" ဒီမ်က္ႏွာေလးေပၚလဲ ဘာမွမျဖည့္နဲ႕ ရင္မွာလွၿပီးသားပါပဲ ~~~
ဘာမွမေဟာင္းႏြမ္းေသးဘူး ~~~ ယေန႕ထက္ထိေတာ့ ဟိုးအရင္လိုပဲကြယ္ အသစ္ျဖစ္ေနဆဲပဲ ~~~
အခ်ိန္မ်ားစြာေျပာင္းကာ ႏွစ္ေတြေဟာင္းခဲ့လဲ ရာသီစက္ဝန္းမ်ားစြာထဲ ~~~
ျမင္နိုင္တယ္အေရးအေၾကာင္းေလးမ်ားက ဝိုးတဝါးတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ထင္လာေပမယ့္လဲ ~~~
မင္းပါးျပင္ေလးႏူးညံ့ဆဲ အို ေမႊးပ်ံ့ဆဲပဲ ~~~
ယုံပါ ညို႔အားမ်ားကလဲ ရင္ထဲ ခမ္းနားေနတုန္းပဲ မ်က္ဝန္းမ်ားေတာက္ပဆဲ ~~~
ယုံပါ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကလဲ ရင္ထဲ ခ်ိဳျမေနတုန္းပဲ အထိအေတြ႕တို႔ေႏြးေထြးဆဲ ~~~
ဘာမွ မေဟာင္းႏြမ္းဘူး မေျပာင္းလဲဘူးကြယ္ အရင္အတိုင္းပဲ ~~~
ဘာမွ မေဟာင္းႏြမ္းဘူး အို မေျပာင္းလဲဘူး ယုံကြယ္ ~~~ "
မနက္ ၇နာရီပင္မထိုးေသး။ ခုနစ္အိမ္ၾကားရွစ္အိမ္ၾကား အာၿပဲႀကီးႏွင့္ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနသူမွာမည္သူဟု သင္ထင္ပါသနည္း။
တရားခံကေတာ့ ညတုန္းက အစာဝဝလင္လင္စားခဲ့ရတာေၾကာင့္ အားအင္အျပည့္ရွိကာ အူျမဴးေနေသာ ကိုခန႔္မင္းညိုျဖစ္ပါသည္။
ညက ျမတ္ေလးကိုအျပည့္အဝစားသုံးၿပီး အာဟာရသိဒၶိျပည့္ဝေနတာေၾကာင့္ ကိုခန႔္မင္းညိုတစ္ေယာက္တက္ႂကြစြာျဖင့္ မနက္ခင္း ၅နာရီေလာက္ကတည္းကအိပ္ယာထကာ ေဈးသုံးၿပီးေနာက္ ထမင္း၊ဟင္းမ်ားပင္ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးစီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။
အခုလည္း ညကတက္ႂကြမႈေၾကာင့္ ေပက်ံေနေသာအခင္းမ်ားေစာင္မ်ားကို ေလွ်ာ္ဖြတ္ရင္း သီခ်င္းအက်ယ္ႀကီးေအာ္ဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။
မနက္ငါးနာရီမထိုးခင္ခန႔္မင္းညိုနိုးလာစဥ္က ျမတ္ေလးလည္း နိုးလာေသးသည္။ ျမတ္ေလးက မနက္ခင္းပိုင္းလုပ္စရာမ်ားကိုလုပ္ရန္ အိပ္ယာထမည္ဟု ႀကံေသာ္လည္း ခန႔္မင္းညိုက မထခိုင္း။ သူ႕လက္ဆ သူသိသည္ေလ။
ျမတ္ေလးလည္း ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ ထပ္မံအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
ခန႔္မင္းညိုက အိပ္ရာခင္းမ်ားအား ေလွ်ာ္လွမ္းၿပီးေနာက္ မနက္စာသြားဝယ္ရန္ျပင္သည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က အိမ္ႏွင့္ နီးတာေၾကာင့္ စားခါနီးမွသာ အၿမဲသြားဝယ္ျဖစ္သည္။
ခန႔္ညားေမာင္ကလည္း နိုးေနၿပီျဖစ္ၿပီး မိုးလင္းတိုင္း အၿမဲႀကိဳဆိုေနက်ျဖစ္ေသာ တူျဖစ္သူ၏အထုပ္အထည္( သိတယ္မလား အဟင္းဟင္း) မ်ားကိုသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနရသည္။
"ခန႔္ညား မနက္စာ ဘာစားမလဲ အစ္ကိုသြားဝယ္မလို႔"
"ဘယ္ဆိုင္သြားမွာလဲ အစ္ကိုက"
"ထုံးစံအတိုင္း ဒီနားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပဲေပါ့"
"အဲတာဆို ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အီၾကာေကြးနဲ႕ လက္ဘက္ရည္ပဲ ဝယ္ခဲ့ေတာ့"
"ေအး ေအး အဲတာဆို အစ္ကိုသြားၿပီ"
ခန႔္မင္းညို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ေရာက္ေတာ့ ခန႔္ညားႏွင့္ သူစားဖို႔အတြက္ အီၾကာေကြးႏွင့္ လက္ဖက္ရည္မွာလိုက္ၿပီး ျမတ္ေလးအတြက္ကေတာ့ ႏြားနို႔ႏွင့္ ပဲပလာတာတစ္ပြဲ မွာလိုက္သည္။
ပါဆယ္ေစာင့္ေနခိုက္ ဆိုင္ရွင္က ခန႔္မင္းညိုအား ေမးလာ၏။
"ေမာင္ညို ဒီေန႕ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပါလားကြ"
"ဟုတ္တယ္ ဦးေလးေရ ကြၽန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသားက ေနမေကာင္းလို႔ေလ ... ဒီေန႕ေတာ့ပါဆယ္ပဲဆြဲသြားရေတာ့မယ္"
"ေဟ ဂ႐ုစိုက္ဦး မင္းခင္ပြန္းေလးကို ... ခုတေလာ ရာသီအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ တုပ္ေကြးေတြျဖစ္ေနၾကတာ"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး"
ပါဆယ္ရလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ခန႔္မင္းညိုလည္း က်သင့္ေငြရွင္းကာ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခန႔္ညားေမာင္က ခန႔္မင္းညိုဝယ္လာေသာစားစရာမ်ားကို ဖန္ခြက္ႏွင့္ ပန္းကန္မ်ားအတြင္း အသီးသီးထည့္ၿပီး မနက္စာျပင္ဆင္သည့္တာဝန္ကိုယူလိုက္၏။
"ကိုျမတ္သူ ေနမေကာင္းဘူးလား အခုထိမနိုးေသးဘူး"
"ေအး သူနည္းနည္းကိုယ္လက္မအီမသာျဖစ္ခ်င္တယ္ ေျပာလို႔ ျပန္အိပ္ခိုင္းထားတာ ... အစ္ကိုသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ ... ခန႔္ညားက အရင္စားႏွင့္လိုက္ အစ္ကိုတို႔ကိုမေစာင့္ေတာ့နဲ႕"
ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ ခန႔္မင္းညိုက ျမတ္ေလးရွိရာအိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။
ခန႔္မင္းညိုအိပ္ခန္းထဲေရာက္လာေတာ့ ျမတ္ေလးက အိပ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။
ခန႔္မင္းညိုက အိပ္ယာေပၚသို႔တက္ကာ ျမတ္ေလး၏နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းေတာ့ အိပ္ေနေသာျမတ္ေလးက နိုးလာ၏။
ျမတ္ေလးက အိပ္ေနရာမွထထိုင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ခန႔္မင္းညိုကလည္း ကုတင္ကိုေက်ာမွီၿပီးထိုင္လိုက္ကာ ျမတ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။
"ေနရထိုင္ရအဆင္ေျပလား"
"ခါးနည္းနည္းနာတယ္"
ျမတ္ေလးက ခါးနာတယ္ဆိုတာေၾကာင့္ ခန႔္မင္းညိုက ျမတ္ေလး၏ခါးနားတစ္ဝိုက္ကို ႏွိပ္နယ္ေပးေနလိုက္သည္။
"အက်င့္ မရွိေသးလို႔ပါ ... ေနာက္အက်င့္ျဖစ္သြားရင္ နာေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ... က်င့္သားရေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးဖို႔အတြက္ ဒီေယာက္်ားက တာဝန္အျပည့္အဝယူတယ္"
ခန႔္မင္းညိုစကားေၾကာင့္ ျမတ္ေလးက ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး သူ႕ေယာက္်ားအားေျပာလိုက္သည္။
"အကို အရမ္းနစ္နာေနပါဦးမယ္"
ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ေလသံေလးႏွင့္ေျပာလာေသာ ျမတ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ခန႔္မင္းညို အရမ္းအသည္းယားလာတာေၾကာင့္ ျမတ္ေလးႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို စုပ္ယူနမ္းရွိုက္လိုက္၏။
အတန္ၾကာနမ္းၿပီးေနာက္ ျမတ္ေလးေမာလာသည္ကိုသတိထားမိသျဖင့္ ခန႔္မင္းညိုျမတ္ေလး၏ႏႈတ္ခမ္းေလးကို မလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္ႏွင့္ လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။
"ဘာလို႔ ကိုယ့္ခင္ပြန္းေလးက အဲ့ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာတုန္း ... ႐ႊတ္ ... အသည္းယားလာၿပီ ... ႐ႊတ္"
ထိုသို႔ဆိုကာ ခန႔္မင္းညိုတစ္ေယာက္ ျမတ္ေလး၏ပါးႏွစ္ဖက္ကို ထပ္နမ္းျပန္သည္။
ျမတ္ေလးမွာ ခန႔္မင္းညိုက သူ႕ခါးေလးကိုအဆက္မျပတ္ႏွိပ္ေပးေနတာေၾကာင့္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိသလိုခံစားေနရေသာ္လည္း ေယာက်္ားျဖစ္သူ၏ ကဲသဲမႈကိုေတာ့ အသားမက်နိဳင္ေသး။
ရွက္လာတာေၾကာင့္ ခန႔္မင္းညို၏ရင္ခြင္ထဲ မ်က္ႏွာေလးအပ္ကာ ပိုတိုးဝင္မိသည္။
ခန႔္မင္းညိုကေတာ့ ျမတ္ေလး၏ အျပဳအမူေလးေၾကာင့္ ႏြားျပာႀကီးေအာက္သြားမရွိသကဲ့သို႔ ၿပဳံးၿဖီးေနရင္း ျမတ္ေလး၏ ခါးေလးကိုႏွိပ္ေပးေနေတာ့သည္။
အတန္ၾကာအႏွိပ္ခံၿပီးေနာက္ ျမတ္ေလးက ခန႔္မင္းညိုရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္ကာ ခန႔္မင္းညိုအားေျပာလိုက္သည္။
"သက္သာၿပီအကို မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့မယ္ ... ကိုဈာန္တို႔လာမွာမို႔ခ်က္ျပဳတ္ရဦးမယ္"
"ထမင္းနဲ႕ ဟင္းက ကိုယ္ခ်က္ၿပီးသြားၿပီ ... ၾကက္သားဆီျပန္ဟင္းရယ္၊ အခ်ဥ္ဟင္းရယ္ ေနာက္ၿပီး ပဲပုတ္ေစ့ကိုခပ္စပ္စပ္ေလးေၾကာ္ထားတာရယ္ "
"ျမတ္ေလးကိုေတာ့ ႏွိုးတာမဟုတ္ဘူး"
"ကိုယ့္အမ်ိဳးသားေလးက ညကကိုယ့္ေၾကာင့္ပင္ပန္းထားလို႔မႏွိုးရက္ပါဘူးဗ်ာ ... ကဲ သက္သာၿပီဆို မ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့ ... ၿပီးရင္မနက္စာစားၾကမယ္"
"ဟုတ္"
"လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေရာ အဆင္ေျပပါ့မလား ... ေရခ်ိဳးခန္းကို ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးရမလား"
"လိုက္မပို႔ေပးနဲ႕ရတယ္ အဆင္ေျပတယ္"
"ေသခ်ာလို႔လား"
"ေသခ်ာပါတယ္ အကိုရဲ႕"
ျမတ္ေလးမ်က္ႏွာသြားသစ္ေတာ့ ခန႔္မင္းညိုက အိပ္ယာသိမ္းသည္။ ၿပီးေနာက္ ခန႔္မင္းညိုက ျမတ္ေလးေသာက္ရန္အတြက္ ဝယ္လာသည့္ ႏြားနို႔ကို ျပန္ေႏႊးလိုက္သည္။
ႏြားနို႔ေႏႊးၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ျမတ္ေလးကလည္း မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသြားတာမို႔ ႏွစ္ေယာက္သား မနက္စာအတူတူစားၾကသည္။
"အကို ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ၿပီးၿပီလားဟင္"
"ကပ္ၿပီးပါၿပီ ခင္ဗ်ာ"
ခန႔္မင္းညိုရဲ႕အေျဖစကားကိုၾကားရေတာ့ ျမတ္ေလးက သေဘာက်စြာျဖင့္ ၿပဳံးလိုက္တာေၾကာင့္ ျမတ္ေလး၏ပါးျပင္ထက္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွစ္ဖက္က ထင္ရွားစြာေပၚလာသည္။
သင္သိပါသလား? အေမာင္ခန႔္မင္းညိုဟာ ထိုအၿပဳံးကိုအငမ္းလြန္ၿပီး အီၾကာေကြးကိုကိုက္ရင္းတန္းလန္းေလာကႀကီးနဲ႕ အဆက္ျပတ္သြားတယ္ဆိုတာ။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ကေလးေပြ႕ခ်ီထားတဲ့ ခန႔္ညားေမာင္ကအိမ္ထဲဝင္လာကာ ျမတ္ေလးအား လွမ္းေမး၏။
"ကိုျမတ္သူ ကိုယ္လက္မအီမသာျဖစ္ေနတယ္ဆို"
ခန႔္ညားေမာင္၏ စကားေၾကာင့္ အငမ္းလြန္ကာ ေလာကႀကီးႏွင့္ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ ခန႔္မင္းညိုက ျပန္အသိဝင္လာၿပီး ျမတ္ေလးကေတာ့ မ်က္ႏွာပူၿပီး မ်က္ႏွာေလးရဲခနဲပင္။
ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္သာသိသည္ေလ။
မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံး ရဲတက္လာတဲ့ ျမတ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ခန႔္ညားေမာင္က စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ေျပာလာျပန္သည္။
"ကိုျမတ္သူ မ်က္ႏွာလည္း ရဲေနပါ့လား အဖ်ားရွိေနၿပီထင္တယ္ ... ႐ြာကေဆးခန္းသြားျပပါလား မေန႕က ေဈးဝယ္ေတြ အခ်င္းခ်င္းေျပာေနတာ ကိုစိုးသူရိန္ေရာက္ေနတယ္တဲ့"
ကိုစိုးသူရိန္ကဆရာဝန္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ခက္မၿမိဳ႕ေပၚမွ ႐ြာသို႔ ႏွစ္လတစ္ခါလာေရာက္ကာ ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ား၏ က်န္းမာေရးကို စစ္ေဆးေပးေနၾကျဖစ္သည္။
ကိုစိုးသူရိန္က ျမတ္ေလးကို တစ္ဖက္သတ္ႀကိဳက္ေနသူျဖစ္သည္။
သူ႐ြာသို႔ေရာက္လာတိုင္း ျမတ္ေလးဆီကိုလာလည္တတ္ၿပီး ခန႔္ညားေမာင္တို႔ မိသားစု႐ြာကိုလာလည္စဥ္က တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေတြ႕ဖူးတာေၾကာင့္ ခန႔္ညားေမာင္က ကိုစိုးသူရိန္ကို မွတ္မိေနတာျဖစ္သည္။
ခန႔္ညားေမာင္မွတ္မိပါေသးသည္။
ကိုျမတ္သူကို ကိုစိုးသူရိန္က ပိုးေၾကးပန္းေၾကအျဖစ္ေပးေသာ ၿမိဳ႕ကဝယ္လာေပးသည့္ မုန႔္အခ်ိဳမ်ားကို ကိုျမတ္သူကမစားသျဖင့္ ခန႔္ညားေမာင္က ေစတနာ့ဝန္ထမ္းလုပ္ကာ အကုန္စားေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ တစ္ပတ္ေလာက္ေခ်ာင္းဆိုးသြားခဲ့သည္အေၾကာင္းကိုေပါ့။
ထိုအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ခန႔္ညားေမာင္ အခုေတာင္လည္ေခ်ာင္းပင္ယားလာသလိုလို။
ထိုအခ်ိန္က ခန႔္ညားေမာင္၏ ဘႀကီး ကိုျမတ္သူ၏ဖခင္ျဖစ္သူကလဲ ကိုစိုးသူရိန္ကို သားမက္အျဖစ္ အနည္းငယ္သေဘာက်ပဳံရသည္။
ကိုျမတ္သူဘက္ကေတာ့ ကိုစိုးသူရိန္အေပၚသာမန္ခင္မင္မႈထက္မပို။
ဘႀကီးက ကိုျမတ္သူကို ကိုစိုးသူရိန္ႏွင့္ဆို စိတ္ခ်ရသည္မို႔ သေဘာတူသည့္အေၾကာင္း အရိပ္အႁမြက္ျပေျပာေသာ္လဲ ကိုျမတ္သူကေတာ့ အင္းမလုပ္အဲမလုပ္။
တကယ္ပဲ အရိပ္ျပလို႔အေကာင္မျမင္တာလား တမင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလားဆိုတာကေတာ့ ကိုျမတ္သူသာအသိဆုံးျဖစ္လိမ့္မည္။
အခုေတာ့လည္း ကိုခန႔္မင္းညိုႏွင့္အိမ္ေထာင္က်ကာ အိမ္ေထာင္ေရးကလည္း အေတာ္ေလးကိုအဆင္ေျပေနၿပီျဖစ္သည္။
ကိုခန႔္မင္းညိုက ေဘးလူအျမင္ကပ္ရေလာက္ေအာင္ကို ကိုျမတ္သူကို ခ်စ္ေပးသည္။
ကိုျမတ္သူကိုစိတ္ခ်ရေသာ္လည္း တခါတရံကိုခန႔္မင္းညို၏ ကဲသဲမႈတစ္သိန္းကို မခံစားနိုင္။
ခန႔္ညားေမာင္ ေတြးေနရင္းမွ ကဲကဲသဲသဲကိုခန႔္မင္းညိုကို ပညာေပးရန္ အႀကံတစ္ခုရလိုက္သည္။
"အဲ့ ကိုစိုးသူရိန္ကေလ ကိုျမတ္သူကို အေသအလဲႀကိဳက္ခဲ့တာေလ"
ေရေႏြးေသာက္ေနေသာခန႔္မင္းညို : "..." ဖူးးးး အဟြတ္ အဟြတ္
ေဘးမွာထိုင္ေနေသာ ျမတ္ေလးက ခန႔္ညားေမာင္ စကားေၾကာင့္ ေရေႏြးေသာက္ရင္း သီးသြားေသာ ေယာက္်ားျဖစ္သူ၏ ေက်ာျပင္ကို ခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ေပးလိုက္၏။
"ဘာႀကီး ...အဟြတ္... အဲ့လူက ျမတ္ေလးကို အေသအလဲႀကိဳက္ခဲ့တာ ... ျမတ္ေလး ဟုတ္လား"
ျမတ္ေလးကလည္း ရိုးရိုးသားသားပင္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္။
ျမတ္ေလး၏ ေခါင္းၿငိမ့္ျပမႈ အဆုံးတြင္ေတာ့ ခန႔္မင္းညိုက မ်က္ႏွာေၾကာႀကီးတည္တင္းကာ အံႀကိတ္သံျဖင့္ "ျမတ္ေလး အခန္းထဲကိုလိုက္ခဲ့"ဟု ဆိုၿပီး အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္သြားေတာ့သည္။
=========================
ခန႔္မင္းညို အမွန္တကယ္ႀကီး စိတ္တိုေနသည္ဟု သင္ထင္ပါသလား?
အေျဖကေတာ့ နိုး ပါ။
သူသိတာေပါ့။ ျမတ္ေလးက သူကိုခ်စ္ေနတာ။ ႏႈတ္ကဖြင့္မေျပာေပမယ့္လဲ ျမတ္ေလးရဲ႕ အျပဳအမူေလးေတြကေနခံစားလို႔ရပါတယ္ေနာ္။
ခန႔္မင္းညို တမင္သက္သက္စိတ္တိုခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့
ျမတ္ေလးနဲ႕ ခ်စ္ၾကည္ႏူးတစ္တီတူးခ်င္ေသးလို႔ပါပဲ။
စိုးသူရိန္ဆိုသည့္ ဆရာဝန္က ျမတ္ေလးကို ႀကိဳက္ေနသည္ဆိုသည့္စကားကိုၾကားေတာ့ ခန႔္မင္းညို စိတ္ထဲသဝန္တိုမိပါသည္။
ဒါေပမဲ့ ျမတ္ေလးဘက္က စိတ္ဝင္စားခဲ့လွ်င္ေတာင္ လက္မထပ္ခင္အခ်ိန္အရင္တုန္းက ကိစၥေတြမို႔ သူေဗြယူမွာမဟုတ္။
အခုအခ်ိန္မွာ ျမတ္ေလးက သူ႕အပိုင္ပင္။
ျမတ္ေလးကိုသူစိတ္ခ်ေသာ္လည္း ကေလးဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ ျမတ္ေလး၏ႏႈတ္က ခ်စ္တယ္ဆိုသည့္စကားကိုေတာ့သူၾကားခ်င္ေသးသည္။
အၿမဲလိုလို ခန႔္မင္းညိုက ျမတ္ေလးကိုခ်စ္သည္ဟု တဖြဖြေျပာဖူးေသာ္လည္း ျမတ္ေလးကေတာ့ သူ႕ကိုခ်စ္သည့္အေၾကာင္း ထုတ္မေျပာဖူးေသး။
အခြင့္အေရးရတုန္း သူ႕ခင္ပြန္းေသးေသးေလးကို အနိုင္က်င့္ကာ အေျဖေတာင္းပစ္ဦးမည္။
လူကိုေရာ၊ စိတ္ကိုပါ အပိုင္ရေၾကာင္း အတည္ျပဳၿပီး ခန႔္မင္းညိုတို႔ ဂုဏ္ဆာပစ္ပါဦးမည္။
ဆိုင္ကိုေတာ့ သူတို႔လင္မယားၾကား ခြၽန္တဲ့ ေကာင္စုတ္ေလး ဖြင့္ပါလိမ့္မည္။
ျမတ္ေလးက ခန႔္ညားေမာင္ကို ဆိုင္ဖြင့္ထားရန္ ေျပာၿပီးေနာက္ အိပ္ခန္းထဲသို႔လိုက္သြားသည္။
အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ခန႔္မင္းညိုက အိပ္ယာေပၚမွာလွဲေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာႀကီးကေတာ့တည္တင္းေနတာေၾကာင့္ ျမတ္ေလးလည္း ေၾကာက္လာသျဖင့္ ကုတင္ေဘးတြင္ရပ္ေနလိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚက ခန႔္မင္းညိုက ျမတ္ေလးအားေျပာလိုက္၏။
"အဲ့မွာဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ ... လာေလ ... ကိုယ့္ေဘးမွာလာလွဲ"
ျမတ္ေလးက စကားနားေထာင္စြာဝင္လွဲလာေတာ့ ခန႔္မင္းညိုက အက်င့္အရ ျမတ္ေလးကို သူ႕လက္တစ္ဖက္ေပၚေခါင္းအုံးေစကာ ေပြ႕ဖက္ထားသည္။
"အဲ့စိုးသူရိန္နဲ႕ ျမတ္ေလးနဲ႕က ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ေသးလား"
"ဟင့္အင္း မျဖစ္ပါဘူး "
" ျမတ္ေလးက သူ႕ကိုစိတ္ဝင္စားခဲ့ေသးလား"
"ဟင့္အင္း ျမတ္ေလးက သူ႕ကိုရိုးရိုးသားသားပဲခင္တာပါ"
"ေအာ္ အဲ့တာဆိုျမတ္ေလးက သူ႕ကိုမခ်စ္ဘူးေပါ့"
"ဟုတ္"
"ကိုယ္နဲ႕လက္မထပ္ခင္ ျမတ္ေလးမွာခ်စ္ရတဲ့သူေတြမ်ားရွိခဲ့ေသးလား"
"မရွိဘူး"
ျမတ္ေလး၏ အေျဖစကားေၾကာင့္ ခန႔္မင္းညိုလည္း ေက်နပ္သြားရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ၿခံႏွစ္ပတ္ပတ္ေျပးၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။
"အဲ့တာဆို အခုေရာ"
"ဟင္"
"အခုေရာ ခ်စ္ရမယ့္သူရွိလား"
ျမတ္ေလး၏ မ်က္ႏွာေလး ပူၿပီး ပါးမို႔မို႔ေလးနဲ႕ နား႐ြက္ေလးမ်ား နီရဲလာျပန္ပါသည္။
"အင္း ရွိတယ္"
"ဘယ္သူလဲ"
ျမတ္ေလး ရွက္လြန္းလို႔ ခုခ်ိန္ ကုတင္ေအာက္ထဲ ဝင္ပုန္းပစ္ခ်င္ေနပါၿပီ။
ျမတ္ေလးက ရွက္လို႔ မေျဖခ်င္။ သို႔ေသာ္ ကိုရစ္ႀကီး ကိုခန႔္မင္းညိုကေတာ့ အလြတ္မေပးပါ။
"ေျဖေလ ျမတ္ေလးရ ... ဘယ္သူလဲလို႔"
ျမတ္ေလးက တိုးတိုးေလးေျဖလာသည္။
"အကို႔ ကို ခ်စ္တာ"
ေျပာၿပီးေနာက္ ရွက္ၿပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲ အတင္းတိုးဝင္ကာ မ်က္ႏွာဝွက္ထားေသာ ျမတ္ေလးကို ခန႔္မင္းညိုအရမ္းအသည္းယားလာသည္။
နား႐ြက္ကေလးေတြမ်ား နီလို႔။
အသည္းယားလာသျဖင့္ ထပ္စခ်င္တာေၾကာင့္ ခန႔္မင္းညို သူ႕မ်က္ႏွာကို တည္တင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ၿပီး မ်က္ႏွာတည့္တည့္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ဘယ္ကအကိုလဲ ... အကို က ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေရာရွိတာဟုတ္ရဲ႕လား"
ျမတ္ေလးက သူ႕ေမးခြန္းေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးတည္တင္းသြားၿပီး ခဏၿငိမ္က်သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ခန႔္မင္းညို၏မ်က္ႏွာကိုျပန္ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္မ်ား ပိုးတိုးေပါက္ေတာက္က်လာကာ ငိုခ်လာေတာ့သည္။
"အဟင့္ ... အကိုပါဆိုမွေတာ့ ကိုခန႔္မင္းညိုေပါ့ ... အကို ဆိုတဲ့ စကားကို ကိုခန႔္မင္းညိုက ေခၚခိုင္းလို႔ ျမတ္ေလးက ေခၚတာ ... ျမတ္ေလးက ကိုယ့္ေယာက္်ားကလြဲလို႔ သူစိမ္းေယာက္်ားကိုမ်ား စိတ္ရွိမယ္ထင္ေနတာလား ...အဟင့္ ... ကိုခန႔္မင္းညိုက ျမတ္ေလးကိုယ္က်င့္တရားကို ေစာ္ကားလိုက္တာ .... ျမတ္ေလးမွာ ကိုခန႔္မင္းညိုလို ရည္းစားေဟာင္းလည္း မရွိဘူး ... ကိုခန႔္မင္းညိုလိုလည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ပိုင္းကို ရည္းစားေဟာင္း နာမည္ မေမ့နိုင္ဘဲ ေယာင္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး ...ျမတ္ေလးကို ကိုခန႔္မင္းညိုလို ဘယ္ရည္းစားေဟာင္းကမွ လာမရွာဘူး ... ဟင့္ ႐ႊတ္... ကိုခန႔္မင္းညိုလိုလည္း ရည္းစားေဟာင္းနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္တည္း သြားမေတြ႕ဘူး"
ျမတ္ေလး ရွက္တာေရာ စိတ္တိုလာတာေရာ ေပါင္းၿပီး ငိုခ်လိဳက္ေတာ့သည္။
ခန႔္ညားေမာင္ရွာခဲ့သည့္ ျပႆနာကိုေျဖရွင္းၿပီးေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းအကိုေမးသည့္ ေမးခြန္းမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္ေလးမွာ ပူထူေအာင္ ရွက္မိေနတာျဖစ္သည္။
"ဘယ္ကအကိုလဲ... အကို က ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေရာရွိတာဟုတ္ရဲ႕လား" ဆိုေသာစကားကိုၾကားေတာ့ ျမတ္ေလး ရွက္စိတ္ကေနေဒါသထြက္သြားတာျဖစ္သည္။
မသိလွ်င္ ကိုယ္ကပဲ ေယာက်္ားတကာကို အကိုလို႔ေခၚၿပီး လိုက္တမ္းတေနသလိုလို။
သူ႕ကိုေတာင္ သူေခၚ ခိုင္းလို႔ အကို လို႔ေခၚတာ။
ကိုယ့္မွာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ သူကလြဲလွ်င္ ဘယ္သူမွမရွိတာ သူအသိဆုံး။
ျမတ္ေလး ကိုခန႔္မင္းညိုကိုေၾကာက္ေသာ္လည္း ကိုယ္က်င့္တရားကိုေတာ့ ေစာ္ကားလွ်င္ ၿငိမ္ခံေနမွာမဟုတ္။
ျပန္ေျပာလို႔ ရိုက္လွ်င္လည္း အရိုက္ခံလိုက္မည္။
မေန႕ကတေနကုန္ ၿမိဳ႕ေပၚသြားထားၿပီး ညကလည္း မနားရ။ ေနာက္က်မွ အိပ္ရၿပီး ေမွာက္လိုက္လွန္လိုက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ထားရတာေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနတာျဖစ္သည္။
လူကပင္ပန္းၿပီး ၿငီးစီစီျဖစ္ေနကာ မလန္းမဆန္းျဖစ္ေနခ်ိန္ ဒီစကားၾကားလိုက္ရေတာ့ ေဒါသလည္းထြက္၊ ဝမ္းလည္းနည္းလာကာ ငိုခ်ပလိုက္ေတာ့သည္။
စိတ္တိုလာေတာ့ အရင္က စိတ္ထဲ မေက်နပ္ခဲ့တာေတြပါ ပြင့္အန္က်လာေတာ့၏။
ခန႔္မင္းညိုကေတာ့ ျမတ္ေလးငိုကာ ေျပာလာသည့္ စကားမ်ားေၾကာင့္ တအံ့တဩ။
သူမွားသြားခဲ့တာ။ စခ်င္တာပဲ သိၿပီး မေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းကိုသြားေမးမိခဲ့တာ။
ရင္ခြင္ထဲက ခင္ပြန္းေသးေသးေလးကေတာ့ ငိုယိုၿပီး သူ႕ကို ရန္ေတြ႕ၿပီးေနာက္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္ရန္ ႐ုန္းေနေလသည္။
ခန႔္မင္းညိုလဲ မလႊတ္ေပးပဲ ႐ုန္းေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အတင္းခ်ဳပ္ကာဖက္ထားသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္က႐ုန္း၊ တစ္ေယာက္ကခ်ဳပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနရာမွာ ခန႔္မင္းညိုက ေတာက္ တစ္ခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္လိုက္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲမွ ကိုယ္ေသးေသးေလးက တစ္ခ်က္တုန္သြားၿပီး ၿငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ တရႈံရႈံ႕ႏွင့္ ငိုေနေတာ့သည္။
ျမတ္ေလးက အေတာ္ေလးေဒါသထြက္ေနပုံရသည္။
သူ႕အားရန္ေတြ႕စဥ္က အကိုလို႔ေတာင္မေခၚေတာ့။ ကိုခန႔္မင္းညိုဆိုေသာ သူ႕နာမည္ခ်ည္းသာ ေခၚသြားသည္။
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမွန္းမသိ စုထားေသာ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကလည္း အခုမွေပါက္ကြဲထြက္လာသည္။
သူ႕အားေၾကာက္လို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။
အေကာင္ေသးေလးက အဆိပ္ေလးေတာ့ပါသား။
ခန႔္မင္းညို သက္ျပင္းခ်ၿပီး ျမတ္ေလး၏ ေက်ာျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးရင္း ေတာင္းပန္လိုက္၏။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ... ျမတ္ေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေတာ့ ကိုယ္ကမေနနိုင္ပဲ စခ်င္တာနဲ႕ ေျပာသင့္လား မေျပာသင့္လား မစဥ္းစားမိဘဲ ေျပာလိုက္မိတာ ... ကိုယ္တမင္ ျမတ္ေလးရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားကိုေစာ္ကားခ်င္လို႔ေျပာလိုက္တာ မဟုတ္ရပါဘူးကြာ ... ေနာက္ဒါမ်ိဳးစကားေတြမေျပာမိေအာင္ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္ ... စိတ္ေလွ်ာ့ပါေနာ္ အခ်စ္ကေလး ... ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္ေပးေနာ္ ... ေနာ္ .... အခ်စ္"
ျမတ္ေလးက အငိုလြန္ၿပီး ရွိုက္သံေလးေတြေတာင္ထြက္ၿပီး စကားမေျပာနိုင္ေသး။
"ၾကည့္ဦး အငိုလြန္ၿပီး စကားေတာင္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး ... ေရေသာက္မလား"
ျမတ္ေလးက ရင္ခြင္ထဲမွေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္။
ခန႔္မင္းညို ကုတင္ေဘးရွိစားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာ ေရဘူးထဲမွ ေရကို ေရဘူးေဘး ပန္းကန္ျပားအေသးေလးေပၚတြင္ေမွာက္ထားေသာ ဖန္ခြက္ေလးထဲထည့္ကာ ျမတ္ေလးကိုယူေပးလိုက္သည္။
ျမတ္ေလးကထထိုင္ၿပီး ဖန္ခြက္ထဲမွ ေရအကုန္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေသာက္လိုက္၏။
"အဆင္ေျပသြားၿပီလား ယူဦးမလား"
"မယူေတာ့ဘူး"
ခန႔္မင္းညို ဖန္ခြက္ကို သူ႕ေနရာသူျပန္ထားၿပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းကိုမွီထိုင္ကာ သူ႕ခင္ပြန္းေလးကိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲတြင္ ျပန္လည္ေထြးေပြ႕ထားလိုက္သည္။
ရင္ခြင္ထဲမွလူ၏ ေမးေစ့ေလးကိုကိုင္ကာ မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့ေစေတာ့ ငိုထားတာေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြက နီရဲေနသည္။ မ်က္ရည္ေတြ ႏွာရည္ေတြႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးက ေပပြေနကာ တကယ့္ေၾကာင္ေခ်း႐ုပ္ကေလး။
ခန႔္မင္းညို ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းကာ ခင္ပြန္းေလးအား ေခ်ာ့ေမာ့လိုက္၏။
"ကိုယ့္ကို စိတ္မဆိုးနဲ႕ေတာ့ေနာ္ ... ကိုယ္ေနာက္ထပ္မမွားေအာင္ဆင္ျခင္ပါ့မယ္ ... ကိုယ္က စခ်င္ေဇာနဲ႕မွားသြားတာ ... ျမတ္ေလးက ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္မယ္မဟုတ္လား"
ထိုသို႔ေျပာေတာ့ ရင္ခြင္ထဲကေၾကာင္ေခ်း႐ုပ္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္။
"အဲ့တာဆို ကိုယ့္ကိုခ်စ္လား"
ေၾကာင္ေခ်း႐ုပ္က ထပ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ နား႐ြက္နီနီေလးႏွင့္ ေၾကာင္ေခ်း႐ုပ္ေပါ့။
"ကိုယ္က ျမတ္ေလးပါးစပ္ကေျပာတာၾကားခ်င္တာ"
ရင္ခြင္ထဲက နား႐ြက္နီေၾကာင္ေခ်း႐ုပ္က ေခါင္းေမာ့ကာမ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ သူအရမ္းသတၱိရွိေနတာ ၾကည့္စမ္း။
ၿပီးေတာ့ နား႐ြက္နီေၾကာင္ေခ်း႐ုပ္က ဆူပုတ္ပုတ္ေလးႏွင့္ေျဖလာသည္။
"အကို႔ကို ျမတ္ေလး ခ်စ္တယ္ဗ်"
ဒီတစ္ခါ နား႐ြက္ေတြနီလာတာကေတာ့ ေၾကာင္ေခ်း႐ုပ္ေလးေခါင္းတင္ထားတဲ့ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးရဲ႕ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေနပါသတဲ့။
=============================
ေမႊလိုက္ရသျဖင့္ အားရေက်နပ္ေနေသာ ခန႔္ညားေမာင္ : လင္မယားဆိုတာ အၿမဲတမ္းခ်စ္ျပေနတာမေကာင္းဘူး တခါတေလ သဝန္တိုမႈေလးေတြနဲ႕ ရန္ျဖစ္စကားမ်ားေပးမွ
(* အခ်စ္ေရးအိမ္ေထာင္ေရးမွာကြၽမ္းက်င္ေသာ လူတတ္ႀကီးစတိုင္ဖမ္းကာေျပာေန*)
စာေရးသူ : ေအာ္ ငါ့သားေလးအက္ဖ္ေအေကာင္ခန႔္ညား မုန႔္အခ်ိဳေတြမစားဘဲ ရင္က်ပ္ေခ်ာင္းဆိုးမယ့္ သူ႕ကံၾကမၼာကို သူမသိရွာဘူး
====================
အေခ်ာ့ခံခ်င္ၿပီး ခ်စ္စကားေတြၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ ရစ္စိန္လုပ္လိုက္တဲ့ ေမာင္ခန႔္မင္းညိုတို႔ သူက တစ္ျပန္ ျပန္ေခ်ာ့လိုက္ရပါတယ္။
ျမတ္ေလးကလဲ စိတ္ေတြအရမ္းဆိုးေတာ့ အရမ္းေခ်ာ့ရတာပဲ။ ငါးမိနစ္မၾကာဘူး။
Little_taro00
Edited – 13 October 2022
Old version – 7 Oct and 12 Oct 2022