#ជំរុំសិស្សានុសិស្ស
«ពិតជាយ៉ាប់ថេយ៉ុង ស្អែកព្រឹកត្រូវចេញដំណើរទៅសេអ៊ូលវិញហើយ!!ពេលនេះសូម្បីតែឯងនៅទីណាក៏យើងមិនដឹងដែរ!!»ជីមីនដើរទៅវិញទៅមកឥតឈប់ឈរព្រោះមិនដឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងមិច
«សាលារៀនឆ្កួតស្អី?លំដាប់លេងមួយស្អី?នេះបាត់មនុស្សទាំងមូលបែរជាគ្មានអ្នកខ្វល់ខ្វាយតាមរក ទៅដល់ផ្ទះវិញខ្ញុំនឹងប្រាប់លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់អោយផ្តល់សលាឆ្កួតឡប់នេះចោលម្តង!!!»ជីមិនជេរបណ្តើរអារម្មណ៍អាណិតក៏កើតមានឡើងមក វាបានធ្វើអោយជីមីនអួលដើមក
«វាជាលើកទីមួយហើយដែលថេយ៉ុងបានមកក្រៅដាច់ឆ្ងាយពីគ្រួសារបែបនេះតែរឿងវាបានក្លាយជាបែបនេះ!!ពេលនេះគេសុខទុក្ខយ៉ាងមិចក៏ខ្ញុំមិនដឹង!!!»និយាយដល់ត្រឹមនេះទឹកថ្លាៗដែលយើងមិននឹកស្មានថាបានឃើញវាហូរចុះមកយ៉ាងសង្វេកវាបានបញ្ជាក់យ៉ាងថាជីមីនស្រឡាញ់សោះត្រង់នឹងមិត្តប៉ុណ្ណា!
«ជីមីនបានហើយឯងឈប់កើតទុក្ខមិនសុខចិត្តទៀតទៅ យើងឃើញហើយទើសភ្នែកណាស់!!! ទោះគេស្លាប់ឬរស់ក៏មិនមែនជារឿងរបស់ពួកយើងដែរ តើម៉ាក់ប៉ារបស់អាចធ្វើអ្វីបានទៅ?ចង់ទៅប្តឹងសាលា?បែបនេះពិបាកបន្តិចហើយព្រោះគ្រួសារគេរកតែបាយបីពេលមិនចង់បានផង តើមានសមត្ថភាពទៅធ្វើអីសាលាកើតទៅ!!»នៅសុខៗស្រាប់តែមានមិត្តរួមបន្ទប់ម្នាក់ហើបមាត់និយាយពាក្យដែលមិនគួរនិយាយ
«ព្រោះតែឯងកើតមកមានលុយកាកចាយវាយខ្ចះខ្ចាយបានតាមចិត្តតែឯងក៏មិនគួរមកមើលងាយមិត្តយើងបែបនេះដែរ!!យើងប្រាប់ឯងអោយដឹងចុះថេយ៍គេមិនអាចមានគ្រោះថ្នាក់បានទេព្រោះគេជាមនុស្សឆ្លាតគេអាចរករួចខ្លួនបាន មិនមែនដូចជាឯងដែលមានតែលុយតែខួរបង្កង់ យើងជឿណាថាបើអ្នកនៅក្នុងហេតុការណ៍របស់ថេយ៍ជាឯងវិញ ឯងនឹងងាប់ទៅបាត់ដូចឆ្កែដូចឆ្កាផងក៏មិនដឹងព្រោះតែខួរបង្កង់របស់ឯង!! ហើយឯងក៏មិនបាច់ភ័យដែរថាគ្មានអ្នកធ្វើអ្វីសាលាបាននោះព្រោះថាចាំដល់ជើងយើងបានប៉ះទឹកដីប្រទេសកូរ៉េសិនទៅ កុំថាឡើយសាលាមួយនេះ សូម្បីមនុស្សមាត់សត្វដូចជាឯងនេះក៏គ្មានលទ្ធផលល្អដែរ!!» ជីមីនស្លូតតែជាមួយថេយ៉ុងមិត្តសណព្វរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះ អ្នកផ្សេងហ៊ានប៉ះពាល់ថេយ៍គេនឹងស៊ុតមួយរយៗទៅវិញហើយ
«ឯងហ៊ានហេស?»មិត្តរួមបន្ទប់
«ឯងចង់ដឹងថាយើងហ៊ានឬមិនហ៊ានក៏ចាំមើលទៅ!! អូរមែនហើយ បើសិនជាឯងទើសភ្នែកទៀតគឺយើងអាចជួយយកភ្នែកឯងចេញមកក្រៅ កុំអោយពូកែទើសទៀត!!»ជីមីនដាក់មួយឃ្លាចុងក្រោយធ្វើអោយមនុស្សមួយចំនួនចុកចាប់ក្រៃលែងរកតែពាក្យតបតគ្មានសូមចុះចាញ់បានសម្រេច
#skip
#នៅបន្ទប់ប្រជុំ(ហ្វារីណូgroup)
«អរុណសួស្តីលោកជុង!»ក្រុមអ្នកមានភាគហ៊ុនក្រោកឈរឡើងហើយក៏បានអោនគោរពទៅកាន់វត្តមានរបស់បុរសដែលមានអំណាចម្នាក់ដែលកំពុងដើរសម្តៅមករកកៅអីរបស់ខ្លួន
«ទាំងអស់គ្នាសម្រួលឥរិយាបថចុះ!កុំអោយខាតពេលយូរ បើអស់លោកបាត់ហត់ហើយយើងចាប់ផ្តើមចូលសាច់រឿងរបស់យើងតែម្តង»ជុងហ្គុកនិយាយយ៉ាងមានអំណាច
ភ្លាមនោះបុរសម្នាក់ក៏បានលើកដៃលើជាសញ្ញាសុំការអនុញ្ញាតក្នុងការបញ្ចេញមតិ
«លោកជុងថ្មីៗខ្ញុំបានលឺមកថារោងចក្រផលិតស្រាក្រហមត្រូវបានគេឡោបដុត តើរឿងនេះជាការពិតដែរទេលោក?»បុរសម្នាក់ក្នុងចំណោមបុរសទាំងអស់បាននិយាយមកកាន់លោកជុង
«រឿងនេះជាការពិត»និយាយត្រឹមនេះជុងហ្គុកក៏បានឈប់បន្តិច ធ្វើអោយអ្នកនៅក្នុងអង្គប្រជុំខ្សឹបខ្សាវគ្នាឥតឈប់ឈរ
«ប៉ុន្តែសូមអស់លោកទុកចិត្តចុះ ពួកយើងនឹងរៀបគម្រោងកសាងរោងចក្រនេះឡើងវិញហើយនឹងបន្ថែមកម្លាំងការពារអោយបានច្រើនជាងនេះមិនអោយរឿងបែបនេះកើតឡើងបានទៀតទេ! តើអស់លោកមានយោបល់យ៉ាងណាដែរ?»ជុងហ្គុក
<<លោកគឺថារឿងនេះមិនមែនជារឿងងាយស្រួលទេ ទម្រាំរោងចក្រខ្នាតយក្សនេះបានកសាងឡើងវិញ វាប្រាកដជាចំណាយពេលមិនតិចទេ!>>បុរសមានភាគហ៊ុន
<<សូមអស់លោកទុកចិត្តចុះ ចំពោះរឿងនេះខ្ញុំហ៊ានកំណត់ពេលវេលាជាក់លាក់អោយអស់លោក>>ជុងហ្គុកនិយាយទាំងភាពជឿជាក់ធ្វើអោយគ្រប់គ្នា នៅផ្ទៀងចាំស្តាប់ពាក្យបន្ទាប់
<<5ខែយ៉ាងមិចដែរ?>>ជុងហ្គុក
<<តើអាចទៅរួចដែរឬលោកជុង?នេះវាជារោងចក្រខ្នាតយក្ស មិនអាចចំណាយពេលតិចយ៉ាងនេះទេ!ខ្ញុំថាលោកដកពាក្យពេលនេះនៅទាន់ពេលណាលោកជុង!>>បុរសម្នាក់នោះ
<<លោកគិតថាខ្ញុំជាអ្នកណា?រឿងដែលខ្ញុំប្រាប់ថាទៅរួចគឺទៅរួចហើយ!លោកក៏ដឹងខ្ញុំមិនធ្វើចុសសន្យាទេ!>>ជុងហ្គុក
<<បាទលោក!>>គ្រប់គ្នាពោលឡើងព្រមៗគ្នា
<<បើគ្រប់គ្នាយល់ស្របហើយ បញ្ចប់ការប្រជុំត្រឹមនេះចុះ!>>និយាយរួចជុងហ្គុកបានដើរតម្រង់ចេញពីបន្ទប់ប្រជុំតែម្តង
គ្រប់គ្នាពេលលឺបែបនេះបាននាំគ្នា ក្រោកឈរហើយឪនគោរពទៅកាន់ជុងហ្គុក
#office (Mr. Chairman)(jungkook farreno)
<<សួស្តីលោកជុង! គីម ថេយ៉ុងបានមកដល់ហើយលោក!>>បុគ្គលនៅក្រៅបន្ទប់
<<អោយគេចូលមក!>>ជុងហ្គុក
ទ្វាក៏បានបើកឡើង បង្ហាញអោយឃើញរាងតូចច្រលឹងដើរចូលមកទាំងទឹកមុខញឹមៗ
<<អរុណសួស្តីលោក!>>ថេយ៉ុង
<<គឺខ្ញុំបានលឺលោកវីលប្រាប់ថាលោកមានការនិយាយជាមួយខ្ញុំ>>ថេយ៉ុង
<<គ្មានអ្វីច្រើនទេ តើថេយ៍មានបានយកក្រដាសនោះមកទេ?>>ជុងហ្គុក
<<គឺយកមកទេតើ!នេះលោក>>ថេយ៉ុងនិយាយបណ្តើរដៃហុចក្រដាសអោយទៅជុងហ្គុក
<<emm>>ជុងហ្គុក
<<លោកខ្ញុំសុំសួរលោកមួយទៅចុះ!តើហេតុលោកចាំបាច់អោយខ្ញុំមកដល់ទីនេះព្រោះតែរឿងក្រដាស លោកអាចអោយខ្ញុំផ្ញើតាមលោកវីលឬក៏អោយខ្ញុំយកអោយលោកនៅពេលយប់លោកត្រឡប់មកពីក្រុមហ៊ុនវិញបាន! ហេតុអ្វីធ្វើអោយរឿងពិបាក!>>ថេយ៉ុង
<<ថេយ៍មិនចង់ជួបយើងមែនទេ? ទើបបានជាមករអ៊ូរទាំមបែបនេះ?>>ជុងហ្គុក
<<អត់ទេលោក!មិនមែងអញ្ចឹងទេ តែលោក...!ណ្ហើយចុះ!តើលោកមានអ្វីអោយខ្ញុំធ្វើទៀតទេ?>>ថេយ៉ុង
<<គ្មានទេគឺថេយ៍គ្រាន់តែអង្គុយនៅទីនេះទៅបានហើយ!បើងងុយក៏គេងទៅ!>>ជុងហ្គុក
<<អត់ទេមិនអីទេគឺខ្ញុំអាចអង្គុយអានសៀវភៅបាន!>>ថេយ៍បានជាជ្រុលមកដល់ទីនេះហើយគេខ្ចិលត្រឡប់ទៅវិញក៏ព្រមនៅទីនេះតាមជុងហ្គុកតែម្តងទៅ
ថាអីចេះខុសមិនទាន់បានកន្លះម៉ោងផងកូនក្មេងតូចដ៏គួរអោយស្រឡាញ់របស់ជុងហ្គុកបានដេកដូចសន្លាប់នៅលើsofaក្នុងofficeតែម្តង ភ្លាមនោះស្រប់តែ
<<តុ...តុ...>>
<<ចូលមក>>ជុងហ្គុក
<<លោកជុងIQ testរបស់ថេយ៉ុងខ្ញុំបានពិនិត្យដាក់ពិន្ទុរួចរាល់ហើយ!>>វីល
<<តើយ៉ាងមិចដែរ?>>ជុងហ្គុក
<<គឺពិតជាមិនគួរអោយជឿទេថាគេមានIQរហូតដល់ទៅ140 គឺក្រោមលោកជុងតែ10 IQប៉ុណ្ណឹង!!>>វីល
<<ល្អណាស់ វាពិតជាមិនគួរអោយជឿមែន!ថាក្មេងម្នាក់នេះមានកាដូពីធម្មជាតិ>>ជុងហ្គុកនិយាយបណ្តើរសើចបណ្តើរយ៉ាងមានមោទនភាពចំពោះក្មេងតូចម្នាក់នោះ
<<តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងណាបន្តលោកជុង?>>វីល
<<រឿងនេះទុកខ្ញុំជាអ្នកចាត់ការដោយផ្ទាល់ទៅចុះ! លោកវីលទៅធ្វើការងាររបស់លោកវិញចុះ!>>ជុងហ្គុក
<<បាទលោក!>>វីល
To be continue