Vol 4- Chapter (8): -I love you
"ယွမ် 100,000 ပဲ မဟုတ်လား။ အဲ့ဒါ ကျုပ်အတွက် ထမင်းတနပ်စာလောက်ပဲ ရှိပါတယ်"
မစ္စတာစုန့် က အမှုမထားသည့် အသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"သူက ထမင်းစားတာလား၊ ငွေတွေကို ထိုင်ဝါးနေတာလား.... "
ချန်မင်ရွှိ က Tang Feng ကို ဘေးသို့ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး နားရွက်နားကပ်ကာ တီးတိုး အတင်းပြောလိုက်သည်။
"ငါက ကြွားလုံးထုတ်တာကို သဘောကျတဲ့ အထက်တန်းလွှာက လူတွေကို မုန်းလိုက်တာ "
လူဘယ်လောက်က တနေကုန် အဲ့လောက်ပိုက်ဆံတွေကို အိတ်ထဲ ထည့်ပြီးလျှောက် သွား နေလို့လဲ။
"ဝိုး၊ ယွမ် 100,000 က စီအီးအိုစုန့်အတွက် ထမင်းတနပ်စာလောက်ပဲ ရှိတယ်ဆိုတော့... ကျုပ်က ဒီပန်းချီကားလေးကို တတ်နိုင်ပါ့မလားတောင် မသိတော့ဘူး။ "
Charles က ထုံးစံအတိုင်း ရယ်မောပြီး စိတ်တိုင်းကျ ဈေးကို တိုးပေးလိုက်တော့သည်။
"ကောင်းပြီး။ မူလဈေး ယွမ် 100,000 အပြင် တစ်ယွမ် တိုးပေးမယ်....ဟား...ဟား... "
ချားလ်ရဲ့ စကားကို ကြားတော့ စီအီးအိုစုန့်ရဲ့မျက်ခုံးက နှစ်ကြိမ် ပင့်လိုက်ကာ ကဲ့ရဲ့ရှုံ့ချဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ကျူပ်က ယွမ် 200,000 သိန်းပေးတယ်!"
" နှစ်သိန်း နဲ့ တစ်ယွမ်.... "
ဒီလိုလုပ်နေရင်း Charles က ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။ ဒီပုံစံက ဒီလူကို ကစားနေတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားသည်။ စီအီးအိုစုန့်က ချားလ်ရဲ့ ဈေးတင်ပေးမှုကို ကြားသော် ဒေါသတကြီး အံကြိတ်ကာ သူ့ပါးစပ်က ထုတ်ပြောလိုက်သည်။
"တစ်သန်း!"
Charles သည် အေးဆေးစွာပင် ဈေးထပ်တိုးပေးလိုက်သည်။
"တစ်သန်းနှင့် နောက်ထပ်တစ်ယွမ် "
ဝေ့တောက်မင် က သူ့ကို ကြည့်ပြီး မကျေမနပ်နဲ့ ပြောလိုက်သည်။
"ဒီက သခင်လေး.... မင်း ဒီမှာ ကစားဖို့လာတာလား....."
"အိုး မင်းက အရမ်း ဉာဏ်ကောင်းတာပဲ၊ ငါ ကစားဖို့ ရောက်လာတာပဲ။ "
Charles ရဲ့ ခပ်မြူးမြူးပုံစံက သူ့အကြိုက်ဆိုတာ Tang Feng ဝန်မခံပဲမနေနိုင်တော့ပေ။ သူ့ရဲ့ မထီတရီပုံစံက တဖက်သားကို သွားတွေ ယားယံလာစေသည်အထိ မုန်းတီးမှုကို ကောင်းကောင်းလှုံ့ဆော်နိုင်လေသည်။
ချားလ်က တစ်ကြိမ်ကို စီအီးအိုစုန့်ပေးသည့် ဈေးထက် တစ်ယွမ်စီ တိုးပေးကာ ကောင်းကောင်း ကစားပေးနေသည်။
"ဆယ်သန်း"
နောက်ဆုံး စိတ်မရှည်တော့သည့် စီအီးအိုစုန့်က စိတ်လွတ်ကာ ထိုပမာဏကို တစ်ခါတည်း ပြောချပစ်လိုက်သည်။ ဒီလိုပြောပြီး ချားလ်ကို စိန်ခေါ်သည့် အကြည့်ဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သေးသည်။
မင်းက တစ်ခါကို တစ်ယွမ်လိုက်တိုးပေးချင်နေတယ် မဟုတ်လား။ အခု ငါ ဆယ်သန်း ပေးလိုက်ပြီ။ မင်းဘက်က ပန်းချီကားတစ်ချပ်အတွက် ဆယ်သန်းကို လိုက်ပေးနိုင်သေးရဲ့လား...... ဆိုသည့် အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
ယောက်ျားတစ်ယောက်အတွက် ယွမ် တစ်သိန်းတန် ပန်းချီကားတစ်ချပ်အတွက် ဆယ်သန်းလောက် ကုန်ကျတာက မမှုဘူးလို့တော့ မဆိုလိုပါဘူး။ ငွေဆယ်သန်းဆိုတာ နည်းနည်းနောနော ပိုက်ဆံတော့ မဟုတ်ဘူးလေ။
"အဲဒါ..." Charles က သူ့လေသံကို တမင်တကာ ဆွဲကာ ပြောလိုက်သည်။
Charles က ဒီမှာပဲ ရပ်လိုက်ရင် ပန်းချီကားအတွက် ပိုက်ဆံကုန်တဲ့လူက စီအီးအိုစုန့်ပဲ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ဒါပေမယ့် ဒါက နူတ်ဖြင့်ဈေးပြိုင်ပေးနေတာဖြစ်ပြီး တကယ်ဝယ်၊ မဝယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူး။ ဒီအကြောင်းကို ဖုံးကွယ်ထားမယ်ဆိုရင် ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ဘူးလေ။
ဒါပေမယ့် Charles က မဝယ်ရင် ပျော်မယ့်သူက ဝေ့တောက်မင်ပဲဖြစ်သည်။ ယခု တစ်ကြိမ်တွင်၊ သူက ခပ်လျှိုလျှိုနေနေရသည့် အချိန်ခါဖြစ်သည်။ ပထမ စပွန်ဆာနိုင်ငံရေးသမားရဲ့ လာဘ်စားသည့် ကိစ္စကြောင့် သူ့နာမည်ကို လူတွေကြား သိပ်ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်မဖြစ်အောင် ရှောင်ရှားနေရသည်။ ပြီးတော့ အနုပညာလောကတွင် Tang Feng ၏ တဟုန်ထိုးကျော်ကြားကာ အောင်မြင်နေသည့် အချိန်ဖြစ်လို့ Tang Feng က သူ့ရှေ့မှာေ ပါ်လာချိန် ဘာမှ မလုပ်ပဲလည်း မနေနိုင်တော့ပေ။
Tang Feng ၏ဂုဏ်သိက္ခာကို ချိုးနှိမ်ရန် ဒီအခွင့်အရေးကို ဝေ့တောက်မင်က အရယူ လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ဆယ်သန်းဆိုတာ သေးငယ်တဲ့ ပမာဏတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီလူကြီးမင်း သေချာ စဉ်းစားရမယ်။ စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်ပြီးမှ နောင်တရမနေပါစေနဲ့။"
လှောင်ပြောင်သော အပြုံးဖြင့် စီအီးအိုစုန့်က ချားလ်ကို ကော်လို စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
ဝေ့တောက်မင် သည် ဒေါသတကြီးဖြင့် စီအီးအိုစုန့် ၏လက်ကို အနည်းငယ်ဆွဲကာ ဟန့်တားသယောင် လုပ်လိုက်ပြီးနောက် သူ ဘာမှ မသိသလို ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။
"ဆယ်သန်းနဲ့ တစ်ယွမ် ...."
Charles ၏ ပါးစပ်ထောင့်ရှိ အပြုံးသည် အေးစက်လာပြီး Tang Feng ၏ ရှေ့တွင် တမင်သက်သက် ခဏရပ်တန့်သွားကာ အနားမှာ စိတ်ဝင်တစားဝိုင်းကြည့်နေသည့် လူအားလုံးကို မမြင်သလို ကျော်သွားခဲ့သည်။ Tang Feng ၏ မျက်နှာပြင်ထက်တွင် တစ်စက္ကန့်မျှ ပြုံးပြလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ချားလ်သည် ရုတ်တရက် အေးခဲသွားပြီး ညင်သာစွာ ပြောလိုက်သည်။
"ငွေချေမယ်!"
ချားလ် အချက်ပြလိုက်သည်နှင့် သူ့ ဘေးနားက သက်တော်စောင့်တစ်ယောက်က ချက်ချင်း ရှေ့တက်လာသည်။
"ကားပေါ်တက်ပြီး ဆယ်သန်းယူလာလိုက် "
မင်း ငါ့ကို စီးကရက်တစ်ဘူး သွားဝယ်ပေးစမ်း လို့ ပြောသလို ချားလ်ရဲ့လေသံက အေးဆေးရှိ လွန်းလှသည်။ ထိုသက်တော်စောင့်က ထွက်သွားစဉ် ချားလ်က သူ့ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစ်ယွမ်တန်ငွေကို ထုတ်ယူရင်း စီအီးအိုစုန့်ရဲ့ရှေ့မှာ ဝေ့ယမ်းလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"စီအီးအိုစုန့်က ဈေးကိုသာ တက်ပေးနေတယ်။ တကယ်ငွေချေဖို့ ချက်ခ် လက်မှတ်ကိုတောင် ထုတ်မယ့် သဘောမမြင်ရဘူး။ ကျုပ်တို့က ပါးစပ်နဲ့ပဲ ဈေးပြိုင်ပေးနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ဈေးပြိုင်ပေးပြီး လက်ငင်းငွေချေတတ်ရတယ်"
""ဟား...ဟား! ဒီလူကြီးမင်းက ကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ အလုပ်ကို လုပ်နိုင်ခဲ့ပါပေတယ်။ ဒီပန်းချီကားကို ခင်ဗျားက တကယ် ကြိုက်နေတာဖြစ်လို့ ကျုပ်က လုမဝယ်တော့ပါဘူး။ ခင်ဗျားကိုပဲ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ပေးလိုက်ပါ့မယ်"
စီအီးအိုစုန့်က အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အရှက်ပြေပြောကာ မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက်ဖြစ်နေ သည့် ဝေ့တောက်မင် နဲ့ မျက်နှာချင်းတချက်ကြည့်ကာ ထွက်သွားဟန်ပြင်လိုက်သည်။
" မနက်ဖြန်မှ ကျုပ်တို့ ထပ်လာရအောင်... သွားတော့မယ်! "
"နှုတ်ဆက်ပါတယ်!"
စီနီယာကျန်းက စီအီးအိုစုန့်ကို နူတ်ဆက်လိုက်ပေမယ့် ထိုလူက ချက်ချင်း ထွက်မသွားပဲ Tang Feng ကို ကြည့်ချင်နေတုန်းဖြစ်နေသဖြင့် Charles သည် သူ့ကိုယ်ကြီးဖြင့် တံတိုင်းတစ်ခုအဖြစ် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြုမူလိုက်သည်။ စီအီးအိုစုန့်က ဟန်ဆောင် ပြုံးပြီး မျက်နှာပျက်နေသည့် ဝေ့တောက်မင်ကို ထားရစ်ကာ ထွက်သွားလိုက်သည်။
"ခင်ဗျား ငွေ 10 သန်းကို သွားလေရာ ယူသွားဖို့ တကယ်စိတ်ကူးရှိတာလား။"
ထိုအချိန်မှာ ချားလ်ကို Tang Feng က မေးလိုက်သည်။
"ဟား ..ဟား... ဒီဝက်လိုကောင်ကို ခြောက်လှန့်ဖို့ ငွေအများကြီးထည့် လာပါ့မလား"
ထိုသို့ပြောပြီး အစောပိုင်းက မိမိုက်လွန်းသည့် သူဌေးကြီးလို ပြုမူခဲ့သည့် ချားလ် တစ်ယောက် အခု Tang Feng ခြေထောက်နား တစ်ဝိုက်မှာ သခင်ကို ဖားနေသည့် ခွေးအကြီးကြီးကဲ့သို့ ပြုမူလိုက်တော့သည်။
ချန်မင်ရွှိ က သူ့မျက်လုံးတွေကို သေချာပွတ်ကာ Tang Feng ဘေးနားမှာ အမြီးတယမ်းယမ်း လုပ်နေသည့် ခွေးကြီးတစ်ကောင်ကို မမြင်ရကြောင်း သေချာ အတည်ပြုလိုက်ရတော့သ်။
"ချစ်လေး၊ ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် ခွဲနေရတာ လေးလ၊ လေးရက်နဲ့ ဆယ့်လေးနာရီရှိနေပြီ"
Charles က သူ့လက်ပတ်နာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်သည်။
"အိုး..အခု ဆယ့်ရှစ်မိနစ်တောင် စွန်းနေပြီ။ မင်း ကိုယ့်ကို တကယ် သေစေ ချင်နေတာလား။ အိုး... မင်းအတွက်ဆိုရင် ကိုယ်သေမယ်ဆိုလည်း သေဝံ့ပါတယ် !"
Tang Feng သည် Charles ၏ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ရှေ့တည့်တည့်တွင် ပြုံးကာ ကြည့်နေသည့် စီနီယာကျန့် (ကျန့်ရွှယ်ချန်) ဆီသို့ ခေါင်းလှည့်ကာ ပြောလိုက်ရသည်။
"ဒီနေ့ စီနီယာရဲ့လုပ်ငန်းကို နှောင့်ယှက်မိလို့ စိတ်မကောင်းပါဘူး၊ ဒီပုံကို ထုပ်ပိုးပေးပါဦး"
ချားလ်စ်က သူ့ပါးစပ်ကို အုပ်ထားသည့် လက်ဖဝါးကို နမ်းလိုက်သည့်အပြင် ထိုလက်ကို သူ့လက်ဝါးကြီးထဲ အုပ်ကာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သေးသည်။ ဒီလောက် အရှက်မဲ့ကာ မျက်နှာပြောင်သည့် လူကို ချန်မင်ရွှိ လုံးဝ မတွေ့ဖူးပေ။
"မင်းနဲ့ကိုယ် ပြောစရာရှိတယ်၊ ကိုယ့်လူတွေက ဒီပန်းချီကားကို မင်းဆီကို နောက်ပိုင်း လာပို့ပေးလိမ့်မယ်"
ချားလ်က ပြောပြီး Tang Feng က သဘောတူသည် ဖြစ်စေ၊ သဘောမတူသည်ဖြစ်စေ အဝေးကို ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။
ချန်မင်ရွှီ က အဝေးကို လျှောက်သွားနေတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး စီနီယာကျန့် (ကျန့်ရွှယ်ချန်) ဆီကို လှည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။
"ဘာလို့ စီနီယာက မအံ့သြတာလဲ"
စီနီယာကျန့် (ကျန့်ရွှယ်ချန်) က ပြုံးပြီးပြောတယ်။
"ဒါက ထိတ်လန့်စရာမဟုတ်လား? လူတစ်ယောက်လုံးကို မျက်မြင် တွေ့လိုက်ရတာကိုး..."
စီနီယာကျန့် (ကျန့်ရွှယ်ချန်) သည် Tang Feng နှင့် Charles ထွက်ခွာသွားသည့် လမ်းကြောင်းကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"Tang Feng က အများကြီး ပြောင်းလဲသွားတယ်လို့ ခံစားရတယ်။"
"သူက ပိုကောင်းလာတယ်လေ။ အဲ့ဒါ မကောင်းဘူးလား"
ချန်မင်ရွှိ က ပြောလိုက်သည်။
"ဒါဆို မင်းနဲ့သူက..."
"အခု ကျွန်တော်တို့က သူငယ်ချင်းဖြစ်နေပြီ၊ တခြားဘာမှ စဉ်းစားမနေနဲ့။"
ချန်မင်ရွှီ က မြန်မြန်ပြောလိုက်သည်။
စီနီယာကျန့် (ကျန့်ရွှယ်ချန်) က ပြုံးပြီး ဘာမှ မပြောတော့ပေ။
......*......
သူ့မေးစေ့ကို လက်ဖြင့် ထောက်ထားရင်း Tang Feng သည် ခေါင်းကို စောင်းလိုက်ပြီး Hua guo စားသောက်ဆိုင်၏ လေဟာပြင်လသာဆောင်တွင် ထိုင်ကာ ကားတွေ သွားလာကာ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေသည့် မြို့ရှုခင်းကို ကြည့်နေသည်။ ရံဖန်ရံခါတွင် အဖြူရောင် မီးခိုးငွေ့တန်းကို ထုတ်လွှတ်ကာ ဖြတ်သန်းသွားသည့် ကောင်းကင်ထက်က လေယာဉ်ပျံတွေ၊ မြေဖြူခဲနဲ့ခြစ်ထားသလိုဖြစ်နေသည့် မိုးသားပြာပြာထက် မျှောလွင့်နေတဲ့တိမ်မျှင်တွေကို ငေးကြည့်နေသည်။
မိုးပျံတိုက်ကြီး၏ လဟာပြင် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုလုံးတွင် သူနှင့် Charles နှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိသောကြောင့် သူ့ကို ငေးစိုက်ကြည့်နေသည့် Charles ၏ တုံးအသော အကြည့်ကို အခြားမည်သူမျှမမြင်နိုင်တာ ကံကောင်းသည်ဟု တွေးနေသည်။
"ကြည့်လို့ဝပြီလား။ ပြုံးလို့ဝပြီလား"
ရှုခင်းတွေကို ကြည့်နေသည့် သူ့အကြည့်တွေကို ဖြည်းညှင်းစွာ ရုပ်သိမ်းလိုက်ပြီး Tang Feng သည် သူ့ဘေးတွင်ထိုင်နေသော ပြုံးနေသောလူကို ကြည့်လိုက်သည်။
ဒီနေရာမှ ... မဟုတ်ဘူး၊ Charles က ကားပေါ်မှာကတည်းက သူ့ကို ရယ်စရာကောင်းတဲ့ ရူးကြောင်ကြောင် အမူအရာနဲ့ ကြည့်နေပြီး တချိန်လုံး ပြုံးကာ ကြည့်နေခဲ့သည်။
"ဟင့်အင်း... တစ်သက်လုံးကြည့်နေလည်း မလုံလောက်ဘူး။"
ချားလ်စ်ရဲ့ ပါးစပ်က နားရွက်ကို တက်ချိတ်လုမတတ် ပြုံးကာ ဖြေလိုက်သည်။
Tang Feng က တခစ်ခစ်ရယ်ကာ Charles ဆီသို့ အလျင်အမြန် တိုးလိုက်ပြီးနောက် ထိုလူ၏ လက်သီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပြင်းထန်စွာ နမ်းလိုက်သည်။
"စိတ်အားထက်သန်မှု အပြည့်နဲ့ အနမ်းကိုသုံးပြိး မင်းရဲ့ ခင်ပွန်းကို သတ်ဖို့ စီစဉ်နေသလား။ "
ချားလ်က မေးလိုက်တော့ Tang Feng က ချားလ်ရဲ့လက်ကို လွှတ်လို်က်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" ငါ မင်းကို စချင်ရုံလေးပါ"
"ဒီအဖြစ်ပျက်က ထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်အိမ်မက်လေးလိုပဲ။ ဒီလိုအိပ်မက်ထဲမှာ ကိုယ် တစ်သက်လုံး နေလိုက်ချင်တော့တယ်"
ချားလ်စ်သည် ထိုစကားကို ခပ်ညည်းညည်းလေး ပြောလိုက်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ချားလ်က မတ်တပ်ထရပ်ကာ အပြင်ဘက်သို့ မျက်နှာမူကာ လက်ကိုဖွင့်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလျက် အသံကုန်ဟစ်ကာ အော်လိုက်သည်။
"ကိုယ် အရမ်းပျော်နေတယ်ကွ!"
"ငတုံး"
Tang Feng က အပြုံးဖြင့် ချားလ်ကိုပြောလိုက်သည်။
"ကိုယ်က မင်း တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ရူးသွပ်တဲ့သူပါ"
Tang Feng ဘက်ကို လှည့်ပြီး ချားလ်စ်သည် ဒူးထောက်တစ်ဖက်ထောက်ကာ ထိုင်ချပြီး သူ့လက်ကို ဆန့်တန်းကာ Tang Feng ၏ ခါးကို ဖက်ပြီး ဒူးပေါ်တွင် ခေါင်းကိုမှေးတင်ပြီး တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။
ချားလ်စ်သည် Lu Tian chen နုတ်ထွက်ကြောင်းကို သိပုံရသည်။ Lu Tian chen က Charles ကို ကိုယ်တိုင်ပြောပြခဲ့တာလား။ Tang Feng သည် ခေါင်းငုံ့ကာ Charles ၏ ခေါင်းကို ဖက်ထားလျက် ဆံပင်တွေကို လက်နှင့် ထိုးဖွလိုက်သည်။ ချားလ်၏ ဆံပင်တွေက ပျော့ပျောင်းပြီး ချောမွတ်လို့နေသည်။
"ခင်ဗျား .... ကျွန်တော်ကို လိုချင်တာ သေချာလား"
"ဒါထက် ပိုသေချာတာ မရှိပါဘူး၊ ငါ မင်းကို ချစ်တယ်။"
ထိုသို့ဖြေလိုက်ပြီး မော့ကြည့်လိုက်ကာ Charles က ရှေ့ကို လှမ်းလာပြီး အဲဒီလူကို ညင်သာစွာ နမ်းလိုက်သည်။ချားလ်ရဲ့ နက်မှောင်တဲ့ အညိုရင့်ရောင် မျက်လုံးတွေက စိတ်အားထက်သန်မှုနဲ့ တင်းမာမှုတွေ ပြည့်နေသည်။
" Tang Feng ၊ ကိုယ် သောက်သုံးမကျတဲ့ တစ်ချို့အရာတွေကို လုပ်ခဲ့မိတယ်ဆိုတာ ကိုယ်သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သောက်သုံးမကျတဲ့ အတိတ်မရှိတဲ့လူ ရယ်လို့ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ။ အင်း... ပြောချင်တာက ဘယ်သူမဆို အမှားလုပ်မိနိုင်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီလို အရာတွေကို ကိုယ် ဘယ်တော့မှ ထပ်မလုပ်တော့ပါဘူးလို့ ကတိပေးပါတယ်။ "
" ခင်ဗျားက ဘာကိုပြောနေတာလဲ အရူး "
Tang Fengက ချားလ်ကို ဆူလိုက်ပေမယ့် ထိုစကားကြောင့် Tang feng ရဲ့ နူတ်ခမ်းထောင့် အထက်ကို မြှောက်တက်ကာ ပြုံးလိုက်မိသည်။
"ကိုယ် ....မင်းကို အတင်းအကြပ်လုပ်ဖူးတယ်လေ..."
Charles က ပြောရင်း ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အားတင်းကာ ဆက်ပြောလိုက်သည်။
" ကိုယ် တကယ် နောင်ဘယ်တော့မှ အဲ့ဒီလို လုပ်ရပ်မျိုး မလုပ်တော့ပါဘူး၊ မင်းကလွဲရင် ဒုတိယလူကို ကိုယ် ဘယ်တော့မှ သွားတွေ့မှာမဟုတ်ဘူး"
"အိုး၊ မိန်းမတွေနဲ့ရော....."
Tang Feng က ချက်ချင်း ထပ်ဖြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"အခုပြောတဲ့ စကားက ဝန်ခံစကားတွေပေါ့ ဟုတ်လား။ "
Tang Feng က Charles ၏ နဖူးကို လက်ညှိုးနှင့် တချက်တောက်လိုက်ကာ ဆံပင်များထဲသို့ လက်ဖြင့်ထိုးဖွကာ ကစားရင်း Tang Feng သည် သူ့ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး Charles ၏နဖူးကို နမ်းသည်။
"Baby၊ မင်း ကိုယ့်ကိုနမ်းပြီး ဒီလိုမရိုက်လို့မရဘူးလား "
ချားလ်က မကျေမနပ်ဟန်လေးဖြင့် ပြောနေပုံက အရပ်ရှည်တဲ့ သူ့ပုံစံနဲ့ ထော်လော်ကန့်လန့် လုံးဝ မဖြစ်နေပဲ မထင်မှတ်ဘဲ ဖော်ရွေရင်းနှီးဟန်ပေါ်နေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အထိအတွေ့တွေပဲ ရှိနေသည်။
"ကိုယ်က စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ဆန် ခံစားချက်တွေကို ခံစားနေတဲ့အချိန် ဒီလိုလေထုလေးကို ဖျက်စီးပစ်ရလား...။"
ခေါင်းမာစွာဖြင့် ပင့်မော့နေသည့် Charles ၏ ခေါင်းကို ဆွဲနိမ့်ကာ Tang Feng သည် ထိုလူကို နမ်းလိုက်သည်။ ယခင်က တစ်ခုခုပြောချင်ပုံပေါက်သော်လည်း Tang Feng က ချားလ်ကို ပြင်းထန်စွာတားမြစ်လိုက်သည်။
"မပြောနဲ့!"
ပြောဟန်ပြင်နေသည့် Charles က စကားရပ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူက Tang Feng ၏ခါးတွင် သူ့လက်များကို ပတ်ရစ်ပြီး လအနည်းငယ်ကြာ ခွဲခွာပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် Tang Feng ကို အတိုးချပြီး ထပ်မံနမ်းလိုက်သည်၊ ထိုအနမ်းလေးက သူ့အား လေထဲ ပျံသန်းနေသလိုပင် ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်စေခဲ့သည်။
ယခုအချိန်မှစ၍ Tang Feng သည် သူ၏ တစ်ဦးတည်းပိုင် လူသားလေး ဖြစ်သွားလေပြီ။
ထိုအတွေးကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး သွေးတွေ ပွက်ပွက်ဆူနေသလိုခံစားလာရပြီး Charles က အဲဒီလူကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာအချင်းချင်း ရစ်ပတ်ကာ နက်ရှိုင်းစွာ နမ်းလိုက်ပြီးနောက် စကားလုံးသုံးလုံးကို ပြောထွက်လာခဲ့သည်။
"I love you..."
*******-**********
Vol 4- Chapter (8): -I love you
"ယြမ္ 100,000 ပဲ မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါ က်ဳပ္အတြက္ ထမင္းတနပ္စာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္"
မစၥတာစုန္႕ က အမႈမထားသည့္ အသံျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
"သူက ထမင္းစားတာလား၊ ေငြေတြကို ထိုင္ဝါးေနတာလား.... "
ခ်န္မင္ရႊိ က Tang Feng ကို ေဘးသို႔ဆြဲေခၚလိုက္ၿပီး နားရြက္နားကပ္ကာ တီးတိုး အတင္းေျပာလိုက္သည္။
"ငါက ႂကြားလုံးထုတ္တာကို သေဘာက်တဲ့ အထက္တန္းလႊာက လူေတြကို မုန္းလိုက္တာ "
လူဘယ္ေလာက္က တေနကုန္ အဲ့ေလာက္ပိုက္ဆံေတြကို အိတ္ထဲ ထည့္ျပီးေလွ်ာက္ သြား ေနလို႕လဲ။
"ဝိုး၊ ယြမ္ 100,000 က စီအီးအိုစုန္႕အတြက္ ထမင္းတနပ္စာေလာက္ပဲ ရွိတယ္ဆိုေတာ့... က်ဳပ္က ဒီပန္းခ်ီကားေလးကို တတ္နုိင္ပါ့မလားေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ "
Charles က ထုံးစံအတိုင္း ရယ္ေမာၿပီး စိတ္တိုင္းက် ေစ်းကို တိုးေပးလိုက္ေတာ့သည္။
"ေကာင္းျပီး။ မူလေစ်း ယြမ္ 100,000 အျပင္ တစ္ယြမ္ တိုးေပးမယ္....ဟား...ဟား... "
ခ်ားလ္ရဲ႕ စကားကို ႀကားေတာ့ စီအိီးအိုစုန္႕ရဲ႕မ်က္ခံုးက ႏွစ္ႀကိမ္ ပင့္လိုက္ကာ ကဲ့ရဲ႕ရႈံ႕ခ်ဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"က်ဴပ္က ယြမ္ 200,000 သိန္းေပးတယ္!"
" နွစ္သိန္း နဲ႕ တစ္ယြမ္.... "
ဒီလိုလုပ္ေနရင္း Charles က ၿပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ဒီပုံစံက ဒီလူကို ကစားေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားသည္။ စီအီးအိုစုန္႕က ခ်ားလ္ရဲ႕ ေစ်းတင္ေပးမႈကို ႀကားေသာ္ ေဒါသတႀကီး အံႀကိတ္ကာ သူ႕ပါးစပ္က ထုတ္ေျပာလိုက္သည္။
"တစ္သန္း!"
Charles သည္ ေအးေဆးစြာပင္ ေစ်းထပ္တုိးေပးလိုက္သည္။
"တစ္သန္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ယြမ္ "
ေဝ့ေတာက္မင္ က သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး မေက်မနပ္နဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီက သခင္ေလး.... မင္း ဒီမွာ ကစားဖို႔လာတာလား....."
"အိုး မင္းက အရမ္း ဉာဏ္ေကာင္းတာပဲ၊ ငါ ကစားဖို႔ ေရာက္လာတာပဲ။ "
Charles ရဲ႕ ခပ္ျမဴးျမဴးပံုစံက သူ႕အႀကိဳက္ဆိုတာ Tang Feng ဝန္မခံပဲမေနနိုင္ေတာ့ေပ။ သူ႕ရဲ႕ မထီတရီပံုစံက တဖက္သားကို သြားေတြ ယားယံလာေစသည္အထိ မုန္းတီးမႈကို ေကာင္းေကာင္းလံႈ႕ေဆာ္နိုင္ေလသည္။
ခ်ားလ္က တစ္ႀကိမ္ကို စီအီးအိုစုန္႕ေပးသည့္ ေစ်းထက္ တစ္ယြမ္စီ တိုးေပးကာ ေကာင္းေကာင္း ကစားေပးေနသည္။
"ဆယ္သန္း"
ေနာက္ဆံုး စိတ္မရွည္ေတာ့သည့္ စီအီးအိုစုန္႕က စိတ္လြတ္ကာ ထိုပမာဏကို တစ္ခါတည္း ေျပာခ်ပစ္လိုက္သည္။ ဒီလိုေျပာျပီး ခ်ားလ္ကို စိန္ေခၚသည့္ အႀကည့္ျဖင့္ လွမ္းႀကည့္လိုက္ေသးသည္။
မင္းက တစ္ခါကို တစ္ယြမ္လိုက္တိုးေပးခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ အခု ငါ ဆယ္သန္း ေပးလိုက္ျပီ။ မင္းဘက္က ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အတြက္ ဆယ္သန္းကို လိုက္ေပးနို္င္ေသးရဲ႕လား...... ဆုိသည့္ အႀကည့္ျဖင့္ ႀကည့္လိုက္သည္။
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ ယြမ္ တစ္သိန္းတန္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အတြက္ ဆယ္သန္းေလာက္ ကုန္က်တာက မမႈဘူးလုိ႕ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ေငြဆယ္သန္းဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ ပိုက္ဆံေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။
"အဲဒါ..." Charles က သူ႔ေလသံကို တမင္တကာ ဆြဲကာ ေျပာလိုက္သည္။
Charles က ဒီမွာပဲ ရပ္လိုက္ရင္ ပန္းခ်ီကားအတြက္ ပိုက္ဆံကုန္တဲ့လူက စီအီးအိုစုန္႕ပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက နူတ္ျဖင့္ေစ်းျပဳိင္ေပးေနတာျဖစ္ျပီး တကယ္ဝယ္၊ မဝယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး။ ဒီအေႀကာင္းကို ဖံုးကြယ္ထားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မသိနုိင္ဘူးေလ။
ဒါေပမယ့္ Charles က မဝယ္ရင္ ေပ်ာ္မယ့္သူက ေဝ့ေတာက္မင္ပဲျဖစ္သည္။ ယခု တစ္ႀကိမ္တြင္၊ သူက ခပ္လွ်ိဳလွ်ိဳေနေနရသည့္ အခ်ိန္ခါျဖစ္သည္။ ပထမ စပြန္ဆာနုိင္ငံေရးသမားရဲ႕ လာဘ္စားသည့္ ကိစၥေၾကာင့္ သူ႕နာမည္ကို လူေတြႀကား သိပ္ေပၚေပၚထင္ထင္မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ရွားေနရသည္။ ျပီးေတာ့ အနုပညာေလာကတြင္ Tang Feng ၏ တဟုန္ထိုးေက်ာ္ႀကားကာ ေအာင္ျမင္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္လို႕ Tang Feng က သူ႕ေရွ႕မွာေ ပၚလာခ်ိန္ ဘာမွ မလုပ္ပဲလည္း မေနနိုင္ေတာ့ေပ။
Tang Feng ၏ဂုဏ္သိကၡာကို ခ်ိဳးႏွိမ္ရန္ ဒီအခြင့္အေရးကို ေဝ့ေတာက္မင္က အရယူ လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ဆယ္သန္းဆိုတာ ေသးငယ္တဲ့ ပမာဏေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေႀကာင့္ ဒီလူႀကီးမင္း ေသခ်ာ စဥ္းစားရမယ္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္ျပီးမွ ေနာင္တရမေနပါေစနဲ႔။"
ေလွာင္ေျပာင္ေသာ အၿပဳံးျဖင့္ စီအီးအိုစုန္႕က ခ်ားလ္ကို ေကာ္လို စိုက္ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
ေဝ့ေတာက္မင္ သည္ ေဒါသတႀကီးျဖင့္ စီအီးအိုစုန္႕ ၏လက္ကို အနည္းငယ္ဆြဲကာ ဟန္႕တားသေယာင္ လုပ္လိုက္ျပီးေနာက္ သူ ဘာမွ မသိသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
"ဆယ္သန္းနဲ႕ တစ္ယြမ္ ...."
Charles ၏ ပါးစပ္ေထာင့္ရွိ အၿပဳံးသည္ ေအးစက္လာၿပီး Tang Feng ၏ ေရွ႕တြင္ တမင္သက္သက္ ခဏရပ္တန္႕သြားကာ အနားမွာ စိတ္ဝင္တစားဝိုင္းႀကည့္ေနသည့္ လူအားလံုးကို မျမင္သလို ေက်ာ္သြားခဲ့သည္။ Tang Feng ၏ မ်က္နွာျပင္ထက္တြင္ တစ္စကၠန႔္မွ် ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ ခ်ားလ္သည္ ႐ုတ္တရက္ ေအးခဲသြားၿပီး ညင္သာစြာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေငြေခ်မယ္!"
ခ်ားလ္ အခ်က္ျပလိုက္သည္နွင့္ သူ႕ ေဘးနားက သက္ေတာ္ေစာင့္တစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္း ေရွ႕တက္လာသည္။
"ကားေပၚတက္ၿပီး ဆယ္သန္းယူလာလိုက္ "
မင္း ငါ့ကို စီးကရက္တစ္ဘူး သြားဝယ္ေပးစမ္း လို႕ ေျပာသလို ခ်ားလ္ရဲ႕ေလသံက ေအးေဆးရွိ လြန္းလွသည္။ ထိုသက္ေတာ္ေစာင့္က ထြက္သြားစဥ္ ခ်ားလ္က သူ႕ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက တစ္ယြမ္တန္ေငြကို ထုတ္ယူရင္း စီအီးအိုစုန္႕ရဲ႕ေရွ႕မွာ ေဝ့ယမ္းလိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"စီအီးအိုစုန္႕က ေစ်းကိုသာ တက္ေပးေနတယ္။ တကယ္ေငြေခ်ဖို႕ ခ်က္ခ္ လက္မွတ္ကိုေတာင္ ထုတ္မယ့္ သေဘာမျမင္ရဘူး။ က်ဳပ္တို႕က ပါးစပ္နဲ႕ပဲ ေစ်းျပိဳင္ေပးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ေစ်းျပိဳင္ေပးျပီး လက္ငင္းေငြေခ်တတ္ရတယ္"
""ဟား...ဟား! ဒီလူႀကီးမင္းက ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္နုိင္ခဲ့ပါေပတယ္။ ဒီပန္းခ်ီကားကို ခင္ဗ်ားက တကယ္ ႀကိဳက္ေနတာျဖစ္လို႕ က်ဳပ္က လုမဝယ္ေတာ့ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားကိုပဲ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ့မယ္"
စီအီးအိုစုန္႕က အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ အရွက္ေျပေျပာကာ မ်က္စိပ်က္ မ်က္နွာပ်က္ျဖစ္ေန သည့္ ေဝ့ေတာက္မင္ နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းတခ်က္ႀကည့္ကာ ထြက္သြားဟန္ျပင္လိုက္သည္။
" မနက္ျဖန္မွ က်ဳပ္တို႕ ထပ္လာရေအာင္... သြားေတာ့မယ္! "
"ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္!"
စီနီယာက်န္းက စီအီးအိုစုန္႕ကို နူတ္ဆက္လိုက္ေပမယ့္ ထုိလူက ခ်က္ခ်င္း ထြက္မသြားပဲ Tang Feng ကို ၾကည့္ခ်င္ေနတုန္းျဖစ္ေနသျဖင့္ Charles သည္ သူ႕ကိုယ္ႀကီးျဖင့္ တံတိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ျပဳမူလိုက္သည္။ စီအီးအိုစုန္႕က ဟန္ေဆာင္ ၿပဳံးၿပီး မ်က္နွာပ်က္ေနသည့္ ေဝ့ေတာက္မင္ကို ထားရစ္ကာ ထြက္သြားလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား ေငြ 10 သန္းကို သြားေလရာ ယူသြားဖို႔ တကယ္စိတ္ကူးရွိတာလား။"
ထိုအခ်ိန္မွာ ခ်ားလ္ကို Tang Feng က ေမးလိုက္သည္။
"ဟား ..ဟား... ဒီဝက္လိုေကာင္ကို ေျခာက္လွန္႕ဖို႕ ေငြအမ်ားႀကီးထည့္ လာပါ့မလား"
ထိုသို႕ေျပာျပီး အေစာပိုင္းက မိမိုက္လြန္းသည့္ သူေဌးႀကီးလို ျပဳမူခဲ့သည့္ ခ်ားလ္ တစ္ေယာက္ အခု Tang Feng ေျခေထာက္နား တစ္ဝိုက္မွာ သခင္ကို ဖားေနသည့္ ေခြးအႀကီးႀကီးကဲ့သို႕ ျပဳမူလိုက္ေတာ့သည္။
ခ်န္မင္ရႊိ က သူ႔မ်က္လုံးေတြကို ေသခ်ာပြတ္ကာ Tang Feng ေဘးနားမွာ အျမီးတယမ္းယမ္း လုပ္ေနသည့္ ေခြးႀကီးတစ္ေကာင္ကို မျမင္ရေၾကာင္း ေသခ်ာ အတည္ျပဳလိုက္ရေတာ့သ္။
"ခ်စ္ေလး၊ ကိုယ္တို႕ နွစ္ေယာက္ ခြဲေနရတာ ေလးလ၊ ေလးရက္နဲ႔ ဆယ့္ေလးနာရီရွိေနၿပီ"
Charles က သူ႔လက္ပတ္နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"အိုး..အခု ဆယ့္ရွစ္မိနစ္ေတာင္ စြန္းေနျပီ။ မင္း ကုိယ့္ကို တကယ္ ေသေစ ခ်င္ေနတာလား။ အိုး... မင္းအတြက္ဆိုရင္ ကိုယ္ေသမယ္ဆိုလည္း ေသဝံ့ပါတယ္ !"
Tang Feng သည္ Charles ၏ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္အုပ္ကာ ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ျပံဳးကာ ႀကည့္ေနသည့္ စီနီယာက်န္႕ (က်န္႕ရႊယ္ခ်န္) ဆီသို႔ ေခါင္းလွည့္ကာ ေျပာလိုက္ရသည္။
"ဒီေန႔ စီနီယာရဲ႕လုပ္ငန္းကို ေႏွာင့္ယွက္မိလို႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ဒီပုံကို ထုပ္ပိုးေပးပါဦး"
ခ်ားလ္စ္က သူ႕ပါးစပ္ကို အုပ္ထားသည့္ လက္ဖဝါးကို နမ္းလိုက္သည့္အျပင္ ထိုလက္ကို သူ႕လက္ဝါးႀကီးထဲ အုပ္ကာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသးသည္။ ဒီေလာက္ အရွက္မဲ့ကာ မ်က္နွာေျပာင္သည့္ လူကို ခ်န္မင္ရႊိ လံုးဝ မေတြ႕ဖူးေပ။
"မင္းနဲ႔ကိုယ္ ေျပာစရာရွိတယ္၊ ကိုယ့္လူေတြက ဒီပန္းခ်ီကားကို မင္းဆီကို ေနာက္ပိုင္း လာပို႕ေပးလိမ့္မယ္"
ခ်ားလ္က ေျပာျပီး Tang Feng က သေဘာတူသည္ ျဖစ္ေစ၊ သေဘာမတူသည္ျဖစ္ေစ အေဝးကို ဆြဲေခၚသြားေတာ့သည္။
ခ်န္မင္ရႊိီ က အေဝးကို ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး စီနီယာက်န္႕ (က်န္႕ရႊယ္ခ်န္) ဆီကို လွည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"ဘာလို႔ စီနီယာက မအံ့ၾသတာလဲ"
စီနီယာက်န္႕ (က်န္႕ရႊယ္ခ်န္) က ၿပဳံးၿပီးေျပာတယ္။
"ဒါက ထိတ္လန႔္စရာမဟုတ္လား? လူတစ္ေယာက္လံုးကို မ်က္ျမင္ ေတြ႕လိုက္ရတာကိုး..."
စီနီယာက်န္႕ (က်န္႕ရႊယ္ခ်န္) သည္ Tang Feng ႏွင့္ Charles ထြက္ခြာသြားသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"Tang Feng က အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။"
"သူက ပိုေကာင္းလာတယ္ေလ။ အဲ့ဒါ မေကာင္းဘူးလား"
ခ်န္မင္ရႊိ က ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါဆို မင္းနဲ႔သူက..."
"အခု ကြ်န္ေတာ္တို႕က သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနၿပီ၊ တျခားဘာမွ စဥ္းစားမေနနဲ႔။"
ခ်န္မင္ရႊိီ က ျမန္ျမန္ေျပာလိုက္သည္။
စီနီယာက်န္႕ (က်န္႕ရႊယ္ခ်န္) က ၿပဳံးၿပီး ဘာမွ မေျပာေတာ့ေပ။
......*......
သူ႔ေမးေစ့ကို လက္ျဖင့္ ေထာက္ထားရင္း Tang Feng သည္ ေခါင္းကို ေစာင္းလိုက္ၿပီး Hua guo စားေသာက္ဆိုင္၏ ေလဟာျပင္လသာေဆာင္တြင္ ထိုင္ကာ ကားေတြ သြားလာကာ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနသည့္ ၿမိဳ႕ရႈခင္းကို ၾကည့္ေနသည္။ ရံဖန္ရံခါတြင္ အျဖူေရာင္ မီးခိုးေငြ႕တန္းကို ထုတ္လႊတ္ကာ ျဖတ္သန္းသြားသည့္ ေကာင္းကင္ထက္က ေလယာဥ္ပ်ံေတြ၊ ေျမျဖဴခဲနဲ႔ျခစ္ထားသလိုျဖစ္ေနသည့္ မိုးသားျပာျပာထက္ ေမွ်ာလြင့္ေနတဲ့တိမ္မွ်င္ေတြကို ေငးႀကည့္ေနသည္။
မိုးပ်ံတိုက္ႀကီး၏ လဟာျပင္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုလုံးတြင္ သူႏွင့္ Charles နွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိေသာေၾကာင့္ သူ႕ကို ေငးစိုက္ႀကည့္ေနသည့္ Charles ၏ တံုးအေသာ အၾကည့္ကို အျခားမည္သူမွ်မျမင္ႏိုင္တာ ကံေကာင္းသည္ဟု ေတြးေနသည္။
"ႀကည့္လို႕ဝျပီလား။ ျပံဳးလို႕ဝျပီလား"
ရႈခင္းေတြကို ႀကည့္ေနသည့္ သူ႔အႀကည့္ေတြကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ၿပီး Tang Feng သည္ သူ႔ေဘးတြင္ထိုင္ေနေသာ ၿပဳံးေနေသာလူကို ၾကည့္လိုက္သည္။
ဒီေနရာမွ ... မဟုတ္ဘူး၊ Charles က ကားေပၚမွာကတည္းက သူ႔ကို ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ ရူးေႀကာင္ေႀကာင္ အမူအရာနဲ႔ ၾကည့္ေနၿပီး တခ်ိန္လံုး ၿပဳံးကာ ႀကည့္ေနခဲ့သည္။
"ဟင့္အင္း... တစ္သက္လုံးႀကည့္ေနလည္း မလုံေလာက္ဘူး။"
ခ်ားလ္စ္ရဲ႕ ပါးစပ္က နားရြက္ကို တက္ခ်ိတ္လုမတတ္ ၿပဳံးကာ ေျဖလိုက္သည္။
Tang Feng က တခစ္ခစ္ရယ္ကာ Charles ဆီသို႔ အလ်င္အျမန္ တိုးလိုက္ျပီးေနာက္ ထိုလူ၏ လက္သီးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ျပင္းထန္စြာ နမ္းလိုက္သည္။
"စိတ္အားထက္သန္မႈ အျပည့္နဲ႕ အနမ္းကိုသံုးျပိး မင္းရဲ႕ ခင္ပြန္းကို သတ္ဖို႕ စီစဥ္ေနသလား။ "
ခ်ားလ္က ေမးလိုက္ေတာ့ Tang Feng က ခ်ားလ္ရဲ႕လက္ကို လႊတ္လို္္က္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" ငါ မင္းကို စခ်င္ရံုေလးပါ"
"ဒီအျဖစ္ပ်က္က ထူးဆန္းအံ့ႀသဖြယ္အိမ္မက္ေလးလိုပဲ။ ဒီလိုအိ္ပ္မက္ထဲမွာ ကိုယ္ တစ္သက္လုံး ေနလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္"
ခ်ားလ္စ္သည္ ထိုစကားကို ခပ္ညည္းညည္းေလး ေျပာလိုက္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ခ်ားလ္က မတ္တပ္ထရပ္ကာ အျပင္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ လက္ကိုဖြင့္ကာ အသက္ျပင္းျပင္းရႉလ်က္ အသံကုန္ဟစ္ကာ ေအာ္လိုက္သည္။
"ကိုယ္ အရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္ကြ!"
"ငတံုး"
Tang Feng က အၿပဳံးျဖင့္ ခ်ားလ္ကိုေျပာလိုက္သည္။
"ကိုယ္က မင္း တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ရူးသြပ္တဲ့သူပါ"
Tang Feng ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ခ်ားလ္စ္သည္ ဒူးေထာက္တစ္ဖက္ေထာက္ကာ ထိုင္ခ်ျပီး သူ႕လက္ကို ဆန႔္တန္းကာ Tang Feng ၏ ခါးကို ဖက္ျပီး ဒူးေပၚတြင္ ေခါင္းကိုေမွးတင္ျပီး တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္သည္။
ခ်ားလ္စ္သည္ Lu Tian chen ႏုတ္ထြက္ေၾကာင္းကို သိပုံရသည္။ Lu Tian chen က Charles ကို ကိုယ္တိုင္ေျပာျပခဲ့တာလား။ Tang Feng သည္ ေခါင္းငုံ႔ကာ Charles ၏ ေခါင္းကို ဖက္ထားလ်က္ ဆံပင္ေတြကို လက္နွင့္ ထိုးဖြလိုက္သည္။ ခ်ားလ္၏ ဆံပင္ေတြက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ေခ်ာမြတ္လို႕ေနသည္။
"ခင္ဗ်ား .... ကြ်န္ေတာ္ကို လိုခ်င္တာ ေသခ်ာလား"
"ဒါထက္ ပိုေသခ်ာတာ မရွိပါဘူး၊ ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္။"
ထိုသို႕ေျဖလိုက္ျပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္ကာ Charles က ေရွ႕ကို လွမ္းလာၿပီး အဲဒီလူကို ညင္သာစြာ နမ္းလိုက္သည္။ခ်ားလ္ရဲ႕ နက္ေမွာင္တဲ့ အညိဳရင့္ေရာင္ မ်က္လုံးေတြက စိတ္အားထက္သန္မႈနဲ႔ တင္းမာမႈေတြ ျပည့္ေနသည္။
" Tang Feng ၊ ကိုယ္ ေသာက္သံုးမက်တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြကို လုပ္ခဲ့မိတယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသာက္သံုးမက်တဲ့ အတိတ္မရွိတဲ့လူ ရယ္လို႕ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးေလ။ အင္း... ေျပာခ်င္တာက ဘယ္သူမဆို အမွားလုပ္မိႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလို အရာေတြကို ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ကတိေပးပါတယ္။ "
" ခင္ဗ်ားက ဘာကိုေျပာေနတာလဲ အ႐ူး "
Tang Fengက ခ်ားလ္ကို ဆူလိုက္ေပမယ့္ ထိုစကားေႀကာင့္ Tang feng ရဲ႕ နူတ္ခမ္းေထာင့္ အထက္ကို ေျမႇာက္တက္ကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။
"ကိုယ္ ....မင္းကို အတင္းအၾကပ္လုပ္ဖူးတယ္ေလ..."
Charles က ေျပာရင္း ရပ္လိုက္သည္။ ျပီးမွ အားတင္းကာ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
" ကိုယ္ တကယ္ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ အဲ့ဒီလို လုပ္ရပ္မ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊ မင္းကလြဲရင္ ဒုတိယလူကို ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ သြားေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး"
"အိုး၊ မိန္းမေတြနဲ႕ေရာ....."
Tang Feng က ခ်က္ခ်င္း ထပ္ျဖည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"အခုေျပာတဲ့ စကားက ဝန္ခံစကားေတြေပါ့ ဟုတ္လား။ "
Tang Feng က Charles ၏ နဖူးကို လက္ညွိဳးနွင့္ တခ်က္ေတာက္လိုက္ကာ ဆံပင္မ်ားထဲသို႔ လက္ျဖင့္ထိုးဖြကာ ကစားရင္း Tang Feng သည္ သူ႔ေခါင္းကိုငုံ႔ၿပီး Charles ၏နဖူးကို နမ္းသည္။
"Baby၊ မင္း ကိုယ့္ကိုနမ္းၿပီး ဒီလိုမရိုက္လို႕မရဘူးလား "
ခ်ားလ္က မေက်မနပ္ဟန္ေလးျဖင့္ ေျပာေနပံုက အရပ္ရွည္တဲ့ သူ႕ပုံစံနဲ႔ ေထာ္ေလာ္ကန္႕လန္႕ လုံးဝ မျဖစ္ေနပဲ မထင္မွတ္ဘဲ ေဖာ္ေ႐ြရင္းနွီးဟန္ေပၚေနသည္။
သူတို႕နွစ္ေယာက္ႀကားမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အထိအေတြ႕ေတြပဲ ရွိေနသည္။
"ကိုယ္က စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ခံစားခ်က္ေတြကို ခံစားေနတဲ့အခ်ိန္ ဒီလိုေလထုေလးကို ဖ်က္စီးပစ္ရလား...။"
ေခါင္းမာစြာျဖင့္ ပင့္ေမာ့ေနသည့္ Charles ၏ ေခါင္းကို ဆြဲနိမ့္ကာ Tang Feng သည္ ထိုလူကို နမ္းလိုက္သည္။ ယခင္က တစ္ခုခုေျပာခ်င္ပုံေပါက္ေသာ္လည္း Tang Feng က ခ်ားလ္ကို ျပင္းထန္စြာတားျမစ္လိုက္သည္။
"မေျပာနဲ႔!"
ေျပာဟန္ျပင္ေနသည့္ Charles က စကားရပ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ သူက Tang Feng ၏ခါးတြင္ သူ႔လက္မ်ားကို ပတ္ရစ္ၿပီး လအနည္းငယ္ၾကာ ခြဲခြာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆုံးတြင္ Tang Feng ကို အတိုးခ်ျပီး ထပ္မံနမ္းလိုက္သည္၊ ထိုအနမ္းေလးက သူ႔အား ေလထဲ ပ်ံသန္းေနသလိုပင္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ယခုအခ်ိန္မွစ၍ Tang Feng သည္ သူ၏ တစ္ဦးတည္းပိုင္ လူသားေလး ျဖစ္သြားေလျပီ။
ထိုအေတြးေႀကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံး ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူေနသလိုခံစားလာရျပီး Charles က အဲဒီလူကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လွ်ာအခ်င္းခ်င္း ရစ္ပတ္ကာ နက္ရိႈင္းစြာ နမ္းလိုက္ျပီးေနာက္ စကားလုံးသုံးလုံးကို ေျပာထြက္လာခဲ့သည္။
"I love you..."
*******-**********