Bukas na ang kasal namin ni Danica. Pag nasa mansion ako ay hindi ko maiiwasan na may mangyayari sa amin. Dahil kailangan mayroong mga mata sa loob ng mansion at binabantayan ang mga kilos namin.
Pagkatapos lang ng kasal namin ni Danica ay pwede na, sa ngayon ay tiis-tiis muna.
"Anong ginagawa natin dito sa hospital, Terrence?" tanong ni Danica sa akin.
"I want you to take a birth control. Ayaw kong mabuntis ka. Hindi ko gusto na ikaw ang maging ina ng mga anak ko," saad ko sa kanya.
"But, I want a child with you."
"Then, I am not. Ayaw ko! Kaya magtake ka. Kung gusto mong pakisamahan kita ng maayos."
May lungkot sa mga mata nito. 'Gusto lang kitang iligtas sa hayop na iyon, Danica. Alam ko ang nangyayari sa buhay mo. Kaya para din sa iyo ang mga ginagawa kong ito.'
Isang oras din ang inilagi namin sa hospital na iyon. Para sa birth control ni Danica.
"It's all done, Mr Alvarez."
Tumayo na ako. "Thank you, doc."
Umalis na kami. Hindi ko inaasahan ang makakasalubong ko.
Nagkatinginan kaming dalawa, siya ang unang umiwas ng tingin. Kumapit naman sa braso ko si Danica. Humigpit ang kapit noon. Kaya napatingin ako sa kanya.
Hindi maalis sa isip ko ang hitsura ni Ayeisha. Isang linggo pa lang ang nakakaraan pero, marami ang nagbago. Ito ba ang consequence ng mga hakbang ko? Ng mga plano ko?
Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Alam ko naman na plano nila talaga iyon. Pero, bakit ang sakit. Nasasaktan ako na nakipahiwalay sa akin si Terrence.
"Ayeisha, kumain ka na. Ilang araw ka ng di kumakain."
"Wala akong gana. Madami akong iniisip," saad ko sa kanya.
Hinawakan nito ang kamay ko. "Makakasama iyan sa dinadala mo. Isipin mo ang bata na nasa loob mo." Bigla akong napahawak sa aking impis na tiyan.
Hindi ko akalain na magdadalang tao pa ako. Akala ko di na ako mabubuntis pa.
"Punta ka bukas sa doktor magpasama ka kay Earl. Need mo ng check up. Baka mapano pa kayo ng bata."
"Please, wag mong sabihin kay Terrence ang kalagayan ko, sabihin mo iyan kay Kuya Liam. Ayaw kong makadagdag ako sa isipin ni Terrence."
"Makaka-asa ka, Ayeisha."
Ngiti lang ang tanging naisagot ko kay Clarissa. Nagpapasalamat ako sa kanya ng malaki. Dahil kahit papaano ay nasa tabi ko ito.
Humiga ako sa kama ko. Hindi ko talaga naiwasan na di tumulo ang mga luha ko. I miss, Terrence already. Hindi muna kami magkikita. Matatagal pa ang pagkikita naming dalawa.
Hindj nagtagal ay nakatulog ako.
Nagising ako sa ingay mula sa ibaba.
"Iyon ang gusto niya, Liam. Iniisip ni Ayeisha na baka masira ang plano ninyo."
"Pero dapat ding malaman ni Terrence ang kalagayan ng kapatid ko," giit ni Kuya Liam.
Kaya bumaba ako mula sa hagdan.
"Intindihin mo sana ako, kuya. Ayaw kong makasira sa plano ninyo ni Terrence. Hindi din ako gagalaw, habang may buhay sa loob ko."
"Kung ganun. Ililipat kita, kasama ng mga bata. Doon sa mas safe."
Ngumiti ako. "Ikaw ang bahala, kuya."
"Kailangan ko munang pumunta sa hospital. Kung pwede ba akong bumyahe. Alam nyo naman ang kalagayan ko ngayon. Sobrang selan ko ngayon," saad ko sa kanila.
"Sasamahan na kita."
"No, kuya. Magpapasama na lang ako kay Earl, on the way na siya. So, no need to worry."
"Hindi maiwasan na hindi ako mag-alala, Ayeisha. Kapatid kita, kaya mahal kita."
Ngumiti ako. "I know, kuya."
Nasa kalagitnaan na kami ng hallway ng makasalubong ko si Terrence at Danica. Nagkasalubong ang aming mga mata. Pero agad din akong umiwas. Nagpatuloy ako sa paglalakad. Hindi ko sila nilingon.
Sobrang sakit lang, dahil sa halip na ako ang samahan ni Terrence ay ibang babae ang kasama nito.
"Ayeisha!" nakangiting tawag sa akin ni Lorene. Ang kaibigan ko.
"Lorene. Long time no see."
"Yeah, by the way. Bakit ka napasugod dito?" nakangiting tanong nito sa akin.
"Magpapa check up ako," saad ko sabay yuko.
"Hindi ako ang tamang doktor para dyan, Ayeisha."
"I know. Pero gusto kong makasiguro. And I want my baby health."
"Noon pa man, Ayeisha ay binalaan na kita. Hindi ka na pwede pang magbuntis. Lalo na't sa kalagayan ng puso mo ngayon."
Yumuko ako. "I know but I want to keep this baby."
"Ikaw naman ang mapapahamak."
"I know. Alam ko iyon. Gusto ko lang makasiguro na kung healthy ba ang baby ko."
Napabugtonghininga ito. "Nasaan ba si Terrence? Dapat alam niya ito."
"Hindi na niya kailangan pa na malaman. Hiwalay na kami."
Tila nagulat ito sa rebelasyon ko. Dahil pag may check up ako ay si Terrence ang lagi kong kasama.
"Okay, sige. I'll check you up."
Nasa biyahe kami ngayon. Papuntang Hacienda Montebon. Ang hacienda kung saan minana pa ng aking ama, mula sa magulang nito.
Nakatingin ako sa labas mula sa bintana ng van na sinasakyan namin. Nasa iisang van kami ng mga bata. Kasama din namin sina Clarissa papunta sa hacienda. Pamamahalaan ko muna pansamantala ang Hacienda Montebon. Habang wala pa si Kuya Liam.
Napapabayaan na daw kasi ang Hacienda. Kaya kailangan asikasuhin. Medyo malayo ang hacienda. Kaya inaaliw ko ang sarili ko sa mga tanawin. Hindi ko akalain na aalis kami mag-iina na walang nakakaalam. Kahit na si Terrence at hindi alam na umalis kami.
Ayaw ko ding malaman niya. Siguro, sa oras na ito ay ikinasal na sila ni Danica. Kahit peke lang ang kasal na iyon ay nadudurog ang puso ko. Iisipin ko pa lang na nasa iisang bahay sila at may mangyayari sa kanilang dalawa ay hindi ko maiwasan na masaktan.
"Wag mo munang isipin ang mga nangyayari, Ayeisha. Isipin mo muna ang bata at ang kalagayan mo."
"I know, Rissa," saad ko dito.
Walang nakakaalam na pupunta kami ngayon sa hacienda, ni hindi alam ni Terrence kung saan kami ngayon. Malapit na kami sa bungad ng hacienda namin may mamataan akong tao na nakatayo sa kotse nito. Naninigarilyo ito at tila ba aligaga.
'Anong ginagawa niya dito?' tanong ko sa sarili ko.
Huminto ang sinasakyan naming van at lumabas ako. Hindi ko pinahalata sa kanya ang kalagayan ko.
"Ano ang ginagawa mo dito, Terrence? Your wedding is today. Bakit nandito ka?" tanong ko sa kanya.
Tinignan lang niya ako. Dumako ang mga mata nito sa tiyan ko. Hindi pa naman malaki ang tiyan ko kaya hindi pa klaro ang baby bump ko.
Agad niya akong nilapitan at niyakap. "I am sorry. I am selfish. Gusto ko lang na maging ligtas kayo. Kaya sana ay maintindihan mo ako."
Niyakap ko siya pabalik. Tumulo sa mga mata ko ang luha ko.
"I know, love. Naiintindihan naman kita. Kaya sana inggatan mo ang sarili mo."
Humigpit ang yakap nito sa akin na tila ba ayaw niya akong pakawalan.
"I am still saying sorry. Kailangan kong tapusin ito, Ayeisha na mag-isa. Ayaw kong idamay ka. Nang sabihin sa akin ni Liam kung saan ka pupunta ay siguro tama lang na dito ka sa hacienda, para ligtas kayo ng mga bata. Magdadagdag na lang ako ng mga tauhan. Para sa safety ninyo."
"Hindi na kailangan, Terrence. Tinatakot mo ang mga tauhan ng hacienda. Hindi sila sanay sa ganung pamumuhay, Terrence."
"Hindi naman marami ang ilalagay ko. Iyong tama lang. Para sa kaligtasan ninyo."
Hinawakan nito ang balikat ko at inilayo ako sa kanya. Hinaplos nito ang pisngi ko. Unti-unti ay lumapit ang mukha nito sa mukha ko. Nang maglapat ang aming mga labi ay tila ba na nasa langit ako.
How I miss him. Sobrang miss na miss ko na ang lalaking ito. Naghalikan kaming dalawa na tila kaming dalawa lang. Wala kaming pakialam sa mga tao sa paligid namin.
Humiwalay ito sa akin. Kapwa kaming dalawa na hinihingal.
"Alagaan mo ang sarili mo. Lalo na ang baby natin na nasa loob mo."
Hindi na ako nagulat ng nalaman niya ang kundisyon ko.
"Ayaw kong magbuntis ka na sana. Kaso nand'yan na iyan. Alagaan mo lang ang sarili mo, para sa akin, mahal ko. Babalik ako pag natapos na ang lahat ng ito."
Hindi ko maiwasan ang umiyak. Niyakap niya akong muli. Alam ko huling yakap ko na ito sa kanya. Dahil babalik na kami sa totoong mundo namin, na magkalayo at hindi magkasama.
"Tahan na. Makakasama sa iyo iyan. Don't stress yourself to much. Makakasama sa iyo iyan at sa bata."
Inilayo niya akong muli sa kanya. Hinalikan niyang muli ang labi ko. Pinagdikit nito ang aming mga noo. Tinalikuran niya ako at sumakay sa kotse nito. Umalis ang kotse nito, tinignan ko iyong papalayo. Hanggang sa mawala sa aking paningin.
"Let's go, Ayeisha. Masyado ng malamig dito."
Bumalik ako sa van na sinasakyan namin. Tumingin ako muli sa bintana. Dahil hindi maawat-awat ang mga luha ko.
"Tahan na, makakasama sa iyo ang pag-iyak."
Tumahan na ako. Dahil iniisip ko din ang kalagayan ko at ang bata na nasa loob ko.
Nakarating kami sa hacienda. Lumabas naman agad ang mga bata. Mabuti na lang at natutulog kanina ang mga bata. Kaya di nila nakita ang ama nila.
"Mom, susunod ba si Daddy?" tanong ni Kaileen.
Ngumiti ako sa kanya.
"Oo naman. Busy lang si Daddy."
Ayaw kong sabihin sa kanila ang totoong dahilan kung bakit wala ang ama nila. Gusto kong ako lang ang masasaktan, ni hindi nila alam na kasal ngayon ng ama nila.
Agad akong nakarating sa mansion, pagkagaling ko sa hacienda nila Ayeisha.
"Kanina pa kita hinahanap, Terrence." Bumungad si Danica sa akin mula sa hagdanan. "Akala ko, hindi ka sisipot sa kasal natin."
Nakabihis na ito. Handa ng isuot ang gown, para mamaya.
"Malayo pa ang oras, Danica. May isang salita ako."
"Oo nga pala. May isang salita ka pala. May hawak kasi ako mula sa iyo. Kaya talagang sisipot ka sa kasal natin."
Naikuyom ko ng mahigpit ang mga kamay ko. Kung alam lang nito, kung nasaan sila Ayeisha ngayon. Akala yata ni Danica na nakuha ng tauhan nito si Ayeisha. Alam kong iyon ang utos ni D sa kanya, para ma control nila ako.
Ngumisi ako. "Anong pakialam ko sa hawak mo? Sabi mo nga di ba, sumama sa ibang lalaki si Ayeisha? Bakit ko pag aaksayahan ng atensyon ang isang mangloloko?"
"Hindi si Ayeisha ang tinutukoy ko. Iyong mga anak mo. Nasa kamay ko sila."
Kumunot ang noo ko. Ang alam ko kasama ni Ayeisha ang mga bata.
"Nasa kay Ayeisha ang mga bata, Terrence. Nakita kong sumakay sila sa iisang van. Kaya wag kang padala sa kanya. Go, play with her," ani Liam sa kabilang linya.
"Wag mo silang sasaktan, Danica. Pumayag na nga ako di ba."
Ngumisi ito. Lumapit ito sa akin. "I want a child from you. After my shot, buntisin mo ako. Kung ayaw mong may mangyari sa mga anak mo."
"Sige, papayag ako. Pero sa isang kondisyon."
Ngumisi si Danica. "Ano iyon?"
"Gagalawin lang kita pag fertile ka na," saad ko.
Iniwan ko na siya doon. Dahil para paghandaan ang kasal namin mamayang hapon. Beach wedding ang gusto ni Danica at sa isang garden naman ang Reception.
Nasa kwarto ako ngayon. Hindi sa kwarto namin ni Ayeisha, dati. Hindi ko kayang matulog sa kwarto na iyon. Dahil kahit saan ako tumingin ay si Ayeisha ang nakikita ko. Mga ngiti nitong magaganda at napakatamis.
Pagkatapos kong maligo at kumuha ako ng brandy. Umupo ako sa paanan ng kama at nagsalin. Sunod-sunod ang lagok ko sa alak. Ganito ang ayos ko araw-araw pag nag-iisa lang ako at walang pasok sa opisina. Halos nagkukulong ako sa kwarto ko.
KINAHAPUNAN ay dumating na ang oras ng kasal namin ni Danica. Nasa ayos na din ang lahat. Na-aattach na din sa marriage contract namin ang pre-nuptial aggreement namin ni Danica, na hindi niya malalaman.
Nakasaad doon na walang mahahabol sa akin si Danica. Once na maghiwalay kami o mamatay man ako. Nakasaad din doon na mapupunta sa mga anak ko ang lahat ng ari-arian ko, once na may mangyaring masama sa akin.
May last will na din ako na pinagawa para kung may mangyari mang masama sa akin ay wala ng iisipin ang mga bata. Ibigay ko na iyon kay Liam. Siya na ang bahala doon. Kaya kahit na patayin pa nila ang may hawak ng last will ko ay hindi nila makukuha ang yaman ko.
Alam ko na ang yaman ko lang ang habol nila. Kaya uunahan ko na sila. Napatawa na lang ako, dahil buong akala ko talaga ay nasa panganib ang buhay ni Danica. Puro patibong lang pala. Kasabwat pala nila ang P.I na inupahan ko.
Kaya nagpa imbestiga ulit ako. Iyong P.I ko ang tinawagan ko. Nalaman ko na planado pala talaga nilang lahat ng ito. Kasama si D.
Masama kong tinignan si Danica. Gusto mo palang makipaglaro sa akin. Pwes, pagbibigyan kita.
I will give you a hell and a life, full of miserable.