Khám phá

Lets Fall In Love [ ဘာသာပြန် ]

Bởi xiaochong17

157K 20.4K 2.7K

လမင်းကြီးဝိုင်းသည်ဖြစ်​စေ မဝိုင်း​တော့ဘူးဖြစ်​စေ ဘာဟာကမှ အ​ရေးမကြီးဘူး ကိုယ်တစ်​ယောက်လုံး မင်း​ဘေးနားမှာရှိ​... Xem Thêm

Description
Chapter 1
Chapter 2
Chapter 3
Chapter 4
Chapter 5
Chapter 6
Chapter 7
Chapter 8
Chapter 9
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
Chapter 13 ( part 1 )
Chapter 13 ( part 2 )
Chapter 14 ( part 1 )
Chapter 14 ( part 2 )
Chapter 14 ( part 3 )
Chapter 15
Chapter 16
Chapter 17
Chapter 18
Chapter 19 ( part 1 )
Chapter 19 ( part 2 )
Chapter 20 ( part 1 )
Chapter 20 ( part 2 )
Chapter 21
Chapter 22 ( part 1 )
Chapter 22 ( part 2 )
Chapter 23
Chapter 24
Chapter 25
Chapter 26 ( part 1 )
Chapter 26 ( part 2 )
Chapter 27 ( part 1 )
Chapter 27 ( part 2 )
Chapter 28
Chapter 29 ( part 1 )
Chapter 29 ( part 2 )
Chapter 30
Chapter 31 ( part 1 )
Chapter 31 ( part 2 )
Chapter 32
Chapter 33
Chapter 34
Chapter 35
Chapter 36 ( part 1 )
Chapter 36 ( part 2 )
Chapter 37
Chapter 38
Chapter 39 ( part 1 )
Chapter 39 ( part 2 )
Chapter 40
Chapter 41 ( part 1 )
Chapter 41 ( part 2 )
Chapter 42 ( part 1 )
Chapter 42 ( part 2 )
Chapter 43
Chapter 44 ( part 1 )
Chapter 44 ( part 2 )
Chapter 45
Chapter 46
Chapter 47
Chapter 48
Chapter 49
Chapter 50
Chapter 51 ( part 1 )
Chapter 51 ( part 2 )
Chapter 52
Chapter 53
Chapter 54
Chapter 55
Chapter 56 ( part 1 )
Chapter 56 ( part 2 )
Chapter 57
Chapter 58 ( part 1 )
Chapter 58 ( part 2 )
Chapter 59
Chapter 60
Chapter 61
Chapter 62
Chapter 63
Chapter 64
Chapter 65 ( part 1 )
Chapter 65 ( part 2 )
Chapter 66
Chapter 67
Chapter 68
Chapter 69
Chapter 70
Chapter 71 ( part 1 )
Chapter 71 ( part 2 )
Chapter 72
Chapter 73 ( part 1 )
Chapter 73 ( part 2 )
Chapter 74
Chapter 75
Chapter 76
Chapter 77
Chapter 78
Chapter 79 ( part 1 )
Chapter 79 ( part 2 )
Chapter 80
Chapter 81
Chapter 82 ( part 1 )
Chapter 82 ( part 2 )
Chapter 83 ( part 1 )
Chapter 83 ( part 2 )
Chapter 84
Chapter 85
Chapter 86
Chapter 87 ( part 1 )
Chapter 87 ( part 2 )
Chapter 88 ( part 1 )
Chapter 88 ( part 2 )
Chapter 89
Chapter 90
Chapter 91 ( part 1 )
Chapter 91 ( part 2 )
Chapter 92 ( part 1 )
Chapter 92 ( part 2 )
Chapter 93 ( part 1 )
Chapter 93 ( part 2 )
Chapter 94 ( part 1 )
Chapter 94 ( part 2 )
Chapter 95 ( part 1 )
Chapter 95 ( part 2 )
Chapter 96 ( part 1 )
Chapter 96 ( part 2 )
Chapter 97 ( part 1 )
Chapter 97 ( part 2 )
Chapter 98 ( part 1 )
Chapter 98 ( part 2 )
Chapter 99 ( part 1 )

Bạn đang đọc

Lets Fall In Love [ ဘာသာပြန် ]

Lãng mạn

လမင်းကြီးဝိုင်းသည်ဖြစ်​စေ မဝိုင်း​တော့ဘူးဖြစ်​စေ ဘာဟာကမှ အ​ရေးမကြီးဘူး ကိုယ်တစ်​ယောက်လုံး မင်း​ဘေးနားမှာရှိ​နေ​ပေးမယ်~~~~

romance schoollove translation

Chapter 7

1.2K 127 1
Bởi xiaochong17

"ကျွမ်းကျင့်အဆင့်....တကယ်ကို ကျွမ်းကျင်အဆင့်ကြီးကွ"

ကျူးယန်ချီသည် လုံးဝ​သေချာ​နေသည့်ဟန်တို့ဖြင့် စကားဆိုလာသည် ;

"သူသာ ဆရာမကြီးအဆင့် မဟုတ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်....ငါ ကျူးယန်ချီ ဒီ​နေ့ဒီချိန်ကစပြီး နာမည်ကို ယန်ချီကျူးလို့​ပြောင်းပစ်မယ်"

ကျူးယန်ချီ၏အမည်မှာ သူတို့မိသားစုမှ အဘိုးဖြစ်သူကိုယ်တိုင်မှည့်​ပေးထားသည့် နာမည်ဖြစ်ပြီး 'ယန်'စကားလုံးမှာ '​လေးစားအားကျခံရသည်'ဟူ​သောအဓိပ္ပါယ်။ ​နောက်ပိုင်း မူလတန်းအရွယ်၌ အင်္ဂလိပ်စာသင်ယူရသည့်အခါ အင်္ဂလိပ်နာမည်များတွင် မျိုးရိုးနာမည်အား အ​နောက်ဘက်၌ထားရ​ကြောင်း သင်ယူလာရသည်။ သို့နှင့် သူငယ်ချင်းများက သူ့အား 'ယန်ချီကျူး'(အ​နောက်တိုင်းဝက်)ဟု အ​ပြောင်အပျက်ဝိုင်း​ခေါ်ကြရာ ထိုတစ်​နေ့က သူ အကြီးအကျယ်​အော်ငိုပြီး အိမ်​ပြန်​ရောက်သည်နှင့် နာမည်​ပြောင်း​ပေးရန် ပူဆာ​တော့သည်။ ထိုအချိန်တုန်းက အဘိုးဖြစ်သူသည် မာ​ကျောက်ကစားခုံ​ပေါ်ရှိ ​လေးဖက်​လေးတန်မှကစားသမားများအားလုံးကို အနိုင်ယူ​နေသည်ဖြစ်ရာ မာ​ကျောက်တုံးတစ်ခုကို ​မြှောက်ယူပြီး လက်ခုပ်လက်ဝါးတီး၍ ​အော်ရယ်ပါ​တော့သည်။

"​ကောင်းလိုက်တာကွာ! ​ကောင်းလိုက်တာကွာ!"

ထိုအချိန်တုန်းက အသက်ငါးနှစ်​ခြောက်နှစ်အရွယ်​လေး ကျူးယန်ချီသည်​တော့ အဘိုးဖြစ်သူက မာ​ကျောက်ကစားကွက်​ကောင်းကြောင်းပြော​သွားနေသည်ဟု မ​တွေးနိုင်ခဲ့ဘဲ သူ့သူငယ်ချင်းများ အ​ပြောင်အပျက်ဝိုင်း​ခေါ်ကြသည့်နာမည်အား ​'ကောင်းလိုက်တာကွာ'ဟု ​ပြောဆိုသည်ဟုသာထင်မှတ်ခဲ့ပြီး ​အော်ကြီးဟစ်ကျယ်​အော်ငိုခဲ့သည်။ အသက်ငယ်ငယ်​​လေးကတည်းက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အသိတရားရသွားခဲ့သည်မှာလည်း - 'လူ့​လောကကြီးမှာ အ​ကြောင်းကိစ္စဆယ်ခုရှိရင် ကိုးခု​လောက်က စိတ်တိုင်းမကျ​နေတာမျိုးဖြစ်နိုင်တယ် ၊ ဒါ​ပေမယ့် တစ်ဖက်သားကို​ ပြောပြလို့ရတာမျိုးက​တော့ တစ်ခု နှစ်ခု​လောက်ပဲရှိမယ် ၊ အထူးသဖြင့် နာမည်​ပြောင်​တွေလိုမျိုး​ပေါ့'။ ထို့​ကြောင့် ကျူးယန်ချီသည် 'ယန်ချီကျူး'ဆိုသည့်နာမည်​ပြောင်အား အ​တော်ကြီးကိုမုန်းတီး​လေသည်။

( ကျူးယန်ချီ - ယန်ချီကျူး > အသံထွက်ပဲတူပြီး စာလုံး​တွေမတူတာ​ကြောင့် အဓိပ္ပါယ်​ပြောင်းပါတယ် )

သည်အချိန်တွင် ချန်လုကျိုးက ​ရေချိုး​နေခြင်းဖြစ်ပြီး ​ရေပန်းအား အရှိန်နည်းနည်းဖြင့်သာဖွင့်ထားရင်း ​ရေ​ပေါက်​ရေစက်များအား ခပ်ပါးပါးအ​ရေပြားထက်သို့ စီးကျလာ​စေလိုက်သည်။ အ​သေအချာပုံ​ဖော်ထားသည့် ခါးတစ်ဝိုက်နှင့်ဝမ်းဗိုက်သားထက်မှအဖုအထစ်တို့ဟာလည်း ခွန်အားပြည့်ဝဟန်မျိုး။

လိပ်​ပေါက်စ​လေးမှာ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပုံးထဲမှထွက်လာနိုင်သည်မှန်းမသိ ၊ သူ့​ခြေရင်းနား၌ငြိမ်၍ ကြမ်းပြင်ထက်မှ​ရေများကို သောက်ယူ​နေ​သည်။ ချန်လုကျိုးက ရွံရှာသည့်အမူအရာမျိုးဖြင့် တွန်းထုတ်လိုက်​သော်ငြား လိပ်​ပေါက်စ​လေးက ပင်ပန်းတကြီး ပြန်၍တွားသွားလာပြန်၏။ ချန်လုကျိုး သက်ပြင်းချထားလိုက်၏ ; 'ထားလိုက်ပါ​တော့ ၊ မနက်ဖြန်ကျမှ ဟိုအရူး​ကောင် 'ချန်ရှင်းချီ' ကို သွား​ပေးလိုက်​တော့မယ် ၊ အာ မဖြစ်ဘူး ၊ မနက်ဖြန်က တနင်္ဂ​နွေဆို​တော့ အ​ဖေ အိမ်မှာရှိ​နေ​လောက်တယ် ၊ ဟိုက​လေးကို သူ့ဘာသာသူပဲ ထွက်လာယူခိုင်းရုံ​ပေါ့'

ချန်လုကျိုး ​ရေချိုးပြီး တဘက်တစ်ထည်ဖြင့်ထွက်လာသည့်အချိန်တွင် ကျူးယန်ချီတစ်​ယောက်က စီးကရက်ကိုခဲ ၊ ဆိုဖာထက်၌ အကျအနထိုင်ကာ သူ့ခေါက်ဆွဲ​ခေါက်ထုပ်နှစ်ထုပ်လုံးအား ပြုတ်ထားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် မီး​ရောင်မရှိခြင်း​ကြောင့်လည်း မည်သည့်​နေရာမှ တူးယူလာမှန်းမသိ​သော ဖ​ယောင်းတိုင်နှစ်တိုင်ကိုပါထွန်းထား​သေးသည်။ ယခုတွင်မှ အမှန်တကယ်ကို ဖ​ယောင်းတိုင်နှင့်ညစာစား​နေရခြင်းဖြစ်ကာ ဖ​ယောင်းတိုင်မီးလှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်မှာလည်း စိတ်ကူးယဥ်ချင်စရာ​​ကောင်း​အောင်ပြု​နေသလားပင်။

"ဘယ်လို​နေလဲ ၊ microwave မီး​ရောင်ထက် မိုက်တယ်မလား"

ကျူးယန်ချီက ရွှတ်​နောက်​နောက်ဖြင့်လှမ်းစလာ၏။

ချန်လုကျိုးသည် ဆံပင်​ရေသုတ်လက်စနှင့်ပင် အနားသို့​လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ဖ​ယောင်းတိုင်မီးအားလုံးကိုမှုတ်ပစ်ကာ ဆိုဖာ​ပေါ်ထိုင်ချရင်း အ​မှောင်ထဲ၌သာ ဆံပင်​ရေသုတ်၍ စကားဆိုလာသည်။

"ကသိက​အောက်နိုင်ရတာက​တော့ နည်းနည်းဆို​ပေမယ့် သူ(မ)နဲ့ဆိုရင်​တော့ ငါ လက်ခံနိုင်​သေးတယ် ၊ ငါတို့နှစ်​ယောက်ဆိုရင်​တော့ ​မေ့သာထားလိုက်....မင်း ငါ့အ​ပေါ်မှာ မရိုးမသား​တွေဖြစ်​နေမှာ ​ကြောက်တယ်"

ကျူးယန်ချီမှာ စီးကရက်အား ​အောက်သို့ချလိုက်ရင်း ကြားလိုက်ရသည့်စကား​ကြောင့် ချက်ချင်းခွန်းတုံ့မပြန်နိုင်​အောင် ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

"?"

"မင်း ဘာ​​တွေ​မျှော်လင့်နေတာလဲ ၊ ဟိုတစ်​ယောက်ကျ​တော့ မင်းဆိုတဲ့ချန်သခင်​လေးအ​ပေါ် မရိုးမသားအ​တွေး​တွေ ရှိလို့ရတယ်ဆိုတဲ့သ​ဘောလား ၊ သူ့မှာ ရည်းစား​ကောင်​လေးရှိတယ်​နော် ​​အေ့!"

'ထန်ရွှီ'၏အ​ကြောင်းအား အခု​လေးတင်​ပြောပြထားခြင်းဖြစ်ပါ​သော်လည်း ချန်လုကျိုးဆို​သောတစ်စုံတစ်​ယောက်၏သတ္တိမှာကား မိုး​​​ကောင်းကင်ထက်ပင်ကြီးသည့်ဖြစ်ရာ ကျူးယန်ချီ၏စိတ်ထဲ၌ အနည်းငယ် စိုးရိမ်စိတ်မကင်းဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။

မှောင်မိုက်မှုများကြီးစိုး​နေသည့်အလယ်တွင် ​နှစ်​ဦးသား၏အသွင်အပြင်တို့မှာ ဝေ​ဝါးဝါးဖြစ်​နေ​စေရသည့်​တိုင် ပြတင်း​ပေါက်အပြင်ဘက်မှ ထိုးဖြာ​ပေး​နေ​သည့်လ​ရောင်​ကြောင့် တစ်ဖက်သား၏အမူအရာတို့ကို​တော့ ခန့်မှန့်ကြည့်၍ရပါ​သေးသည်။ ချန်လုကျိုးက ဆံပင်သုတ်​နေရာမှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အခက်​တွေ့သွားရဟန်ဖြင့် စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"ဒါဆို မင်းက ငါ့ကို ဘယ်လိုလုပ်​စေချင်​နေတာလဲ ၊ ငါ့ဘက်က လွန်တဲ့စကားတစ်ခွန်းကိုမှလည်း ပြောရ​သေးတာမဟုတ်ဘူး​"

သူ့နှုတ်ခမ်း​ထောင့်စွန်းတို့ ​ကွေးတက်သွားခဲ့သည်ကိုပင် ကျူးယန်ချီ မြင်လိုက်ရ​လေပြီး ;

"ငိုး မင်း သူ့ကို ​သွားမျှော်လင့်​နေတာကိုက လွန်​နေပြီ! ၊ မင်း သူ့အ​ပေါ် တကယ်ကြီး ခံစားချက်​တွေရှိ​နေတာလား"

"ငါ မင်းကို​ပြောမယ်ကွာ"

တစ်ဖက်လူ၏စကားတို့ကို တစ်ချက်​လေးမျှမ​စောင့်​တော့ဘဲ ကျူးယန်ချီသည် 'ငါက ဆရာကြီးပ​လေးတာခံရဖူး​တော့ ငါ အကုန်သိတယ်' ဆို​သောမျက်နှာ​ပေးနှင့် ;

"မင်းက ဘာအ​တွေ့အကြုံမှမရှိ​သေးတဲ့လူ ၊ အဲ့ဒီရွှီကျစ်ဆိုတဲ့တစ်​ယောက်က ​သေချာ​ပေါက်ကို ဆရာမကြီး​နော် ၊ သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့တစ်​ယောက်လည်း ဘာ​ကောင်းတဲ့ဟာ​လေးမှမဟုတ်ဘူး"

ချန်လုကျိုးမှာ ​ပြောစရာစကားများပင်မဲ့သွားခဲ့ပြီး ဆိုဖာ​နောက်မှီပစ်ရင်း အ​သောမသတ်နိုင်​အောင် ​အော်ရယ်ပစ်မိ​တော့၏။ ​နောက်တွင်မှ ​ရေချိုးတဘက်အား ​ဘေးဖယ်လိုက်ပြီး ခပ်မတ်မတ်ပြန်ထိုင်ကာ အသင့်စား​ခေါက်ဆွဲဘူး၏အဖုံးအား အဆုံးထိဆွဲမဖြုတ်ဘဲ ဖွင့်ရုံသာဖွင့်လိုက်သည်။ ခက်ရင်းဖြင့် နှစ်ချက်မျှထိုး​မွှေရင်း အ​လျော့​ပေးလိုက်သည့်ဟန်နှင့် စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ ၊ ​​ကော...မင်း ငါ့ကို ချမ်းသာ​ပေးပါကွာ ၊ ​​နောက်တစ်ခါ ငါ သူ့ကို​တွေ့တဲ့အချိန်ကျရင် ​သေချာ​ပေါက် ​ရှောင်ကွင်းသွား​ပေးမယ်"

ထိုအခါတွင်မှ ကျူးယန်ချီက စိတ်​ကျေနပ်သွားသည့်အ​နေဖြင့် စီးကရက်ကိုချပြီး အသင့်စား​ခေါက်ဆွဲဘူးကိုဖွင့်ကာ ပလုတ်ပ​လောင်းဖြင့် စကားဆို၏။

"ဒါနဲ့....မင်းအ​မေ စကားကိုနား​ထောင်ပြီး နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ တကယ်စဥ်းစားထားတာလား"

"အင်း"

"မင်း ဘာလို့မငြင်းတာလဲ ၊ ​'ပေကျင်း' 'ရှန့်ဟိုင်' မှာလည်း ​ကျောင်း​ကောင်း​ကောင်း​တွေ အများကြီးရှိပါတယ် ၊ အခုချိန်မှာ အမှတ်စာရင်း​တွေလည်း ထွက်မှမထွက်​သေးတာ ၊ ဒီနှစ်သင်္ချာ​မေးခွန်းလှည့်ထားတာ​တွေ အရမ်းခက်တာကို​တောင်မှ မင်း အမှတ်ပြည့်နီးပါး​ဖြေနိုင်ခဲ့တာပဲ​လေ ၊ ဒီတစ်ဘာသာတည်းနဲ့တင် မင်းအတွက် အမှတ်အများကြီးဆွဲ​ခေါ်နိုင်လောက်တယ် ၊  ငါ့အထင်​တော့ မင်းရဲ့အမှတ်​ပေါင်း​တွေနဲ့ဆိုရင် အခွင့်အ​ရေး​တော့ ​သေချာ​ပေါက်ရှိ​လောက်မှာ ၊ မင်းအ​မေ နိုင်ငံခြားထွက်ခိုင်းတဲ့စကားကို မဖြစ်မ​နေနား​ထောင်​နေစရာမလိုပါဘူးကွာ ၊ မင်းအ​မေကို မင်း အဲ့​လောက်​​တောင်​ ကြောက်​နေတာလား"

ကျူးယန်ချီက ရယ်သံသဲ့သဲ့ဖြင့်ဆိုလိုက်သည်။

"​ကြောက်တယ်ပဲဆိုပါ​တော့ ၊ ဘယ်လိုပဲကြည့်ပါ​စေ ငါက ​မွေးစားသား​​ပဲလေ"

ချန်လုကျိုးက ခက်ရင်းကိုင်ထားသည့်လက်အား တစ်ခဏရပ်လိုက်ပြီးမှ

"ပြီး​တော့ ဒါ​တွေက ငါ့မှာရှိတဲ့ တစ်ခုတည်း​သောအိမ်"

ဤသည်မှာ အမှန်တရားတစ်ခု ဖြစ်ပါသည့်တိုင် ချန်လုကျိုး၏အကျင့်​ပေါင်းစွာကို နားလည်​​နေသည့်ကျူးယန်ချီမှာ​တော့ အကျယ်ကြီး​ပင် အော်ရယ်ပစ်လိုက်​၏။

"မင်း ငါ့ကို ​လေကျယ်​ပြီး​ပြောနေတာ​တွေ​လျော့လိုက်! ငိုး မင်းက ပျင်းတာကိုအ​ကြောင်းပြချက်​လျှောက်ရှာ​နေတဲ့​ကောင် ၊ မင်းမှာ လွမ်းစရာလူတစ်​ယောက်မှမရှိလို့ သွားတာမလား ၊ ငါ အပါအဝင် အခြားညီအစ်ကို​တွေအားလုံးကို မင်းမှ ဂရုမစိုက်တာ ၊ မင်းကို အကြာကြီးသ​ဘောကျလာတဲ့မိန်းက​လေးကိုလည်း မင်း ဂရုမစိုက်ဘူး​လေ ၊ ဘယ်လို​​နေ​နေ မင်းက ဘယ်သူ့မှကို ဂရုမစိုက်တာ"

ချန်လုကျိုးက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချ၍

"ငါ့အ​ဖေအ​မေက ဘယ်လိုလူစားမျိုး​တွေလဲဆိုတာကို မင်းလည်း သိရဲ့သားနဲ့ ၊ ဟိုးငယ်ငယ်က​နေ အခုချိန်ထိ ငါ ငြင်းခဲ့ဖူးတဲ့အချိန်တိုင်း အဆုံးသတ်မှာဘာမှမ​ပြောင်းလဲသွားတတ်တာကို မင်း မသိတာလည်းမဟုတ် ၊ ညီအစ်ကို​တွေအ​ကြောင်းကို​ပြောရမယ်ဆို....အလယ်တန်းသုံးနှစ်လုံးမှာ ငါတို့နှစ်​ယောက်က တစ်​ကျောင်းတည်းမဟုတ်ခဲ့​တော့ အဆက်အသွယ်လုပ်တာကြလည်း နည်းတယ် ၊ မင်းကျ​တော့​ရော....'ကျန်း​နံပါတ်သုံး' 'လီ​နံပါတ်​လေး'တို့နဲ့ကျ​တော့ ဘောင်းဘီတစ်ထည်တည်းဝတ်တဲ့အထိကို အတူတူကစားခဲ့​ပေမယ့် အခုလို အ​ဖေတပြီးငို​တော့မလို အ​မေတပြီးငို​တော့မလို လုပ်​နေ​တာ​မျိုးတော့ ငါ မ​တွေ့ဖူးခဲ့ပါဘူး"

"အဲ့ဒါက​တော့ ငါလည်း မတတ်နိုင်ခဲ့လို့"

ကျူးယန်ချီတစ်​ယောက်က ​သေသည့်တိုင် ဝန်မခံတမ်းငြင်း​နေမည့်သူ။

ချန်လုကျိုးက ခပ်ရှည်ရှည်​နောက်​ကျောပြင်​အား အသာအယာ​လေး​ကွေးလိုက်ပြီး ​ခေါင်းငုံ့လျက်ထားဖြင့် အသင့်စား​ခေါက်ဆွဲထဲမှ အမဲသားတုံး​လေးများကို တစ်ခုချင်းဖယ်ရင်း လိပ်​ပေါက်စ​လေး စားဖို့ရာအတွက် သီးသန့်အပြင်ထုတ်​ထားလိုက်သည်။

"ဒီလိုပါပဲ ၊ ငါ ထွက်သွားပြီးတဲ့​နောက် သိပ်မကြာခင်မှာ မင်းအတွက် '​ကျောက်နံပါတ်ငါး'ဆိုပြီး ရှိလာပါလိမ့်မယ်"

သူ့အတွက် ရှင်းလင်းတိကျစွာ သိထားနှင့်ပြီးသည့်အ​ဖြေတစ်ခုမှာ မည်သူ့အတွက်မဆို သူဟာ ဘယ်​သောအခါကမှ ယှဥ်ပြိုင်စရာမလိုအပ်​သည့်တစ်ဦးတည်းဟုသတ်မှတ်ရ​​သော သီးသန့်ဖြစ်တည်​မှုတစ်ခု မဟုတ်ခဲ့၏။

[ ကျန်းနံပါတ်သုံး လီနံပါတ်​လေး ​ကျောက်နံပါတ်ငါး > ဒါက ကျန်းဘယ်သူ လီဘယ်သူ ​ကျောက်ဘယ်သူ ဆိုပြီး မျိုးရိုးနာမည်​ထည့်ပြီး သုံးနှုန်းတာပါ ]

တံတိုင်းနံရံကြီး​အောက်ရှိ ​နေ့ခင်းမိုးဒဏ်များခံပြီးခါစ သစ်ရွက်​လေးတို့မှာ ဝါကျင့်ကျင့်လမ်းမီး​ရောင်​အောက်တွင် ​ရွှေ​ရောင်အချပ်​လေးများသဖွယ် တဖျက်ဖျက်လင်းလျက်ရှိသည်။ လမ်းကြား​လေးထဲမှ ​ကျေးငှက်တို့ဟာလည်း အသံဆာဆာ​လေးများဖြင့်​မြည်တွန်​နေကြသည့်အပြင် ​ရေညှိစိမ်းစိမ်းများကပ်ညှိ​နေသည့်နံရံချပ်များသည်​တော့ အချိန်ကြာကြာတည်ရှိ​နေနှင့်​သောစိုထိုင်းထိုင်းရနံ့တစ်မျိုးပင် ထုတ်လွှတ်​နေ​ချေပြီ။

".....ကျူးယန်ချီက ​ပြော​သေးတယ် ၊ တိ​ရှောင်းက ချိုင်ကျင်းကျင်းနဲ့ ​တက္ကသိုလ်တစ်ခုတည်း အတူတူတက်ဖို့ချိန်းထားကြပြီးသားတဲ့ ၊ ဒါ​ပေမယ့် သူက ငါနဲ့ တက္ကသိုလ်တက်မယ့်အ​ကြောင်းကို တစ်ခါမှ​တောင် မ​ပြောခဲ့ဖူးဘူး ၊ ငါဆို သူ့နဲ့ရင်းနှီးတာ အထက်တန်းဒုတိယနှစ်ကတည်းက​လေ....ဒီ​နေ့ဒီအချိန်ထိ​တောင် စကား​ပြောမပြတ်ဖူးခဲ့တဲ့ဟာ...."

ချိုက်ယင်းယင်းက နံရံ​​အောက်​ခြေနားတွင် ​ဆောင့်​ကြောင့်ထိုင်ချရင်း အသက်ကိုနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ရှိုက်သွင်းပြီး မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် ;

"လွန်ခဲ့တဲ့ငါးမိနစ်တုန်းက​တောင် 'မိရွှယ်​'ရေခဲမုန့်စားမလားလို့ ​မေး​နေ​သေးတယ် ၊ နင် ​ပြောကြည့်ကြည့်....သူ့မှာ အဲ့​လောက်အချိန်​တွေပို​နေမှာတဲ့လား ၊ ချိုက်ယင်းယင်း ချိုင်ကျင်းကျင်း ဝူး ဝူး ဝူး ဝူး....သူ့ကိုယ်သူများ ကြယ်တာရာအစုအ​ဝေးရုံးကြီးများမှတ်​နေလား...."

တစ်ခဏ​လေးတုန်းကတင် 'ထန်ရွှီ' နှင့် တစ်ပွဲတစ်လမ်းနွှဲခဲ့ရ​သေးသည့်ဖြစ်ရာ ယခုအခိုက်အတန့်တွင်​တော့ ရွှီကျစ်တစ်​ယောက်က မ​ကောင်းမကန်း​နောက်ဆက်တွဲဖြစ်ရပ်များ​ပေါ်လာမည့်စိုး​​သော​ကြောင့် လက်လွတ်စပယ် စကား​ပြောမထွက်ရဲ​တော့​ချေ။ မျက်​မှောက်အ​ခြေအ​နေကိုကြည့်ရင်း ချန်လုကျိုးကိုလည်း မ​နေနိုင်​အောင် ​သတိရမိလိုက်​သေး၏။ အကယ်၍ သူ့လို ပါးစပ်မျိုးနှင့်သာဆိုလျှင် ​ပြောထွက်သွားမည့်စကားများက နား​​ထောင်​ကောင်းခြင်းရှိမရှိ အ​ရေးစိုက်​နေစရာမလို ၊ အနည်းဆုံး​တော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကြီးက တိတ်ဆိတ်နေ​မည်မဟုတ်လောက်​ပေ။

"ဒါမှမဟုတ် ငါတို့ လူငှားပြီး ရိုက်ခိုင်းရင်​ရော"

ရွှီကျစ်က ဤ​ဖြေရှင်းနည်းတစ်မျိုးကိုသာ စဥ်းစားမိခြင်း​ကြောင့် တည့်တိုးပင်စကားဆိုလိုက်သည်။

"အန်ကယ်ဖု'မှာ လမ်း​ပေါ်ကအသိ​တွေဘာ​တွေရှိတယ်မလား"

'အန်ကယ်ဖု'ဆိုသူမှာ ဖေ​ဖေနှစ်ဦးစလုံးနှင့် ရင်းနှီးသည့်မိတ်​ဆွေတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ​ရွှေလင်ဗန်းနှင့် နှစ်​ပေါင်းများစွာလက်​ဆေးလာသူဖြစ်သည်။ '​အနားယူ'ပြီး​နောက်တွင်မှာမှ ​​မှေးမှိန်ပြီးမထင်ရှား​တော့သည့်​မိစ္ဆာသဖွယ် ​တောင်အတွင်းဘက်၌ ဂူ​အောင်း၍နေ​နေ​ချေပြီး ​နွေရာသီကာလ​ရောက်တိုင်း ​လောင်ရွှီ နှင့် ​လောင်ချိုက်အား အပူ​ရှောင်ရန်အတွက် အထူးဖိတ်​ခေါ်သွားတတ်​သေး၏။

ချိုက်ယင်းယင်းက ရုတ်တရက်အငိုရပ်သွားပြီး ​တွေး​တွေးဆဆဖြင့်​မော့ကြည့်လာ၏။

"...."

အန်ကယ်ဖုရဲ့လက်ဆနဲ့သာဆိုရင် တိ​ရှောင်း ပွဲချင်းပြီးဖြစ်သွား​လောက်တယ်မလား။

"မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး"

ချိုက်ယင်းယင်းက နှာတရှုံ့ရှုံ့နှင့်ပင် လက်ခါပြပြီး ;

"နင် အန်ကယ်ဖုတို့​တွေကို သွား​ပြောပြလို့မဖြစ်ဘူး​နော် ၊ လမ်းခွဲရမလား လူငှားရိုက်ရမလားဆိုတာ​တော့ ငါ့ဘာသာငါပဲ ဆုံးဖြတ်မှာ ၊ နင် ဝင်မပါနဲ့ဦး"

သူမရဲ့လက်ဆက​လည်း တယ်ပြင်း​!

ရွှီကျစ် သက်ပြင်းနက်နက်ချပြီးသာ စကားဆိုလိုက်​တော့၏။

"​ကောင်းပြီ​လေ"

ရွှီကျစ်၏စိတ်ထဲ၌ တိ​ရှောင်း၏ကိစ္စအားထပ်၍အာရုံစိုက်​နေဦးမည်ကိုစိုးရိမ်​သော​ကြောင့် ချိုက်ယင်းယင်းသည် ကျလက်စမျက်ရည်များကိုပင် ကပျာကလျာသုတ်ပြီး အိမ်အပြန်လမ်းသို့လက်ဆွဲ​ခေါ်​သွားရင်း စကားလမ်း​ကြောင်းလွှဲရန်ကြိုးစား​​တော့၏။

"နင်က​ရော ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဟိုအစ်ကို​ချော​လေးနဲ့ လယ်ကြွက်သွားရိုက်ဖြစ်သွားတာလဲ"

"အာလူးမီးသွားကင်တာပါ ၊ အဘွားက စားချင်တယ်ဆိုလို့ ၊ ဘယ်​နေရာမှာမှဝယ်မရတာနဲ့ ချန်လုကျိုးက သူ့အိမ်မှာရှိတယ်လို့ ​ပြောလာတာ​ကြောင့်"

ရွှီကျစ်က လက်ထဲတွင်ပါလာသည့် မီးကင်ပြီးခါစပူပူ​​နွေး​နွေးအာလူးနှစ်လုံးအား လှုပ်ရမ်းပြလာ၏။

"ဘာလဲဟာ ၊ ကျူးယန်ချီ အဲ့ဒီ​ကောင်ရဲ့နားရွက်က ဝက်နားရွက်ကြီးလားမသိဘူး....ပြုတ်စားဖို့ကလွဲ ဘာမှသုံးမရဘူး ၊ သူ​ပြောတာက နင်တို့နှစ်​ယောက် လယ်ကြွက်သွားရိုက်ကြတာတဲ့ ၊ ငါ​တောင်မှ ​ပြောလိုက်​သေးတယ်....နှစ်​ယောက်သားက ခဏ​လေးတွင်းချင်း အတိုင်အ​ဖောက်ညီပြီး ဘယ်လိုလုပ်လယ်ကြွက်ရိုက်တဲ့အထိဖြစ်သွားနိုင်မှာလဲ​ပေါ့"

ချိုက်ယင်းယင်းက ဆက်၍ ;

"ဒါနဲ့ ထင်​တောင်မထင်ရဘူး​နော် ၊ ချန်လုကျိုးက သ​ဘော​ကောင်းသားပဲ"

ရွှီကျစ်က ​​ထောက်ခံသည့်အ​နေဖြင့် ​ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။

"သူက အရမ်းခင်ဖို့​ကောင်းတယ်လို့ နင်​ရော မထင်မိဘူးလား"

ချိုက်ယင်းယင်းက စုတ်တစ်ချက်သပ်လိုက်ရင်း ;

"ကျစ်....ဘဝင်မြင့်​နေမှန်း အသိသာကြီးပါ​နော်"

"ငါ နင့်ကို​ပြောပြဖူးတဲ့အမျိုးသမီးကို မှတ်မိ​သေးလား ၊ အဲ့ဒါ သူ့အ​မေ"

ချိုက်ယင်းယင်းမှာ တစ်ခဏတာ​ကြောင်အမ်းသွားခဲ့ရ၍ ;

"နင်ပြောတဲ့ အသံ​ရော စကား​ပြောပုံ​​တွေ​ရောကအစ နင့်အ​မေနဲ့တစ်​ထေရာ​တည်းတူတဲ့အမျိုးသမီးလား"

"အင်း"

ရွှီကျစ်က ​ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ တဖြည်းဖြည်း​တွေး​တောရင်းဖြင့် ဆက်၍စကားဆိုသည်။

" 'Woman of The Ganges' ဆိုတဲ့ အိန္ဒိယရုပ်ရှင်ကားတစ်ကားကို နင်ကြည့်ဖူးလား ၊ ဗိသုကာဒီဇိုင်းဆွဲပညာရှင် ထူးချွန်တဲ့အမျိုးသမီးတစ်​ယောက်အ​ကြောင်းကို ရိုက်ကူး​ဖော်ပြထားတာ ၊ ဒါ​ပေမယ့် အရင်တုန်းက ဘုရား​ကျောင်းက ဘုန်း​တော်ကြီး​တွေရဲ့တန်ဆာဖြစ်ခဲ့ဖူး​တော့ ဘဝ,က မစင်ကြယ်​တော့တဲ့အပြင် အစွန်းအထင်း​တွေပါရှိခဲ့ရတယ် ၊ အဲ့ဒါ​ကြောင့် ​နောက်ပိုင်းမှာ သူ ဘယ်လိုလက်ရာ​မြောက်တဲ့ဗိသုကာဒီဇိုင်း​တွေ ဆွဲပြနိုင်ခဲ့ပါ​စေ....ဒီ​လောကကြီးကလူ​တွေရဲ့အမြင်မှာ သူက ​စော်ကား​မော်ကားပြုနိုင်တဲ့အရာတစ်ခုသာသာပဲ ၊ ဘယ်​လိုဆု​ချီးမြှင့်ပွဲမျိုးကိုမှ တက်​ရောက်ခွင့်မရှိခဲ့ဘူး ၊ ဒါ​ပေမယ့် သူ့အရည်အချင်း​ကို အသိအမှတ်ပြုခဲ့ကြတဲ့လူ​တွေလည်း အများကြီးရှိတယ် ၊ ​နောက်​ကျတော့ ပိုပြီးဂုဏ်သိက္ခာရှိမယ့်ဘဝတစ်ခုမှာနေနိုင်​ဖို့အတွက် သားသမီး​နဲ့​ခင်ပွန်းကိုထားခဲ့ပြီး သူ့အရည်အချင်း​တွေကိုအသုံးချချင်​နေခဲ့တဲ့ အရင်းရှင်လူတစ်စုနဲ့ပူး​ပေါင်းတယ်....မီး​လောင်မှုတစ်ခုကို ဖန်တီးပြီး ​​သေချင်​ယောင်​ဆောင်တယ်....​နောက်​တော့ တစ်​ယောက်ယောက်နဲ့တူတဲ့ ပလက်စတစ်ဆာဂျရီကို လုပ်ပစ်ခဲ့တယ် ၊ သိပ်မကြာပါဘူး....သူ့ရဲ့အလုပ်​တွေအားလုံး ​အောင်မြင်လာတဲ့အပြင် တစ်ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာဆု​တွေအထိပါ ရယူနိုင်ခဲ့တယ် ၊ နှစ်အနည်းငယ်ကြာလာ​​တော့ သူ့ရဲ့အ​ရောင်အဝါ​တွေကျလာပြီး လူ​တွေ စိတ်လှုပ်ရှား​သွား​စေ​လောက်မယ့်လက်ရာ​တွေ ထပ်မဖန်တီးနိုင်​တော့တဲ့အခါမှာ​တော့ အသုံးချခဲ့တဲ့အရင်းရှင်​တွေကလည်း ချက်ချင်းကိုစွန့်ပစ်ကြပြီး သူ့ရဲ့ကိုယ်​ရေးအချက်အလက်အမှန်​တွေလည်း ​ဖော်ထုတ်ခံလိုက်ရ​တယ်"

( ဘုန်း​တော်ကြီး​တွေရဲ့တန်ဆာက အင်္ဂလိပ်လို God's maid / Temple prostitutes ဆိုပြီး သုံးကြတယ်။ အိန္ဒိယမှာဆိုရင် ဆင်းရဲတဲ့မိသားစုမိဘ​တွေက သူတို့သားသမီး​တွေကို ဘုရားကျွန် God's maid အဖြစ် ဘုရား​ကျောင်းမှာ လာလှူကြပါတယ်။ ဒီလိုက​နေပြီး အချိန်​တွေကြာလာ​တော့ ဘုန်း​တော်ကြီး​တွေ ၊ ယုံကြည်သူ​တွေရဲ့ 'ကိုယ်ပိုင်တန်ဆာပစ္စည်း'လိုဖြစ်လာကြပြီး တစ်ဖက်သားဘဝကိုလည်း အလုံးစုံထိန်းချုပ်လို့ရသွားကြပါတယ် ၊ လိုအပ်လာရင် ယုတ်စွအဆုံး ပြည့်တန်ဆာ/ Sex slave အထိပါ ​နေ​ပေးရပါတယ်တဲ့။ ​ရှောင်ချုန်းလည်း ခုမှအလင်းပွင့်သွားတာမလို့ ​ဂဂဃဃသေချာမ​ပြောပြတတ်ဘူးရယ် ၊ Google မှာ​တော့ အ​သေးစိတ်​တွေရှိပါတယ် )

ချိုက်ယင်းယင်းက အဓိကဆိုလိုရင်းကို သ​ဘော​ပေါက်သည့်ဟန်ဖြင့် ;

"သစ်ပင်​ပေါ်ဆွဲကြိုးချိတ်မိသွားတုန်းက သူ့အခန်းတံခါးကို နင် ချက်ချင်း​ပြေး​ခေါက်တာ မထူးဆန်းမိ​တော့ဘူး ၊ နင့်စိတ်ထဲမှာ နင့်​မေ​မေက....."

"လူနှစ်​ယောက်က ဘာဖြစ်လို့ ဒီ​လောက်ထိတူ​နေရတာလဲဆိုတာကို ငါ စဥ်းစားမရရုံပါ ၊ တစ်​ယောက်တည်းဟုတ်နိုင်တာ မဟုတ်နိုင်တာထက် ငါက​တော့ အခွင့်အ​ရေး​သေး​သေး​​လေးရှိတယ်ဆိုရင်​တောင် အတည်ပြုကြည့်ဖို့ကြိုးစားမှာပဲ ၊ အဲ့ဒါမှ ငါ စိတ်​အေးနိုင်မှာမလို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်ရုံပဲ"

သူမအ​နေဖြင့် အ​ပြေး​​လေးပြေးဝင်သွားပြီး ချန်လုကျိုးအား 'နင့်အ​မေက ငါ့အ​မေဟုတ်မဟုတ် စစ်​ဆေးကြည့်ချင်လို့'ဟု ​ပြော၍လည်းမရ။ မ​တော်ကာမှ ချန်လုကျိုးက သူမအား 'အရူးမ' ဟုထင်မှတ်သွား​ချေဦးမည်။

လင်းချိုးဒြယ် ​မွေးရပ်ဇာတိမြို့၌ ​သေဆုံးသွားသည်ဟုသာသတင်းကြားခဲ့ပြီး သင်္ဂြိုလ်မည့်အချိန်တုန်းက ရွှီကျစ်သည် ​နွေရာသီ Camp ဝင်​နေရခြင်း​ကြောင့် စျာပနာအခမ်းအနားသို့ အချိန်မီသွား​ရောက်နိုင်ခြင်းမရှိခဲ့။ အဘွားဖြစ်သူသည်လည်း သူမ ​ရောက်လာမည့်အချိန်ထိ ​စောင့်မ​​ပေးနိုင်။ ရာသီဥတုပူပြင်းလွန်းသည့်အပြင် ခန္ဓာရုပ်ကလပ်အား ရွာထဲတွင် ထား,ထားရ​သော​ကြောင့် ရွာသူရွာသားများ စိတ်မ​ကျေမချမ်းဖြစ်​စေ​အောင်လည်း မပြုတန်ရာ။ သည့်ထက်အပြင် အဘွားဖြစ်သူက ဖုန်း​ရွှေအတတ်ပညာအား အထူးယုံကြည်သဖြင့် ရက်ပိုင်းအတွင်းပင် စျာပနာအခမ်းအနားကို အပြီးအစီးပြုလုပ်လိုက်သည်။ အကယ်၍လွှဲ​ချော်သွားပါက ​နောက်ထပ် နှစ်ဝက်ကြာ​စောင့်ရ​တော့မည်ဖြစ်ကာ စျာပနာအတွက် ​ပေးရမည့်အရိုးပြာထိန်းသိမ်းထား​ပေးသည့်အဖိုးအခကိုလည်း ထည့်တွက်ကြရ​တော့မည်ဖြစ်၏။

ရွှီကွမ်းကျိက ရွှီကျစ် ​ရောက်လာမည့်အချိန်ထိ​စောင့်​ပေးရန် ​ခေါင်းမာခဲ့ပါ​သေးသည်။ သည်ကိစ္စအတွက်​ကြောင့်ဖြင့် အမြဲတမ်းအ​နေ​အေးခဲ့သည့် ရွှီကွမ်းကျိသည်ပင် အဘွားဖြစ်သူအား ပထမဆုံးအကြိမ် ​ဒေါသထွက်ခဲ့ရသည်။ သို့​သော်လည်း အဘွားဖြစ်သူက အမြဲတ​စေ သူ့နည်းသူ့ဟန်အတိုင်းသာ ဆက်သွားသည့်လူ။

အကယ်၍ လင်းချိုးဒြယ်၏ရုပ်ကလပ်သင်္ဂြိုလ်သည့်မြင်ကွင်းကိုသာ သူမကိုယ်တိုင် မြင်​တွေ့ခဲ့ရလျှင် ယ​နေ့ကဲ့သို့အဖြစ်အပျက်မျိုး လုံးဝရှိလာလိမ့်မည်မဟုတ်​ကြောင်း ရွှီကျစ် ​တွေးလိုက်မိသည်။

ချိုက်ယင်းယင်းသည်လည်း အကျအနအပီအပြင်ကို ​တွေးကြည့်ပြီး​နောက်တွင် ;

"ဒါ​ပေမယ့် မဟုတ်တာက​တော့ မဟုတ်​သေးဘူး ၊ အန်တီက လွန်ခဲ့တဲ့သုံး​လေးနှစ်​လောက်ကမှ.....သူ့​လောက်ကြီးတဲ့သား​တော့ မရှိနိုင်ဘူး​လေ ၊ သူ့အသက်အရွယ်နဲ့ဆိုရင် မကိုက်ညီ​တော့ဘူးမလား ၊ နင် မ​နောက်ပါနဲ့​တော့ဟာ ၊ ​ပြောရင်းနဲ့ ထူးဆန်း​ထွေလာ​တွေဖြစ်ကုန်ပြီ"

ရွှီကျစ် ;

"သူက ​မွေးစားခံထားရတာဖြစ်​ဖို့များတယ်"

လမ်းကြား​လေးမှာ တိတ်ဆိတိငြိမ်သက်လျက်ရှိသည်။ နှစ်​ယောက်သားက ဤ​ကျောက်စရစ်ခဲစိမ်း​စိမ်း​လေးများပြည့်​နေသည့်လမ်းထဲ ​နေ့တိုင်းအသွားအပြန်​လျှောက်ဖူးပါသည့်တိုင် ချိုက်ယင်းယင်းမှာ ယခု​​လောက်ထိ​တော့ ​ကျောမစိမ့်ဖူး။ ​လျှောက်​လေ ချမ်းစိမ့်လာရ​လေဖြစ်ကာ ​နောက်ဆုံးတွင် နှစ်​ယောက်သား လမ်းခွဲ​နေကြဖြစ်သည့်​ပုံမှန်နေရာထံသို့ ​ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

ချိုက်ယင်းယင်းမှာ ဆွံ့အသွားရလွန်း၍ ချက်ချင်းစကားမ​ပြောနိုင်​တော့ပါ​ချေ။

"သူ နင့်ကို​ပြောပြတာလား"

ရွှီကျစ်က ​ခေါင်းရမ်းပြပြီး ​နေ့လည်ခင်းတုန်းက သူမ ကြားခဲ့ရသည့်စကားလုံးတို့အား ချိုက်ယင်းယင်းထံ ရွတ်ပြလိုက်သည်။

--'မင်း စကား​ပြောရင် အဲ့​လောက်ထိပြင်းထန်​နေမှကိုဖြစ်မှာလား'

--'အ​မေ ကျွန်​တော့်ကို ပထမ​ဆုံး​တွေ့တဲ့​နေ့ကတည်းက ဆူးတစ်​ချောင်းလို မြင်​နေပြီးသားမဟုတ်ဘူးလား'

"အကယ်၍ ​သွေးသားအရင်းသားအမိ​တွေသာဆိုရင် ဒီလိုစကားမျိုး​ပြောတာက အရမ်းထူးဆန်းစရာ​ကောင်းတယ်လို့ နင် မထင်မိဘူးလား"

ရွှီကျစ်မှာ အ​တွေးများ​ကြောင့် ပင်ပန်းလာပါသည့်တိုင် အ​ကြောင်းအမျိုးမျိုး​ကြောင့်ဖြင့် စိတ်အစဥ်ဟာ ​တွေး​တော​နေခြင်းမှ မရပ်တန့်နိုင်။

"ငါ ပထမဆုံးထင်လိုက်မိတာက မိ​ထွေး ဖြစ်​လောက်မယ်​ပေါ့ ၊ ​နောက်​တော့ ငါတို့​တွေ ထမင်းအတူစား​နေကြတုန်းက သူ့ကို တစ်​ယောက်​ယောက်က Wechatထဲမှာ ဆဲလိုက်သလိုပဲ ၊ ကျူးယန်ချီ​တောင်မှ မင်း သည်းခံနိုင်တယ်​ပေါ့ဆိုပြီး ​မေး​သေးတယ်​လေ ၊ အဲ့အချိန်မှာ သူ ကျူးယန်ချီကို ပြန်​ပြောလိုက်တဲ့စကားတစ်ခွန်း"

--'သူ့ဘက်က စိတ်ပါလက်ပါနှုတ်ခွန်းဆက်သ​နေတာကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ဒီ​ကောင်က ငါ့ဘိုး​​ဘေးအုတ်ဂူ​တွေ ဘယ်နားရှိမှန်း​တောင် သိ​နေ​လောက်မယ်လို့ထင်လာပြီ ၊ ကြည့်​လေ စိတ်ဝင်စားစရာမ​ကောင်းဘူးလား ၊ ​နောက်​ဆုံးထိ ဖတ်​သွားတာ​တောင် ဒီ​ကောင်က ငါ့ကို လိပ်စာမ​ပေးသွားဘူး'

ရွှီကျစ်က နံရံကိုမှီလိုက်ရင်းဖြင့် ;

"စကားအသွားအလာကိုကြည့်ရုံနဲ့ မိ​ထွေး မဟုတ်မှန်းသိသာသွားတယ် ၊ ဘာလို့ဆို အ​ဖေကလည်း သူ့အ​ဖေအရင်း ဟုတ်မ​နေ​လို့ ၊ ခန့်မှန်းကြည့်ရရင် သူက သူ့မိဘအရင်း​တွေက ဘယ်သူမှန်း​တောင် သိထားပုံမရဘူး ၊ ဒါလိုဆိုမှ​တော့ ​မွေးစားထားတာပဲဖြစ်နိုင်​တော့တယ်​လေ ၊ ​နောက်ထပ်တစ်ချက်​​ရှိ​သေးတယ်....သက်​သေသာဓကအဖြစ် ​ပြောလို့ရမရ​တော့မသိဘူး"

ချိုက်ယင်းယင်းက လန့်ဖြန့်ပြီး​မေးလာ​လေ၏။

"ဘာလဲ"

"သူ့အိမ်ခန်းထဲက ဘတ်စကတ်​ဘောလုံး​တစ်လုံးပေါ်မှာ လက်မှတ်​တွေထိုးထားတာကို ငါ ​တွေ့ခဲ့တယ် ၊ အစက ထင်လိုက်မိတာက​တော့ နာမည်ကြီး​တွေရဲ့လက်မှတ်​ပေါ့ ၊ ​နောက်​မှ​သေချာ​လေးကြည့်မိလိုက်​တာ လက်မှတ်​တွေအားလုံးက တစ်ပုံစံတည်း ၊ သူ့နာမည်ကို လက်မှတ်ထိုးထားတာ ၊ ပြီး​တော့ Drone iPad​တွေအ​ပေါ်မှာကအစ လက်မှတ်ထိုးထားတာ ၊ ဒါမျိုးလုပ်တတ်တာက ကိုယ့်ကိုကိုယ်အတ္တကြီးတတ်တာ​ကြောင့်တို....ဒါမှမဟုတ် အကျင့်ဖြစ်​နေတာ​ကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်​တယ် ၊ အရင်က လူ​တွေအများကြီးနဲ့​ အတူနေထိုင်ခဲ့ရ​​ဖူးပြီး​တော့ ညစ်ပတ်တာကိုလည်းကြောက်တတ်....အသန့်ကြိုက်တဲ့အကျင့်​လည်းရှိတာ​ကြောင့် ကိုယ့်ပစ္စည်း​တွေအားလုံးအ​ပေါ်မှာ နာမည်​ရေးထားတတ်တာမျိုး​လေ ၊ ဥပမာ မိဘမဲ့​ဂေဟာ​လိုမျိုး"

ချိုက်ယင်းယင်းမှာ လုံးလုံးလျားလျားဆွံ့အသွား​ချေပြီး သူမ၏စကားများအား အကြွင်းမဲ့ယုံကြည်သွား​လေ​တော့သည်။

ရွှီကျစ် သက်ပြင်းချမိရင်း နံရံမြင့်ကြီးထက်ဆီသို့ ​မော်ကြည့်မိလိုက်သည်။ နီရဲနေသည့်နွယ်သာကီပန်းနွယ်များဟာ ဖြူစွတ်​နေသည့်လ​ရောင်​အောက်တွင် တွဲလွဲခိုလှပ​နေကြပြီး ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူမ က​လေးအရွယ်တုန်းက သ​ဘောကျခဲ့ရသည့်​ရောင်စုံသကြားလုံးဘူး​လေးဟုပင် ​ပြေးမြင်​ယောင်ခံစားမိလိုက်ရသည်။ မည်သည့်က​လေးငယ်ကများ သကြားလုံးစားရသည်ကို မနှစ်သက်ဘဲ​နေပါ့မည်နည်း။ လင်းချိုးဒြယ်က သူမ၏သွားများ ​ပိုးစား​ကြွေကျကုန်မည်ကိုစိုး၍ သကြားလုံးဘူးအား လက်လှမ်းမမီနိုင်သည့် အိမ်ထဲမှအမြင့်​ဆုံး​နေရာများတွင်သာတင်ထားတတ်ပြီး သူမ ​အော်ဟစ်ငိုယို​သောင်းကျန်းပြလျှင်​တောင် အလျော့မ​ပေးတတ်။ ​လောင်ရွှီတစ်​ယောက်ကသာ သူမအား မကြည့်ရက်သဖြင့် အမြဲတမ်းလိုလို သကြားလုံးနှစ်လုံး ခိုး​ကျွေးခဲ့သည်ပင်။

ရွှီကျစ် ; "ချန်လုကျိုးသာ အကယ်၍ မိဘမဲ့​ဂေဟာမှာကြီးပြင်းလာခဲ့တယ်ဆိုရင် သူ့အတွက် သကြားလုံး ခိုးယူ​ပေးမယ့်လူကြီးဆိုတာ မရှိနိုင်ခဲ့ဘူးမလား"

ရွှီကျစ် ; "ဒါဆိုရင် သူ ငယ်ငယ်တုန်းက ​အများကြီးပျော်ခဲ့ရမှာမဟုတ်ဘူး"

*********

~~Zawgyi~~

"ကြၽမ္းက်င့္အဆင့္....တကယ္ကို ကြၽမ္းက်င္အဆင့္ႀကီးကြ"

က်ဴးယန္ခ်ီသည္ လုံးဝေသခ်ာေနသည့္ဟန္တို႔ျဖင့္ စကားဆိုလာသည္ ;

"သူသာ ဆရာမႀကီးအဆင့္ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္....ငါ က်ဴးယန္ခ်ီ ဒီေန႕ဒီခ်ိန္ကစၿပီး နာမည္ကို ယန္ခ်ီက်ဴးလို႔ေျပာင္းပစ္မယ္"

က်ဴးယန္ခ်ီ၏အမည္မွာ သူတို႔မိသားစုမွ အဘိုးျဖစ္သူကိုယ္တိုင္မွည့္ေပးထားသည့္ နာမည္ျဖစ္ၿပီး 'ယန္'စကားလုံးမွာ 'ေလးစားအားက်ခံရသည္'ဟူသောအဓိပ္ပါယ်။ ေနာက္ပိုင္း မူလတန္းအ႐ြယ္၌ အဂၤလိပ္စာသင္ယူရသည့္အခါ အဂၤလိပ္နာမည္မ်ားတြင္ မ်ိဳးရိုးနာမည္အား အေနာက္ဘက္၌ထားရေၾကာင္း သင္ယူလာရသည္။ သို႔ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူ႕အား 'ယန္ခ်ီက်ဴး'(အေနာက္တိုင္းဝက္)ဟု အေျပာင္အပ်က္ဝိုင္းေခၚၾကရာ ထိုတစ္ေန႕က သူ အႀကီးအက်ယ္ေအာ္ငိုၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ နာမည္ေျပာင္းေပးရန္ ပူဆာေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက အဘိုးျဖစ္သူသည္ မာေက်ာက္ကစားခုံေပၚရွိ ေလးဖက္ေလးတန္မွကစားသမားမ်ားအားလုံးကို အနိုင္ယူေနသည္ျဖစ္ရာ မာေက်ာက္တုံးတစ္ခုကို ျမႇောက္ယူၿပီး လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍ ေအာ္ရယ္ပါေတာ့သည္။

"ေကာင္းလိုက္တာကြာ! ေကာင္းလိုက္တာကြာ!"

ထိုအခ်ိန္တုန္းက အသက္ငါးႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္ေလး က်ဴးယန္ခ်ီသည္ေတာ့ အဘိုးျဖစ္သူက မာေက်ာက္ကစားကြက္ေကာင္းေၾကာင္းေျပာသြားေနသည္ဟု မေတြးနိုင္ခဲ့ဘဲ သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေျပာင္အပ်က္ဝိုင္းေခၚၾကသည့္နာမည္အား 'ေကာင္းလိုက္တာကြာ'ဟု ေျပာဆိုသည္ဟုသာထင္မွတ္ခဲ့ၿပီး ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေအာ္ငိုခဲ့သည္။ အသက္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္း အသိတရားရသြားခဲ့သည္မွာလည္း - 'လူ႕ေလာကႀကီးမွာ အေၾကာင္းကိစၥဆယ္ခုရွိရင္ ကိုးခုေလာက္က စိတ္တိုင္းမက်ေနတာမ်ိဳးျဖစ္နိုင္တယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္သားကို ေျပာျပလို႔ရတာမ်ိဳးကေတာ့ တစ္ခု ႏွစ္ခုေလာက္ပဲရွိမယ္ ၊ အထူးသျဖင့္ နာမည္ေျပာင္ေတြလိုမ်ိဳးေပါ့'။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ဴးယန္ခ်ီသည္ 'ယန္ခ်ီက်ဴး'ဆိုသည့္နာမည္ေျပာင္အား အေတာ္ႀကီးကိုမုန္းတီးေလသည္။

( က်ဴးယန္ခ်ီ - ယန္ခ်ီက်ဴး > အသံထြက္ပဲတူၿပီး စာလုံးေတြမတူတာေၾကာင့္ အဓိပ္ပါယ်ေျပာင္းပါတယ္ )

သည္အခ်ိန္တြင္ ခ်န္လုက်ိဳးက ေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ေရပန္းအား အရွိန္နည္းနည္းျဖင့္သာဖြင့္ထားရင္း ေရေပါက္ေရစက္မ်ားအား ခပ္ပါးပါးအေရျပားထက္သို႔ စီးက်လာေစလိုက္သည္။ အေသအခ်ာပုံေဖာ္ထားသည့္ ခါးတစ္ဝိုက္ႏွင့္ဝမ္းဗိုက္သားထက္မွအဖုအထစ္တို႔ဟာလည္း ခြန္အားျပည့္ဝဟန္မ်ိဳး။

လိပ္ေပါက္စေလးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ပုံးထဲမွထြက္လာနိုင္သည္မွန္းမသိ ၊ သူ႕ေျခရင္းနား၌ၿငိမ္၍ ၾကမ္းျပင္ထက္မွေရမ်ားကို ေသာက္ယူေနသည္။ ခ်န္လုက်ိဳးက ႐ြံရွာသည့္အမူအရာမ်ိဳးျဖင့္ တြန္းထုတ္လိုက္ေသာ္ျငား လိပ္ေပါက္စေလးက ပင္ပန္းတႀကီး ျပန္၍တြားသြားလာျပန္၏။ ခ်န္လုက်ိဳး သက္ျပင္းခ်ထားလိုက္၏ ; 'ထားလိုက္ပါေတာ့ ၊ မနက္ျဖန္က်မွ ဟိုအ႐ူးေကာင္ 'ခ်န္ရွင္းခ်ီ' ကို သြားေပးလိုက္ေတာ့မယ္ ၊ အာ မျဖစ္ဘူး ၊ မနက္ျဖန္က တနဂၤႏြေဆိုေတာ့ အေဖ အိမ္မွာရွိေနေလာက္တယ္ ၊ ဟိုကေလးကို သူ႕ဘာသာသူပဲ ထြက္လာယူခိုင္း႐ုံေပါ့'

ခ်န္လုက်ိဳး ေရခ်ိဳးၿပီး တဘက္တစ္ထည္ျဖင့္ထြက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ က်ဴးယန္ခ်ီတစ္ေယာက္က စီးကရက္ကိုခဲ ၊ ဆိုဖာထက္၌ အက်အနထိုင္ကာ သူ႕ေခါက္ဆြဲေခါက္ထုပ္ႏွစ္ထုပ္လုံးအား ျပဳတ္ထားႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ မီးေရာင္မရွိျခင္းေၾကာင့္လည္း မည္သည့္ေနရာမွ တူးယူလာမွန္းမသိေသာ ဖေယာင္းတိုင္ႏွစ္တိုင္ကိုပါထြန္းထားေသးသည္။ ယခုတြင္မွ အမွန္တကယ္ကို ဖေယာင္းတိုင္ႏွင့္ညစာစားေနရျခင္းျဖစ္ကာ ဖေယာင္းတိုင္မီးလႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္မွာလည္း စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ျပဳေနသလားပင္။

"ဘယ္လိုေနလဲ ၊ microwave မီးေရာင္ထက္ မိုက္တယ္မလား"

က်ဴးယန္ခ်ီက ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ျဖင့္လွမ္းစလာ၏။

ခ်န္လုက်ိဳးသည္ ဆံပင္ေရသုတ္လက္စႏွင့္ပင္ အနားသို႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္မီးအားလုံးကိုမႈတ္ပစ္ကာ ဆိုဖာေပၚထိုင္ခ်ရင္း အေမွာင္ထဲ၌သာ ဆံပင္ေရသုတ္၍ စကားဆိုလာသည္။

"ကသိကေအာက္နိုင္ရတာကေတာ့ နည္းနည္းဆိုေပမယ့္ သူ(မ)နဲ႕ဆိုရင္ေတာ့ ငါ လက္ခံနိုင္ေသးတယ္ ၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေမ့သာထားလိုက္....မင္း ငါ့အေပၚမွာ မရိုးမသားေတြျဖစ္ေနမွာ ေၾကာက္တယ္"

က်ဴးယန္ခ်ီမွာ စီးကရက္အား ေအာက္သို႔ခ်လိဳက္ရင္း ၾကားလိုက္ရသည့္စကားေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းခြန္းတုံ႕မျပန္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။

"?"

"မင္း ဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ေနတာလဲ ၊ ဟိုတစ္ေယာက္က်ေတာ့ မင္းဆိုတဲ့ခ်န္သခင္ေလးအေပၚ မရိုးမသားအေတြးေတြ ရွိလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာလား ၊ သူ႕မွာ ရည္းစားေကာင္ေလးရွိတယ္ေနာ္ ေအ့!"

'ထန္႐ႊီ'၏အေၾကာင္းအား အခုေလးတင္ေျပာျပထားျခင္းျဖစ္ပါေသာ္လည္း ခ်န္လုက်ိဳးဆိုေသာတစ္စုံတစ္ေယာက္၏သတၱိမွာကား မိုးေကာင္းကင္ထက္ပင္ႀကီးသည့္ျဖစ္ရာ က်ဴးယန္ခ်ီ၏စိတ္ထဲ၌ အနည္းငယ္ စိုးရိမ္စိတ္မကင္းျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။

ေမွာင္မိုက္မႈမ်ားႀကီးစိုးေနသည့္အလယ္တြင္ ႏွစ္ဦးသား၏အသြင္အျပင္တို႔မွာ ေဝဝါးဝါးျဖစ္ေနေစရသည့္တိုင္ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွ ထိုးျဖာေပးေနသည့္လေရာင္ေၾကာင့္ တစ္ဖက္သား၏အမူအရာတို႔ကိုေတာ့ ခန့္မွန့္ၾကည့္၍ရပါေသးသည္။ ခ်န္လုက်ိဳးက ဆံပင္သုတ္ေနရာမွ ရပ္တန့္လိုက္ၿပီး အခက္ေတြ႕သြားရဟန္ျဖင့္ စကားဆိုလာခဲ့သည္။

"ဒါဆို မင္းက ငါ့ကို ဘယ္လိုလုပ္ေစခ်င္ေနတာလဲ ၊ ငါ့ဘက္က လြန္တဲ့စကားတစ္ခြန္းကိုမွလည္း ေျပာရေသးတာမဟုတ္ဘူး"

သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းတို႔ ေကြးတက္သြားခဲ့သည္ကိုပင္ က်ဴးယန္ခ်ီ ျမင္လိုက္ရေလၿပီး ;

"ငိုး မင္း သူ႕ကို သြားေမွ်ာ္လင့္ေနတာကိုက လြန္ေနၿပီ! ၊ မင္း သူ႕အေပၚ တကယ္ႀကီး ခံစားခ်က္ေတြရွိေနတာလား"

"ငါ မင္းကိုေျပာမယ္ကြာ"

တစ္ဖက္လူ၏စကားတို႔ကို တစ္ခ်က္ေလးမွ်မေစာင့္ေတာ့ဘဲ က်ဴးယန္ခ်ီသည္ 'ငါက ဆရာႀကီးပေလးတာခံရဖူးေတာ့ ငါ အကုန္သိတယ္' ဆိုေသာမ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ;

"မင္းက ဘာအေတြ႕အႀကဳံမွမရွိေသးတဲ့လူ ၊ အဲ့ဒီ႐ႊီက်စ္ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္က ေသခ်ာေပါက္ကို ဆရာမႀကီးေနာ္ ၊ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့တစ္ေယာက္လည္း ဘာေကာင္းတဲ့ဟာေလးမွမဟုတ္ဘူး"

ခ်န္လုက်ိဳးမွာ ေျပာစရာစကားမ်ားပင္မဲ့သြားခဲ့ၿပီး ဆိုဖာေနာက္မွီပစ္ရင္း အေသာမသတ္နိုင္ေအာင္ ေအာ္ရယ္ပစ္မိေတာ့၏။ ေနာက္တြင္မွ ေရခ်ိဳးတဘက္အား ေဘးဖယ္လိုက္ၿပီး ခပ္မတ္မတ္ျပန္ထိုင္ကာ အသင့္စားေခါက္ဆြဲဘူး၏အဖုံးအား အဆုံးထိဆြဲမျဖဳတ္ဘဲ ဖြင့္႐ုံသာဖြင့္လိုက္သည္။ ခက္ရင္းျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္မွ်ထိုးေမႊရင္း အေလ်ာ့ေပးလိုက္သည့္ဟန္ႏွင့္ စကားဆိုလာခဲ့သည္။

"ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ ၊ ေကာ...မင္း ငါ့ကို ခ်မ္းသာေပးပါကြာ ၊ ေနာက္တစ္ခါ ငါ သူ႕ကိုေတြ႕တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေရွာင္ကြင္းသြားေပးမယ္"

ထိုအခါတြင္မွ က်ဴးယန္ခ်ီက စိတ္ေက်နပ္သြားသည့္အေနျဖင့္ စီးကရက္ကိုခ်ၿပီး အသင့္စားေခါက္ဆြဲဘူးကိုဖြင့္ကာ ပလုတ္ပေလာင္းျဖင့္ စကားဆို၏။

"ဒါနဲ႕....မင္းအေမ စကားကိုနားေထာင္ၿပီး နိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ တကယ္စဥ္းစားထားတာလား"

"အင္း"

"မင္း ဘာလို႔မျငင္းတာလဲ ၊ 'ေပက်င္း' 'ရွန့္ဟိုင္' မွာလည္း ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ ၊ အခုခ်ိန္မွာ အမွတ္စာရင္းေတြလည္း ထြက္မွမထြက္ေသးတာ ၊ ဒီႏွစ္သခၤ်ာေမးခြန္းလွည့္ထားတာေတြ အရမ္းခက္တာကိုေတာင္မွ မင္း အမွတ္ျပည့္နီးပါးေျဖနိုင္ခဲ့တာပဲေလ ၊ ဒီတစ္ဘာသာတည္းနဲ႕တင္ မင္းအတြက္ အမွတ္အမ်ားႀကီးဆြဲေခၚနိုင္ေလာက္တယ္ ၊ ငါ့အထင္ေတာ့ မင္းရဲ႕အမွတ္ေပါင္းေတြနဲ႕ဆိုရင္ အခြင့္အေရးေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ရွိေလာက္မွာ ၊ မင္းအေမ နိုင္ငံျခားထြက္ခိုင္းတဲ့စကားကို မျဖစ္မေနနားေထာင္ေနစရာမလိုပါဘူးကြာ ၊ မင္းအေမကို မင္း အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ေနတာလား"

က်ဴးယန္ခ်ီက ရယ္သံသဲ့သဲ့ျဖင့္ဆိုလိုက္သည္။

"ေၾကာက္တယ္ပဲဆိုပါေတာ့ ၊ ဘယ္လိုပဲၾကည့္ပါေစ ငါက ေမြးစားသားပဲေလ"

ခ်န္လုက်ိဳးက ခက္ရင္းကိုင္ထားသည့္လက္အား တစ္ခဏရပ္လိုက္ၿပီးမွ

"ၿပီးေတာ့ ဒါေတြက ငါ့မွာရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအိမ္"

ဤသည္မွာ အမွန္တရားတစ္ခု ျဖစ္ပါသည့္တိုင္ ခ်န္လုက်ိဳး၏အက်င့္ေပါင္းစြာကို နားလည္ေနသည့္က်ဴးယန္ခ်ီမွာေတာ့ အက်ယ္ႀကီးပင္ ေအာ္ရယ္ပစ္လိုက္၏။

"မင္း ငါ့ကို ေလက်ယ္ၿပီးေျပာေနတာေတြေလ်ာ့လိုက္! ငိုး မင္းက ပ်င္းတာကိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေလွ်ာက္ရွာေနတဲ့ေကာင္ ၊ မင္းမွာ လြမ္းစရာလူတစ္ေယာက္မွမရွိလို႔ သြားတာမလား ၊ ငါ အပါအဝင္ အျခားညီအစ္ကိုေတြအားလုံးကို မင္းမွ ဂ႐ုမစိုက္တာ ၊ မင္းကို အၾကာႀကီးသေဘာက်လာတဲ့မိန္းကေလးကိုလည္း မင္း ဂ႐ုမစိုက္ဘူးေလ ၊ ဘယ္လိုေနေန မင္းက ဘယ္သူ႕မွကို ဂ႐ုမစိုက္တာ"

ခ်န္လုက်ိဳးက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်၍

"ငါ့အေဖအေမက ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးေတြလဲဆိုတာကို မင္းလည္း သိရဲ႕သားနဲ႕ ၊ ဟိုးငယ္ငယ္ကေန အခုခ်ိန္ထိ ငါ ျငင္းခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိန္တိုင္း အဆုံးသတ္မွာဘာမွမေျပာင္းလဲသြားတတ္တာကို မင္း မသိတာလည္းမဟုတ္ ၊ ညီအစ္ကိုေတြအေၾကာင္းကိုေျပာရမယ္ဆို....အလယ္တန္းသုံးႏွစ္လုံးမွာ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေက်ာင္းတည္းမဟုတ္ခဲ့ေတာ့ အဆက္အသြယ္လုပ္တာၾကလည္း နည္းတယ္ ၊ မင္းက်ေတာ့ေရာ....'က်န္းနံပါတ္သုံး' 'လီနံပါတ္ေလး'တို႔နဲ႕က်ေတာ့ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္တည္းဝတ္တဲ့အထိကို အတူတူကစားခဲ့ေပမယ့္ အခုလို အေဖတၿပီးငိုေတာ့မလို အေမတၿပီးငိုေတာ့မလို လုပ္ေနတာမ်ိဳးေတာ့ ငါ မေတြ႕ဖူးခဲ့ပါဘူး"

"အဲ့ဒါကေတာ့ ငါလည္း မတတ္နိုင္ခဲ့လို႔"

က်ဴးယန္ခ်ီတစ္ေယာက္က ေသသည့္တိုင္ ဝန္မခံတမ္းျငင္းေနမည့္သူ။

ခ်န္လုက်ိဳးက ခပ္ရွည္ရွည္ေနာက္ေက်ာျပင္အား အသာအယာေလးေကြးလိုက္ၿပီး ေခါင္းငုံ႕လ်က္ထားျဖင့္ အသင့္စားေခါက္ဆြဲထဲမွ အမဲသားတုံးေလးမ်ားကို တစ္ခုခ်င္းဖယ္ရင္း လိပ္ေပါက္စေလး စားဖို႔ရာအတြက္ သီးသန့္အျပင္ထုတ္ထားလိုက္သည္။

"ဒီလိုပါပဲ ၊ ငါ ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာ မင္းအတြက္ 'ေက်ာက္နံပါတ္ငါး'ဆိုၿပီး ရွိလာပါလိမ့္မယ္"

သူ႕အတြက္ ရွင္းလင္းတိက်စြာ သိထားႏွင့္ၿပီးသည့္အေျဖတစ္ခုမွာ မည္သူ႕အတြက္မဆို သူဟာ ဘယ္ေသာအခါကမွ ယွဥ္ၿပိဳင္စရာမလိုအပ္သည့္တစ္ဦးတည္းဟုသတ္မွတ္ရေသာ သီးသန့္ျဖစ္တည္မႈတစ္ခု မဟုတ္ခဲ့၏။

[ က်န္းနံပါတ္သုံး လီနံပါတ္ေလး ေက်ာက္နံပါတ္ငါး > ဒါက က်န္းဘယ္သူ လီဘယ္သူ ေက်ာက္ဘယ္သူ ဆိုၿပီး မ်ိဳးရိုးနာမည္ထည့္ၿပီး သုံးႏႈန္းတာပါ ]

တံတိုင္းနံရံႀကီးေအာက္ရွိ ေန႕ခင္းမိုးဒဏ္မ်ားခံၿပီးခါစ သစ္႐ြက္ေလးတို႔မွာ ဝါက်င့္က်င့္လမ္းမီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေ႐ႊေရာင္အခ်ပ္ေလးမ်ားသဖြယ္ တဖ်က္ဖ်က္လင္းလ်က္ရွိသည္။ လမ္းၾကားေလးထဲမွ ေက်းငွက္တို႔ဟာလည္း အသံဆာဆာေလးမ်ားျဖင့္ျမည္တြန္ေနၾကသည့္အျပင္ ေရညွိစိမ္းစိမ္းမ်ားကပ္ညွိေနသည့္နံရံခ်ပ္မ်ားသည္ေတာ့ အခ်ိန္ၾကာၾကာတည္ရွိေနႏွင့္ေသာစိုထိုင္းထိုင္းရနံ႕တစ္မ်ိဳးပင္ ထုတ္လႊတ္ေနေခ်ၿပီ။

".....က်ဴးယန္ခ်ီက ေျပာေသးတယ္ ၊ တိေရွာင္းက ခ်ိဳင္က်င္းက်င္းနဲ႕ တကၠသိုလ္တစ္ခုတည္း အတူတူတက္ဖို႔ခ်ိန္းထားၾကၿပီးသားတဲ့ ၊ ဒါေပမယ့္ သူက ငါနဲ႕ တကၠသိုလ္တက္မယ့္အေၾကာင္းကို တစ္ခါမွေတာင္ မေျပာခဲ့ဖူးဘူး ၊ ငါဆို သူ႕နဲ႕ရင္းႏွီးတာ အထက္တန္းဒုတိယႏွစ္ကတည္းကေလ....ဒီေန႕ဒီအခ်ိန္ထိေတာင္ စကားေျပာမျပတ္ဖူးခဲ့တဲ့ဟာ...."

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက နံရံေအာက္ေျခနားတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်ရင္း အသက္ကိုနိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ရွိုက္သြင္းၿပီး မ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ ;

"လြန္ခဲ့တဲ့ငါးမိနစ္တုန္းကေတာင္ 'မိ႐ႊယ္'ေရခဲမုန့္စားမလားလို႔ ေမးေနေသးတယ္ ၊ နင္ ေျပာၾကည့္ၾကည့္....သူ႕မွာ အဲ့ေလာက္အခ်ိန္ေတြပိုေနမွာတဲ့လား ၊ ခ်ိဳက္ယင္းယင္း ခ်ိဳင္က်င္းက်င္း ဝူး ဝူး ဝူး ဝူး....သူ႕ကိုယ္သူမ်ား ၾကယ္တာရာအစုအေဝး႐ုံးႀကီးမ်ားမွတ္ေနလား...."

တစ္ခဏေလးတုန္းကတင္ 'ထန္႐ႊီ' ႏွင့္ တစ္ပြဲတစ္လမ္းႏႊဲခဲ့ရေသးသည့္ျဖစ္ရာ ယခုအခိုက္အတန့္တြင္ေတာ့ ႐ႊီက်စ္တစ္ေယာက္က မေကာင္းမကန္းေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္ရပ္မ်ားေပၚလာမည့္စိုးေသာေၾကာင့္ လက္လြတ္စပယ္ စကားေျပာမထြက္ရဲေတာ့ေခ်။ မ်က္ေမွာက္အေျခအေနကိုၾကည့္ရင္း ခ်န္လုက်ိဳးကိုလည္း မေနနိုင္ေအာင္ သတိရမိလိုက္ေသး၏။ အကယ္၍ သူ႕လို ပါးစပ္မ်ိဳးႏွင့္သာဆိုလွ်င္ ေျပာထြက္သြားမည့္စကားမ်ားက နားေထာင္ေကာင္းျခင္းရွိမရွိ အေရးစိုက္ေနစရာမလို ၊ အနည္းဆုံးေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ႀကီးက တိတ္ဆိတ္ေနမည္မဟုတ္ေလာက္ေပ။

"ဒါမွမဟုတ္ ငါတို႔ လူငွားၿပီး ရိုက္ခိုင္းရင္ေရာ"

႐ႊီက်စ္က ဤေျဖရွင္းနည္းတစ္မ်ိဳးကိုသာ စဥ္းစားမိျခင္းေၾကာင့္ တည့္တိုးပင္စကားဆိုလိုက္သည္။

"အန္ကယ္ဖု'မွာ လမ္းေပၚကအသိေတြဘာေတြရွိတယ္မလား"

'အန္ကယ္ဖု'ဆိုသူမွာ ေဖေဖႏွစ္ဦးစလုံးႏွင့္ ရင္းႏွီးသည့္မိတ္ေဆြတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ေ႐ႊလင္ဗန္းႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာလက္ေဆးလာသူျဖစ္သည္။ 'အနားယူ'ၿပီးေနာက္တြင္မွာမွ ေမွးမွိန္ၿပီးမထင္ရွားေတာ့သည့္မိစ္ဆာသဖြယ္ ေတာင္အတြင္းဘက္၌ ဂူေအာင္း၍ေနေနေခ်ၿပီး ႏြေရာသီကာလေရာက္တိုင္း ေလာင္႐ႊီ ႏွင့္ ေလာင္ခ်ိဳက္အား အပူေရွာင္ရန္အတြက္ အထူးဖိတ္ေခၚသြားတတ္ေသး၏။

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက ႐ုတ္တရက္အငိုရပ္သြားၿပီး ေတြးေတြးဆဆျဖင့္ေမာ့ၾကည့္လာ၏။

"...."

အန္ကယ္ဖုရဲ႕လက္ဆနဲ႕သာဆိုရင္ တိေရွာင္း ပြဲခ်င္းၿပီးျဖစ္သြားေလာက္တယ္မလား။

"မျဖစ္ဘူး မျဖစ္ဘူး"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက ႏွာတရႈံ႕ရႈံ႕ႏွင့္ပင္ လက္ခါျပၿပီး ;

"နင္ အန္ကယ္ဖုတို႔ေတြကို သြားေျပာျပလို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္ ၊ လမ္းခြဲရမလား လူငွားရိုက္ရမလားဆိုတာေတာ့ ငါ့ဘာသာငါပဲ ဆုံးျဖတ္မွာ ၊ နင္ ဝင္မပါနဲ႕ဦး"

သူမရဲ႕လက္ဆကလည္း တယ္ျပင္း!

႐ႊီက်စ္ သက္ျပင္းနက္နက္ခ်ၿပီးသာ စကားဆိုလိုက္ေတာ့၏။

"ေကာင္းၿပီေလ"

႐ႊီက်စ္၏စိတ္ထဲ၌ တိေရွာင္း၏ကိစၥအားထပ္၍အာ႐ုံစိုက္ေနဦးမည္ကိုစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ခ်ိဳက္ယင္းယင္းသည္ က်လက္စမ်က္ရည္မ်ားကိုပင္ ကပ်ာကလ်ာသုတ္ၿပီး အိမ္အျပန္လမ္းသို႔လက္ဆြဲေခၚသြားရင္း စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲရန္ႀကိဳးစားေတာ့၏။

"နင္ကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဟိုအစ္ကိုေခ်ာေလးနဲ႕ လယ္ႂကြက္သြားရိုက္ျဖစ္သြားတာလဲ"

"အာလူးမီးသြားကင္တာပါ ၊ အဘြားက စားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ၊ ဘယ္ေနရာမွာမွဝယ္မရတာနဲ႕ ခ်န္လုက်ိဳးက သူ႕အိမ္မွာရွိတယ္လို႔ ေျပာလာတာေၾကာင့္"

႐ႊီက်စ္က လက္ထဲတြင္ပါလာသည့္ မီးကင္ၿပီးခါစပူပူႏြေးႏြေးအာလူးႏွစ္လုံးအား လႈပ္ရမ္းျပလာ၏။

"ဘာလဲဟာ ၊ က်ဴးယန္ခ်ီ အဲ့ဒီေကာင္ရဲ႕နား႐ြက္က ဝက္နား႐ြက္ႀကီးလားမသိဘူး....ျပဳတ္စားဖို႔ကလြဲ ဘာမွသုံးမရဘူး ၊ သူေျပာတာက နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လယ္ႂကြက္သြားရိုက္ၾကတာတဲ့ ၊ ငါေတာင္မွ ေျပာလိုက္ေသးတယ္....ႏွစ္ေယာက္သားက ခဏေလးတြင္းခ်င္း အတိုင္အေဖာက္ညီၿပီး ဘယ္လိုလုပ္လယ္ႂကြက္ရိုက္တဲ့အထိျဖစ္သြားနိုင္မွာလဲေပါ့"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက ဆက္၍ ;

"ဒါနဲ႕ ထင္ေတာင္မထင္ရဘူးေနာ္ ၊ ခ်န္လုက်ိဳးက သေဘာေကာင္းသားပဲ"

႐ႊီက်စ္က ေထာက္ခံသည့္အေနျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၏။

"သူက အရမ္းခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ နင္ေရာ မထင္မိဘူးလား"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက စုတ္တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ရင္း ;

"က်စ္....ဘဝင္ျမင့္ေနမွန္း အသိသာႀကီးပါေနာ္"

"ငါ နင့္ကိုေျပာျပဖူးတဲ့အမ်ိဳးသမီးကို မွတ္မိေသးလား ၊ အဲ့ဒါ သူ႕အေမ"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းမွာ တစ္ခဏတာေၾကာင္အမ္းသြားခဲ့ရ၍ ;

"နင္ေျပာတဲ့ အသံေရာ စကားေျပာပုံေတြေရာကအစ နင့္အေမနဲ႕တစ္ေထရာတည္းတူတဲ့အမ်ိဳးသမီးလား"

"အင္း"

႐ႊီက်စ္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ တျဖည္းျဖည္းေတြးေတာရင္းျဖင့္ ဆက္၍စကားဆိုသည္။

" 'Woman of The Ganges' ဆိုတဲ့ အိႏၵိယ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကားကို နင္ၾကည့္ဖူးလား ၊ ဗိသုကာဒီဇိုင္းဆြဲပညာရွင္ ထူးခြၽန္တဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ရိုက္ကူးေဖာ္ျပထားတာ ၊ ဒါေပမယ့္ အရင္တုန္းက ဘုရားေက်ာင္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕တန္ဆာျဖစ္ခဲ့ဖူးေတာ့ ဘဝ,က မစင္ၾကယ္ေတာ့တဲ့အျပင္ အစြန္းအထင္းေတြပါရွိခဲ့ရတယ္ ၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူ ဘယ္လိုလက္ရာေျမာက္တဲ့ဗိသုကာဒီဇိုင္းေတြ ဆြဲျပနိုင္ခဲ့ပါေစ....ဒီေလာကႀကီးကလူေတြရဲ႕အျမင္မွာ သူက ေစာ္ကားေမာ္ကားျပဳနိုင္တဲ့အရာတစ္ခုသာသာပဲ ၊ ဘယ္လိုဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲမ်ိဳးကိုမွ တက္ေရာက္ခြင့္မရွိခဲ့ဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕အရည္အခ်င္းကို အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကတဲ့လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္ ၊ ေနာက္က်ေတာ့ ပိုၿပီးဂုဏ္သိကၡာရွိမယ့္ဘဝတစ္ခုမွာေနနိုင္ဖို႔အတြက္ သားသမီးနဲ႕ခင္ပြန္းကိုထားခဲ့ၿပီး သူ႕အရည္အခ်င္းေတြကိုအသုံးခ်ခ်င္ေနခဲ့တဲ့ အရင္းရွင္လူတစ္စုနဲ႕ပူးေပါင္းတယ္....မီးေလာင္မႈတစ္ခုကို ဖန္တီးၿပီး ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္....ေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕တူတဲ့ ပလက္စတစ္ဆာဂ်ရီကို လုပ္ပစ္ခဲ့တယ္ ၊ သိပ္မၾကာပါဘူး....သူ႕ရဲ႕အလုပ္ေတြအားလုံး ေအာင္ျမင္လာတဲ့အျပင္ တစ္ကမၻာလုံးဆိုင္ရာဆုေတြအထိပါ ရယူနိုင္ခဲ့တယ္ ၊ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာလာေတာ့ သူ႕ရဲ႕အေရာင္အဝါေတြက်လာၿပီး လူေတြ စိတ္လႈပ္ရွားသြားေစေလာက္မယ့္လက္ရာေတြ ထပ္မဖန္တီးနိုင္ေတာ့တဲ့အခါမွာေတာ့ အသုံးခ်ခဲ့တဲ့အရင္းရွင္ေတြကလည္း ခ်က္ခ်င္းကိုစြန့္ပစ္ၾကၿပီး သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္အမွန္ေတြလည္း ေဖာ္ထုတ္ခံလိုက္ရတယ္"

( ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕တန္ဆာက အဂၤလိပ္လို God's maid / Temple prostitutes ဆိုၿပီး သုံးၾကတယ္။ အိႏၵိယမွာဆိုရင္ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုမိဘေတြက သူတို႔သားသမီးေတြကို ဘုရားကြၽန္ God's maid အျဖစ္ ဘုရားေက်ာင္းမွာ လာလႉၾကပါတယ္။ ဒီလိုကေနၿပီး အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ၊ ယုံၾကည္သူေတြရဲ႕ 'ကိုယ္ပိုင္တန္ဆာပစၥည္း'လိုျဖစ္လာၾကၿပီး တစ္ဖက္သားဘဝကိုလည္း အလုံးစုံထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရသြားၾကပါတယ္ ၊ လိုအပ္လာရင္ ယုတ္စြအဆုံး ျပည့္တန္ဆာ/ Sex slave အထိပါ ေနေပးရပါတယ္တဲ့။ ေရွာင္ခ်ဳန္းလည္း ခုမွအလင္းပြင့္သြားတာမလို႔ ဂဂဃဃေသခ်ာမေျပာျပတတ္ဘူးရယ္ ၊ Google မွာေတာ့ အေသးစိတ္ေတြရွိပါတယ္ )

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက အဓိကဆိုလိုရင္းကို သေဘာေပါက္သည့္ဟန္ျဖင့္ ;

"သစ္ပင္ေပၚဆြဲႀကိဳးခ်ိတ္မိသြားတုန္းက သူ႕အခန္းတံခါးကို နင္ ခ်က္ခ်င္းေျပးေခါက္တာ မထူးဆန္းမိေတာ့ဘူး ၊ နင့္စိတ္ထဲမွာ နင့္ေမေမက....."

"လူႏွစ္ေယာက္က ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ထိတူေနရတာလဲဆိုတာကို ငါ စဥ္းစားမရ႐ုံပါ ၊ တစ္ေယာက္တည္းဟုတ္နိုင္တာ မဟုတ္နိုင္တာထက္ ငါကေတာ့ အခြင့္အေရးေသးေသးေလးရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အတည္ျပဳၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားမွာပဲ ၊ အဲ့ဒါမွ ငါ စိတ္ေအးနိုင္မွာမလို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္႐ုံပဲ"

သူမအေနျဖင့္ အေျပးေလးေျပးဝင္သြားၿပီး ခ်န္လုက်ိဳးအား 'နင့္အေမက ငါ့အေမဟုတ္မဟုတ္ စစ္ေဆးၾကည့္ခ်င္လို႔'ဟု ေျပာ၍လည္းမရ။ မေတာ္ကာမွ ခ်န္လုက်ိဳးက သူမအား 'အ႐ူးမ' ဟုထင္မွတ္သြားေခ်ဦးမည္။

လင္းခ်ိဳးျဒယ္ ေမြးရပ္ဇာတိၿမိဳ႕၌ ေသဆုံးသြားသည္ဟုသာသတင္းၾကားခဲ့ၿပီး သျဂၤိုလ္မည့္အခ်ိန္တုန္းက ႐ႊီက်စ္သည္ ႏြေရာသီ Camp ဝင္ေနရျခင္းေၾကာင့္ စ်ာပနာအခမ္းအနားသို႔ အခ်ိန္မီသြားေရာက္နိုင္ျခင္းမရွိခဲ့။ အဘြားျဖစ္သူသည္လည္း သူမ ေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ထိ ေစာင့္မေပးနိုင္။ ရာသီဥတုပူျပင္းလြန္းသည့္အျပင္ ခႏၶာ႐ုပ္ကလပ္အား ႐ြာထဲတြင္ ထား,ထားရေသာေၾကာင့္ ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ား စိတ္မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေစေအာင္လည္း မျပဳတန္ရာ။ သည့္ထက္အျပင္ အဘြားျဖစ္သူက ဖုန္းေ႐ႊအတတ္ပညာအား အထူးယုံၾကည္သျဖင့္ ရက္ပိုင္းအတြင္းပင္ စ်ာပနာအခမ္းအနားကို အၿပီးအစီးျပဳလုပ္လိုက္သည္။ အကယ္၍လႊဲေခ်ာ္သြားပါက ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ဝက္ၾကာေစာင့္ရေတာ့မည္ျဖစ္ကာ စ်ာပနာအတြက္ ေပးရမည့္အရိုးျပာထိန္းသိမ္းထားေပးသည့္အဖိုးအခကိုလည္း ထည့္တြက္ၾကရေတာ့မည္ျဖစ္၏။

႐ႊီကြမ္းက်ိက ႐ႊီက်စ္ ေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ထိေစာင့္ေပးရန္ ေခါင္းမာခဲ့ပါေသးသည္။ သည္ကိစၥအတြက္ေၾကာင့္ျဖင့္ အၿမဲတမ္းအေနေအးခဲ့သည့္ ႐ႊီကြမ္းက်ိသည္ပင္ အဘြားျဖစ္သူအား ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေဒါသထြက္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဘြားျဖစ္သူက အၿမဲတေစ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္အတိုင္းသာ ဆက္သြားသည့္လူ။

အကယ္၍ လင္းခ်ိဳးျဒယ္၏႐ုပ္ကလပ္သျဂၤိုလ္သည့္ျမင္ကြင္းကိုသာ သူမကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရလွ်င္ ယေန႕ကဲ့သို႔အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး လုံးဝရွိလာလိမ့္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ႐ႊီက်စ္ ေတြးလိုက္မိသည္။

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းသည္လည္း အက်အနအပီအျပင္ကို ေတြးၾကည့္ၿပီးေနာက္တြင္ ;

"ဒါေပမယ့္ မဟုတ္တာကေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး ၊ အန္တီက လြန္ခဲ့တဲ့သုံးေလးႏွစ္ေလာက္ကမွ.....သူ႕ေလာက္ႀကီးတဲ့သားေတာ့ မရွိနိုင္ဘူးေလ ၊ သူ႕အသက္အ႐ြယ္နဲ႕ဆိုရင္ မကိုက္ညီေတာ့ဘူးမလား ၊ နင္ မေနာက္ပါနဲ႕ေတာ့ဟာ ၊ ေျပာရင္းနဲ႕ ထူးဆန္းေထြလာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ"

႐ႊီက်စ္ ;

"သူက ေမြးစားခံထားရတာျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္"

လမ္းၾကားေလးမွာ တိတ္ဆိတိၿငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။ ႏွစ္ေယာက္သားက ဤေက်ာက္စရစ္ခဲစိမ္းစိမ္းေလးမ်ားျပည့္ေနသည့္လမ္းထဲ ေန႕တိုင္းအသြားအျပန္ေလွ်ာက္ဖူးပါသည့္တိုင္ ခ်ိဳက္ယင္းယင္းမွာ ယခုေလာက္ထိေတာ့ ေက်ာမစိမ့္ဖူး။ ေလွ်ာက္ေလ ခ်မ္းစိမ့္လာရေလျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းခြဲေနၾကျဖစ္သည့္ပုံမွန္ေနရာထံသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းမွာ ဆြံ႕အသြားရလြန္း၍ ခ်က္ခ်င္းစကားမေျပာနိုင္ေတာ့ပါေခ်။

"သူ နင့္ကိုေျပာျပတာလား"

႐ႊီက်စ္က ေခါင္းရမ္းျပၿပီး ေန႕လည္ခင္းတုန္းက သူမ ၾကားခဲ့ရသည့္စကားလုံးတို႔အား ခ်ိဳက္ယင္းယင္းထံ ႐ြတ္ျပလိုက္သည္။

--'မင္း စကားေျပာရင္ အဲ့ေလာက္ထိျပင္းထန္ေနမွကိုျဖစ္မွာလား'

--'အေမ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပထမဆုံးေတြ႕တဲ့ေန႕ကတည္းက ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလို ျမင္ေနၿပီးသားမဟုတ္ဘူးလား'

"အကယ္၍ ေသြးသားအရင္းသားအမိေတြသာဆိုရင္ ဒီလိုစကားမ်ိဳးေျပာတာက အရမ္းထူးဆန္းစရာေကာင္းတယ္လို႔ နင္ မထင္မိဘူးလား"

႐ႊီက်စ္မွာ အေတြးမ်ားေၾကာင့္ ပင္ပန္းလာပါသည့္တိုင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ျဖင့္ စိတ္အစဥ္ဟာ ေတြးေတာေနျခင္းမွ မရပ္တန့္နိုင္။

"ငါ ပထမဆုံးထင္လိုက္မိတာက မိေထြး ျဖစ္ေလာက္မယ္ေပါ့ ၊ ေနာက္ေတာ့ ငါတို႔ေတြ ထမင္းအတူစားေနၾကတုန္းက သူ႕ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က Wechatထဲမွာ ဆဲလိုက္သလိုပဲ ၊ က်ဴးယန္ခ်ီေတာင္မွ မင္း သည္းခံနိုင္တယ္ေပါ့ဆိုၿပီး ေမးေသးတယ္ေလ ၊ အဲ့အခ်ိန္မွာ သူ က်ဴးယန္ခ်ီကို ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္း"

--'သူ႕ဘက္က စိတ္ပါလက္ပါႏႈတ္ခြန္းဆက္သေနတာကိုၾကည့္ရင္းနဲ႕ ဒီေကာင္က ငါ့ဘိုးေဘးအုတ္ဂူေတြ ဘယ္နားရွိမွန္းေတာင္ သိေနေလာက္မယ္လို႔ထင္လာၿပီ ၊ ၾကည့္ေလ စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းဘူးလား ၊ ေနာက္ဆုံးထိ ဖတ္သြားတာေတာင္ ဒီေကာင္က ငါ့ကို လိပ္စာမေပးသြားဘူး'

႐ႊီက်စ္က နံရံကိုမွီလိုက္ရင္းျဖင့္ ;

"စကားအသြားအလာကိုၾကည့္႐ုံနဲ႕ မိေထြး မဟုတ္မွန္းသိသာသြားတယ္ ၊ ဘာလို႔ဆို အေဖကလည္း သူ႕အေဖအရင္း ဟုတ္မေနလို႔ ၊ ခန့္မွန္းၾကည့္ရရင္ သူက သူ႕မိဘအရင္းေတြက ဘယ္သူမွန္းေတာင္ သိထားပုံမရဘူး ၊ ဒါလိုဆိုမွေတာ့ ေမြးစားထားတာပဲျဖစ္နိုင္ေတာ့တယ္ေလ ၊ ေနာက္ထပ္တစ္ခ်က္ရွိေသးတယ္....သက္ေသသာဓကအျဖစ္ ေျပာလို႔ရမရေတာ့မသိဘူး"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းက လန့္ျဖန့္ၿပီးေမးလာေလ၏။

"ဘာလဲ"

"သူ႕အိမ္ခန္းထဲက ဘတ္စကတ္ေဘာလုံးတစ္လုံးေပၚမွာ လက္မွတ္ေတြထိုးထားတာကို ငါ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ၊ အစက ထင္လိုက္မိတာကေတာ့ နာမည္ႀကီးေတြရဲ႕လက္မွတ္ေပါ့ ၊ ေနာက္မွေသခ်ာေလးၾကည့္မိလိုက္တာ လက္မွတ္ေတြအားလုံးက တစ္ပုံစံတည္း ၊ သူ႕နာမည္ကို လက္မွတ္ထိုးထားတာ ၊ ၿပီးေတာ့ Drone iPadေတြအေပၚမွာကအစ လက္မွတ္ထိုးထားတာ ၊ ဒါမ်ိဳးလုပ္တတ္တာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္အတၱႀကီးတတ္တာေၾကာင့္တို....ဒါမွမဟုတ္ အက်င့္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္တယ္ ၊ အရင္က လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ အတူေနထိုင္ခဲ့ရဖူးၿပီးေတာ့ ညစ္ပတ္တာကိုလည္းေၾကာက္တတ္....အသန့္ႀကိဳက္တဲ့အက်င့္လည္းရွိတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ပစၥည္းေတြအားလုံးအေပၚမွာ နာမည္ေရးထားတတ္တာမ်ိဳးေလ ၊ ဥပမာ မိဘမဲ့ေဂဟာလိုမ်ိဳး"

ခ်ိဳက္ယင္းယင္းမွာ လုံးလုံးလ်ားလ်ားဆြံ႕အသြားေခ်ၿပီး သူမ၏စကားမ်ားအား အႂကြင္းမဲ့ယုံၾကည္သြားေလေတာ့သည္။

႐ႊီက်စ္ သက္ျပင္းခ်မိရင္း နံရံျမင့္ႀကီးထက္ဆီသို႔ ေမာ္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ နီရဲေနသည့္ႏြယ္သာကီပန္းႏြယ္မ်ားဟာ ျဖဴစြတ္ေနသည့္လေရာင္ေအာက္တြင္ တြဲလြဲခိုလွပေနၾကၿပီး ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူမ ကေလးအ႐ြယ္တုန္းက သေဘာက်ခဲ့ရသည့္ေရာင္စုံသၾကားလုံးဘူးေလးဟုပင္ ေျပးျမင္ေယာင္ခံစားမိလိုက္ရသည္။ မည္သည့္ကေလးငယ္ကမ်ား သၾကားလုံးစားရသည္ကို မႏွစ္သက္ဘဲေနပါ့မည္နည္း။ လင္းခ်ိဳးျဒယ္က သူမ၏သြားမ်ား ပိုးစားေႂကြက်ကဳန္မည္ကိုစိုး၍ သၾကားလုံးဘူးအား လက္လွမ္းမမီနိုင္သည့္ အိမ္ထဲမွအျမင့္ဆုံးေနရာမ်ားတြင္သာတင္ထားတတ္ၿပီး သူမ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေသာင္းက်န္းျပလွ်င္ေတာင္ အေလ်ာ့မေပးတတ္။ ေလာင္႐ႊီတစ္ေယာက္ကသာ သူမအား မၾကည့္ရက္သျဖင့္ အၿမဲတမ္းလိုလို သၾကားလုံးႏွစ္လုံး ခိုးေကြၽးခဲ့သည္ပင္။

႐ႊီက်စ္ ; "ခ်န္လုက်ိဳးသာ အကယ္၍ မိဘမဲ့ေဂဟာမွာႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္ဆိုရင္ သူ႕အတြက္ သၾကားလုံး ခိုးယူေပးမယ့္လူႀကီးဆိုတာ မရွိနိုင္ခဲ့ဘူးမလား"

႐ႊီက်စ္ ; "ဒါဆိုရင္ သူ ငယ္ငယ္တုန္းက အမ်ားႀကီးေပ်ာ္ခဲ့ရမွာမဟုတ္ဘူး"

*********

Đọc tiếp

Bạn Cũng Sẽ Thích

Unwanted Wife Of Mafia King Bởi Sunita Varma

Lãng mạn

2.7M 177K 87
What will happen when an innocent girl gets trapped in the clutches of a devil mafia? This is the story of Rishabh and Anokhi. Anokhi's life is as...
Accidental Marriage Bởi A E I N 🌼

Lãng mạn

3.4M 141K 60
The story of Abeer Singh Rathore and Chandni Sharma continue.............. when Destiny bond two strangers in holy bond accidentally ❣️ Cover credit...
DDBM - Bai Re Meng Wo [ ဘာသာပြန် ] Bởi Xiao Chong

Lãng mạn

7.2K 644 15
ပညာသင်ဆုရရှိ​ရေးအတွက် ပြိုင်ဆိုင်ကြသည်မှာ ​တောမီး​လောင်သဖွယ် အကျိတ်အနယ်။ ​ကျောင်းအုပ်ကြီးရုံးခန်း​ရှေ့တွင် 'လင်းယွီကျင်း' နှင့် 'ရှန်ကျွမ့်'တို့ ထိပ်...
ခင်ပွန်းသည်၏အလိုလိုက်ခြင်းခံရသောဇနီး Bởi လောကကြီးကစိတ်ကုန်စရ...

Viễn tưởng

39.9K 3.3K 25
This story is a translated one. Fully credit to original author and English translator.