambak na ang kalaban nila Kash, akalain mo ba naman kung sino ang konti sila pa ang mananalo, sa gitna ng laban ay pinatigil ni madam Rotchell ang labanan sa dalawa. Pawis na pawis ang tatlo ngayon pero nanghahamon pa.
"Ano? Talented nila 'no?" Mayabang na tanong ni Asher sa akin at ngumisi naman ako dito. Hanggang ngayon hindi ako maka-recover sa naging laban ng tatlo.
"Paano ba yan? Kagaya natin sila niyan, dalawa ang sports na sasalihan?" Tanong ko rito at tumango siya.
"Sa Volleyball palang paniguradong PortWood na ang mananalo, sa kanilang tatlo palang wala ng laban."
"Hindi na ako aasa na sila ang mananalo, dahil sure win na yan."
"Bakit hindi mo sinabi sa akin na bet mo ang spiker?" Tanong ni Asher sabay ngisi.
"What?"
Mabilisan ko siyang tinignan na nakatingin na rin sa akin after what he said on me and laughed a little. Hindi ko siya pinansin at pinuntahan nalang si Killian sa mga oras na 'yon.
Hindi ko nanaman alam kung nasaan na sila Blaze ngayon, bigla nalang silang nawala sa paningin namin or sa tabi nila.
Nagtataka naman ako na sa kalagitnaan ng paglista ng mga players ay tumunog ang phone ko. Mabuti nalang ay nakalista na ang pangalan namin.
[Hello?] Sagot ko sa phone ko ng tumawag ang kuya ko, bahagya akong lumayo sa mga kaibigan ko at bahagya kasing maingay kaya kailangan ko ang umiwas.
[Bumaba kayo, ngayon din.] Ma-awtoridad na utos nito sa amin, nagtaka naman ako bakit kailangan namin bumaba sa ganitong oras.
[Bakit?] Tinry ko itong tanungin.
[Basta, importante ito.] Sa salit pa lang niya mahahalata mong may hindi magandang nangyari eh.
Pinatay ko ang phone ko at agad agad na bumalik sa mga kaibigan ko. Sandali ko pang tinignan kung nasaan sila Kash at nandoon na sila sa damuhan naka-upo.
"Bakit?" Tanong ni Zayden sa akin ng kalabitin ko ito.
"Kailangan natin bumaba." Bulong ko sakanya at nakita ko ang pagkunot ng kaniyang mukha.
"Bakit? Biglaan naman ata?"
"Siguro, pero ma-awtoridad ang kuya ko ng sabihan niya ako." Upon listening to his voice, parang importante ang sasabihin niya sa amin.
"Sige, tawagin na natin sila."
Sandali pang nag-paalam si Zayden kay Amara kagaya nalang din nila Asher and Zachariah. Hindi ko ito pinansin at nagmamadali kaming naglakad sa likod. We make sure na walang sumunod sa amin sa oras na ito.
Hindi ko na maiwasan isipin bakit biglaan kaming pinababa.
"What?" Bulalas ko ng makababa kami sa underground.
"May nakapasok dito."
Deretsong sabi niya sa amin at hindi ko alam ang irereact ko sa sinabi niya, hindi talaga maganda ang sinabi niya kaya ganon nalang pala ang dating sa akin ng boses ng kuya ko.
"Ano!?" Sabay sabay na sigaw namin.
Sino ang nakapasok dito?
Samantalang ang daming kandado ang nakalagay dito, sino naman ang nakapasok?
Napakagaling naman ng mga pumasok dito samantalang sa main door palang ay ma-iiscan ka na kung kalaban ka ba or hindi, kung may gang ka ba na kasali ka or wala. Dahil kapag nag-alarm ang scanner na 'yon patay ka na isang segundo palang ang lumilipas.
Pero ang pinagtaka ko ang nakapasok dito, paano nila nalaman ang lugar na ito kung si Kash pa lang naman ang tuluyan na nakakapasok sa underground at ang ibang student naman ay hanggang sa gate lang.
"Hindi kaya ang Lexus?" Wala ay natanong ito ni Zayden.
He had a point though. May galit sa amin ang mga Lexus at hindi rin ako pwede magkamali na malapit dito sa lugar na ito nung nakabangga nila sila Zayden.
"Pwedeng sila, pwedeng hindi." Sagot ni Kuya Keegan dito.
"Bakit?"
"Walang may alam sa lugar na ito kung hindi kayo lang, at ang galing naman nilang pasukin ang loob na ito samantalang ang daming tao ang nandito. At alam niyo din na may scanner ang main door nito, nadedetect nito kung kalaban ka ba or hindi, may gang ka ba na sinalihan or wala hindi ganon kadali ang makapasok dito, unless may kasama ka na kakilala ng scanner. Just like Kash kasama niya si Asher hindi niya nedetect kung kalaban ito or may Gang kasi nga kasama niya si Asher sa mga oras na pumasok sila dito."
"But still, ma-iiscan ka pa rin kahit may kasama kang kakilala ng scanner." Ani ko rito.
"Tama," Kumunot kami sa sinabi ni kuya. "Hindi natin naisip 'yon, na-scan ba si Kash ng scanner?"
"Right! Bakit ngayon lang natin ito naalala?" Fuck.
"Ako na bahala kay Kash, mahirap kumuha ng footage sa scanner. I'll update you once nakuha ko ang footage." Ngumiti si kuya ko sa amin.
"Back to the topic kuya, what are you trying to say then kuya?" Tanong ko na rito iba na kasi ang dating ng sinasabi niya sa amin at nahalata ko talaga 'yon. "About sa pumasok?"
"Hindi na ganon kadali mahanap ang mga kalaban," Pangunguna niya at naguluhan kami rito. "It means marami na silang kagamitan na pwedeng ipanloko sa atin, sa lahat. Matalino na sila kung gumalaw at nasisiguro kong pinaghandaan nila 'yon, hindi ko alam. Naguguluhan ako pag-uusapan namin lahat ito kung bakit ganon kadali nakapasok ang mga taong 'yon."
"Pero for sure ako Lexus yun." I commented.
"Ang iba ay nakalaban nila." Nadidismayang sabi ni kuya Keegan at tinignan ko ang mga tauhan, ang iba ay masakit ang katawan at ang iba ay may pasa pa.
"Yung cctv footage hindi niyo ba pinanood kung sino?" Tanong ko sakanila.
Dahil pwede naman nila makita ang mukha or katawan man lang ng mga taong nanloob dito. Kita mo sa aura ni kuya ko ang inis nang itanong ko ang bagay na 'yon paniguradong hindi maganda ang kinalabasan non.
"Yun na nga ang isang problema, nagawa nilang burahin ang footage sa mabilis na oras." Napapikit nalang kami dahil sa masamang sinabi nito ayun na nga lang ang tanging paraan para malaman namin kung sino ang mga nanloob nagawa pa talagang burahin sa mabilis na oras.
"What? This is crazy! Paano?"
"Ganon kagaling ang mga lumoob dito."
"Namumuro na talaga ang mga Lexus na yan." Naiinis na sabi ni Zayden.
"Unless," Killian spoked.
"Unless what?" We asked him.
"Unless they have access to our cctv."
Nagusap-usap pa kami about sa nanloob sa secret house, Lexus.
Hindi na ako makapag hintay na makalaban kayo. Pero may konting porsyento sa isip ko na hindi lang Lexus ang nanloob dito, ayoko nalang mag-banggit ng grupo baka lalo lang kami kabahan at hindi na alam ang isusunod na hakbang kapag nabanggit ang grupo na 'yon.
"They're still here?" Hindi makapaniwalang tanong ni Zayden ng dumating ang gabi at nandoon muli ang tatlong lalaki sa cafeteria kasama sila Kash.
"Bakit hindi mo kunin si Amara?" I asked him.
"Ayoko, masira pa mukha ko kay Blaze." Irap nitong sabi.
Not until, they caught my attention.
One thing, one accessory from them really caught my attention.
The ring...
Pare parehas sila ng singsing.
Naagaw ng atensyon ko ang singsing na 'yon. Simple lang siya, pero kakaiba ang dating nito, maaagaw at maaagaw niya talaga ang paningin mo, parang may kakaiba, hindi ko masabi kung ano ang kakaiba doon. Pero may may ibang dating yung singsing at halos ngayon lang ako nakakita ng ganiyang uri ng singsing.
Hindi ko alam kung ilang minuto ko tinitigan 'yon at nang mapansin siguro nni Blaze na tinititigan ko ito ay agad niyang hinubad sabay lagay sa bulsa nito. Tinignan niya pa muna ako pero ang tingin niya hindi nanghahamon kung hindi may sinasabi ang tingin niya sa akin, paniguradong ayaw niya lang na may ibang nakakakita sa singsing nila.
Posibleng napaka-importante ng singsing nila.
Hinayaan ko na lamang 'yon at inalis ang paningin sa kamay nito bumaba ang paningin ko sa sapatos nila, Louis Vuitton pa rin at pare-parehas pa, iba lang ang kulay. Mayroon din silang maliit na tattoo sa paa hindi ko mabasa kung ano 'yon.
Pero may naka-ukit na maliit sa hita nila.
While eating hindi ko maiwasan ang mapatingin sa babae na ito.
This girl totally caught my attention...
I like her for no reason...
"You fucking killed Vio!" Nabigla nalang ako ng sugurin ni Xai si Asher dahilan para mabitawan niya ang kaniyang juice. "You killed my friend!"
"Altair, Vio, Arlo, they are important to us!" Sigaw ng kaibigan ni Xai at umiiyak si Ivy sa likod nito.
"Why?" Ivy still have the guts to asked us what happened.
"Why?!"
"I already told you Ishani, stop what you are planning." Hindi natiis ni Zayden at pinuntahan ito.
"Bakit? Bakit niyo pinatay?" Napunta ang atensyon sa amin ng mga kumakain.
"We didn't kill him, it was your fault Ishani. Binalaan na namin kayo nung una palang but what you did was too much that we all face death that night."
Zayden didn't pay attention on Ishani.
"That was my friend." Nanggigil ang boses ni Xai.
"Oh my gosh!" Narinig ko ang tilian ng masaksihan nila na kumuha ng patalim si Xai.
"Xai, that's enough!" Sigaw ni Asher dito while he was holding a knife.
"What you did was not enough!"
"Kung hindi siya napatay he would barely kill Kash!" Asher screamed.
"She deserves to die!"
Nasapo ko ang noo ko dahil mas lalong pinalala ni Xai ang gabi lalo na at nandito si Blaze, ang may gawa sa lahat.
"Then your friend deserves to die too! Inunahan lang sila!" Sigaw pabalik ni Asher. "I'm sorry that you all lost them."
"What?" Tanong pa ni Megan dito. "Arlo?"
"He died."
"No!"
"All of them died! No one survive that night besides us." Patuloy na sigaw ni Asher dito.
"Why! Why the hell did you do that! Bakit niyo pinatay!" Megan continued shouting and they all can't believe what they heard.
"I already warned them to stop, he got Kash. Kash got stabbed because of Altair, Amara got stabbed because of Vio, Freya got stabbed because of Arlo! They all face death that night! Nasaksak nila bago sila mapatay."
"Sino?" Xai asked.
"I did."
'