Foto: Rush :)
Met elke stap word ik steeds zenuwachtiger en krijg ik er steeds meer spijt van dat ik Rush met me mee heb laten gaan. Hij ziet er niet echt uit als een football-fan. Maar als we vrienden willen zijn, moeten we elkaar leren kennen. We liepen de deur uit richting het veld.
'Heb je ooit zelf gespeeld?'
Hij draaide zich mijn kant op met een domme grijns.
'Wat dan, zie ik er dan niet zo uit?
'Ik kan me jou niet echt rennend over het veld voorstellen.'
Hij keek me aan en haalde een wenkbrauw op.
'Vind je dat ik niet genoeg gespierd ben voor zoiets dan?'
Oh nee. Tuurlijk niet.
'Daar gaat het mij niet om. Je ziet er niet echt uit als iemand die houdt van werken met anderen.'
'Zelf kan ik ook punten scoren.'
Okay dit antwoord kon ik verwachten.
'Dat heet teamwork. Heb je ooit van zoiets gehoord?'
'Gaan we praten over football?'
'We gaan football kijken. Waar moeten we het dan over hebben, misschien over jouw relaties met de directeur?'
'Ben je ooit naar een footballwedstrijd geweest?'
Hem leren kennen wordt echt lastig.
'Nee. Ik ken de regels niet eens.'
'Serieus?'
'Ik weet niet waarom ik een grap zou moeten maken over dit. Ja, ik weet niet zoveel van de regels, zoals ik net al zei.'
'Wat voor een Amerikaanse ben je dan? Ook nooit op tv gezien?'
Ik draaide mijn hoofd van links naar rechts.
'Heeft je vader je nooit meegenomen?'
'John had daar nooit tijd voor,' zei ik zonder nadenken. Het feit dat ik mijn stiefvader ooit behandelde als vader is waar. Ik heb nooit mijn echte vader leren kennen, dus de man van mijn vader was de dichtsbijzijnde persoon die ik als vader kon beschouwen.
'Dat is zijn plicht als vaderzijnde. Hij heeft de zaak verkloot.'
'Het is gecompliceerd.'
Zijn ogen glinsterden even.
'Gecompliceerd? Gaan we erover praten?'
'Nee.'
'Waarom niet?'
Ik rolde mijn ogen.
'Je weet wel waarom.'
'Rol niet met je ogen,' ik hoorde een kleine dreiging in zijn stem. 'Jij begrijpt het, ik ook. Onthoud dat je niet iemand kan leren kennen in een dag. Daarvoor heb je meer tijd nodig en bla bla nog wat.'
'Bla bla nog wat?' lachte ik. Ik kon het niet geloven dat hij dat zei.
'Bla bla nog wat,' lachte hij met zijn meest sexy lach.
'Je was bijna slim.'
'Bijna.'
Met nog steeds een grijns op zijn gezicht pakte hij zijn zonnebril, ookal was het bewolkt en ging het over een half uur ofzo regenen.
We liepen het stadion binnen waarop de jongens al minstens een uur trainden. Ik zocht Tayler maar kon hem nergens vinden. Rush sleepte me naar de tribune.
'Heb je Tayler ergens gezien?'
'Nee,' zei hij direct.
'Je hebt niet eens gekeken. Jij bent groter en ik wil hoi tegen hem zeggen.'
'Ik heb gekeken.'
'Liar liar mom on fire.'
Ik wou me de andere kant op draaien, maar hij nam pakte me weer mee, de andere kant op.
'Laat me los Rush.'
'Kom gewoon hier zitten godverdomme je kunt hem later ook zoeken.'
'Nee, ik wil mijn vriendje nu vinden.'
'Oke! Ga hem maar zoeken,' zei hij en liet me los. Hij ging zitten op een plastic stoeltje en haalde een pakje sigaretten uit zijn zak. Was hij serieus van plan om te gaan roken op het schoolterrein? Daar wil ik dan niks mee te maken hebben.
Ik draaide me om en liep terug om beter te kijken en even later za ik hem. Geen wonder dat ik hem eerst niet zag; hij zat op de bank zijn veters te strikken. Ik liep zachtjes achterlangs en deed mijn handen van achter op zijn oogleden.
'Raad eens wie.'
'Ik gok een sexy blondine,' ik lachte.
'Dichtbij.'
'Dan is het mijn mooiste vriendin.'
Ik gaf hem een kus op zijn wang.
'Sinds wanneer ben je hier?'
'Oh net. Ik zocht je maar kon je nergens vinden.'
'Ik was gevallen dus was even in de kleedkamer. Maar het is weer goed. Ik ga zo weer trainen.'
Ik keek naar zijn groene knieen van het gras.
'Gaat alles goed?'
Hij lachte en trok zijn andere schoen aan en stond op.'
'Jaa, maak je geen zorgen. Het is heel normaal hoor bij trainingen of wedstrijden,' haalde hij zijn schouders op. 'Waar is Jess dan?'
'Spijbelde het laatste uur dus ze is niet mee.'
'Is er iemand anders mee dan?'
'Ja, Rush.'
'Stark?' haalde hij zijn wenkbrauwen omhoog. 'Dus hij is toch niet verwijderd. Waar is hij dan?'
Ik keek naar de plaats waar Rush eerst zat, maar hi was er niet meer. Raar, zou hij weg zijn?
'Ach, ik zie hem al. Ik dacht al bijna dat hij een plannetje had, maar hij is hier alleen voor zijn eigen zaken.
Ik keek naar de plaats waar Tayler keek en ik zag Rush knuffelen met Megan aan de andere kant van het veld, waar de cheerleaders training hadden.
'Typisch,' voegde Tayler eraan toe. 'Hij valt jou tenminste niet lastig. Een rede minder om hem te klappen.'
Ik snapte het niet. De laatste tijd was hij heel scherp over hem.
'Wat is er dan?'
'Hij...' Tayler haalde opnieuw adem. 'Mijn zusje wou helemaal niet drinken op dat feest. Stark bood haar alcohol aan. Hij heeft haar dronken gemaakt. Ik weet dat ze ook nee kon zeggen, maar ze is makkelijk te overtuigen en Stark wou dit. Arrogante klootzak.'
Ik keek naar Rush en Megan. Mijn blik kruisde zich met die van Rush. Hij lachte naar me en zoende Megan voor de laatste keer en liep mijn kant op.
Waarom zou hij Susan dronken maken? En toen drong het tot me door. Hij had alles gepland. Hij wist, dat Tayler zijn zusje niet alleen laat als ze dronken is en rekende erop dat ik bleef. Hij heeft mij ook dronken gemaakt en rekende erop dat hij zou kunnen doen wat hij wou. Mijn god, waarom was ik zo dom. Stark is toch slimmer dan ik dacht.
'Ik ben niet van plan om in zijn buurt te komen; ik verlies mijn zelfcontrole. Als hij iets gaat proberen, vertel het me alsjeblieft. Oke?' Keek hij me bezorgd aan.
'Oke,' antwoordde ik.
Hij lachte nog naar me, gaf me een kus en ging weer trainen. Ik ging zitten op de bank.
Direct kwam Rush aan mijn rechterkant zitten.
'Je hebt hem gevonden.'
'Dat is volgens mij toch echt logisch. Ik ben niet blind.'
'Wat is er?'
'Wat zou er moeten zijn?'
'Je bent boos.'
Ik draaide me zijn kant op.
'Bravo Stark, hoe ben je erop gekomen? Is dat je hoge intelligentieniveau of gewoon inuïtie? Weet je wat? Laat ook maar. Ik ga naar huis.'
Ik stond op, zwaaide naar Tayler en liep naar de parkeerplaats, waarna ik van plan was om naar het busstation te gaan.
'Serieus? Waarom ben je deze keer boos op me?'
Ik stopte en draaide me om naar de achter mij lopende Rush.
'Je stem begint irritant te worden, weet je dat? Laat me.'
'En jouw humeurtjes fucked up,' zei hij duidelijk kwaad en keek in mijn ogen.
'Top. We hebben elkaar goed genoeg leren kennen. Genoeg tot de dood. Jij bent irritant en ik fucked... Weet je wat. Het is goed. Doei.'
Ik draaide me om en liep in een stevig tempo door. En toen voelde ik een paar druppels op mijn schouders. Een, twee, drie. Geweldig. Ook nog eens regen erbij.
'Het begint te regen. Kom dan breng ik je thuis.'
'Oh, het is dus toc h je intelligentie. Goed van je dat als je druppels uit de lucht ziet vallen, je concludeert dat het regent.'
'Ik ben niet een fucking idioot, dus doe niet alsof ik dat wel ben godverdomme.'
Ik stopte weer, waarop hij tegen mij aan botste en zorgde voor rillingen over mijn hele lichaam. Ik wist alleen niet waarom ons lichaamscontact zoiets veroorzaakte. Ik wist niet dat hij zo dicht achter mij liep. Ik deed een stap achteruit en toen ging ik los.
'Als je hem niet bent waarom doe je dan wel alsof ik dat ben!?' hij keek me niet begrijpend aan. 'Ik weet wat je op je feest hebt gedaan,' toen begon harder te regenen. 'Ik weet dat je Susan alcohol hebt ingeschonken, erop gerekend hebt dat ik bleef en veel lol kon maken. Jammer dat ik je heb teleurgesteld en niet je bed heb ingedoken,' hij keek me niets zeggend aan. 'Je wist ook dat Jake er niet meer was?' nog steeds geen reactie. 'Tuurlijk wel,' dat was te verwachten. 'Ik weet niet waar je naartoe wilt met dit elkaar leren kennen, maar reken er niet op dat ik met je naar bed ga. Je gebruikt anderen voor je eigen behoeftes. Dat stel ik bij niemand op prijs.'
Ik draaide me om en liep naar de bushalte. Het regende steeds harder en Rush was niet meer in mijn zicht. Toen ik er eindelijk aankwam, kon ik aflezen dat de volgende bus over 54 minuten ging en de bushalte had geen dak meer omdat die verwoest was. Het blijven wachten zou geen nut hebben dus ik begon naar huis te lopen, hopend dat ik iemand die ik kende tegen zou komen, of dat Jake eerder klaar was en me mee kon nemen.
Na ongeveer 50 meter was ik kletsnat en dus helemaal doorweekt. Letterlijk; er was geen centimeter droog te vinden op mijn lichaam en als het niet sowieso al regende, zou ik een lang nat spoor achterlaten van het water dat van me afdroop.
Ik hoorde een auto achter me aankomen, die me inhaalde – waarschijnlijk om me nat te maken, wat toch niks uit zou maken aangezien ik toch al nat was – en een stukje verderop stopte. Toen ik mij herinnerde van wie de auto was, stopte ik en dacht ik er overna of ik niet toch beter gewoon lopend zou moeten gaan. Wil hij zelfmoord plegen ofzo? Ik was woest op hem en het feit dat ik kletsnat ben maakte mijn humeur niet beter. Toen de deur aan de passagierskant openging, gaf ik het op en een paar passen later zat ik naast de bestuurder.
Maar toen de deur dichtging en ik mijn gezicht draaide naar die van de bestuurder, die vol negatieve emoties was, wist ik dat niet hij hier zelfmoord pleegde maar ik.
A/N: Hey guys! Omg if this is a dream, please don't wake me up!
Dit boek staat op de #44 plaats in Tienerfictie! Ik had eigenlijk nooit gedacht dat ik überhaupt positie #100 zou bereiken ofzo.. Voor sommigen is #44 bijna niks, maar dit betekent heel erg veel voor mij.
Over het hoofdstuk; 1800 woorden (alweer). Ik hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vonden :)
Ik heb geen idee wanneer ik verderschrijf. Ik hoop zo snel mogelijk, maar a.s. weekend ben ik niet thuis, dus ik moet even door de weeks schrijven (:
Vergeet niet:
Stem + reactie = motivatie!
24-05-2015 16:48