Arin, etrafını saran askerlere gözleriyle komut verdi.
Dizlerinin üzerine çökertilen iki genç, bunların hepsine idmanlı oldukları için, bu durumdan kurtulmak onlar için zor değildi.
İşin zor olan kısmı Nevayı tekrar kaybediyor olmaktı.
Boğazını düğüm düğüm yapan durum buydu.
Tam anlamıyla tekrar kaybediyor olmaktı.
Ayaz, onların canı karşılığında Nevaya teslim olmasını söylese de bu tür bir anlaşma olmayacağı kesindi.
Ayaz ve Arin birbirine ebedî düşman ve ölseler anlaşmaya giremeyecek kadar kinlilerdi.
Arin ise düşmanını o kadar iyi tanımıştı ki, bir sonraki hamlesini anlayabiliyor ve ona göre önlem alabiliyordu.
Arini derinden sarsan tüm dengesini bozan şey ise Ayazın o son hamlesiydi.
Bilemediği ve fark edemediği bir yerden gelmişti o zaman.
Takip edildiğini anlayamamış ve küçük kardeşini koruyamamıştı.
O zaman, tam o zaman tüm tabuları yıkılmıştı.
Daha sert, daha temkinli biri olmuştu ancak, elini ayağını bağlayan Nevaydı.
Kardeşine sahip çıkamamış olmanın hırsı Arini, daha temkinli yapsa da söz konusu Neva olunca aynı şeyleri yaşama düşüncesi tüm dengesini alt üst ediyordu..
Ekibi korumaya çalışmak, Nevayı korumak, casuslar ile ilgilenmek ve bütün bunları taviz vermeden yapmak, bir gece olsun gözüne uyku girmeden yapmak, sanki o gözlerini kapatırsa bütün belalar sevdiklerine yağacak gibiydi ...
Şimdi ise yine koruyamadığı kızın, yaka paça götürülüyor olması tam kalbinde bir sancı başlatmıştı.
Elindeki küçücük balığı bile, enkaz altında bırakmaya kıyamayan ama bu kadar güzel bir vicdana rağmen, etrafına öfke saçan, stresli, agrasif o güzel gözlü kızın, ne ile karşılaşacağını az buçuk bildiği yere götürülmesi, bütün dengesini alt üst ediyordu.
Ayaz, Nevayı almış ve askerlere işaret verip çıkmıştı.
Kafalarına silah dayayan iki asker, yandaki iki askere sıkmıştı.
Devrimcilere ait olan iki asker ölürken, kendi casusları dikkat çekmemek için Ayazın emir verdiği gibi kapıyı ateşe vermişlerdi ve Ayazın bu ölüm oyununa inanması için Aras, görebilecekleri bir şekilde kendini yere atmıştı.
Nevanın çığlıkları ve zar zor arabaya sokulmasının ardından yanan yeri hemen söndürmüşler ve toparlanmışlardı.
Aras hızlı bir şekilde binadan çıkıp Leyalin yanına gitmişti.
Arin ise ekibi tekrar toparlayıp kendi evine geçilmesini söylemişti.
_Arin. Neva için bir şeyler yapmamız lazım. _
Büge ters ters özüne bakmış ve cümlesinin ardından araya girmişti.
_Bence kalsın. _
Özün, şaşkınlık içinde Arinin, Bügeye öfke saçan gözlerine odaklanmıştı.
Bügenin Nevaya olan bu tavrı bütün ekibi strese sokuyordu.
Arini kıskandığı için ne yapacağını şaşırmıştı.
_Ne bakıyorsun Özün.. Arin sen söyle! Biz bu kızı tanımıyoruz bile.
Maral ile Esla yardım edin dediği için kaçmasına yardım ettik.
Şimdi başımıza gelene bak.
Belki de hafızası hiç yok yalan söylüyor.
Belki de bir casus yoksa Ayazın burada olduğunu kim nereden bilecek? Ben bu kıza güvenmiyorum. Arin sende art.... _
_Uzatma Büge. _
Arin sert bir şekilde tepkisini göstermişti.
Bütün ekip Arinin tersine gelmekten hep çekinirdi.
Arin, yumuşak kalpli olduğu kadar oterıte sahibi biriydi.
_Sana ne oluyor Arin? Şu kız geldiğinden beri saçma sapansın! _
Arin tüm öfkesini gözlerinden fışkırtarak Bügeye dönmüş ve parmağını göstermişti.
_Sakın Büge! Sakın haddini aşma. Bu yüzük sana bu yükümlülüğü getirmez. _
Büge, olduğu yerde büzülmüş ve dolan gözlerini kaçırarak önüne dönmüştü.
_İnsan ayırmadan yardım edeceğimize dair anlaşıp devam ettirdik biz bu kurumu. Öylede olmaya devam edecek ve sen.... Büge sende sakın kendi konumunu şaşırma. _
Arin küllerin üzerinden atlamış ve arkasına bakmadan arabasına geçmişti.
O gittikten sonra Arasın gelmesini beklemişler ve ardından hep birlikte arabalara geçip binayı terk etmişlerdi.
Arabasına binen Arin, o sinirle kendini Carim sınırındaki köylük eve atmıştı.
Kocaman bahçeye sahip olan ahşap bir ev.
Ailesinden kalan geçmişin mirası.
Çocukluğunun temelleri, köklerinin en sağlam durduğu bu ev..
Arabadan inmiş ve tahta kapının sürgüsünü kaldırıp bahçeye girmişti.
Yüzüne yayılan o güzel tebessüm, burnuna gelen geçmişin kokusunun özlemindendi.
Gözlerinden tek tek damlayan yaşlar ise, özlemin somutlaşmış haliydi.
Evin arka tarafına geçmiş ve ağaçların altındaki mezarların yanına oturmuştu.
Bir avuç toprak almış ve kokusunu içine çekip elinde ufalamıştı.
_Güzel annem. Bu gün nasılsın? _
Ardından annesinin solundaki Mezarın toprağını da eline aldı..
_Baba. Nasıl anlaşabiliyor musunuz? _
Sustu ve derin bir nefes alıp yavaşça yutkundu.
_Annemi burada da ihmal etmiyorsun değil mi?
Gidecek yerin yok zaten.. Bütün işi omuzlarıma bırakıp gittin baba.
Bu koca ülkenin tüm sorumluluğunu bana yükleyip gittin.
Sen nasıl yetiştin bunlara..
Anne babam bizi boşuna ihmal etmemiş ona kızma.
Zamanında çok kızdık ama şimdi.... Şimdi o kadar iyi anlıyorum ki.
Hem bizi, hem onları korudu ama ben.... _
Yerinden kalktı ve annesinin sağındaki küçük mezara çöktü.
_Ama ben seni koruyamadım.
İki Abi bir sana bakamdık.
Beceremedim ben be.. Ama söz veriyorum. Bu ülkeyi başlarına yıkacağım. Huzur getirmek için elimden geleni yapacağım ve sana bunu yapan kimse ellerimle alacağım canını... _
Önce kardeşinin taze toprağını ardından anne ve babasının toprağını öpüp eve girdi.
Kendini hasır minderlerin üzerine bıraktı ve boylu boyunca uzandı.
Kafasını toplamak için kullandığı bir yerdi burası.
Plan yapabilmek, kendine gelebilmek için.
Bu zaman kadar üzerine bırakılan yükümlülüklerden asla kaçmamış asla gocunmamıştı.
Şimdi ise biraz olsun omuzlarını hafifletmek istemişti.
Birazcık zaman lazımdı. Sadece birazcık....
.........
_Ne yapacaksın bu kızı!? _
Adam, yerde boylu boyunca uzanan kıza tekrar bakmış ve pislik gülümsemesini sergilemişti.
_Gerisine sen karışma. Yardımının karşılığını alacaksın. _
Ayaz, bu adamın kızına olan tutumundan şüpheliydi.
_Mirza Bey. Bunca zaman kızınızı bir denek olarak kullanılmasına müsaade ettiniz. Şimdi ise o kaçtığı yere geri göndererek Yönetimden bir para alabileceğinizi veyahut konum alabileceğinizi düşünüyorsanız eğer.. Yanılırsınız. _
Mirza, Ayazın bu ikazlarını duymuyordu bile...
_Sen karışma ne istediğini söyle yeter. _
Ayaz, Mirzayı elinin altında tutmak için şu anlık karşılığını alma konusunda sessiz kalacaktı.
_Zamanı geldiğinde ödersiniz! _
Arkasını dönüp hücreden çıkacağı zaman tekrar durmuş ve bir hatırlatma yapmıştı.
_Mirza bey.
Eğer Nevayı yönetime teslim ederseniz, yönetim kanunlarını çiğneyip, serbest bırakılan oğlunuzu öldürdüğünüzü tüm vekiller öğrenir. _
Mirza, gözlerini kocaman açmış ve bir anda Ayazın boğazını tutmuştu.
Ayazın adamları bir atmış ama patronlarının işareti ile geri çekilmişlerdi.
_Sen kimi tehdit ediyorsun ahmak herif.?!_
Ayaz, Mirzanın elini tutup sertçe yere indirmişti.
_Çok yaşlandın artık baksana! Elinin, dilinin ayarı yok._
Bozulan yakasını düzeltmiş ve Mirzanın omuzunda toz var gibi sirkeleyerek devam etmişti.
_Yaşlılıkta zor.. Ölüme biraz daha yakın...! Bir ayağı çukurda. Kalp krizi geçirse kimse sorogulamaz..
Hele ki yönetimin gözünde zerre konumu olamayan biri..
Çöpten farksız.... _
Mirza avuçlarını sıkmış ve öylece durmuştu.
Ayaz yanındaki adamlara işaret vermiş ve ikisi Mirzayı çökertmiş diğeri ise Nevayı almıştı.
_Anlaşmamız da bu yoktu Ayaz..! _
Ayaz gülerek yere attığı sigara izmaritini ezmişti.
_Evet. Çünkü bir anlaşmamız yoktu.
Sen Nevayı bana verdin bende sana yaşama şansı._
Adamlar, Mirzanın kafasına siyah bir torba geçirmiş ve kafasına vurarak bayıltmışlardı.
..........