612k✓
1 günede iki bölüm mü? Çok istediniz. Geri döndüm galiba.
𖥸𖥸
"Sana da eve erkek atmayanını bul dedik gitmiş en alasını bulmuş gelmişsin. Pes!"
Safir bana bakarken ben geçip koltuğa oturdum. Tamam, artık biliyordum onu ima etmediğini ama bu laf sokmama engel değildi.
Epey yorulmuştum. O Parla şıllığını dövmek hem zevk vermişti hem yormuştu. Kayra beni iyice doldurmuştu bende sinirimi direkt Parla'dan çıkarmıştım. E haliyle birazı da Safir'e kalmıştı.
"Ne erkeği Simay? Ayrıca o kız benim hiç bir şeyim değil, olamaz." Dedi. "Sen varken kimse olamaz."
Hayır, düşmemeliyim, düşmemeliyim.
"Tamam ya sinirimden söyledim onu." Dedim. "Bir anda çıktı."
"Sen Emre'yi nereden tanıyorsun?" Diye sordu dirseklerini masaya yaslarken.
Kolumu koltuğun kenarına yasladım ve bacak bacak üstüne attım. "Nereden olacak, babamdan." Dedim. "Biraz da Kayra'nın katkısı var tabii."
"Köstebekten falan da bahsettin?" Dedi sorar gibi.
"Aynen bebeğim, köstebek. Aranızda." Elimle yeri işaret ettim aşağıyı kastederek. "Aşağıda ne dedikodular dönüyor bir bilsen. Hatta beni bile konuşmaya başlamışlardır."
Safir Tuna'nın kaşları çatıldı, gözleri sinirle kısıldı. Onun bu haline bakıp, "bu zamana kadar nasıl anlamadın, şaşırdım doğrusu." Dedim.
Ters ters bana baktı. "Akıl mı bırakıyorsun adamda?" Dedi. "Leyla'yım bu aralar."
Kahkaha attım. Beni düşünmesi hoşuma gitmişti. Ama ortada bir köstebek vardı ve onu Safir Tuna ortadan kaldırmalıydı. "Leyla ben olmam gerekiyordu ama şimdi onu boşver. Köstebekgillerden Murat Levendoğlu'nu bir hallet."
"Murat Levendoğlu?" Dedi kendi kendine sorar gibi. "Puşt!" Dedi sinirle. Devamında daha küfür edecekti ki varlığımı hatırladı ve sustu. Aslında küfür eden bendim çekinen oydu.
Soyunun sopunun, yedi ceddinin köküne sokayım Murat Levendoğlu. Neyle diye sormayın.
Safir Tuna yerine orijinal küfürlerimden ettim Murat denen piçe. Ardından Safir Tuna ile beraber ayaklanıp odasından çıktık.
"Senin belanı sikmeyen, Safir Tuna Arslanoğlu değil!' kendi kendine mırıldanıp küfür ediyordu. "Aklımı da sikeyim." Durdu. "Emre'yi de sikeyim."
Bir an 'yeter be hayratlık mı bu, gelen geçene geçiriyorsun," demek istesem de sonradan vazgeçtim ve asansöre binip bir aşağı kata indik. Safir Tuna sinirle çalışanların arasına karışıp bağırdı. "Murat Levendoğlu burada mı?!"
Herkesin bakışları ona döndü. Çoğu sinirinden korkmuştu. Bense dağ gibi duruyordum arkasında. 'Her güçlü erkeğin arkasında bir kadın vardır.' lafını doğruluyordum. Tamam Safir Tuna benden önce de böyleydi ama artık benden sonrası vardı.
Bazı kişiler tırsak hareketlerle burada olmadığını söyledi. Aynı hız ve sinirle tekrar yukarıya çıktık. Aynı sekilde burada da sordu. Kalabalığın arasında bir el kalktı havaya. "B-ben." Dedi titreyerek.
"Odama gel!" Diye sert tavrını ortaya koyduğunda sessizliğin yerini uğultular almıştı. Bir hışımla dönüp odasına çıktı. Ardından bende girdim.
Elindeki küçük bibloyu sıktığı için kırıldı. "Ne yaptığını sanıyorsun?!" Diye sesimi yükseltip eline baktım "Sakin ol biraz." Dedim.
Kapı çaldı ve Safir Tuna, "GİR!" Diye gürledi. Kapı yavaşça açıldı o sırada ben dışarıya çıkıp ilk yardım çantasını alacaktım. Murat kafasını kapıdan içeriye soktu. Kapıyı kapatıp arasında kafasını sıkıştırmak istedim.
"Geç!" Diye emir verdi Safir, Murat'a.
Dışarıya çıkarken omzuna öyle sert çarptım ki çıkan 'kıt' sesini duymuştum. İnşallah kırılmıştır.
Acıyla inleyip ağzını kapattı ve içeriye ilerledi. Dışarıya çıkıp Safir'in asistanı olan kızın yanina ilerledim. "İlk yardım çantası ne tarafta?" Diye sordum. Meraklı gözleri üzerimdeyken, "getireyim hemen." Dedi. O gittiğinde arkasından baktım. Hemen gidip geri elinde çantayla geldi. Çantayı kapktığım gibi içeriye koştum.
Yeterince yalnız kalmışlardı zaten. Onları yalnız bırakmak ne kadar akıllıca bir fikirse artık...
İçeriye girdiğim an adamın yakasına yapışan Safir Tuna'yı gördüm. Biraz önce o bana dokunmamıştı, şimdi bende ona dokunmayacaktım. Ne kadar uyumlu sevgiliydik öyle.
Adamın burnundan akan kanı gördüm. Ve yakasına bulaşan kanı. Yakasındaki Safir'in kanıydı ama burnundaki kendisinindi. Büyük ihtimalle Safir kafa atıp burnunu kırmıştı.
Bu sahneyi düşününce içimin rahatladığını hissettim. Safir adama yumruk attığında adam düştü ve kendisiyle beraber sehpayı da devirdi. Bu bile hoşuma gitmişti.
Acaba psikopat mı oluyordum?
Varsın olsundu. Zaten dünya delilerin yeriydi.
Safir'de bende deliydik. Deli geliyorum demez di, gelirdi. Bizimki de o hesaptı.
Bir süre sonra Safir adamı haşat etmiş şekilde üzerinden kalktı. "Ben öğreneceğimi öğrendim. Eğer sağ sağlim sahibinin yanına gidebilirsen bu dediklerimi aynen ona ilet; ayağını denk alsın, benden ve yakınlarımdan uzak dursun. Aksi takdirde ona hiç hoşlanmayacağı şeyler yapacağım. Bilirsin iki üç yıl öncesi falan." Dediğinde Murat denen adam gözlerini açmaya çalıştı.
"Sevgilerimi ilet, anlar o." Dedi ardından adamı kaldırıp kapının önüne bir çöpmüş gibi bıraktı. Koridora dönüp, "ALIN ŞU LEŞİ ŞURADAN!" Diye bağırdı.
Kapıyı kapatıp sandalyesine yöneldi fakat kolunu tutup onu yanıma oturttum. "Ver elini." Elini açıp bana uzattı. İlk yardım çantasından aldığım ıslak havluyla elindeki kanı temizledim. Tentürdiyot'u pamuğa damlatıp yaralanan yerlere dokundurdum. Aynı zamanda yanmaması için üflüyordum da.
Kafamı kaldırıp yüz ifadesine bakmak istedim acı çekiyor mu diye. Fakat dudaklarıma bakıp dudaklarını dişleyen bir Safir Tuna beklemiyordum. Hem evlenmeden olmaz diyip hem de sürekli beni dikizliyordu.
"Hayırdır?" Dedim. Gözlerini kaldırıp bana baktı. "Ne güzel üflüyorsun öyle. Bir daha yapsana. Dudaklarının aldığı şekil hoş duruyor."
Kısacası seni öpmek istiyorum diyecekti. Ne de uzatıyordu.
"Seni öpmek istiyorum desen yeterdi." Dedim umursamazca. İlk başta duraksadı ama sonra, "bu güne romantik anların için etmek için mi uyandın?" Diye sordu.
"Bu gün odun olasım geldi." Dedim.
"Kalas olmuşsun ama ." Deyip gülmemek için kendini zor tutuyordu. "Ha ha ha, çok komik."
"Yapma şöyle. Isırasım geliyor." Dedi. Gözlerimi belertip ona baktım. "Saçmalama!"
Kafamı eğip pansumana devam ettim. Elini üflerken dudaklarıma, sargısını sararken gözlerime baktı durdu. İşim bittiğinde çantayı toparlayıp ayağa kalktım. Pardon kalkamadım. Çünkü Safir Tuna bileğimden tutup kucağına çekti beni.
"Sende bana ait şeyler var ve emin ol artık onları almanın zamanı geldi." Eli belime gitti. Elimdeki yardım çantasını yere atıp kollarımı boynuna doladım. Cilve yapıyordum! Benden beklenilmeyecek hareketler.
"Neymiş onlar?" Dedim sesime eklediğim muziplikle. Bir eli üst bacağımın içine doğru yol aldı. Diğeri ise bel oyuntumu okşuyordu. Belim yay gibi geriliyordu.
"Aklım," Dedi şakaklarımı öptü. "Kalbim," dedi ve göğüsümün biraz üstünde, dekoltenin açık bıraktığı yerden öptü. Bedenimden bir titreme geçti. "Yakında vücudum." Dedi.
Daha öncesinde asla böyle bir duygu hissetmemiştim. Şu anda uğrayan sızıyı da daha önce hissetmediğim gibi.
Dudaklarına yaklaştım. "Al o zaman." Dedim dudaklarının üzerindeyken. Sonra hiç beklemeden öpmeye başladım. Yavaş da değil sakin de değil, sert bir öpücük bıraktım. Bedeninin altımda titrediğini hissettim.
Bu durumda bile aklıma şu cümle gelmişti; titretiriz anam!
Bu gün gerçekten güzel anları mahvetmek için uyanmıştım güne.
𖥸𖥸
Ay noluyo noluyo
Kaos yazayım derken iyice zıvanadan çıktım galiba jwsnkwbfks
Ayrıca hissediyorum çok ayıp şeyler oluyor. (Olacak) ehehehehe
Diğer bölümde görüşmek üzeree.