het huis Anubis en het verborgen verdriet

hoofdstuk 10

Jeroen zit op bed en probeer wat noten op de gitaar. Patricia komt de kamer in. "Oh je was er al weer".
Jeroen knikt.
"Wat doe je?".
Jeroen slaakt een zucht: "surfen".
"Waarom heb je dan een gitaar?".
"Omdat ik gitaar speel natuurlijk. Maar ik kan het niet".
"Niet zo snel opgeven liefje".
Jeroen laat een kleine glimlach zien.
"Ga anders op les"
"Is dat niet duur?".
Patricia haalt haar schouders op. "Geen idee. Waarom speel je eigenlijk gitaar? Je vond dat toch voor mietjes?"
"Ik heb me bedacht"
"Appie zeker?"  Vraagt ze.
Jeroen knikt zacht. "Hij kon het. I...ik wilde alleen nooit naar hem luisteren". Een traan druppeld over zijn wang naar beneden, die land op de gitaar. "I...ik mis hem zo".
"Wij allemaal liefje".
"We moeten iets voor hem doen. Een herdenking".
Patricia denkt na. "Over 2 maanden is...was doe toch jarig?".
Jeroen knikt. "W...we kunnen het dan doen?".
Patricia glimlacht naar hem en knikt.
"Een mooi idee. Nodigen we Lars dan ook uit?".
"H...hij kende Appie toch niet?".
"Lars kan er toch ook niks aan doen dat Lars Appies plek in heb genomen".
Jeroen knikt omdat die weet dat ze gelijk heeft. Patricia geeft hem een zoen. "Alles komt goed".
"Ik ga op zijn verjaardag spelen".
"Goed van je" glimlacht ze
Jeroen glimlacht en staat op. "Nieke! Nienke kan gitaar spelen!". Zonder op antwoord te wachten rent die naar boven. Zonder te kloppen gaat die de kamer in. Nienke zit op bed en Amber kijkt geschrokken op. "Jeroen!! Ik had naakt kunnen staan!".
Jeroen probeert niet te lachen om de hysterische Amber.
"Nieke kan je me helpen?".
"Ja hoor, waar mee?".
"Gitaar leren spelen".
Amber kijkt hem verbaast aan: "sinds wanneer?".
"Ik leer het voor Appie. Hij kon het ook en ik wil iets voor hem spelen".
Amber glimlacht en probeert haar tranen te verbergen. Ze mist Appie ook nog steeds.
"Maar wil je dat Nieke?".
Nienke glimlacht: "Ja tuurlijk"