" အသီးလာစားလေ "
ခင်မီဇော်က ခေါ်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ကာရံညီညာက ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ခင်မီဇော့်ဘေး လာထိုင်သည်။ဘေးမှာက မိဘနှစ်ဦးက အသီးပွဲရုံမှ စာရင်းတွေ တွက်ချက်နေကြသည်။
" အသီးက သိပ်မချိုဘူးနော်။ "
" အင်း "
သခွားမွှေးသီးက အစိမ်းဘက် နည်းနည်းရောက်တော့ အချိုပေါ့သည်။ အတုံးကြီးကြီး လှီးဖြတ်ထားတဲ့ သခွားမွှေးသီးကို ကာရံညီညာက ကော်ခက်ရင်းနှင့် ထိုးစိုက်ကာ တို့တိတို့တိလေး စားနေသည်။
" Facebookပေါ်မှာ တက်လာတာ တကယ်လားတော့ မသိဘူး။ ယောကျ်ားလေးချင်း မင်္ဂလာဆောင်တာတဲ့။ "
ဦးမြတ်သာက စာရင်းတွေပြီးသွားတော့ ဖုန်းကြည့်ရင်းမှ ပြောလာသည်။များသောအားဖြင့် စီးပွားရေး သတင်းတွေ၊နိုင်ငံရေး သတင်းPageတွေသာ Likeလုပ်ထားပြီး Friendလည်း မရှိတဲ့ Accountမှာ လတ်တလောနာမည်ကြီးနေတဲ့ သတင်းက ကျလာသည်။
" ဟုတ်လို့လား ... ထူးထူးဆန်းဆန်းတော် "
ဒေါ်ခင်ချိုကပါ စာအုပ်တွေ သိမ်းနေရာမှ ရပ်လိုက်ပြီး လာကြည့်သည်။ဦးမြတ်သာ ပြောသလို ကောင်လေးနှစ်ယောက်က အနောက်တိုင်းပုံစံ တကယ်ကို မင်္ဂလာဆောင်ထားတာ ဖြစ်သည်။
" အဟမ်း!!! ဒီဘက်ခေတ်မှာ အဲ့ဒါမျိုးတွေ ရှိကြတယ် အဖေနဲ့အမေရဲ့။ သမီးတို့ကျောင်းမှာလည်း ရှိတယ်။ တစ်ဘဝလုံး လက်တွဲသွားမယ့် လူနှစ်ယောက် အချင်းချင်း ချစ်ပြီးနားလည်ဖေးမဖို့က အရေးကြီးတယ်မလား။ ယောကျ်ားလေး၊မိန်းကလေး အရေးမကြီးဘူးလေ ဟုတ်တယ်မလား။ "
ခင်မီဇော်က ကာရံညီညာ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ မိဘတွေကို စကားနဲ့ တီးခေါက်ကြည့်သည်။ ဦးမြတ်သာက အနက်ရောင် မျက်မှန်ကိုင်းကို ပင့်တင်လိုက်ပြီးမှ ဖုန်းကိုကြည့်နေရင်း ဖြေလာသည်။
" ဒါမျိုးကို ဗရုတ်ကျတာလို့ပဲမြင်တယ်။တော်သေးတယ် ... ငါ့သား၊သမီးထဲ အဲ့ဒီလို ဟိုမရောက်ဒီမရောက်တွေမရှိလို့။ ဒီလိုပုံစံသာရှိကြည့် ... အချိုးကိုရအောင်ပြင်မှာ။ပြင်မရရင် သေခန်းပြတ်ပဲ။ "
ကာရံညီညာက လက်ထဲမှ ကော်ခက်ရင်းလေးကို ဖိဆုပ်ရင်း ငြိမ်နေမိသည်။
" အင်းနော် ... သူတို့ခံစားချက်ဆိုတော့လည်း အပြစ်ဆိုရလည်း အခက်သားနော်။ ထားပါ ... ရှင်ကလည်း သူများသားသမီးကို ပြောမနေပါနဲ့။ "
ဒေါ်ခင်ချိုက ပွစိပွစိပြောပြီး စာရင်းစာအုပ်တွေဆီ လက်က ပြန်ရောက်သွားသည်။
" ခင်မီကျော့်လိုလည်း မလုပ်ကြနဲ့ဦး။သဘောကျတဲ့သူရှိရင် အိမ်အရင်ခေါ်လာ။ငါတို့နဲ့ အရင်တွေ့ပေးပြီး ကောင်း၏၊ဆိုး၏ ဆုံးဖြတ်ပေးမှာ။အိမ်ထောင်တစ်ခုက လွယ်တာမဟုတ်ဘူး။ကြားလား ... ဟိုနှစ်ယောက်။ "
စာအုပ်တွေ ထပ်နေရင်းမှ ဒေါ်ခင်ချိုက ထပ်ပြောလာပြန်တော့ ကာရံညီညာနဲ့ ခင်မီဇော်က ' ဟုတ်ကဲ့ ' ဟု ပြောကာ ခေါင်းငြိမ့်ကြသည်။
ကာရံညီညာက ကျောက်ရုပ််ချထားသလို ထိုင်နေပြီး ဦးမြတ်သာကိုသာ ခနခန ခိုးကြည့်နေမိသည်။ဖခင်ဖြစ်သူက စိတ်တိုခဲကာ စိတ်တိုဒေါသထွက်လာရင်လည်း တစ်ဆုံးထိပင် ဖြစ်သည်။ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်နဲ့ ကိစ္စ ပြောဖို့ စီစဥ်ထားပေမယ့် အခုတော့ဖြင့် ဘယ်က ဘယ်လို စရမှန်းတောင် မသိတော့ပါ။
" အဆင်ပြေသွားမှာပါ။ "
ခင်မီဇော်က အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ လက်ကို လာကိုင်ရင်း နှစ်သိမ့်သလို ခပ်တိုးတိုးပြောလာတော့ ကာရံညီညာက ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ ခဲဆွဲသလို လေးလံသွားတာ အမှန်ပင်။
.......................
" ကိုကိုလေးလို့ ခေါ်လို့ရလား ဟင် "
ငွေလသာက စိုင်းရတုဟန်ကို ကြည့်ကာ မေးလာတော့ စိုင်းရတုဟန်က တဟားဟား အော်ရယ်သည်။ စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာ ထိုင်နေရင်း ရယ်စရာ မပါပါဘဲ ပေါင်တွေကိုတောင် ကုပ်ဖဲ့ပြီး စိုင်းရတုဟန်က ရယ်နေတာမို့ ငွေလသာက နည်းနည်းနေရခက်သွားသည်။
" မင်းက ဘာလို့ အဲ့ဒီလို ခေါ်ချင်တာလဲ။ "
" ဟို ... အစ်ကို့ရည်းစားကောင်မလေးတွေက ကိုကိုလို့ ခေါ်ကြတယ်လေ။ အဲ့ဒါ သူတို့နဲ့ မတူချင်လို့ ကိုကိုရဲ့အနောက်မှာ လေးနက်ခြင်းဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်လည်းပါအောင် ကိုကိုလေးလို့ ခေါ်ချင်တာ။ ဒီနာမည်ရဖို့ နှစ်ည ...နှစ်ည စဥ်းစားခဲ့ရတာ။ "
ငွေလသာက လက်ညှိုးလေးနှစ်ချောင်း ထောင်ပြသေးသည်။အသားအရည် ဖြူပေမယ့် အနည်းငယ် ခြောက်သွေ့ပြီး မလှမပနဲ့ ကောင်လေးက တခါတလေတော့လည်း ချစ်စရာကောင်းသည်ဟု စိုင်းရတုဟန် ထင်မိသည်။ငွေလသာ၏ မျက်လုံးလေးတွေက မှေးတဲ့ဘက်သွားကာ နှုတ်ခမ်းက အနည်းငယ်ထော်နေသေးသည်။ကျန်တဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေကလည်း ကြည့်ဖြစ်ရုံသာ။
" မင်းလည်း ငါ့ရည်းစားပဲလေ။ ခေါ်ချင်ခေါ်ပေါ့။ "
စိုင်းရတုဟန်က Open Relationshipရှိတဲ့သူမျိုး။ရည်းစားတွေများသလို အဲ့ဒါကို ဖုံးကွယ်ဖို့လည်း မကြိုးစားဘူး။အဆင်ပြေတဲ့သူနဲ့ တွဲတယ်။သူတို့လိုချင်တာ၊လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ပေးတယ်။ စပွန်ဆာ ပေးထားတဲ့ သဘောမျိုး သက်ရောက်ပေမယ့် များသောအားဖြင့်က တစ်ဖက်က စိုင်းရတုဟန်၏ ရုပ်ရည်ကြောင့် တွဲကြတာမျိုး ဖြစ်သည်။
" ဟုတ်ကဲ့ ... ဒီတစ်ပတ်ကျောင်းပိတ်ရက်က အဖေပြန်လာမှာမို့ အစ်ကို့ဆီ လာမနေပေးနိုင်ဘူး။ အဲ့ဒါ ဒီနေ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အစ်ကို သွားစရာမရှိရင် တစ်နေ့လုံး အတူတူနေလို့ ရမလား။ "
" မရဘူးကွ။ကိုယ် ညနေကျရင်ပွဲတစ်ခု သွားစရာရှိတယ်။ "
" အစ်မတေးသံသာ ခေါ်ထားလို့လား။ "
" အင်း "
" ဟုတ်ကဲ့ "
ငွေလသာက ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြီး စိုင်းရတုဟန်၏ ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ထဲက ခပ်နုပ်နုပ် ကြက်သွန်မြိတ်တွေကို တူနဲ့သေချာလေး ဖယ်ထုတ်ပေးနေသည်။ ဘေးမှာတော့ စိုင်းရတုဟန်က ခြေထောက်နှဲ့ကာ ထိုင်ရင်း ဖုန်းကြည့်နေသည်။
" မင်းက အလိုက်သိတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ငါ့အနားမှာ အကြာဆုံး နေနိုင်တာ မင်းပဲ။ "
ငွေလသာက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
" ဒါပေမယ့် ငါ, မင်းကို ဘာနဲ့မှ ချည်နှောင်မထားပါဘူး။ မင်း စွန့်ခွာချင်ရင် အချိန်မရွေးပဲ။ အခြားသူတွေ ငါ့ကို စ,ဖြတ်ရင် ရိုက်သတ်ချင်လောက်အောင် ဒေါသထွက်မှာပေမယ့် မင်းကတော့ ချွင်းချက်ပဲ။ မင်းသဘော ... "
" ကိုကိုလေး အနားမှာ နေရတာ ပျော်ပါတယ်။ "
ငွေလသာက ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကို စိုင်းရတုဟန် အရှေ့ပြန်ချပေးသည်။
" မင်း နစ်နာလိမ့်မယ်။ "
စိုင်းရတုဟန်ဆီက ကိုယ်ချင်းစာစွာ ပထမဆုံးပြောဖူးခြင်းပဲ။ တွဲခဲ့သမျှ ရည်းစားတိုင်းက အပေါ်ယံတွေချည်းပဲ၊ အင်း သူတို့ဘက်က အတည်ဖြစ်လာမယ့် အရေးမြင်ရင်လည်း စိုင်းရတုဟန်က စောစောစီးစီး ဖြတ်ပစ်ခဲ့တာ။ ဒီတစ်ယောက်ကျ ကိုယ့်အပေါ် အတည်ဖြစ်နေမှန်း သိပါလျက်နဲ့ ထားခဲ့စရာ အကြောင်းပြချက်က မရှိတော့ လက်လွတ်စပယ် ဖြတ်ပစ်လို့မရဘူး။
" ကိုကိုလေးကို သဘောကျနေရတာမို့ တန်ပါတယ်။ "
" အိုကေလေ။ "
စိုင်းရတုဟန်က အတွေးတွေကို ဖယ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။တစ်ဖက်သူက လိုလိုလားလားရှိမှတော့ ကိုယ်လည်း မတတ်နိုင်ပေ။ပွင့်လင်းတဲ့ ဆက်ဆံရေးမှာ ဘာတာဝန်မှမရှိဘူးလို့ စိုင်းရတုဟန် ထင်သည်။
" ပုစွန်တန်ပူရာကြော် ကြိုက်တယ်မလား။ "
စိုင်းရတုဟန်က ငွေလသာ၏ ပန်းကန်လေးထဲ ထည့်ပေးသည်။ငွေလသာက အနီးကပ်မြင်နေရတဲ့ စိုင်းရတုဟန်ကို သေချာလေး ကြည့်နေမိသည်။ရှမ်းစပ်ဖြစ်တဲ့ စိုင်းရတုဟန်က မျက်နှာကျသွယ်သွယ်မှာ Mullet Hair Styleထားဖြစ်ပြီး အညိုရောင် အတောက်ဆိုးထားတော့ ပြီးပြည့်စုံသွားသလိုပင်။
" ငါ့ကြောင့်နဲ့ မင်းအသည်းကွဲရရင် မြို့မလင်းကို အပြစ်တင်။ သူ မင်းကို Model Showခေါ်လာလို့သာ ငါ့လိုကောင်နဲ့ တွေ့သွားတာ။ "
ငွေလသာက ပြုံးသည်။ အဖေတူ၊အမေကွဲ အစ်မဖြစ်တဲ့ မြို့မလင်းက Modelတစ်ယောက်ပဲမို့ သူမနဲ့ ပွဲအတူလိုက်လာရင်းမှ စိုင်းရတုဟန်နဲ့ ဆုံခဲ့ရတာ။ဒီလူ ဘာဆိုတာ သိလျက်နဲ့ပဲ မြို့မလင်း တားနေတဲ့ကြားမှ ငွေလသာက ပိုတိုးခဲ့တာ။ ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ မတွဲဘူးလို့ ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းတဲ့ စိုင်းရတုဟန်ကပဲ ငွေလသာကို သုံးကြိမ်မြောက်မှာ လက်ခံခဲ့သည်။ တွဲလာတဲ့ တစ်နှစ်ကျော်အတွင်း အခုထိ ဘာပြသနာမှမရှိဘူး။ စိုင်းရတုဟန်က ပွေရှုပ်တယ်။ဒါကို ငွေလသာက သိထားပြီးသားမို့ နားလည်မပေးနိုင်စရာ မရှိဘူး။Relationshipက ဒီလိုပဲ ဆက်သွားနေခဲ့တာ။ စိုင်းရတုဟန် ဘဝထဲ စိုင်းရတုဟန် ချစ်ရတဲ့တစ်ယောက်ယောက်သာ ဝင်မလာခဲ့ရင်တော့ သိပ်ကောင်းမှာပါပဲ။
" ကျွန်တော်က အစ်မကို ကျေးဇူးတင်နေတာ တကယ်။ "
ငွေလသာက ပြောလိုက်တော့ စိုင်းရတုဟန်က သေချာ ကြည့်လာပြီးမှ သွားညီညီလေးတွေ ပေါ်သည်အထိ ရယ်သည်။
" ထားပါတော့လေ။ ဗိုက်ပြည့်အောင်စားပြီးရင် ထွက်ခဲ့တော့။ကိုယ်ကားသွားထုတ်လိုက်ဦးမယ်။ "
စိုင်းရတုဟန်က ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ဆိုင်အပြင်ဘက် ထွက်သွားသည်။Model Boyမို့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းကာ လမ်းလျှောက်ပုံကစ Smartဖြစ်နေသော စိုင်းရတုဟန်ကို ငွေလသာက လိုက်ငေးနေမိသည်။
" ကျွန်တော် တစ်ယောက်ထဲ အပိုင်ဆိုရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။ "
မရနိုင်တဲ့ အရာတွေကို လက်လျော့ဖို့အတွက် သင်ယူထားပေမယ့်လည်း မရနိုင်တဲ့ စိုင်းရတုဟန်၏ နှလုံးသားကိုတော့ ငွေလသာ လိုချင်မိသည်။ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်ရထားပေမယ့် နှလုံးသားနဲ့ ချည်မှ မဝေးရမှာမလား။
.............................
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က လုပ်ငန်းခွင် ဝင်နေပြီမို့ နှစ်ယောက်လုံး အားလပ်သည့် အချိန်မှ သေချာချိန်းကာ တွေ့ရသည်။
" ဝက်နံကင်ထမင်းကြော် ... ဆိုင်ခွဲကလည်း လူရှုပ်လို့ နာရီဝက်လောက်ရပ်စောင့်နေရသေးတယ်။ "
ကားပေါ်မှာ ထိုင်စောင့်နေတဲ့ ကာရံညီညာ့ဆီ အပြေးလာရင်း ကားပေါ်ရောက်တော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ပြောသည်။ ကာရံညီညာက စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်သလို ငေးမောနေရာမှ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ရောက်လာမှ အသိကပ်လာသလို လှည့်ကြည့်သည်။
" ဘာဖြစ်တာလဲ။ မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး။ "
လူရှင်းသည့် လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ ကားရပ်ထားတာမို့ လေတိုက်သံ ခပ်တိုးတိုးတောင် ကြားနေရသေးသည်။
" ယောကျ်ားတစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ အခြားယောကျ်ား တစ်ယောက်ကို မချစ်ရဘူးလား။ လူကြီးတွေက ဘာလို့များ ခံစားချက်တွေကို တွေးမပေးရတာလဲ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ခန္ဓာကိုယ်ကို ရွှေ့ကာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကာရံညီညာ့ကို ပခုံးမှ ခပ်ဖွဖွဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ အသာအယာ ဆွဲသွင်းသည်။ ပြီးနောက် ကာရံညီညာ့၏ လက်လေးတွေကို ယုယုယယဆွဲကိုင်ရင်းမှ ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။
" ရှေးရိုးစွဲခဲ့ကြတာလေ။ သူတို့ကို နားလည်သည်အထိ သေချာရှင်းပြ၊ပြောပြရင် လက်ခံလာမှာပါ။ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ မရှိပါဘူး။ သူတို့သားသမီးပဲလေ ... ဘာကြီးပဲ ဖြစ်နေပါစေ လက်ခံပေးကြမှာပါ။ သူတို့မှာ လက်ခံနိုင်ဖို့ အချိန်လိုအပ်နေတာပါ။ "
ကာရံညီညာက စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ လက်လေးကို ပြန်ကိုင်လိုက်ရင်းမှ ပြောသည်။
" ငါတို့ အဆင်ပြေမှာပါနော်။ ငါ ကြောက်တယ်... မင်းနဲ့ခွဲရမှာလည်း ကြောက်တယ်။ အဖေ့ကိုလည်း ကြောက်တယ်။ "
" ကိုယ် ရှိနေပါတယ်။"
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က တည်ကြည်လေးနက်စွာပြောသည်။အပြောသက်သက်ဖြင့် မဟုတ်ဘဲ အားကိုးလို့ရကြောင်း ကတိပေးခြင်းတွေပါ ပါဝင်သည်။
" ဒီအပတ်ပဲ ဖွင့်ပြောရအောင်။ "
ကာရံညီညာက စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ကို ခေါင်းလေးထောင်ကာ ကြည့်တော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
" အဆင်ပြေသွားမှာပါ။ ကိုယ့်ကို ယုံပါ။"
" အင်း ... ယုံတယ်။ကိုကို ငါ, မင်းကို ယုံတယ်။ "
ကာရံညီညာက စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ကို သိုင်းဖက်လာတော့လည်း သဘောကျ ငြိမ်နေပေးသည်။ စိတ်ညစ်တာတွေ ပြေလျော့လို့ငြား ကာရံညီညာ့၏ ကျောလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသေးသည်။နှစ်ယောက်တစ်ဘဝ ထူထောင်ဖို့ ပထမဆုံး ခြေလှမ်းမှာတင် အခက်အခဲတွေ စတင်လာပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးဆီမှာ ရင်ဆိုင်ရဲတဲ့ သတ္တိရှိနေကြသည်။
.....................
" ထူးထူးဆန်းဆန်းဟယ် ... မိဘနှစ်ယောက်လုံးကို အိမ်နားခိုင်းရတယ်လို့။ "
ဒေါ်ခင်ချိုက ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ပြောလာပေမယ့် ကာရံညီညာက မပြုံးနိုင်ပါ။စိတ်ထဲတွင် လေးလံနေသည်။ဦးမြတ်သာက ကာရံညီညာ့ကို အကဲခတ်သလို ကြည့်နေသည်။
" ကျွန်တော် ပြောစရာရှိလို့ပါ။ "
ကာရံညီညာက သက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်သည်။ကားသံကြားရသည်မို့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင် ရောက်နေပြီမို့ အပြင်ဘက်သွားကာ ခေါ်သည်။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်အတူ အိမ်ထဲ ဝင်ခဲ့သည်။
" ဘာ ... ဘာပြောမလို့လဲ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ရောပါလာတာမို့ ဒေါ်ခင်ချိုက စကားတွေပင် လေပေးသိပ်မဖြောင့်တော့ပါ။ဦးမြတ်သာက တည်ငြိမ်စွာပင် ရှိနေသေးသည်။ဧည့်ခန်းကမျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံမှာ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်နဲ့အတူ ကာရံညီညာက ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးနောက် ကာရံညီညာက စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ လက်ဖဝါး ခပ်ကြီးကြီးထဲ သူ့လက်ကလေး ထည့်ကာ အားယူသလို ပြုမူသည်။
" ကျွန်တော် လက်ထပ်ချင်တဲ့သူပါ။ စိုင်းစွမ်းနဲ့ တွဲနေခဲ့တာ ခုနှစ်နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ အခုအချိန်မှာ နှစ်ယောက်လုံး အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီမို့ လက်ထပ်ချင်ပါတယ်။ အမေနဲ့အဖေက လက်ခံပေးလို့ ရ ... ရမလား။ "
အားတင်းပြီး ပြောလာတဲ့ ကာရံညီညာ့၏ စကားသံက အဆုံးသတ်မှာ ရှိုုက်သံစွန်းထင်းနေသည်။လူကြီးနှစ်ယောက်က ရုတ်တရက်မို့ ထူပူနေကာ ချက််ချင်း မတုံ့ပြန်နိုင်ပေ။ ဒေါ်ခင်ချိုက စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ကို သေချာကြည့်လာပြီးမှ ပြောသည်။
" စိုင်းစွမ်း ဒီအိမ်ကို ခနခန လာနေတာက အန်တီ့သမီးထဲက တစ်ယောက်ကို သဘောကျနေလို့ လာတယ် ထင်ခဲ့တာ။ စိုင်းစွမ်းကို အန်တီ့သမီးတွေ အတွက်သာဆိုရင် ငြင်းစရာမရှိပေမယ့် ကာရံနဲ့ဆို မရဘူး။ မကြည်ဖြူပေးနိုင်ဘူး။ ဘယ်တော့မှလည်း ကြည်ဖြူပေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ယောကျ်ားလေးနှစ်ယောက်က ဘယ်လိုများ လက်ထပ်ကြမှာတဲ့လဲ။ အရမ်းရင်းနှီးကြတဲ့ သူငယ််ချင်းတွေလို့ ထင်ခဲ့တာ။"
" တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီ။ ကျွန်တော် အစ်ကို့အတွက်ကြောင့်ပဲ ဒီအိမ်က လူတွေနဲ့ ရင်းနှီးချင်ခဲ့တာပါ။အစ်ကိုနဲ့ နီးစပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုထဲပါ။ စိတ်ပျက်စေခဲ့လို့ တောင်းပန်ပါတယ်။ "
ကိုယ့်သားရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုပြီး ရင်းနှီးပေးခဲ့သမျှ၊ ကိုယ့်သမီးတွေထဲက တစ်ယောက်နဲ့ ချစ်ကြိုက်သွားရင် ကောင်းမှာပဲလို့ တိတ်တိတ်လေး သဘောတူပေးခဲ့သမျှ အခုတော့ အားလုံးက အမှားတွေချည်း။ ယောကျ်ားလေးချင်းဆိုပြီး သံသယမရှိဘဲ ညအိပ်ညနေတွေအထိ အတူလွှတ်ပေးခဲ့ဖူးသေးတာ။
" ကျွန်တော့်မိဘတွေဘက်က လက်ခံပေးထားပါတယ်။ ဟိုးအရင်ထဲကပါ။ဦးလေးနဲ့အန်တီ့အတွက် အချိန်လိုအပ်မှာ သိတာမို့ စဥ်းစားပေးဖို့ ကျွန်တော် အနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒီလက်လေးကို ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှ လွှတ်ချမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ၏ လက်လေးကို လက်ချင်းတွဲထားကာ ထိုလက်လေးကို ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည်။မိဘတွေနဲ့ တွေ့ရမည်မို့ ရည်ရည်မွန်မွန်ဖြစ်အောင် စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ပုဆိုးအစိမ်းကွက် ဝတ်ထားပြီး လက်ရှည်အဖြူဝတ်ထားသည်။
" အစ်ကိုကြီးတို့ကို လက်ခံပေးလိုက်ပါ။ ဆယ်တန်းထဲက အစ်ကိုကြီးနဲ့စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က သံယောဇဥ်ရှိနေကြတာ။ "
တစ်ချိန်လုံး ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်နေတဲ့ ခင်မီဇော်က ခပ်တိုးတိုးလေးနဲ့ မဝံ့မရဲ ဝင်ပြောလာသည်။
" လူကြီးတွေကိစ္စ နင်ဝင်မပါနဲ့။ "
ပုံမှန်ဆို သဘောကောင်းပြီး အေးချမ်းတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုက အော်လိုက်တော့ ခင်မီဇော်လည်း ထပ်မပြောရဲတော့ပေ။
" အမေ ၊ အဖေ သား သူ့ကို ချစ် ... "
ကာရံညီညာ့၏ စကားမဆုံးခင်မှာတင် ဦးမြတ်သာက စားပွဲခုံကို လှန်ပစ်သည်။ စားပွဲပေါ်မှာ အလှတင်ထားတဲ့ ပန်းအိုးနဲ့ ချထားတဲ့ ကော်ဖီခွက်တွေက ကြမ်းပေါ်ကျကာ ကွဲကြေကုန်သည်။ကာရံညီညာလည်း တော်တော်လန့်သွားသည်။
" ဦးနှောက်ရော ရှိသေးရဲ့လား မင်း။ ဒီလောက်ရှက်စရာကောင်းတဲ့ ကိစ္စမျိုးကို ဖွင့်ပြောရဲတယ်။ ဘယ်လို ဗရုတ်သုတ်ခတွေလဲ။ မင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး အတွက် မိန်းမက အဲ့ဒီလောက် ရှားနေတာလား အချင်းချင်း ပြန်ကြိုက်ရလောက်တဲ့အထိလေ။ သူများ သား၊သမီးကိုတော့ ငါမပြောလိုပေမယ့် ကာရံညီညာ မင်းကို ငါမွေးထားတာ။ ယောကျ်ားက မိန်းမပဲ ယူရမယ်။ အေး ... ငါပြောတာ နားမထောင်ဘဲ တစ်ခုခုရှေ့ဆက်တိုးကြည့် ... သေခန်းပြတ်ပဲ။ မိသားစုက အရေးပါလား။ သုံးစားမရတဲ့ ယောကျ်ားချင်း ကြိုက်တဲ့ မင်းတို့ရဲ့ အချစ်ဆိုတာကြီးက အရေးပါလား မင်းရွေးချယ်။ နောက်တစ်ခွန်းမပြောဘူး။ အသုံးကို မကျဘူး။ "
" အဖေ့ "
စောဒက တက်ချင်ဟန် ကာရံညီညာက ခေါ်လိုက်တော့ ဦးမြတ်သာက ဒေါသတကြီး လှည့်ကြည့်သည်။ထိုင်ခုံအနောက်က ဗီရိုမှာ တင်ထားသည့် နာရီအသေးဖြင့် ကောက်ပေါက်ပစ်လိုက်သည်။
" ကာရံညီညာ "
ကာရံညီညာ့ မျက်နှာတည့်တည့်မို့ ဒေါ်ခင်ချိုက အော်လိုက်သည်။နာရီက ကာရံညီညာ့ကို မထိမိခင်မှာတင် စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ တံတောင်ဆစ်အနားကို ပြင်းထန်စွာထိပြီး ကြမ်းပေါ်ကျသွားသည်။ လက်ဖဝါးအရွယ်လောက် နာရီပေမယ့် သတ္ထုအလေးချိန်ပါတာမို့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ လက်မှာ ချက်ချင်းပင် သွေးတွေ စီးကျလာသည်။
" စိုင်းစွမ်း "
ကာရံညီညာက ငိုနေပြီ ဖြစ်သည်။ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့ကို နှစ်သိမ့်သလို ကျောလေးကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ပေးပြီး ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။
" ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ "
ပြီးနောက် ကာရံညီညာ့၏ မိဘတွေကို သေချာနှုတ်ဆက်ခဲ့သည်။
" ကျွန်တော်က လက်မလျော့မှာမို့ ကြိုးစားခွင့်လေးတော့ပေးပါ။နောက်ရက်တွေမှ ထပ်လာခဲ့ပါ့မယ်။ "
ကာရံညီညာက စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ကို အိမ်တံခါးနားထိ လိုက်ပို့ပေးသည်။နှာခေါင်းထိပ်ဖျားတွေ ရဲတောက်နေလောက်အောင် ငိုထားသည့် ကာရံညီညာ့၏ ဂုတ်လေးမှ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က အားထည့်ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး မျက်လုံးချင်းဆုံကာ ကြည့်စေသည်။
" ကိုယ်လက်မလျော့ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် လူကြီးလေးကလည်း လက်မလျော့လိုက်ပါနဲ့။ကိုယ့်လက်ကို မလွှတ်ပစ်လိုက်ပါနဲ့။ ကိုယ်တို့ အတူတူ ကြိုးစားကြမယ် ... နော်။ "
ကာရံညီညာက ငိုပဲငိုနေတော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က အတင်းအကြပ်မေးလာသည်။
" ဟုတ်ပြီလား ဟမ် "
ကာရံညီညာက ခေါင်းငြိမ့်ပြမှ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့၏ ပါးလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ပုတ်ပေးကာ ထွက်သွားသည်။ စိတ်ရှိတိုင်းသာဆို ကာရံညီညာ့ကိုပါ ဆွဲထုတ်ပြီး အပါခေါ်သွားချင်ပေမယ့် စိတ်ညစ်လွယ်ပြီး မိသားစုကို သံယောဇဥ်ကြီးလွန်းတဲ့ ကာရံညီညာ့အကြောင်းကို သိတာမို့ မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါ။
ဆက်ရန်
Mood ချိန်းတာ သုံးရက်လောက်ကြာသွားပါတယ်
Zawgyi
" အသီးလာစားေလ "
ခင္မီေဇာ္က ေခၚလိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ကာရံညီညာက ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ခင္မီေဇာ့္ေဘး လာထိုင္သည္။ေဘးမွာက မိဘႏွစ္ဦးက အသီးပြဲ႐ုံမွ စာရင္းေတြ တြက္ခ်က္ေနၾကသည္။
" အသီးက သိပ္မခ်ိဳဘူးေနာ္။ "
" အင္း "
သခြားေမႊးသီးက အစိမ္းဘက္ နည္းနည္းေရာက္ေတာ့ အခ်ိဳေပါ့သည္။ အတုံးႀကီးႀကီး လွီးျဖတ္ထားတဲ့ သခြားေမႊးသီးကို ကာရံညီညာက ေကာ္ခက္ရင္းႏွင့္ ထိုးစိုက္ကာ တို႔တိတို႔တိေလး စားေနသည္။
" Facebookေပၚမွာ တက္လာတာ တကယ္လားေတာ့ မသိဘူး။ ေယာက်္ားေလးခ်င္း မဂၤလာေဆာင္တာတဲ့။ "
ဦးျမတ္သာက စာရင္းေတြၿပီးသြားေတာ့ ဖုန္းၾကည့္ရင္းမွ ေျပာလာသည္။မ်ားေသာအားျဖင့္ စီးပြားေရး သတင္းေတြ၊နိုင္ငံေရး သတင္းPageေတြသာ Likeလုပ္ထားၿပီး Friendလည္း မရွိတဲ့ Accountမွာ လတ္တေလာနာမည္ႀကီးေနတဲ့ သတင္းက က်လာသည္။
" ဟုတ္လို႔လား ... ထူးထူးဆန္းဆန္းေတာ္ "
ေဒၚခင္ခ်ိဳကပါ စာအုပ္ေတြ သိမ္းေနရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး လာၾကည့္သည္။ဦးျမတ္သာ ေျပာသလို ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္က အေနာက္တိုင္းပုံစံ တကယ္ကို မဂၤလာေဆာင္ထားတာ ျဖစ္သည္။
" အဟမ္း!!! ဒီဘက္ေခတ္မွာ အဲ့ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိၾကတယ္ အေဖနဲ႕အေမရဲ႕။ သမီးတို႔ေက်ာင္းမွာလည္း ရွိတယ္။ တစ္ဘဝလုံး လက္တြဲသြားမယ့္ လူႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၿပီးနားလည္ေဖးမဖို႔က အေရးႀကီးတယ္မလား။ ေယာက်္ားေလး၊မိန္းကေလး အေရးမႀကီးဘူးေလ ဟုတ္တယ္မလား။ "
ခင္မီေဇာ္က ကာရံညီညာ့ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ မိဘေတြကို စကားနဲ႕ တီးေခါက္ၾကည့္သည္။ ဦးျမတ္သာက အနက္ေရာင္ မ်က္မွန္ကိုင္းကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီးမွ ဖုန္းကိုၾကည့္ေနရင္း ေျဖလာသည္။
" ဒါမ်ိဳးကို ဗ႐ုတ္က်တာလို႔ပဲျမင္တယ္။ေတာ္ေသးတယ္ ... ငါ့သား၊သမီးထဲ အဲ့ဒီလို ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ေတြမရွိလို႔။ ဒီလိုပုံစံသာရွိၾကည့္ ... အခ်ိဳးကိုရေအာင္ျပင္မွာ။ျပင္မရရင္ ေသခန္းျပတ္ပဲ။ "
ကာရံညီညာက လက္ထဲမွ ေကာ္ခက္ရင္းေလးကို ဖိဆုပ္ရင္း ၿငိမ္ေနမိသည္။
" အင္းေနာ္ ... သူတို႔ခံစားခ်က္ဆိုေတာ့လည္း အျပစ္ဆိုရလည္း အခက္သားေနာ္။ ထားပါ ... ရွင္ကလည္း သူမ်ားသားသမီးကို ေျပာမေနပါနဲ႕။ "
ေဒၚခင္ခ်ိဳက ပြစိပြစိေျပာၿပီး စာရင္းစာအုပ္ေတြဆီ လက္က ျပန္ေရာက္သြားသည္။
" ခင္မီေက်ာ့္လိုလည္း မလုပ္ၾကနဲ႕ဦး။သေဘာက်တဲ့သူရွိရင္ အိမ္အရင္ေခၚလာ။ငါတို႔နဲ႕ အရင္ေတြ႕ေပးၿပီး ေကာင္း၏၊ဆိုး၏ ဆုံးျဖတ္ေပးမွာ။အိမ္ေထာင္တစ္ခုက လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ၾကားလား ... ဟိုႏွစ္ေယာက္။ "
စာအုပ္ေတြ ထပ္ေနရင္းမွ ေဒၚခင္ခ်ိဳက ထပ္ေျပာလာျပန္ေတာ့ ကာရံညီညာနဲ႕ ခင္မီေဇာ္က ' ဟုတ္ကဲ့ ' ဟု ေျပာကာ ေခါင္းၿငိမ့္ၾကသည္။
ကာရံညီညာက ေက်ာက္႐ုပ္္ခ်ထားသလို ထိုင္ေနၿပီး ဦးျမတ္သာကိုသာ ခနခန ခိုးၾကည့္ေနမိသည္။ဖခင္ျဖစ္သူက စိတ္တိုခဲကာ စိတ္တိုေဒါသထြက္လာရင္လည္း တစ္ဆုံးထိပင္ ျဖစ္သည္။ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္နဲ႕ ကိစၥ ေျပာဖို႔ စီစဥ္ထားေပမယ့္ အခုေတာ့ျဖင့္ ဘယ္က ဘယ္လို စရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါ။
" အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ "
ခင္မီေဇာ္က အစ္ကိုျဖစ္သူ၏ လက္ကို လာကိုင္ရင္း ႏွစ္သိမ့္သလို ခပ္တိုးတိုးေျပာလာေတာ့ ကာရံညီညာက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ခဲဆြဲသလို ေလးလံသြားတာ အမွန္ပင္။
.......................
" ကိုကိုေလးလို႔ ေခၚလို႔ရလား ဟင္ "
ေငြလသာက စိုင္းရတုဟန္ကို ၾကည့္ကာ ေမးလာေတာ့ စိုင္းရတုဟန္က တဟားဟား ေအာ္ရယ္သည္။ စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ ထိုင္ေနရင္း ရယ္စရာ မပါပါဘဲ ေပါင္ေတြကိုေတာင္ ကုပ္ဖဲ့ၿပီး စိုင္းရတုဟန္က ရယ္ေနတာမို႔ ေငြလသာက နည္းနည္းေနရခက္သြားသည္။
" မင္းက ဘာလို႔ အဲ့ဒီလို ေခၚခ်င္တာလဲ။ "
" ဟို ... အစ္ကို႔ရည္းစားေကာင္မေလးေတြက ကိုကိုလို႔ ေခၚၾကတယ္ေလ။ အဲ့ဒါ သူတို႔နဲ႕ မတူခ်င္လို႔ ကိုကိုရဲ႕အေနာက္မွာ ေလးနက္ျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္လည္းပါေအာင္ ကိုကိုေလးလို႔ ေခၚခ်င္တာ။ ဒီနာမည္ရဖို႔ ႏွစ္ည ...ႏွစ္ည စဥ္းစားခဲ့ရတာ။ "
ေငြလသာက လက္ညွိုးေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပေသးသည္။အသားအရည္ ျဖဴေပမယ့္ အနည္းငယ္ ေျခာက္ေသြ႕ၿပီး မလွမပနဲ႕ ေကာင္ေလးက တခါတေလေတာ့လည္း ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ဟု စိုင္းရတုဟန္ ထင္မိသည္။ေငြလသာ၏ မ်က္လုံးေလးေတြက ေမွးတဲ့ဘက္သြားကာ ႏႈတ္ခမ္းက အနည္းငယ္ေထာ္ေနေသးသည္။က်န္တဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကလည္း ၾကည့္ျဖစ္႐ုံသာ။
" မင္းလည္း ငါ့ရည္းစားပဲေလ။ ေခၚခ်င္ေခၚေပါ့။ "
စိုင္းရတုဟန္က Open Relationshipရွိတဲ့သူမ်ိဳး။ရည္းစားေတြမ်ားသလို အဲ့ဒါကို ဖုံးကြယ္ဖို႔လည္း မႀကိဳးစားဘူး။အဆင္ေျပတဲ့သူနဲ႕ တြဲတယ္။သူတို႔လိုခ်င္တာ၊လိုအပ္တာေတြ ဝယ္ေပးတယ္။ စပြန္ဆာ ေပးထားတဲ့ သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္ေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္က တစ္ဖက္က စိုင္းရတုဟန္၏ ႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ တြဲၾကတာမ်ိဳး ျဖစ္သည္။
" ဟုတ္ကဲ့ ... ဒီတစ္ပတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္က အေဖျပန္လာမွာမို႔ အစ္ကို႔ဆီ လာမေနေပးနိုင္ဘူး။ အဲ့ဒါ ဒီေန႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အစ္ကို သြားစရာမရွိရင္ တစ္ေန႕လုံး အတူတူေနလို႔ ရမလား။ "
" မရဘူးကြ။ကိုယ္ ညေနက်ရင္ပြဲတစ္ခု သြားစရာရွိတယ္။ "
" အစ္မေတးသံသာ ေခၚထားလို႔လား။ "
" အင္း "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ေငြလသာက ေခါင္းေလးငုံ႕သြားၿပီး စိုင္းရတုဟန္၏ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ထဲက ခပ္ႏုပ္ႏုပ္ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ေတြကို တူနဲ႕ေသခ်ာေလး ဖယ္ထုတ္ေပးေနသည္။ ေဘးမွာေတာ့ စိုင္းရတုဟန္က ေျခေထာက္ႏွဲ႕ကာ ထိုင္ရင္း ဖုန္းၾကည့္ေနသည္။
" မင္းက အလိုက္သိတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ့အနားမွာ အၾကာဆုံး ေနနိုင္တာ မင္းပဲ။ "
ေငြလသာက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
" ဒါေပမယ့္ ငါ, မင္းကို ဘာနဲ႕မွ ခ်ည္ေႏွာင္မထားပါဘူး။ မင္း စြန့္ခြာခ်င္ရင္ အခ်ိန္မေ႐ြးပဲ။ အျခားသူေတြ ငါ့ကို စ,ျဖတ္ရင္ ရိုက္သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေဒါသထြက္မွာေပမယ့္ မင္းကေတာ့ ခြၽင္းခ်က္ပဲ။ မင္းသေဘာ ... "
" ကိုကိုေလး အနားမွာ ေနရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ "
ေငြလသာက ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကို စိုင္းရတုဟန္ အေရွ႕ျပန္ခ်ေပးသည္။
" မင္း နစ္နာလိမ့္မယ္။ "
စိုင္းရတုဟန္ဆီက ကိုယ္ခ်င္းစာစြာ ပထမဆုံးေျပာဖူးျခင္းပဲ။ တြဲခဲ့သမွ် ရည္းစားတိုင္းက အေပၚယံေတြခ်ည္းပဲ၊ အင္း သူတို႔ဘက္က အတည္ျဖစ္လာမယ့္ အေရးျမင္ရင္လည္း စိုင္းရတုဟန္က ေစာေစာစီးစီး ျဖတ္ပစ္ခဲ့တာ။ ဒီတစ္ေယာက္က် ကိုယ့္အေပၚ အတည္ျဖစ္ေနမွန္း သိပါလ်က္နဲ႕ ထားခဲ့စရာ အေၾကာင္းျပခ်က္က မရွိေတာ့ လက္လြတ္စပယ္ ျဖတ္ပစ္လို႔မရဘူး။
" ကိုကိုေလးကို သေဘာက်ေနရတာမို႔ တန္ပါတယ္။ "
" အိုေကေလ။ "
စိုင္းရတုဟန္က အေတြးေတြကို ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။တစ္ဖက္သူက လိုလိုလားလားရွိမွေတာ့ ကိုယ္လည္း မတတ္နိုင္ေပ။ပြင့္လင္းတဲ့ ဆက္ဆံေရးမွာ ဘာတာဝန္မွမရွိဘူးလို႔ စိုင္းရတုဟန္ ထင္သည္။
" ပုစြန္တန္ပူရာေၾကာ္ ႀကိဳက္တယ္မလား။ "
စိုင္းရတုဟန္က ေငြလသာ၏ ပန္းကန္ေလးထဲ ထည့္ေပးသည္။ေငြလသာက အနီးကပ္ျမင္ေနရတဲ့ စိုင္းရတုဟန္ကို ေသခ်ာေလး ၾကည့္ေနမိသည္။ရွမ္းစပ္ျဖစ္တဲ့ စိုင္းရတုဟန္က မ်က္ႏွာက်သြယ္သြယ္မွာ Mullet Hair Styleထားျဖစ္ၿပီး အညိုေရာင္ အေတာက္ဆိုးထားေတာ့ ၿပီးျပည့္စုံသြားသလိုပင္။
" ငါ့ေၾကာင့္နဲ႕ မင္းအသည္းကြဲရရင္ ၿမိဳ႕မလင္းကို အျပစ္တင္။ သူ မင္းကို Model Showေခၚလာလို႔သာ ငါ့လိုေကာင္နဲ႕ ေတြ႕သြားတာ။ "
ေငြလသာက ၿပဳံးသည္။ အေဖတူ၊အေမကြဲ အစ္မျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕မလင္းက Modelတစ္ေယာက္ပဲမို႔ သူမနဲ႕ ပြဲအတူလိုက္လာရင္းမွ စိုင္းရတုဟန္နဲ႕ ဆုံခဲ့ရတာ။ဒီလူ ဘာဆိုတာ သိလ်က္နဲ႕ပဲ ၿမိဳ႕မလင္း တားေနတဲ့ၾကားမွ ေငြလသာက ပိုတိုးခဲ့တာ။ ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႕ မတြဲဘူးလို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းတဲ့ စိုင္းရတုဟန္ကပဲ ေငြလသာကို သုံးႀကိမ္ေျမာက္မွာ လက္ခံခဲ့သည္။ တြဲလာတဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း အခုထိ ဘာျပသနာမွမရွိဘူး။ စိုင္းရတုဟန္က ေပြရႈပ္တယ္။ဒါကို ေငြလသာက သိထားၿပီးသားမို႔ နားလည္မေပးနိုင္စရာ မရွိဘူး။Relationshipက ဒီလိုပဲ ဆက္သြားေနခဲ့တာ။ စိုင္းရတုဟန္ ဘဝထဲ စိုင္းရတုဟန္ ခ်စ္ရတဲ့တစ္ေယာက္ေယာက္သာ ဝင္မလာခဲ့ရင္ေတာ့ သိပ္ေကာင္းမွာပါပဲ။
" ကြၽန္ေတာ္က အစ္မကို ေက်းဇူးတင္ေနတာ တကယ္။ "
ေငြလသာက ေျပာလိုက္ေတာ့ စိုင္းရတုဟန္က ေသခ်ာ ၾကည့္လာၿပီးမွ သြားညီညီေလးေတြ ေပၚသည္အထိ ရယ္သည္။
" ထားပါေတာ့ေလ။ ဗိုက္ျပည့္ေအာင္စားၿပီးရင္ ထြက္ခဲ့ေတာ့။ကိုယ္ကားသြားထုတ္လိုက္ဦးမယ္။ "
စိုင္းရတုဟန္က ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ဆိုင္အျပင္ဘက္ ထြက္သြားသည္။Model Boyမို႔ ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္တင္းကာ လမ္းေလွ်ာက္ပုံကစ Smartျဖစ္ေနေသာ စိုင္းရတုဟန္ကို ေငြလသာက လိုက္ေငးေနမိသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ အပိုင္ဆိုရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ "
မရနိုင္တဲ့ အရာေတြကို လက္ေလ်ာ့ဖို႔အတြက္ သင္ယူထားေပမယ့္လည္း မရနိုင္တဲ့ စိုင္းရတုဟန္၏ ႏွလုံးသားကိုေတာ့ ေငြလသာ လိုခ်င္မိသည္။ခႏၶာကိုယ္ကို အပိုင္ရထားေပမယ့္ ႏွလုံးသားနဲ႕ ခ်ည္မွ မေဝးရမွာမလား။
.............................
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေနၿပီမို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး အားလပ္သည့္ အခ်ိန္မွ ေသခ်ာခ်ိန္းကာ ေတြ႕ရသည္။
" ဝက္နံကင္ထမင္းေၾကာ္ ... ဆိုင္ခြဲကလည္း လူရႈပ္လို႔ နာရီဝက္ေလာက္ရပ္ေစာင့္ေနရေသးတယ္။ "
ကားေပၚမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ ကာရံညီညာ့ဆီ အေျပးလာရင္း ကားေပၚေရာက္ေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ေျပာသည္။ ကာရံညီညာက စိတ္နဲ႕ကိုယ္နဲ႕ မကပ္သလို ေငးေမာေနရာမွ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ေရာက္လာမွ အသိကပ္လာသလို လွည့္ၾကည့္သည္။
" ဘာျဖစ္တာလဲ။ မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းဘူး။ "
လူရွင္းသည့္ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ ကားရပ္ထားတာမို႔ ေလတိုက္သံ ခပ္တိုးတိုးေတာင္ ၾကားေနရေသးသည္။
" ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ အျခားေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို မခ်စ္ရဘူးလား။ လူႀကီးေတြက ဘာလို႔မ်ား ခံစားခ်က္ေတြကို ေတြးမေပးရတာလဲ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ခႏၶာကိုယ္ကို ေ႐ႊ႕ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ကာရံညီညာ့ကို ပခုံးမွ ခပ္ဖြဖြဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲ အသာအယာ ဆြဲသြင္းသည္။ ၿပီးေနာက္ ကာရံညီညာ့၏ လက္ေလးေတြကို ယုယုယယဆြဲကိုင္ရင္းမွ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။
" ေရွးရိုးစြဲခဲ့ၾကတာေလ။ သူတို႔ကို နားလည္သည္အထိ ေသခ်ာရွင္းျပ၊ေျပာျပရင္ လက္ခံလာမွာပါ။ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူး။ သူတို႔သားသမီးပဲေလ ... ဘာႀကီးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ လက္ခံေပးၾကမွာပါ။ သူတို႔မွာ လက္ခံနိုင္ဖို႔ အခ်ိန္လိုအပ္ေနတာပါ။ "
ကာရံညီညာက စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ လက္ေလးကို ျပန္ကိုင္လိုက္ရင္းမွ ေျပာသည္။
" ငါတို႔ အဆင္ေျပမွာပါေနာ္။ ငါ ေၾကာက္တယ္... မင္းနဲ႕ခြဲရမွာလည္း ေၾကာက္တယ္။ အေဖ့ကိုလည္း ေၾကာက္တယ္။ "
" ကိုယ္ ရွိေနပါတယ္။"
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က တည္ၾကည္ေလးနက္စြာေျပာသည္။အေျပာသက္သက္ျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ အားကိုးလို႔ရေၾကာင္း ကတိေပးျခင္းေတြပါ ပါဝင္သည္။
" ဒီအပတ္ပဲ ဖြင့္ေျပာရေအာင္။ "
ကာရံညီညာက စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ကို ေခါင္းေလးေထာင္ကာ ၾကည့္ေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
" အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ကိုယ့္ကို ယုံပါ။"
" အင္း ... ယုံတယ္။ကိုကို ငါ, မင္းကို ယုံတယ္။ "
ကာရံညီညာက စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ကို သိုင္းဖက္လာေတာ့လည္း သေဘာက် ၿငိမ္ေနေပးသည္။ စိတ္ညစ္တာေတြ ေျပေလ်ာ့လို႔ျငား ကာရံညီညာ့၏ ေက်ာေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးေနေသးသည္။ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝ ထူေထာင္ဖို႔ ပထမဆုံး ေျခလွမ္းမွာတင္ အခက္အခဲေတြ စတင္လာေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးဆီမွာ ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ သတၱိရွိေနၾကသည္။
.....................
" ထူးထူးဆန္းဆန္းဟယ္ ... မိဘႏွစ္ေယာက္လုံးကို အိမ္နားခိုင္းရတယ္လို႔။ "
ေဒၚခင္ခ်ိဳက ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ေျပာလာေပမယ့္ ကာရံညီညာက မၿပဳံးနိုင္ပါ။စိတ္ထဲတြင္ ေလးလံေနသည္။ဦးျမတ္သာက ကာရံညီညာ့ကို အကဲခတ္သလို ၾကည့္ေနသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ေျပာစရာရွိလို႔ပါ။ "
ကာရံညီညာက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ရွိုက္လိုက္သည္။ကားသံၾကားရသည္မို႔ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ ေရာက္ေနၿပီမို႔ အျပင္ဘက္သြားကာ ေခၚသည္။ ၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္အတူ အိမ္ထဲ ဝင္ခဲ့သည္။
" ဘာ ... ဘာေျပာမလို႔လဲ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ေရာပါလာတာမို႔ ေဒၚခင္ခ်ိဳက စကားေတြပင္ ေလေပးသိပ္မေျဖာင့္ေတာ့ပါ။ဦးျမတ္သာက တည္ၿငိမ္စြာပင္ ရွိေနေသးသည္။ဧည့္ခန္းကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခုံမွာ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္နဲ႕အတူ ကာရံညီညာက ထိုင္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ကာရံညီညာက စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ လက္ဖဝါး ခပ္ႀကီးႀကီးထဲ သူ႕လက္ကေလး ထည့္ကာ အားယူသလို ျပဳမူသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ လက္ထပ္ခ်င္တဲ့သူပါ။ စိုင္းစြမ္းနဲ႕ တြဲေနခဲ့တာ ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္လုံး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ လက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္။ အေမနဲ႕အေဖက လက္ခံေပးလို႔ ရ ... ရမလား။ "
အားတင္းၿပီး ေျပာလာတဲ့ ကာရံညီညာ့၏ စကားသံက အဆုံးသတ္မွာ ရွိုုက္သံစြန္းထင္းေနသည္။လူႀကီးႏွစ္ေယာက္က ႐ုတ္တရက္မို႔ ထူပူေနကာ ခ်က္္ခ်င္း မတုံ႕ျပန္နိုင္ေပ။ ေဒၚခင္ခ်ိဳက စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ကို ေသခ်ာၾကည့္လာၿပီးမွ ေျပာသည္။
" စိုင္းစြမ္း ဒီအိမ္ကို ခနခန လာေနတာက အန္တီ့သမီးထဲက တစ္ေယာက္ကို သေဘာက်ေနလို႔ လာတယ္ ထင္ခဲ့တာ။ စိုင္းစြမ္းကို အန္တီ့သမီးေတြ အတြက္သာဆိုရင္ ျငင္းစရာမရွိေပမယ့္ ကာရံနဲ႕ဆို မရဘူး။ မၾကည္ျဖဴေပးနိုင္ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ၾကည္ျဖဴေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုမ်ား လက္ထပ္ၾကမွာတဲ့လဲ။ အရမ္းရင္းႏွီးၾကတဲ့ သူငယ္္ခ်င္းေတြလို႔ ထင္ခဲ့တာ။"
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အန္တီ။ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို႔အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ဒီအိမ္က လူေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးခ်င္ခဲ့တာပါ။အစ္ကိုနဲ႕ နီးစပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုထဲပါ။ စိတ္ပ်က္ေစခဲ့လို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ "
ကိုယ့္သားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီး ရင္းႏွီးေပးခဲ့သမွ်၊ ကိုယ့္သမီးေတြထဲက တစ္ေယာက္နဲ႕ ခ်စ္ႀကိဳက္သြားရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ တိတ္တိတ္ေလး သေဘာတူေပးခဲ့သမွ် အခုေတာ့ အားလုံးက အမွားေတြခ်ည္း။ ေယာက်္ားေလးခ်င္းဆိုၿပီး သံသယမရွိဘဲ ညအိပ္ညေနေတြအထိ အတူလႊတ္ေပးခဲ့ဖူးေသးတာ။
" ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြဘက္က လက္ခံေပးထားပါတယ္။ ဟိုးအရင္ထဲကပါ။ဦးေလးနဲ႕အန္တီ့အတြက္ အခ်ိန္လိုအပ္မွာ သိတာမို႔ စဥ္းစားေပးဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒီလက္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ လႊတ္ခ်မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ၏ လက္ေလးကို လက္ခ်င္းတြဲထားကာ ထိုလက္ေလးကို ေပါင္ေပၚတင္ထားသည္။မိဘေတြနဲ႕ ေတြ႕ရမည္မို႔ ရည္ရည္မြန္မြန္ျဖစ္ေအာင္ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ပုဆိုးအစိမ္းကြက္ ဝတ္ထားၿပီး လက္ရွည္အျဖဴဝတ္ထားသည္။
" အစ္ကိုႀကီးတို႔ကို လက္ခံေပးလိုက္ပါ။ ဆယ္တန္းထဲက အစ္ကိုႀကီးနဲ႕စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က သံေယာဇဥ္ရွိေနၾကတာ။ "
တစ္ခ်ိန္လုံး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနတဲ့ ခင္မီေဇာ္က ခပ္တိုးတိုးေလးနဲ႕ မဝံ့မရဲ ဝင္ေျပာလာသည္။
" လူႀကီးေတြကိစၥ နင္ဝင္မပါနဲ႕။ "
ပုံမွန္ဆို သေဘာေကာင္းၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳက ေအာ္လိုက္ေတာ့ ခင္မီေဇာ္လည္း ထပ္မေျပာရဲေတာ့ေပ။
" အေမ ၊ အေဖ သား သူ႕ကို ခ်စ္ ... "
ကာရံညီညာ့၏ စကားမဆုံးခင္မွာတင္ ဦးျမတ္သာက စားပြဲခုံကို လွန္ပစ္သည္။ စားပြဲေပၚမွာ အလွတင္ထားတဲ့ ပန္းအိုးနဲ႕ ခ်ထားတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ေတြက ၾကမ္းေပၚက်ကာ ကြဲေၾကကုန္သည္။ကာရံညီညာလည္း ေတာ္ေတာ္လန့္သြားသည္။
" ဦးေႏွာက္ေရာ ရွိေသးရဲ႕လား မင္း။ ဒီေလာက္ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးကို ဖြင့္ေျပာရဲတယ္။ ဘယ္လို ဗ႐ုတ္သုတ္ခေတြလဲ။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အတြက္ မိန္းမက အဲ့ဒီေလာက္ ရွားေနတာလား အခ်င္းခ်င္း ျပန္ႀကိဳက္ရေလာက္တဲ့အထိေလ။ သူမ်ား သား၊သမီးကိုေတာ့ ငါမေျပာလိုေပမယ့္ ကာရံညီညာ မင္းကို ငါေမြးထားတာ။ ေယာက်္ားက မိန္းမပဲ ယူရမယ္။ ေအး ... ငါေျပာတာ နားမေထာင္ဘဲ တစ္ခုခုေရွ႕ဆက္တိုးၾကည့္ ... ေသခန္းျပတ္ပဲ။ မိသားစုက အေရးပါလား။ သုံးစားမရတဲ့ ေယာက်္ားခ်င္း ႀကိဳက္တဲ့ မင္းတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးက အေရးပါလား မင္းေ႐ြးခ်ယ္။ ေနာက္တစ္ခြန္းမေျပာဘူး။ အသုံးကို မက်ဘဴး။ "
" အေဖ့ "
ေစာဒက တက္ခ်င္ဟန္ ကာရံညီညာက ေခၚလိုက္ေတာ့ ဦးျမတ္သာက ေဒါသတႀကီး လွည့္ၾကည့္သည္။ထိုင္ခုံအေနာက္က ဗီရိုမွာ တင္ထားသည့္ နာရီအေသးျဖင့္ ေကာက္ေပါက္ပစ္လိုက္သည္။
" ကာရံညီညာ "
ကာရံညီညာ့ မ်က္ႏွာတည့္တည့္မို႔ ေဒၚခင္ခ်ိဳက ေအာ္လိုက္သည္။နာရီက ကာရံညီညာ့ကို မထိမိခင္မွာတင္ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ တံေတာင္ဆစ္အနားကို ျပင္းထန္စြာထိၿပီး ၾကမ္းေပၚက်သြားသည္။ လက္ဖဝါးအ႐ြယ္ေလာက္ နာရီေပမယ့္ သတၳဳအေလးခ်ိန္ပါတာမို႔ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ လက္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေသြးေတြ စီးက်လာသည္။
" စိုင္းစြမ္း "
ကာရံညီညာက ငိုေနၿပီ ျဖစ္သည္။ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့ကို ႏွစ္သိမ့္သလို ေက်ာေလးကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္ေပးၿပီး ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။
" ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ "
ၿပီးေနာက္ ကာရံညီညာ့၏ မိဘေတြကို ေသခ်ာႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ္က လက္မေလ်ာ့မွာမို႔ ႀကိဳးစားခြင့္ေလးေတာ့ေပးပါ။ေနာက္ရက္ေတြမွ ထပ္လာခဲ့ပါ့မယ္။ "
ကာရံညီညာက စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ကို အိမ္တံခါးနားထိ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ႏွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားေတြ ရဲေတာက္ေနေလာက္ေအာင္ ငိုထားသည့္ ကာရံညီညာ့၏ ဂုတ္ေလးမွ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က အားထည့္ကိုင္ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး မ်က္လုံးခ်င္းဆုံကာ ၾကည့္ေစသည္။
" ကိုယ္လက္မေလ်ာ့ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးေလးကလည္း လက္မေလ်ာ့လိုက္ပါနဲ႕။ကိုယ့္လက္ကို မလႊတ္ပစ္လိုက္ပါနဲ႕။ ကိုယ္တို႔ အတူတူ ႀကိဳးစားၾကမယ္ ... ေနာ္။ "
ကာရံညီညာက ငိုပဲငိုေနေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က အတင္းအၾကပ္ေမးလာသည္။
" ဟုတ္ၿပီလား ဟမ္ "
ကာရံညီညာက ေခါင္းၿငိမ့္ျပမွ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့၏ ပါးေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ပုတ္ေပးကာ ထြက္သြားသည္။ စိတ္ရွိတိုင္းသာဆို ကာရံညီညာ့ကိုပါ ဆြဲထုတ္ၿပီး အပါေခၚသြားခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ညစ္လြယ္ၿပီး မိသားစုကို သံေယာဇဥ္ႀကီးလြန္းတဲ့ ကာရံညီညာ့အေၾကာင္းကို သိတာမို႔ မလုပ္နိုင္ခဲ့ပါ။
ဆက္ရန္
Mood ခ်ိန္းတာ သုံးရက္ေလာက္ၾကာသြားပါတယ္။