‘Ik kan het uitleggen , ik-’ probeer ik, maar Eleanor kijkt me verbaast, nogal geschokt aan.
‘JIJ hebt hem ontvoert?!’
‘Nee!’ roept Niall meteen.
Eleanor draait haar blik terug naar Niall en loopt naar hem toe, ‘Ben jij echt?’ fluistert ze onderzoekend, als ze haar hand in zijn gezicht duwt. Een beetje ongemakkelijk blijft hij staan.
‘Je bént echt!’ is haar conclusie, ‘Maar hoe?!’
‘Ik leg het je uit, El. Laten we naar beneden gaan…’ mompel ik.
‘Maar ik mee?’ smeekt Niall, ‘Ik heb honger…’
Ik rol met m’n ogen en loop de trap af.
Na ik Eleanor alles heb uitgelegd springt ze overeind, ‘Ik moet de jongens bellen!’ ze reageerde niet boos, zoals ik had verwacht. Ze was juist heel enthousiast. Vraag me niet waarom. Ik bedoel, soms voelt het net of ik met een groep kleine kinderen ben bevriend…
‘Nee!’ roepen ik en Niall tegelijkertijd. ‘Het is een geheim!’
Ze kijkt ons verbaast aan, ‘Geheim? Natuurlijk niet! Niall is terug, de jongens zijn al dagen naar je opzoek.’
‘Eleanor,’ zucht ik, ‘Ze. Mogen. Het. Niet. Weten. Wat begrijp je daar niet aan?’
Ze trekt een pruillipje, ‘Maar ik wilde het ze zo graag vertellen…’
Ik kijk Niall hopeloos aan. Pas een half uur daarna begreep ze hoe gevaarlijk het kan zijn voor Niall als de jongens het weten. Dus, ze heeft beloofd dat ze het aan niemand vertel. En laat het alsjeblieft zo zijn… Ik ken Eleanor. Als ze eenmaal iets weet, dan moet het verteld worden of ze gaat op de grond liggen tot iemand vraagt wat er is. Dus ja, ik denk niet dat het een slim idee was om het haar te vertellen. Ze is een ongelofelijke flapuit. We zullen zien. Misschien moeten de jongens het gewoon weten. Vroeg of laat komen ze er toch wel achter. Ik bedoel, ik kan niet voor altijd met Niall blijven wonen en niemand binnen laten voor de rest van m’n leven!
Na ik Niall’s rug heb ingesmeerd met dat crèmepje, met Eleanor constant geprotesteerd tegen zogenaamd mishandeling is het eindelijk rustig en besluit wat eten te koken voor hen beide. Ik zelf heb niet echt honger. Ook al heb ik alleen maar ontbijt gehad vanmorgen… Ik heb gewoon geen honger. Mijn maag knort, maar ik voel het niet. Geen hongergevoel daar beneden… Vreemd. Ik werp een blik in de spiegel en bekijk mijn buik. Misschien is het wel goed als ik wat afval. Waarschijnlijk vind Harry me dan ook aantrekk- wat?! Dat was het moment dat de alarmbellen afgingen. Dit is precies hoe ik dacht toen ik helemaal niks meer at. Ik haal gefrustreerd een hand door mijn haar. De vorige keer woog ik 36 kilo en wilde mijn moeder me naar een ziekenhuis brengen, maar we zijn er samen overheen gekomen. Nu heb ik geen moeder meer, en geen Harry die er voor me is. Dit gaat helemaal mis… En ik weet dat ik nu wel zeg dat er iets mis gaat, ik kan mezelf niet stoppen. M’n diëtiste van die tijd zei me dat het niet uitmaakt hoe vaak je tegen jezelf zegt dat je weer moet gaat eten en dat je niet gezond bezig bent, het lukt gewoon niet.
Vlug knipper ik met mijn ogen en doe mijn polsen onder de koude kraan. Het helpt om mezelf te kalmeren.
Voor het avondeten maakte ik pasta met kip. Ik hielt van koken, ondanks mijn eet probleem. Ik zette drie borden op tafel, en aangezien ik eigenlijk geen honger had, dwong ik mezelf om toch te gaan eten, voor het helemaal weer mis gaat.
‘Hmmm… Wat ruikt hier zo lekker?’ vraagt Niall die de kamer in loopt en meteen aanschuift. Ik schep zijn bord vol en wacht tot Eleanor ook komt. Als ze beide eindelijk eten, blijf ik maar knipperen naar het eten op mijn eigen bord. Het ziet er zo lekker uit, maar het kijkt wel of het me probeert te vermoorden.
Met mijn vork duw ik boven op het stukje kip op mijn bord en er ontstaat een plasje vet. Met maag draait zich om, maar toch neem ik een hap. Langzaam probeer ik een paar hapjes pasta. Na een tijdje duw ik uit frustratie mijn bord weg en haal mijn hand door mijn haar.
‘Gaat alles wel goed, Jade?’ vraagt Eleanor bezorgd.
Ik zucht en knik, ‘Gewoon geen hongen… Ik ben een beetje misselijk.’
‘Wil je wel uitgaat dan, vanavond?’
Ik slik en knik. Dat heb ik nodig, denk ik. Gewoon dansen tot je benen trillen en zoveel drinken dat je de volgende dag niet meer weet wat je hebt gedaan. De laatste keer dat ik dat deed was twee jaar geleden… Het lijkt zo lang! Normaal gesproken ben ik niet echt een drinker. Ik blijf liever aan de kant staan kijken, maar op het moment heb ik de sterke wil om echt mee te doen. Tussen die bezwete mensen staan, en alleen naar de muziek luisteren. Alles wat je heeft gestoord de laatste paar weken, uit je gedachte laten glijden en wachten tot de alcohol zich mengt met je bloed. En wie weet, misschien word ik de volgende dag wel wakker met een compleet vreemd iemand naast me, maar dan weet ik dat het tenminste een leuke avond was, right? Eigenlijk maakt het me niet zoveel meer uit. Ik heb zin om te veranderen. Ik wil niet meer de brave Jade zijn, die ik nu ben. Die huilt om de stomste dingen. Die denkt dat jongens echt van haar houden als ze voor haar vechten. Die nog steeds denkt dat haar ouders proberen te overleven op dat eiland waar het vliegtuig is neergestort. Die zich altijd zorgen maakt over iedereen. Ik wil zijn we ik was, Jade. Jade Adams. Het meisje dat achter de jongens aanging toen ze een tiener was. Die haar huiswerk niet deed. Die onvoldoendes haalde op haar rapport. En die het allemaal helemaal niks uitmaakt. Ik mis haar. Iedereen hielt van haar. En kijk wie ik nu ben. Alsof dit zo’n geweldig leven is…
Ik hoor mijn hakken klikken op het harde asfalt. Eleanor loopt naast me, in haar perfecte strakke zwarte lerenbroek en een pull-over. Ikzelf heb een strakke spijkerbroer aan, met daaroverheen een wit shirt met N.Y. erop en een donkerblauwe blazer. (outfit hiernaast)
Niall was thuisgebleven. We hadden hem beloofd optijd thuis te zijn. Alle deuren en ramen hebben we opslot gedaan, zelfs alle gordijnen zijn dicht. Eleanor had beloofd niette drinken, zodat ze bereikbaar was als er iets zou gebeuren. Hij mocht voor niemand open doen, en moest op zijn kamer blijven. Alleen dan zou er niks kunnen gebeuren. Of iemand moest weten dat hij in mijn huis verstopt zat, maar hopelijk was hij daar nog steeds veilig. Het voelde goed om iets voor hem te doen, wat hem echt kon helpen. Ik had praktisch zijn leven gered, toch?
We sluiten aan achterin de rij en wachten tot we eindelijk binnen zijn. Het is ontzettend druk, het is benauwt en de bas van de muziek dreunt door de hele ruimte. Ik voel me snel duizelig, maar na een paar bacadi-cola’s is het meteen weg. Tot opeens mijn blik op de jongens valt, die met z’n alles in de hoek staan. En ja, Harry is ook mee. Eens ik hem aankijk, kijkt hij recht terug. Onze blikken kruizen en meteen stort mijn wereld neer. Dit kan niet waar zijn… Hij kan niet hier zijn! Hij mag niet hier zijn! Dit had mijn avond moeten zijn! Waarom verpest hij altijd alles!
Ik bedenk me geen seconde en zoen de jongen naast me. Hij is verbaast, maar zoent daarna terug. Naar een make-out sessie kijk ik opnieuw richting Harry. Hij ziet er gekwetst, en ontzettend jaloers uit. Precies wat ik wilde. Laat hem maar voelen wat ik voel. Ik moet hem laten weten dat hij niet de enige jongen op deze wereld is, ook al voelt dat wel zo…
Ik neem nog een paar drankjes, zodat ik zeker ben dat ik in ieder geval dit niet meer herinner, zodat het me ok geen pijn kan doen en vervolgens loop ik naar de toiletten.
‘Doe geen stomme dingen, Jade!’ roept Eleanor nog, voor ik weg loop. Als de deur achter me dicht valt word de bas uit de andere ruimte gedempt. Een groep meisjes die waarschijnlijk hun make-up aan het bijwerken waren, verlaten net de toiletten, en ik ben alleen. Ik wacht een tijdje voor ik in één van d hokjes verdwijnt, en meteen komt alles naar boven. Mijn ademhaling is hevig en tranen stromen over mijn wangen. Deze avond had heel anders moeten lopen. Ik ben zo stom! Waarom verpest ik altijd alles!
Een paar kloppen op de deur van het hokje maken me meteen stil, Ik stop met snikken en houd mijn ademhaling in voor een paar seconde.
‘Jade, ben jij dat?’ ik herken Harry’s stem.
‘Laat me met rust,’ roep ik nijdig.
‘Jade, kan je alsjeblieft de deur open doen?’
Ik haal een paar keer diep adem, trek mijn kleren goed, haar een hand door mijn haar en haal de deur van het slot. Harry deinst achteruit en ik loop langs hem heen. Doe alsof hij je niks doet, Jade… Blijf sterk. Hij houd niet van je, jij dus ook niet van hem.
‘Gaat het?’ vraagt hij.
Ik neem een paar slokken water en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie er vreselijk uit, geen wonder dat hij me niet meer leuk vind. Ik steun aan de rand van de wasbak, omdat mijn trillende benen niet genoeg zijn.
Ik knik als antwoord en blijf in de spiegel kijken. Niet specifiek naar mezelf, maar gewoon, zodat ik niet naar hem hoef te kijken.
‘Voel je je wel lekker? Kan je niet beter naar huis gaan?’ vraagt hij bezorgd.
Ik zucht, ‘Nee Harry. Ik ben hier gekomen en ik ben niet van plan weg te gaan tot ik heb gedanst.’
Er valt een lange ongemakkelijke stilte. Ik bekijk hem via mijn ooghoeken. Hij ziet er perfect uit, zoals altijd. Een paar krullen plakken aan zijn bezweette voorhoofd, en zijn helder groene ogen lijken nog meer groen in dit licht dan ze eigenlijk zijn. Hij draagt een donkere spijkerbroek met daarop een wit shirt en een opengeslagen, donkerblauwe ruitjesbloes. Hij draagt zijn beige converse’ en om zijn nek bungelt een ketting, die hij meestal omheeft. De wil naar hem groeit met de seconde.
‘Ik weet dat je naar me kijkt,’ lacht hij.
Ik rol met mijn ogen en grom, ‘Niet waar.’
Hij krabt achter zijn nek, en bijt op zijn lip. Mijn hart slaat een slag over en mijn lust groeit. Er gaat een lange stilte voor hij zegt, ‘Ik heb je gemist.’
Dat is waar ik de controle verloor. Ik stormde op hem af en duwde hem tegen de muur. Onze gezichten waren nu zo dicht tegen elkaar, maar onze lippen raakte elkaar niet aan. Ik maakte hem gek, dat wist ik zeker. Hij keek naar mijn lippen en weer terug naar mijn ogen. Hij beet nog steeds op zijn lip. Alles in mijn lichaam wilde hem zoenen. Het leek wel of elke cel in mijn lichaam schreeuwde om zijn aanraaking.
Uiteindelijk was hij degene die naar voren leunde en me kuste. Het begon zacht en teder, en het eindigde zoals gewoonlijk hard en ruw.
“Doe geen stomme dingen” had El gezegd. En kijk eens, ik doe het stomste dat een stom iemand voor stoms kan doen. Perfect, Jade. Je bent weer goed bezig. Een sticker voor jou! You go Glen Coco!
‘Wakker worden, Beautiful!’
Beautiful… waar herken ik dat van? Hmmm… Heel even leek het of ik mijn hersenen hoorde kraken, tot ik rechtovereind schoot en een harde gil uit mijn mond liet ontsnappen.
‘Jade! Rustig, ik ben het maar!’
Mijn ogen worden groot en ik kneep hopeloos in mijn arm. Dit was niet waar, dit gebeurde niet. Ik rende de kamer uit, naar die van Niall en sloot hem achter me.
Meteen schoot hij overeind. Ik wist niet hoe snel ik naast zijn bed stond, maar voor hij ook maar een klein geluidje maakte, duwde ik mijn hand op zijn mond.
Meteen daarna rende ik terug naar de deur en draaide hem op slot.
‘Wat is er aan de hand?!’ fluisterde Niall.
Ik hapte een paar keer naar adem, ‘Niall, ik weet niet wat er gister is gebeurt, maar… WAAROM LIGT HARRY IN MIJN BED?!’
Hij schoot in de lag, ‘Tja, ik kan er ook niks aan doen. Ik heb gister nog oordopjes in gedaan,’ hij begon harder te lachen.
‘Nee.’
‘Ja.’
‘Nee!’
‘Ja.’
‘NEE!’ gilde ik voor de laatste keer.
‘Ja.’ Hij bleef lachen.
‘Stop met lachen, dit is serieus!’ riep ik hopeloos. ‘Hebben we..?’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Shit, nee.’ Mompelde ik. Dit was serieus het meest ongemakkelijke gesprek die ik ooit heb gehad.
‘Niall, hij is mijn ex-vriend! Dit hoort niet te gebeuren!’
‘De eerste keer moet ooit zijn,’ lachte hij nog steeds. Hij lach onderhand dubbel van het lachen, terwijl ik wel kon huilen… Dit was zo erg…
‘Maar niet zo!’ riep ik uit frustratie. Waarom waren alle mannen toch altijd hetzelfde!
‘Jade, maak je niet zo druk. Het is niet alsof je je nooit meer kan vertonen. Ik bedoel, iedereen doet het als ze dronken zijn. Vertel het hem gewoon.’
Dit keer is het mijn beurt om te lachen, ‘Ow ja, grappig! Wat moet ik in godsnaam zeggen?! Ow, we hebben seks gehad gister maar het was niet zo bedoelt. Ga nu maar weg, doei. DAT KAN NIET NIALL DENK NA!’
Hij rolt met zijn ogen, ‘Jade, doe rustig! Het is geen erg iets!’
‘Niall, dit is de eerste keer dat ik naar bed ben geweest met Harry en ik kan het me niet meer herinneren! En dan is hij ook nog eens mijn ex-vriendje! Het was de bedoeling dat het romantisch was, en dat ik me in ieder geval nog kan herinneren WAT er is gebeurt!’
Hij knijpt zijn ogen tot spleetjes, ‘Serieus? De eerste keer? Omdat, qua Harry-’
‘Daar gaat het niet om!’ zucht ik geïrriteerd.
‘Jade, gaat alles goed daar?’ ik hoor twee snelle klopjes op de deur gevolgd bij de hese stem van Harry.
Ik kijk Niall paniekerig aan en mijn lippen vormen “help”.
Hij weeft dat ik moet gaan, en dat hij stil zal blijven. Daarna steekt hij zijn duim op en kruipt terug onder de dekens. Ik kijk hem verontwaardigt aan. Oke, dus hij gaat gewoon door met slapen? Great.
Voorzichtig open ik de deur. Harry kijkt met bezorgd aan en zodra ik tevoorschijn kom, verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.
Ik sluit mijn ogen. Ik wil zijn gezicht niet zien, dan weet ik zeker dat alles mis gaat…
‘Ik uhm… Moest even tot rust komen…’ mompel ik ongemakkelijk.
Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog, ‘Ik hoorde je schreeuwen?’
‘Erm… Ja, ik kreeg… een telefoontje?’ zeg ik meer vragend.
Hij knikt met een verbaasde blik.
‘Laten we naar beneden gaan,’ mompel ik. Ik loop de trap af en kijk naar mezelf. Ik zie er vreselijk uit, nog erger dan ik dacht. Mijn haar zit bijna bovenop mijn hoofd, onder mijn ogen zitten mascara strepen, mijn lippen zijn droog, mijn gezicht is bleek en ik ben alleen gekleed in pyjamashorts en een hemdje. En Harry noemt me nog steeds Beautiful? Er is echt iets mis met de jongen…
Eenmaal beneden maak ik de ontbijttafel klaar en we eten beide in stilte. Nou ja, eten… Na twee happen gooi ik mijn boterham weg en zak zuchtend onderuit.
‘Gaat het wel?’ vraagt hij bezorgd.
Ik knik, ‘Gewoon geen honger…’ net op dat moment begint mijn maag te knorren als een op hol geslagen varken en Harry’s blik is nu bezorgder dan bezorgd.
‘Jade, je moet echt niet-’
‘Het gaat goed, maak je geen zorgen,’ onderbreek ik hem, voor hij een heel lulverhaal oplegt over dat ik niet dik ben, en dat ik niet moet afvallen. Harry kennende is dat echt het laatste wat hij kan doen. Waarschijnlijk komt hij bij elke maaltijd langs kom te checken of ik het wel opeet. ‘Ik heb gewoon heel erg hoofdpijn, en buikpijn.’
Hij knikt, maar kijkt nog steeds bezorgd.
Weet je, eigenlijk wil ik hem niet helemaal niet, waarom doe ik überhaupt moeite om ontbijt voor hem te maken, en hem uitteleggen waarom ik niet wil eten?
Ik zucht diep.
‘Weet je, ik…’ begint hij opeens, ‘Ik heb je heel er gemist, Jade…’ fluistert hij, ‘Ik dacht… Misschien kunnen we het nog eens proberen? Gewoon alles vergeten wat is voorgegaan, en opnieuw beginnen?’ gaat hij hopeloos verder.
Ik sla mijn ogen neer, ‘Zoals ik eergister al zei, Harry, ik…’ ik slik, ‘Ik heb tijd nodig. Ik kan niet alles zomaar vergeten. Het valt gewoon heet zwaar op me. Alles. Ik denk dat ik het overleiden van mijn ouders en broertje niet goed heb verwerkt, en dat komt nu allemaal terug. Geef me wat tijd…’
Hij knikt, ‘Dat begrijp ik…’
Na het ontbijt, kleed hij zich aan en rond half 1 vertrekt hij.
‘Ik heb deze dingen gemist, Jade,’ zegt hij nog, voor hij weg gaat, ‘Samen ontbijten. Praten over alles. Gewoon ons samen, niemand anders.’
Ik glimlach, ‘Ik ook…’
‘Misschien kunnen we beginnen als vrienden?’ vraagt hij hoopvol.
Even sluit ik mijn ogen, maar daarna knik ik, ‘Deal. Vrienden, niet meer.’
‘Vrienden, niet meer.’
Ergens doet het verschrikkelijk pijn, maar ik doe dit voor Niall. Hij is me heel veel schuldig als dit alles achter de rug is.
‘Zie je snel! Ik hou van je,’ zegt hij, voor hij verdwijnt.
Ik glimlach zwakjes, ‘hou ook van jou…’ fluister ik, als hij uit het zicht is.
Hou ook van jou…
*******************************
d'aaaaawwww ;3
Maar goed. Omg, het is nu tien voor 1, en ik kan niet slapen :(
Random shoutout SHOUTOUT! voor irisbighoranlover omdat ze haar pyjama opeet, en omdat we beide zo super cool zijn dat we dingen mollen in onze slaap en slaapwandelen :D :D
En de reden waarom dit hoofdstuk zo slecht is? goed, het is dus zo laat en dan werken mijn hersenen niet meer goed, en aangezien ik mn hoofd keiFUCKINGASShard heb gestoten tegen de WASBAK in mijn kamer, is mijn hoofd nu blauw en zijn mijn hersenen puddig.
Le end.