Cleo
Het was tijd. Nou, bijna dan. De afgelopen dagen heb ik getraind, en getraind, en getraind. M'n lichaam was afgemat, maar terwijl we steeds dichterbij de strijd kwamen, voelde ik me steeds beter.
Toch had ik een leeg gevoel. Alsof iets weg was... Voor altijd.
Maar ik kon m'n vinger er niet op leggen. Ik had Drake wel al 2 dagen niet gezien, maar ik had nog steeds een soort haat gevoel, ookal snapte ik niet waarom.
**************
Na een tijdje trainen kwam de Heerser binnen... Het irriteerde me nog steeds dat hij geen normale naam had, maar ik moest er maar mee leven. Ik voelde me blij toen ik hem zag. Voor de een of andere manier was ik verliefd op hem. God, wat was dit verwarrend.
Ik glimlachte naar hem en liep naar hem toe. Hij kuste me op m'n wang en hield me vast. 'Ben je er klaar voor?' vroeg hij zacht. 'Helemaal' zei ik lachend. Ik voelde me zelfverzekerd. Ik zou dit winnen!
**************
Laura & Emily
Leeg. Alsof iets verdwenen was. Vaag herinnerden we ons een meisje, blond. Meer wisten we niet. Na dagen lang wroeten gaven we het op. Het was vast een vage droom, en zo belangrijk was het toch niet.
**************
Jade
Hmm. Iets met een K? Dagenlang dacht ik na over de naam van het meisje in m'n herinneringen. Ik kwam er maar niet op. Waarom kwam dit ineens in me op? Ugh. Wie was dat meisje?!
Na een maand gaf ik het op. Maanden later zou ik me niks meer herinneren over dit mysterieue meisje.
*************
Jasper
Ik schrok wakker in mijn kamer en lachte. Dit alles was een droom. Er was nooit een Drake, Cleo, of andere planeet. Het was een vage droom. Ik keek glimlachend door m'n kamer en keek naar m'n wekker. Ik viel uit bed van de schrik en rende zo snel als ik kon naar beneden om niet te laat te komen voor school.
*************
Louise (Cleo's moeder)
Ik vroeg me nog steeds af waarom ik zoveel foto's had van een bepaald meisje. Het was niet eens mijn eigen kind. Ik had nooit kinderen gekregen, en had er opzich wel spijt van.
Ik dacht na, en trok uiteindelijk maar de conclusie dat het misschien een oud buurmeisje was, ookal wist ik dat het niet klopte.
Ach, weer terug aan het werk. Die grafieken tekenen zich zelf niet.
**************
de Heerser
De Avaloniërs verzamelden zich allemaal bij de strijd plaats. De Reerators stonden tegen over ons. Hun leider, Obscuro, stond voor mij.
De Reerators waren lelijke, blob vormige wezens. Ze leken net een grote berg pudding.
We schudden elkaar de hand en de strijd begon.
**************
Sam
Blauw bloed, rood bloed, groen bloed en paars bloed lag overal over de strijdplaats.
Met lasers, geweren, zwaarden en allerlei andere wapens hakten, mepten, sneden en schoten we in op de Reerators. We waren zwaar in de meerderheid, maar ze waren een sterk volk.
Ik hakte in op een paar Reerators en ontweek een laser terwijl ik om me heen keek. Ik kon zowel Drake als Cleo nergens vinden en we hadden ze keihard nodig. Overal lagen Avaloniërs. Na hun dood waren ze allemaal veranderd in hun Avalonische vorm. Ik huilde zacht toen ik Aurora zag liggen.
Maar ik moest doorgaan. Voor mijn volk. Voor Aurora. Voor iedereen.
**************
Fel, wit licht. Snel bedekte ik mijn ogen, de andere Avaloniërs deden hetzelfde. De Reerators kwamen er te laat achter en ik hoorde een paar stemmen krijsen van de pijn. Dit was het teken voor ons 'geheim wapen'. Ook wel Cleo en Drake genoemd. Ik keek op en zag Cleo in een soort wit ruimte pak opstijgen. Nog steeds was Drake nergens te bekennen.
Cleo keek verbaasd om zich heen en ik wist dat we hetzelfde dachten: waar was hij?
Ze herstelde zich snel en begon te vechten als een maniak. Ze was abnormaal goed en had binnen 30 seconden al 3 Reerators afgeslacht. Ik zag aan haar dat ze zich afgrijselijk voelde, maar haar ogen lichtten op en de kracht kwam gelukkig weer terug.
Ik had hier een goed gevoel over.
****************
De strijd was bijna afgelopen. Er waren nog maar 50 Reerators over.. Wacht, 48, Cleo was snel. De Avaloniërs waren sterker, maar hadden ook mensen verloren. Meer dan 200 Avaloniërs waren gesneuveld. De gedachte alleen al brak me bijna.
47...44....42...38....34.....28...22..........15...........9............4............1.
Alleen hun koning was over. De rest was afgeslacht. De koning keek machteloos om zich heen. Zonder twijfel gaf hij zich over. De Heerser trok een scheve glimlach, keek hem even diep aan, en hakte toen zonder genade zijn pudding hoofd eraf. Het smakkende geluid toen het neerkwam was misselijk makend.
We begonnen te juichen. Alle Avaloniërs juichten dan dansten. Na een tijdje stopten we en keken we om ons heen. Zoveel doden...
Ik keek naar de Heerser en hij knikte. Alle Avaloniërs hielden hun rechter arm omhoog, rechter hand palm naar beneden gericht, en zeiden dezelfde woorden:
sepelio cette murió Körper
Wat een spreuk was waar 4 talen door elkaar gehusseld waren. Het betekende: begraaf deze gestorven lichamen.
De lichamen verdwenen, en er werd een grafsteen voor ieder lichaam geplaatst. Ik herkende zo veel namen. Aurora, Aqua, Shanice zelfs Autumn...
We gingen in een kring staan en stonden een minuut stil, voordat we langzaam weer terug keerden naar onze zalen.
***************
Drake
Terwijl ik sprong dacht ik na. Ik deed laatste wensen. Ik dacht na over de brief in m'n hoofd voor Cleo, die ik al had 'geschreven' voordat ik sprong, en stuurde hem op via m'n gedachten - mijn gave - en hoopte dat ze mijn keuze zou begrijpen. Jammer genoeg duurde het altijd wel een tijdje voordat het aankwam.. :
Beste Cleo,
Dit zijn mijn laatste woorden, en die wil ik naar jou sturen. En als je nu denkt 'laatste woorden?' Ja, inderdaad, laatste woorden. Het is wat het lijkt. Ik pleeg zelfmoord. Tegen de tijd dat je dit krijgt ben ik waarschijnlijk al een tijdje dood, aangezien het altijd even duurt voordat berichten aankomen.
Ik wil je uitleggen waarom ik dit doe. Je kent de voorspelling; 'één van ons zal sterven blablabla.' Helaas kunnen wij voorspellingen absoluut niet breken, dus was er geen mogelijkheid dat wij het allebei zouden overleven.
Dit klinkt misschien raar, maar ik volg je al sinds geboorte. In allerlei verschillende gedaantes.
Ken je mr. Summers nog? Dr. Abuma? En nog allerlei andere mensen. Ja, ik was ze.
'Drake' is mijn standaard mensen vorm. Mijn originele mensen vorm. Maar omdat ik zo lang op de aarde ben geweest, werd ik er beter in, en kreeg ik meer vormen.
Ik werd verliefd op je, iets wat dodelijk was, dat wist ik meteen. Maar dat boeide me niet.
Ik wil dat je verder leeft. Samen met de Heerser, volgens de voorspelling. Krijg veel kinderen, en leef nog lang en gelukkig, als de prinses die je bent.
Ik zal je missen, maar jij moet me vergeten, wat het beste is. Ik wil je geen problemen brengen.
Cleo. Ik hou van je, en ik zal altijd van je houden. Voor altijd
Drake.
**************
Dit was het dan! Het laatste hoofdstuk :o *pinkt traantje weg*. Ik denk er wel over na om nog een extra hoofdstuk te plaatsen met Cleo's reactie op de 'brief' en hoe het er later aan toe gaat op Avalonië etc.
Tell me whatya thinkt!
Moet ik dat extra hoofdstuk posten?
Moet ik blond gaan met paarse highlights?
Moet ik een snor laten staan?
Comment
Vote
Follow
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx