Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 1th

Hayyy! Hoofdstukje één! :D Hope you like it!

xRose

***************************************

Mijn handen en voeten waren ijskoud, ik liep buiten en onder mijn voeten knerpte het sneeuw zachtjes. Ik kon haast niet geloven wat er zojuist was gebeurt. Hoe schuldig ik me voelde, en hoe verwart ik was. Ik wreef in mijn handen en stak ze daarna weer terug in mijn jaszakken. Een rilling liep over mijn rug bij het voelen van een koude windvlaag. Vorig jaar was er niet veel sneeuw gevallen, dus ik was blij dat het waarschijnlijk een witte kerst werd… Ik hoopte het met heel mijn hart. Ik hield van sneeuw, ik was dan wel achttien, maar deed nog altijd mee met de sneeuwpoppen wedstrijd die er elke winter in de buurt werd gehouden. Ow ja, de sneeuw maakte me weer helemaal kind. Heerlijk!

Ik heb nooit van de zomer gehouden. Ik weet niet waarom, het was te warm en het was niet gezellig. Het was alleen het zwembad en irritante jongens die je daar proberen te versieren door je in het water te duwen, waar pubers blijkbaar voor zouden vallen. Letterlijk.

In de winter, zat je met de hele familie gezellig bij de openhaard, naar talentenshows te kijken, met een groot bord boerenkool op je schoot. Dit ging de eerste winter worden die ik alleen moest vieren.

Toen ik eindelijk thuis was, deden mijn benen pijn van de kou en het lopen. Meteen stak ik de sleutel in het gat en toen ik over de drempel stapte, kwam een aangename warmte me tegemoet. Ik hing mijn jas op, en liep door naar de huiskamer. Het was maar een klein huisje. Meer had ik ook niet nodig, ik woonde tenslotte alleen.

Ik stak de openhaard aan en hielt mijn handen ervoor, zodat die een beetje konden opwarmen. Dit was heerlijk. Om de zweer nog een beetje te verbeteren stak ik wat kaarsjes aan en zakte onderuit op de grote stoel. Met een grote grijns legde ik mijn voeten op de tafel en keek zuchtend uit het raam, naar de sneeuwvlokjes die één voor één vanuit de hemel op de aarde belangde. Wat een prachtig gezicht…

Langzaam realiseerde ik me, wat er enkele minuten geleden was gebeurt...

Met mijn gloednieuwe outfit, die bestond uit een lichtgrijze muts, wanten en een zachtroze sjaal, liep ik de schaatsbaan op. Op deze plek ging ik zeker de hele winter doorbrengen. Op het ijs. Schaatsen was mijn grootste hobby, dat was nog een voordeel waarom ik van de winter hielt. De sneeuw waaide in mijn gezicht en een koude rilling liep over mijn rug. Er waren niet veel mensen op het ijs. Hier en daar wat schaatsende kinderen en een groepje jongens. Ik vond het niet erg, dan had ik het ijs voor me alleen.

Ik trok glimlachend mijn been warmers omhoog en zette af. Ik schaatste cirkels, zigzag, ik maakte sprongen en halve draaien, maar mijn avontuur stopte toen ik met volle vaart tegen iemand aan bootste. Terwijl ik plat op de grond nog een stuk door gleed, stond mijn slachtoffer op. Ik bleef op het ijs liggen. Als ik nu iets had bezeerd, ging ik hem het zeker kwalijk nemen. Wie gaat er nou midden op het schaatsgedeelte stil staan?

'Kom, je krijgt het koud zo...' zei de zware stem. Ik zag dat iemand zijn hand uitstak.

Ik keek naar de scheur, in het ijs voor me, 'Naah, ik lig hier goed...' mompelde ik.

Hij lachte schamper, 'Kom op,' hij schudde zijn hand wat heen en weer, als teken dat ik hem kon gebruiken. Normaal zou ik lichtelijk bang geweest zijn, wat trouwens overbodig zou zijn, want ik was niet zwaar, maar nu zou ik letterlijk door de grond willen zakken van schaamte.

Zuchtend duwde ik me met mijn handen omhoog en keek om me heen. Het ijs was rood. Zuchtend lied ik mezelf op mijn rug rollen en keek naar de sneeuwvlokjes die langzaam vanuit de hemel dichterbij kwamen. En toen gebeurde het. Hij verstoorde mijn uitzicht en keek me aan vanaf daarboven.