Jeroen smeert een boterham aan tafel. Het is ochtend en een drukte van belang. Er wordt gezellig geklets. Op deze momenten mist Jeroen Appie het meest. Meestal kwam die er boven uit. Hij kijkt naar Amber. Ze oogt vrolijk, maar wat leef er van binnen? Voor haar moet het ook moeilijk zijn. Niet dat het hem wat interesseert. Meteen denkt die er aan hoe egoïstisch dat eigenlijk klinkt. Hij kijkt naar de pot pindakaas op tafel. Zelf houdt die helemaal niet van pindakaas. Maar Appie was er gek op. Hoe meer hagelslag er op hoe beter. Hij glimlacht en smeert pindakaas op zijn brood en gooit er een dikke laag hagelslag er op. De andere blikken negerend.
Als Jeroen de school in loopt voelt doe zich anders. Levender. Hij denk nog aan Appie...maar dan op een blije terug blik. Hij denkt nu aan de leuke dingen...niets kon zijn dag nog stuk krijgen...dacht die toen nog.
Hij volgt na tijden weer braaf de les. In de pauze is Patricia bij hem. Wat die erg fijn vind. In de pauzes was die vaak samen met Appie. Lekker lol trappen. Als echte pubers. Jeroen kijkt naar zijn vriendin. "Ben je nog boos?"
"Nee tuurlijk niet, ik begrijp je wel".
Jeroen glimlacht. Wat boft die toch met zo'n vriendin. Hij knuffelt haar en zoent haar dan. Even genieten... van elkaar. Ze houden elkaar vast en strelen elkaar. Voor het eerst naar lange tijd hebben ze dan seks met elkaar. Er is maar één keer de gedachten dat Appie dit nooit meer met Amber kan doen.
YOU ARE READING
het huis Anubis en het verborgen verdriet
RandomAppie is net begraven en de Anubis bewoners proberen hun leven weer op te bouwen. maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. zal het de bewoners lukken om hun verdriet te vergeten? om open voor elkaar te zijn? Om het verdriet een plekje te geven? le...
