Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 5th

Hoofdstuk 5.

Ze snuif haar neus in het zakdoekje dat ik haar heb gegeven en veegt haar tranen weg, ‘Sorry,’ mompelt ze.

Ik schud mijn hoofd en kijk haar verbaast aan, ‘Je hoeft geen sorry te zeggen!’

Ze zucht, ‘Huilen is zwak…’

Ik knipper met mijn ogen, ‘Zwak? Sofie, huilen betekend dat je te lang sterk bent geweest.’

Ze glimlacht voor twee seconden en slaat daarna haar ogen weer neer.

Ik wrijf zachtjes met mijn hand over haar arm om haar te kalmeren. Opeens staat ze op en loopt naar de deur, ‘Ik ga slapen. Ben kapot.’

Ik werp haar een bezorgde glimlach toe en knik, ‘Slaap wel.’

Ze glimlacht kort en opent de deur.

‘Als je iemand nodig hebt, Soof, ik ben er altijd voor je.’

Ze sluit haar ogen en knikt, ‘Dank je…’

‘Hi,’ zeg ik vrolijk, als ik de deur achter me sluit.

‘Hello darling,’ zegt een bekende stem.

‘Harry!’ roep ik enthousiast.

Ik hoor hem lachen, ‘Al plannen vanavond?’

Ik grijns, ‘Misschien.’

‘Ow…’

Mijn grijns word breder, ‘Just kidding,’ lach ik.

Hij lacht, ‘Zie ik je om half 6?’

Er verschijnt een frons op mijn voorhoofd, ‘Een date?’

‘Zo kan je het noemen.’

Ik knipper met mijn ogen tegen het zonlicht en bijt op mijn lip. Ik op een date met Harry? Ik bedoel, we zijn vrienden, maar ik vind hem niet leuk-leuk. Toch? Ik bedoel…

Waarom twijfel ik daar aan? Ik bedoel, als ik hem echt niet leuk zou vinden, was ik daar we; zeker van, toch? Shit, ik moet mezelf echt niet zoveel vragen stellen.

‘Jade?’

‘Huh? Ow sorry…’ ik sluit mijn ogen. Waarom doe ik hier zo moeilijk over? We zijn gewoon vrienden, hij zoekt er vast niks achter, wel? Nee, vast niet…

‘Als je niet wilt…’

‘Nee, nee,’ onderbreek ik hem, ‘Half 6 klinkt goed.’

‘Zeker?’

Ik lach, ‘Ja, Harry. Zie je vanavond.’

‘Zie je vanavond,’ herhaalt hij, voor hij ophangt.

Een blij gevoel groeit in me. Met een brede glimlach stap ik in mijn auto en rij naar het centrum.

‘Eleanor,’ roep ik door de telefoon, ‘Je moet me helpen!’

Ik hoor haar lachen, ‘Troubles?’

‘Ik ben in het centrum, waar ben je nu? Dan kom ik je halen.’

‘Klinkt dreigend,’ antwoord ze lachend.

Ik grijns, ‘Wees vooral bang voor me.’

‘Wat zal het toevallig zijn als ik ook in het centrum ben, niet?’

Ik stop voor het stoplicht en knipper een paar keer met mijn ogen. Ik begrijp haar niet…

Opeens gaat mijn deur open, ‘Waar ben jij?’ zegt ze tegen de telefoon.

Ik kijk haar vreemd aan.

‘Ow, hey, niet gezien,’ zegt ze serieus.

Even is het stil, maar dan barsten we beiden in lachen uit.