True Star – volume (4) _ Chapter (30) _မင်းက ငါအရမ်းတန်ဖိုးထားတဲ့လူပဲ
Tang Feng သည် တိတ်ဆိတ်နေဆဲဖြစ်သည်။
"မင်းရဲ့ လက်ရှိအနေအထားကနေ ပြောင်းလဲလိုက်တာနဲ့ မင်းရဲ့အောင်မြင်မှုက တကယ်ကို ထိုးတက်သွားတာပဲ။ ဒါက မတော်တဆမဟုတ်ဘူး။ ရုပ်ရှင်တွေရိုက်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်တဲ့ လူငယ်သရုပ်ဆောင်အများစုနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် မင်းဟာ မြန်မြန်နာမည်ကြီးလာဖို့အတွက် သူတို့ရဲ့စံပြပုဂ္ဂိုလ်ပဲ။
လုထျန်းကျီက ဆက်ပြောသည် ။
ဒီချီးကျူးစကားက ထျန်းဖုန်းအတွက် ဘာမှ မထူးခြားပေ။ ဒီလူရဲ့စိတ်ထဲမှာ သူက အဆင့်နိမ့် သရုပ်ဆောင်သာ ဖြစ်ပြီး လုထျန်းချန် နှင့် ထိုသို့သော ဆက်ဆံရေးရှိခြင်းသည် ပြီးပြည့်စုံပုံရသော လုထျန်းချန် ကို စွန်းထင်းစေခြင်းနှင့် ညီမျှကာ လုထျန်းချန်ကို အောက်ကို ဆွဲချစေသူဟု အမြဲထင်နေတယ် မဟုတ်လား။ ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပထမအကြိမ်တွေ့ဆုံပြီးကတည်းက မှားနေပုံရတယ်။
လုထျန်းကျီနဲ့ သူက အနာဂတ်မှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မတွေ့ချင်ဘူးလို့ ခန့်မှန်းလို့ရနိုင်ပါတယ်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ Tang Feng သည် လုထျန်းကျီကို သဘောကျဖို့ မုန်းဖို့ မလိုအပ်ပါ။
"အနည်းဆုံးတော့ ကျွန်တော် အောင်မြင်ခဲ့တယ်၊ အရင်က လူမသိတဲ့ သရုပ်ဆောင်ဘဝလို အလွယ်တကူ အနိုင်ကျင့်ခံရတဲ့ ကြယ်လေးတစ်ပွင့်တော့ မဟုတ်တော့ဘူး။"
Tang Feng က ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။
" မင်းအောင်မြင်တယ်ဆိုတော့လည်း အောင်မြင်တယ်ပေါ့...ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ လူအများစု မက်မက်မောမောနဲ့ လိုချင်နေတဲ့၊ လိုချင်ပေမယ့် မရနိုင်တဲ့ အရာတွေကို ကျွန်တော် ရခဲ့တယ်။"
သူက ရုပ်ရှင်ကောင်းတစ်ကားကို တကယ်ရိုက်နိုင်ခဲ့ပြီး ကောချန်က ရိုက်ချင်ပေမယ့် ရိုက်ခွင့်မရခဲ့ပေ။ ဒါ့အပြင် ကောချန်က လုပ်ငန်းရှင်တချို့နှင့် ရှု့ပ်ထွေးသည့် ဆက်ဆံရေးရှိပြီး အရာအားလုံးကို ထိန်းချုပ်ချင်ပေမယ့် မထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ဒါတွေအားလုံးကို မပြောင်းလဲနိုင်တဲ့အခါ၊ သူ လုပ်နိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောအရာက နာကြည်းနေရမည့်အစား ဘဝနဲ့လိုက်လျော ညီထွေဖြစ်အောင်နေလိုက်ခြင်းပင်။
Tang Feng ၏ "ပြတ်သားစွာပြောလိုက်သည့် စကားများ" သည် လုထျန်းကျီရယ်မောစေခဲ့ပြီး ဆက်ပြောခဲ့သည်။
"မင်း အခုပြောနေတာတွေကို ငါ့သား ထျန်းချန်ကို တကယ်နားထောင်ခွင့်ပေးသင့်တယ်။ လေနံ နှစ်ဖက် နင်းရင် Charles မင်းကို စိတ်ပျက်ပြီး ထားသွားမှာ မကြောက်ဘူးလား။ "ပြုံးနေတဲ့ကျား ဆိုတဲ့ သူ့ရဲ့ နာမည်ပြောင်က အလကားမဟုတ်ဘူး။ သူက သင့်အပေါ် စေတနာပျက်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားနိုင်တယ်။"
အလုပ်ဆက်လုပ်ဖို့ ငုံ့လိုက်ပြီး လုထျန်းကျီက Tang Feng နဲ့ စကားပြောနေသည်။
"ဒါပေမယ့် တောင်အာရှမှာ အကြမ်းဖက်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့က ပြန်ပေးဆွဲခံရတာလိုမျိုး အခက်အခဲတွေနဲ့ ကြုံလာရတဲ့အခါ အဲလ်ဘတ် က ကျွန်တော့်ကို ကယ်တင်ခဲ့တယ်။"
Tang Feng က ခေါင်းယမ်းပြီး တမင်တကာပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အရင်းအနှီးရှိနေပြီ၊ သူတို့က ကျွန်တော့်ကို အခု ဝိုင်းအလိုလိုက်ပြီး ကျွန်တော် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားကြီးတွေ ရိုက်ဖို့ အရင်းနှီးတွေ ပေးနေကြတယ်။ ကျွန်တော် အသက်ကြီးလာတဲ့အချိန် သူတို့ ငြီးငွေ့သွားတဲ့အချက်လား...? "
Tang Feng က ဂရုမစိုက်သည့်ဟန်ဖြင့် နူးညံ့စွာ ပြုံးလိုက်သည်။
" ယောက်ျားတွေရဲ့ ခံစားချက်တွေက ဈေးပေါပါတယ်၊ ကျွန်တော့်အတွက် အကျိုးအရှိဆုံး လမ်းကြောင်းကိုပဲ ကျွန်တော် ရွေးလိုက်မှာပါ"
"အဲလ်ဘတ်က အန္တရာယ်များတဲ့လူပဲ။ Charles က မင်းကို မကျေနပ်စေဘူးလား? "
လုထျန်းကျီက ပြောလိုက်သည်။
"ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုဆိုတာ မကြာခဏဆိုသလို စွန့်စားမှုတွေနဲ့ ပါဝင်ပါတယ်။ အန္တရယ်ကင်းတဲ့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုက ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ရလဒ်ကို မရနိုင်ဘူး။ အဲလ်ဘတ်က ကျွန်တော် လုထျန်းချန် ဒါမှမဟုတ် Charles တို့ထက် ကျွန်တော့်ကို ကာကွယ်ပေးဖို့ သြဇာပိုရှိတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကို ရွေးလိုက်လို့ ချားလ်က ဘာကြောင့် ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးသွားရမှာလဲ"
Tang Feng သည် လုထျန်းကျီနှင့် ဆက်ပြောနေသည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ တစ်ဖက်လူ၏ နှလုံးသားထဲတွင် သူက ဘယ်လိုလူဆိုတာ လုထျန်းကျီတွေးနေမည်ကို စိတ်ကူးမိသည်နှင့် ထျန်းဖုန်း ကျေနပ်မိသည်။
"Charles သိမှာကြောက်လို့လား" လုထျန်းကျီက အေးစက်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် အမေရိကကို သွားမယ်။"
လုထျန်းကျီက ထိုလူငယ်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ အေးစက်စွာ ပြောလိုက်သည်-
"လောဘကြီးတာက ကောင်းတဲ့အရာပဲ၊ ဒါပေမယ့် လောဘလွန်ကဲတာက တစ်ခါတလေ လူတစ်ယောက်ကို ပျက်စီးစေနိုင်ပါတယ်။"
"အကြံပြုချက်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မစ္စတာလု။"
ဒီကျေးဇူးတင်စကားကို ကြားရုံနှင့် ဒါက လေးလေးနက်နက်ပြောတာမဟုတ်ကြောင်း သိသာသည်။
ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် ထျန်းဖုန်းတစ်ယောက် အခုချိန် ဒေါသူပုန်ထနေလောက်ပြီ။ သူက ထက်မြက်သော်လည်း သူ့ ခံစားချက်က ဉာဏ်ပညာ ထက်မြက်သူကဲ့သို့ မထက်မြင်နိုင်ပေ။
လုထျန်းကျီသည် Tang Feng ၏ စကားသံထဲမှ စိတ်မရှည်မှုကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူက အေးစက်စက်ပြုံးပြီး ဝှေ့ယမ်းပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ထွက်သွားတော့..."
"ဒါဆို ကျွန်တော် ထွက်သွားတော့မယ်"
Tang Feng က ဥက္ကဌရုံးကနေ အမြန်ထွက်ခဲ့သည်။
တံခါးပိတ်ပြီးနောက် ပိတ်ထားသော တံခါးကိုကြည့်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ဒီ လုမိသားစုက ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်တာလဲ။
လုထျန်းကျီက သူ ကောင်းနေလျက်နဲ့ ဘာကြောင့် ဒီလို စကားတွေ လာလာပြောနေရတာလဲ။ ဒီလို လာပြီး သြဝါဒခြွေနေမယ့်အစား သူ့ရဲ့ အမြဲတမ်း ရက်စက်ပြီး ချစ်စရာမကောင်းတဲ့သားက ဘာကြောင့် ယောက်ျားတစ်ဦးကို ရုတ်တရက် ချစ်မိသွားသည်ကို သိအောင် စုံစမ်းသင့်တယ်။
လုထျန်းကျီသည် သူ့ကို ငတုံး တစ်ယောက်လို မြင်ပေမယ့် ဖခင်တစ်ဦးအနေဖြင့် သူ့သားကို နားဝင်အောင် မပြောနိုင်လို့ လုထျန်းကျီ စိတ်ပျက်နေပုံရသည်။
Tang Feng က လုထျန်းချန် ကို လုထျန်းကျီ ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့ပုံကို နားမလည်သော်လည်း အစပိုင်းတွင် သူနှင့်ထိတွေ့ဆက်ဆံခဲ့စဉ်က သူ့ကို လျစ်လျူရှုခဲ့ပေမယ့် အရမ်းကို ထက်မြက်သည့် လုထျန်းချန်၏ပုံကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်စဉ် ကလေးတစ်ယောက်၏ ငယ်စဉ် မိသားစုသင်ကြားရေး ပုံစံက အရေးကြီးသည်ဟု သူ ထင်လိုက်သည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် Charles ဟာ အရောင်အသွေးစုံတဲ့ ပျော်စရာ နွေးထွေးသည့် ကလေးဘဝကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့တယ်။ လုထျန်းချန် ကတော့ မီးခိုးရောင်နဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျဖွယ်ကောင်းသည့် နေ့ရက်ကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတယ်လို့ ခန့်မှန်းရတယ်။
ထျန်းဖုန်း စိတ်ကူးမယဉ်နိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာကတော့ အဲလ်ဘတ်ပဲ။ သူ့ ရဲ့ ကလေးဘဝက ဘယ်လိုမျိုးပါလိမ့်။ ဒီကောင်လေးက သူ့မိဘတွေကို သေလောက်အောင် ခြိမ်းခြောက်ခဲ့တောတော့ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။
Tang Feng ပြန်လာပြီးနောက် Charles ကို ဘယ်လိုပြောရမလဲ စဉ်းစားနေတုန်း ဒီလူက သူ့နောက်ကို လိုက်မလာစေဖို့ ဆုတောင်းမိသည်။ ဒါပေမယ့် တဖက်လူက သူ အမေရိကန်ကို သွားမယ်ဆိုတာ မမျှော်လင့်ဘဲ သိထားပြီးသားမို့ ခဏလောက် လိုက်နေဖို့ ကမ်းလှမ်းရုံသာ ရှိတော့သည်။
"ချစ်ရတဲ့ ဘေဘီလေး... ငါ မင်းကို တစ်ယောက်တည်း မလွှတ်နိုင်ပေမယ့် မတတ်နိုင်တော့ဘူး။ ကိုယ့်မှာ လုပ်စရာ တချို့ရှိနေတယ်။ ကိုယ့် ချစ်လှစွာသော မာမီက ချိန်းတွေ့တာကိုပဲ သိတယ်လေ။"
Charles က Tang Fengကို ပွေ့ဖက်ကာ နာကျင်ကြေကွဲနေဟန် လုပ်နေတာက တကယ့်ကို သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်လိုပင်။
Tang Feng က Charles ၏ ခါးကို လှမ်းကြည့်သည်-
"ခင်ဗျားက အဲလ်ဘတ် လိုပဲ ကျွန်တော့်ကို ပြဇာတ်ဆန်ဆန် ချဉ်းကပ်နေတာလား။ ဇာတ်ဆောင်မင်းသားနဲ့ နောက်ခံစကားပြောဆိုသူ အလုပ်ကို ခင်ဗျား တစ်ယောက်တည်း တွဲလုပ်နိုင်လို့လား"
"အို ဘုရားသခင်၊ အဲဒါကို တွေးကြည့်ရင် ရှက်စရာကြီး။"
ချားလ်စ် ချက်ချင်း ရွံရှာသွားတယ်။
"မင်း အမေရိကန်ကို သွားတဲ့အခါ သတိထားပါ။"
လုထျန်းချန် က သူ့အဝတ်အစားတွေကို သူ့ဘေးမှာ ကူထည့်ပေးကာ ပြောခဲ့သည်။
Tang Feng မှာ အားနည်းချက်တွေ ရှိတယ်လို့ ပြောနိုင်တယ်။ သူက ပန်းကန်ဆေးတာ၊ အဝတ်ခေါက်တာလိုမျိုး ကြမ်းပြင်သုတ်တာ၊ အိမ်ရှင်းတာမျိုး အိမ်မှုကိစ္စတွေကို မကြိုက်ဘူး။
ဒါနဲ့ တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကို အားလုံးကို ကူညီပေးနိုင်လို့ အရမ်းပျော်တယ်။
"မင်း ဘယ်အချိန် သွားမလို့လဲ?"
Tang Feng ဘေးနားထိုင်ပြီး လုထျန်းချန် ခေါက်ထားတဲ့ သူ့အဝတ်အစားတွေကို ကြည့်ရတာ တော်တော်ကောင်းတယ်။
"အချိန်နီးပြီ။"
ခပ်ဝါးဝါးပြောရင်း လုထျန်းချန် က Tang Feng ရဲ့ ခရီးဆောင်အိတ်တွေကို အမြန်စီစဉ်ပေးခဲ့တယ်။ သူသည် Charles ၏ အိမ်တွင်အမြဲတမ်းပုန်းမနေနိုင်ပေ။
ဒီတစ်ခါ ထျန်းဖုန်းက အမေရိကန်ကို ကြိုသွားဖို့ အဲလ်ဘတ်က စီစဉ်ခဲ့ရခြင်းက သူ့ကို ဒီနေရာကနေ ပထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ဒီသားအဖရဲ့ တိုက်ပွဲကနေ ထွက်သွားဖို့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ခိုင်းခဲ့တာလား မသိဘူး။
"ကျွန်တော် ဘာပြောရမှန်းမသိပေမယ့်..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ခင်ဗျားက အမြဲတမ်း အထင်ကြီး စရာကောင်းတဲ့သူပါ။ ခင်ဗျား အချိန်ရမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့် အတန်းကို တချက်လာကြည့်ပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ် "
Tang Feng က စဉ်းစားရင်း လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပြီး လုထျန်းချန် ၏ ပုခုံးကို ညင်သာစွာ ပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ဖြစ်ရပ်တော်တော်များများက ကိုယ့်ကိုကိုယ် လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာ သက်သေပြရတယ်။"
Tang Feng ကိုကြည့်လိုက်တော့ လုထျန်းချန် က ပြုံးပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတယ်
"ဟုတ်ပါတယ်၊ မင်းက ငါ့ဝန်ထမ်းပဲ"
... Charles သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း လွှတ်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး။
Tang Feng သည် ရှောင်ယု နှင့်သာ လေယာဉ်ဖြင့် အမေရိကန်သို့ ပျံသန်းခဲ့သည်။ သူ့ကိုမြင်တဲ့အခါ တုံ့ဆိုင်းနေတဲ့မြင်ကွင်းကို သူ တကယ်မကြိုက်ဘူး။
Charles က မလိုက်ခဲ့ဘူး။ ကောင်လေးက ခဏလောက် ထွက်သွားဖို့ ပြောခဲ့တယ်။ Tang Feng သည် နောက်ဆုံးတွင် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှစ်သိမ့်မှု အနည်းငယ် ခံစားခဲ့ရသည်။ တနေကုန် ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ပဲ ဝင်ငွေရနေတဲ့ ကောင်တွေကို သူတကယ် မနာလိုဖြစ်မိသည် ။
လုထျန်းချန်လည်း လိုက်မလာဘူး။ ဒါ တစ်ဖက်သားရဲ့ အိမ်တွင်းရေးကိစ္စဖြစ်သည်။ Tang Feng သည် သူ့ကို ကူညီရန် အနည်းငယ်သာ လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ပြီး ရှုပ်ရှက်ခတ်နေသည့် အဖြစ်ပျက်ကြားမှ လုထျန်းချန်ကို သူ မကယ်တင်နိုင်သည့်အပြင် ဆွဲချမိမည်ကို စိုးရွံံ့မိသည်။ ဤအချိန်တွင် ထိုနေရာက ယာယီစွန့်ခွာကာ အကောင်းဆုံပါပဲ။
သို့သော် မူလက သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေပြီး ယခု သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် မည်သူမျှမရှိတော့၊ အနည်းငယ် အထီးကျန်နေမိသည်။
အထီးကျန်မှုကို ကျင့်သားရသူများသည် ပြုစုစောင့်ရှောက်ခံရသည့်ခံစားချက်ကို မြည်းစမ်းပြီးသည်နှင့် အဆိပ်ခတ်ခံထားရသလို ခံစားရကာ အထီးကျန်ဘဝသို့ ဘယ်တော့မှ မပြန်ချင်ကြတော့ပေ။ ထိုသို့နေထိုင်ရခြင်းက အရမ်းကို အထီးကျန်လွန်းတယ်၊ အေးစက်လွန်းတယ်၊ စိတ်ဓာတ်ကျချင်စရာကောင်းလွန်းလှတယ်။
မကြာခင် ကြုံတွေ့နေရသည့် ဒုက္ခအားလုံး ပြေလည်နိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်မိတာပဲ...
13 နာရီကြာ လေယာဉ်ဖြင့် ပျံသန်းလာပြီးနောက် အချိန် Time Zone မတူညီသည်ကို ဖြတ်သန်းလာခြင်းကြောင့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပါသည်။ လေယာဉ်ပေါ်ကဆင်းပြီး ဟိုတယ်ကို တိုက်ရိုက်မောင်းသွားစေခဲ့သည်။ Tang Feng က လေယာဉ်ပေါ်မှာ တစ်ခုခုစားပြီးခဲ့လို့ ညစာမစားတော့ပေ။ သူ့အခန်းထဲရောက်တဲ့အခါ အိတ်တွေကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပြေးတက်ရန် ရေချိုးလိုက်သည်။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သူသည် အားလပ်ရက် နှစ်ပတ်နီးပါးရှိခဲ့လို့သာပေါ့။ မဟုတ်ပါက လေယာဉ်မှဆင်းပါက အလုပ်သွားရမည်ဖြစ်သည်။ ဒါဆိုရင် သူ တကယ်သေချင်စော် နံနေတော့မည်။
Tang Feng သည် ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းချကာ စောင်ကို ခြုံလျက် အိပ်ပျော်သွားသည်။ မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ သူ နိုးလာပြီး အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်လာသောအခါတွင် သူသည် ထုံးစံအတိုင်း ဘေးဘက်သို့ မှီကာ သက်တောင့်သက်သာရှိသော လူ့အသားခေါင်းအုံးကို လိုချင်နေမိသည်။
Tang Feng ဟာ သူ့အိပ်ယာထဲမှာ လူနှစ်ယောက်အစား တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရမယ်ဆိုတာကို မေ့နေသောကြောင့် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က အေးမြတဲ့ အရာဝတ္ထုအစား ပူနွေးသည့် အရာကို တွေ့တဲ့အခါ မဆိုင်းမတွဘဲ မှီလိုက်စဉ် တစ်ဖက်လူက သူ့လက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ထိုသူက သူ့ခါးကို လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ နဖူးနဲ့ ပုခုံးတွေကို စပြီးနမ်းလိုက်တယ်။
အလွန်အကျွံ ယားယံခြင်းကြောင့် Tang Feng မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အနည်းငယ်ညည်းပြီး အသက်ရှုရတာ ပိုပို အားနည်းလာသည်။
"အင်း... ရပ်လိုက်တော့"
ထျန်းဖုန်းက တစ်ဖက်လူကို တွန်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ခွန်အားနည်းတဲ့ သူ့လက်တွေက တစ်ဖက်လူကို တွန်းမပစ်နိုင်ခဲ့ပေ။
ထိုလူက Tang Feng ကို နမ်းရှိုက်ရင်း သူ့နယ်မြေကို စူးစမ်းနေသကဲ့သို့ ထိုလူသားလေး၏ အသားအရည် အရပ်ရပ်ကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။
သာမာန်လူတစ်ယောက်အနေနဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ဒေါသအရမ်းထွက်ရလျှင် နေမကောင်းချင်သလို ဖြစ်ခဲ့သည်။
Tang Feng ကတော့ ဤစိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ဆန္ဒကြောင့် မကြာမီ နိုးထလာသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ပထမဆုံးတွေးတာက အိပ်မက်ထဲမှာ သူက လိင်ဆက်ဆံခဲ့တာကို အိပ်မက်မက်ခဲ့တာလား။ ဒါက ထင်ယောင်ထင်မှားလား? ဒါပေမယ့် ရုတ်တရက် ပြင်းပြသည့် ဆောင့်ထိုးမှုနှင့်အတူ သူ့နောက်ပေါက်လေးမှ နာကျင်မှုက အိပ်မက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သက်သေပြနေသည်။
တကယ့်အိပ်မက်ထဲမှာ ဘယ်သူက လိင်ဆက်ဆံရင်နာကျင်မှာလဲ...
သူသည် ကုတင်ဘေး စားပွဲဘေးရှိ လက်ကိုင်ဖုန်းကို ကိုင်လိုက်ပြီး Tang Feng က သူ့ကို ဖိနှိပ်ကွပ်ပြီး မကောင်းမှုတွေ လုပ်နေတဲ့ ယောက်ျားကို တိုက်ရိုက် ရိုက်ချိုးလိုက်ပါတယ်။
"မင်း ငါ့ကို သတ်ချင်နေတာလား။"
နောက်မှလူက Tang Feng ၏လက်ကို အမြန်ဆွဲယူ လိုက်သည်။ မှိန်ဖျော့ဖျော့မီးရောင်အောက်တွင် ရင်းနှီးသောမျက်နှာဖြင့် Tang Feng သည် ခဏတာမျှ အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။
ခဏလောက်ကြာတော့ သူ့လက်ကိုင်ဖုန်းကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ အရမ်းအံ့သြသွားတယ်။
"ဟား-"
ရုတ်တရက် နှိုးဆွမှုမှာ မှန်းဆ၍မရနိုင်ဘဲ၊ Tang Feng သည် သူ၏လည်ချောင်းထဲတွင် အနည်းငယ် အက်ရှသည့် အော်သံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး နောက်ဆက်တွဲ ပြင်းထန်လှသော တုန်ခါမှုကြောင့် တစ်ဖက်လူ၏ ပခုံးများကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
သူကျိန်ဆဲချင်ပေမယ့် အခုကျတော့ စကားတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး။
ကလဲ့စားချေတဲ့အနေနဲ့ သူက တစ်ဖက်လူရဲ့ ပခုံးနဲ့ နောက်ကျောကို ပြင်းထန်စွာ ကုတ်ခြစ်ကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ လက်သည်းတွေကို အချိန်မီ ညှပ်ထားပေမယ့် သွေးထွက်တာကို တားဖို့မလွယ်ပေ။
သွေးနံ့အနည်းငယ်က သူ့ကို နှိုးဆွနေသလိုပဲ၊ ထိုလူ၏ ရူးသွပ်မှုသည် Tang Feng အနည်းငယ် သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။
ဟင်း...... အပြင်ထွက်ပြီးရင် သူ့ကိုယ်ပိုင် တံခါးသော့ကို ယူလာပြီး ဟိုတယ်ခန်းကို ခတ်ရတော့မှာလား။
******-*********
volume (4) _ Chapter (31) - အိပ်ယာထက် ကြမ်းတမ်းသည့် သားရဲ အဲလ်ဘတ်
Tang Feng သည် ကုတင်ဘေးကို မှီကာ ဘာဂါကို ကိုင်လိုက်ပြီး Coke ကို တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။ ရေတွေကျလာတဲ့ ရေချိုးခန်းကို မျက်လုံးတွေက စိုက်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ ရေချိုးခန်း တံခါးက တင်းတင်းစေ့ထားတယ်။
တကယ့်ကို ကြောက်စရာပါ။ တစ်ယောက်ယောက်က သူ့အသက်ကို လိုချင်ရင် လွယ်လွယ်နဲ့ တိတ်တိတ်လေး ချဉ်းကပ်နိုင်တယ်။ လူတစ်ဦးသည် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုကြောင့် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားသည့်အခါ လက်တစ်ချက်ယမ်းလိုက်တာနဲ့ သူ့အသက်ကို သတ်လိုက်နိုင်တယ်။
အဲဒီလို အရည်အချင်းနဲ့ ရှင်သန်နေတဲ့ လူတချို့ အမြဲရှိတယ်။ Tang Feng က ဒီလူတွေနဲ့ အဆက်အသွယ်မလုပ်ချင်ပေမယ့်၊ အိုး၊ မတတ်သာစွာနဲ့ သူ အိပ်ပျော်နေတုန်း Fuck ခံလိုက်ရတယ်..
ဘာဂါ တစ်ဝက်စားပြီးတာနဲ့ ဗိုက်ဝသွားတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ Tang Feng သည် အဝေးထိန်း ခလုတ်ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး TV ကို စတင်ကြည့်ရှုသည်။ မနက်ခင်းသတင်းကို တီဗီမှာ ဖွင့်လိုက်တယ်။ အမေရိကန်စံတော်ချိန် မနက်စောစောပဲ၊ အရမ်းစောနေသေးတယ်။
ရေချိုးခန်းတံခါးကို အတွင်းမှ တွန်းဖွင့်လိုက်သည်။ စိုစွတ်သော ရွှေရောင်ဖျော့ဖျော့ဆံပင်ကို သူ့ခေါင်းဆီသို့ ပြန်ဖြီးလိုက်ပြီး အနက်ရောင် မျက်နှာသုတ်ပုဝါတစ်ထည်သာ သူ့ခါးမှာ ပတ်ထားသည်။ ရေချိုးပြီးတဲ့လူရဲ့ ပတ်ပတ်လည်မှာ အပူရှိန်က တဝဲလည်လည် ရှိနေပေမယ့် အဲလ်ဘတ်ဆီက ရတဲ့အငွေ့အသက်က ထျန်းဖုန်းကို အေးစက်စေခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က အပူတွေကတောင် ရေခဲအခိုးအငွေ့လို အေးစက်နေပုံပါပဲ။
အဲလ်ဘတ်ရဲ့ချောမောအေးစက်သေည့် ပုံရိပ်က သူက ညသန်းခေါင်မှာ ရုတ်တရက်ရူးသွပ်တဲ့လူလို သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဖောက်ဝင်ကာ ကြမ်းတမ်းစွာ လုပ်ခဲ့မယ်လို့ ထင်ရက်စရာပင်မရှိပေ။
မူလက Tang Feng က သူ ဘယ်မှာနေသလဲ၊ ဘယ်အခန်းကသော့က အဲလ်ဘတ်လက်ထဲ ဘယ်လိုရောက်နေလဲဆိုတာ မသိခဲ့ပေ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်ခရီးစဉ်ကို Albert က မစီစဉ်ထားဘူးဆိုရင်တောင် အဲဒီလူက သူလိုချင်တာကို ရဖို့အတွက် နည်းလမ်းရှိနေပြီလေ။
သူနှင့် လုထျန်းကျီပြောသည့်အတိုင်းပင်၊ သူသည် ဤလူများ၏ ဘဝ နဲ့ သူတို့ ကျင်လည်သည့် ကမ္ဘာကို နားမလည်သော်လည်း၊ သို့သော် သူ့အတွေ့အကြုံအရ Albert ထိန်းချုပ်ထားသော ပါဝါသည် Lu Tian chen နှင့် Charles တို့ထက်သာလွန်သည်။
Albert သည် သူ့ကိုယ်သူ သစ္စာစောင့်သိသူဖြစ်သည်။ သူလိုချင်တာကို ရအောင်ယူလိမ့်မယ်၊ ရဖို့အတွက် အသေအလဲ ကြိုးစားတယ်။ ဒါကြောင့် သူလိုချင်လျက်နဲ့ မရနိုင်တာ မရှိပေ။
Albert မရနိုင်သောအရာက အနည်းငယ်သာ ရှိကြောင်း Tang Feng က ခန့်မှန်းခဲ့သည်။
"ခင်ဗျားက လုပ်ချင်တာကို အမြဲ ဇွတ်တရွတ်လုပ်တယ်။ နောင်မှာ ကျွန်တော် ကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ညသန်းခေါင် ကျွန်တော် အိပ်မောကျနေချိန် တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာမှာကို အမြဲစိုးရိမ်နေရတောမယ်"
ဘယ်သူမှ ညလယ်မှာ တိုက်ခိုက်တာကို မခံချင်ပါဘူး။ သတိနဲ့အိပ်နေရတော့မယ်။ ဒါဆိုရင် Tang Feng တစ်ယောက်တည်း အိပ်တဲ့ညမှာ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ တံခါးသော့ခတ်ထားမိသလားလို့ တွေးမိလိမ့်မယ်။
"မင်း ငါနဲ့ အိပ်လို့ရတယ်လေ"
Albert က အနားကို ရောက်လာပြီး Tang Feng အနားမှာ ထိုင်ပြီး ဘာဂါတစ်ဝက်နဲ့ Cola တစ်ဝက်လောက်စားတဲ့လူကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။
"အမှိုက်အစားအစာက ခန္ဓာကိုယ်အတွက် မကောင်းပါဘူး၊ ဒါကို မစားသင့်ဘူး။"
ညသန်းခေါင်မှာ ရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်ခံရတာက လူတွေအတွက် ပိုဆိုးတယ် မဟုတ်ဘူးလား....
ခေါင်းအုံးကို ဖက်ထားရင်း Tang Feng အနည်းငယ် အိပ်ငိုက်လာသည် ။ သူသည် ၁၃ နာရီ လေယာဉ်နှင့် ခရီးနှင်ကာ နှစ်နာရီကြာ ကားစီးခဲ့ရသည်။ ဟိုတယ်ကိုရောက်တဲ့အခါ ကောင်းကောင်းအိပ်ချင်ပေမယ့် အိပ်မောအကျဆုံး အချိန်မှာတော့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရတယ်။
ယခုအခါတွင် သူ၏ ကြံ့ခိုင်မှုကို ပြန်လည်ရရှိမည့်အစား ပိုမိုပင်ပန်းလာသည်ဟု ခံစားရသော်လည်း အဲလ်ဘတ်ပြောခဲ့သည့်အတိုင်း၊ သူ့ဘေးတွင် လုံလောက်သော အန္တရာယ်ရှိသော လူ တစ်ဦးရှိနေပြီဆိုလျှင် အိပ်နေစဉ် အန္တရာယ်များသည် ရုတ်တရက် ကြီးကြီးမားမား မရှိတော့လောက်ပေ ထို့ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ အန္တရာယ်ရှိသော လူအနားတွင် ရှိနေသည်ဟုတွေးမိပါက သူ သေချာပေါက် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
............
သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ရေတွက်ကြည့်တော့ သူက အဲလ်ဘတ်နဲ့ အိပ်ခဲ့သည့် အကြိမ်ရေက လက်တစ်ဖက်ထက် မပိုဘူး။ အကြိမ်တိုင်းတွင် ထူးခြားသောအရသာကို ယူဆောင်လာသော်လည်း ယခင်က တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ ထိုသို့ ညသန်းခေါင်ထိုးဖောက်ဝင်လာတာမျိုး မရှိသည်မှာ ထူးဆန်းသည်။
ညဆယ့်နှစ်နာရီထိုးခါနီးတွင် Tang Feng နိုးလာပြီး သူ့ဘေးမှာ လဲလျောင်းနေသော လူတစ်ယောက်ကိုတွေ့ရန် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ချက်ချင်းမထဘဲ မနေ့ညက တစ်ဝက်တစ်ပျက်နဲ့ နိုးတစ်ဝက်ကြားက ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ခဏလောက် ပြန်တွေးကာ ငြိမ်ငြိမ်လေးအိပ်လိုက်တယ်။ သူ စစ်ဆေးကြည့်တော့ သူ့ဘေးနားကလူက အဲလ်ဘတ်ဖြစ်ကြောင်း အတည်ပြုလိုက်တယ်။
စောင်ကိုဆွဲကာ အဲလ်ဘတ်ခေါင်းကို အုပ်ထားရင်း Tang Feng သည် အပေါ်မှ ဖိကာ လှိမ့်လိုက်သည်။
စောင်ကိုဖြတ်၍ Albert ၏ လက်က ထိုလူငယ်၏ကျောကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ဤအမူအရာသည် မနေ့ညက တစ်စုံတစ်ယောက်၏ တောရိုင်းကောင်ကြီးလို ကြမ်းတမ်း ရိုင်းစိုင်းမှုနှင့် ကွာခြားလွန်းလှသည်။
"မင်းငါ့ကို ရေတစ်ခွက်ထည့်ပေးမလား"
Tang Feng ၏ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေသော အသံသည် စောင်မှ ထွက်လာပြီး သူ့ခြေလက်များ အနည်းငယ် ပျော့ကျနေသည် ။
"ဂုဏ်ယူစွာနဲ့ အမှုတော် ထမ်းပါ့မယ်"
Albert က ပြန်ဖြေတယ်။
Tang Feng သည် မကြာမီ ခွက်ထဲသို့ ရေကျသံကို ကြားလိုက်ပြီးနောက် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် သူ့အနားသို့ လျှောက်လာပြီး သူ့ပုခုံးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ရင်း မေးလိုက်သည်။
"ဆရာဝန်လိုသေးလား"
"ဟင့်အင်း.. "
Tang Feng က အေးအေးဆေးဆေး ဖြေလိုက်သည်။
သက်ပြင်းတစ်ချက်ချရင်း ထျန်းဖုန်း စောင်ထဲက ထွက်လာတယ်။ အဲလ်ဘတ်သည် ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ကျောနောက်တွင် ခုပေးကာ ထျန်းဖုန်း ပိုသက်တောင့်သက်သာရှိစေရန် ထားလိုက်သည်။
ထျန်းဖုန်း ထထိုင်လိုက်တာနဲ့ စောင်က ကိုယ်ပေါ်က ကွာသွားပြီး အနမ်းဖုံးနေတဲ့ ရင်ဘတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ Tang Feng သည် ပုဝါကို တစ်ဖန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အဲလ်ဘတ် ကမ်းပေးသည့် ရေဖန်ခွက်မှရေကို သောက်ရန် လက်လှမ်းမှီကာ တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီး သူ့လည်ချောင်းမှာ အနည်းငယ် သက်သာသွားကာ အခုမှ အဆင်ပြေသွားတော့တယ်။
ဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးမှာ Albert က တိတ်တိတ်လေးပဲ စောင့်ကြည့်နေပြီး သူ့မျက်လုံးတွေက တစ်ခုခုကို သဘောကျနေပုံရပြီး ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်ကို သဘောကျနေပုံပေါ်သည်။
"မင်း ငါ့ကို စိုက်မကြည့်လို့မရဘူးလား။"
ရေ ဖန်ခွက်တစ်ဝက်လောက်သောက်ပြီးရင် Tang Feng ဖန်ခွက်ကို ဘေးဖယ်ထားလိုက်တယ်။
အဲလ်ဘတ်သည် ပါးစပ်ထောင့်ကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ရင်း ဗီရိုကိုဖွင့်ကာ ကုတင်ပေါ်တင်ရန် ဗီရိုထဲမှ အဝတ်တစ်ထည်ကို ထုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ရေ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ။ ရေချိုးလိုက်ပါလား..ပြီးမှ နည်းနည်းစားဖို့ ထွက်တာပေါ့.. "
စကားပြောပြီးနောက် အဲလ်ဘတ်သည် ဥရောပစတိုင် နို့ဖြူရောင်ရွှေရောင်အနားကွပ်ကုလားထိုင်ကို ဆွဲထုတ်ကာ Tang Feng ထမည်ကို စောင့်ဆိုင်းနေသကဲ့သို့ ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေလိုက်သည်။
ကောင်းပြီ၊ လုပ်သင့်သည်ကိုလည်း လုပ် ပြီးသလို မလုပ်သင့်သည်ကိုလည်း အကြိမ်များစွာ လုပ်ပြီးပြီဆိုတော့ ထူးပြီး ရှက်နေစရာမလိုတော့ဘူး..ထားလိုက်ပါတော့..
စောင်ကိုဆွဲချွတ်ပြီး Tang Feng သည် အဝတ်ဗလာဖြင့် အိပ်ရာမှ ထကာ အဲလ်ဘတ်၏ အကြည့်အောက်တွင် ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသော်လည်း ရေချိုးခန်းတံခါးက ပိတ်တော့မည့်အချိန်တွင် အဲလ်ဘတ်သည် တံခါးဝတွင်ရပ်နေပြီး သူ့လက်ထဲမှာ လိမ်းဆေးကို ကိုင်ထားကာ ခိုင်းခဲ့သည်။
"ငါ့အတွက် လိမ်းပေးပါ"
ထိုသို့ပြောပြီး Albert က သူ့ကိုယ်ပေါ်က ညအိပ်ဝတ်စုံကို ချွတ်လိုက်တယ်။ Tang Feng ဟာ အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကို ကျော်လွန်ပြီး "ရင့်ကျက်တဲ့ ဦးလေးကြီးအရွယ်" ဖြစ်ပေမယ့် အခု သူ့ထက် ကြီးမားသည့် လက်နက်ကြီးနဲ့ လူကို သူ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒါတွေက သူ့ရှေ့မှာ ဘာမှ မထူးခြားတော့ပေ။
"နည်းတဲ့ကောင်ကြီး မဟုတ်ဘူး"
သူ့ပါးစပ်ထောင့်တွေတွန့်သွားပြီး Tang Feng က ရေထဲမှာထိုင်နေရင်း "ဘယ်မှာ လိမ်းပေးရမလဲ။ " ဟု မေးလိုက်သည်။
Albert က Tang Feng ကို ကျောပေးပြီး ရေချိုးကန်အနားကို လာထိုင်ခဲ့သည်။ ဒါက Albert ရဲ့ နောက်ကျောမှာ အနီရောင်နဲ့ ခရမ်းရောင် လက်သည်း ခြစ်ရာတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်စေပြီး ပခုံးနဲ့ နီးတဲ့နေရာတွေ အများကြီးရှိနေသည်။ ခြစ်မိပြီး သွေးထွက်များလာသဖြင့် ယခုအခါ သွေးများ ခဲသွားကာ အမာရွတ်အသစ်များသာ ကျန်တော့သည်။
မနေ့ညက သူ့လက်တုန့်ပြန်မှုက အရမ်းရက်စက်ခဲ့တာလား။ ကျူးလွန်သူအနေနဲ့ Tang Feng မှာ နောင်တရစရာ မရှိပါဘူး၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါဟာ Albert ကိုယ်တိုင် အရမ်းကြမ်းတမ်းခဲ့တာကြောင့်ပါပဲ။
"မင်းက တောထဲက ကျားသစ်လိုပဲ။"
Albert က ရုတ်တရက်ပြောလိုက်တယ်။
"ဒါဆို မင်းက ဘာဖြစ်မလဲ၊ မင်းဟာ သန်းခေါင်ယံမှာ အသွင်ပြောင်းတဲ့ ဝံပုလွေတစ်ကောင်လား။"
လိမ်းဆေးကို အဖုံးဖွင့်ကာ Tang Feng က Albert ရဲ့ ဒဏ်ရာကို ဆေးဆီဖြင့် စပြီး လိမ်းလိုက်သည်။ နောင်တရစရာ မရှိပေမယ့် ဒါသူပေးခဲ့သည့် ဒဏ်ရာဖြစ်ပြီးနောက် Tang Feng က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြင်းအထန် ဆေးလိမ်းပေးနေတုန်းပါပဲ။
အထူးသဖြင့် Tang Feng သည် အမှန်တကယ်တွင် Albert တွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင် အမာရွတ်မရှိသလောက်ဖြစ်ပြီး သူ့ကုတ်ခြစ်တာကို ခံရသည့် ဒဏ်ရာများသာ ရှိကြောင်း Tang Feng သိလိုက်သောအခါ။
ဆေးဆီကို ညှစ်ပြီး အနည်းငယ် ပွတ်ပေးကာ Tang Feng က အမာရွတ်ပေါ် လိမ်းပေးသည်။ ပူနွေးသောလက်ဖဝါးသည် အမာရွတ်ကိုထိလိုက်သောအခါ၊ လိမ်းဆေး၏လုပ်ဆောင်ချက်အောက်တွင် အနည်းငယ်ယားယံစေသည်။ Albert က သူ့မျက်လုံးကို စိုက်ကာ အနည်းငယ် ငုံ့ကြည့်သည်။ Tang Feng ၏ ပခုံးကို ထောက်ထားပြီး သူ့အပေါ်ပိုင်းကို ကိုင်ထားသည်။
"ထိုင်"
Tang Feng ၏ အမှတ်တမဲ့ အမိန့်ပေးသံအောက်တွင် Albert သည် သူ့လည်ချောင်းအတွင်းမှ လာသည့် ရယ်မောသံထုတ်လွှတ်ကာ ရင်းနှီးသောနည်းဖြင့် ထိကိုင်ပြီး ထိုလူ၏ ပုခုံးကို လွှတ်လိုက်သည်။
"အင်း ပြီးပြီ...ထွက်သွားလို့ရပြီ"
ဆေးကို မြန်မြန်ပွတ်ပြီးတာနဲ့ Tang Feng က ချက်ချင်းပဲ မြန်မြန် မောင်းထုတ်လိုက်သည်။
" တံခါးကိုပိတ်ဖို့ မမေ့နဲ့။"
.........
နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ Tang Feng ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး အစားအသောက်တွေက စားပွဲပေါ် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခင်းထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ Albert က သူ့အဝတ်အစားတွေကို သပ်ရပ်စွာ ဝတ်ထားပြီး အရောင်ဖျော့ဖျော့နဲ့ အထက်တန်းကျလွန်းသည့် ဝတ်စုံ၊ ရွှေရောင်ဖျော့ဆံပင်၊ မြနတ်ဘုရား၏ မျက်လုံးများနှင့် ပြတင်းပေါက်မှ ထွန်းလင်းနေသော နေရောင်တို့ကဲ့သို့ ကြည်လင်တောက်ပမှု အားလုံးပေါင်းလိုက်ချိန် အဲလ်ဘတ်ကို ရုပ်ရှင်ထဲက ဘုရင်ငယ်လေးကဲ့သို့ ကျက်သရေရှိလာစေသည်။
ကြည့်ကောင်းပေမယ့် မင်းကို မော့ကြည့်လိုက်ချိန် မြင်လိုက်ရသည့် စိမ်းစိုလှပတဲ့ မျက်လုံးတွေက အဆိပ်ပြင်းတဲ့ မြွေမျက်လုံးတွေနဲ့ တူနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
"စားရာတချို့ကို ဖုန်းဆက်ပြီးမှာထားတာ။ မင်း ကြိုက်တာရွေးလိုက်လေ"
အဲလ်ဘတ်၏ မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတစ်ခု ရှိနေပြီး နှလုံးသားနှင့် နွေးထွေးမှုတို့ ပေါင်းစပ်ဖြစ်နေတာ ရှားပါးလှသည့်မြင်ကွင်းပင်။
"မင်းထွက်သွားမှာ မဟုတ်ဘူးလား။" Tang Feng က ဘာအရသာရှိတဲ့ စားစရာများလဲ ဆိုတာ ကြည့်ဖို့ စားပွဲမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။
"မင်း ငါ့ကို ထွက်သွားစေချင်လား"
Albert သည် Tang Feng ၏ ဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ထိုင်နေသည်။
"ကိုယ့်မှာ အားလပ်ရက် နှစ်ပတ်ရှိတယ်။"
အာလူးထောင်းနှစ်ကိုက်စားတဲ့ Tang Feng က ရင်တွေပူနေပြီ။ သူပြောတာမှန်တယ်။ နှစ်ပတ်ကြာ အားလပ်ရက်မှာ အဲလ်ဘတ်က ဘာလုပ်မယ်လို့ ပြောနေတာလဲ။ Tang Feng က ဆန့်ကျင်ဘက်လူကို မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ပြောတယ်၊ တစ်ခုခုမှားနေပြီ။
"မင်းနဲ့ အပန်းဖြေခရီးထွက်ဖို့ ငါ စိတ်ကူးမရှိဘူး။
"ဟုတ်ပြီ "
အဲ့ဒီငတုံးကောင်.....မင်း ငါ့ကို အတင်းလုပ်လို့မရဘူး။
"မင်းပြောတာ မှန်ပါတယ်၊ ငါက ခါးကုန်းကြီး ကွာစီမိုဒို မဟုတ်သလို မင်းလည်း ခါးကုန်းကြီးအပေါ် ကြင်နာတဲ့ ဂျပ်စ်ဆီ မလေး အက်စ်မရာဒါ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် ငါ စိတ်ဓာတ်ကျပြီး သနားစရာကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ဆက်ကစားနေဖို့ မလိုတော့ဘူး။"
Albert သည် သူ၏နေ့လည်စာအား ဖြည်းညှင်းစွာ စားပြီး သဘာဝနှင့် အေးဆေးသောလေသံဖြင့် ဆက်ပြောခဲ့သည်။
"ငါက တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့လူဖြစ်ပြီး ငါလိုချင်တာကို ရအောင်ယူလိမ့်မယ်"
စကားပြောပြီးနောက် Albert က Tang Feng ကို အနည်းငယ် ပြုံးပြလိုက်သည် -
" လုထျန်းကျီရှေ့မှာ မင်းသရုပ်ဆောင်တာ မဟုတ်ရင်တောင် ငါ့အတွက် အခွင့်အရေးတစ်ခု ပေးခဲ့လို့ ငါ ပျော်နေတယ်။ "
"ကျွန်တော်က ကုန်ပစ္စည်းမဟုတ်ဘူး။"
"အင်း...မင်းက ငါအရမ်းတန်ဖိုးထားတဲ့လူပဲ။"
Albert က ပြုံးပြုံးလေးပြောလိုက်သည် ။
********-**************
True Star – volume (4) _ Chapter (30) _မင္းက ငါအရမ္းတန္ဖိုးထားတဲ့လူပဲ
Tang Feng သည္ တိတ္ဆိတ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
"မင္းရဲ႕ လက္ရွိအေနအထားကေန ေျပာင္းလဲလိုက္တာနဲ႔ မင္းရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈက တကယ္ကို ထိုးတက္သြားတာပဲ။ ဒါက မေတာ္တဆမဟုတ္ဘူး။ ႐ုပ္ရွင္ေတြ႐ိုက္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္တဲ့ လူငယ္သ႐ုပ္ေဆာင္အမ်ားစုနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ မင္းဟာ ျမန္ျမန္နာမည္ႀကီးလာဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕စံျပပုဂၢိဳလ္ပဲ။
လုထ်န္းက်ီက ဆက္ေျပာသည္ ။
ဒီခ်ီးက်ဴးစကားက ထ်န္းဖုန္းအတြက္ ဘာမွ မထူးျခားေပ။ ဒီလူရဲ႕စိတ္ထဲမွာ သူက အဆင့္နိမ့္ သ႐ုပ္ေဆာင္သာ ျဖစ္ၿပီး လုထ်န္းခ်န္ ႏွင့္ ထိုသို႔ေသာ ဆက္ဆံေရးရွိျခင္းသည္ ၿပီးျပည့္စုံပုံရေသာ လုထ်န္းခ်န္ ကို စြန္းထင္းေစျခင္းႏွင့္ ညီမွ်ကာ လုထ်န္းခ်န္ကို ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေစသူဟု အၿမဲထင္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပထမအႀကိမ္ေတြ႕ဆုံၿပီးကတည္းက မွားေနပုံရတယ္။
လုထ်န္းက်ီနဲ႔ သူက အနာဂတ္မွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလို႔ ခန႔္မွန္းလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ၊ Tang Feng သည္ လုထ်န္းက်ီကို သေဘာက်ဖို႔ မုန္းဖို႔ မလိုအပ္ပါ။
"အနည္းဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္၊ အရင္က လူမသိတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ဘဝလို အလြယ္တကူ အႏိုင္က်င့္ခံရတဲ့ ၾကယ္ေလးတစ္ပြင့္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။"
Tang Feng က ၿပဳံးၿပီးေျပာလိုက္သည္။
" မင္းေအာင္ျမင္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ေအာင္ျမင္တယ္ေပါ့...ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူအမ်ားစု မက္မက္ေမာေမာနဲ႔ လိုခ်င္ေနတဲ့၊ လိုခ်င္ေပမယ့္ မရႏိုင္တဲ့ အရာေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ရခဲ့တယ္။"
သူက ႐ုပ္ရွင္ေကာင္းတစ္ကားကို တကယ္႐ိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေကာခ်န္က ႐ိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ႐ိုက္ခြင့္မရခဲ့ေပ။ ဒါ့အျပင္ ေကာခ်န္က လုပ္ငန္းရွင္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ ရႈ႕ပ္ေထြးသည့္ ဆက္ဆံေရးရွိၿပီး အရာအားလုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေပမယ့္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဒါေတြအားလုံးကို မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့အခါ၊ သူ လုပ္ႏိုင္တဲ့တစ္ခုတည္းေသာအရာက နာၾကည္းေနရမည့္အစား ဘဝနဲ႔လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္ေအာင္ေနလိုက္ျခင္းပင္။
Tang Feng ၏ "ျပတ္သားစြာေျပာလိုက္သည့္ စကားမ်ား" သည္ လုထ်န္းက်ီရယ္ေမာေစခဲ့ၿပီး ဆက္ေျပာခဲ့သည္။
"မင္း အခုေျပာေနတာေတြကို ငါ့သား ထ်န္းခ်န္ကို တကယ္နားေထာင္ခြင့္ေပးသင့္တယ္။ ေလနံ ႏွစ္ဖက္ နင္းရင္ Charles မင္းကို စိတ္ပ်က္ၿပီး ထားသြားမွာ မေၾကာက္ဘူးလား။ "ၿပဳံးေနတဲ့က်ား ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ နာမည္ေျပာင္က အလကားမဟုတ္ဘူး။ သူက သင့္အေပၚ ေစတနာပ်က္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားႏိုင္တယ္။"
အလုပ္ဆက္လုပ္ဖို႔ ငုံ႔လိုက္ၿပီး လုထ်န္းက်ီက Tang Feng နဲ႔ စကားေျပာေနသည္။
"ဒါေပမယ့္ ေတာင္အာရွမွာ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က ျပန္ေပးဆြဲခံရတာလိုမ်ိဳး အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံလာရတဲ့အခါ အဲလ္ဘတ္ က ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္တင္ခဲ့တယ္။"
Tang Feng က ေခါင္းယမ္းၿပီး တမင္တကာေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ အရင္းအႏွီးရွိေနၿပီ၊ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို အခု ဝိုင္းအလိုလိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားႀကီးေတြ ႐ိုက္ဖို႔ အရင္းႏွီးေတြ ေပးေနၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ ၿငီးေငြ႕သြားတဲ့အခ်က္လား...? "
Tang Feng က ဂ႐ုမစိုက္သည့္ဟန္ျဖင့္ ႏူးညံ့စြာ ၿပဳံးလိုက္သည္။
" ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြက ေဈးေပါပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အက်ိဳးအရွိဆုံး လမ္းေၾကာင္းကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ ေ႐ြးလိုက္မွာပါ"
"အဲလ္ဘတ္က အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့လူပဲ။ Charles က မင္းကို မေက်နပ္ေစဘူးလား? "
လုထ်န္းက်ီက ေျပာလိုက္သည္။
"ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈဆိုတာ မၾကာခဏဆိုသလို စြန႔္စားမႈေတြနဲ႔ ပါဝင္ပါတယ္။ အႏၲရယ္ကင္းတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ရလဒ္ကို မရႏိုင္ဘူး။ အဲလ္ဘတ္က ကြၽန္ေတာ္ လုထ်န္းခ်န္ ဒါမွမဟုတ္ Charles တို႔ထက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ ၾသဇာပိုရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ေ႐ြးလိုက္လို႔ ခ်ားလ္က ဘာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးသြားရမွာလဲ"
Tang Feng သည္ လုထ်န္းက်ီႏွင့္ ဆက္ေျပာေနသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ တစ္ဖက္လူ၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ သူက ဘယ္လိုလူဆိုတာ လုထ်န္းက်ီေတြးေနမည္ကို စိတ္ကူးမိသည္ႏွင့္ ထ်န္းဖုန္း ေက်နပ္မိသည္။
"Charles သိမွာေၾကာက္လို႔လား" လုထ်န္းက်ီက ေအးစက္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ အေမရိကကို သြားမယ္။"
လုထ်န္းက်ီက ထိုလူငယ္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္-
"ေလာဘႀကီးတာက ေကာင္းတဲ့အရာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေလာဘလြန္ကဲတာက တစ္ခါတေလ လူတစ္ေယာက္ကို ပ်က္စီးေစႏိုင္ပါတယ္။"
"အႀကံျပဳခ်က္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မစၥတာလု။"
ဒီေက်းဇူးတင္စကားကို ၾကား႐ုံႏွင့္ ဒါက ေလးေလးနက္နက္ေျပာတာမဟုတ္ေၾကာင္း သိသာသည္။
ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ ထ်န္းဖုန္းတစ္ေယာက္ အခုခ်ိန္ ေဒါသူပုန္ထေနေလာက္ၿပီ။ သူက ထက္ျမက္ေသာ္လည္း သူ႔ ခံစားခ်က္က ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္သူကဲ့သို႔ မထက္ျမင္ႏိုင္ေပ။
လုထ်န္းက်ီသည္ Tang Feng ၏ စကားသံထဲမွ စိတ္မရွည္မႈကို ၾကားလိုက္ရသည္။ သူက ေအးစက္စက္ၿပဳံးၿပီး ေဝွ႔ယမ္းၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ထြက္သြားေတာ့..."
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ ထြက္သြားေတာ့မယ္"
Tang Feng က ဥကၠဌ႐ုံးကေန အျမန္ထြက္ခဲ့သည္။
တံခါးပိတ္ၿပီးေနာက္ ပိတ္ထားေသာ တံခါးကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ဒီ လုမိသားစုက ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္တာလဲ။
လုထ်န္းက်ီက သူ ေကာင္းေနလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို စကားေတြ လာလာေျပာေနရတာလဲ။ ဒီလို လာၿပီး ၾသဝါဒေႁခြေနမယ့္အစား သူ႔ရဲ႕ အၿမဲတမ္း ရက္စက္ၿပီး ခ်စ္စရာမေကာင္းတဲ့သားက ဘာေၾကာင့္ ေယာက္်ားတစ္ဦးကို ႐ုတ္တရက္ ခ်စ္မိသြားသည္ကို သိေအာင္ စုံစမ္းသင့္တယ္။
လုထ်န္းက်ီသည္ သူ႔ကို ငတုံး တစ္ေယာက္လို ျမင္ေပမယ့္ ဖခင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ သူ႔သားကို နားဝင္ေအာင္ မေျပာႏိုင္လို႔ လုထ်န္းက်ီ စိတ္ပ်က္ေနပုံရသည္။
Tang Feng က လုထ်န္းခ်န္ ကို လုထ်န္းက်ီ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ပုံကို နားမလည္ေသာ္လည္း အစပိုင္းတြင္ သူႏွင့္ထိေတြ႕ဆက္ဆံခဲ့စဥ္က သူ႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ေပမယ့္ အရမ္းကို ထက္ျမက္သည့္ လုထ်န္းခ်န္၏ပုံကို ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္စဥ္ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ငယ္စဥ္ မိသားစုသင္ၾကားေရး ပုံစံက အေရးႀကီးသည္ဟု သူ ထင္လိုက္သည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ Charles ဟာ အေရာင္အေသြးစုံတဲ့ ေပ်ာ္စရာ ေႏြးေထြးသည့္ ကေလးဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တယ္။ လုထ်န္းခ်န္ ကေတာ့ မီးခိုးေရာင္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ေန႔ရက္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္လို႔ ခန႔္မွန္းရတယ္။
ထ်န္းဖုန္း စိတ္ကူးမယဥ္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အရာကေတာ့ အဲလ္ဘတ္ပဲ။ သူ႔ ရဲ႕ ကေလးဘဝက ဘယ္လိုမ်ိဳးပါလိမ့္။ ဒီေကာင္ေလးက သူ႔မိဘေတြကို ေသေလာက္ေအာင္ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ေတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
Tang Feng ျပန္လာၿပီးေနာက္ Charles ကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း ဒီလူက သူ႔ေနာက္ကို လိုက္မလာေစဖို႔ ဆုေတာင္းမိသည္။ ဒါေပမယ့္ တဖက္လူက သူ အေမရိကန္ကို သြားမယ္ဆိုတာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သိထားၿပီးသားမို႔ ခဏေလာက္ လိုက္ေနဖို႔ ကမ္းလွမ္း႐ုံသာ ရွိေတာ့သည္။
"ခ်စ္ရတဲ့ ေဘဘီေလး... ငါ မင္းကို တစ္ေယာက္တည္း မလႊတ္ႏိုင္ေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္မွာ လုပ္စရာ တခ်ိဳ႕ရွိေနတယ္။ ကိုယ့္ ခ်စ္လွစြာေသာ မာမီက ခ်ိန္းေတြ႕တာကိုပဲ သိတယ္ေလ။"
Charles က Tang Fengကို ေပြ႕ဖက္ကာ နာက်င္ေၾကကြဲေနဟန္ လုပ္ေနတာက တကယ့္ကို သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္လိုပင္။
Tang Feng က Charles ၏ ခါးကို လွမ္းၾကည့္သည္-
"ခင္ဗ်ားက အဲလ္ဘတ္ လိုပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပဇာတ္ဆန္ဆန္ ခ်ဥ္းကပ္ေနတာလား။ ဇာတ္ေဆာင္မင္းသားနဲ႔ ေနာက္ခံစကားေျပာဆိုသူ အလုပ္ကို ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္တည္း တြဲလုပ္ႏိုင္လို႔လား"
"အို ဘုရားသခင္၊ အဲဒါကို ေတြးၾကည့္ရင္ ရွက္စရာႀကီး။"
ခ်ားလ္စ္ ခ်က္ခ်င္း ႐ြံရွာသြားတယ္။
"မင္း အေမရိကန္ကို သြားတဲ့အခါ သတိထားပါ။"
လုထ်န္းခ်န္ က သူ႔အဝတ္အစားေတြကို သူ႔ေဘးမွာ ကူထည့္ေပးကာ ေျပာခဲ့သည္။
Tang Feng မွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ သူက ပန္းကန္ေဆးတာ၊ အဝတ္ေခါက္တာလိုမ်ိဳး ၾကမ္းျပင္သုတ္တာ၊ အိမ္ရွင္းတာမ်ိဳး အိမ္မႈကိစၥေတြကို မႀကိဳက္ဘူး။
ဒါနဲ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကို အားလုံးကို ကူညီေပးႏိုင္လို႔ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။
"မင္း ဘယ္အခ်ိန္ သြားမလို႔လဲ?"
Tang Feng ေဘးနားထိုင္ၿပီး လုထ်န္းခ်န္ ေခါက္ထားတဲ့ သူ႔အဝတ္အစားေတြကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။
"အခ်ိန္နီးၿပီ။"
ခပ္ဝါးဝါးေျပာရင္း လုထ်န္းခ်န္ က Tang Feng ရဲ႕ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြကို အျမန္စီစဥ္ေပးခဲ့တယ္။ သူသည္ Charles ၏ အိမ္တြင္အၿမဲတမ္းပုန္းမေနႏိုင္ေပ။
ဒီတစ္ခါ ထ်န္းဖုန္းက အေမရိကန္ကို ႀကိဳသြားဖို႔ အဲလ္ဘတ္က စီစဥ္ခဲ့ရျခင္းက သူ႔ကို ဒီေနရာကေန ပထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဒီသားအဖရဲ႕ တိုက္ပြဲကေန ထြက္သြားဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ခိုင္းခဲ့တာလား မသိဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းမသိေပမယ့္..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခင္ဗ်ားက အၿမဲတမ္း အထင္ႀကီး စရာေကာင္းတဲ့သူပါ။ ခင္ဗ်ား အခ်ိန္ရမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ အတန္းကို တခ်က္လာၾကည့္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ "
Tang Feng က စဥ္းစားရင္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီး လုထ်န္းခ်န္ ၏ ပုခုံးကို ညင္သာစြာ ပုတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ျဖစ္ရပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပရတယ္။"
Tang Feng ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုထ်န္းခ်န္ က ၿပဳံးၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္
"ဟုတ္ပါတယ္၊ မင္းက ငါ့ဝန္ထမ္းပဲ"
... Charles သူ႔ကို တစ္ေယာက္တည္း လႊတ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။
Tang Feng သည္ ေရွာင္ယု ႏွင့္သာ ေလယာဥ္ျဖင့္ အေမရိကန္သို႔ ပ်ံသန္းခဲ့သည္။ သူ႔ကိုျမင္တဲ့အခါ တုံ႔ဆိုင္းေနတဲ့ျမင္ကြင္းကို သူ တကယ္မႀကိဳက္ဘူး။
Charles က မလိုက္ခဲ့ဘူး။ ေကာင္ေလးက ခဏေလာက္ ထြက္သြားဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ Tang Feng သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွစ္သိမ့္မႈ အနည္းငယ္ ခံစားခဲ့ရသည္။ တေနကုန္ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ပဲ ဝင္ေငြရေနတဲ့ ေကာင္ေတြကို သူတကယ္ မနာလိုျဖစ္မိသည္ ။
လုထ်န္းခ်န္လည္း လိုက္မလာဘူး။ ဒါ တစ္ဖက္သားရဲ႕ အိမ္တြင္းေရးကိစၥျဖစ္သည္။ Tang Feng သည္ သူ႔ကို ကူညီရန္ အနည္းငယ္သာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနသည့္ အျဖစ္ပ်က္ၾကားမွ လုထ်န္းခ်န္ကို သူ မကယ္တင္ႏိုင္သည့္အျပင္ ဆြဲခ်မိမည္ကို စိုး႐ြံံ့မိသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ထိုေနရာက ယာယီစြန႔္ခြာကာ အေကာင္းဆုံပါပဲ။
သို႔ေသာ္ မူလက သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနၿပီး ယခု သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မည္သူမွ်မရွိေတာ့၊ အနည္းငယ္ အထီးက်န္ေနမိသည္။
အထီးက်န္မႈကို က်င့္သားရသူမ်ားသည္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခံရသည့္ခံစားခ်က္ကို ျမည္းစမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ အဆိပ္ခတ္ခံထားရသလို ခံစားရကာ အထီးက်န္ဘဝသို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မျပန္ခ်င္ၾကေတာ့ေပ။ ထိုသို႔ေနထိုင္ရျခင္းက အရမ္းကို အထီးက်န္လြန္းတယ္၊ ေအးစက္လြန္းတယ္၊ စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္စရာေကာင္းလြန္းလွတယ္။
မၾကာခင္ ႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ ဒုကၡအားလုံး ေျပလည္ႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတာပဲ...
13 နာရီၾကာ ေလယာဥ္ျဖင့္ ပ်ံသန္းလာၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ Time Zone မတူညီသည္ကို ျဖတ္သန္းလာျခင္းေၾကာင့္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနပါသည္။ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းၿပီး ဟိုတယ္ကို တိုက္႐ိုက္ေမာင္းသြားေစခဲ့သည္။ Tang Feng က ေလယာဥ္ေပၚမွာ တစ္ခုခုစားၿပီးခဲ့လို႔ ညစာမစားေတာ့ေပ။ သူ႔အခန္းထဲေရာက္တဲ့အခါ အိတ္ေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ ေျပးတက္ရန္ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ၊ သူသည္ အားလပ္ရက္ ႏွစ္ပတ္နီးပါးရွိခဲ့လို႔သာေပါ့။ မဟုတ္ပါက ေလယာဥ္မွဆင္းပါက အလုပ္သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ဒါဆိုရင္ သူ တကယ္ေသခ်င္ေစာ္ နံေနေတာ့မည္။
Tang Feng သည္ ေခါင္းအုံးေပၚ ေခါင္းခ်ကာ ေစာင္ကို ၿခဳံလ်က္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိ။ သူ ႏိုးလာၿပီး အနည္းငယ္ စိတ္ရႈပ္လာေသာအခါတြင္ သူသည္ ထုံးစံအတိုင္း ေဘးဘက္သို႔ မွီကာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေသာ လူ႔အသားေခါင္းအုံးကို လိုခ်င္ေနမိသည္။
Tang Feng ဟာ သူ႔အိပ္ယာထဲမွာ လူႏွစ္ေယာက္အစား တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရမယ္ဆိုတာကို ေမ့ေနေသာေၾကာင့္ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က ေအးျမတဲ့ အရာဝတၳဳအစား ပူေႏြးသည့္ အရာကို ေတြ႕တဲ့အခါ မဆိုင္းမတြဘဲ မွီလိုက္စဥ္ တစ္ဖက္လူက သူ႔လက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ထိုသူက သူ႔ခါးကို လက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ကာ နဖူးနဲ႔ ပုခုံးေတြကို စၿပီးနမ္းလိုက္တယ္။
အလြန္အကြၽံ ယားယံျခင္းေၾကာင့္ Tang Feng မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ အနည္းငယ္ညည္းၿပီး အသက္ရႈရတာ ပိုပို အားနည္းလာသည္။
"အင္း... ရပ္လိုက္ေတာ့"
ထ်န္းဖုန္းက တစ္ဖက္လူကို တြန္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ခြန္အားနည္းတဲ့ သူ႔လက္ေတြက တစ္ဖက္လူကို တြန္းမပစ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။
ထိုလူက Tang Feng ကို နမ္းရႈိက္ရင္း သူ႔နယ္ေျမကို စူးစမ္းေနသကဲ့သို႔ ထိုလူသားေလး၏ အသားအရည္ အရပ္ရပ္ကို က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။
သာမာန္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ေဒါသအရမ္းထြက္ရလွ်င္ ေနမေကာင္းခ်င္သလို ျဖစ္ခဲ့သည္။
Tang Feng ကေတာ့ ဤစိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ဆႏၵေၾကာင့္ မၾကာမီ ႏိုးထလာသည္။ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ပထမဆုံးေတြးတာက အိပ္မက္ထဲမွာ သူက လိင္ဆက္ဆံခဲ့တာကို အိပ္မက္မက္ခဲ့တာလား။ ဒါက ထင္ေယာင္ထင္မွားလား? ဒါေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ ျပင္းျပသည့္ ေဆာင့္ထိုးမႈႏွင့္အတူ သူ႔ေနာက္ေပါက္ေလးမွ နာက်င္မႈက အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သက္ေသျပေနသည္။
တကယ့္အိပ္မက္ထဲမွာ ဘယ္သူက လိင္ဆက္ဆံရင္နာက်င္မွာလဲ...
သူသည္ ကုတင္ေဘး စားပြဲေဘးရွိ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ကိုင္လိုက္ၿပီး Tang Feng က သူ႔ကို ဖိႏွိပ္ကြပ္ၿပီး မေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေနတဲ့ ေယာက္်ားကို တိုက္႐ိုက္ ႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။
"မင္း ငါ့ကို သတ္ခ်င္ေနတာလား။"
ေနာက္မွလူက Tang Feng ၏လက္ကို အျမန္ဆြဲယူ လိုက္သည္။ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ရင္းႏွီးေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ Tang Feng သည္ ခဏတာမွ် အံ့အားသင့္သြားခဲ့သည္။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ သူ႔လက္ကိုင္ဖုန္းကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္ေတာ့ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။
"ဟား-"
႐ုတ္တရက္ ႏႈိးဆြမႈမွာ မွန္းဆ၍မရႏိုင္ဘဲ၊ Tang Feng သည္ သူ၏လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ အနည္းငယ္ အက္ရွသည့္ ေအာ္သံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲ ျပင္းထန္လွေသာ တုန္ခါမႈေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူ၏ ပခုံးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
သူက်ိန္ဆဲခ်င္ေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ စကားေတာင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ကလဲ့စားေခ်တဲ့အေနနဲ႔ သူက တစ္ဖက္လူရဲ႕ ပခုံးနဲ႔ ေနာက္ေက်ာကို ျပင္းထန္စြာ ကုတ္ျခစ္ကာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ လက္သည္းေတြကို အခ်ိန္မီ ညႇပ္ထားေပမယ့္ ေသြးထြက္တာကို တားဖို႔မလြယ္ေပ။
ေသြးနံ႔အနည္းငယ္က သူ႔ကို ႏႈိးဆြေနသလိုပဲ၊ ထိုလူ၏ ႐ူးသြပ္မႈသည္ Tang Feng အနည္းငယ္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ေပ။
ဟင္း...... အျပင္ထြက္ၿပီးရင္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ တံခါးေသာ့ကို ယူလာၿပီး ဟိုတယ္ခန္းကို ခတ္ရေတာ့မွာလား။
******-*********
volume (4) _ Chapter (31) - အိပ္ယာထက္ ၾကမ္းတမ္းသည့္ သားရဲ အဲလ္ဘတ္
Tang Feng သည္ ကုတင္ေဘးကို မွီကာ ဘာဂါကို ကိုင္လိုက္ၿပီး Coke ကို တစ္ငုံေသာက္လိုက္သည္။ ေရေတြက်လာတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းကို မ်က္လုံးေတြက စိုက္မၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးက တင္းတင္းေစ့ထားတယ္။
တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာပါ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔အသက္ကို လိုခ်င္ရင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္တယ္။ လူတစ္ဦးသည္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေၾကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္အခါ လက္တစ္ခ်က္ယမ္းလိုက္တာနဲ႔ သူ႔အသက္ကို သတ္လိုက္ႏိုင္တယ္။
အဲဒီလို အရည္အခ်င္းနဲ႔ ရွင္သန္ေနတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ အၿမဲရွိတယ္။ Tang Feng က ဒီလူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္၊ အိုး၊ မတတ္သာစြာနဲ႔ သူ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း Fuck ခံလိုက္ရတယ္..
ဘာဂါ တစ္ဝက္စားၿပီးတာနဲ႔ ဗိုက္ဝသြားတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။ Tang Feng သည္ အေဝးထိန္း ခလုတ္ကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး TV ကို စတင္ၾကည့္ရႈသည္။ မနက္ခင္းသတင္းကို တီဗီမွာ ဖြင့္လိုက္တယ္။ အေမရိကန္စံေတာ္ခ်ိန္ မနက္ေစာေစာပဲ၊ အရမ္းေစာေနေသးတယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို အတြင္းမွ တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ စိုစြတ္ေသာ ေ႐ႊေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဆံပင္ကို သူ႔ေခါင္းဆီသို႔ ျပန္ၿဖီးလိုက္ၿပီး အနက္ေရာင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါတစ္ထည္သာ သူ႔ခါးမွာ ပတ္ထားသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့လူရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာ အပူရွိန္က တဝဲလည္လည္ ရွိေနေပမယ့္ အဲလ္ဘတ္ဆီက ရတဲ့အေငြ႕အသက္က ထ်န္းဖုန္းကို ေအးစက္ေစခဲ့သည္။ သူ႔ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္က အပူေတြကေတာင္ ေရခဲအခိုးအေငြ႕လို ေအးစက္ေနပုံပါပဲ။
အဲလ္ဘတ္ရဲ႕ေခ်ာေမာေအးစက္ေသည့္ ပုံရိပ္က သူက ညသန္းေခါင္မွာ ႐ုတ္တရက္႐ူးသြပ္တဲ့လူလို သူ႔အိပ္ခန္းထဲ ေဖာက္ဝင္ကာ ၾကမ္းတမ္းစြာ လုပ္ခဲ့မယ္လို႔ ထင္ရက္စရာပင္မရွိေပ။
မူလက Tang Feng က သူ ဘယ္မွာေနသလဲ၊ ဘယ္အခန္းကေသာ့က အဲလ္ဘတ္လက္ထဲ ဘယ္လိုေရာက္ေနလဲဆိုတာ မသိခဲ့ေပ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္ခရီးစဥ္ကို Albert က မစီစဥ္ထားဘူးဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီလူက သူလိုခ်င္တာကို ရဖို႔အတြက္ နည္းလမ္းရွိေနၿပီေလ။
သူႏွင့္ လုထ်န္းက်ီေျပာသည့္အတိုင္းပင္၊ သူသည္ ဤလူမ်ား၏ ဘဝ နဲ႔ သူတို႔ က်င္လည္သည့္ ကမာၻကို နားမလည္ေသာ္လည္း၊ သို႔ေသာ္ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံအရ Albert ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ ပါဝါသည္ Lu Tian chen ႏွင့္ Charles တို႔ထက္သာလြန္သည္။
Albert သည္ သူ႔ကိုယ္သူ သစၥာေစာင့္သိသူျဖစ္သည္။ သူလိုခ်င္တာကို ရေအာင္ယူလိမ့္မယ္၊ ရဖို႔အတြက္ အေသအလဲ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူလိုခ်င္လ်က္နဲ႔ မရႏိုင္တာ မရွိေပ။
Albert မရႏိုင္ေသာအရာက အနည္းငယ္သာ ရွိေၾကာင္း Tang Feng က ခန႔္မွန္းခဲ့သည္။
"ခင္ဗ်ားက လုပ္ခ်င္တာကို အၿမဲ ဇြတ္တ႐ြတ္လုပ္တယ္။ ေနာင္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ညသန္းေခါင္ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဝင္လာမွာကို အၿမဲစိုးရိမ္ေနရေတာမယ္"
ဘယ္သူမွ ညလယ္မွာ တိုက္ခိုက္တာကို မခံခ်င္ပါဘူး။ သတိနဲ႔အိပ္ေနရေတာ့မယ္။ ဒါဆိုရင္ Tang Feng တစ္ေယာက္တည္း အိပ္တဲ့ညမွာ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တံခါးေသာ့ခတ္ထားမိသလားလို႔ ေတြးမိလိမ့္မယ္။
"မင္း ငါနဲ႔ အိပ္လို႔ရတယ္ေလ"
Albert က အနားကို ေရာက္လာၿပီး Tang Feng အနားမွာ ထိုင္ၿပီး ဘာဂါတစ္ဝက္နဲ႔ Cola တစ္ဝက္ေလာက္စားတဲ့လူကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေျပာခဲ့သည္။
"အမႈိက္အစားအစာက ခႏၶာကိုယ္အတြက္ မေကာင္းပါဘူး၊ ဒါကို မစားသင့္ဘူး။"
ညသန္းေခါင္မွာ ႐ုတ္တရက္ တိုက္ခိုက္ခံရတာက လူေတြအတြက္ ပိုဆိုးတယ္ မဟုတ္ဘူးလား....
ေခါင္းအုံးကို ဖက္ထားရင္း Tang Feng အနည္းငယ္ အိပ္ငိုက္လာသည္ ။ သူသည္ ၁၃ နာရီ ေလယာဥ္ႏွင့္ ခရီးႏွင္ကာ ႏွစ္နာရီၾကာ ကားစီးခဲ့ရသည္။ ဟိုတယ္ကိုေရာက္တဲ့အခါ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ခ်င္ေပမယ့္ အိပ္ေမာအက်ဆုံး အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတယ္။
ယခုအခါတြင္ သူ၏ ႀကံ့ခိုင္မႈကို ျပန္လည္ရရွိမည့္အစား ပိုမိုပင္ပန္းလာသည္ဟု ခံစားရေသာ္လည္း အဲလ္ဘတ္ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း၊ သူ႔ေဘးတြင္ လုံေလာက္ေသာ အႏၲရာယ္ရွိေသာ လူ တစ္ဦးရွိေနၿပီဆိုလွ်င္ အိပ္ေနစဥ္ အႏၲရာယ္မ်ားသည္ ႐ုတ္တရက္ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိေတာ့ေလာက္ေပ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ အႏၲရာယ္ရွိေသာ လူအနားတြင္ ရွိေနသည္ဟုေတြးမိပါက သူ ေသခ်ာေပါက္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
............
သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ေရတြက္ၾကည့္ေတာ့ သူက အဲလ္ဘတ္နဲ႔ အိပ္ခဲ့သည့္ အႀကိမ္ေရက လက္တစ္ဖက္ထက္ မပိုဘူး။ အႀကိမ္တိုင္းတြင္ ထူးျခားေသာအရသာကို ယူေဆာင္လာေသာ္လည္း ယခင္က တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ထိုသို႔ ညသန္းေခါင္ထိုးေဖာက္ဝင္လာတာမ်ိဳး မရွိသည္မွာ ထူးဆန္းသည္။
ညဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးခါနီးတြင္ Tang Feng ႏိုးလာၿပီး သူ႔ေဘးမွာ လဲေလ်ာင္းေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ရန္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းမထဘဲ မေန႔ညက တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ႏိုးတစ္ဝက္ၾကားက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ခဏေလာက္ ျပန္ေတြးကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္လိုက္တယ္။ သူ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ သူ႔ေဘးနားကလူက အဲလ္ဘတ္ျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳလိုက္တယ္။
ေစာင္ကိုဆြဲကာ အဲလ္ဘတ္ေခါင္းကို အုပ္ထားရင္း Tang Feng သည္ အေပၚမွ ဖိကာ လွိမ့္လိုက္သည္။
ေစာင္ကိုျဖတ္၍ Albert ၏ လက္က ထိုလူငယ္၏ေက်ာကို ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ဤအမူအရာသည္ မေန႔ညက တစ္စုံတစ္ေယာက္၏ ေတာ႐ိုင္းေကာင္ႀကီးလို ၾကမ္းတမ္း ႐ိုင္းစိုင္းမႈႏွင့္ ကြာျခားလြန္းလွသည္။
"မင္းငါ့ကို ေရတစ္ခြက္ထည့္ေပးမလား"
Tang Feng ၏ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနေသာ အသံသည္ ေစာင္မွ ထြက္လာၿပီး သူ႔ေျခလက္မ်ား အနည္းငယ္ ေပ်ာ့က်ေနသည္ ။
"ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ အမႈေတာ္ ထမ္းပါ့မယ္"
Albert က ျပန္ေျဖတယ္။
Tang Feng သည္ မၾကာမီ ခြက္ထဲသို႔ ေရက်သံကို ၾကားလိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ သူ႔အနားသို႔ ေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႔ပုခုံးကို ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ရင္း ေမးလိုက္သည္။
"ဆရာဝန္လိုေသးလား"
"ဟင့္အင္း.. "
Tang Feng က ေအးေအးေဆးေဆး ေျဖလိုက္သည္။
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ရင္း ထ်န္းဖုန္း ေစာင္ထဲက ထြက္လာတယ္။ အဲလ္ဘတ္သည္ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးကို ေက်ာေနာက္တြင္ ခုေပးကာ ထ်န္းဖုန္း ပိုသက္ေတာင့္သက္သာရွိေစရန္ ထားလိုက္သည္။
ထ်န္းဖုန္း ထထိုင္လိုက္တာနဲ႔ ေစာင္က ကိုယ္ေပၚက ကြာသြားၿပီး အနမ္းဖုံးေနတဲ့ ရင္ဘတ္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ Tang Feng သည္ ပုဝါကို တစ္ဖန္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အဲလ္ဘတ္ ကမ္းေပးသည့္ ေရဖန္ခြက္မွေရကို ေသာက္ရန္ လက္လွမ္းမွီကာ တစ္ငုံေသာက္လိုက္ၿပီး သူ႔လည္ေခ်ာင္းမွာ အနည္းငယ္ သက္သာသြားကာ အခုမွ အဆင္ေျပသြားေတာ့တယ္။
ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးမွာ Albert က တိတ္တိတ္ေလးပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြက တစ္ခုခုကို သေဘာက်ေနပုံရၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို သေဘာက်ေနပုံေပၚသည္။
"မင္း ငါ့ကို စိုက္မၾကည့္လို႔မရဘူးလား။"
ေရ ဖန္ခြက္တစ္ဝက္ေလာက္ေသာက္ၿပီးရင္ Tang Feng ဖန္ခြက္ကို ေဘးဖယ္ထားလိုက္တယ္။
အဲလ္ဘတ္သည္ ပါးစပ္ေထာင့္ကို ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ရင္း ဗီ႐ိုကိုဖြင့္ကာ ကုတင္ေပၚတင္ရန္ ဗီ႐ိုထဲမွ အဝတ္တစ္ထည္ကို ထုတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေရ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ။ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါလား..ၿပီးမွ နည္းနည္းစားဖို႔ ထြက္တာေပါ့.. "
စကားေျပာၿပီးေနာက္ အဲလ္ဘတ္သည္ ဥေရာပစတိုင္ ႏို႔ျဖဴေရာင္ေ႐ႊေရာင္အနားကြပ္ကုလားထိုင္ကို ဆြဲထုတ္ကာ Tang Feng ထမည္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနသကဲ့သို႔ ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနလိုက္သည္။
ေကာင္းၿပီ၊ လုပ္သင့္သည္ကိုလည္း လုပ္ ၿပီးသလို မလုပ္သင့္သည္ကိုလည္း အႀကိမ္မ်ားစြာ လုပ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ထူးၿပီး ရွက္ေနစရာမလိုေတာ့ဘူး..ထားလိုက္ပါေတာ့..
ေစာင္ကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီး Tang Feng သည္ အဝတ္ဗလာျဖင့္ အိပ္ရာမွ ထကာ အဲလ္ဘတ္၏ အၾကည့္ေအာက္တြင္ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေသာ္လည္း ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးက ပိတ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ အဲလ္ဘတ္သည္ တံခါးဝတြင္ရပ္ေနၿပီး သူ႔လက္ထဲမွာ လိမ္းေဆးကို ကိုင္ထားကာ ခိုင္းခဲ့သည္။
"ငါ့အတြက္ လိမ္းေပးပါ"
ထိုသို႔ေျပာၿပီး Albert က သူ႔ကိုယ္ေပၚက ညအိပ္ဝတ္စုံကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ Tang Feng ဟာ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး "ရင့္က်က္တဲ့ ဦးေလးႀကီးအ႐ြယ္" ျဖစ္ေပမယ့္ အခု သူ႔ထက္ ႀကီးမားသည့္ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ လူကို သူ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒါေတြက သူ႔ေရွ႕မွာ ဘာမွ မထူးျခားေတာ့ေပ။
"နည္းတဲ့ေကာင္ႀကီး မဟုတ္ဘူး"
သူ႔ပါးစပ္ေထာင့္ေတြတြန႔္သြားၿပီး Tang Feng က ေရထဲမွာထိုင္ေနရင္း "ဘယ္မွာ လိမ္းေပးရမလဲ။ " ဟု ေမးလိုက္သည္။
Albert က Tang Feng ကို ေက်ာေပးၿပီး ေရခ်ိဳးကန္အနားကို လာထိုင္ခဲ့သည္။ ဒါက Albert ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမွာ အနီေရာင္နဲ႔ ခရမ္းေရာင္ လက္သည္း ျခစ္ရာေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္ေစၿပီး ပခုံးနဲ႔ နီးတဲ့ေနရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနသည္။ ျခစ္မိၿပီး ေသြးထြက္မ်ားလာသျဖင့္ ယခုအခါ ေသြးမ်ား ခဲသြားကာ အမာ႐ြတ္အသစ္မ်ားသာ က်န္ေတာ့သည္။
မေန႔ညက သူ႔လက္တုန႔္ျပန္မႈက အရမ္းရက္စက္ခဲ့တာလား။ က်ဴးလြန္သူအေနနဲ႔ Tang Feng မွာ ေနာင္တရစရာ မရွိပါဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ Albert ကိုယ္တိုင္ အရမ္းၾကမ္းတမ္းခဲ့တာေၾကာင့္ပါပဲ။
"မင္းက ေတာထဲက က်ားသစ္လိုပဲ။"
Albert က ႐ုတ္တရက္ေျပာလိုက္တယ္။
"ဒါဆို မင္းက ဘာျဖစ္မလဲ၊ မင္းဟာ သန္းေခါင္ယံမွာ အသြင္ေျပာင္းတဲ့ ဝံပုေလြတစ္ေကာင္လား။"
လိမ္းေဆးကို အဖုံးဖြင့္ကာ Tang Feng က Albert ရဲ႕ ဒဏ္ရာကို ေဆးဆီျဖင့္ စၿပီး လိမ္းလိုက္သည္။ ေနာင္တရစရာ မရွိေပမယ့္ ဒါသူေပးခဲ့သည့္ ဒဏ္ရာျဖစ္ၿပီးေနာက္ Tang Feng က တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပင္းအထန္ ေဆးလိမ္းေပးေနတုန္းပါပဲ။
အထူးသျဖင့္ Tang Feng သည္ အမွန္တကယ္တြင္ Albert တြင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တြင္ အမာ႐ြတ္မရွိသေလာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ကုတ္ျခစ္တာကို ခံရသည့္ ဒဏ္ရာမ်ားသာ ရွိေၾကာင္း Tang Feng သိလိုက္ေသာအခါ။
ေဆးဆီကို ညႇစ္ၿပီး အနည္းငယ္ ပြတ္ေပးကာ Tang Feng က အမာ႐ြတ္ေပၚ လိမ္းေပးသည္။ ပူေႏြးေသာလက္ဖဝါးသည္ အမာ႐ြတ္ကိုထိလိုက္ေသာအခါ၊ လိမ္းေဆး၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေအာက္တြင္ အနည္းငယ္ယားယံေစသည္။ Albert က သူ႔မ်က္လုံးကို စိုက္ကာ အနည္းငယ္ ငုံ႔ၾကည့္သည္။ Tang Feng ၏ ပခုံးကို ေထာက္ထားၿပီး သူ႔အေပၚပိုင္းကို ကိုင္ထားသည္။
"ထိုင္"
Tang Feng ၏ အမွတ္တမဲ့ အမိန႔္ေပးသံေအာက္တြင္ Albert သည္ သူ႔လည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွ လာသည့္ ရယ္ေမာသံထုတ္လႊတ္ကာ ရင္းႏွီးေသာနည္းျဖင့္ ထိကိုင္ၿပီး ထိုလူ၏ ပုခုံးကို လႊတ္လိုက္သည္။
"အင္း ၿပီးၿပီ...ထြက္သြားလို႔ရၿပီ"
ေဆးကို ျမန္ျမန္ပြတ္ၿပီးတာနဲ႔ Tang Feng က ခ်က္ခ်င္းပဲ ျမန္ျမန္ ေမာင္းထုတ္လိုက္သည္။
" တံခါးကိုပိတ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔။"
.........
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ Tang Feng ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး အစားအေသာက္ေတြက စားပြဲေပၚ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ခင္းထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ Albert က သူ႔အဝတ္အစားေတြကို သပ္ရပ္စြာ ဝတ္ထားၿပီး အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ အထက္တန္းက်လြန္းသည့္ ဝတ္စုံ၊ ေ႐ႊေရာင္ေဖ်ာ့ဆံပင္၊ ျမနတ္ဘုရား၏ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ျပတင္းေပါက္မွ ထြန္းလင္းေနေသာ ေနေရာင္တို႔ကဲ့သို႔ ၾကည္လင္ေတာက္ပမႈ အားလုံးေပါင္းလိုက္ခ်ိန္ အဲလ္ဘတ္ကို ႐ုပ္ရွင္ထဲက ဘုရင္ငယ္ေလးကဲ့သို႔ က်က္သေရရွိလာေစသည္။
ၾကည့္ေကာင္းေပမယ့္ မင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ ျမင္လိုက္ရသည့္ စိမ္းစိုလွပတဲ့ မ်က္လုံးေတြက အဆိပ္ျပင္းတဲ့ ေႁမြမ်က္လုံးေတြနဲ႔ တူေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"စားရာတခ်ိဳ႕ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးမွာထားတာ။ မင္း ႀကိဳက္တာေ႐ြးလိုက္ေလ"
အဲလ္ဘတ္၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အၿပဳံးတစ္ခု ရွိေနၿပီး ႏွလုံးသားႏွင့္ ေႏြးေထြးမႈတို႔ ေပါင္းစပ္ျဖစ္ေနတာ ရွားပါးလွသည့္ျမင္ကြင္းပင္။
"မင္းထြက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးလား။" Tang Feng က ဘာအရသာရွိတဲ့ စားစရာမ်ားလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ဖို႔ စားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။
"မင္း ငါ့ကို ထြက္သြားေစခ်င္လား"
Albert သည္ Tang Feng ၏ ဆန႔္က်င္ဘက္တြင္ ထိုင္ေနသည္။
"ကိုယ့္မွာ အားလပ္ရက္ ႏွစ္ပတ္ရွိတယ္။"
အာလူးေထာင္းႏွစ္ကိုက္စားတဲ့ Tang Feng က ရင္ေတြပူေနၿပီ။ သူေျပာတာမွန္တယ္။ ႏွစ္ပတ္ၾကာ အားလပ္ရက္မွာ အဲလ္ဘတ္က ဘာလုပ္မယ္လို႔ ေျပာေနတာလဲ။ Tang Feng က ဆန႔္က်င္ဘက္လူကို မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး ေျပာတယ္၊ တစ္ခုခုမွားေနၿပီ။
"မင္းနဲ႔ အပန္းေျဖခရီးထြက္ဖို႔ ငါ စိတ္ကူးမရွိဘူး။
"ဟုတ္ၿပီ "
အဲ့ဒီငတုံးေကာင္.....မင္း ငါ့ကို အတင္းလုပ္လို႔မရဘူး။
"မင္းေျပာတာ မွန္ပါတယ္၊ ငါက ခါးကုန္းႀကီး ကြာစီမိုဒို မဟုတ္သလို မင္းလည္း ခါးကုန္းႀကီးအေပၚ ၾကင္နာတဲ့ ဂ်ပ္စ္ဆီ မေလး အက္စ္မရာဒါ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငါ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး သနားစရာေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆက္ကစားေနဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး။"
Albert သည္ သူ၏ေန႔လည္စာအား ျဖည္းညႇင္းစြာ စားၿပီး သဘာဝႏွင့္ ေအးေဆးေသာေလသံျဖင့္ ဆက္ေျပာခဲ့သည္။
"ငါက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့လူျဖစ္ၿပီး ငါလိုခ်င္တာကို ရေအာင္ယူလိမ့္မယ္"
စကားေျပာၿပီးေနာက္ Albert က Tang Feng ကို အနည္းငယ္ ၿပဳံးျပလိုက္သည္ -
" လုထ်န္းက်ီေရွ႕မွာ မင္းသ႐ုပ္ေဆာင္တာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ငါ့အတြက္ အခြင့္အေရးတစ္ခု ေပးခဲ့လို႔ ငါ ေပ်ာ္ေနတယ္။ "
"ကြၽန္ေတာ္က ကုန္ပစၥည္းမဟုတ္ဘူး။"
"အင္း...မင္းက ငါအရမ္းတန္ဖိုးထားတဲ့လူပဲ။"
Albert က ၿပဳံးၿပဳံးေလးေျပာလိုက္သည္ ။
********-**************