Jeroen loopt zijn kamer in. Niet eens Appies kamer meer. Lars heeft af en toe sorry gezegd. Voor hem moet het ook moeielijk zijn. Hij neemt gewoon de plek van een dode vriend in.
Jeroen kijkt naar de dozen waar Appies spullen in zitten. Kleding, kostuums, zijn gitaartje, en detective spullen. Er werd gevraagd wat we met de spullen moesten gaan doen. Sommige zeiden we doen. Maar Jeroen moest daar niets van weten. Het zijn Appies spullen. Niet van de andere. Wat mist die Appie. Jeroen stapelt de vier dozen op elkaar. Ju maar hopen dat die niet om valt. Hij ziet Appie voor zich komen die expres de dozen om duwt. Gewoon om te plagen. Pesten deed die niet vaak. Alleen de leraren dan. Maar aan Jeroens valse plannetjes wilde die vaak niet mee doen, maar hij deed het wel om Jeroen niet teleur te stellen. En stiekem waa Jeroen ook snel bang.
Plots denkt Jeroen aan de kelder. Waar ze Patricia en Amber wilde laten schrikken met een masker. Wat gilde hun zeg. Toen Appie het masker was vergeten moest doe terug. Jeroen wilde niet mee. Eigenlijk durfde die dat niet. Appie noemde hem een angsthaas (dat was terecht) maar hij zei ook dat het niks uit maakte. Hij wilde het wel doen.
Toen Appie lang weg bleef overwon die zijn angst en ging die met Fabian de kelder in waar ze Appie vonden in een kast. Totaal in shock.
En toen die naar het ziekenhuis moest omdat die iets had opgedronken was die bang dat die dood zou gaan. Maar nu is er geen angst mee, maar ook geen hoop
आप पढ़ रहे हैं
het huis Anubis en het verborgen verdriet
बेतरतीबAppie is net begraven en de Anubis bewoners proberen hun leven weer op te bouwen. maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. zal het de bewoners lukken om hun verdriet te vergeten? om open voor elkaar te zijn? Om het verdriet een plekje te geven? le...
