Tekrar keyifli okumalarrr bebişlerimm🤍
***
Liya; BEN GELDİM EVEEEEE (19.34)
Liya; Sen neredesin yaaa????
Liya; Çabuk gel beni bekletmeee🥺
Liya; Yoksa giderim
Son mesajı da atıp telefonumu pantalonumun arka cebine koyup elimde ki poşetlerle merdiven basamağına oturdum. Barlas gelmemişti ve kapısı kilitli olduğundan onu beklemek zorundaydım.
Oturduğu apartman gerçekten güzeldi. Hem konumu hem şekli. Kendi en üst katta yaşıyordu ve asansörler bozuk olduğundan çıkana kadar dalak, böbrek falan ne kadar organ varsa yolda bırakmıştım.
Allah'tan Gamze'yi gelsin diye ikna etmedim. Astımı vardı zorlanırdı.
Onun için dediğim gibi yemek yapmıştım ve tatlı. Barlas abi şekerpare çok severdi. Onun için sarma sarmış, şekerpare yapıp getirmiştim. Evlenmek için benden daha ideal bir eş var mıdır? Sanmıyorum...
Telefonumu çıkarıp vakit öldürmek adına tüm sosyal medya hesaplarım arasında mekik dokudum. Instagram hesabımda çok kişi olmadığı için okuldan eklediğim herkesin hikayelerini açtım. Normalde hikayelere asla bakmazdım üç beş kişi dışında.
Sevmediğim bir kızın hikayesinde durup paylaşımına baktım. Fotoğraf, arka plan falan her şey mükemmeldi ama kızı sevmediğimden beğenemiyordum. Sevgilisi ile bir pozdu ve kıskançlıktan ekranı çatlatmamak adına geri çıktım. Millet ne aşklar yaşıyordu, bende hoşlandığım adamın kapısında oturup bekliyordum.
Ey love, çok ayrımcısın kardeşim.
Uygulamadan çıkmış başka yere girecektim ki üstten Gamze'nin bildirimi gelince hemen girdim mesaja.
Gamze; Kız zilliiii
Gamze; Nere kayboldunn???
Gamze; Size geldim annişimiz dedi ki gitti Liya
Gamze; İnşallah kocaya kaçmadın
Gamze; Kocaya (Barlas abime) kaçarsan haber ver ama ha
Liya; Salak mısın Cemilee???
Liya; Barlas'ın evinde gelmesini bekliyordum
Gamze; NEEEE????
Gamze; OHA OHA OHA
Liya; 💅
Gamze; Lan bana bak
Gamze; Fanfinifinfon yapmayın ha
Gamze; Ay teyze olmak için çok küçüğüm 😭
Liya; GERİZEKALI
Liya; Tövbe tövbe
Liya; Ben öyle biri miyim ameke??
Gamze; İvit.
Gamze'ye tam cevap yazacaktım ki başımı kaldırdığım da bir kolunu merdivenin kenarına yaslamış, yorgun olmasına rağmen yüzünde ki sıcacık gülümsemeyle bana bakan yeşil gözlerle karşılaşmayı beklemediğim için afalladım.
"Sen gel diyince erken geldim." Ona 'bu mu erken gelmiş halin yaşlandım ben' demek vardı.
"Saçlarım beyazladı benim." Hay ben benim dilime... Laf sokmaktan asla vazgeçemezdim.
Güldü dediğime. Yanıma gelip elini uzattı. Yanda ki poşeti elime alıp boşta kalan elimle eline tutundum. Yardımıyla ayağa kalktığımda bir basamak altta olduğundan ve ani kalkışım yüzünden alnım çenesine çarptı hafif bir şekilde. Başımı kaldırdığımda saçlarım sakallarına sürtünmüştü.
"Laf sokmaktan yorulmuyor musun sen?" Şu an bu kadar yakınken, yeşil gözleri parıldıyorken ve nefesi tenimi okşuyorken kesinlikle konuşmamalıydı.
Üzerimde ki etkisi fazlaydı ve farkındaydı.
"Laf sokmak için ekstra bir mesaim oluyor." Gülümseyerek geriye çekildim. Geriye doğru giderken düşmediğim için kendimi aynadan öpecektim. Yanımdan geçip kapıyı açarken onu inceliyordum.
Analar neler doğuruyordu harbiden ya.
Tamamen siyah giyinmişti. Siyah pantalon, siyah tişört... Onu genelde koyu tonlar giyerken görürdüm hep ama siyah–siyah kombini çok yapmazdı. Karşılaşmamıştım. Saçlar dağınık, teninden buram buram parfüm geliyordu. Güzel de kokuyordu köpke.
Kapıyı açtığında yanından ilk ben geçtim. Elimde ki poşeti sıkıca tutarken duvara tutunup ayakkabımı indirdim. Arkamdan o da indirmişti. Normalde çekingen bir insan değildim ama Barlas'ın yanında çekingen birine dönüşüyordum. Lanet.
Başını çevirip kısa bir bakış attı ardından, "Gel benimle," diyip hol boyunca yürüdü ve sola doğru geçti. Peşinden ördek gibi takip ediyordum onu. Mutfağa girip bir sandalye çekti. Onun oturacağını düşünüp karşı tarafa geçiyordum ki, "Otursana Liya," demesiyle durup baktım yüzüne. Benim için miydi o sandalye? Yaa şapşik.
"Ha orası mı? Tamam." Geçip benim için çektiği sandalyeye oturdum. Elimden poşeti alırken ellerimiz bir bütün olacak diye korktum. Kesinlikle kasıtlı yapmıştı.
O poşeti tezgaha bırakırken, "Aç bak sana yaptım," dedim heyecanla. Sesim neden heyecanlı çıkmıştı hiçbir fikrim yoktu ama bir an önce yesin istiyordum.
Bana bakmadan poşetten kutuları çıkardı. Burada oturup bekleyemeyeceğim için kalkıp yanına gittim. Sarma koyduğum kutuyu açıp bana baktı.
"Sen mi yaptın bunu?" Bir bana bir sarmaya bakıp göz kırptı. Ah kalbim.
"Evet, hadi bak tadına." Onun almayacağını anlayıp ben bir tane sarmayı elime alıp onun ağzına götürdüm. Şaşkınlıkla bakarken sarmayı açtığı ağzına tıktım. Parmaklarımı geri çekip yağı yalamayı düşündüm ama hiç beklemediğim bir şey oldu.
Parmaklarımı yalayan kişi Barlas'tı.
Ben hiç gizleme gereği duymadan büyük bir şokla baktım yüzüne. O ise normal bir şey yapmış gibi parmağımı temizleyip sarmayı çiğnedi. Yandan yüzüne bakarken hızlanan kalp atışlarımı duymaması için dua ederek tezgaha tutundum.
Bu adam kalp sağlığımı bozuyordu.
"Sende ye." Parmakları arasında tuttuğu sarmayı ısırdım geri kalanını ise o yedi. Bu denli gerginlik bünyeme fazla olduğundan üstün mizahımı konuşturmam gerekti ama lanet olsun ki susuyordum.
Benim tanıdığım Barselona bu Barselona değil...
"Tatlı da yapmışsın." Uzanıp tabak çıkarırken göğsü sırtıma değiyordu. Bu denli temas bünyeme zarardı her şekilde. Bedeni bedenimle temas halindeyken karnımda sayısız kelebek uçuştu. Ona dönmek, sarılmak, öpmek istedim. İçimde aniden kaynayan yoğun istek o kadar fazlaydı ki kelimelere dökmek mümkün değildi.
Yazmak istesem mürekkep yetmezdi, konuşmak istesem kelimeler tükenirdi.
Ona aşık mı olmuştum? Yada hoşlanmadan öte?
Of of of Allah'ım.
"Liya." Sesi enseme akın edip ılık bir rüzgar gibi aktı tenimde. Elini tezgaha koyduğum elimin üzerine koydu. Biraz daha yaklaşıp dudaklarını ceketin üzerinden omzuma bastırdı.
İradem buraya kadardı dönüp kollarımı boynuna sardım ve onu öptüm. Öpüşüme en sert şekilde karşılık verdiğinde elleri saçlarımın arasında, nefesi tenimde dolanıyordu.
Engel olamadığım bir istekle yüzünü daha fazla yaklaştırıp kollarımı daha çok sardım boynuna. Beni kaldırıp tezgaha oturttu. Bu şekilde ondan daha uzun olabilmiştim.
Öpüşmemiz daha da şiddetlenmişken ebesine saydırdığım kapı zili çaldı. Barlas'ı kendimden itip sersemlemiş hâlime rağmen, "Kapı," diye konuştum soluk soluğa.
Şişmiş dudaklarını yaklaşıp son kez bastırdı dudaklarıma ama saniyelikti bu. "Başıma belasın." Bunu söyleyip kapıyı açmaya gitmişti. Tezgahtan inip mutfağa neden koyulduğunu bilmediğim aynadan sıfatıma baktım. Dudaklarımın şişkinliğini saymazsak normaldi her şey.
Barlas'ın arkasından gidip kapıda ki kişiye baktım. Kaşlarımı çatıp anlam vermeye çalıştım bir süre. Cansu abla ne diye gelmişti ki?
Cansu ablanın bir eli Barlas'ın kolundaydı. Barlas elini ittirip, "Sonra Cansu," dedi ama iki arkadaş gibi değillerdi sanki. İnsan arkadaşıyla böyle konuşur muydu?
Cansu ağlamaya yakın bir sesle, "Yapma Barlas. Biliyorsun seni sevdiğimi," dedi. Şoktan ne hallere girdiğimi ikisi de görmediler ama sinirden gidip Cansu'ya bağırıp çağırmak istedim.
Bu gereksizdi. Yapmazdım.
Barlas'ın bir cevap vermesi gerekiyordu ki verdi de kurban olduğum. "Benim gönlümde sana yer yok Cansu. Hiçbir anlamda."
Kırıcı bir kelime olsa da Cansu bunu bilmeliydi.
***
Ohhh rahat bir nefes alayım ve sonrasında NE DEMEK BEN SNİ SEVİYORUM HA NE DEMEK CANSU NE DEMEK????
arkdslr kocama yavsamayin. Barlas benim. Liya uza kocamın yanından.
Yine kiss oldu ama alışın benim yazma şeklime^^ severim böyle şeyleri. Çünkü benim kızlar genelde azgın oluyorlar:D
Bugünlük yeto ben gidip yazayım bölüm sonra sabah tüm yazdıklarımı atarım. Gecenin Ateşi de yazacağım ama Komiser Bey beni çok meşgul ediyor. İmdat.
Öptüm sizi kocamannnnn muah muah muahhh💓💕💞💖💗💘💝