—-
-Trailor-
This is very odd. Why I cannot fxcking concentrate on my work?! I am facing the board of directors and it seemed that I am not interested on what they are discussing. Fxck this is not so me! Imbes na makinig ako sa mga pinag sasabi nila, yung utak ko lumilipad na kung anong ginagawa nila Felix at Krisandra. Kung san na nag de-date ang dalawang ito.
Yeah. A fxcking date. They're having a date while me I'm stuck on this meeting! Dam why I am sound so jealous of my brother?!
Naramdaman kong nag vibrate yung cellphone ko sa bulsa ko kaya dali dali ko itong kinuha. Galing ito kay Jonas, ang private investigator ko. Matagal ko ng P.I si Jonas, five years na din. Nong nag punta ako ng America, kinuha ko si Jonas para manmanan niya si Krisandra. Aside from Tyrone, naging mata ko din si Jonas. And I cannot believe this, na pinasusundan ko na naman si Jonas kay Krisandra.
Jonas sent me the infos kung saan na nag de-date ang magaling kong kapatid at ang matagal ko ng 'ex'. They're having a lunch sa isang restaurant. It's not a fancy one. Siguro alam na din ni Felix na hindi mahilig kumain si Krisandra sa mga Fancy resto.
Naikuyom ko ang mga kamay ko ng makita ko kung gaano ka 'sweet' yung dalawa habang kumakain. Sinusubuan ni Felix si KRisandra. May picture na pinadala si Jonas kaya kitang kita ko ang mga pinag gagawa nong dalawa.
Damn you Felix I'll send you back to America!
"Excuse me Mr. Ignacio, but are you still with us?" imbes na sumagot ay tumayo na ako. Napatingin silang lahat sa akin at takang taka ang mga rekasyon nila.
"I'm sorry" seryosong sabi ko habang isa isa ko silang tinitignan
"But meeting is adjourn" naririnig ko pa ang mga reklamo nila pero wala akong paki alam. I cannot sit hear all day while my brother is with Krisandra. I cannot stand that idea and I don't know why. Maybe I am still in love with her. In the first place, I didn't learn to love Venice. Siya at siya pa rin ang tinitibok ng puso kong ito.
But I won't allow myself to give in. I am not coming back to her anymore. But it doesn't mean that may brother can have her. No and never.
-Krisndra-
"Say ahh" wala na akong nagawa kundi ang isubo yung pagkain na isinusubo sa akin ni Felix. Ng matapos ko iyong nguyain ay bumuntong hinga ako.
"Felix, is this really necessary?" tanong ko dito. Kanina pa kasi nito ipinag pipilitan na dapat maging sweet kami sa isa't isa dahil daw may NANUNUOD sa amin. Eh pag titingin naman ako sa paligid eh wala naman akong nakikitang nakamasid or nakatingin man lang sa amin. OO merong mga nakatingin. Tinitignan nila si Felix. Kaso mga babae ang mga iyon at sigurado ako na na ga-gwapuhan lang sila kay Felix kaya hindi nila maiwasang mapatingin.
"Yup! Diba sinabi ko naman na sayo na may nakatingin sa atin? Na mata ni kuya"
"Pero bakit naman tayo ipapasundan ni Trail?" takang tanong ko.
"Kasi nga po, gustong manigurado ni kuya kung seryoso ba ako sayo. Tsk ayaw pa rin niyang maniwala na nililigawan kita"
"Nililigawan mo nga ba ako or naglalaro ka lang?" tanong ko. Napangiti naman ito ng pilyo
"Both. I am courting you at the same time I am playing with my brother. Aba minsanan ko lang mapaikot sa mga kamay ko si kuya kaya sasagarin ko na" nakakalokong sabi nito. Napailing iling na lang ako.
"Panu mo naman nasabi na napapaikot mo ang kuya mo aber?" nag kibit balikat lang ito.
"Feeling ko lang. Ano ka ba naman Krisandra, walang basagan ng trip" parang batang maktol nito. napabuntong hininga na lang ulit ako.
Ipinag patuloy namin ang pagkain namin. Since habang kumakain ay nag ke-kwentuhan kami ni Felix, ay napatagal kami doon. Nag suggest si Felix na mag lakad lakad kami sa park, para daw matunaw yung kinain namin. Pumayag na lang ako dahil napadami naman talaga yung kinain namin.
Habang naglalakad kami ay nadaanan namin yung biking area. Malawak naman kasi talaga ang ___ Park. Sa bungad kasi ng park madadaan mo muna yung Sieste area. Grassland yun at nag kalat ang mga bench. Pwede kang matulog doon kaya tinawa iyong sieste. Pag nalagpasan mo na iyon makakarating ka sa boating area. Bukod doon meron din ditong biking area, children area at lovers nest.
"Tara Krisan, bike tayo?" aya ni Felix, Nasa Biking area na kasi kami. Tinignan ko yung mga taong nag ba-bike. Nakaka enganyo naman silang tignan kaya tumango na lang ako kay Felix. Nilapitan namin yung isang stall para mag rent. Habang kinakausap ni Felix yung vendor, eh tumingin tingin na ako nong gagamitin kong bike. May napili na ako nong bigla akong tawagin ni Felix.
"Krisandra! Tara may napili na ako!" kumunot ang noo ko. May napili na siya eh bakit tinatawag niya ako?
"Ako rin Felix! Meron na" pero umiling iling ito. Lumapit ito sa akin at tsaka ako hinila sa kinatatayuan niya kanina. Binitiwan niya yung kamay ko at parang batang pinakita niya yung bike na gagamitin...
Namin.
Nanlaki yung mga mata ko.
Tandem bike iyon.
"Felix marunong naman akong mag bike eh" reklamo ko ka agad. Pero ngumiti ito ng nakakaloko.
"Pwes ako hindi! Haha kaya ikaw ang mag drive!" napanganga ako. Seryoso ba siya?!
Nong una hindia ako pumayag. Siyempre nakakapagod kaya ang mag bike, pag may angkas ka. At lalaki pa siya. Hindi lang basta basta lalaki. Malaki at matsong lalaki. Aba di hamak na mas matangkad siya ng ilang pulgada at yung katawan nito ay siksik sa masel kaya malamang na mabigat ito!
Pero sa huli wala na akong nagawa ng pilitin ako nito. Saglit lang naman daw. KAhit ilang ikot lang. Kaya pinag bigyan ko.
Hirap na hirap akong i-balance yung bike dahil nga ang bigat ni Felix. Wala naman itong ibang gagawin sa likuran ko kundi ang umupo eh. OO nga at may pedal din siya at handlebars. Pero yung control at pagpapatakbo ay nasa akin pa rin.
Nung una gumegewang gewang pa kami. Ako kabado dahil nga baka sumemplang kami. Samantalang si Felix eh tuwang tuwa pa at tawa ng tawa.
"Felix hind to nakakatuwa ha" saway ko dito
"Why not? This is fun! Danger is fun!" napailing na lang ako. Sa waka na gawa ko ng kontrolin yung bike. Sanay naman akong may angkas sa bike pero ibang usapan naman pag lalaki!
Nakailang ikot pa kami sa biking area bago ako sumuko. Ang bigat lang kasi niya eh!
"Thanks Krisan!" nakangiting pasasalamat sa akin ni Felix. NG tignan ko kung gaano kasaya ang mukha nito ay parang bulang napawi lahat ng pagod ko. Ningitian ko na lang ito. Worth it ang pagod. Napasaya ko si Felix.
"Gusto mong turuan kita?" tanong ko kay Felix. Biglang, parnag lumungkot ang mukha nito. Napayuko ito.
"Hey"
"No. Ayaw kong matuto ng bike" halos pabulong na sabi nito.
"Care to share?" natahimik ito saglit pero narinig kong napabuntong hininga ito.
"Nong bata pa kasi ako, hiniling ko kay papa na bilhan niya ako ng bike. Naiingit kasi ako sa mga bata doon na nakikita ko na nag ba-bike. Binilhan nga ako ni papa ng bike. Sobrang saya ko noon. Pero napawi iyon ng hindi ko naman magamit gamit yung bike. Lagi na lang sinasabi ni papa na tuturuan niya ako, pero lagi naman siyang busy sa company niya. Si mama hindi naman niya ako maturuan dahil unang una hindi din marunong si mama mag bike at busy din siya dahil tinutulungan niya si papa sa pagpapatakbo ng Company" nalungkot ako ng marinig ko yung kwento ni Felix.
Parang kasi na nakatanggap siya ng rejection mula sa mga magulang at the very young age. Kahit sabihin natin na hindi sinasadya ng parents niya iyon, still, nawalan sila ng oras para kay Felix,
TUmayo ako at agad naman siyang napatingin sa akin. Nilahad ko yung kamay ko sa kanya,
"Come, tuturuan kita" aya ko dito pero umiling lang ito.
"I am too old for that—" hindi ko ito pinatapos
"Kahit matanda ka na, tuturuan pa rin kita. At anong matanda na sa twenty years old? Come on bata ka pa Felix. Tsaka you missed it during your childhood days, now is the time to make it up for the loss time!" kahit mabigat ito ay hinila ko ito patayo. Nagpahila naman ito sa akin. Kinausap ko yung vendor na papalitan namin yung nirentahan naming bike. Mabuti at pumayag siya. Kumuha ako ng single bike at agad ko doon ipinaangkas si Felix Hawak hawak ko yung likuran nong bike para supurtahan ito.
"Always remember that balance is a must. Kung hindi mo ma ba-balance ang bike habang nakasakay ka dito aba talagang matutumba ka" napangisi ako ng makita kong namutla ito.
Aba hindi ito takot kanina na sumemplang kami tapos ngayon matatakot siya?
"Now try mong tapakan yung pedal... at tsaka diretso lang dapat tong handlebar dahil kung liliko ito mahihiran kang mag balance dahil gegewang gewang tong bike kaya dapat diresto lang ang pagkakahawak mo dito" advice ko pa. Sumunod naman ito sa lahat ng sinasabi ko. Nahihirapan akong tulungan ito dahil nga sa ang bigat nito pero tiniis ko yun.
Gusto kong iparanas kay Felix ang mamuhay na parang bata. Dahil isa sa paborito ng mga bata during their childhood days ay ang pagkatuto nila kung paano ang mag bike.
Pagod na pagoda ko na umupo sa sidewalk ng biking area. Nakangiti ako habang pinapanuod ko si Felix na parang bata na tuwang tuwa habang nag ba-bike. Halos isang oras ko din siyang tinuruan. Mabuti na lang at fast learner siya.
Pinag titininginan na siya ng ibang tao doon dahil sigaw siya ng sigaw....
Napatingala ako dito ng tumigil ito sa harapan ko. Yung ngiti niya ngayon, hindi mo iyan mababayaran.
"Thanks Krisan... ito pala yung na miss ko nong bata pa ako. Grabe ang saya pala. Para kang nililipad ng hangin" napataas yung isang kilay ko.
"Aba ang oa mo Felix ha. Kahit nong bata ako hindi ko yan sinabi hahah" ngumuso lang naman ito na parang bata.
"Pero alam mo, mas masaya yanpag uulan" nanlaki yung mga mata nito.
"Really?"
"Yup."
"Then I wish it will rain today" hindi ko na napigilan at tinawanan ko na ito.
"Grabe ka ah. Parang you will do everything just to experience it. You even wish na umulan"
"Eh ngayon ko lang na experience ito eh" at mas lalo pang humaba ang pagkakanguso nito. Feeling ko parang ginagawa lang ito ni Felix para mapatawa ako eh. Well mukhang nag tatagumpay naman siya dahil tawang tawa ako sa hitsura nito. Ang cute niya lang kasi eh. Sinong mag aakala na ang lalaking ito na hindi ata alam ang word na seryoso at ugaling bata ngayon eh isa palang CEO ng isang kompanya.
"Mukhang nag kakasiyahan kayo ah" natigil ako sa pag tawa ng marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Nanigas yung buong katawan ko at nakaramdam ako ng kaba. Nilingon ko yung likod ko at nakita ko doong nakatayo si Trail.
—-
End of chapter Thirty Four