Angel's point of view
Pabalik na ako sa kwarto ko ng marinig ko si Skie na sumigaw. Nagmadali agad ako na pumunta sa kwarto niya. Nakita ko siyang nakaupo sa sahig at hawak hawak ang ulo niya. Kinabahan ako ng sobra para kay Skie. Lumapit agad ako sakanya. Nakapikit na siya at parang wala na siyang malay.
"Skie!" Sigaw ko. "Skie gumising ka!"
Nakapikit pa din siya kaya inalog alog ko na ang katawan niya.
Dahan dahan niyang minulat ang mata niya. Tinignan niya ako diretso sa mga mata ko. Mas lalo tuloy bumilis ang tibok ng puso ko.
"Trix.."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Sinabi niya ba talaga ang second name ko? Tama ba talaga ako ng narinig? Parang gusto konh maiyak.
"Naaalala mo na ba ako, Skie?" Tanong ko. Nakatingin lang siya sakin. "Skie, ayos ka lang ba?"
"Oo naaalala na kita." Naiyak na talaga ako sa puntong 'yon. Ang tagal kong hinintay na maalala kiya ako na-- "Ikaw 'yong babaeng nagpahirap sakin nung fourth year high school ako. Ikaw 'yong greatest enemy ko non, kayong dalawa ni Kiro, 'yong best friend mo." Napanganga ako sa sinabi niya. Parang may mali sa mga sinabi niya.
"Ha? Ayon lang ba naaalala mo sakin?" Tanong ko.
"May kailangan pa ba akong maalala sayo bukod sa kinakamuhian kita? Kaya pala isa ka sa mga bagay na nabura sakin simula ng magka amnesia ako kasi isa ka sa mga kinakamuhian ko, kayong dalawa ni Kiro. Hindi ko nga alam kung bakit hindi ko pa nakalimutan yang si Kiro. Kaya pala hanggang ngayon, naiinis ako sayo." May kung anong kumirot sa puso ko. Sa lahat ba naman ng alaala na babalik sakanya bakit yong memories pa niya nung fourth year high school kami, bakit 'yon lang? "Bakit ba bumalik ka pa dito? Bakit iniwan mo don 'yong best friend mo ha?" Inis na inis niyang sabi. "Pwede ba umalis ka na lang sa kwarto ko? Naiinis lang ako kapag nakikita kita."
Tinignan ko lang siya at halata ngang naiinis siya sa akin. Umalis na lang ako sa kwarto niya. Dumiretso ako sa kwarto ko sa hindi malayo. Humiga ako sa kama ko pagkatapos duon na ako umiyak.
"Ang tanga mo Skie.. sa lahat ba naman ng maaalala mo 'yong bad start pa natin?"
Pinikit ko ang mata ko at hinayaan ko na lang na tumulo ang mga luha ko. Akala ko pa naman maaalala niya na ako. Konting alaala na lang sana makakapunta na siya sa araw ng science camp namin nung fourth year, kasi hindi pa din umabot.
Napatingin ako sa bilog na bwan sa bintana ng kwarto ko. Bilog din ang bwan nuong science camp namin nung fourth year high school kami. Nung gabi na nakulong kaming dalawa ni Skie sa classroom namin, duon nawala ang galit niya sa akin at kay Kiro. Naintindihan niya na kaya lang kami ganon sakanya ni Kiro dahil nag aalala lang kami sakanya. Duon niya na realized na yong mga tinuturing niyang best friends ay siya lang din palang mang iiwan sakanya. Naintindihin din niya na all along, puro kapahamakan lang pala yong dulot ng mga tinuring niyang best friends. Iyon ang araw na from best enemies ay naging best friends kami. Iyon din ang araw na nagsimula ko siyang gustuhin at ganon din siya.. 'Yong ang araw na hindi ko makakalimutan.
"Sa lahat ba naman.. 'yon pa 'yong makakalimutan mo.." Bulong ko sa sarili ko. "Mas lalo pa tuloy nadagdagan 'yong galit mo sakin.." Pinunasan ko ang luha sa mga mata ko. "Oo nga pala, kailangan lang naman kitang mapatino ulit pagkatapos non tapos na, babalik na ako sa New York."
Tama, hindi dapat ako magpaapekto sa nangyari. Hindi na din dapat bumalik pa ang feelings ko sakanya dahil sa huli, ako lang din ang masasaktan. Nakapag move-on ka ako at tama na 'yon.
Pinikit ko ang mata ko at hinayaan ko na ang sarili kong makatulog. Masyado ng mabigat yong mga nangyari sa akin ngayong araw.
Pagkatapos ng ilang oras na tulog, gumising ako only to see if Skie was awake. Umalis na siya ng bahay at maagang umalis. Mas okay na din sa akin para hindi kami magkita, baka awayin na naman niya ako at baka hindi na ko na naman mapigilan ang sarili ko.
Biglang tumunog ang phone ko. Tumatawag sa akin si Mommy. Sinagot ko agad ang phone ko. "Mom?"
"How are you?" Bungad niya.
Sinabi ko lahat ng nangyari habang kumakain ako ng breakfast. Sa boses pa lang ni Mom, alam kong nag aalala din siya sakin. She never agreed to this anyway, ako lang talaga 'yong nagpumilit.
"Kung nahihirapan ka na, wag mo ng pilitin. Alam mo naman kung gaano kakitid ang utak ni Skie."
"Mom, hindi makitid ang utak niya." Depensa ko. "Mom you're being hard on him."
"Trix, I'm talking about the old Skie. 'Yong Skie na nakilala natin nung hindi ka pa dumadating sa buhay niya, nung hindi mo pa nabago 'yong ugali niyang 'yon. Let's face reality, hindi na siya 'yong boyfriend mo."
"He's acting like this because he lose his memory."
"I know, I just want you to open your mind. Hindi porket nagawa mo siyang patinuin dati eh magagawa mo ulit 'yon ngayon. This is too much lalo na hindi na naman kayo even before the accident."
Pinikit ko ang mata ko. I know Mom will never understand me because I know she just don't want to see me hurting and crying again because of Skie. She's done with it.
"Uuwi din ako Mom, don't worry."
"Okay fine, but I just you to know that your Dad is missing you so much and of course me as well. Kapag hindi ka pa umuwi after three months, pupunta na kami dyan ng dad mo."
"It wouldn't take that long, mom. I have to go, okay? Please say to dad that I miss and love you both. Bye." I immediately ended the call. "I miss New York.." Bulong ko sa sarili ko.
Naghanda na ako papunta sa school. Hanggang ngayon wala pa din si Tita Serina at Tito Charles kaya wala pa ding naghahatid sakin sa school, ang alam kasi nila si Skie ang kasabay ko pero dahil inis sakin si Skie, iniwan niya ako. Well, ayoko din naman muna siyang makasama after what happened last night.
Paglabas ko ng gate nagulat ako ng bumungad sa harap ko ang isang itim na kotse. Pagbaba niya ng side mirror, bumungad sakin si Caleb.
"Hi Angel, pinapasundo ka pala sakin ni Skie. Tara sakay ka na." Sambit niya.
"No thanks, kaya ko ang sarili ko." Tinalikuran ko agad siya at naglakad na ako. Hindi ako tinigilan ni Caleb, sinasabayan ng kotse niya ang paglalakad ko. "Will you stop following me?" Pagtataray ko sakanya.
"If you want me to stop, just hop in. Hindi naman ako rapist eh, wala akong gagawin sayong masama."
"Wala akong pakialam kung may gagawin ka man sakin masama o wala, I just don't want to ride in your car. Leave me alone."
Binilisan ko na lang ang paglalakad ko. I tried to avoid him as much as I can. Hanggang sa paglabas ng Village nakasunod pa din siya sakin. Makulit din pala siya eh, noh. "Angel, please just hop in. Wala naman akong masamang intensyon sayo eh."
Tss. Wala daw? Maniwala ako sakanya.
Hindi ko siya pinansin at pumara agad ako ng taxi. Pagtapat pa lang sakin ng taxi, binuksan ko na agad ang pinto at sumakay agad ako. "Manong sa East University. Paki bilis lang po."
Pinaandar na ni manong yong taxi niya pero nakasunod pa din samin si Caleb. Seriously? Stalker ko ba siya? Nakakairita na siya ha.
Pagbaba ko ng taxi magmadali agad akong pumasok sa school para hindi na ako masundan ng Caleb na 'yon. Hindi na muna ako pumunta sa locker ko baka magpang-abot pa kami ni Skie. Dumiretso na ako sa room ko.
Umupo ako sa upuan ko sa likod. Nandon na si Skie pati yong dalawa niyang kaibigan. Wala din sa room si Anya. Hanggang ngayon ba hindi pa din sila okay ni Skie?
Dumating si Caleb sa room. Nakatingin saknya sila Skie pero nilagpasan lang niya yong mga kaibigan niya at dumiretso siya sa tabi ko. Seriously? Hanggang dito ba naman, didikit siya sakin?
Mukhang takang taka sila Skie sa ginawa ni Caleb. Kahit 'yong ibang classmates namin nakatingin sa aming dalawa. Medyo nailang ako dahil sa mga tingin nila.
"Anong ginagawa mo sa tabi ko?" Bulong ko sakanya. "Pwede ba, layuan mo ako?"
"Ayoko kasi tumabi kala Skie, wala akong natutunan don kaya dito na lang ako. Hindi naman kita guguluhin eh. Wag mo na lang akong pansinin." Sagot niya.
Napabuntong hininga na lang ako. Bahala nga siya basta wag lang niya akong guguluhin dahil kapag ginulo niya ako, makakalaban niya ako.
Dumating ang professor namin. Aba, nag surprise test pa siya. Sa sobrang pre-occupied ko nung nakaraang linggo, hindi na ako nakapagbasa ng text book namin sa physics. Ngayon tuloy nahihirapan ako sumagot sa test namin. Maya maya kinuha ni Caleb ang papel ko.
"What are you doing?" Bulong ko para hindi kami marinig ng professor namin. "Akala ko ba hindi mo ako guguluhin?"
"I'm trying to help you, okay?" Bulong niya.
After eight minutes, binalik niya sakin 'yong test paper ko at lahat 'yon may sagot na. Tama naman kaya 'to?
"Pass your paper." Utos ng professor namin. "Sa lahat ng babagsak sa test na 'to, you will stay in the class for another lesson about this topic and sa mga makakapasa, you can go."
Pinasa ko yong test paper ko. Expected ko na naman na babagsak ako kasi hindi talaga ako nag aral and for sure, wala din naman tama sa mga sinulat ni Caleb. Mukha namang hindi sila nag aaral na apat. Mukhang pinagtripan lang niya ako.
"Ms. Lim, Ms. Aquino, Mr. De Vera, Mr. Maniego at Ms. Dela Fuente, you may go."
Napatingin ako kay Caleb at nakangiti lang siya sa akin. Hindi pa din ako makapaniwala na pumasa ako sa exam. Ibig sabihin, tama 'yong mga pinaglalagay ni Caleb sa test paper ko? Hindi ko alam mung lalabas ba ako ng room o ano pero bago pa ako makapag decide, kinuha ni Caleb 'yong kamay ko at hinila niya ako palabas ng room. Nakita ko 'yong mukha nila Skie na parang gulat na gulat sa mga nangyayari.
Malayo layo din 'yong narating namin ni Caleb bago ako nakawala sa pagkakahawan niya sakin. Malakas din siya kaya hindi ko maalis ang kamay ko. "Sinong nag sabi sayo na pwede mong hawakan ang kamay ko ha?" Inis kong sabi sakanya.
"Gusto lang kitang makausap." Sambit niya. "Gusto ko lang malaman kung ano bang dapat kong gawin para pumayag kang maging magkaibigan tayo." Natawa na lang ako sa sinabi niya.
"Wala kang dapat gawin kasi hindi tayo magiging magkaibigan. Gets mo?" Tinalikuran ko siya pero hinawakan niya 'yong kamay ko. Inalis ko agad 'yong kamay niya sa kamay ko. Hinawakan ko yong braso niya tapos yong kamay niya pagkatapos inikot ko yong buong kamay niya papunta sa likod niya. "Sa susunod hawakan mo pa ako mas grabe pa dito 'yong gagawin ko." Mas lalo kong inipit 'yong kamay niya.
"Ouch! Angel, tama na!" Sigaw niya. "Sige na, sige na! Hindi na kita hahawakan." Pagkatapos niyang sabihin 'yon, binitawan ko siya. "Grabe, ang lakas mo."
"Mas malala pa 'yong gagawin ko sayo sa susunod kapag inulit mo pa yan." Sambit ko. "Lubayan mo na ako, okay?"
"I just want to be friends with you. Bakit ba ayaw mo? Dahil ba playboy ako? Dahil bad boy ako? Ano? Good naman 'yong intensions ko sayo, eh."
Akala ba niya ganon ganon na lang ako maniniwala sakanya?
"Angel, please. If you really don't want to be friends with at least give me a valid reason." Pangungulit pa niya.
"I don't want to be friends with you because your Skie's best friend. I think that's valid enough." Seryoso kong sabi. "And yeah, I don't want to be friends with you because you're a jerk."
"That's so unfair. Kilalanin mo muna ako then you decide if you want to be friends with me or not." Habang tumatagal, nagiging desperado na siya sa paningin ko.
"Really, you're going go down to that level just to be friends with me? That's so funny, bakit ba gustong gusto mo akong maging kaibigan? Ano bang mapapala mo sakin, wala naman hindi ba?"
Natigilan siya at tumingin siya sa mga mata ko. He looks so serious by the way. I wonder what will he gonna say?
"Because I Iike you, Angel."
Wow. What a confession but no. I don't need him to like me. I don't want him to like me.
"Sorry Caleb but I don't feel the same way. Just leave me alone. Madami pang ibang babae dyan, okay?"
Tinalikuran ko siya pero habang naglalakad ako palayo, sumigaw siya kahit na may mga studyante na sa corridor.
"I like you Angel and I will not give up on you!"
Nagmadali akong pumunta sa second subject ko, buti na lang hindi ko na classmate si Caleb or kahit sila Skie hanggang last subject ko.
Nagmadali akong pumunta sa locker ko para ilagay ang mga books ko at para makauwi na ako. Feeling ko, hindi na ako safe sa school dahil parang palaging may nakatingin sakin. Nakakainis kasi 'tong si Caleb eh. Pakiramdam ko stalker ko siya. Ugh. Sa lahat ba naman ng magugustuhan niya, ako pa?
"Why don't you give him a chance?" Napatalon ako sa gulat dahil sa boses ni Skie. "He's never been this persistent to a girl before. At kahit ayoko sayo, mas gusto kong sumaya 'yong best friend ko." Tinginan niya ako at sinara niya 'yong locker niya. Umalis din siya habang ako naiwan na nakatanga sa harap ng locker ko.
Will I give Caleb a chance?